NL Socialisme

Category: Op de werkvloer

  • VW. Eerste schatting: 4.000 in VW-Vorst, 11.000 in totaal

    Op de bijzondere ondernemingsraad van vandaag (die een uur te laat begon) werd meegedeeld dat er 4.000 banen bij Volkswagen Vorst moeten verdwijnen en dit als gevolg van het verlies van de productie van de Golf. Met de onderaannemers erbij zal het aantal ontslagen oplopen tot zo’n 11.000!

    Dit wil zeggen dat er dan nog een ‘skeletbezetting’ overblijft van zo een 1.500 man. Nu werken er op VW Vorst nog zo een 5.200 mensen. Met deze toch wel zeer zware herstructurering lijkt de verdere toekomst voor de fabriek zwaar gehypothikeerd. We kunnen gerust spreken over een uitdoofscenario zoals er al in de Duitse pers enkele dagen geleden gemeld werd. Hiermee wordt de status van de vestiging in Vorst als bufferfabriek bevestigd. Indien de overproductie in de auto-industrie blijft aanhouden, hangt de toekomst van de gehele fabriek aan een zijden draadje.

    Langs deze weg willen we alvast onze solidariteit verklaren met de getroffen werknemers en hun gezinnen. Het zijn niet enkel de werknemers van VW zelf die het haasje zijn maar ook de arbeiders die werken in de diverse toeleveringsbedrijven. In die bedrijven werken er zo een 10.000 mensen. In de pers werd reeds geopperd door vakbondsmensen dat voor elke job die verloren gaat in VW er twee verloren gaan in de toeleveringsbedrijven. Als we even een ruwe schatting maken: 4.000 + 7000 = 11. 000 mensen op straat. Dit is een regelrecht sociaal bloedbad!

    Met het Comité Andere Politiek en LSP zullen we alvast al onze mogelijkheden gebruiken om de arbeiders bij hun acties zo veel mogelijk te ondersteunen door o.a. een stevig solidariteitsnetwerk uit te bouwen.

  • BBTK-delegee Van Roy vrijgesproken van schriftvervalsing

    Afvalverwerkend bedrijf Veolia meent ten onrechte dat BBTK-delegee Frank Van Roy schriftvervalsing pleegde met een doktersbriefje. Dat was nochtans de reden voor het ontslag van de delegee. Vandaag maakte de Antwerpse Arbeidsrechtbank haar uitspraak bekend. Daarmee werd de delegee vrijgesproken en de directie veroordeeld tot de gerechtskosten.

    Update: Frank terug aan de slag bij Veolia!

    Een bericht van de syndicale delegatie bij Veolia: "De directie van Veolia heeft beslist om geen beroep aan te tekenen en Frank opnieuw te integreren in de groep. Wij danken al de mensen die op de één of de andere wijze deze zaak hebben gevolgd en aan allen die ook daadwerkelijk op het gerechtshof aanwezig waren dit was een enorme steun voor Frank , ook de solidariteit tussen vakbonden en al hun centrales was een opsteker , wij roepen dan ook op om naar de toekomst toe elk geval te ondersteunen en zodoende onze delegees op een warme en menselijke manier te ondersteunen , wij rekenen erop dat onze topmensen de onderhandelingen over de bescherming en de ontslagregeling dringend opnieuw ter sprake brengen."

    Frank Van Roy werd begin september afgedankt bij Veolia omdat de directie meende dat hij schriftvervalsing had gepleegd met een ziektebriefje. Naar aanleiding van een ziekte kreeg Van Roy een briefje voor een maand. De directie verwachtte hem op 3 september terug, maar Van Roy dacht dat de einddatum later viel. Resultaat: ontslag.

    Nu stelde de Antwerpse Arbeidsrechtbank dat er onvoldoende bewijzen zijn dat Van Roy schriftvervalsing zou hebben gepleegd. Er werd aan toegevoegd dat een getuigenis onder ede van directieleden daar niets aan zou veranderen. Bovendien werd de directie veroordeeld tot de gerechtskosten.

    Dit is een belangrijke overwinning voor Frank en voor iedere vakbondsmilitant. Maar nu zal zich een volgende discussie stellen. Als het ontslag van de BBTK-delegee op basis van drogredenen was, zal hij dan terug in dienst genomen worden?

    Dat is alleszins het standpunt van de collega’s van Frank: het opnieuw in dienst nemen van Van Roy is het enige logische antwoord na deze uitspraak. Het blijft echter maar de vraag of de directie op deze eis zal ingaan. De directie heeft nu tien dagen om in beroep te gaan tegen de uitspraak van de Arbeidsrechtbank.

  • Volkswagen-Vorst: nog langer wachten op het verdict… Bijzondere ondernemingsraad nog een dag uitgesteld.

    De op dinsdag geplande bijzondere ondernemingsraad van VW is uitgesteld tot woensdag. Op deze ondernemingsraad zal er mogelijk meer duidelijkheid komen over de toekomst van de vestiging in Vorst. De staking die afgelopen vrijdag is uitgebroken, wordt nu verder gezet. Dit weekend werd sowieso niet gewerkt, maar vanaf gisteravond is de staking opnieuw verder gezet.

    Straks ook 1.000 jobs weg bij Opel-Antwerpen?

    Volgens De Tijd overweegt de Europese directie van General Motors om een shift te schrappen bij Opel-Antwerpen. Dit zou leiden tot een verlies van 1.000 jobs op een totaal van 5.100. Vrijdag is er een Europese ondernemingsraad. Intussen ontkent de directie de geruchten.

    De ondernemingsraad van woensdag zou eindelijk duidelijkheid moeten brengen voor de duizenden arbeiders van VW. De aanslepende onzekerheid weegt immers op de arbeiders en hun gezinnen. De bijeenkomst van de ondernemingsraad zal worden bijgewoond door de heer Jung, lid van de Duitse beheerraad en raad van toezicht bij Volkswagen. Hij is bovendien verantwoordelijk voor de toekenning van de productievolumes (die bepalen hoeveel personeel nodig is) en tegelijk ook voor herstructureringen.

    Dat geeft aan dat er mogelijk een negatieve boodschap zal gebracht worden op de ondernemingsraad van woensdag. Het is alleszins duidelijk dat de arbeiders zo snel mogelijk uitsluitsel willen over de plannen van de directie en niet bereid zijn om nog te werken vooraleer die ondernemingsraad bijeenkomt.

    Gisteravond ging de weekendploeg na een vergadering in staking. De straat voor de hoofdingang van het bedrijf werd geblokkeerd, maar verder bleef alles rustig. Die weekendploeg is een beperkte ploeg met 500 arbeiders, maandagochtend begon een volledige ochtendploeg met 1.500 arbeiders. Ook die ploeg staakt.

    Dat is niet verrassend. Zeker niet nu de bijzondere ondernemingsraad nog eens met een dag werd uitgesteld. Hedwin De Clercq van het ABVV stelde: “Het is ondertussen erg dat ze eigenlijk met ons lachen, door die ondernemingsraad uit te stellen."

    Solidariteit van CAP met de VW-arbeiders

    Sinds gisterenavond is er een bus van het Comité Andere Politiek opgesteld rechtover de Volkswagenfabriek. Vandaag is er om 14 er een bijeenkomst met organisaties en bewegingen uit het Brusselse om te zien hoe er van de bus een ontmoetingsplaats kan gemaakt worden voor solidariteit met de arbeiders van VW en discussie over een andere politiek voor werk. Het is ook de bedoeling een permanentie te houden op de bus. Verder wordt er een nationaal pamflet voorbereid om uit te delen vanaf woensdag. Dit pamflet zal als vervolg fungeren van 28/10 en concreet ingaan op de crisis rond Volkswagen.

  • Hoe strijden tegen multinationals in het tijdperk van globalisering?

    Naar aanleiding van de herstructurering bij Ford-Genk in 2003 publiceerden we een artikel over de strijd tegen multinationals in een tijdperk van globalisering. Wat kunnen we inbrengen tegen beslissingen van grote multinationals om tot afdankingen en herstructureringen over te gaan? Ongeveer twee jaar later zitten we in een gelijkaardige situatie met Volkswagen-Vorst.

    Eric Byl, november 2003

    Noch lastenverlaging, noch politieke lobby, noch de wet-Decroly heeft Ford tot welke toegeving ook aangespoord. Politici, academici en vakbondsbureaucraten zullen daaruit besluiten dat ze machteloos staan tegenover de willekeur van de multinationals. Op die manier ontlopen ze hun verantwoordelijkheid en hoeven ze zelf niets ernstigs te ondernemen. LSP zal de laatste zijn om de macht van die multinationals te ontkennen. Geen enkele macht is echter ongenaakbaar, zeker niet als de arbeidersklasse verenigd is.

    Dat laatste werd op kleine schaal geïllustreerd bij Ford. Hoewel de Ford-arbeiders behalve wat morele steun en een betoging annex concert in Genk er vooral alleen voor stonden, slaagden ze erin om de Ford-directie tot toegevingen te dwingen. Beeld je maar eens in wat mogelijk was geweest indien de vakbondsapparaten ook werkelijk gemobiliseerd hadden in andere bedrijven en solidariteitsstakingen hadden georganiseerd. Een regionale staking in Limburg of een solidariteitsstaking in het Gentse Volvo (deel van de Ford-groep) en andere assemblagebedrijven hadden een krachtsverhouding kunnen opbouwen. Niet alleen tegen Ford, maar ook en vooral tegenover de regering. Op die manier had die gedwongen kunnen worden om kordater op te treden tegen de Ford-directie, met de mogelijke dreiging beslag te leggen op de Ford-tegoeden en het bedrijf in eigen beheer herop te starten.

    Een dergelijke houding zou de Belgische regering noch door de buitenlandse overheden, noch door het patronaat in binnen- en buitenland in dank worden afgenomen. Het zou echter op een enorme solidariteit vanwege de arbeiders op internationale schaal kunnen rekenen. Laat ons niet vergeten dat iedere job die verdwijnt de gemeenschap zowat 25.000 euro kost aan sociale zekerheidsbijdragen, belastingen en werkloosheidsuitkeringen. De afdanking van 3.000 Ford-arbeiders kost met inbegrip van direct banenverlies bij de onderaannemers het eerste jaar na de afdankingen zowat 100 miljoen euro aan de gemeenschap. Een studie van de Nationale Bank vestigt er bovendien de aandacht op dat 75% van de verloren banen nooit wordt gecompenseerd.

    Kortom: binnen het kapitalisme kunnen de arbeiders niet anders dan te vechten voor iedere job. Productiviteitsverhoging betekent binnen dit systeem niet minder werk en meer vrije tijd voor iedereen, maar integendeel: meer werkloosheid, meer armoede en meer sociale drama’s. Daaraan zal geen enkele wet iets kunnen veranderen.

    In een socialistisch systeem zou productiviteitsstijging de werkdruk voor iedereen verlichten. Overproductie zou er weggewerkt worden door geleidelijke diversificatie en omschakeling naar maatschappelijk nuttige productie. Multinationals kunnen wel degelijk bestreden worden, ook in het tijdperk van globalisering. Waar vroeger een compromis nog min of meer mogelijk was op basis van de economische groei-fase, is de mogelijkheid van een derde weg – tussen kapitalisme en socialisme – vandaag zo goed als uitgesloten. Gedeeltelijke, kortstondige overwinningen op de multinationals zijn mogelijk mits het opbouwen van een krachtsverhouding. Een langdurige fase van systematische toegevingen door de multinationals is echter uitgesloten binnen het kapitalisme. Dat vergt een fundamentele breuk ermee en de opbouw van een socialistische maatschappij.

  • Op naar massale ontslagen bij VW

    In een persbericht stelde de VW-directie deze middag dat de Ondernemingsraad van VW-Vorst over "een mogelijke herstructurering" dan toch op dinsdag zal plaatsvinden en niet op woensdag zoals zondag werd aangekondigd. De staking gaat wel verder.

    De directie stelde dat het uitstel van de ondernemingsraad ongedaan wordt gemaakt, blijkbaar hebben de stakingsacties wel wat druk gezet. Verder kondigde de directie aan dat er geen plannen zijn om VW-Vorst volledig te sluiten. Wel komt er een herstructurering.

    De directie stelde dat er nog geen beslissing is over die herstructurering. De beslissing "zal pas worden genomen na afloop van de informatie- en consultatiefase".

    Een dergelijke informatie- en consultatiefase is verplicht sinds het doorvoeren van de Wet-Renault. Die wet kwam tot stand na de verrassende sluiting van Renault-Vilvoorde enkele jaren geleden. Er wordt in deze wet bepaalt dat er pas een beslissing mag worden genomen na het volgen van een informatie- en consultatiefase waarin de werknemers eventueel opmerkingen of alternatieven kunnen naar voor brengen.

    Als de directie overtuigd is van een herstructurering leidt die informatie en consultatiefase uiteraard tot niets. Het rekt enkel het proces van de herstructurering.

    De centrale vraag in Vorst is nu met welk "plan" of "voornemen" de directie naar buiten zal komen. Hedwin De Clercq van het ABVV stelde: "Het is nu afwachten welk cijfer op ons hoofd valt". Morgenvroeg om 9u begint de ondernemingsraad. Tegen de middag zal er mogelijk meer duidelijkheid zijn, ook al is dat niet zeker. Eerder zagen we bijvoorbeeld bij Agfa Gevaert hoe een algemene aankondiging van een voornemen tot herstructurering en afdanking van zo’n 1.000 werknemers maanden later nog steeds niet concreet is ingevuld.

    De onzekerheid die vandaag nog heerst en de woede onder de arbeiders, zal niet verdwijnen indien de directie niet met een concreet plan komt. Tenzij natuurlijk wordt toegegeven en de tewerkstelling volledig wordt behouden. Maar daar is er geen "informatie en consultatiefase" voor nodig…

  • Spannende dagen voor Volkswagen Vorst

    Twee weken geleden meldden De Tijd en L’Echo op basis van berichten in de Duitse pers dat Volkswagen duizenden banen zou schrappen in Europa. Het zou gaan tot een vijfde van het personeelsbestand in de Belgische, Spaanse en Portugese fabrieken, in totaal zo een 2400 banen. In Vorst zelf zouden 1000 van de 5200 jobs op de tocht staan. Het management van VW weigerde tot hier toe enige commentaar te geven.

    Artikel overgenomen vanop marxisten.blogpost.com

    Bij het ABVV werd afwachtend gereageerd op de berichten in de Duitse media. "Het is afwachten tot 17 november", aldus Hedwin De Clercq van het ABVV. "Dan worden in Duitsland de productievolumes voor 2007 verdeeld. Dat is natuurlijk belangrijk voor Brussel, omdat we daar dan zullen zien wat het aantal wagens is dat we in 2007 moeten maken en wat dat zal inhouden voor het personeel." (HLN.be)

    Eergisteren, op die bewuste 17 november dus, schreef De Tijd dat de kostenbesparingen bij VW 1000 tot 4000 werknemers in Vorst de kop zou kosten…Het Duitse weekblad Der Spiegel beaamt het sneuvelen van 3000 tot 4000 banen in Vorst en spreekt van een regelrecht uitdoofscenario voor de fabriek. Niet te verwonderen dus dat de spanning op de werkvloer te snijden was. Gisteren beraadde de raad van toezicht van de VW-groep zich zoals voorzien over de investeringen voor 2007. Er werd echter zogezegd niets beslist over Vorst. De Directie van de fabriek in Vorst zou op het moment van dit schrijven (de nacht van 17 november) nog niets vernomen hebben. Dinsdag zou er meer nieuws zijn.

    Volgende week dinsdag worden de vakbondsvertegenwoordigers dan ook ontboden voor een speciale ondernemingsraad. Niet alleen in België wachten werknemers de komende dagen in spanning af. Ook bij Volkswagen’s werkplaatsen in Spanje en Portugal worden ontslagen gevreesd.

    De trend bij multinatonals om de werknemers van de verschillende vestigingen tegen elkaar uit te spelen, is ook manifest aanwezig bij VW. Daarbij verkiest men meestal in tijden van ‘crisis’ om terug te plooien tot de vestigingen in het ‘thuisland’. Het is spijtig vast te stellen dat de leiding van IG Metall, de Duitse metaalvakbond dit spelletje meespeelt. Je moet al zeer kwaadwillig of randdebiel zijn om niet in te zien dat deze ‘race naar de bodem’ op termijn desastreuze gevolgen heeft voor de arbeidsomstandigheden van de werknemers in de ganse groep.

    De vakbondsleiding van IG Metall ging akkoord met een langere werkweek voor de VW-werknemers zonder dat daar extra salaris tegenover staat. In ruil daarvoor gaf VW productiegaranties voor zijn fabrieken in Duitsland. En daarmee is de doos van pandora geopend voor de andere vestigingen…Het management wil zich concentreren op zijn Duitse hoofdvestiging in Wolfsburg. Daarom moeten de andere Europese fabrieken zo zwaar inleveren, al zou het niet tot fabriekssluitingen komen. Uiteraard moeten we de meeste beloften hier in de voorwaardelijke wijs formuleren.

    De 100.000 werknemers bij de zes Duitse fabrieken van VW gaan voortaan werkweken draaien van 25 tot 33 uur zonder loonsverhoging. Nu werken ze nog ongeveer 29 uur per week. Werknemers die meer dan 33 uur per week werken, krijgen wel extra betaald. Oorspronkelijk wilde VW dat werknemers 35 uur per week gingen werken zonder extra loon, maar zo ver is het niet gekomen. Kwatongen zouden misschien kunnen stellen dat de Duitse werknemers luxepaardjes zijn (maar 29 uur per week werken: stel je voor!) Dit doet er eigenlijk niet toe… hoe je het draait of keert: dit komt neer op een fikse looninlevering en zeker even belangrijk: deze toegevingen hebben de deur opengezet om de hakbijl te zetten in de loonvoorwaarden in de buitenlandse vestigingen en eigenlijk stelt dit ook gewoon het overleven van de andere buitenlandse vestigingen in vraag.

    Kroniek van de reactie op de werkvloer op het nieuws…dat maar niet komt.

    Zoals verwacht zorgde het uitblijven van nieuws op 17 november voor de nodige spanning in de fabriek. Het is zeer opvallend hoe de website van het Laatste Nieuws HLN.be de situatie op de voet volgde. Een eerste bericht verscheen rond 16 uur met de melding dat de politie met een 300tal manschappen en 4 sproeiwagens paraat staat in de buurt van VW Vorst in het geval de ‘situatie uit de hand zou lopen’. In hetzelfde artikel zegt men dat de meeste arbeiders de situatie gelaten afwachten.

    Slechts een uurtje later rond 17 uur pakt men uit met een nieuw bericht met als titel: ‘De Fabriek staat op ontploffen.’ Verder maakt het artikel melding dat de vakbonden het ook ‘niet kunnen’ vinden dat de directeur van de Brusselse fabriek, Norbert Steingreber, juist op dat moment verlof heeft. Inderdaad eigenaardig… Van dan af volg het ene bericht na het andere: eerst is er sprake van spanning op de werkvloer maar geen staking totdat de avondploeg het werk neerlegt. De nachtploeg vat zijn shift aanvankelijk aan maar het duurt ook niet lang tot men de werkposten verlaat.

    Een discussie in de cafetaria tussen een honderdtal arbeiders tijdens de pauze rond 18 uur had aanvankelijk geen gevolg: iedereen ging na de pauze gewoon terug aan het werk. De vakbondsverantwoordelijken hadden het personeel eerder op de dag al opgeroepen om niet te staken.

    Natuurlijk zullen de discussies zich na de pauze in alle hevigheid overal verdergezet hebben. Om 20 uur kwam er beweging in de situatie en legde de namiddagploeg aan de montagelijn het werk neer. In totaal verlaten zo een 1500 mensen uiteindelijk hun werkpost. Een honderdtal arbeiders vat post aan de hoofdingang van het terrein maar ze houden de collega’s van de nachtploeg niet tegen. De nachtploeg startte wel op, maar kort nadien leggen zij ook het werk neer. Rond 23 uur als de volledige Volkswagen-fabriek stil ligt, trekken alle mensen huiswaarts.

    ACV-hoofdafgevaardigde Pascal Van Cauwenberge vindt de staking een negatief signaal, "ook al hebben de mensen recht op informatie". Hij denkt overigens dat de raad van toezicht vandaag wel degelijk een beslissing heeft genomen over Vorst, maar die nog niet wil communiceren. Geen redenen genoeg misschien om in actie te komen?

    Laat ons hopen dat we geen Sabena-scenario tegemoet gaan. In het slechtste geval bij sluiting is het minste wat men kan doen zijn huid duur verkopen en kan men beter een voorbeeld nemen aan de strijd van de Boelwerfarbeiders of de Forges de Clabeque in de jaren ’90 dan aan de afwezigheid ervan bij het failliet van Sabena.

    CAP en VW

    Bij het Comité Andere Politiek volgen we de situatie in Volkswagen op de voet. Er is al contact opgenomen met de syndicale delegatie van VW voor een gesprek met Jef Sleeckx en CAP. Verder kunnen we ook melden dat er arbeiders van VW actief geïnteresseerd zijn in CAP. Enkele arbeiders van VW hebben alvast gevraagd of ze naar de de volgende vergadering van CNAP Aalst kunnen komen.

    Er is een enorm potentieel voor een nieuwe politieke arbeidersformatie die o.a. arbeiders in actie ondersteunt. Indien deze mensen geen antwoorden vinden in een consequente anti-neoliberale oppositie weten we wie er al grijnzend (met bruine tanden) gereed staat met een ultraliberaal anti-arbeidersprogramma… Het is dus geen kwestie om binnen een paar jaar een initiatief daartoe te nemen maar NU moet er aan zo een formatie gebouwd worden! Hopelijk kan het CAP zich in zo een formatie ontwikkelen.

  • 275 Postkantoren met sluiting bedreigd. Eén op vijf kantoren weg?

    Bij De Post blijven er plannen om het hakmes te zetten in het aantal postkantoren. In het kader van de liberalisering van de postmarkt, moet de dienstverlening eraan geloven. De non-priorzegel wordt afgeschaft, wat in feite een verdoken prijsverhoging is voor postzegels. En het aantal postkantoren wordt drastisch beperkt.

    Het feit dat de Deense Post vandaag mee een aandeel heeft in de Belgische Post laat zich voelen. In Denemarken is de dienstverlening via postkantoren bijzonder beperkt. Er zijn daar slechts 300 postkantoren, tegenover zo’n 1.300 in België. Dat is natuurlijk te veel volgens de managers.

    Zowat één op vijf postkantoren zou moeten verdwijnen. Dit was al voorzien voor 2006 maar volgens een bericht in het magazine Trends zou er een uitstel geweest zijn omwille van de gemeenteraadsverkiezingen… In februari zouden er 160 kantoren verdwijnen en na de parlementsverkiezingen volgen nog eens ruim 100 kantoren. Tegelijk wordt verder gewerkt aan het creëren van Postpunten (postloketten in winkels, gemeentehuizen, stations,…). Uiteraard gaat het hier niet om postkantoren en zal de dienstverlening uiterst minimaal zijn.

    Een andere aanval op de dienstverlening aan de bevolking is de afschaffing van de non-priorzegel. Reeds bij de invoering van de priorzegel was het duidelijk dat dit ging om een operatie-prijsverhoging. Dat wordt nu officieel door de afschaffing van de non-priorzegel. Waarom werd immers niet de priorzegel afgeschaft als alle postzegels nu toch als gelijk zullen beschouwd worden? De reden is simpel: een priorzegel is duurder.

    Het beleid van de directie van De Post is niet gericht op de verdediging van de belangen van het personeel en ook niet op het aanbieden van een dienstverlening aan iedereen. In plaats daarvan wordt De Post voorbereid op een liberalisering waarbij niet langer de dienstverlening telt, maar wel de winsten.

  • Veolia wil de vakbonden aanpakken. Interview met ontslagen BBTK-delegee Frank Van Roy

    Maandag werd aan de Antwerpse rechtbank actie gevoerd tegen het ontslag van BBTK-delegee Frank Van Roy. Die werd door het afvalverwerkend bedrijf Veolia (voorheen Biffa) afgedankt op basis van een drogreden. Veolia heeft daar heel wat ervaring mee, ook in Frankrijk werden recent 5 delegees afgedankt door het bedrijf. De zaak van Van Roy kwam maandag voor de arbeidsrechtbank en enkele tientallen militanten ondersteunden de delegee.

    Interview en foto’s door Walter Leonard

    Het was belangrijk dat zowel rood als groen samen in actie kwamen tegen deze nieuwe aanval op een delegee. Onder de aanwezigen waren er heel wat ACV-militanten. Op de protestactie spraken we met Frank Van Roy over het ontslag en het verzet ertegen.

    Waarom werd je afgedankt door je werkgever?

    Frank: De werkgever stelt dat er sprake is van schriftvervalsing en dat ik een doktersbriefje zou vervalst hebben. Ik was een maand in ziekteverlof en werd geopereerd, maar de werkgever stelde dat ik op 3 september terug aan de slag moest.

    Wat zit achter deze afdanking?

    Frank: Het gaat volgens mij om een regelrechte aanval op de vakbonden, ongeacht hun kleur. Er zijn een aantal delegees die al afgedankt zijn. Ik ben de vierde op rij en dat op een korte tijd. Het is duidelijk dat de vakbond geviseerd wordt door de directie.

    Wat wil je afdwingen voor de rechtbank?

    Frank: Ik wil vrijgesproken worden van wat de werkgever mij ten laste legt. De directie wil mij zo snel mogelijk buiten, maar dat aanvaard ik niet.

    Biffa werd recent overgenomen door Veolia, heeft dat een negatief effect op de houding tegenover de vakbonden? Als we de advocaat van Veolia mogen geloven, zijn er geen problemen tussen directie en vakbonden…

    Frank: We zullen serieus moeten opletten want Veolia heeft duidelijk geen goede bedoelingen tegenover de vakbonden. Er zijn een reeks meningsverschillen tussen de directie en de vakbonden. Bovendien moeten we voorzichtig zijn omdat de directie onbetrouwbaar is, ook in hun houding tegenover delegees.

    In het buitenland waren er ook reeds problemen met afgedankte delegees?

    Frank: Ja, maar daar weet mijn collega meer over.

    Collega: In Frankrijk kunnen delegees pas ontslagen worden als een procedure gevoerd wordt door de sociale inspectie. Veolia heeft die procedure niet gerespecteerd en is direct naar de minister getrokken om delegees te kunnen afdanken. Er was daar recent nog een reportage over op radio Téléfrance.

    Wat vind je van de actie hier aan de rechtbank?

    Frank: Dat is een enorme steun. Het feit dat een groep militanten hier telkens opnieuw aanwezig is, is belangrijk. Het is belangrijk dat we hier laten voelen dat we er voor elkaar zijn. En ook dat dit niet met één kleur verbonden is. Het gaat niet om groen of rood, het is een aanval op de vakbond. Het is fantastisch dat er onderlinge steun is!

    Denk je dat deze solidariteit een impact zal hebben op het proces?

    Frank: De rechter zal dit niet zomaar naast zich kunnen neerleggen. Ik vind het ook belangrijk dat ik de aanwezigen begin te kennen. Je leert meer mensen kennen, en wat voor mensen. Uiteraard zijn er ook een aantal collega’s en delegees die ik al lang ken en met wie ik al heel veel heb meegemaakt, en dat van beide vakbonden.

    Wat denk je voor de uitspraak in deze zaak?

    Frank: Ik hoop dat het goed zal aflopen. Zoniet staan we er slecht voor, en dan spreek ik niet enkel voor mezelf. Als de directie haar beleid straffeloos kan verderzetten, dan gaan we moeilijke tijden tegemoet.

    We betuigen alvast onze steun aan Frank in deze onzekere en moeilijke momenten en zullen uiteraard aanwezig zijn als er nog verdere acties nodig zijn. Op maandag 20 november komt er een uitspraak. Op die dag wordt gestaakt in het bedrijf en wordt samengekomen aan de Arbeidsrechtbank: 14u45 aan het Bolivarplein te Antwerpen!

  • NMBS. ‘Akkoord’ verandert niets aan personeelstekort, uitbestedingen gaan onverminderd door

    De laatste weken verschenen er in de pers regelmatig berichten over de groeiende onrust bij het spoor over het personeelstekort, de toenemende werkdruk en het achterstallige verlof dat zich blijft opstapelen. Verschillende keren leidde dit al tot acties. Zo werd er maandag 30 oktober in een aantal Henegouwse depots gestaakt door treinbestuurders en treinbegeleiders.

    Libre Parcours, pamflet voor en door spoormannen en -vrouwen

    In vergelijking met de eerste jaarhelft van 2005 nam het aantal reizigers, maar ook het volume verzet door het personeel van B-Cargo dit eerste semester stevig toe. De productiviteit steeg met 8,5%.

    Voor wie nu nog 4/5 aanvraagt werd het loonsupplement dat de NMBS betaalt afgeschaft. Voordien werd al duidelijk dat deze arbeidsduurvermindering niet gepaard ging met bijkomende aanwervingen en dat het werk in 4 dagen ipv in 5 wordt gedaan.

    De laatste jaren is het aantal werknemers met enkele duizenden afgenomen. We draaien nu zelfs met 1000 voltijdsen minder dan overeengekomen in het Sociaal Akkoord. Daarbovenop zal de komende vier jaar een kwart van het personeel met pensioen gaan. Als de beloofde 2500 aanwervingen uitgevoerd worden, volstaan ze niet om de pensioneringen van de komende twee jaar op te vangen. Het tekort zal dus nog groeien. Bovendien duurt het geruime tijd voor we er op de werkvloer iets van voelen. Zowel de aanwervingsprocedure als de opleidingen eisen hun tijd. Samen een jaar tot zelfs twee jaar, afhankelijk van de beroepscategorie. Verloven en kredietdagen opnemen zal dus nog problematischer worden. Ook de achterstand aan rust- en compensatiedagen loopt op. Kortom de aanwervingen zijn ontoereikend en komen te laat.

    Met het uitstellen van de aanwervingen spaarde de NMBS op onze kap €40 à 50 miljoen uit.

    Dit geld komt toe aan het personeel. De vakbonden eisten terecht een compensatie. Nu zijn er die 2 cadeaucheques van €35 en een verhoging van het bedrag van de maaltijdcheque met €0.30. Een cadeaucheque is fiscaal aftrekbaar en wordt dus betaald met belastingsinkomsten. Het verschil bij de maaltijdcheque komt op ongeveer €60 per jaar extra per werknemer. Dit zal de NMBS slechts €2,2 miljoen kosten. Peanuts in vergeliijing met wat uitgespaard werd door de uitgestelde besparing. Behalve op personeel wordt ook op onderhoud bespaard. Materieel en onderdelen worden niet meer preventief vervangen. Het aantal afgeschafte treinen steeg t.o.v. 2004 met meer dan 20%. Nu gemiddeld 23 per dag. Vaak wordt afschaffen verkozen boven het maken van vertraging. Een afgeschafte trein komt niet in de statistieken van de vertragingen. De stiptheidscijfers bepalen namelijk mede of de prijzen van de tickets mogen stijgen.

    De nieuwe structuur is niet minder dan een aanloop tot privatisering. Vandaag vervoeren vier privé-bedrijven goederen, o.a. DLC en Rail4chem. Drie dienden een aanvraag in nog eens zes andere toonden interesse. De privé werkt aan de bovenleidingen, legt sporen, maakt schoon,… Hun personeel doet dit aan slechtere voorwaarden. Zo wordt ons statuut ondermijnd. Vaak schakelen deze firma’s uitzendkrachten in. Dikwijls is het excuus dat wij er het personeel niet voor zouden hebben. Reden temeer om ook lagergeschoolden statutair aan te werven. De uitbestedingen gaan onverminderd voort, dit akkoord verandert er niets aan.

    De vakbonden hebben wel eventjes gedreigd met acties, maar zijn blijkbaar niet bereid die te organiseren. Maandagavond 30 oktober werd er na de vergadering van het Sturingscomité gesteld dat het voorlopige akkoord zou worden voorgelegd aan de achterban. Maar dinsdagmiddag was de beslissing bij ACOD-spoor al genomen, ACV-transcom volgde niet veel later. De achterban beperkt zich blijkbaar tot de secretarissen. Democratisch is anders. Libre Parcours pleit voor democratische en strijdbare vakbonden. We waren dan ook aanwezig op een nationale conferentie van het Comité voor een Andere Politiek op 28/10. Dit is een initiatief van o.a. Jef Sleeckx, Lode Van Outrive (beide oud-parlementiaren van de SP) Georges Debunne (ex-voorzitter van het ABVV) en vele syndicalisten. Geen enkele Vlaamse parlementair nam het op voor de stakers van 7 oktober 2005 en de 100.000 betogers 3 weken later in Brussel.

    Vandaar deze breuk met de traditionele partijen. Op 28 oktober werd deze beweging tegen het neoliberale beleid van besparingen en privatiseringen enthousiast gelanceerd door 600 deelnemers. Er werd o.a. beslist deel te nemen aan de federale verkiezingen van 2007. Libre Parcours was aanwezig en ontmoette er een aantal gemotiveerde collega’s.

  • Loononderhandelingen gestart. Onderhandelde achteruitgang of afgedwongen vooruitgang?

    Op 13 november zijn de sociale partners gestart met de onderhandelingen voor een loonnorm voor de komende twee jaar. Bedoeling is om vast te leggen hoe sterk onze lonen de komende twee jaar kunnen stijgen. Dit kan een saaie discussie over cijfers lijken, maar er staat toch heel wat op het spel. Het gaat immers om de verdediging van onze lonen en onze koopkracht. Zullen we er de komende jaren verder op achteruitgaan of niet?

    Geert Cool

    Wie wint, wie verliest?

    De afgelopen jaren was er een steeds sterkere polarisatie op het vlak van de lonen. De topmanagers verdienden steeds meer, terwijl gewone arbeiders er in reële termen op achteruitgingen.

    Het loon van de directieleden van Bel-20 bedrijven steeg in 2005 met 12% tegenover het jaar ervoor. In de VS stegen de lonen van de 0,01% best betaalde werknemers met 617% op 5 jaar tijd (tussen 1996 en 2001). Bij de 0,1% best betaalden daalt dit cijfer reeds tot 256%. Een Amerikaanse topmanager verdiende in 2005 zo’n 10,5 miljoen dollar per jaar, of 369 keer het loon van een gemiddelde arbeider. In 1993 was dat “slechts” 131 keer een gemiddeld loon en in 1976 was het 36 keer.

    Tegelijk moet de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven in België toegeven dat de gemiddelde koopkracht er op achteruit gaat. De afgelopen vier jaar daalde onze koopkracht met 1,3%. Dat komt onder meer door de ondermijning van de index (door een aantal producten eruit te halen). Een studie van het Onderzoeks- en informatiecentrum van de verbruikersorganisaties (OIVO) stelt dat er zelfs sprake is van een daling van de koopkracht tot 3% per jaar.

    Naar een Interprofessioneel Akkoord (IPA)?

    Een IPA is een algemeen akkoord dat om de twee jaar wordt onderhandeld door vakbonden en patronaat. Een IPA handelt onder meer over de lonen en arbeidscondities van twee miljoen werknemers in de privé-sector, maar ook over de uitkeringen.

    Sinds begin jaren 1960 wordt een dergelijk interprofessioneel akkoord gesloten. Het is echter opvallend dat de stijging van de lonen die toegelaten wordt, aan het afnemen is. In het kader zie je de cijfers van de afgelopen jaren.

    • 1997-1998 : 6,1%
    • 1999-2000 : 5,9%
    • 2001-2002 : 6,4%
    • 2003-2004 : 5,4 %
    • 2005-2006 : 4,5 %.

    Nu stelt de CRB dat de lonen in 2007-2008 zouden mogen stijgen met 5,5%, maar er is nog discussie over een deel daarvan aangezien het patronaat meent dat de lonen de afgelopen twee jaar te sterk zouden zijn gestegen.

    Welke loonnorm?

    De CRB stelt 5,5% voor, wat hoger ligt dan de vorige loonnorm. Waarom ligt dit hoger? Wellicht is een belangrijke reden de inflatie. Dat is de stijging van de prijzen en de levensduurte. Voor 2007-2008 wordt voorspeld dat de index zal stijgen met 3,9%. Enkel het deel daarboven wordt gezien als een reële loonsverhoging. En zelfs dat klopt niet. Benzine is uit de index gehaald, waardoor er geen rekening wordt gehouden met de benzineprijzen. Ook wordt slechts heel beperkt rekening gehouden met de huisprijzen, terwijl we ook op dat vlak enorm sterke stijgingen zien.

    Het VBO stelt dat het beter zou zijn om te werken met een loonnorm van 4,4% omdat de voorbije twee jaar de lonen in België 1,1% sterker stegen dan in de buurlanden. De Belgische lonen stegen met 4,7%, terwijl dat in de buurlanden gemiddeld lager lag. De neerwaartse spiraal op het vlak van de lonen moet volgens de patroons dus ook hier verder gezet worden. Wellicht als argument om in de buurlanden eveneens extra besparingen op onze kap door te voeren. Bovendien moet worden opgemerkt dat een loonnorm van 4,4% in de realiteit betekent dat er een verdere achteruitgang zal zijn aangezien de inflatie hoger zal liggen.

    Het gaat bovendien vooral om de Duitse lonen die vandaag minder sterk stijgen als de index. De Belgische lonen stegen minder als de Franse en Nederlandse lonen. Er is in Duitsland een reële en concrete achteruitgang voor de arbeiders en hun gezinnen. Het is niet verwonderlijk dat er eind oktober zo’n 250.000 betogers waren tegen het regeringsbeleid van Merkel. Nu stelt de Duitse regering zelfs voor om de pensioenleeftijd te verhogen tot 67 jaar. Dat soort beleid wil het patronaat ook bij ons.

    Hoe wordt de aanval ingezet?

    De afgelopen jaren waren er verschillende opmerkingen en reacties vanuit patronale kringen over de noodzaak om iets te doen tegen de index. De index is de automatische aanpassing van de lonen aan de stijgende prijzen, of toch aan een deel van de stijgende prijzen.

    Die index is reeds ondermijnd, onder meer door benzine eruit te halen. Maar ook door bijvoorbeeld de prijzen voor huisvesting te onderwaarderen. Vandaag tellen huurprijzen voor 6,2% van het inkomen mee in de becijfering van de index. De meerderheid van de Brusselse gezinnen geeft meer dan 30% van haar budget uit aan huisvesting, in Vlaanderen betaalt meer dan de helft van de huurders meer dan 20% van het gezinsinkomen aan huur.

    Toch meent het VBO dat het afschaffen van de index de “beste oplossing” zou zijn. Het zou een directere en rechtstreekse aanval op de lonen gemakkelijker maken. Anderzijds beseft het patronaat dat het voorzichtig moet zijn. Ook het patronaat heeft lessen getrokken uit de beweging tegen het Generatiepact. Om te raken aan de index, zal wellicht eerder gekozen worden voor een indirecte aanval.

    De index is van groot belang omdat het ervoor zorgt dat de lonen aangepast worden aan de stijgende levensduurte. Door het algemeen karakter van de indexering is het bovendien mogelijk om in sectoren waar de arbeiders zwakker staan in de onderhandelingen met het patronaat toch niet te komen tot een te grote achteruitgang.

    All-in akkoorden

    Het patronaat rekent vooral op akkoorden in de sectoren waar een buffer wordt opgebouwd tegen de stijgende index. Op dit ogenblik vallen 516.000 arbeiders (één op vijf) onder een regeling van all-in akkoorden of varianten hierop (zoals saldi-akkoorden).

    Grosso modo zijn er volgende mogelijkheden in deze zin:

    > een akkoord waarbij een deel van de loonsopslag geschrapt wordt als de index teveel stijgt. Een dergelijk akkoord is van toepassing in de metaalsector

    > een akkoord waarbij een algemeen maximumplafond wordt vastgelegd, inclusief de indexering. Dit betekent dat de indexering wordt stopgezet als er een te sterke stijging is. In oktober 2006 gebeurde dit effectief in de bouwsector.

    > Een akkoord waarbij wordt overeengekomen om de te grote stijgingen nadien te verrekenen in volgende sectorakkoorden.

    Het valt te verwachten dat er meer voorstellen komen om dit soort akkoorden te sluiten in de sectoren. Er wordt zelfs gehoopt op een quasi veralgemening ervan. Voor het patronaat wordt dit alvast de inzet van de loononderhandelingen.

    Is er dan zo’n probleem met de lonen?

    Als we de winsten bekijken, zouden we het alleszins niet zeggen. Fortis boekte in de eerste 9 maanden van 2006 al evenveel winst als in 2005. Het gaat om een nettowinst van 3,6 miljard euro. Dat is geen alleenstaand gegeven, de afgelopen 5 jaar steeg de nettowinst van de beursgenoteerde bedrijven met 41%.

    Bovendien stijgt de productiviteit van de Belgische werknemers sneller dan hun lonen. In de periode 2003-2004 steeg de productiviteit per werknemer in België met 3,1%, de loonkost per eenheid steeg met 1,4%. Dat betekent dat er meer geproduceerd wordt, terwijl dit niet wordt verrekend in de lonen. Extra winsten voor het patronaat dus.

    Hieronder zie je een vergelijking van de productiviteit en loonkost in 2003-2004:

    Productiviteit per werknemer Loonkost per eenheid
    Eurozone + 1,9% + 2,7%
    België + 3,1% + 1,4%
    Duitsland + 2,1% – 0,4%
    Frankrijk + 3,2% + 2,2%
    Nederland + 3,1% + 3,3%

    De winsten kunnen dus stijgen omdat de lonen niet de stijgende productiviteit volgen. Een ander element waardoor de winsten kunnen stijgen, zijn de enorme cadeaus die het patronaat krijgt van de regering.

    De vermindering van "patronale" bijdragen (wat eigenlijk een onderdeel vormt van ons loon) aan de sociale zekerheid loopt enorm op en blijft toenemen:

    – 2000 : 2.964.200.000 €

    – 2001 : 3.487.200.000 €

    – 2002 : 3.579.200.000 €

    – 2003 : 3.749.800.000 €

    – 2004 : 4.604.300.000 €

    – 2005 : 5.279.600.000 €

    – 2006 : 5.415.100.000 €

    Toch heeft het patronaat een probleem met onze lonen omdat haar inhaligheid geen grenzen kent!

    Welk syndicaal antwoord kunnen we verwachten?

    In 2004 organiseerden de vakbonden een nationale betoging tegen de voorgestelde loonnorm. 50.000 betogers trokken in december 2004 door de straten van Brussel. Een nieuw voorstel tot loonnorm werd aanvaard door de vakbondsleidingen, maar weggestemd door de ABVV-basis. De regering kwam tussen en legde de norm van bovenaf op. Door het gebrek aan een georganiseerd verzet, kwam de regering ermee weg.

    Nu lijken de vakbondsleidingen zich opnieuw erg gematigd op te stellen. In september nog sloten ze een akkoord met het patronaat om enerzijds de uitkeringen te laten stijgen, maar vooral ook om een reeks extra cadeaus te geven aan het patronaat in de vorm van lastenverlagingen (onder meer op overuren en ploegenarbeid). Bovendien werd erkend dat de lonen niet te sterk mogen stijgen in vergelijking met de buurlanden. De negatieve spiraal vanuit Duitsland wordt dus impliciet erkend en aanvaard. Als de vakbonden vandaag stellen dat er ruimte is voor loonsverhogingen omdat de economische situatie hier beter is als in de buurlanden, wordt een gevaarlijk argument aangebracht. Hiermee wordt de onderlinge concurrentie met de buurlanden immers gedeeltelijk aanvaard.

    De vakbondsleiding stelt dat de onderhandelingen moeilijk zullen zijn. Er wordt geprobeerd om te komen tot een loonsverhoging naast meer aandacht voor vorming. In een gezamenlijk persbericht luidt dit: “Vandaag is het meer dan ooit duidelijk dat de toekomst niet moet verzekerd worden via een unilaterale strategie steunend op de loonkost alleen, maar dat dit moet gebeuren via een offensief beleid gericht op innovatie en vorming.” Het is moeilijk om de patronale eisen tegen te houden als vertrokken wordt van een zelfde logica.

    Het is bovendien zeker de vraag of de vakbondsbasis zomaar in de pas zal lopen. In de beweging tegen het Generatiepact is duidelijk geworden dat de basis niet zomaar de leiding volgt en soms zelfs regelrecht ingaat tegen de ordewoorden van bovenaf. Dat werd onder meer duidelijk in het ACV waar 58.000 leden staakten op 7 oktober 2005 toen het ABVV alleen opriep tot een algemene staking en de ACV-leiding zelfs advertenties plaatste met “10 redenen om niet te staken”.

    Tegenover de patronale voorstellen en eisen, zal een sterke en eengemaakte beweging nodig zijn. Dat wordt niet opgebouwd door toegevingen te doen aan het patronaat, maar door te bouwen aan een krachtsverhouding. Dat kan door de vakbondsbasis te organiseren en te informeren om nadien tot mobilisaties te kunnen overgaan.

    Dit kan versterkt worden door een programma naar voor te brengen dat inspeelt op de bekommernissen en bezorgdheden onder de arbeiders en hun gezinnen. Enkele elementen die hierbij naar voor kunnen gebracht worden zijn:

    • Neen aan de neerwaartse spiraal voor de lonen. Tegenover de concurrentie voor de grootste daling van de koopkracht in Europa, stellen we de noodzaak van gezamenlijk verzet voor reële loonsverhogingen
    • Neen aan de aanvallen op de index, voor het herstel van de volledige index met een nieuwe samenstelling van de indexkorf die aangepast is aan de realiteit
    • Neen aan de indirecte aanvallen op de index door middel van all-in akkoorden en andere mechanismen om de index te ondermijnen.
    • Voor een verhoging van de lonen en de sociale uitkeringen
    • Voor een draagbaar arbeidsritme: neen aan het opdrijven van de flexibiliteit
    • Voor een herverdeling van het werk in plaats van de werkloosheid: vermindering van de werkduur tot 32-uren per week met proportionele aanwervingen

    Meer info

    Op de website van het Comité voor een Andere Politiek staat een uitgebreid dossier over de loononderhandelingen. Heel wat elementen in dit artikel komen uit die brochure. Hier vind je dat dossier.

    Eerdere artikels op deze website inzake de lonen, vind je op www.lsp-mas.be/lsp/lonen/.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping