Category: Op de werkvloer

  • Leuven solidair: Stop de commercialisering van het hoger onderwijs!

    Woensdag 25 oktober kwamen we met zo’n 20 à 30 studenten en syndicalisten van KUL, UA, VUB, ULB en UCL samen op de Grote Markt te Leuven. We deelden pamfletten uit en spraken met voorbijgangers over de noodzaak aan protest tegen het herfinancieringsdecreet van Vandenbroucke.

    G.L.

    De protestactie was georganiseerd door Actief Linkse Studenten met de steun van Lode Van Outrive, die vroeger les gaf aan de KULeuven. Met de omvang van de mobilisaties te Brussel, Antwerpen en Gent in het achterhoofd zou het een verbloeming zijn om de opkomst in Leuven mager te noemen. Toch was de actie op zich van groot belang omwille van de symbolische waarde. Vandenbroucke beoogt met zijn hervormingen een elitarisering van het hoger onderwijs waarbij de KULeuven, qua financiering, relatief bevoordeeld wordt ten overstaande van andere instellingen in Vlaanderen. Met ALS trachtten we aan te tonen dat we ons als studenten en personeel van een relatief bevoordeelde instelling niet mogen laten misbruiken als breekijzer op de beweging.

    Na de actie op de Grote Markt, volgde een meeting in lokalen van de KULeuven. Sprekers waren Jo Coulier, ACOD-VUB-hoofddelegee, Lode Van Outrive, 1 van de oprichters van Comité voor Een Andere Politiek en G.L. van ALS Leuven. Er werd gediscussieerd over de strijdbeweging in het hoger onderwijs van het afgelopen jaar en er werd ook vooruit gekeken naar wat minister Simonet aan Waalse zijde tracht door te voeren. Coulie, rector van de UCL, zei in zijn speech bij het begin van het academiejaar dat het taboe op het plafond voor inschrijvingsgelden doorbroken zou moeten worden.

    Studenten van de ULB getuigden over de privatisering van diensten aan hun universiteit en de verhoging van het inschrijvingsgeld die er werd doorgevoerd. De ervaringen die de Vlaamse studenten het laatste jaar opdeden, bespraken ze met de Waalse studenten en de lessen die we uit de strijd van het afgelopen jaar kunnen trekken zullen zowel voor Vlaamse als Waalse studenten naar de toekomst toe hun nut bewijzen.

    Met ALS ondersteunen we in dit protest de eis voor het optrekken van de middelen voor onderwijs tot 7% van het BBP. Als we de toegankelijkheid van het hoger onderwijs willen verdedigen en democratisch onderwijs willen veilig stellen als een dienst aan de bevolking, dan zal er verzet nodig zijn. Het herfinancieringsdecreet is goedgekeurd, maar de strijdbijl is niet begraven. We roepen scholieren, studenten en personeel van de onderwijsinstellingen in zowel Vlaanderen als Wallonië dan ook op om samen met ons klaar te staan wanneer er nieuwe aanvallen komen en deze op gepaste wijze te beantwoorden. Sluit aan bij ALS/EGA en LSP/MAS en help ons mee de strijdbewegingen in de toekomst vorm te geven en te ondersteunen!

  • ULB: acties tegen besparingsbeleid en hardere controles

    Aan de ULB voerden de studenten vorige week actie naar aanleiding van de plannen van de universiteit om een reeks maatregelen door te voeren zoals de verkoop van een deel van het terrein, de privatisering van de studentenkamers en de invoering van een chipkaart voor alle studenten waardoor kan gecontroleerd worden wie zich wanneer op de campus bevindt.

    Eerder waren er reeds verschillende aanvallen op de studenten met onder meer een verhoging van het inschrijvingsgeld, privatisering van verschillende diensten op de campus (restaurants, kuisdienst, veiligheidsdienst,…). Het sociaal budget ging vorig jaar met 360.000 euro achteruit! Nu wordt gedacht over het afbouwen van de sportinfrastructuur en het opheffen van de faculteit kinesitherapie en sport.

    Om de universiteit te laten voldoen aan de vereisten van prestige en competiviteit (in het kader van Bologna) worden de minst rendabele diensten afgestoten. Daartegenover is er nood aan een algemene mobilisatie van personeel en studenten. Het gaat immers om de verworvenheden en de jobs van het personeel en de studenten.

    De verschillende aanvallen die vandaag plaatsvinden en die nog gepland zijn, kaderen in een reeks systematische aanvallen op de studie-omstandigheden en de werkomstandigheden aan de ULB. Dat is geen alleenstaand gegeven, we zien het overal in het hoger onderwijs in België en in Europa. Ook de ULB zet de aanval in tegen haar studenten en personeel om zichzelf om te vormen tot een universiteit waar enkel het prestige telt en waar enkel de elite toegang tot heeft. Uiteraard gebeurt dat zonder inspraak van de studenten of het personeel.

    Eerder waren de aanvallen van Vandenbroucke op het Nederlandstalig onderwijs, maar nu wil ook de Franstalige minister Simonet een reeks “hervormingen” doorvoeren. De bedoeling is duidelijk: met minder middelen en minder personeel onderwijs aanbieden aan een kleinere groep studenten.

    De Europese harmonisatie van het hoger onderwijs is een proces dat reeds enkele jaren bezig is. Die harmonisatie is gericht op het sterker uitbouwen van een aantal richtingen die competitief zijn en die interessanter zijn voor de bedrijfswereld. De overige richtingen kunnen nog aangeboden worden, maar moeten het met minder doen. Dat kan gecombineerd worden met hogere inschrijvingsgelden, zoals nu bijvoorbeeld reeds het geval is in Groot-Brittannië.

    De aanvallen op het onderwijs kaderen ook in een Europese afbraak van de openbare diensten. De sociale verworvenheden van de vorige generaties worden onder druk gezet onder druk van een neoliberaal beleid waar enkel de verrijking van een kleine minderheid telt.

    Terwijl er geen geld is om de auditoria te renoveren, zou er nu wel geld zijn om een elektronische kaart in te voeren voor alle studenten. Dat zou het eerste jaar 500.000 euro kosten. De kaart zou het mogelijk maken om zonder enige validering, te controleren wie zich allemaal op de campus bevindt.

    De aanvallen die nu gepland worden, staan niet los van de rest van de samenleving. Er zijn de stijgende huurprijzen die het interessant maken om te investeren in studentenkoten. Als de unief nu een deel van de koten wil privatiseren, moeten we niet ver zoeken naar de reden daarvoor.

    Het is belangrijk om de aanvallen van de ULB tegen te houden met een algemene mobilisatie van personeel en studenten. De eerste acties vormden daar een aanzet toe. Dit kan gekoppeld worden aan een offensief programma tegen privatiseringen, tegen repressie op de campus, voor eenheid van arbeiders en studenten en voor gratis en degelijk onderwijs.

  • Patroon Volvo: "We hebben minstens 50 Generatiepacten nodig"

    De regering was al blij dat het er in geslaagd was om het Generatiepact in een afgezwakte versie te laten slikken door de vakbondsleidingen. De stakingsacties en mobilisaties waren immers erg groot geweest en zorgden ervoor dat de regering in een moeilijk parket kwam te staan. Voor het patronaat gaat het niet ver genoeg. Volvo-topman Peter Leyman verklaarde dit weekend in ‘Vacature’ dat er minstens 50 Generatiepacten nodig zijn… Hij wil blijkbaar dat het patronaat een hardere aanval kan uitvoeren.

    Peter Leyman is gedelegeerd bestuurder van Volvo Cars Gent. Hij wil dat het patronaat meer cadeaus en middelen krijgt zodat de recordwinsten kunnen verdergezet worden. Leyman is ontgoocheld in de regering en vindt dat er niet ver genoeg wordt gegaan.

    Ondanks het feit dat de automobielsector kan rekenen op heel wat cadeaus aan het patronaat (met onder meer een goedkope regeling voor overuren door het opdrijven van de mogelijkheden inzake flexibiliteit), dringt Leyman aan op radicalere maatregelen. De lonen staan ter discussie, maar ook de mogelijkheden van brugpensioen.

    In ‘Vacature’ stelt hij dit weekend: "We zijn ietwat doorgeschoten in onze welvaart en ik vrees dat we nu voor een periode van nivellering staan. (…) We kunnen niet verwachten dat we elk jaar meer gaan verdienen, minder gaan werken en tegelijk almaar goedkopere producten van over de hele wereld in de winkelrekken vinden." Het is duidelijk wat het standpunt van de Volvo-topman is voor de komende loonsonderhandelingen!

    Leyman wil een harde aanval. Het Generatiepact ging niet ver genoeg, het was "een slag in het water". Het was "goed voor drie dagen staking en hoogstens een eerste aanzet tot bewustmaking, maar we hebben minstens vijftig Generatiepacten nodig om opnieuw met beide voetjes op de grond te belanden."

    Hoe kunnen we 50 Generatiepacten beter beantwoorden dan met 50 keer meer acties ertegen? Het patronaat begint aan te dringen op een harde confrontatie, maar de politici houden nog even de boot af. De verkiezingen van 2007 maken het niet interessant om nu reeds tot een frontale aanval op onze lonen over te gaan. Bijgevolg zal het patronaat zich wellicht tevreden moeten stellen met gedeeltelijke aanvallen op de lonen, onder meer door de nadruk te leggen op akkoorden in de sectoren waarbij gewerkt wordt met een "all-in akkoord". Dat zal de index deels ondermijnen, maar voor het patronaat zal het geen eindpunt zijn. De inhaligheid van het patronaat kent immers geen grenzen!

  • Aanval op het stakingsrecht op de Luikse luchthaven

    Eind juni kondigde de directie van het Japanse bedrijf Kintetsu aan dat het haar logistieke afdeling in Luik zou sluiten om dit over te plaatsen naar Nederland. Door deze beslissing zouden 18 werknemers hun job verliezen. Met de indirecte jobs bij onderaannemers meegerekend, gaat het om een 40-tal arbeiders.

    Nicolas Croes

    Op een verzoeningsvergadering stelden de arbeiders vast dat het bedrijf sinds maart de huur van de gebouwen had opgezegd. De werknemers werden toen echter niet verwittigd van de plannen om de vestiging te sluiten. Dat is nochtans wettelijk vereist.

    De vakbonden eisten hierop inzage in de verslagen van de raad van bestuur van het bedrijf en de publicatie van de bedrijfsresultaten van de afgelopen 5 jaar. De directie ging daar evenwel niet op in. Er kwam uiteindelijk een stakingsaanzegging om te protesteren tegen het gebrek aan communicatie. De enige communicatie verliep via advocaten en hierdoor kregen de arbeiders slechts met grote vertraging berichten van de directie. Er zou ook geprotesteerd worden tegen de voorwaarden inzake de ontslagen en brugpensioenen.

    Op 22 september gingen de arbeiders in staking. Op 25 september kwam er echter een beslissing van de kortgedingrechter in Luik. Die besliste dat het “gelet op de dringende en absolute noodzakelijkheid” nodig was om de vrije toegang tot het bedrijf vast te leggen met een verbod om het gebouw af te zetten of om de kantoren te betreden. Inbreuken daarop zouden bestraft worden met een dwangsom van 2.500 euro per persoon en per inbreuk. Daarbij merken we de “verzoenende” positie van het gerecht op: de advocaten van het bedrijf eisten aanvankelijk immers dwangsommen van 10.000 euro…

    Het eenzijdig verzoekschrift van de directie was erg duidelijk in haar doelstellingen: “Een arbeidsgeschil mag het de werkgever niet onmogelijk maken om zijn commerciële of industriële activiteit verder te zetten.” Hoe kunnen de arbeiders dan druk zetten op een patronaat dat enkel in de winst is geïnteresseerd? Door kaart te gaan spelen als teken van protest?

    Er moet gereageerd worden op de aanvallen op het stakingsrecht. Er kan een juridische argumentatie naar voor gebracht worden, maar het beste antwoord is natuurlijk solidariteit. Bij iedere aanval op het stakingsrecht moet geantwoord worden met meer stakingen en een uitbreiding van de strijd. Daartoe moet echter wel aangesloten worden bij de tradities van strijdsyndicalisme waarmee alle verworvenheden zijn afgedwongen.

  • School mag geld vragen voor eten in refter! Uitverkoop van diensten aan de bevolking: het begint altijd klein…

    Voor diegenen die menen dat het wel allemaal zo geen vaart zal nemen met de uitverkoop van diensten aan de bevolking: er is alvast een freaky precedent in het Gemeenschapsonderwijs. In eerste instantie lijkt het zeer onschuldig maar een lawine begint ook zeer bescheiden. Waar hebben we het over? Het Maerlant-atheneum in Blankenberge laat de leerlingen die ‘s middags blijven eten betalen (40 cent) voor het gebruik van de refter als ze niets kopen.

    Artikel overgenomen vanop marxisten.blogspot.com

    Toppunt van alles: de school is zich van geen kwaad bewust. De regeling schijnt al meer dan 10 jaar te bestaan en is opgenomen in het schoolreglement dat de ouders ondertekenen bij de inschrijving. Volgens directrice Christine Helders doen andere scholen hetzelfde. En daarmee is de kous af?

    Uiteraard bestaan er regels om dergelijke toestanden in te dijken maar die regels worden natuurlijk spitsvondig omzeild: daar is men in België immers olympisch kampioen in.

    De commissie Zorgvuldig Bestuur van de Raad van Ouderverenigingen van het Gemeenschapsonderwijs verbiedt om geld te vragen voor het gebruik van de refter op zich … en nu komt de aap uit de mouw: wél kan een school een vergoeding vragen voor de middagopvang.

    De perverse redenering van het gemeenschapsonderwijs doet hiermee een doos van Pandora open! De principes van gratis onderwijs en alles wat ermee samenhangt, worden hiermee naar de prullenmand verwezen als men allerhande ‘diensten’ in het schoolgebeuren gaat beginnen apart aanrekenen.

    Het gemeenschapsonderwijs volgt een advies van de commissie Zorgvuldig Bestuur waarin men stelt dat: "Een school in die gebouwen (refter, sporthal) kan voorzien in dienstverlening zoals toezicht, maaltijden en andere. Hiervoor kan wel een vergoeding gevraagd worden, die evenredig is met de effectief gemaakte kosten." en dus "Het aanbieden van een refter voor het opeten van meegebrachte boterhammen is zo een dienst."

    Dit heeft natuurlijk zijn redenen! De financiële middelen voor onderwijs zijn sinds de jaren ’80 serieus geslonken. Het aandeel van de onderwijsuitgaven in het BNP daalde in die periode met meer dan 30% van 7% in 1980 naar minder dan 5% nu, en dat terwijl vooral in het hoger onderwijs het aantal studenten fors toenam. Zulke maatregelen zoals in Blankenberge maken het de overheid nog gemakkelijker om nog meer de bijl te zetten in de financiële middelen van het onderwijs aangezien de scholen zelf op zoek gaan naar ‘alternatieve financiering’ die er meestal op neerkomt: de gebruiker betaalt (klinkt bekend, niet?)

    De besparingen zetten ook de deur open voor allerhande privé-bedrijven om in het onderwijs binnen te sluipen via sponsoring en dergelijke. Reclame op school: waarom niet? Een lessenpakket aangeboden door een bedrijf: waarom niet? Zo zou je tot de situatie kunnen komen dat Mc Donalds gratis lessen milieu-opvoeding aanbiedt (en daarbij vergeten we even het feit dat ze grote stukken van het Amazonewoud vernietigen voor hun veestapel) of Coca Cola een workshop ‘democratie’ verzorgt (terwijl diezelfde firma er in Latijns Amerika een sport van maakt om syndicale militanten een kopje kleiner te maken met doodseskaders) In de VS zijn zulke praktijken al goed inge(ham)burgerd.

    Zijn de linkse socialisten aan het overdrijven? We weten heel goed dat daar waar gratis diensten ineens betalend worden, de privé er als de kippen bij is om tenminste een deel van de koek in te pikken: er hangt immers geld aan vast.

    Het enige alternatief om een echt gratis onderwijs te garanderen is een consequente strijd voor meer middelen zoals de ACOD-delegatie van de VUB eist: terug 7% van het BNP voor het onderwijsbudget!

  • Europa wil de post verder liberaliseren. Naar een verdubbeling van de prijs voor een postzegel?

    De Europese Commissie wil de postdiensten verder liberaliseren. Nadat eerder de pakjesdiensten en de bedeling van zendingen boven 50 gram aan bod kwamen, zou nu ook de gewone postbedeling eraan moeten geloven. In Zweden was er reeds een liberalisering. Gevolg: de prijs voor een postzegel verdubbelde en de dienstverlening verminderde.

    De Europese Commissie deed vorige woensdag een aantal voorstellen die naar voor werden gebracht door de Ierse commissaris Charlie McGreevy. In het voorstel wordt bepaald dat vanaf 2009 de postbedrijven geen monopolie meer mogen hebben op zendingen onder de 50 gram. Dat komt neer op een volledige liberalisering van de postdiensten.

    Tot wat een liberalisering kan leiden, werd elders reeds aangetoond. Waar er een liberalisering was, stegen de prijzen en was er minder bediening in afgelegen gebieden. Uit een studie zou blijken dat de prijzen op termijn 2,8 tot 8 keer hoger zouden liggen. In Zweden is de markt reeds geliberaliseerd en werd een postzegel dubbel zo duur.

    PriceWaterhouseCoopers (PwC) maakte een studie op verzoek van de Europese Commissie over de mogelijke gevolgen van een liberalisering van de postdiensten. Het onderzoek moest nagaan in hoeverre de nationale postdiensten klaar zijn voor een liberalisering. Niet geheel onverwacht was PwC in dat kader enthousiast over Georoute en de afbouw van het personeelsbestand. Vandaag werken er nog zo’n 36.000 mensen bij De Post, 7.000 minder dan in 1998. Dat vindt PwC positief… Het postpersoneel dat met minder personeel evenveel werk moet verzetten, zal daar wel anders over denken.

    PwC stelt dat er nog maatregelen nodig zijn om De Post te hervormen. Vooral het personeelsstatuut is een doorn in het oog van de onderzoekers. Er wordt gesteld dat De Post een nadeel heeft door het “rigide ambtenarenstatuut”. Verder wordt gesteld dat de prijzen omhoog zullen moeten.

    Het is duidelijk wat een liberalisering zou betekenen: een verdere afbraak van het statuut voor het personeel met een verdere vermindering van het personeelsbestand. Daarnaast zou het ook leiden tot een mindere dienstverlening in afgelegen gebieden en prijsverhogingen voor iedereen. Minder diensten voor meer geld, dat is waar liberaliseren op neer komt. En wie zal daarvan profiteren? Niet het personeel, niet de klanten, maar wel de aandeelhouders en eigenaars van de private postbedrijven die geen moer geïnteresseerd zijn in dienstverlening maar enkel in winst.

  • Annick De Ridder (VLD) wil stakingen bij De Lijn zo goed als onmogelijk maken

    De afgelopen dagen werd gestaakt bij De Lijn in Destelbergen naar aanleiding van het ontslag van de afzetting van de exploitatiechef. De werknemers legden spontaan het werk neer. Ze gingen pas terug aan het werk na een akkoord dat gesloten werd door de nationale vakbondsleiding. Dat akkoord kon op weinig begrip rekenen aan de basis. In het parlement vroeg Annick De Ridder (VLD) maatregelen tegen stakingen bij het openbaar vervoer.

    De Ridder (VLD) pleitte in het parlement voor een soort minimumbezetting om “het basisrecht op mobiliteit” te garanderen. In de praktijk wil De Ridder stakingen bij het openbaar vervoer aan banden leggen. Het feit dat bij stakingen toch zou moeten worden gewerkt, gaat voorbij aan het karakter van een staking.

    Er worden opnieuw een aantal typische argumenten naar voor gebracht om de aanval op het stakingsrecht goed te praten: “Ik wil het stakingsrecht niet in vraag stellen want dat is een verdragsrechtelijk recht. Maar waar komt de botsing met het andere recht, het recht op basismobiliteit, dat een middel is om andere doelstellingen te bereiken zoals het recht op arbeid en het recht op onderwijs?”

    Dat is natuurlijk een vals argument. Het “recht op arbeid” wordt steevast enkel en alleen naar voor gebracht als het gaat om het breken van stakingen. Waarom wordt dit recht niet bovengehaald in discussies over werkloosheid? Waarom verzaakt de regering aan het recht op arbeid van de 600.000 werklozen? Los daarvan moeten we vaststellen dat dit argument niet nieuw is.

    Eerder haalde ook Rik Daems van de VLD het “recht op arbeid” aan als argument om op te treden tegen stakingspiketten. Die zouden immers werkwilligen de toegang tot de werkvloer ontzeggen en bijgevolg hun recht op arbeid verhinderen. De bedoeling van een stakingspiket is natuurlijk net om werkwilligen te overtuigen van een staking. Het stilleggen van de productie is het sterkste wapen waarover de arbeiders beschikken om eisen af te dwingen, en net die mogelijkheid wil de VLD blijkbaar afbouwen.

    Bovendien wordt de staking aangegrepen om verdergaande privatiseringen te eisen. De Ridder vroeg minister Van Brempt immers: “Acht u het wenselijk om nog verder lijnen uit te besteden aan de privésector?”.

    Eerder haalde De Ridder reeds uit naar het feit dat er volgens haar teveel middelen gaan naar De Lijn. Ondanks het feit dat ze zelf wellicht amper gebruik maakt van het openbaar vervoer, meende ze te kunnen vaststellen dat veel bussen zo goed als leeg rondrijden. De overvolle bussen en trams op de spitsuren zouden daar niet tegen opwegen. Ook toen werd het argument van de zogenaamde lege bussen gebruikt om een grotere rol voor de privé-sector naar voor te brengen. Inmiddels is de website van De Ridder rond de lege bussen van het internet gehaald…

    Voor een goedbetaalde politica met grote ambities, is het openbaar vervoer een abstracte discussie. We mogen discussies over het openbaar vervoer niet overlaten aan politici die zelf geen gebruik maken van het openbaar vervoer. Het personeel en de reizigers weten zelf het beste wat de knelpunten en problemen zijn. Een staking zoals die in Destelbergen, zal wellicht niet erg populair zijn bij veel reizigers. Maar om een degelijke invulling van de dienstverlening te kunnen garanderen, is het noodzakelijk dat niet met de voeten van het personeel wordt gespeeld. Door de houding van de directie is er soms geen andere uitweg dan een staking. De verantwoordelijkheid voor het ongemak dat dit veroorzaakt, ligt niet bij de stakers. Het ligt volledig bij diegenen die weigeren oog te hebben voor het personeel.

  • Sappi Lanaken. Directie stelt onrealistisch herstructureringsplan voor.

    Bij papierproducent Sappi in Lanaken stelt de internationale directie een onrealistisch herstructureringsplan voor. De papierindustrie heeft te maken met een overcapaciteit. Sappi wil daarom internationaal 178 miljoen euro besparen. In Lanaken zouden 130 van de 800 jobs moeten verdwijnen.

    Sappi is een Zuid-Afrikaanse multinational met vestigingen in Europa en de VS. Het bedrijf wil zwaar herstructureren in het Limburgse Lanaken, maar wil wel de normale herstructureringsprocedure vermijden. Daartoe wordt gewerkt met natuurlijke afvloeiingen, brugpensioenen,… Het bedrijf hoopt zo te vermijden dat het uiteindelijk meer dan 10% van de werknemers moet afdanken. De overige werknemers die een naakt ontslag zouden krijgen, blijven op die manier in de kou staan.

    De vakbonden vrezen echter dat het huidige besparingsplan van Sappi, het “Everestplan”, slechts een aanzet is tot meer besparingen. Er wordt zelfs gevreesd voor de toekomst van het bedrijf. De verantwoordelijke ABVV-secretaris Jan Staal stelde hierover in het ABVV-ledenblad De Nieuwe Werker: “Dat fameuze Everestplan houdt geen steek. Er wordt een besparing vooropgesteld, maar niemand controleert of het bedrijf daarna nog kan voortleven. Het management zet ons een schoen voor en nu bekijkt ze of onze voet erin past. Wij klagen dat soort risicomanagement aan. Dit is puur casinokapitalisme: er wordt gegokt op cijfers zonder oog te hebben voor de leefbaarheid van het bedrijf. Want hoe kun je de toekomst verzekeren als je stopt met investeren en massaal mensen aan de deur zet?”

    Als antwoord op de plannen van Sappi was er reeds een bijeenkomst van vakbondsdelegaties in het bedrijf uit België, Nederland, Duitsland, Oostenrijk, Groot-Brittannië, Zuid-Afrika en de VS. Een dergelijk internationaal treffen van vakbondsafgevaardigden is een bijzonder nuttige gebeurtenissen om contacten uit te wisselen en om samen de strijd te kunnen aanbinden tegen het beleid van de directie van Sappi. De afgevaardigden zullen allemaal eenzelfde standpunt innemen tegenover de herstructurering en eisen een herziening van de plannen. Ook verzetten de delegees uit alle vestigingen zich tegen naakte ontslagen. Dit maakt een politiek van verdeel-en-heers door de directie veel moeilijker.

    De afgelopen weken en maanden waren er reeds verschillende acties bij Sappi in Lanaken. Als de directie het been stijf houdt, zal het verzet uiteraard verder gezet worden.

  • ACV en de staking tegen het Generatiepact: de cijfers

    Naar aanleiding van het vierjaarlijks congres van het ACV volgende week zijn er in de pers artikels verschenen met allerhande interessant cijfermateriaal. Op het congres zal voorzitter Luc Cortebeeck documenten over de financies van de christelijke vakbond voorleggen. Voor het eerst krijgen de media inzage in de geldstromen binnen het ACV.

    Overgenomen vanop marxisten.blogspot.com

    Het desbetreffende ACV-document bevestigt de actiebereidheid bij de ACV-leden tegen het Generatiepact van de paarse regering. Vorig jaar organiseerden de drie vakbonden een nationale betoging op 28 oktober. Het aantal stakers bij het ACV bedroeg 100.000.

    “Opmerkelijk is het aantal stakers van ACV-signatuur op de eerste nationale stakingsdag tegen het Generatiepact, op 7 oktober 2005”, volgens De Standaard van woensdag 11 oktober. Voor wie aan de piketten stond op 7 oktober was dit al overduidelijk. Bijvoorbeeld bij de blokkade van de 3de industiezone in Erembodegem bij Aalst waren er ook ACV-kleuren op de piketten. Onder andere de staking bij VPK (site in Erembodegem en Oudegem) werd in gemeenschappelijk vakbondsfront georganiseerd.

    Officieel voerde het ABVV toen alleen actie. Maar ondanks de uitdrukkelijke oproep van de ACV-top om niet mee te doen met het ABVV, deden 58.000 ACV’ers dat toch. Een bevestiging dat het ABVV de sleutels in handen had voor de acties tegen het Generatiepact maar dat de vakbondsleiding het klassieke excuus van ‘het ACV wil niet’ heeft ingeroepen om de beweging te laten ‘landen’.

    Ondanks het feit dat de ABVV-top noch moeite noch energie spaart om de band met de sp.a terug aan te halen, heeft het Generatiepact voor een onomkeerbare breuk gezorgd tussen enerzijds de militante lagen van de ABVV-vakbondsbasis en anderzijds de sp.a en de vakbondsleiding. De uitdaging voor het Comité voor een Andere Politiek bestaat er o.a. in deze breuk politiek gestalte te geven.

  • Violea dankt delegee af op basis van een drogreden

    Het afvalverwerkend bedrijf Biffa Belgium werd recent overgenomen door de Franse multinational Violea. Het bedrijf intimideert de werknemers en dankte een delegee af van de BBTK. Gisteren was er op de Antwerpse arbeidsrechtbank een inleidende zitting van de rechtszaak rond deze afdanking. Een 50-tal syndicale militanten van zowel ACV als ABVV kwamen de delegee ondersteunen. De zaak werd verwezen naar de zitting van 13 november.

    Frank Van Roy (BBTK) werd afgedankt omdat het bedrijf meende dat hij een week onwettig afwezig was. Op 9 augustus faxte zijn vrouw een doktersbriefje naar het bedrijf waarin stond dat Van Roy thuis moest blijven tot 8 september. Op 8 augustus werd hij geopereerd. Toen hij na 8 september terugging naar het bedrijf stelde de directie dat hij een briefje had doorgestuurd waarop stond dat hij tot 3 september afwezig zou zijn wegens ziekte. Een kopie van het origineel (waarop 8 september stond) werd afgedaan als een "vervalsing". Gevolg: ontslag wegens dringende reden.

    Eerder waren er nog pogingen om delegees af te danken. Het lijkt erop dat het bedrijf ingecalculeerd heeft dat het een bepaald bedrag zal moeten betalen om van de delegees af te raken.

    Aangezien dit alle syndicale militanten aanbelangt, was er reeds op de inleidende zitting een solidariteitsactie aan de Antwerpse rechtbank. Een 50-tal militanten van verschillende vakbonden waren present. Onder hen leden van BBTK, maar ook van de Algemene Centrale, LBC, BTB,… Maria Vindevoghel van het ACV stelde nadien ook nog even haar rechtszaak voor. Onder de aanwezigen ook enkele politieke activisten van het Comité voor een Andere Politiek. Jef Sleeckx kwam de afgedankte delegee zijn solidariteit betuigen.

    Een volgende zitting is gepland op 13 november om 15u in de Antwerpse rechtbank. Dan zal opnieuw actie gevoerd worden. Een aantal arbeiders van Violea opperde de mogelijkheid om in het bedrijf zelf ook acties te voeren op 13 november. Alleszins zal het belangrijk zijn om met een grote groep aanwezig te zijn op 13 november om 14u45 aan het nieuwe justitiepaleis in Antwerpen.

    Enkele foto’s:

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop