Category: MIVB

Na een geval van agressie op zaterdag 7 april legde het personeel van de MIVB in Brussel zes dagen lang het werk neer. Bij de agressie kwam een collega om het leven. Het personeel staakte om het recht op veiligheid van het personeel te verdedigen. Onder druk van de staking en de acties, voorzag de regering bijkomende middelen. Het was beter geweest om die maatregelen te nemen vooraleer er een personeelslid het leven moest laten. Het probleem van agressie en willekeurig geweld tegen het personeel van het openbaar vervoer is algemeen bekend. Er waren al meermaals acties hierrond, zowel bij De Lijn, TEC, MIVB als de NMBS.

Artikel door Boris Malarme uit de mei-editie van ‘De Linkse Socialist’

Het personeel heeft nu bekomen dat toezichthouders voortaan per twee zullen opereren bij interventies, dat er 50 extra personeelsleden voor de veiligheid komen en dat er steeds een derde interventievoertuig ter beschikking zal zijn. Onze ouders of grootouders herinneren zich nog hoe er vroeger steeds twee personeelsleden op een bus of tram waren, een chauffeur en een kaartjesknipper. De logica van de rendabiliteit heeft daar een einde aan gemaakt. Deze logica gaat regelrecht in tegen de dienstverlening aan de gemeenschap. Het is op basis van dezelfde logica dat er niet langer automatisch een ploeg inzake veiligheid en controle wordt ingezet bij ongevallen met gewonden. Deze dienst werd op 7 april pas verwittigd na de dodelijke agressie. Er zijn in Brussel slechts drie voertuigen om chauffeurs in moeilijkheden ter hulp te schieten. Dat is ruim onvoldoende.

Tijdens de staking werd ook het idee geopperd om de 30 personeelsleden die recent werden aangeworven om tickets te controleren in te zetten als veiligheidsagenten. Daarmee werd ook ingegaan tegen het feit dat de controle op vervoersbewijzen wel wordt opgedreven terwijl andere diensten het met minder personeel moeten stellen. Dit idee werd niet opgenomen door de autoriteiten. Voor de gevestigde partijen kan er geen sprake zijn om de druk op de ‘zwartrijders’ te verminderen, de aanhoudende prijsstijgingen voor de gebruikers moeten immers worden doorgedrukt. De politici en de managers zitten in hun mooie bureau’s te becijferen hoe ze de rendabiliteit kunnen opvoeren en besparingen opleggen. Het personeel op het terrein weet intussen het beste waar er tekorten zijn en wat er nodig is om het werk beter te organiseren. Zij moeten de democratische controle krijgen over de aanwervingen en arbeidsvoorwaarden. Dat is in het belang van het personeel en de reizigers.

De Brusselse regering van Picqué is verantwoordelijk voor 46 miljoen euro besparingen bij de MIVB. Dit betekende aanvallen op de lonen, afbouw van de dienstverlening en een verhoging van de tarieven met gemiddeld 4,5% vanaf februari. Tegelijk werd 43 miljoen euro verspild aan de installatie van nieuwe toegangspoorten. De beloften inzake veiligheid werden niet waargemaakt. MIVB-topman Kris Lauwers verklaarde dat hij de gebruikers wil “uitmelken” door de tarieven op te voeren en de mogelijkheid van goedkopere abonnementen te beperken. Het zijn de gevestigde politici die deze topman de hand boven het hoofd houden, ook al leidt dit beleid tot een ontmanteling van het openbaar vervoer en tot een toename van geweld.

Door het openbaar vervoer gratis te maken en degelijke dienstverlening aan te bieden, zouden heel wat mogelijke spanningen verdwijnen. Hierdoor zou er minder ongenoegen zijn onder de reizigers, wat ook het geweld zou beperken. In februari voerden we met LSP actie tegen de prijsverhogingen bij de MIVB. Onze argumenten werden intussen bevestigd door woordvoerders van de MIVB die stelden dat de prijsverhoging een politieke keuze is om de inkomsten uit vervoersbewijzen op te drijven. In 2010 waren die goed voor 165 miljoen euro, terwijl er jaarlijks een dotatie is van ongeveer 400 miljoen euro.

Naast de specifieke maatregelen bij de MIVB kondigde minister van binnenlandse zaken Milquet aan dat er tegen 2013 400 politieagenten worden aangeworven voor het Brusselse openbaar vervoer en dat er onmiddellijk 70 agenten worden ingezet op het net. Repressie zal het probleem niet stoppen. Er moeten voldoende middelen worden vrijgemaakt voor preventie. Onveiligheid is een reëel dagelijks probleem voor de bevolking. De toename van agressie en van willekeurig geweld is een symptoom van een ziek systeem. De kapitalistische crisis versterkt de armoede en de ongelijkheid nog verder. De Brusselse werkloosheid scheert hoge toppen, meer dan een derde van de jongeren zit zonder werk. Een groeiend deel van de bevolking heeft geen enkele mogelijkheid om een toekomst op te bouwen en bevindt zich in de marge van de samenleving. Een samenleving die niet in staat is om in de behoeften van iedereen te voorzien, zal nooit in staat zijn om de bevolking echte veiligheid te bieden.

Op woensdag 1 februari werden nieuwe tarieven van kracht bij de MIVB, het Brusselse openbaar vervoer. Een twintigtal reizigers verzamelden voor de ingang van het metrostation St Gillis Voorplein om daar te protesteren tegen de prijsverhogingen. De actie werd gesteund door LSP en ALS.

Verslag door Nico M, foto’s door Navid en Pablo V

De nieuwe prijsverhogingen gaan gepaard met besparingen door de Brusselse regering onder leiding van Picqué (PS). Dit is een nieuwe en schandalige poging om de besparingen af te wentelen op de kap van de gebruikers en het personeel.

In het voorstel wordt 5 miljoen euro bespaard op de lonen. De regering Di Rupo en de regionale regering Picqué willen de crisis laten betalen door de werkenden, jongeren en hun gezinnen. De nationale besparingsmaatregelen gaan daarbij gepaard met regionale en gemeentelijke maatregelen.

Daarbij liggen alle sociale verworvenheden en openbare diensten onder vuur. “Ze lenen aan de banken tegen een nultarief en zeggen ons vervolgens dat er geen alternatief is en dat we nu eenmaal moeten besparen”, stelde een voorbijganger.

We verdeelden een pamflet aan de voorbijgangers. We willen verder campagne voeren voor gratis en degelijk openbaar vervoer. Daarbij pleiten we ook voor solidariteit tussen gebruikers en personeel. Het is niet aan ons om hun crisis te betalen!

Het openbaar vervoer in Brussel wordt eens te meer duurder. Een ticket wordt gemiddeld 4,5% duurder, voor een enkel ticketje betaal je voortaan 2,5 euro! Het jongerenabonnement verdwijnt, een schoolabonnement wordt 40 euro per jaar duurder en ook andere sociale tarieven worden duurder.

De directie wil 8 miljoen euro uit de zakken van de reizigers halen als onderdeel van een totale besparing van 46 miljoen. De regeringspartijen hadden het bij de vorige verkiezingen nog over gratis openbaar vervoer als een Brusselse prioriteit. Na de verkiezingen werd een andere weg opgegaan.

De besparingen treffen de reizigers en het personeel. Er zijn de prijsverhogingen voor de gebruikers, het personeel moet het doen met slechtere arbeidsvoorwaarden en lagere lonen. De directie wil 5,5 miljoen euro besparen op de lonen. Reizigers en personeel moeten samen opkomen voor meer publieke middelen zodat er beter en gratis openbaar vervoer komt. Dat zou meteen ook een antwoord bieden op het groeiende fileprobleem en de bijhorende vervuiling.

De nieuwe prijsverhogingen gaan in op 1 februari. Op die dag voeren we actie aan het metrostation St Gillis Voorplein, in de gemeente van Brussels minister-president Charles Picqué (PS). De actie is gericht tegen het besparingsbeleid en voor gratis en degelijk openbaar vervoer. Afspraak om 16u op St Gillisvoorplein.

> Facebook-event voor deze actie

We hebben op deze site reeds eerder gewezen op de toename van agressie tegen de chauffeurs van de Brusselse openbare vervoersmaatschappij MIVB. Deze morgen werd naar aanleiding van nieuwe gevallen van agressie afgelopen weekend een staking gestart door de tramchauffeurs in de stelplaatsen van onder meer Vorst, Molenbeek, Elsene en Schaarbeek. De chauffeurs zijn het beu en legden spontaan het werk neer. We spraken met een ACOD-delegee in Elsene.

Interview door Cédric Gérôme

Waarom zijn de chauffeurs het beu en werd het werk neergelegd?

Er waren de afgelopen periode heel wat gevallen van fysieke agressie tegen chauffeurs van de MIVB. We stelden vast dat er een toename is van het geweld. Er waren reeds enkele vergaderingen met de directie, maar op de werkvloer is er geen enkele verbetering.

Er is duidelijk een structureel tekort aan effectieven voor de veiligheid en de chauffeurs moeten daar de prijs voor betalen. Als een chauffeur wordt aangevallen, doet hij een radio-oproep. De veiligheidsdienst komt vaak te laat (soms slechts een half uur na de feiten) of komt zelfs helemaal niet.

Naast het tekort aan personeel, is er ook een tekort aan coördinatie waardoor de dienst niet efficiënt is en niet snel op situaties kan inspelen.

Vroeger had de veiligheidsdienst meer middelen en meer personeel dan vandaag. Sinds enige tijd moet de dienst het met minder doen. Hierdoor zijn er tekorten: met één of twee teams moeten ze heel Brussel coveren. Op dit ogenblik contacteren chauffeurs sneller andere collega’s dan de veiligheidsdienst.

De besparingsmaatregelen leiden tot een toename van de onveiligheid en een grotere werkdruk, zowel voor de chauffeurs als voor de veiligheidsdienst. We hebben dus nood aan meer personeel.

Wat is de houding van de vakbonden tegenover de recente incidenten en wat is hun betrokkenheid bij de staking vandaag?

Dat is een moeilijk probleem. De vakbondsleiding laat ons aan ons lot over en weigert om haar verantwoordelijkheid op te nemen. Tot nu toe werd de spontane staking vandaag nog niet erkend en is ze dus niet gedekt. Dat zorgt ervoor dat heel wat chauffeurs bang zijn om te staken.

Dat verklaart ook waarom er geen stakingspiket is, geen ordewoorden en waarom heel wat lijnen normaal rijden. Er is geen enkel antwoord van de vakbondsvrijgestelden. Die doen niets op dit ogenblik. Ik ben net nog naar mijn vakbondsvrijgestelde gegaan en die antwoordde dat er enkel stakingsgeld zal betaald worden als er een massale beweging zou uitbreken.

Welke oplossingen zie jij voor de problemen?

Onze belangrijkste eis moet ingewilligd worden. Die eis komt impliciet of expliciet naar voor bij alle chauffeurs van zowel de bussen als de trams: er is nood aan meer middelen en meer effectieven.

Vroeger waren er systematisch minstens twee personeelsleden per voertuig. Vandaag worden de chauffeurs met werk overladen en moeten ze naast hun job van chauffeur ook nog eens politie-agent spelen en de passagiers controleren. Dat kan niet blijven duren.

Op 28 augustus werd een chauffeur van Delta het slachtoffer van agressie. Deze situatie van geweld komt meermaals terug (er zijn per jaar meer dan 100 verbale of fysieke daden van agressie tegen personeel van de MIVB). In de loop van juli 2006 waren er 14 gevallen van geweld tegen het personeel.

Vertaling van het pamflet “La Planchette”, uitgegeven door arbeiders van de Brusselse vervoersmaatschappij MIVB

De agressie op 28 augustus vormde de druppel die de emmer deed overlopen. De dag nadien, op 29 augustus, werd het werk niet aangevat. Een vertegenwoordiger van de directie luisterde naar de eisen van de werknemers en er werd een afspraak gemaakt met de algemene directie. Op 30 augustus was er een bijeenkomst van de permanente delegees, de delegees van de bussen en een vertegenwoordiging van de chauffeurs (een primeur!) om te vergaderen met de directie. Het personeel heeft de moeilijkheden duidelijk gemaakt en de eisen werden aanhoord. De directie bevestigde dat het maatregelen zou nemen op volgende punten:

1. Het beheer van klachten: er komt een herziening van de brieven die naar de klanten worden gestuurd, er komt een herziening van de oproepingsprocedure en een verbetering van het proces van feedback. Aanvullend zal erop toegezien worden dat felicitaties aan het personeel tegen wie een klacht liep, zorgvuldig genoteerd en gedocumenteerd worden.
2. Begeleiders: de begeleiding zal opgevoerd worden op lijnen en haltes die “gevoelig” zijn
3. Opvolging van het personeelslid na een incident of agressie: de procedure moet nog steeds verbeterd worden.
4. Vorming “Hoe omgaan met stress en conflicten”. Dergelijke vormingen worden reeds gegeven sinds 2000. In het kader van aanhoudende vorming, zullen er om de 3 tot 5 jaar bijkomende herhalingsvormingen komen.
5. Consultatie: de directie bus zal regelmatig nuttige suggesties van de werknemers overmaken aan de groep Veiligheid en Controle. Er komt een betere organisatie om de informatie van op het terrein te laten doorstromen. Er komt een versterking van de omkadering aan de basis.
6. Verbetering van de coördinatie tussen de diensten: de zichtbaarheid van de verschillende types abonnementen van de MIVB zal verbeterd worden op zo kort mogelijke termijn. De akkoorden tussen de directies “Bus” en “Veiligheid en Controle” zullen worden afgewerkt. Het akkoord over de controle van de vervoersbewijzen is reeds ondertekend en trad in werking op 1 september. Het akkoord over de doelstellingen van interventies zal vanaf november in werking treden.
7. Verhoging van het aantal effectieven en herziening van de functie “Veiligheid en controle”. Er is een principe-akkoord over een vierde interventieteam (met zowat 15 mensen). Meer doelgerichte controles (eventueel met kleinere teams voor gewone bussen). Er komen camera’s in alle voertuigen (tussen 2006 en 2009) en GPS in de voertuigen voor interventies.
8. Verbetering van de communicatie : communicatie van sancties voor klanten bij agressie tegenover de chauffeurs.
9. Aanwezigheid in de scholen. Er komt een betere coördinatie door de directie voor de communicatie tussen de vier bedrijfseenheden om gemakkelijker naar de scholen toe te kunnen gaan en jongeren te sensibiliseren over een verantwoord gedrag op het openbaar vervoer.
10. Er wordt contact opgenomen met de ministers die verantwoordelijk zijn voor veiligheid en justitie. De vakbonden zullen door de directie gesteund worden als ze zich richten tot de verantwoordelijke instanties om daar de dagelijkse problemen van het MIVB-personeel bekend te maken.
11. Afradende acties. Administratieve sancties bij problemen: er komt een ordonnantie van de regionale regering voor het Brusselse parlement om agenten van de MIVB toe te laten administratieve sancties op te leggen. Bij een agressie tegen een chauffeur wordt de straf verdubbeld (volgens een wetsvoorstel dat nog moet gestemd worden in de senaat). De volgende suggesties worden onderzocht: het opzeggen van het recht op een abonnement voor wie geweld pleegt. Nieuwe contacten van de directie met de zonechefs van de politie om zo snel en efficiënt mogelijke interventies mogelijk te maken.
12. Een klacht met burgerlijke partijstelling door de MIVB zal worden ingediend tegen iedere agressor.

In november 2006 komt er een evaluatie van deze maatregelen.

Er zijn een aantal principe-akkoorden bekomen, maar deze komen niet overeen met wat wij hadden gehoopt. Heel wat punten vormen voorgekookte kost, het meedelen van het finaliseren van vroegere akkoorden. De algemene directie staat overigens niet alleen met haar falen om de kwestie van veiligheid aan te pakken, ook de bevoegde ministers zijn met hun begroting mee verantwoordelijk.

De buschauffeurs van de Brusselse openbare vervoersmaatschappij MIVB voerden de afgelopen dagen actie naar aanleiding van een daad van agressie tegen een collega. De staking begon in Delta waar de steun voor de acties unaniem was. We spraken met een delegee bij de MIVB op Delta.

Aisha, Stefanie en Owen

Waarom is er vandaag staking aan Delta ?

Gisterenochtend (maandag 28/08) werd een monitor van Delta, die een jonge buschaffeur begeleidde bij een van zijn eerste trajecten, zeer gewelddadig aangevallen door een klant, nadat hij hem gevraagd had zijn muziek stiller te zetten.

Deze ochtend zijn de andere chauffeurs in staking gegaan, uit solidariteit met hun collega, maar ook omdat de werkomstandigheden steeds slechter worden. Een algemene vergadering van het depot Delta, in gemeenschappelijk vakbondsfront, waarop meer dan 60 personen aanwezig waren, heeft unaniem de staking gestemd.

30% van het vervoer van de volledige MIVB zou vandaag platliggen, bij Delta is dat 80%. De stakers ontmoetten vandaag de afgevaardigd directeur van human resources, die niets heeft kunnen doen, maar de chauffeurs hebben een vergadering verkregen voor morgen met Mr. Flausch, algemeen directeur van de MIVB.

Wat zijn jullie eisen?

Eerst en vooral de veiligheid! Het gaat hier niet om veiligheidsdiscours voor meer repressie, maar wij worden niet betaald om in het ziekenhuis geslagen te worden. We willen een vermeerdering van het personeel voor de dienst controle en veiligheid van de MIVB.

Vandaag beschikt de MIVB slechts over 3 voertuigen die chauffeurs kunnen komen bijstaan bij moeilijkheden, voor heel Brussel. We hebben er veel meer nodig.

We willen ook dat de politici hun beloftes houden. 8 of 9 jaar geleden hebben we in het gehele land gestaakt, samen met De Lijn en TEC, in gemeenschappelijk vakbondsfront, om oplossingen te vinden voor de veiligheidsproblemen in het openbaar vervoer.

De toenmalige Brusselse minister van mobiliteit had gewaarborgd dat er een budget zou komen om camera’s te installeren in elke bus en tram. Nochtans zijn vandaag slechts 10% van de voertuigen uitgerust in Brussel.

Daarom willen we ook een gesprek met de politieke wereld: de huidige Brusselse minister van mobiliteit om over het budget te spreken, maar ook Laurette Onckelinx, minister van Justitie, want de laatste meest gewelddadige incidenten werden gepleegd door recidivisten.

Wat is het vervolg van het programma ?

Morgen ontmoeten we de directie om onze eisen op tafel te leggen. Indien er niet aan onze eisen wordt beantwoord, zullen we overleggen met alle depots van bussen en trams wat verdere acties zullen zijn.

MIVB trekt ontslag van delegee in!

Bij de Brusselse vervoersmaatschappij MIVB werd een delegee van de liberale vakbond afgedankt. Officieel wegens “klachten van reizigers”. De echte reden was dat de delegee naar de technische controle van Delta was gegaan om zich te informeren over de veiligheidsnormen die moeten worden nageleefd. We spraken over dit ontslag met een delegee van het ACOD bij de MIVB.

Interview door Cédric Gérôme

Waarom werd die delegee afgedankt?

De ACLVB-delegee stelde zich vragen over een aantal elementen die niet regelmatig waren: delen van de bumpers die ontbreken, stukken van de carrosserie die uitsteken en reizigers kunnen verwonden en nog heel wat andere problemen.

Hij stelde zich op de technische controle voor als delegee, wat natuurlijk een fout was. Hij was er amper terug buiten toen de verantwoordelijke van het controlecentrum al een telefoontje had gekregen en onmiddellijk de directie waarschuwde. Drie uur later kreeg de delegee zijn vooropzeg!

Ik werd op de hoogte gebracht van deze feiten en zei aan de ontslagen delegee dat we onmiddellijk in actie moesten komen. Op vrijdagmorgen trok ik direct naar het kantoor van het ACLVB om de vrijgestelden wat aan te moedigen. Ik zag dat er daar geen enkele steun was voor de delegee, ze stonden klaar om hem te laten vallen. Daarna nam ik contact op met verschillende delegees van het ACOD. We waren het erover eens dat we een actie moesten ondernemen.

Wat waren de plannen?

We maakten een pamflet op 1.000 exemplaren. Alles was georganiseerd om op maandagochtend het pamflet overal verspreid te krijgen. Op zondagnamiddag belde de liberale delegee me echter met de vraag om alles te stoppen, aangezien de vooropzeg en het ontslag werden geschorst. De directie was te weten gekomen dat we iets zouden doen tegen het ontslag en heeft direct het ontslag geschorst en een verzoeningsbijeenkomst georganiseerd.

Op de verzoeningsbijeenkomst van maandag werd de delegee gereïntegreerd. Zijn ontslag werd ingetrokken wegens een “procedurefout”. In het pamflet hadden we echter ook uitgelegd dat we ons verzetten tegen het motief voor het ontslag. Immers, als we deze logica hadden toegelaten, dan zouden we allemaal een schietschijf worden voor de directie.

Sindsdien zag ik de delegee niet meer terug. Volgens mij zullen ze hem proberen te verplaatsen naar een andere werkplaats.

Heeft de strijd tegen het Generatiepact ook een belangrijke impact gehad bij de arbeiders van de MIVB?

Ongetwijfeld! De strijd werd bijzonder goed opgevolgd. Op beide actiedagen telden we meer dan 90% stakers. Het waren dus niet enkel de “overtuigden” die deelnamen. De deelname was bovendien groter dan bij vorige stakingsacties (de opeenvolgende stakingen eind 2004).

Maar we kennen het resultaat van de beweging tegen het Generatiepact: de vakbondsleiding heeft ons in de steek gelaten. Ze is op de rem gaan staan omdat ze bang was dat de beweging verder zou ontwikkelen, waarbij ze de controle zou verliezen.

Wat denk jij van de recente discussies over de toplonen van managers van overheidsbedrijven?

Als je weet dat ze zich voorbereiden om ons een loonmatiging te laten slikken, is het schandalig. Na het Generatiepact was er zowat eensgezindheid bij regering, patronaat en vakbondsleiding om een ‘competitiviteitspact’ te sluiten.

Op dit ogenblik worden alle onderhandelingen achter gesloten deuren gehouden, zonder enige inspraak van de basis. Wellicht doen ze dat bewust, omdat ze heel goed weten dat na de enorme beweging tegen het Generatiepact, een aanval op de lonen nog gevoeliger zal liggen. Deze discussie kan snel het vuur aan de lont steken…

Deze ochtend zijn we met 4 kameraden naar het piket aan de stelplaats van de MIVB, Delta, getrokken. Het was een klein piket, zeker in vergelijking met dat van de staking op 7 oktober. Het piket werd uitsluitend bemand door ACOD’ers, al kwam achteraf nog één CCOD-delegee langs. Volgens een ACOD-delegee was het pikket bij MIVB vooral een formaliteit, hoe dan ook zou 95% van het personeel meestaken.

Deze ochtend zijn er hooguit 5 bussen vertrokken (dat was tussen 5 en 8u). Op het piket werd gediscussieerd over het verwachte resultaat van vandaag. We waren het er allemaal mee eens dat deze betoging niet zou volstaan om Verhofstadt en co op andere gedachten te brengen en ook niet om de regering te laten vallen, iets dat velen daar onmiddelijk aan koppelden.

Allen waren het er bovendien over eens dat als de regering zou vallen, een rooms-rode colitie na verloop van tijd dezelfde maatregelen opnieuw op tafel zouden gooien. Niemand heeft ons daar expliciet gezegd dat hij/zij vond dat de band tussen ABVV en SP.a behouden moest blijven nadat wij het tegendeel hadden gesteld. Dat sluit uiteraard niet uit dat sommigen daar nog niet echt van overtuigd waren. Een aantal had al gehoord over de Linkspartei in Duitsland en was het ermee eens dat we zoiets ook in België nodig hebben. Niemand van hen had daar echter op dat ogenblik een concreet idee erover.

Delta was op 7 oktober een van de plaatsen geweest waar het ABVV een wegblokkade had opgeworpen. De politie had het piket toen voorgesteld om een filtrerende blokkade door te voeren. Filtreren betekent volgens ons: doorlaten. Alsof de politie na alle stoere verklaringen van minister Dewael en het patronaat vrede wou sluiten, zette ze zelf de weg af. Op het piket hoorden we onmiddelijk de opmerking: “gaan die nu ons werk doen?” Even later kwam een hoge piet van de politie ons vriendelijk vragen of we geen pamfletten wilden uitdelen terwijl een kleine 30 politieagenten voor ons het verkeer regelden. Het piket was dan even in de war, maar voor we het goed door hadden, was het al op weg naar het bewuste kruispunt. Lang heeft het niet geduurd. Binnen de korste keren hadden de stakers door dat de politie ons hier duidelijk wou maken hoe zij een filtrerend piket ziet, uiteraard integenstelling tot ons “agressief” piket. Ze wilden ons wellicht allemaal bekeren tot vriendelijke winkeljuffen, terwijl we eigenlijk allemaal boze gedupeerden zijn. Na 10 minuten hield het piket het daar voor bekeken en de 30 politieagenten moesten uiteindelijk wat in de berm gaan wandelen om de tijd te doden.

Tegen de tijd dat we vertrokken naar het Noordstation om een interventieteam te vormen, was duidelijk dat er vandaag geen bussen en trams meer zouden rijden. Op de weg zagen we voortdurend weer kleine piketten, hier ook heel wat groene vestjes trouwens. Toen al was duidelijk dat Verhofstadt vandaag zou moeten ondervinden dat niet de vakbonden, maar hijzelf, het patronaat, haar politieke lakijen en haar pennelikkers geïsoleerd staan.