Aanval op het stakingsrecht op de Luikse luchthaven

Eind juni kondigde de directie van het Japanse bedrijf Kintetsu aan dat het haar logistieke afdeling in Luik zou sluiten om dit over te plaatsen naar Nederland. Door deze beslissing zouden 18 werknemers hun job verliezen. Met de indirecte jobs bij onderaannemers meegerekend, gaat het om een 40-tal arbeiders.

Nicolas Croes

Op een verzoeningsvergadering stelden de arbeiders vast dat het bedrijf sinds maart de huur van de gebouwen had opgezegd. De werknemers werden toen echter niet verwittigd van de plannen om de vestiging te sluiten. Dat is nochtans wettelijk vereist.

De vakbonden eisten hierop inzage in de verslagen van de raad van bestuur van het bedrijf en de publicatie van de bedrijfsresultaten van de afgelopen 5 jaar. De directie ging daar evenwel niet op in. Er kwam uiteindelijk een stakingsaanzegging om te protesteren tegen het gebrek aan communicatie. De enige communicatie verliep via advocaten en hierdoor kregen de arbeiders slechts met grote vertraging berichten van de directie. Er zou ook geprotesteerd worden tegen de voorwaarden inzake de ontslagen en brugpensioenen.

Op 22 september gingen de arbeiders in staking. Op 25 september kwam er echter een beslissing van de kortgedingrechter in Luik. Die besliste dat het “gelet op de dringende en absolute noodzakelijkheid” nodig was om de vrije toegang tot het bedrijf vast te leggen met een verbod om het gebouw af te zetten of om de kantoren te betreden. Inbreuken daarop zouden bestraft worden met een dwangsom van 2.500 euro per persoon en per inbreuk. Daarbij merken we de “verzoenende” positie van het gerecht op: de advocaten van het bedrijf eisten aanvankelijk immers dwangsommen van 10.000 euro…

Het eenzijdig verzoekschrift van de directie was erg duidelijk in haar doelstellingen: “Een arbeidsgeschil mag het de werkgever niet onmogelijk maken om zijn commerciële of industriële activiteit verder te zetten.” Hoe kunnen de arbeiders dan druk zetten op een patronaat dat enkel in de winst is geïnteresseerd? Door kaart te gaan spelen als teken van protest?

Er moet gereageerd worden op de aanvallen op het stakingsrecht. Er kan een juridische argumentatie naar voor gebracht worden, maar het beste antwoord is natuurlijk solidariteit. Bij iedere aanval op het stakingsrecht moet geantwoord worden met meer stakingen en een uitbreiding van de strijd. Daartoe moet echter wel aangesloten worden bij de tradities van strijdsyndicalisme waarmee alle verworvenheden zijn afgedwongen.