Category: Op de werkvloer

  • Productiedaling bij Volvo-cars: nachtploeg bedreigd, of tijdelijke werkloosheid?

    Tot voor kort leek Volvo het buitenbeentje voor de auto-assemblage in dit land. Bij Renault-Vilvoorde, Ford-Genk, VW-Vorst, GM-Antwerpen en zelfs Nedcar vlak over de grens waren er zware saneringsplannen. Volvo bleef echter groeien. Nu wordt er toch een productiedaling aangekondigd met mogelijk zware gevolgen voor de arbeiders.

    De productie bij Volvo-cars zou afnemen. Een arbeider van Volvo vertelde ons: “We waren al langer op de hoogte dat er in 2008 minder wagens zouden geproduceerd worden omdat de V70 uit productie verdween en de XC60 pas einde 2008 in productie komt. Daarom zijn enkele weken terug de lijnen vertraagd en is een herbalans doorgevoerd. Toen was er sprake van een productiedaling van 240.000 in 2007 naar 220.000 in 2008. Maar onlangs kregen we te horen dat omwille van de lage koers van de dollar enkele kleinere modellen niet meer verkocht zullen worden in de VS, wat voor Gent een productiedaling betekent van nog eens 17.000 wagens.”

    De huidige vooropgestelde productie voor 2008 zorgt er voor dat er in Gent in feite met twee ploegen zou kunnen worden gewerkt. De beslissing daarover zou in de loop van de komende weken worden genomen door de directie. Er liggen nog andere mogelijke scenario’s op tafel, zodat het bang afwachten is voor de arbeiders van Volvo-Cars.

    Een arbeider van Volvo zei ons: “Er zijn natuurlijk enkele manieren om zo’n productieverlies op te vangen. Het is overigens nogal vreemd dat nieuws dat al meer dan een week oud is opeens veel grotere proporties lijkt aan te nemen, omdat één krant zo lang wacht met het naar voor te brengen en daarbij een dramatische titel kiest. De Zweedse directie heeft al kenbaar gemaakt dat ze voor haar toekomstplannen 2 fabrieken met 3 ploegen wil (Gent en Torslanda). De Belgische directie en de vakbonden dringen er op aan om de lagere productievolumes van 2008 op te vangen met tijdelijke werkloosheid – aangezien de XC60 in productie genomen wordt einde 2008 en dan de productie terug de hoogte in zou moeten gaan. Een definitieve beslissing zal pas ten vroegste het einde van deze week vallen.”

    De directie hoopt "een en ander op te vangen door het vrij hoge “verloop" (woordvoerder M. De Mey in De Tijd) en met economische werkloosheid. Vanwaar dat verloop en in hoeverre is dat realistisch? “Enerzijds is er natuurlijk de hoge wegdruk, anderzijds staat de automobielsector in ons land de laatste jaren niet gekend als een sector met veel werkzekerheid. Als je daar de nieuwe onzekerheid bijneemt van verminderde productie, zijn er natuurlijk veel arbeiders die voor een andere job kiezen, waarbij ze hopen meer werkzekerheid te hebben. Ook zou worden verwacht dat er komend jaar veel mensen op brugpensioen gaan. Als je weet dat voor de herbalans (vertraging van de lijnen) de productie moest draaien met bijna 80 jobs die niet ingevuld geraakten, omdat het verloop zo hoog was, lijkt het me onwaarschijnlijk dat er naakte ontslagen zullen vallen (maar zekerheid hebben we daarover nog niet).”

    Bij VW en GM hebben de vakbonden hoofdzakelijk ingezet op hoge premies en veel minder op het behoud van de tewerkstelling. Is dat bij Volvo-Cars ook een mogelijke piste? “Indien het personeelsbestand naar beneden moet, denk ik dat Volvo Cars Gent dit zal proberen opvangen door (een deel van) de mensen die op (brug)pensioen gaan en diegenen die vertrekken niet te vervangen. Nu hopen de meeste van ons dat er geen verdere grote herstructureringen zullen volgen en het productieverlies voornamelijk zal worden opgevangen door tijdelijke werkloosheid (wat voor velen natuurlijk ook een financiële kater zal betekenen, maar we behouden onze job dan toch). Maar meer daarover weten we dus pas ten vroegste einde deze week.”

  • Advocaat Cafmeyer drijft provocatie verder op

    Advocaat Peter Cafmeyer werd op 13 april het ‘slachtoffer’ van een staking van het personeel van de luchthaven te Zaventem. Hij begon meteen een mediatieke campagne tegen het personeel door hen individueel te dagvaarden. Alsof die provocatie nog niet volstond, heeft hij nu ook ACV-Transcom voor de rechter gedaagd. Hierdoor wordt dit proces een dubbele provocatie.

    Vakbonden hebben in dit land geen rechtspersoon. Dat betekent dat ze niet als organisatie aansprakelijk kunnen worden gesteld voor stakingsacties. En maar goed ook: als de werkgevers bij iedere stakingsactie vergoedingen zouden eisen van de werknemers, wordt het recht op collectieve actie totaal ondermijnd. Dan rest ons niets anders dan te zwijgen en alle dictaten van het patronaat te aanvaarden.

    Geconfronteerd met dat feit besloot Cafmeyer om privé-detectives in te zetten om de identiteit van de personeelsleden van luchthavenuitbater BAC (het vroegere BIAC) te achterhalen. Die werknemers werden individueel gedagvaard door de advocaat en zo’n 500 andere reizigers (die daarvoor een som hebben betaald aan Cafmeyer). Als de werknemers individueel kunnen vervolgd worden naar aanleiding van een collectief conflict, ondermijnt dit het concept van een “collectieve actie” en zeker ook het stakingsrecht.

    Dat volstond blijkbaar niet als provocatie, want nu heeft Cafmeyer ook ACV-Transcom voor de rechter gedaagd. Daartoe baseert hij zich op dubieuze rechtspraak. Het lokt alvast postieve reacties uit bij diegenen die opkomen voor het invoeren van rechtspersoonlijkheid voor vakbonden. Zo stelde professor Blanpain reeds dat het tijd wordt om de 19de eeuwse maatregel om geen rechtspersoonlijkheid toe te kennen aan vakbonden te beëindigen. Blanpain wil met het invoeren van een rechtspersoonlijkheid voor de vakbonden blijkbaar terugkeren naar de 19e eeuw toen syndicale acties verboden waren en arbeiders zich niet mochten organiseren tegen lage lonen en patronale willekeur. De voornaamste reden waarom vakbonden geen rechtspersoonlijkheid hebben, is omdat ze vanuit de arbeiders zelf zijn ontstaan waarbij die arbeiders los willen staan van alle officiële organen.

    Deze nieuwe provocatie tegen de vakbonden moet beantwoord worden. ACV-Transcom secretaris Jan Francois reageerde terecht: “Als werkmensen zich niet meer tegen hun bazen mogen verdedigen door te staken, gaan we regelrecht in tegen de syndicale vrijheid. Het land zal te klein zijn als wij worden veroordeeld.” (GVA, 15.11) Deze dagvaarding is belangrijk voor alle syndicale militanten en vakbondsleden. Het is nodig om ons nu reeds, over de vakbondsgrenzen en taalgrenzen heen, te organiseren tegen de aanvallen op ons recht om onze eigen organisaties te vormen en om met die organisaties in actie te komen.

  • Finland: verpleegkundigen behalen indrukwekkende overwinning door keiharde opstelling: tot 28% loonsverhoging!

    Gisteren schreven we op deze site reeds hoe de Finse vakbond van gezondheids- en welzijnswerkers, TEHY, dreigde met een grootschalige actie van collectief ontslag door het personeel. Aanleiding was de loononderhandelingen waarin het personeel drastische verhogingen eiste. Gisteren werd dan toch een akkoord gesloten, en wat voor één! Het personeel krijgt een loonsverhoging van maar liefst 28%. Witte woede leidt tot resultaat!

    Artikel vanop polsslagnonprofit.blogspot.com

    TEHY, de grootste Finse vakbond van gezondheids- en welzijnswerkers, heeft zijn slag thuis gehaald in de aanslepende loononderhandelingen. Tijdens het conflict was de uitdrukking “hard tegen onzacht” op zijn plaats.

    Vorige week gingen er al veel lokale betogingen, stakingen en walk-outs door als voorbereiding op de hardere actie. Beide ‘kampen’ waren voorzien op een historisch conflict maar op de valreep, nét voor het aflopen van het fors ultimatum vanwege TEHY, werd er een akkoord bereikt. Op maat van het dreigende conflict werd vorige vrijdag nog snel-snel een noodwet gestemd in het parlement dat het moest mogelijk maken om verpleegkundigen die hun ontslag ingediend hadden alsnog op te vorderen.

    TEHY eiste een loonsverhoging van 24% terwijl de werkgevers (de 416 gemeenten en 200 gezamenlijke gemeentelijke autoriteiten) aanvankelijk maar met 12% over de brug kwamen. Een andere kleinere vakbond in de sector; SuPer genaamd, tekende dit akkoord maar TEHY zette zijn eis door.

    Een campagneplan werd uitgedokterd en hierbij werd een zeer onorthodoxe piste bewandeld: de dreiging met massaal collectief ontslag… door de werknemers. (lees dit vorig artikel) Vanaf maandagavond zouden 12.800 verpleegkundigen (25% van het totaal) hun ontslag indienen. In de weken erna zouden er nog eens 3600 verpleegkundigen volgen.

    Tegen zondagavond had de politie maar 60% van de opgevorderden hun opvorderingbrief kunnen overhandigen. De klok tikte ondertussen verder maar tegen zondag laat werd er tenslotte een princiepsakkoord bereikt tussen de onderhandelaars. Maandagmorgen gaven de algmene raad van TEHY en de commissie voor werkgevers van de lokale autoriteiten beiden hun fiat aan het akkoord.

    Het bereikte akkoord loopt tot 2011 en houdt o.a. een loonsverhoging tussen de 22 en 28 %, gespreid over 4 jaar met in het eerste jaar een verhoging met 10%. In de praktijk zal de loonsverhoging op maandbasis tussen 350 en 650 Euro liggen, afhankelijk van de kwalificatie. Ook wordt er een éénmalige kerstbonus van rond de 270 Euro in december uitbetaald. Daarnaast werd er een apart protocol opgesteld om de massa-ontslagen ongedaan te maken; de werknemers worden verwacht zich ten laatste tegen woensdag op de werkvloer aan te bieden.

    Deze overwinning bewijst dat werknemers hun terechte eisen kunnen afdwingen als men over een degelijke vakbondsleiding beschikt die niet voor het minste terugdeinst en een degelijk georganiseerd actieplan naar voor schuift en uitvoert. Het wordt misschien tijd dat de Belgische Witte Woede haar strategie ook eens herevalueert…tegen 2010 moet er immers terug een federaal akkoord afgesloten worden.

  • Janssen Pharmaceutica gaat plat. 92% verwerpt sociaal plan

    Het sociaal voorakkoord bij Janssen Pharmaceutica werd door een overweldigende meerderheid van de werknemers weggestemd. 92% verzette zich tegen het akkoord. Bij Janssen Pharmaceutica zijn 688 jobs bedreigd. Het verzet tegen het voorakkoord kwam voor de werknemers niet onverwacht, daar broeide de oppositie al langer.

    Door het massale verzet tegen het sociaal plan, zal Janssen Pharmaceutica vanaf vandaag officieel in staking gaan. Hiermee kent het grootste farmaceutische bedrijf van dit land haar eerste staking sinds 2001. De werknemers nemen het niet dat massale winsten worden geboekt terwijl het personeel bij het restafval wordt gezet.

    De vakbondsverantwoordelijken waren verrast door het resultaat. LBC-secretaris Frans Geerts stelde in De Morgen: “De voorwaarden voor ontslagregeling die we nu voor de 688 mensen hebben uitgewerkt, zijn zelfs beter dan die van de vorige herstructurering van vijf jaar geleden.” Het verzet tegen het akkoord komt er omdat er voor 55-plussers die vertrekken, slechts een beperkte vergoeding is (65% van het brutoloon). Voor de overblijvers zou er de komende drie jaar een loonstop gelden. De directie drong in een brief aan het personeel aan om het akkoord te aanvaarden, maar dat versterkte enkel het verzet van de werknemers.

    Het personeel moet besparen terwijl Johnson&Johnson, waartoe Janssen Pharmaceutica behoort, heel wat winst maakt. Bij Janssen Pharmaceutica werd vorig jaar op een omzet van 2 miljard euro 200 miljoen euro winst gemaakt. De aandeelhouders van Johnson&Johnson kregen in 2004 een rendement van 29% op hun aandelen. De werknemers aanvaarden niet dat zij nu de prijs moeten betalen om de winsten verder op te drijven en de aandeelhouders nieuwe cadeautjes te bezorgen.

    In het derde kwartaal van dit jaar daalde de winst van Johnson & Johnson lichtjes. Het bedrijf weet dit vooral aan de kosten voor het wegsnoeien van jobs en een iets lagere verkoop van topproducten (wat vreemd is aangezien de inkomsten stegen met 13%). Tegelijk maakte het bedrijf wel bekend dat haar vooruitzichten voor de omzet in 2007 naar boven werden herzien. In het derde kwartaal maakte het bedrijf 2,55 miljard dollar winst (vorig jaar was dit in hetzelfde kwartaal 2,76 miljard). In het tweede kwartaal was er een winst van 3,08 miljard dollar (een stijging met 9% in vergelijking met een jaar voordien). Zonder de “herstructureringskosten” zou Johnson & Johnson in het derde kwartaal eveneens een winst van meer dan 3 miljard dollar hebben gemaakt.

    De werknemers van Janssen Pharmaceutica willen niet de prijs betalen voor de megawinsten van het moederbedrijf. Het is dan ook logisch dat een grote meerderheid van de werknemers zich verzette tegen het voorakkoord. Waarom zouden de lonen van de werknemers drie jaar moeten bevroren worden, terwijl de winsten blijven stijgen?

    > Enkele video’s op Youtube over de strijd bij Janssen Pharmaceutica

  • Finland: historische (surrealistische?) aanval op het stakingsrecht door rechtse regering…

    TEHY (vakbond verpleegkundigen) dreigt met fors antwoord op onwil werkgevers vanaf maandag 19 november. De vakbond TEHY van de Finse verpleegkundigen volgt al enkele weken een ramkoers in de onderhandelingen met de werkgevers. Nu maandag 19 november loopt een zeer drastisch ultimatum af: ongeveer 12.800 verpleegkundigen en gezondheidswerkers zullen dan collectief hun ontslag indienen als de onderhandelingen niets opgeleverd hebben. Vorige week vonden al verschillende betogingen, werkonderbrekingen en walk-outs plaats.

    Artikel overgenomen vanop polsslagnonprofit.blogspot.com

    De voorzitter van de vakbond TEHY heeft bevestigd dat elk vakbondslid dat zijn ontslag indient beroep zal kunnen doen op stakingsgeld (60 Euro per dag) en dat de stakingskas van de vakbond groot genoeg is om de actie ruime tijd uit te zweten: “de duur van het conflict zal niet bepaald worden doordat het geld opraakt.” Een bijkomende 3600 vakbondsleden hebben beloofd later dit jaar ook hun ontslag in te dienen indien de onderhandelingen tot niets leiden. TEHY plant de collectieve ontslagen in golven: op 19 november, 27 november en nog een groep op 3 december. Begin oktober kondigde de vakbond al een verbod op overuren en shiftwissels af. TEHY legt ook een tijdelijk embargo aan rond sollicitaties voor vacatures van gekwalificeerd verpleegkundig personeel.

    Met de in zeven haasten gestemde uitbreiding van de opvorderingwet bij staking probeert de regering het nieuw radicaal actiemiddel van de vakbond te ondermijnen: het massaal indienen van collectief ontslag door … de werknemers.

    Elke individuele verpleegkundige moet onafhankelijk beslissen of hij/zij zich aansluit bij de ontslagcampagne. Diegenen die formeel hun ontslag indienen zouden vanzelfsprekend niet over dezelfde garanties beschikken betreffende jobveiligheid als werknemers die deelnemen aan een ‘reguliere staking’. Echter volgens TEHY zal het acute tekort aan verpleegkundigen dienst doen als veiligheidsmaatregel. De vakbond benadrukt dat geen enkele deelnemer aan de ontslagcampagne terug aan het werk zal gaan zolang niet iedereen terug is aangenomen. De grote meerderheid van de vakbondsleden betrokken bij de actie, werken in publieke ziekenhuizen maar ook personeelsleden van de private sector doen mee.

    Bij een actie van dergelijke aard dreigt de gezondheidszorg in het land volledig stil te vallen. De vakbond heeft deze onorthodoxe piste bewandeld aangezien de reguliere stakingsacties gesaboteerd werden door de opvorderingen vanwege de autoriteiten. Met de aangepaste wet kunnen de autoriteiten nu ook werknemers die hun ontslag ingediend hebben, dwingen om te gaan werken… (inderdaad: herlees deze zin nog maar eens)

    Sommige ziekenhuizen hebben echter al het zekere voor het onzekere genomen: dit weekend is er al een luchtbrug opgezet om acute gevallen over te brengen naar buitenlandse ziekenhuizen zoals in het Zweedse Stockholm en Uppsala maar ook naar het Duitse Bonn.

    De redenen van de actie

    De vakbond eist o.a. een loonsverhoging van 24% over een periode van 28 maand. De werkgevers willen tot hiertoe maar tot 14% gaan. TEHY zegt dat de helft van haar 124.000 leden in de sector moet vechten om te overleven door de lage lonen en dat velen overwegen om naar het buitenland te trekken.

    Duizenden Finse verpleegkundigen zijn de laatste jaren naar o.a. Zweden en vooral Noorwegen uitgeweken, in eerste instantie omdat er in de jaren 1990 geen werk was voor hen in eigen land (vele afgestudeerden belandden toen in de fabriek in plaats van het ziekenhuis) maar nu zou vooral de betere verloning in de andere Scandinavische landen een doorslaggevend argument zijn om te verhuizen. De exodus van werknemers zorgt natuurlijk voor een stijgende werkdruk voor de blijvers. Tegelijkertijd wil de Finse regering goedkope Filippijnse verpleegkundigen invoeren… de wereld op zijn kop.

    Volgens cijfers van de vakbond bedraagt het gemiddeld loon van een fulltime verpleegkundige in Finland ongeveer 1900 Euro terwijl werknemers in andere sectoren rond de 2300 Euro verdienen. Leven in Noorwegen is gemiddeld 20 tot 30% duurder maar men houdt op het loon toch nog meer over dan in Finland.

    Politici stemmen liever snel een nieuwe wetgeving om het stakingsrecht verder te beknotten in plaats van de reële problemen op te lossen.

    Zoals reeds vermeld, werd er afgelopen vrijdag snel een noodwet door het parlement gestemd dat het moet mogelijk maken dat de gemeentelijke autoriteiten verpleegkundigen en gezondheidswerkers in essentiële diensten tijdens stakingen kunnen dwingen om alsnog te komen werken, ook als ze hun ontslag ingediend hebben. Het aanpassen van de modaliteiten, heet dat in vakjargon. In Finland bestond een gelijkaardige opvorderingwet zoals we die kennen in België maar die volstond kennelijk niet voor de spitsvondigheid van TEHY… Diegenen die de opvordering negeren, riskeren fikse boetes.

    De mening van Polsslag over minimale dienstverlening in de gezondheidszorg

    Wat ons betreft is dit niet meer of minder dan dwangarbeid en is het een ongeziene aanval op het stakingsrecht. Wij zijn van mening dat het de verantwoordelijkheid van de actievoerende werknemers zelf is om een strikte minimumdienstverlening te voorzien voor noodgevallen en dit niet door de staat via de politie mag afgedwongen worden, wat in de praktijk toch altijd leidt tot ‘maximale diensten’ en dus staken onmogelijk maakt. Verpleegkundigen, ook de Finse, zijn geen onmensen! Bij een staking in bijvoorbeeld de staalindustrie zullen de vakbonden ook altijd zorgen dat de hoogovens onderhouden blijven. Indien de ovens doven, zijn ze waardeloos en brengt men de toekomst van de productie ernstig in gevaar wat niet de bedoeling kan zijn. Zo ook kan het niet de bedoeling zijn om mensenlevens in gevaar te brengen door de staking/ ontslagcampagne in de ziekenhuizen. Uiteindelijk zijn het de werkgevers en de regering die de situatie zo ver laten escaleren hebben.

    De voorstanders van de wet beroepen zich uiteraard op de volksgezondheid… Het ‘algemeen belang’ speelt plots wel een rol voor de politici die doorgaans enkel maar wakker liggen van de bedrijfswinsten, zeker als het een argument is om een staking te breken.

    Terug naar Finland…

    Dit weekend vaardigden de werkgevers 2400 opvorderingen aan gezondheidswerkers op essentiële diensten uit. Een groot deel van deze opvorderingen (750) gebeurden in het ziekenhuisdistrict van Helsinki. De opvorderingbrieven werden bezorgd op het werk aan de werknemers die dit weekend een shift draaiden, een ander deel werd aan huis bezorgd waar echter in veel gevallen zéér toevallig niemand zich thuis meldde. Zaterdagavond had men nog niet de helft van de opgevorderden voor volgende week bereikt. TEHY heeft zijn leden opgeroepen om de opvorderingen te respecteren maar toch is er melding van groepen werknemers die geweigerd hebben de opvorderingbrief te ontvangen. Anderen plannen om 24 uur te wachten vooraleer te reageren, zoals het wettelijk toegelaten is.

    Zaterdagnamiddag ging er een nieuwe onderhandelingsronde van start op initiatief van een officiële verzoener van de regering. Indien deze onderhandelingen niets opleveren is het hek van de dam…

    Ruime steun ondanks drastische actievorm

    De acties van de gezondheidswerkers kunnen op ruime steun rekenen vanwege de publieke opinie. Uit de wekelijkse enquêtes blijkt dat 62% van de bevolking achter de actievoerders staat en dit cijfer is al enkele weken lang bijna onveranderd gebleven. Slechts 25% van de ondervraagden keuren de actiemethoden af. Ondertussen hebben ook buitenlandse organisaties hun steun aan de actievoerders toegezegd: o.a. de EFN (European Federation of Nurses’ Associations) dat meer dan een miljoen verpleegkundigen vertegenwoordigt in 29 landen en de Noorse federatie van verpleegkundigen. Verscheidene binnenlandse vakbonden uit andere sectoren hebben al toegezegd de acties van de verpleegkundigen actief te ondersteunen indien dit nodig mocht blijken.

    Het is lang geleden dat Finland nog het toneel was van zoveel sociale onrust. In vele sectoren (staalnijverheid, bosbouw, scheepsbouw,musea, telecom…) wordt er gedreigd met stakingen of voert men al actie.

    Nu wordt het afwachten of er tegen maandagavond een akkoord is. Indien de ‘onorthodoxe’ actie voortgezet wordt, zal het zeker en vast de nodige stof voor debat leveren in de internationale arbeidersbeweging. We kunnen wel al besluiten dat ‘spitsvondigheden’ zoals collectief ontslag direct gepareerd worden met nieuwe beknottende wetgeving. Er lijkt geen enkel alternatief te bestaan voor het opbouwen van een stevige krachtsverhouding. In België zullen we ongetwijfeld ook lessen kunnen trekken voor de toekomstige witte woede vanaf 2009…

  • Druk bijgewoonde militantenconcentratie ABVV. Wat wordt gedaan met de woede?

    Het ABVV had opgeroepen tot een nationale concentratie van militanten om te discussiëren over de sociale zekerheid en de verdediging ervan. De vakbond had vooropgesteld om met 1.000 militanten aanwezig te zijn, het waren er uiteindelijk 2.500. Op de bijeenkomst klonk een grote afkeer tegenover de geplande asociale maatregelen of tegenover de stijgende levensduurte. Maar er werd geen actieplan voorgesteld.

    Massale aanwezigheid

    Dat er aan de basis ongenoegen is over de stijgende levensduurte, wordt niet meer in twijfel getrokken door zowel ABVV als ACV. ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw had eind oktober op een informatie-avond in Antwerpen aangekondigd dat hij hoopte dat ABVV en ACV samen een militantenconcentratie zouden houden, maar dat het ABVV het desnoods alleen zou doen. Uiteindelijk stond het ABVV inderdaad alleen aan de Heizel, maar tegelijk voerden zo’n 500 ACV-militanten in Charleroi actie. Ook werd in tal van stations een ACV-pamflet verspreid waarin de stijgende levensduurte wordt aangeklaagd.

    De opkomst op de ABVV-militantenconcentratie was groter dan verwacht. Nochtans stelden veel militanten dat er in hun omgeving niet sterk gemobiliseerd was. Ondanks de beperkte mobilisatie en de onduidelijkheid over het concept van de bijeenkomst, maakten de 2.500 aanwezigen het punt dat er nood is aan actie tegen de verdere afbraak van de sociale zekerheid.

    Tegen de afbraak van de sociale zekerheid

    De bijeenkomst werd geopend door voorzitter Rudy De Leeuw en secretaris-generaal Anne Demelenne. De Leeuw stelde dat alles duurder wordt en de index niet meer volstaat. Hij beklemtoonde dat er voor het ABVV niet mag geraakt worden aan de index, maar dat er tegelijk ook maatregelen nodig zijn om de stijgende prijzen, in het bijzonder deze van energie en voedingsmiddelen, tegen te gaan of te verzachten voor de armsten. Terwijl het patronaat vorig jaar 2,6 miljard euro aan lastenverlagingen kreeg, kan een groot deel van de bevolking de stookolie niet meer betalen. In plaats van daar iets aan te doen, wordt enkel gepraat over verdere lastenverlagingen. De lastenverlagingen komen overeen met 1.000 liter mazout per Belgisch gezin. Het is een kwestie van prioriteiten…

    Verder stelde De Leeuw dat de sociale zekerheid de “kathedraal van de arbeidersbeweging” is: het zijn de arbeiders die het opgebouwd hebben en die nu niet zullen toelaten dat er geraakt wordt aan de werkloosheidsuitkeringen, brugpensioenen, arbeidsovereenkomsten,… Anne Demelenne stelde terecht dat de patroons een regering willen die hun maatregelen doorvoeren: een aanval op de brugpensioenen, pensioenen, openbare diensten, werklozen,… Demelenne verklaarde dat men beter eens de werkloosheid zou aanpakken in plaats van de werklozen. Als er dan toch een fiscale hervorming komt, zou er beter een sociale hervorming komen in het belang van de armsten. Ook Demelenne verklaarde dat de index niet volstaat en dat bovendien iets aan de uitkeringen moet worden gedaan.

    De topfiguren van het ABVV verklaarden dat deze militantenconcentratie slechts een begin van actie vormde, maar ze gaven niet aan welke acties er dan wel nog zullen vormen of hoe er een actieplan zal worden opgemaakt. Dat was meteen de grootste zwakte van de bijeenkomst. De strijdbare taal werd niet gekoppeld aan verdere acties waardoor het voor velen achteraf onduidelijk was wat ze nu moeten aanvangen en vertellen aan de collega’s.

    Show met getuigenissen

    In plaats van een discussie te houden over een actieplan werd gekozen voor een “show” waarin voormalig Miss België en VTM-presentatrice Anne De Baetselier (bekend van onder meer “Tien om te Zien”) een aantal ABVV-militanten vanuit een comfortabele sofa ondervroeg. Gelukkig zorgden heel wat van die militanten voor wat inhoud. Het concept van show waaraan het was opgehangen, leek ons echter niet bevorderend voor een strijdbare sfeer.

    Er werden nochtans heel wat zinnige zaken gezegd. Een militant uit de sector van de financiën had het over het tekort aan middelen in de bestrijding van fiscale fraude. Met de groeiende flexibiliteit kunnen binnenkort misschien interimmers zonder veel scholing ingezet worden om de belastingen van bedrijven te controleren?

    AC-secretaris Verlaeckt (Antwerpen-Waas) stelde dat de grens van de flexibiliteit voor de werknemers bereikt is: één op de zes leden van de AC hebben last van een extreme werkdruk en dan wil de regering net de flexibiliteit nog goedkoper maken. Verlaeckt stelde ook dat de patroons steeds meer winsten willen en dat op de kap van de werkenden, bijvoorbeeld door met onderaannemers te werken. Hij gaf het voorbeeld van Bayer/Lanxess waar de directie nu wil besparen op het aantal jobs. Diegenen die denken dat de bedrijven teveel belastingen moeten betlalen en daarom besparen op de arbeiders, kan geantwoord worden dat Bayer/Lanxess vorig jaar slechts 8% belastingen betaalde dankzij de maatregelen zoals de notionele belastingsaftrek.

    Opel-delegee Rudi Kennes haalde uit naar het Generatiepact, dat was volgens hem vooral gericht op het sanctioneren van de werklozen door hun uitkering af te nemen. Ook stelde hij dat de vakbonden moeten nagaan hoe ze binnen multinationals internationaal kunnen georganiseerd raken. Als het patronaat internationaal georganiseerd is en arbeiders uit verschillende landen tegen elkaar probeert uit te spelen, is een internationaal antwoord het beste. Over de herstructureringen bij Opel stelde Kennes dat de directie nu teveel arbeiders afdankt om nadien goedkopere en flexibele interimmers aan te werven.

    Wat na de meeting?

    De vraag die velen zich stelden bij het binnentreden van de zaal werd niet beantwoord: wat zal er na deze bijeenkomst gebeuren op het vlak van acties? Waar zal er over een actieplan worden gediscussieerd? Deze bijeenkomst was een uitstekende gelegenheid geweest om op dat vlak stappen vooruit te zetten. Met het “Manifest voor solidariteit, tegen egoïsme” heeft het ABVV een interessante tekst met heel wat argumenten voor het behoud van de sociale zekerheid opgemaakt. Maar wat zal met deze argumenten worden gedaan? Ook bij het ACV is die vraag relevant. Vandaag werd in Charleroi actie gevoerd tegen de stijgende levensduurte, wellicht niet toevallig op net dezelfde dag als de ABVV-militantenconcentratie.

    Waarom werd niet van de gelegenheid gebruik gemaakt om een informatiecampagne op te starten op de werkvloer gekoppeld aan een nationale betoging van beide vakbonden rond een aantal concrete eisen zoals de uitbreiding van de index (afschaffing van de gezondheidsindex), nationalisatie van de energiesector, afschaffing van het Generatiepact en een intrekking van alle verdere plannen om de sociale zekerheid af te breken, een verzet tegen het communautair opbod en tegen de splitsing van onder meer de sociale zekerheid,…

    Dat zal de vraag naar een politiek alternatief stellen. De bijeenkomst toonde een sterke solidariteit over de taalgrenzen heen en ook een bereidheid tot actie. Dergelijke acties zullen echter onmiddellijk botsen met de standpunten die worden verdedigd door alle traditionele partijen. De belangrijkste oppositie die we al hebben gezien van SP.a bestond uit het aandringen op een stemming over Brussel-Halle-Vilvoorde. Groen-voorzitster Vogels verklaarde dat het paarsgroene experiment “niet lang genoeg” geduurd had. Op die politici kunnen we niet vertrouwen om onze eisen en bekommernissen naar voor te brengen. Daarvoor zal er nood zijn aan ons eigen instrument: een nieuwe arbeiderspartij. Het Comité voor een Andere Politiek (CAP) kan mee een aanzet geven om het idee van een nieuwe arbeiderspartij breder te verspreiden.


    Enkele foto’s (door Stephan C.)

  • Amerikaanse automobielsector. Uitverkoop arbeidersrechten door vakbondsleiding

    De automobielsector in de VS bevindt zich in een diepe crisis. De drie grootste bedrijven – GM, Chrysler en Ford – willen verregaande toegevingen van de arbeiders. De vakbond United Auto Workers (UAW) bediende de automobielbedrijven op hun wenken. Bij een reeks collectieve arbeidersovereenkomsten bereikten de toegevingen van de UAW-leiding historische proporties.

    Ty Moore

    [box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

    Interview met een Ford-arbeider

    Brett Hoven is een lid van Socialist Alternative en werkt bij Ford in St Paul, Minnesota, waar zijn vader ook 23 jaar heeft gewerkt. We spraken met Brett over de campagne tegen het akkoord van UAW met Ford.

    “Ik organiseer een “Stem nee” campagne omdat de overeenkomst slecht is, maar ook omdat de UAW-leiding niet eens gestreden heeft voor de belangen van de vakbondsleden.

    “Van september 2006 tot het einde van het jaar, verdiende [Fords topmanager] Mulally 39 miljoen dollar. Als Ford zoveel kan betalen aan iemand die niet eens zelf auto’s maakt, waarom kunnen ze dan geen degelijk uurloon betalen aan de arbeiders?

    “Deze fabriek was één van de laatste in Minnesota waar je een degelijke job kon krijgen waarmee je een gezin kan onderhouden. Eén van mijn collega’s, een alleenstaande moeder, heeft het dan nog moeilijk om rond te komen. Als deeltijdse arbeider krijgt ze slechts een laag loon, maar toch werkt ze soms 50 tot 60 uur per week. Ze krijgt geen gezondheidszorg voor zichzelf of haar zoon.

    “Toen ik haar vertelde hoeveel Mulally vorig jaar verdiende, was ze geïnteresseerd om mee campagne te voeren. Heel wat arbeiders reageren positief op de campagne tegen het akkoord.”
    [/box]

    De CAO’s omvatten geen enkele garantie tegen nieuwe golven van ontslagen. Binnen enkele dagen na het sluiten van overeenkomst bij Chrysler, kondigde dat bedrijf reeds aan dat 11.000 jobs zouden verloren gaan. De impact van deze afdankingen zal groot zijn. Naast de 11.000 getroffen gezinnen, zullen ook duizenden gezinnen van arbeiders in onderaannemers getroffen worden. In de buurt van Detroit is er nu reeds een erg hoge werkloosheidsgraad en dat zal er niet op verbeteren.

    Op basis van de nieuwe overeenkomsten zullen nieuwe arbeiders beginnen aan 14 dollar per uur en met slechts beperkte rechten op het vlak van gezondheidszorg. Voorheen bedroeg het startloon 28 dollar per uur. Door de grote verschillen onder de werknemers, zal er verdeeldheid ontstaan, ook binnen de vakbonden. Dat opent de weg voor verdere aanvallen op de lonen, uitkeringen, pensioenen,…

    Een brug te ver

    De drie grote autobedrijven proberen af te raken van hun verplichtingen inzake gezondheidsverzekering en pensioenrechten voor de 600.000 gepensioneerden die de bedrijven tellen. Er wordt geprobeerd om deze elementen over te dragen aan de UAW in de vorm van “Vrijwillige Verzekeringsassociaties” van de werknemers. Dit zouden private verzekeringsbedrijven zijn die onder de controle staan van de UAW. De autobedrijven zouden hierna slechts een deel betalen van hetgeen ze verschuldigd zijn aan hun gepensioneerden. De rest zou moeten opgehaald worden door de verzekeringsfondsen. Eerder was er reeds een dergelijk stelsel dat werd in gevoerd bij Detroit Diesel en bij Caterpillar. Daar raakten de fondsen leeg en moesten de gepensioneerden maar voor zichzelf zorgen.

    Door een dergelijk stelsel zou de vakbond bovendien een belangrijke aanbieder van gezondheidszorg worden, naast andere verzekeringsbedrijven. Het doel wordt dan om zo snel mogelijk winsten te maken door te knippen in de uitkeringen van de eigen leden. De UAW ging daarnaast vreemd genoeg akkoord met het feit dat een deel van de patronale bijdrage voor dit verzekeringsfonds zou betaald worden met aandelen van Ford. De vakbond zou 16% van de aandelen verwerven. De financiële toekomst van de vakbond wordt hierdoor gekoppeld aan de winstgevendheid van Ford. Met andere woorden: de vakbondsleiding zal er binnenkort voordeel mee doen indien er wordt afgedankt of als de lonen dalen…

    “Deze akkoorden zijn het bittere resultaat van een ‘niet-confronterend teamwerk in de bedrijven’-aanpak van de UAW en de meeste andere vakbonden”, stelde Todd Jordan, een leidinggevende dissident binnen UAW. De contracten vormen een “historische achteruitgang”.

    Kapitalistische logica

    “De perspectieven op lange termijn zijn niet goed voor iedereen”, stelde Businuss Week (5 november). “Henry [Ford] dacht dat zijn bedrijf zou falen indien zijn eigen arbeiders niet in staat waren om het product te kopen dat ze zelf produceren. Met 14 dollar per uur, zullen de nieuwe werknemers slechts weinig wagens van GM – of Ford – kunnen kopen”.

    Business Week is natuurlijk een verdediger van het kapitalisme, maar toch wijst het blad op de tegenstellingen in het systeem die destijds ook reeds door Marx werden aangehaald. De concurrentie tussen de bedrijven zorgt ervoor dat deze investeren in de nieuwste technologie en machines om de productie op te drijven, en anderzijds proberen ze tevens om de arbeids”kost” te beperken om zo de winstmarges op te drijven. De arbeiders kunnen hetgeen ze produceren niet terugkopen en er ontstaat een overproductie.

    Deze tegenstelling leidt tot cyclische economische crises die een rem vormen op vooruitgang. De automobielsector in de VS wordt getroffen door een klassieke overproductieproductie en de resultaten zijn even klassiek: faillissementen, massale afdankingen, fabrieken die sluiten en verregaande aanvallen op de lonen en arbeidsomstandigheden.

    Wat te doen?

    Tegenover de crisis van de automobielsector, moeten de arbeiders zich verzetten. Er is nood aan een eenheid van alle arbeiders. Die arbeiders die geen deel uitmaken van de vakbonden moeten overtuigd worden om toe te treden tot strijdbare en democratische vakbonden. Enkel dan zal eenheid van de arbeiders mogelijk zijn.

    De leiding van de UAW is daar niet toe bereid. Haar houding zorgt ervoor dat de vakbond voor veel jonge arbeiders geen aantrekkelijke optie is. De weigering om de jobs, lonen en uitkeringen van de arbeiders te verdedigen, zorgt ervoor dat de vakbonden een groot aantal leden verloren zijn en niet eens actieve werkingen hebben bij bedrijven als Toyota of Honda. Waarom zou je ook bijdragen betalen, strijd voeren en je job riskeren als de vakbondsleiding in de onderhandelingen zelf loonsverminderingen en afdankingen voorstelt?

    Zolang de UAW de logica van de kapitalistische markt aanvaardt, staan de automobielarbeiders zonder verdediging tegenover de grote bedrijven. De UAW-leiding baseert haar strategie op de vraag: “Wat kan General Motors veroorloven om aan ons te geven?” Een strijdbare vakbond moet vertrekken van de vraag: “Wat is nodig voor een degelijk leven?”.

    Dit land is rijker dan ooit te voren. Er zijn voldoende middelen zodat iedereen een goed leven zou kennen. Als dit systeem niet in onze behoeften kan voorzien, waarom aanvaarden we dan dit systeem nog? Als GM, Chrysler en Ford hun winsten bedreigd zien omdat er degelijke lonen worden betaald, waarom zouden we die bedrijven dan niet onder publiek bezit plaatsen met democratische arbeiderscontrole? Dat kan veraf lijken van het onmiddellijke bewustzijn van de meeste arbeiders, maar er is geen andere uitweg.

  • Johnny Thijs: ook de komende jaren 1.000 tot 1.500 jobs minder bij De Post

    De grote baas van De Post, Johhny Thijs, beweert ongerust te zijn. Dat stelt hij in een interview met de krant De Morgen. Volgens Thijs duurt het te lang vooraleer er een nieuwe regering komt en is er daardoor ook onzekerheid over de koers die De Post moet varen. Anderzijds is Thijs zelf wel bijzonder duidelijk over wat hij wil: ieder jaar moeten er 1.000 tot 1.500 jobs blijven verdwijnen de komende jaren en daarnaast wordt gewerkt aan Georoute 3 en Georoute 4. Het slachtoffer van dit alles? Wie anders dan het postpersoneel…

    De afgelopen jaren is reeds hard bespaard op het personeel van De Post en als het van de directie afhangt, wordt dat nog verder opgedreven. Veel personeelsleden vragen zich af hoe ver de flexibiliteit kan gaan. De afgelopen jaren verdwenen jaarlijks 1.000 tot 1.500 jobs bij De Post. In 2005 was De Post recordhouder qua jobverliezen, in 2006 moest het VW laten voorgaan. De komende jaren moeten er volgens Thijs ieder jaar opnieuw sociale bloedbaden aangericht worden. Er zit volgens hem "niets anders op dan elk jaar hetzelfde te presteren met 1.000 tot 1.500 man minder, jaar na jaar."

    Om De Post voor te bereiden op de volledige liberalisering van de postdiensten, moet er volgens Thijs zwaar bespaard worden op het personeel. Eerder lanceerde Thijs reeds het voorstel om de postbodes te vervangen door "postbezorgers" die minder zouden verdienen en slechts deeltijds werken (wellicht met het soort deeltijdse job dat je geen andere deeltijdse job erbij kunt nemen omwille van de werkdruk). De maatregel om met postbezorgers te werken, moet De Post heel veel geld opbrengen zodat de winst (vorig jaar 92 miljoen euro) kan worden verhoogd.

    Er staan nog reorganisaties voor de deur: Georoute 1 en 2 zorgden reeds voor een golf van protest. Maar dat volstond blijkbaar niet: Georoute 3 en 4 staan al in de steigers. Bovendien wil Thijs de sociale functie van een openbare dienst verder afbouwen: tijd voor een praatje bij het bezorgen van de pensioenen kan enkel indien de overheid er extra voor wil betalen. Zoniet behoort het niet tot de taken van De Post. Met dat soort retoriek van de postbaas komt de recente reclamecampagne nogal hypocriet over. Enerzijds roepen dat De Post om ons bezorgd zou zijn, maar anderzijds worden we enkel beschouwd als consumenten die zo snel mogelijk winst moeten opbrengen.

    Tegenover deze logica moeten wij de dienstverlening en de sociale functie van De Post plaatsen. Een openbare dienst moet geen winst maken, maar moeten diensten toegankelijk maken voor bredere lagen van de bevolking. Dat betekent dat de sluiting van de postkantoren moet stoppen en de reeds gesloten kantoren terug open moeten. Het betekent ook dat het personeel op een menselijke wijze moet kunnen werken tegen een degelijk loon. Postpersoneel en klanten hebben beiden geen belang bij de liberalisering van de postdiensten. Tijd om er komaf mee te maken!

  • Oostends model jongerenwerkloosheid gebaseerd op leugens

    In de voorbije maanden werd vaak verwezen naar het succes van “het Oostendse model” voor werklozenbegeleiding. Dit model combineert intensieve opvolging en vorming van werklozen met sancties voor de ‘weigeraars’. Nu blijkt uit cijfers van socioloog Jan Hertogen dat dit model een stuk minder succesvol is dan gepretendeerd werd.

    Jeroen

    Oostende kent al lang een hoge werkloosheidsgraad, vooral laaggeschoolde jongeren raken er erg moeilijk aan de slag. Des te verwonderlijk waren dan ook de berichten dat de werkloosheid onder laaggeschoolde jongeren gedaald was met 68%. Dit werd toegedicht aan het zogenaamde “Oostendse model”. Dit model voorziet in een intensievere opvolging van openstaande vacatures en meer aandacht voor oriëntatiegesprekken, cursussen en opleidingen.

    De realiteit bleek veel minder rooskleurig dan werd beweerd, zoals socioloog Jan Hertogen ontdekte. Ten eerste werd het model vooral gebruikt om jongeren te kunnen schorsen en ze op die manier uit de werkloosheidsstatistieken te krijgen. Daarnaast werd er ook gebruik gemaakt van andere creatieve oplossingen. Zo werden jongeren die een cursus volgden, geclassificeerd als “werkzoekenden in opleiding”. Hierdoor verdwenen ze uit de werkloosheidscijfers zonder dat ze werk gevonden hadden.

    Dit is zonder meer één van de meest frappante voorbeelden van hoe politici de werkloosheidscijfers bewerken en vervormen om er beter uit te komen, maar het is zeker niet het enige. Arbeiders die verplicht op (brug)pensioen moeten na een herstructurering in hun bedrijf, komen bijvoorbeeld niet in de werkloosheidscijfers voor. Of er zijn ook de halftijdsen en interim-arbeiders die op zoek zijn naar een voltijdse job, terwijl ze moeten rondkomen met een laag en onzeker loon.

    Op deze manier voert men de druk op jongeren en werklozen in het algemeen verder op. Het beeld wordt geschetst dat overal jobs te rapen zijn en dat werklozen parasiteren. Vervolgens gaat men jongeren stimuleren (lees: onder druk zetten) om een job te vinden. Hierdoor werden in 2006 in totaal 49.512 werklozen geschorst van hun uitkering. Ter vergelijking: dat is net geen 17 keer meer mensen zonder inkomen dan bij VW. Een sociaal drama zonder weerga.

    Om schorsing en daaraan gekoppelde armoede te vermijden, moeten werklozen gelijk welke job aanvaarden tegen gelijk welk statuut. Dit betekent ultraflexibele, onderbetaalde jobs, die niet volstaan om een deftige levensstandaard mee op te bouwen. Zelfs interimjobs tellen in het jongerenwerkplan van VDB mee als “werk”. Zo wordt ook de druk opgevoerd op diegenen die vandaag wel al werk hebben, om de concurrentie aan te gaan, en langer te werken tegen een lager loon.

    Er moet een halt toegeroepen worden aan alle onzekere en onderbetaalde nepjobs en er moet werk gemaakt worden van vaste jobs met een goed statuut. Dit zal enkel mogelijk zijn via een verregaande arbeidsherverdeling. Daarom verdedigen wij een 32-urenweek met bijkomende aanwervingen en zonder loonverlies.

  • Hoge werkdruk en wanbeheer leidt tot staking in callcenter Volvo Europa Truck in Gent

    Vandaag zijn er mogelijk spontane acties van de bedienden van het callcenter van Volvo Europa Truck in Oostakker (Gent). De directe aanleiding wordt gevormd door de hoge werkdruk en het “wanmanagement”. Tot voor kort waren stakingsacties bij Volvo ongewoon, maar dit jaar waren er eerder reeds acties bij Volvo Parts en nu dus bij de bedienden van het callcenter. Gisteren werd een "staking" aangekondigd, maar BBTK ontkende dit. Toch is het duidelijk dat de spanningen fors oplopen.

    Benoit Douchy

    Begin 2007 werd bekend dat de jaarwinst van Volvo Trucks in Gent in 2006 1,8 miljoen euro bedroeg, een kwart meer dan in 2005! Dat is blijkbaar niet voldoende voor de directie.

    Bij de bekendmaking van de resultaten in het derde kwartaal, verklaarde Ford (waar Volvo Cars deel van uitmaakt – Volvo Trucks en Volvo Parts maken deel uit van Volvo) dat het niet bereid is om het bedrijf op korte termijn van de hand te doen (Jaguar en Landrover staan wel te koop). Er werd wel gesproken over een strategisch plan voor Volvo om de merkpositionering aan te passen en de kostenstructuur te veranderen. Dat is managementtaal om besparingen op het personeel aan te kondigen. In Gent wordt dit al concreet zichtbaar.

    Volvo Cars

    De dalende koers van de dollar zorgt voor een dalende export van wagens naar de VS en bovendien daalt de verkoop in de VS en Japan sowieso. Autoproducent Volvo Cars zal volgend jaar 203.000 wagens produceren. Vooral de S40 en de S60 doen het slechter dan verwacht en het zijn net die modellen die in Gent van de band rollen.

    203.000 wagens zijn er nog eens 17.000 minder dan aanvankelijk voorzien (er was eerder reeds een daling van het productiecijfer aangekondigd). Daarmee komt het voortbestaan van de nachtploeg in het gedrang aangezien 203.000 auto’s gevaarlijk dicht in de buurt komt van twee ploegen.

    De directie brengt twee “oplossingen” naar voor: ofwel wordt gegaan naar twee ploegen, ofwel wordt de band vertraagd. Het ABVV stelde dat het er alles aan wil doen om zoveel mogelijk mensen aan het werk te houden, desnoods door tijdelijke werkloosheid.

    Eind oktober was er een reeds een staking bij Volvo Cars. Aanleiding voor de sociale onrust was de hoge werkdruk, het niet vervangen van zieke werknemers en het weigeren van verlofaanvragen omdat er te weinig personeel is om arbeiders in verlof te vervangen. Woordvoerder Mark De Mey van Volvo Cars Gent bevestigde dat er een probleem is met het vervangen van zieken en met de verlofdagen: “Wij willen onze efficiëntie verhogen en dat betekent concreet dat we hetzelfde werk moeten doen met 20 a 25% minder manuren.” Concreet betekent dit vooral dat arbeiders veel harder werken dan vroeger, zonder een aanpassing van de lonen.

    Volvo Trucks

    De vraag naar vrachtwagens van Volvo blijft wel groot, vooral in Europa. De vrachtwagenbouwer verkocht 46.331 trucks, een stijging met 3% tegenover dezelfde periode vorig jaar. De bestellingen namen in het tweede kwartaal zelfs toe met 68%. Vooral in Europa was er een sterke groei.

    De vraag naar vrachtwagens was zo groot dat het bedrijf in april met een nachtploeg is begonnen. Het is nogal ironisch dat hetzelfde bedrijf nu de nachtploeg bij Volvo Cars mogelijk zal afschaffen. De flexibiliteit die aan de arbeiders wordt opgelegd, betekent dat er moet gewerkt worden waar de directie het snelst winst kan maken. De productie werd opgedreven van 182 tot 218 trucks per dag.

    Het effect van de Amerikaanse kredietcrisis, onstabiliteit in Oost-Europa, dreigementen inzake isolement van Rusland en een stijging van de brandstofprijzen (ook in Oost-Europa), kan echter ook hier een effect hebben in de komende maanden.

    In juli werd bij Volvo Trucks gestaakt omdat de enorme winstcijfers van de fabriek niet tot uiting kwamen in de CAO-onderhandelingen over de lonen. In 2006 maakte de fabriek 25% meer winst dan in 2005. Volvo Trucks maakte 1,6 miljoen euro winst. De werkdruk werd opgedreven om dat cijfer te realiseren. Maar de lonen volgden niet.

    Solidariteit is nodig

    Eerder dit jaar waren er ook acties bij Volvo Parts tegen het gebruik van interimkrachten en voor het inzetten van vaste contracten. Nu worden jobs bedreigd bij Volvo Cars en zijn er acties bij Volvo Trucks. Er zal nood zijn aan gemeenschappelijke acties in de hele Volvo-vestiging op basis van solidariteit tussen alle arbeiders.

    Eerder werden alle andere montagebedrijven in dit land getroffen door harde herstructureringsmaatregelen: Renault-Vilvoorde, Ford-Genk, VW-Vorst, Opel-Antwerpen. Enkel Volvo bleef voorlopig grotendeels gespaard. Om de concurrentie op te drijven, zal de directie ook bij Volvo willen besparen op het personeel. Met minder arbeiders meer produceren op een kortere termijn. Dat is het doel van het patronaat in de automobielsector. Daartegenover is verzet noodzakelijk. Op basis van solidariteit in de hele automobielsector en vanuit andere sectoren, is het mogelijk om de verdere aanvallen op de arbeidscondities tegen te houden.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop