Golf van ontslagen in de Kempen: sociaal bloedbad

De Kempen en Antwerpen worden getroffen door een golf van aangekondigde ontslagen. Dit sociale bloedbad maakt meteen duidelijk wat een economische crisis betekent voor de meerderheid van de bevolking: jobonzekerheid en meer werkloosheid. Dat wordt nog aangevuld door een reeks asociale maatregelen in de begroting van de regering-Leterme, waarbij nog een golf van besparingen zal volgen als er rekening wordt gehouden met de economische realiteit en de stijgende werkloosheid.

September was volgens analisten reeds een zwarte maand op het vlak van werkgelegenheid. Een record aantal bedrijven ging failliet en anderen kondigden herstructureringen aan. Hierdoor gingen in september meer dan 10.000 jobs verloren. Oktober zal niet beter worden, zoveel is nu al duidelijk.

Op enkele dagen werd het verdwijnen van meer dan 1.000 jobs in de Kempen en Antwerpen aangekondigd: 154 bij Janssen Pharmaceutica in Beerse, 290 bij Daf Trucks in Westerlo, 205 bij Nyrstar in Balen en Overpelt, 160 bij Philips in Turnhout, 300 bij Agfa in Mortsel, 100 bij Chiquita in Antwerpen en kleinere aantallen bij DuPont in Mechelen en Ineos in Geel. Volgens BBTK zijn in de Kempen alleen al 1.244 jobs bedreigd en er wordt gevreesd dat een aantal bedrijven nog verder zullen gaan met afdankingen.

Wereldwijd leidt de economische crisis tot afdankingen. In de financiële sector is dit natuurlijk erg duidelijk. In New York alleen al zouden 165.000 jobs verdwijnen, waaronder 35.000 in de financiële sector. De werkloosheid in de VS steeg de afgelopen maanden tot boven de 6%. In Groot-Brittannië bedraagt de werkloosheid 5,7%, het hoogste niveau sinds 2000. In Duitsland zijn volgens analisten 400.000 jobs bedreigd. Ook bij ons zal de crisis tot banenverlies leiden. De grote bedrijven hebben jarenlang recordwinsten geboekt, maar hebben die winsten enkel gebruikt om de zakken van de grote aandeelhouders te vullen en om te speculeren op de casino-beurzen. Nu het slechter gaat, wordt niet meer gerept over deze recordwinsten, maar worden de werkenden gevraagd om op te draaien voor de gevolgen.

De afgelopen weken werden reeds verschillende herstructureringen en afdankingen aangekondigd. In de Kempen komt dit extra hard aan omdat er ook de afgelopen jaren reeds massaal gesnoeid werd. Eind 2007 kende Janssen Pharmaceutica in Beerse haar eerste stakingsactie van meer dan een volledige week. Toen werd geprotesteerd tegen de aankondiging van 625 afdankingen. Dat aantal werd teruggebracht tot 461, maar nu zouden opnieuw 154 jobs verdwijnen: 100 arbeiders en bedienden, 54 kaderleden. Hierdoor zouden er dan toch 615 jobs verdwijnen. Volgens de directie zouden interne oplossingen worden gezocht zodat niemand rechtstreeks zijn of haar job verliest, ook wordt gehoopt dat een aantal werknemers spontaan vertrekken.

Bij truckbouwer DAF in Westerlo zullen een aantal tijdelijke jobs worden geschrapt. De directie liet nog in het midden hoeveel jobs zouden verdwijnen, maar de productie werd reeds verminderd zodat jobverlies onvermijdelijk is (de productie daalt eerst van 245 vrachtwagens per dag tot 220 en nadien 190). Het zal gaan om 290 tot 500 jobs die zullen verdwijnen. Van de 1700 werknemers in het Westelse Oevel zijn er 400 tijdelijken. Eerder werd ook bij Volvo Trucks in Gent aangekondigd dat de productie fors zou afnemen omwille van de gedaalde vraag.

De herstructureringen komen hard aan en dat in een regio die de afgelopen jaren reeds een relatief hoge werkloosheid kende. Dit sociaal bloedbad wordt toegeschreven aan de economische crisis. De vakbonden vrezen evenwel dat die crisis ook wordt aangegrepen om reeds langer geplande herstructureringen door het strot van de arbeiders te rammen. De crisis heeft natuurlijk gevolgen, maar de verantwoordelijkheid daarvoor ligt niet bij diegenen die er nu de prijs voor moeten betalen. Het zijn niet de arbeiders en hun gezinnen die instonden voor het leeuwendeel van de inzetten op de wereldwijde casino-beurzen waar de niet te stillen winsthonger van een kleine groep grote bedrijven zich kon botvieren. Wij hebben niet mogen mee profiteren van de recordwinsten van de afgelopen jaren, maar zouden nu wel moeten inleveren om de winsten min of meer op peil te houden?

Er is nood aan een gezamenlijk verzet van alle werkenden en hun gezinnen tegen het sociale bloedbad dat wordt aangericht. Waarop wachten de vakbonden om na de acties rond koopkracht algemene interprofessionele vergaderingen te organiseren in alle regio’s om daar een evaluatie te maken van de acties en de economische situatie en dat te koppelen aan een gezamenlijke strategie van verzet tegen de afdankingen.