Category: Gevangenissen

Het personeelstekort in de Brugse gevangenis heeft geleid tot een staking. Na een personeelsvergadering werd tot actie overgegaan. Voor het personeel was het te veel geworden, de problemen slepen intussen al te lang aan. Een belangrijk pijnpunt is het feit dat aangevraagde rustdagen regelmatig worden ingetrokken. De staking ontwikkelde van onderuit, maar werd meteen erkend door de vakbonden. We publiceren enkele foto’s van aan het stakingspiket.

Foto’s door Johan. Verslagje door Thomas

Verslag

Dinsdag gingen we naar het piket aan de gevangenis in Brugge om onze solidariteit en steun over te maken aan de arbeiders. We hadden een solidariteitspamflet van jongeren in strijd voor werk bij, wat goed onthaald werd. We praten met verschillende mensen aan het piket over de toestand in de gevangenis en welke weg vooruit er nodig was om de eisen te kunnen verkrijgen.

De cipiers kennen een enorme werkdruk, wat tot onveiligheid leid. Er wordt al jarenlang een politiek gevoerd van het afbouwen van het aantal personeelsleden, maar de taken blijven dezelfde of breiden zelfs uit. Daar zijn de voorbije jaren al verschillende acties tegen gevoerd, maar telkens werd er door de directie aan symptoombestrijding gedaan en werden de echte problemen niet aangepakt. Vandaag zijn de arbeiders dit zo beu dat ze nu al meer dan een week buitenstaan.

Op vlak van vacatures valt het probleem mee (slechts 10), maar vaak is er een probleem als iemand ziek wordt, als er activiteiten zijn voor de gedetineerden op afdelingen en er personeel van andere afdelingen moet komen helpen, wat dan weer tot een personeelstekort leidt op die afdeling. Soms moet er gewoon met een tekort aan personeel gewerkt worden, wat tot een enorm onveiligheidsgevoel leidt. De vakbonden deden voorstellen om hier een einde aan te maken, maar de lokale directie weigerde deze voorstellen.

Gisteren werd een prikactie gehouden door het personeel van de Antwerpse gevangenis. Aanleiding is de blijvende overbevolking en het personeelstekort. Dat ondermijnt de arbeidsomstandigheden voor het personeel en de mogelijkheden op een humane detentie voor de gevangenen. Daarom werd gisteren een stiptheidsactie gevoerd.

Persbericht van het vakbondsfront

Op 28 december 2009, dag van de onnozele kinderen, houdt het personeel van het arresthuis te Antwerpen een prikactie.

De aanhoudende malaise met betrekking tot de overbevolking en onderbezetting van het personeelskader zorgt er voor dat het personeel het gevoel heeft dat Justitie hen aanziet als onnozel.

Nochtans staan deze mensen alle dagen in voor het zo goed mogelijk zorgen voor meer dan 700 gedetineerden, die via de basiswet recht hebben op een humane detentie. Deze basiswet legt het personeel een aantal taken en verantwoordelijkheden op, die de werkdruk die een overbevolking met 300 gedetineerden veroorzaakt nog verder verhoogt.

Deze werkdruk is op dit ogenblik zo hoog, dat personeelsleden er fysiek en mentaal onder lijden. Doordat het personeelskader ook nog eens onderbezet is, kunnen deze mensen met moeite eens een dag verlof nemen. Het gevolg is dat mensen afhaken en ziek worden.

Om al deze problemen, die toch wel gekend zijn maar waaraan men geen gevolg gegeven ziet worden door de verantwoordelijke overheid te Brussel, in beeld te brengen voert het personeel actie.

Deze actie vertaalt zich in een stiptheidsactie naar het justitiepaleis toe. Iedere gedetineerde die vandaag dient te verschijnen zal de hem voorgeschreven individuele veiligheidsfouille ondergaan. In normale omstandigheden kan dit gebeuren zonder de beweging mateloos te vertragen, nu kan dat niet meer en zal justitie 1 dag ondervinden wat een overbevolking van 80 % tot gevolg heeft op de rechtsgang.

Het personeel van het arresthuis te Antwerpen eist met aandrang dat de overbevolking en het personeelstekort aangepakt worden. Meer specifiek eist men van de overheid dat de ingebruikname van Tilburg aangewend wordt om het arresthuis te Antwerpen terug een arresthuis te laten zijn.

Dit betekent dat meer dan 200 gedetineerden en geïnterneerden die er eigenlijk niet horen te verblijven, tengevolge de opening van Tilburg verplaatst dienen te worden naar elders. Ook eist men dat de overheid werk maakt van een evenredige spreiding van het teveel aan gedetineerden over de verschillende inrichtingen.

Het vakbondsfront van het arresthuis Antwerpen, 28 december 2009

In de nacht van donderdag op vrijdag raakten 2 cipiers en 3 gevangenen gewond bij een gewelddadige uitval van een van de gedetineerden. De man, die uitviel met een schaar, werd neergeschoten. In de nasleep van het incident gingen ook andere gevangenissen in België in staking. Met LSP bezochten we met twee leden het stakingspiket voor Leuven Centraal.

Verslag door Peter, foto’s door Jan

Toen we aan de stakingspost arriveerden was de stemming sereen, de vakbondsvertegenwoordigers onderhandelden nog met de directie, maar onderhuids was er een groot ongenoegen aanwezig. "Blijkbaar moeten er eerst doden vallen, vooraleer men ingrijpt," aldus een van de cipiers. Een ooggetuige van de vechtpartij vertelt: "De gedetineerde keerde zich tegen een collega en deelde 12 steken uit. In de nek, de borst, de zij,… Een andere gevangene die wou tussenbeide komen, werd ook onmiddellijk aangevallen. We hebben direct alarm geslagen. We hopen natuurlijk dat onze collega zo snel mogelijk herstelt." Op onze vraag of er al langer problemen waren met de veiligheid in Leuven Centraal stelden verschillende cipiers, waaronder ook een vakbondsafgevaardigde: "Ja, en die werden ook aangekaart. Maar nieuwe veiligheidssystemen werden altijd op de lange baan geschoven door de directie, wegens een gebrek aan middelen…"

Aan de gevangenis rijden de politiecombi’s af en aan. De cipiers van Leuven Centraal, waar ze met ongeveer een 180-tal mensen werken, legden vrijdagochtend het werk neer en hielden ook even de Leuvense ring, voor de ingang van de gevangenis, bezet. François Celis (vakbondsafgevaardigde van ABVV-ACOD): "Ik heb de onderhandelingen met de directie daarnet vroeger verlaten, omdat er niets concreets werd toegezegd. De minister (van Justitie, De Clercq) is reeds vertrokken. Ze gaan de zaken ‘bekijken’. We hebben al langer het probleem van de veiligheid aangekaart. Op dit ogenblik stellen we voor – als er geen middelen zijn om meer te investeren in veiligheidssystemen of infrastructuur – om dan voorlopig meer cipiers in te zetten. Ook de Regie der Gebouwen, die de gevangenis beheert, investeerde niet in een verbeterde beveiliging voor de cipiers." Sommige politici suggereren om, gezien het gebrek aan middelen voor het gevangeniswezen, dan maar om de privésector hierin te laten investeren. Celis: "Nu is de staat verantwoordelijk als een gevangene ontsnapt en een moord zou plegen. Gaat de private sector dat ook op zich nemen, als er een gevangene ontsnapt? Wij proberen de detentie nog zo humaan mogelijk te organiseren, ondanks het gebrek aan middelen. In de privé zal dat niet waar zijn."

Leuven Centraal heeft een opendeurregime: de gevangenen zitten niet constant in de cel, en overbevolking is er niet. Dat is wel het geval in veel andere Belgische gevangenissen, zoals in Antwerpen, Vorst, Mechelen,… Een ACOD-militant zegt ons: "Dikwijls zitten de gevangenen hier in België in overbevolkte cellen, met 3 of 4 man in dezelfde ruimte. En men doet niets met de gedetineerden. Ze worden gewoon in een kot gestoken. Wat moeten die dan aanvangen als ze hier buiten wandelen?"

De staking bij de Leuvense cipiers duurt nog tot maandagochtend. LSP spreekt haar solidariteit uit met het gevangenispersoneel dat vrijdag in heel het land in staking ging. Wij komen op voor meer middelen om een verantwoord gevangenisbeleid te kunnen voeren. Maar ook om te strijden voor een andere maatschappij, waar elk individu recht heeft op een goede job met een goed inkomen, waar er wel nog sociale bescherming bestaat,… Onder het huidige neoliberale systeem worden onze verworven- heden voortdurend afgebouwd. Gezien de kapitalistische crisis zullen de openbare diensten onder vuur blijven liggen de komende jaren. Wij staan aan de kant van de cipiers, het spoorpersoneel, de postmannen- en vrouwen,… die zich daartegen verzetten. We denken dat een meer humane en solidaire maatschappij enkel kan worden gerealiseerd door op te komen voor een socialistisch alternatief, gedragen door een nieuwe, massale arbeiderspartij die zich afkeert van de neoliberale recepten die van onze samenleving meer en meer een asociale puinhoop maken.

De afgelopen maanden zijn onze gevangenissen verschillende keren in opspraak gekomen. Gevangenissen die op instorten staan, overbevolking, ontsnappingen,… Er is altijd wel iets aan de hand. Het is al langer dan vandaag duidelijk dat de gevangenissen in ons land met een aantal structurele problemen kampen. Een aantal liberale politici grijpen de situatie aan om opnieuw een debat te lanceren over de samenwerking met de privé-sector bij de financiering, bouw en uitbating van nieuwe gevangenissen.

Karel

Het liberale argument is dat de private sector efficiënter en dus goedkoper een gevangenis kan bouwen en uitbaten dan de overheid. Op een moment dat de overheid geen middelen heeft om te investeren in infrastructuur, is het voor sommigen een aantrekkelijk idee om beroep te doen op private middelen. De vraag is echter of het klopt dat de privé zoveel goedkoper en efficiënter is dan de publieke sector. Verschillende buitenlandse studies menen in ieder geval van niet.

De laatste jaren doet de overheid in toenemende mate beroep op private middelen om op korte termijn een mooie begroting te kunnen presenteren. De rekening wordt op die manier doorgeschoven naar de volgende jaren. De kosten voor de bouw van de justitiepaleizen in Antwerpen en Gent zijn gigantisch de hoogte in gegaan en het is de gemeenschap die daarvoor mag opdraaien.

De private sector zal enkel investeren in gevangenissen als ze daar winst mee kan maken. Iemand zal daarvoor moeten betalen: het personeel, de belastingsbetaler en de gevangenen. Op een moment dat de banken in de problemen kwamen, heeft de overheid op zeer korte termijn miljarden gevonden om ze te redden. Waarom moet dezelfde overheid een aantal maanden later opeens beroep doen op private middelen om een paar gevangenissen te bouwen?

Een van de strijdbaardere piketten in de regio Brugge op de nationale actiedag van 6 oktober was die aan de Brugse gevangenis. We spraken er met Gino Hoppe, vakbondsafgevaardigde van het ABVV, naar aanleiding van de staking bij de gevangenissen en de actiedag rond koopkracht.

Interview door Jonas

Jullie staakten maandag mee op de actiedag rond koopkracht. Maar dit is niet de eerste keer dat jullie hier aan het piket staan.

Neen, in feite is deze staking van de cipiers een vervolg van een reeks van acties die we aan het voeren zijn sinds september. De cipiers legden het werk al neer op 19 en 26 september. Aangezien enkele van onze eisen over de koopkracht gaan, hebben wij ons op 6 oktober natuurlijk solidair verklaard met de nationale actiedag en staken we mee. Maar we zijn dus al een tijdje bezig.

Wat voor eisen brengen de cipiers specifiek naar voor met deze actie?

Eerst en vooral doen we mee vanwege de koopkrachteisen. Iedereen merkt dat hun loon achteruitgaat; dat het moeilijker wordt om aan het einde van de maand met hetzelfde geld rond te komen. En we eisen dus dat er wat gedaan wordt aan die situatie.

Daarnaast hebben we ook specifieke eisen inzake ons arbeidsreglement; dat moet dringend gefinaliseerd worden.

In welke zin?

Wel, op het moment zitten we met de situatie dat er in de verschillende gevangenissen, verschillende regels gelden. Zo is het aantal dagen afwezigheid dat toegelaten wordt verschillend van instelling tot instelling. En ook de verrekening en indexering van sommige premies gebeurt willekeurig. Dat moet dringend op elkaar afgestemd worden, zodat er rechtszekerheid is.

Een tijd geleden werd er in een aantal gevangenissen ook gestaakt vanwege personeelstekort; is dat geen eis meer?

Neen, op dit moment zitten we hier in Brugge alleszins niet echt met een personeelstekort. Op dit moment is 99,6% van het nodige personeel beschikbaar. Onkelinckx heeft daar uiteindelijk wel wat aan gedaan. Dus de acties gaan hier zeker niet door in het kader van overbevolking.

Hoe zit het met de actie zelf aan de poort, is die succesvol?

De actie is een succes. De opkomst van werkwilligen was zeer miniem. En aangezien we ondertussen al een paar keer op rij gestaakt hebben stonden er wel heel wat militanten op het piket. We staan hier wel alleen met het ABVV. Het ACV staakt vandaag ook mee, maar die staan hier niet aan de deur. Daarvoor zijn er twee redenen. Enerzijds omdat ze hun gezicht niet echt willen laten zien omdat ze bij de laatste twee acties niets gedaan hebben. En anderzijds omdat de CD&V-minister van Justitie, Jo Vandeurzen, natuurlijk wel nauw aanleunt bij hun vakbondstop.

En wat vond je van de actiedag zelf?

Eerst en vooral is het standpunt van ABVV-metaal een erg jammerlijke zaak. Op die manier verbrokkel je de solidariteit. Op die manier krijgen wij bij het ACOD ook wel de indruk dat wij met onze acties hun kastanjes uit het vuur moeten halen. Ik vond het ook spijtig dat een deel van de openbare diensten vandaag niet meedeed, zo waren er vandaag weinig stakers in Brugge. Dat kwam vooral doordat er gewoon geen organisatie was vanwege de top. Er kwam geen enkele informatie door. Ik heb zelf nog enkele dagen geleden gesproken met mensen die in het ziekenhuis werken hier in Brugge – met zo’n 1000 werknemers het grootste bedrijf hier – en zo goed als niemand wist daar zelfs maar dat er iets gepland was. De organisatie, mobilisatie en berichtgeving moet zeker in West-Vlaanderen duidelijk beter.

Wat zijn de verdere plannen?

We zullen alleszins de druk nog blijven opdrijven. Dit zal alleszins onze laatste staking niet zijn. Op dit moment zijn onze eigen eisen wel prioritair op de rest van de beweging. Het is jammer dat een deel van de andere sectoren niet meedoet aan verdere actie. Maar voor ons blijven die koopkracht eisen belangrijk, en daarom zullen we ook verder doen.