Category: Op de werkvloer

  • Sociale verkiezingen: wat is wettelijk voorzien?

    In mei zijn er sociale verkiezingen. Dit betekent dat de werknemersvertegenwoordigers in de Ondernemingsraad (OR) en het Comité Preventie en Bescherming op het Werk (CPBW) worden verkozen. Hieronder gaan we in op een aantal belangrijke elementen bij deze verkiezingen.

    Geert Cool

    1. In welke bedrijven zijn er sociale verkiezingen?

    Ondernemingen in de privé-sector die gewoonlijk gemiddeld ten minste 100 werknemers tewerkstellen moeten een OR oprichten, ondernemingen die gemiddeld ten minste 50 werknemers tewerkstellen moeten een CPBW oprichten.

    Met "onderneming" wordt een technische bedrijfseenheid bedoeld. Indien er een economische en sociale samenhang bestaat tussen verschillende juridische entiteiten worden deze beschouwd als één technische bedrijfseenheid indien aan een aantal voorwaarden is voldaan (gebouwen of vaste werven zijn op minder dan 1 kilometer van elkaar gevestigd, eenzelfde persoon neemt deel aan het dagelijks beheer, meerdere personeelsoverplaatsingen in de afgelopen vier jaar of het resultaat van een splitsing van de onderneming).

    Ook is het mogelijk dat in één juridische entiteit verschillende technische bedrijfseenheden bestaan waarbij iedere eenheid een eigen OR en CPBW verkiest. Indien de technische bedrijfseenheden binnen de juridische entiteit onvoldoende werknemers tellen, zal de verkiezing plaatsvinden op het niveau van de juridische entiteit.

    De beoordeling van de samenstelling van de technische bedrijfseenheden is een feitenkwestie. 60 dagen voor de aanplakking van de verkiezingsdatum (3 maanden voor de eerste verkiezingsdag) moet de werkgever schriftelijke informatie meedelen inzake de technische bedrijfseenheden, het aantal personeelsleden per categorie en de data van de eerste verkiezingsdag en de aanplakking van het aankondigingsbericht. In de praktijk zal dit begin december gebeuren (8 december).

    Indien 6 mei de eerste verkiezingsdag is, gelden volgende termijnen. Op 2 januari wordt de beslissing van de werkgever inzake de technische bedrijfseenheden meegedeeld en 7 dagen later is er de mogelijkheid om daartegen beroep aan te tekenen door middel van een verzoekschrift voor de arbeidsrechtbank.

    Vanaf 7 januari begint de bescherming van de kandidaten.

  • 2. Waartoe dient een OR? Waartoe dient een CPBW?

    De OR is een orgaan waarin werknemers en werkgevers vertegenwoordigd zijn en dat door de werkgever moet geïnformeerd worden over de economische situatie van de onderneming. Daarnaast heeft de OR beslissingsbevoegdheid over alles wat in het arbeidsreglement staat en beheert het de "sociale werken" (zoals de kantine). Zo zal de OR de vakantieregeling vaststellen.

    Het CPBW adviseert over alle aangelegenheden inzake gezondheid en veiligheid van de werknemers, de veiligheid van de werknemers en ook de "verfraaiing" van de werkplaats.

    Beide organen vergaderen minstens éénmaal per maand.

    3. Wat is het verschil met de vakbondsdelegatie?

    De vakbondsdelegatie is in de meeste gevallen een informeel orgaan dat niet verkozen wordt. In sommige gevallen wordt de delegatie ook verkozen bij de sociale verkiezingen (in de Waalse metaalsector is dit bvb het geval). De vakbondsdelegatie is een orgaan dat vooral gebaseerd is op de krachtsverhoudingen binnen de onderneming.

    De vakbondsdelegatie kan onderhandelen over de CAO’s op bedrijfsniveau, zal nazicht houden op de toepassing van de sociale wetgeving, CAO’s, arbeidsreglement en individuele arbeidsovereenkomsten.

    In de praktijk speelt de vakbondsdelegatie een belangrijke rol om het syndicale werk te coördineren.

    4. Hoe wordt bepaald wie kandidaat is bij de sociale verkiezingen?

    De samenstelling van de lijsten voor de sociale verkiezingen gebeurt veelal door de vakbondssecretaris in overleg met de uittredende leden van de OR en het CPBW. Het is, jammer genoeg, zeldzaam dat er door alle vakbondsleden beslist wordt over de samenstelling van de lijst in hun onderneming. De lijst wordt uiteindelijk ingediend door de vakbondssecretaris.

    Op 12 maart 2004 worden de lijsten definitief afgesloten en op 17 maart worden de lijsten aangeplakt.

    5. Hoe worden de kandidaten beschermd?

    De kandidaten worden beschermd tegen een mogelijk ontslag. Zij kunnen slechts ontslagen worden indien feiten gepleegd worden die door de arbeidsrechtbank vooraf als dringende reden worden erkend (bij heel zware fouten dus) of indien het paritair comité vooraf technische of economische redenen erkend heeft.

    De bescherming geldt vanaf de 30ste dag voor de aanplakking inzake de technische bedrijfseenheden. Met 6 mei als eerste verkiezingsdag is dit 7 januari. De bescherming begint dus te lopen voor de definitieve opmaak van de lijsten (12 maart). De bescherming loopt tot de aanplakking van de kandidatenlijsten voor de volgende verkiezingen.

    Indien er een kandidaat of een verkozene ontslagen wordt zonder naleving van de voorwaarden waarbij een ontslag mogelijk is, zal de betrokkene formeel de reïntegratie in de onderneming kunnen vragen. In de praktijk zal de werkgever evenwel veroordeeld worden tot betaling van een ‘beschermingsvergoeding’ die mee bepaald wordt door de periode waarvoor de bescherming geldt. Een delegee ontslaan is bijgevolg goedkoper naar het einde van het mandaat toe en zal vanuit werkgeversstandpunt alleszins voor 7 januari moeten gebeuren…

  • 18 oktober: Solidariteitsbetoging met de Ford-arbeiders

    LSP/MAS roept al haar leden en sympathisanten op om deel te nemen aan de solidariteitsbetoging met de Ford-arbeiders komende zaterdag in Genk. Deze betoging is belangrijk om de solidariteit die bestaat met de arbeiders van Ford om te zetten in actie.

    Wellicht zal de betoging massaal worden. De woede tegenover de beslissing van de multinational Ford om 3.000 banen te schrappen in Genk is dan ook enorm. Die woede moet in verzet omgezet worden en de betoging van zaterdag kan daar een eerste aanzet toe vormen.

    De betoging vertrekt om 11u aan de Limburghal (op 5 minuutjes van het station). Wij verzamelen vanaf 10u30 aan die Limburghal aan onze stand met pamfletten, badges, kranten, fluitjes,…

    Vanuit een aantal regio’s zijn er bussen of gratis treintickets voor vakbondsleden. Contacteer je vakbond voor meer info.


    Praktische info

  • MIVB: hoe een slecht akkoord werd opgelegd

    De arbeiders van de MIVB hebben zich door de bureaucraten van de ACOD in de luren laten leggen voor wat betreft de CAO 2003-2004. Aanvankelijk was er de eis voor een loonsverhoging van 75 euro per maand. Tijdens de onderhandelingen is gebeurd wat vaak gebeurt: de directie heeft haar eisenpakket op tafel gelegd en heeft dat met de medewerking van het vakbondsapparaat opgelegd.

    Een correspondent

    Het is een roemloze terugtocht op sociaal vlak: de eis van 75 euro is in het water gevallen, wie nu bij het bedrijf komt werken, wordt aangenomen onder een minder gunstig statuut.

    Maar de grootste stap achteruit is er op vlak van de arbeidsduur. Gedurende lange tijd legde de 8-urenregel de arbeidsdag vast: een rit van bus of tram gedurende pakweg 7u42 werd beschouwd als een arbeidsdag van 8 uur. De directie moest het zo regelen dat het uurrooster van een conducteur overeenkwam met een 8-urendag. De gemiddelde arbeidsduur per week was 37u30, de arbeiders hadden recht op 16 extra verlofdagen arbeidsduurvermindering (ADV). De nieuwe overeenkomst veegt de 8-urendag van tafel en installeert de berekening van de arbeidstijd op jaarbasis, ‘t is te zeggen op basis van de optelling van alle uurroosters van een jaar en van een gemiddelde. Concreet betekent dit dat, in functie van de uurroosters, bepaalde conducteurs hun ADV-verlofdagen zullen verliezen. Bovendien is een private gezondheidsverzekering geïnstalleerd (verplicht voor alle arbeiders met een contract van onbepaalde duur). De jaarlijkse kost voor de MIVB is geplafonneerd op 2,1 miljoen euro en vervangt elke andere tussenkomst van de MIVB.

    Met welke goocheltruc is het ACOD-apparaat erin geslaagd dit te doen slikken door de arbeiders? De meerderheid van de delegees hadden zich verzet tegen het voorstel, maar hebben niet kunnen stemmen. Enkel de hoofddelegees van ieder depot hebben kunnen stemmen. De stemmen werden geteld door op bureaucratische wijze (de arbeiders werd niet om hun mening gevraagd) bij iedere hoofddelegee een aantal stemmen te voegen dat gelijk was aan het aantal vakbondsleden in zijn depot. Er werd met andere woorden gestemd volgens de kapitalistische regels in een beheerraad: iedereen heeft stemrecht naargelang het aantal aandelen die hij/zij bezit. In de plaats van arbeidersdemocratie, past men de kapitalistische democratie toe.

    Arbeidersdemocratie had ten eerste vereist dat de arbeiders correct werden geïnformeerd over het voorstel tot overeenkomst, via algemene vergaderingen in de depots. Vervolgens hadden de arbeiders moeten kunnen stemmen, hetzij via een geheim stembiljet, hetzij door afgevaardigden te kiezen voor een regionaal congres dat zich moet uitspreken over de overeenkomst (op basis van bijvoorbeeld een mandaat per 50 vakbondsleden). In plaats daarvan hebben enkele hoofddelegees die dicht bij het apparaat staan op bureaucratische wijze gestemd zonder rekening te houden met de basis en de andere delegees. We moeten hieruit lessen trekken voor de toekomst.

  • Staking Israëlische dokwerkers

    In Israël voeren de dokwerkers een strijd voor hun jobs, arbeidsomstandigheden en de toekomst van de Israëlische arbeidersklasse. Sinds 30 september zijn de dokwerkers in staking tegen de voornemens van de rechtse minister van financies, Bibi Netanyahu, om de openbare havenautoriteit op te splitsen in drie of vier autonome bedrijven die tevens in concurrentie met elkaar zouden treden, en dit als voorbereiding op een volledige privatisering.

    Ariel Gottlieb, Tel Aviv

    De minister breekt hiermee het akkoord na een vorige staking in de havens in 2000. Toen beloofde de regering dat alle "structurele veranderingen" in de havens slechts zouden doorgevoerd worden na onderhandelingen met de vakbonden. Eens te meer wordt nu een akkoord doorbroken door de regering.

    De havenarbeiders hebben een lange traditie van militante vakbondsacties, een traditie die zelfs teruggaat tot de periode van het Britse mandaat over de regio. Vandaag vormen de havenarbeiders één van de laatste machtige bastions van de georganiseerde arbeidersbeweging in Israël. Als de regering haar aanval op de arbeiders wil doorvoeren, is het vanuit haar standpunt van enorm belang om de havenarbeiders aan te pakken. Daartoe wil de regering havens gebruiken in Egypte en Jordanië (die nu geblokkeerd worden door de vakbonden), rechterlijke uitspraken gebruiken tegen de arbeiders en als dit faalt is de regering bereid om het leger in te zetten.

    In het verleden namen de Israëlische dokwerkers deel aan tal van solidariteitsacties met arbeiders in andere landen, waaronder de grote strijd van de dokwerkers in Liverpool enkele jaren geleden. Nu vragen zij om solidariteitsacties.

    Stuur solidariteitsberichten per fax: – 972-8-8517826 (Ashdod haven), en maak melding dat je via Maavak Sozialisti op de hoogte bent gebracht van hun strijd. Stuur een kopie naar info@maavak.org.il

  • Stop de afbraak van sociale voorzieningen voor personeel en studenten

    Op maandag 6 oktober gaat het personeel van Studentenresto De Brug in staking tegen de privatisering van de studentenresto. Actief Linkse Studenten Gent zullen actief mee pikket staan en campagne voeren in solidariteit met het personeel. Tevens ontvangen wij delegaties van ALS Antwerpen, ALS VUB en ALS KUL, waar ook aanvallen plaatsvinden op de sociale voorzieningen en studentenrestaurants.

    Universiteit Gent

    Ondanks eerdere engagementen vanwege de Raad van Bestuur om geen restaurant te privatiseren wil men het nieuwe restaurant op de campus Ardoyen laten bouwen door privé-investeerders en in concessie geven. Omdat men vreest dat hiermee de eerste stappen gezet worden naar een totale privatisering organiseert het ACOD stakingen. Tegelijkertijd wordt een stijging van de maaltijdprijzen aangekondigd.

    Katholieke Universiteit Leuven

    Door de invoering van het semestersysteem daalde het aantal bezoekers in de Leuvense studentenrestaurants. Omdat de directie niet langer overuren wil betalen, eist de Leuvense Rector dat het personeel 45u/week werkt en verlof neemt ter compensatie in kalme periodes. Zoniet dreigt hij de resto’s te sluiten.

    Vrije Universiteit Brussel

    De maaltijdprijzen werden drastisch opgetrokken (beurstudenten 85% meer voor een maaltijd aan de VUB). Ook het personeel zal voortaan ook flink meer betalen. En bovendien overweegt men om het restaurant op de campus Jette te sluiten waardoor afdankingen in het vooruitzicht komen. Het VUB-restaurant blijft (voorlopig) in eigen beheer maar de studenten en het personeel zullen opdraaien voor het verlies.

    Hoewel elke universiteit zijn eigen problemen heeft, merken we ook gemeenschappelijke problemen die het gevolg zijn van een onvoldoende overheidsfinanciering. De financiering van de universiteiten door de overheid volgt de reële kosten die moeten gemaakt worden om een kwalitatief onderwijs en een sociaal beleid te voeren, niet. We kunnen zelfs de vraag stellen of de overheid de universiteiten doelbewust dwingt om sociale voorzieningen maar ook zogezegde niet-kerntaken (o.a.,schoonmaak, technische diensten,e.d.m.) af te stoten, lees te privatiseren.

    Slachtoffers van deze politiek zijn de studenten uit minder gegoede milieus die om financiële redenen afhaken en het personeel dat slechtere loons- en arbeidsvoorwaarden voorgeschoteld krijgt.

    Aktief Linkse Studenten steunen de acties van vakbonden ter verdediging van de openbare dienstverlening en het behoud van goed loons- en arbeidsvoorwaarden. Wij zullen tevens de studenten maximaal mobiliseren om de acties van de vakbonden te ondersteunen en het prijzenbeleid waardoor een spiraal van prijsverhogingen op gang komt, af te schaffen.

    Wij eisen van de overheid dat:

    • De universiteiten de nodige investeringskredieten krijgen om de studentenrestaurants aan te passen aan de HACCP-normen en de studentenwoningen te renoveren en uit te breiden.
    • Maximumprijzen oplegt aan de universiteiten m.b.t. de prijs van sociale voorzieningen zodat de sociale rol van de sociale sector gevrijwaard blijft. De meerkost om dit te organiseren dient door de overheid te worden gedragen.

    • De overheid voldoende middelen geeft aan alle universiteiten om kwalitatief onderwijs te organiseren.

    Activiteiten ALS Gent:

    • Openingsmeeting: kan het VS-imperialisme verslagen worden woensdag 8 oktober 19u30 Blandijn Aud D
    • Startvergadering: Dinsdag 14 oktober 19u30 Studentenhuis "De Brug" Sint-Pietersnieuwstraat 45

    • Dinsdag 28 oktober 19u30, De Brug: "Is de mens te slecht voor socialisme?"

    Contact: alsgent@pandora.be of 0486/22.49.47

  • Studenten betalen voor het neo-liberaal beleid

    Jaar na jaar worden op de Vrije Universiteit Brussel (VUB) de sociale verworvenheden teruggeschroefd. De speciale gesubsidieerde koten werden al veel duurder en steeds minder studenten krijgen een beurs. Toch lokt de VUB menig student met haar naam en faam als “de meest sociale universiteit in Vlaanderen”. En ook het bestuur gebruikt nog graag die sociale retoriek. Jammer genoeg zijn hollere woorden moeilijk denkbaar.

    Simon Van Haeren (VUB)

    Veel studenten stonden dit jaar weer vreemd te kijken toen ze ontdekten dat hun resto 3,15€ aanrekent voor een maaltijd voor beursstudenten, in de plaats van 1.70€, en 4.20€ in plaats van 3.10€ voor de niet-beursstudenten. Dat is een prijsstijging met 85%!

    Het hoger onderwijs is daarbij al bijzonder duur, ook al is onderwijs “in principe” gratis in ons land. Het is zelfs zo duur dat het scholieren uit armere gezinnen vaak verhindert aan een universitaire studie te beginnen. Jongeren uit een arbeidersmilieu beginnen witte raven te worden in de academische biotoop. De VUB is dus ook niet van plan hier iets aan te veranderen en het gevecht aan te gaan met de regering voor meer middelen. Het is eerder andersom.

    In de plaats daarvan kiest ze voor de gemakkelijkste weg en dringt ze de studenten de liberale winstlogica van de regering op. Ze verschuilt zich achter het feit dat onderwijs geld kost en het restaurant verlieslatend was. Een redenering die volgens ons niet opgaat: onderwijs mag de staat geld kosten. Het zijn de belangen van de bedrijven die bij de regering bovenaan de agenda staan, niet de belangen van de studenten. Dat is het probleem.

    Een tragisch voorbeeld van het neoliberaal beleid rond onderwijs: de VUB wordt verplicht aan “zelffinanciering” te doen. Daarom speelde ze op de beurs, waardoor de laatste 3 jaar de universiteit 20 miljoen Euro (800 miljoen BEF) verloor!

    De VUB weigerde (heel toevallig vorig jaar) onze studentenorganisatie ALS (Actief Linkse Studenten) te erkennen. ALS vecht voor democratisch, gratis en toegankelijk onderwijs voor iedereen. Het is dus duidelijk dat er ook op dit terrein behoefte is aan een linkse oppositie tegen het rechtse beleid. Meer aanvallen tegen de studenten zullen immers volgen!

  • Genk: Ford zegt FOERD tegen arbeiders

    Het kwam als een donderslag bij heldere hemel voor veel arbeiders. Nadat Renault de deuren sloot en 3.000 arbeiders op straat zette, was nu Ford Genk aan de beurt. Eerder werd een reeks ontslagen aanvaard door het personeel omdat extra investeringen werden beloofd. Investeringen waarbij de regering nog extra geld op tafel zou leggen: een extraatje voor de patroon. Om toch alleszins die extra investering binnen te krijgen, gingen de vakbonden akkoord met een doorgedreven flexibilisering. De fabriek in Genk is zowat de meest flexibele fabriek van Ford in Europa.

    En toch moeten 3.000 van de 9.000 jobs verdwijnen! Waarom? Omwille van de loonkost zoals door het patronaat gesuggereerd wordt? Omwille van de Belgische houding ten aanzien van de oorlog in Irak, zoals door de hevigste voorstanders van die oorlog wordt gesuggereerd? Neen. De reden waarom afgedankt wordt, is de overproductie die kenmerkend is voor dit systeem. Ford heeft een overschot van wagens in Europa en moet afdanken omdat het personeel te productief is. Omdat er te snel teveel auto’s gemaakt worden, komen 3.000 mensen in Limburg in de werkloosheid terecht. Uit cijfers blijkt dat de Belgische autoproductie vandaag even uitgebreid is als een aantal jaren geleden. Nochtans werden sindsdien zowat één op de vier arbeiders afgedankt!

    De aankondiging van 3.000 ontslagen geeft aan dat alle aankondigingen na Renault niets uitgehaald hebben. Bij Ford wordt nu wel de Wet-Renault toegepast waarbij de ondernemingsraad op de hoogte gebracht werd van het "voornemen" om 3.000 ontslagen door te voeren. Formeel kunnen de werknemers alternatieve voorstellen doen om dit te vermijden, maar de uitkomst van de discussie daarover staat voor de directie nu al vast.

    De directie van Ford speelt een verdeel-en-heers spel waarin het ook de regering en politieke partijen betrekt. Door de dreiging van de terugtrekking van de Mondeo uit Genk te laten sluimeren, hoopt het op toegevelijkheid van de regering en verdeeldheid onder de arbeiders. Stevaert kondigde al aan dat de overheidssteun voor Ford niet zomaar mag stopgezet worden omdat aan de overblijvende jobs moet gedacht worden.

    De houding van de regering versterkt de positie van de directie om verdeeldheid in de hand te werken. Aan die verdeeldheid hebben de ontslagen werknemers geen boodschap.

    Om de massa-ontslagen tegen te gaan is een strijdbare vakbeweging nodig die in staat is om een actieplan op te maken om nationaal en internationaal de strijd te organiseren tegen de plannen van Ford. Het is immers niet met allerhande wettelijke procedures dat de ontslagen kunnen gestopt worden. Waarop wachten de vakbonden op enkele maanden voor de sociale verkiezingen? Waarop wachten ze om het bedrijf volledig te bezetten en zelf de productie in handen te nemen?

    Daarnaast toont Ford aan hoe het huidig systeem niet leidt tot welvaart voor iedereen. Integendeel, een groeiende groep valt uit de boot. De ontslagen bij Ford zijn een gevolg van de "marktlogica" van het kapitalisme dat leidt tot overproductie. Om een einde te maken aan de massa-ontslagen en bijhorende sociale onzekerheid, moeten we opkomen tegen het kapitalisme en opkomen voor een socialistisch alternatief.

    Daartoe zal een politiek instrument noodzakelijk zijn. Geen enkele traditionele partij heeft een antwoord op massa-ontslagen. Er is nood aan een nieuwe arbeiderspartij die vanuit strijdbewegingen een alternatief biedt. LSP wil daaraan meebouwen. Help ons daarbij en sluit aan.

  • 3.000 jobs weg bij Ford Genk

    Alle mooie woorden en beloftes van de regering ten spijt, gaat het helemaal niet goed op economisch vlak. Terwijl Verhofstadt aankondigde 200.000 nieuwe jobs te creëren, wordt gesproken over 8.000 jobs die moeten verdwijnen bij De Post, 10.000 bij de NMBS en nu nog eens 3.000 bij Ford Genk. Volgens de nationale bank moeten er in de openbare diensten alleen al 21.000 jobs verdwijnen!

    Geert Cool

    Bij Ford Genk zijn er vandaag 9.652 werknemers. Door de overproductie in de automobielsector wordt Ford gedwongen af te danken. In Europa alleen is er een productie-overschot bij Ford van 20 miljoen auto’s! Bijgevolg verliezen 3.000 werknemers hun job omdat ze te productief zijn. Dat is kapitalistische "logica"…

    Door de overproductie in de automobielsector zijn de winsten van Ford sterk aan het dalen. In het tweede kwartaal van dit jaar leed Ford Europa zelfs een verlies van meer dan 500 miljoen dollar. Wereldwijd wil het bedrijf 12.000 (van de 350.000) jobs schrappen waarvan 1.700 in Duitsland, 3.000 in Noord-Amerika en 3.000 in Genk.

    Cynisch genoeg had de Vlaamse regering net een cadeau van 50 miljoen euro beloofd aan Ford Genk. "Expansiesteun" noemde dit. Even cynisch: de aandelenkoers van Ford steeg gisteren met 3% op de beurs van New York. 3% is hetzelfde bedrag als het aantal werknemers dat wereldwijd zal afgedankt worden.

    Op dit ogenblik wordt door een aantal personeelsleden actie gevoerd, maar de vakbonden hebben geen actieplan tegen de afdankingen. Na de sluiting van Renault werd gezegd dat dit nooit meer mocht gebeuren. Intussen hebben we Sabena gehad en nu dus Ford Genk. De directie zet de arbeiders onder druk met de dreiging om Ford Genk volledig te sluiten. Daarmee hopen ze dat de huidige ontslagen aanvaard worden en de sterk doorgedreven flexibiliteit niet in vraag zou gesteld worden. Verdeel-en-heers is het motto van Ford.

    LSP spreekt zich uit tegen het schrappen van 3.000 jobs bij Ford Genk. Er is nood aan een gecoördineerd actieplan om het verzet tegen massa-ontslagen te organiseren.

  • Succesvolle acties van dokwerkers

    Maandag betoogden enkele duizenden dokwerkers in Rotterdam tegen de ‘port package’, de Europese voorstellen om de havens te liberaliseren. Met de zogenaamde zelfafhandeling, waarbij bedrijven eigen, niet-erkende, dokwerkers kunnen inzetten, worden de dokwerkers bedreigd. Er is zowel een bedreiging op sociaal vlak op vlak van loons- en arbeidsvoorwaarden als op veiligheidsvlak.

    In Antwerpen verzamelden 2500 dokwerkers om naar de betoging in Rotterdam te trekken. Bij het vertrekpunt waren twee politieke partijen aanwezig: LSP en Vlaams Blok. De aanwezigheid van het Vlaams Blok, waaronder Jan Penris die tevens in het Havenbedrijf zit, leidde tot heel wat negatieve reacties van de dokwerkers. Terwijl de partij de dokwerkers voor zich probeert te winnen door ronkende uitspraken in haar pamfletten – een pamflet dat begon met de aanspreektitel "kameraden" – hebben de dokwerkers ook gemerkt dat de woorden en daden bij het Blok niet overeenkomen. In het Europees parlement heeft de partij niets gedaan tegen de liberalisering van de havenarbeid. In Antwerpen zit de partij via politieke vertegenwoordiging mee in het Havenbedrijf. Het Blok staat niet aan de kant van de dokwerkers, ze beweren dit wel, maar tegenover het havenpatronaat beweren ze dat ze aan hun kant staan.

    Terecht werden de afgevaardigden van het Vlaams Blok daarop gewezen door de dokwerkers. Zolang er weinig acties waren kon het Blok zich wegstoppen achter haar retoriek en holle woorden, maar nu de dokwerkers er een aantal acties op zitten hebben, wordt duidelijk wie wel en wie niet aan hun kant staat.

    Met de LSP kregen we wel goede reacties op ons pamflet, ook al is onze partij nog erg klein en niet zo bekend. We verdeelden in Antwerpen enkele honderden pamfletten. In Rotterdam waren een aantal leden van onze Nederlandse zusterorganisatie aanwezig met pamfletten.

    De betoging in Rotterdam verliep grimmig, de dokwerkers zijn immers razend kwaad op de aanval die tegen hun statuut wordt ingezet. Het is belangrijk dat tegen de Europese aanval op Europees vlak door de dokwerkers wordt gereageerd, door samen in actie te komen zoals vorige maandag. De acties mogen nu niet stopgezet worden, er is nood aan een actieplan dat er ook op gericht is om tot eenheid te komen met andere sectoren waar met liberaliseringen of privatiseringen gedreigd wordt. Samen moeten we vechten voor de bescherming van ons statuut!

    Hieronder publiceren we nog enkele foto’s van de betoging in Rotterdam:

  • 0
      0
      Your Cart
      Your cart is emptyReturn to Shop