Met het Zomerakkoord is de regering naar buiten gekomen met een nieuwe reeks aanvallen op onze werk- en leefomstandigheden. Buiten een aantal cadeaus aan de werkgevers – zoals een verlaging van de vennootschapsbelasting – zijn de belangrijkste elementen het schrappen van de vaste benoemingen bij een groot deel van de openbare diensten en het verbreden en uitdiepen van flexibele en interimjobs.
LSP-pamflet op 10/10 – PDF van dit pamflet
In het Zomerakkoord wil de regering naar een situatie waarin het toekennen van een statuut aan ambtenaren de uitzondering is in plaats van de regel. Dit is een frontale aanval op de werkzekerheid en voorwaarden, waaronder het pensioen. De achterliggende bedoeling hiervan is om de strijdbaarste sectoren aan te pakken. Iemand met een interimcontract zal wel twee keer nadenken alvorens te staken. Het Zomerakkoord is ook een nieuwe aanval op het stakingsrecht!
Het aantal interimjobs groeide in België van 20.000 eind jaren ’70 naar maar liefst 417.000 vandaag. Dat komt omdat er vandaag een gangbare praktijk is waarbij bedrijven nieuwe werknemers eerst aanwerven als interimmer. Op deze manier wordt een permanent onzekere, laagbetaalde groep gecreëerd, die als breekijzer zal worden gebruikt om de betere lonen en jobs verder onder druk te zetten. Een stabiel leven voor jongere en oudere werknemers is een concept dat totaal ondergraven wordt.
Ondertussen zijn de tekorten in de openbare diensten enorm. Tramlijnen die buslijnen worden omdat er niet genoeg personeel is, overvolle klassen in lagere en secundaire scholen, verouderde treinstellen, minder postbedeling, … Er is geen enkele openbare dienst waar de gevolgen van de besparingen niet gevoeld worden! We hebben integendeel nood aan massale investeringen in openbare diensten, maar dat is allesbehalve wat deze regering van plan is.
Bodson (FGTB) roept op tot een progressief front tegen de rechtse regering. Dat is positief als het niet gebruikt wordt om te wachten tot de verkiezingen om de plannen van deze regering te stoppen. Deze oproep kan gebruikt worden als aanzet tot een inclusief front van sociaal verzet waarmee we ook de leden van het ACV kunnen meetrekken. Het kan gebruikt worden om doorheen mobilisatie op straat een politiek alternatief op het besparingsbeleid op te bouwen.
Jammer genoeg werden voor de staking van vandaag op de meeste werkplaatsen niet de noodzakelijke voorbereidingen getroffen. De leden werden niet geraadpleegd. De staking werd van bovenaf uitgeroepen en we moesten het via de media vernemen! Dezelfde media die er steeds als de kippen bij zijn om onze acties in een slecht daglicht te stellen… Nochtans weten we zelf goed genoeg waarom we staken en wanneer we dat moeten doen. We zijn perfect in staat om via personeelsvergaderingen en infomomenten te discussiëren over welk actieplan we nodig hebben om onze verworvenheden te verdedigen.
De staking van 10 oktober wordt niet gemakkelijk. De vakbondsleidingen zijn verdeeld. Het ACV en een groot deel van de privé doen niet mee. De basis is sceptisch over de bereidheid van de vakbondsleiding om echt voor een overwinning te gaan. Toch is het van het grootste belang dat de acties van 10 oktober succesvol zijn. LSP zal er alles aan doen om daaraan mee te werken en ervoor te zorgen dat 10/10 de aanzet kan zijn voor een nieuwe algemene beweging tegen deze regering. In het najaar van 2014 is al duidelijk geworden welke impact een grootschalig actieplan kan hebben. Maar het is van cruciaal belang dat de discussie over acties ook door ons gevoerd wordt. Enkel op die manier zullen we erin slagen deze regering ten val te brengen en haar asociale maatregelen van tafel te vegen.
