NL Socialisme

Category: Op de werkvloer

  • Polsslag: Regering(en) van “weglopende zaken” wakker schudden! – Een uitgewerkt ACTIEPLAN is nodig!

    Ondanks het eeuwige excuus van een federale regering in lopende zaken werd er toch een budget van 50 miljoen Euro vrijgemaakt voor de federale sectoren voor 2011. Dit “mini-akkoord” heeft om meerdere redenen zijn naam niet gestolen. Het mini-akkoord is een zoethouder in afwachting van een regering met volledige bevoegdheden die over een meerjarenakkoord zou kunnen onderhandelen.

    PDF

    Echter plots zal deze regering met “beperkte bevoegdheden” overgaan tot de opmaak van een begroting voor 2012. Besparen, oorlog voeren in Libië, begrotingen opmaken, een interprofessioneel akkoord (IPA) doorduwen tegen de wil van de meerderheid van de werknemers … Deze regering gedraagt zich steeds meer als een “volwaardige” regering. Gaat men het traditionele meerjarenakoord opsplitsen in meerdere “mini-1-jaarakkoordjes?” Een mens zou het op de duur gaan denken.

    De vermaarde Belgische salamitechniek dreigt voor de federale sectoren én dat is allesbehalve positief voor de werknemers en de gebruikers. Zo een scenario zou ongetwijfeld een negatieve invloed hebben op de mobilisatiekracht van de sector en daarmee ook de grootte van de afgedwongen budgetten. Niemand kan voorspellen of er in de nabije toekomst wel een nieuwe stabiele federale regering komt …

    Alles wat ons verdeelt, maakt ons zwakker.

    De politieke spelletjes die mogelijk gemaakt worden door de “verschillende snelheden” (stilstand en achteruitgang eerder) in de onderhandelingen op federaal en regionaal vlak zorgen ook voor verdeeldheid in het vakbondsfront. Het gemeenschappelijk vakbondsfront dat bestaat in de Vlaamse sectoren voor deze actie, bestaat echter niet op federaal vlak. Zo heeft BBTK-SETCa géén nationaal ordewoord gegeven om in de ziekenhuizen e.d. te mobiliseren voor deze betoging van 29 maart. Door een “kunstgreep” zal BBTK echter wel aanwezig zijn met de federale sectoren: elke Vlaamse BBTK afdeling én BBTK-SETCa BHV roepen op vraag van de basis apart op voor de federale sectoren … De onenigheid tussen ABVV en ACV over het IPA, de aparte acties tegen de Europese top in Brussel én de komende sociale verkiezingen in 2012 zetten een gemeenschappelijk vakbondsfront danig onder druk. Een noodzakelijke grootschalige mobilisatie van zowel de federale als de regionale (Vlaamse e.d.) sectoren wordt zo alleen maar complexer. En van deze verdeeldheid zijn de werknemers de dupe. Op 8 juni 2010 kwamen alle sectoren van de non/social profit massaal in Brussel op straat. Ongeveer 15.000 betogers kwamen opdagen, een duidelijk bewijs dat we samen sterker staan.

    Naar het voorbeeld van de stakingen in de Vlaamse gehandicaptensector!

    In januari stak het personeel van de Broeders Van Liefde het vuur aan de lont met maandelijkse stakingen. De staking liet zien dat het hen menens was. Meer dan 90% van het personeel staakte. In sommige regio’s moest de provinciegouverneur personeel opvorderen om aan de minimumbezetting te komen. Directe aanleiding voor de staking was het aanslepende personeelstekort in de sector. De Vlaamse gehandicaptensector moest het immers doen met een personeelsnorm van 80% om het werk op te vangen van een personeelsomkadering van 100%.

    Al meer dan 25 jaar slepen de problemen van onderbezetting in de gehandicaptensector aan. In 1983 werd de wettelijk voorziene personeelsomkadering bevroren. Sindsdien raakten de instellingen helemaal vol en werd de problematiek van de doelgroepen een stuk complexer, maar extra personeel hiervoor kwam er nooit. De toen ingevoerde personeelsstop was tot voor kort gehandhaafd, waardoor er gemiddeld een vijfde personeel te kort is. Concreet komt dit neer op een tekort van 2200 voltijdse personeelsleden. In 2009 beloofde de toenmalige Vlaamse minister van Welzijn Vanackere (CD&V) 500 extra banen. Zo zouden de instellingen aan een gemiddelde bezetting komen van 87%. Van deze belofte kwam echter zo goed als niks in huis. Zijn opvolger, Vandeurzen (CD&V), maakte op zijn beurt bekend dat hij voor 84 extra jobs zou zorgen dit jaar. De reële dreiging van een escalatie van de acties, zowel in omvang, spreiding en regelmaat deed Vandeurzen uiteindelijk zwichten. Op 21 februari werd er een protocol-akkoord getekend voor het vrijmaken van een budget (25 miljoen Euro) voor 500 (VTE) bijkomende jobs, voor de periode 2011-2014. Dit blijft natuurlijk ver onder de benodigde 2200 maar zonder die acties was het wellicht noppes en een schouderklopje geweest.

    De Vlaamse regering lacht … met de non/social profit!

    Laat ze GROEN lachen en ROOD van colère aanlopen door een UITGEWERKT ACTIEPLAN !

    Zorg en welzijn zijn niet enkel een maatschappelijke verantwoordelijkheid, maar ook een politieke. Op dit moment is er echter geen enkele traditionele partij die deze verantwoordelijkheid opneemt. Er is nood aan een nieuwe linkse partij, een partij die zal opkomen voor de noden en behoeften van de werknemers, de gebruikers en alle andere belangengroepen binnen de Social Profit. Zo’n partij zal groeien uit de basis van de vakbonden en zich niet beperken tot het sociaal begeleiden van herstructureringen en besparingen, maar vechten tegen de sociale afbraak en zich verzetten tegen iedere vorm van verdeling onder de werknemers. In afwachting van een dergelijke nieuwe arbeiderspartij, hebben strijdsyndicalisten en militanten uit de sector over de vakbondsgrenzen heen zich verzameld rond Polsslag, het actieblad en -blog van en voor de Non/Social Profit.

    Polsslag zag het levenslicht in 2004 tijdens de vorige witte woede als een actieblad van strijdbare en kritische vakbondsmilitanten in zowel ACV als ABVV. In 2007 startte de gelijknamige blogspot. Het Polsslagnetwerk ontstond op initiatief van delegees en militanten van de Linkse Socialistische Partij (website LSP: socialisme.be) maar staat open voor elke strijdbare activist in de sector. Contacteer ons via polsslag@socialisme.be

  • Onderwijs getroffen door besparingen: Verzet is nodig!

    “Wat we zelf doen, doen we beter”, is het motto waarmee onder meer de N-VA en de Vlaamse regering uitpakken om steeds meer bevoegdheden naar Vlaanderen te halen. In de praktijk blijkt de Vlaamse regering vooral goed in het voeren van een neoliberaal beleid en het besparen op openbare dienstverlening zoals onderwijs. In de periode 2008-2011 wordt er 170 miljoen euro bespaard op het budget van de Vlaamse universiteiten. Tegelijkertijd zijn de middelen voor onderwijs als percentage van het BRP (Bruto Regionaal Product) sinds 1990 met 15% afgenomen.

    ALS-pamflet PDF

    De besparingen in onderwijs dateren echter niet van 2008. Sinds de invoering van de ‘enveloppefinanciering’ voor het hoger onderwijs in de jaren ’90 daalde het onderwijsbudget met 10% in reële termen! Tegelijk steeg het aantal studenten in het hoger onderwijs tussen 1993 en 2010 met 50%. Ook het leerplichtonderwijs kampt met een zware onderfinanciering, wat o.a. tot gevolg heeft dat er in Antwerpen een tekort van 2.500 plaatsen bestaat. Bovendien moeten de zwaarste besparingen als gevolg van de crisis nog komen.

    Zowel het personeel als de studenten en scholieren hebben de gevolgen van deze besparingen al mogen voelen. Voor het personeel betekende deze maatregelen het verdwijnen van jobs, meer tijdelijke contracten en een toenemende werkdruk. Zo kwam er in het hoger onderwijs amper onderwijzend personeel bij, ondanks de sterke stijging van de studentenaantallen. De studenten van hun kant werden vooral geconfronteerd met een stijgende duurte en de afbouw van sociale voorzieningen. Zo wordt er voor steeds groter worden groepen lesgegeven, stegen de prijzen in de studentenresto’s van de Universiteit Antwerpen met 28% voor studenten (voor personeel zelfs met 58%!) en besliste de UA onlangs nog om een 1/3 van haar sociale koten af te breken, terwijl er volgens de Antwerpse schepen van onderwijs, Robert Voorhamme, reeds een 1000-tal koten tekort zijn in Antwerpen. Ook wordt de discussie gevoerd over het omhoog trekken van de inschrijvingsgelden.

    In heel Europa zagen we de afgelopen decennia een zelfde beleid van besparingen en onderfinanciering. Door de crisis werden er in verschillende landen ook nog eens draconische besparingen in het onderwijs doorgevoerd. In verschillende landen zoals Groot-Brittannië, Ierland, Italië, Frankrijk, Duitsland, Nederland… zagen we dat studenten al massaal op straat zijn gekomen om te protesteren tegen deze besparingen en het feit dat studenten en personeel geacht worden om op te draaien voor de kosten van de economische crisis.

    Het is belangrijk om vast te stellen dat deze strijd opleverde, in de meeste landen werd een deel van de maatregelen ingetrokken bij de eerste tekenen verzet. Het zal cruciaal zijn om lessen te trekken uit de studentenbewegingen van de afgelopen periode. Want ook hier in België zal het protest niet uitblijven, voor degelijk en betaalbaar onderwijs zullen de studenten en het personeel moeten strijden met eisen zoals het optrekken van onderwijs budget tot 7% van het BRP (zoals dat het geval was in de jaren ’80).

    Wil je met ons discussiëren over de besparingen in het onderwijs in België en Europa, en hoe de strijd te voeren? Kom dan naar onze meeting waar 2 vakbondsafgevaardigden uit het stedelijk secundair onderwijs en de Universiteit Antwerpen komen spreken, een vertegenwoordiger van de ALS en een vertegenwoordiger van de actiegroep “Voor sociale koten aan de UA”.

    Afspraak: dinsdag 5 april 19u30, R0.11, Rodestraat 14, stadscampus UA. Tot dan!

  • Bpost. Samen in verzet tegen de besparingen op personeel en dienstverlening

    Artikel uit de maarteditie van De Linkse Socialist

    Jarenlang wordt al bespaard op de dienstverlening van De Post en nadien bpost. Na onder meer de georoutes en de sluitingen van postkantoren wil de directie nog een stap verder gaan. Ze wil de sorteercentra herorganiseren en de postbodes vervangen door hulppostbodes aan een hongerloon. Meer dan 10.000 statutairen zouden vervangen worden door 7.000 voltijds-equivalenten.

    Verdere aanvallen

    Op 11 februari werd gestaakt in de grote postsorteercentra. De stakingsoproep werd er algemeen opgevolgd waardoor er ook elders amper kon worden gewerkt. Postbaas Thijs verklaarde bereid te zijn om te onderhandelen over het loon voor hulppostbodes. Over de reorganisatie van de sorteercentra en het degraderen van postbodes tot nog slechter betaalde hulppostbodes wil hij blijkbaar niet onderhandelen.

    Thijs heeft gemakkelijk praten. In 2009 verdiende hij 1 miljoen euro of 25% meer dan in 2008. Hulppostbodes wil hij tewerkstellen aan 9,8 euro bruto per uur. Een hulppostbode zou meer dan 45 jaar moeten werken om het jaarloon van Thijs te verdienen. De lonen voor postbodes waren al laag, als ze vervangen worden door hulppostbodes komt daar nog eens loonsverlaging bij. Nochtans doen de hulppostbodes hetzelfde werk als gewone postbodes. Dit gaat in tegen het principe “gelijk loon voor gelijk werk”.

    De komende jaren wil de directie verder besparen. Jaarlijks zijn er zowat 2.000 natuurlijke afvloeiingen waarvan er slechts de helft worden vervangen maar dan wel tegen slechtere voorwaarden. De directie wil bovendien de flexibiliteit opdrijven door het personeel in rustige periodes (zomer) minder lang te laten werken om tijdens de drukke winterperiode langer te werken, uiteraard zonder enige compensatie.

    Op minder dan tien jaar tijd is een kwart van het personeel verdwenen, 10.000 jobs gingen verloren in een gigantisch sociaal bloedbad. Het nieuw strategisch plan van de directie zal dit versterken: de sortering, het transport en de distributie worden aangepakt met een grotere centralisatie en jobverlies in de lokale kantoren. De sorteercentra worden industriële postfabrieken.

    Strijd is nodig

    De staking van 11 februari was belangrijk om te protesteren tegen de afbouw van de sociale verworvenheden van het personeel en om op te komen voor een kwaliteitsvolle dienstverlening. Een eenmalige staking zal echter niet volstaan. De Tijd schreef: “Als directie moet je af en toe je personeel en je vakbonden de kans geven stoom af te blazen, is te horen in directiekringen. Zeker als er jaren aan een stuk is geherstructureerd en gereorganiseerd. Ventileert dat ongenoegen zich via een staking, dan is dat spijtig. Maar als dat uiteindelijk, met een paar borrelnootjes, leidt tot het beoogde doel, dan moet dat maar.” (De Tijd, 12.2).

    Wat onder “borrelnootjes” wordt verstaan: 35 euro cadeaucheque op het einde van het jaar als financiële tegemoetkoming. Daar kan je niet eens veel kerstcadeaus van kopen. De postmannen en -vrouwen weten waar ze aan toe zijn: ofwel wordt een actieplan opgesteld ofwel laten ze zich doen.

    Er is nood aan een actieplan dat van onderuit wordt opgebouwd op basis van een actieve betrokkenheid van al het personeel. Acties om wat stoom af te laten, zullen niet volstaan. Er moeten acties komen waarbij het personeel en de gebruikers samen opkomen tegen de geliberaliseerde postmarkt waarin niet de dienstverlening maar de winst centraal staat.

  • “Uw sociale zekerheid in gevaar”

    [box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

    CULTUUR op SOCIALISME.be

    • "Made in Dagenham." Vrolijke film over historische staking voor gelijke rechten
    • “It doesn’t have to be like this – women and the struggle for socialism” door Christine Thomas
    • David Rovics in concert in Hong Kong
    • 61ste Berlinale: hoe actueel is Bergman?
    • "Als een miljard Chinezen springen". Nieuw boek over ecologische ramp in China
    • “De eeuwige terugkeer van het fascisme”. Rob Riemen brengt enkel vaak weerkerende clichés
    • “Het grote ontwerp”. Stephen Hawking en Leonard Mlodinow over het universum
    • “De opstandige en revolutionaire algemene staking van de winter van ‘60-‘61” door Gustave Dache
    • Film: "Illégal". Een harde aanklacht, maar wat daarna?
    • Het verhaal van Max De Vries, partizaan voor het leven
    • “Privacy”, boek van Rudie Kagie over de opmars van Big Brother
    • Militante hiphop uit de VS. Interview met Boots Riley van “The Coup”
    • Franse topgroep Sexion D’Assaut wil homofobe boodschap ook bij ons verspreiden
    • U2 in België: wat blijft er nog over van de muziek?
    • Op een andere planeet… “Red planets: Marxism and science fiction”

    [/box]

    Recensie door Geert Cool uit de maarteditie van De Linkse Socialist

    ABVV-topman Jef Maes zetelt al jaren in de beheerscomités van de sociale zekerheid en in de Nationale Arbeidsraad (NAR). Hij is uitstekend onderlegd en kent onze sociale zekerheid als geen ander. Hij heeft een interessant boek geschreven waarin een beeld wordt geschetst van de sociale zekerheid en achtergrondinformatie wordt geboden bij actuele discussies.

    Veel strijdbare delegees en politieke activisten nemen het op voor de sociale zekerheid. Ze doen dit doorgaans vanuit een ideologische overtuiging en soms zonder alle finesses van die sociale zekerheid te kennen. Jef Maes kent die finesses wel en komt als ABVV-man op voor verbeteringen en sociale vooruitgang, maar hij vult dat eerder technocratisch in. Gelijk welke delegee of politieke activist die de strijd voor het behoud van sociale verworvenheden wil voeren, zal argumenten en cijfermateriaal uit dit boek kunnen putten.

    De auteur begint met een korte schets van de geschiedenis van de sociale zekerheid waarbij vooral de opeenvolgende aanvallen op de sociale zekerheid goed worden gebracht. In de jaren 1980 werd de hakbijl boven gehaald: de overheidstoelage voor de sociale zekerheid nam van 34% af tot 24%. Een werkloosheidsuitkering bedroeg in 1980 nog 47,4% van het gemiddelde loon, tegen eind jaren 1980 was dat nog 34,8%. In de jaren 1990 werd dat beleid voort gezet met eerst het Globaal Plan en nadien kleinere maatregelen met een zelfde resultaat. Eind jaren 1990 bedroeg een werkloosheidsuitkering nog 26% van een gemiddeld loon.

    Op 20 jaar tijd is de uitkering dus bijna gehalveerd. De afgelopen jaren is deze tendens gestopt door de welvaartvastheid van de uitkeringen, maar dit wordt steeds opnieuw in vraag gesteld en bovendien moet rekening worden gehouden met het feit dat de lonen niet bepaald stijgen door onder meer de ondermijning van de index (door de gezondheidsindex).

    De afgelopen tien jaar werd de sociale zekerheid stelselmatig ondermijnd door de inkomsten te beperken. Als onderdeel van een massale fiscale cadeaupolitiek voor de grote bedrijven heeft ook de sociale zekerheid geleden. Het boek biedt cijfers over de transfers in de uitgaven van de sociale zekerheid: die worden op 2,4% tot 4,2% van het bbp geschat, maar zo merkt de auteur op: de vergrijzing gaat sneller in Vlaanderen waardoor de richting van de transfers snel kan veranderen. Binnen de regio’s zijn er ook verschillen: er is een transfer naar West-Vlaanderen, terwijl Waals-Brabant meer betaalt dan het uitgeeft. Op programmatorisch vlak blijft het boek beperkt, maar dat weegt niet op tegen de nuttige achtergrondinformatie die alle syndicalisten en socialisten een beter inzicht kan geven in de sociale zekerheid. Kortom, een aanrader.

    Jef Maes, “Uw sociale zekerheid in gevaar”, EPO, 158p., 15 euro

  • Betoging tegen Eurotop. Neen aan het Europa van het kapitaal!

    Op de Europese Top van 24 en 25 maart maken de politieke leiders van de Europese lidstaten afspraken om de kosten van de crisis op de gewone werkende bevolking af te wentelen. Het offensief tegen de lonen, de uitkeringen, de pensioenleeftijd, de sociale zekerheid, de openbare diensten,… wordt opgevoerd. Om de nationale druk te versterken, worden ook Europese afspraken gemaakt.

    Het begin van de Europese Top ging gepaard met een grote betoging van het ABVV. Vanuit vier verzamelplaatsen trokken zowat 20.000 betogers naar de Wetstraat. Het ACV besliste jammer genoeg om niet met deze actie mee te doen, maar elders in de stad een kleine actie te houden. Beide grote vakbonden haalden uit naar de plannen van Sarkozy en Merkel om een asociaal beleid op te leggen.

    Met het Europese competitiviteitspact wordt een aanval ingezet op de index, lonen, pensioenleeftijd,… Dit maakt deel uit van de strategie “Europa 2020”, de opvolger van de Lissabonstrategie. Tegelijk zien we dat alle nationale regeringen in Europa met een dergelijk beleid bezig zijn. Het doel is om ons te laten betalen voor hun crisis.

    Er werd gesteld dat de ABVV-betoging geen traditionele wandeling zou worden, maar een heuse blokkade van de Wetstraat door vanop vier vertrekpunten te betogen en Brussel plat te leggen. De oproep voor de actie kwam er nadat geen verdere acties werden aangekondigd tegen het voorstel van IPA dat de regering wil opleggen.

    Terwijl verzet tegen de Europese plannen noodzakelijk is, mag dit uiteraard niet in de plaats van acties tegen nationale maatregelen komen. De schandalige loonnorm en het Europese besparingsbeleid kunnen niet los van elkaar worden gezien. Ook na de betoging tegen de Eurotop van 24 maart bleef het stil over een volgende stap of een actieplan. Ondanks een strijdbaarheid op de betogingen, had het toch veel weg van een wandeling maar dan wel met een minder traditioneel parkoers.

    Het gebrek aan politieke steun en de eenzijdige berichtgeving in de traditionele media (waar de verkeershinder belangrijker is dan de eisen van de betogers) maken een grootschalige informatie- en mobilisatiecampagne nog dringender. Op die basis moeten we aan een krachtsverhouding bouwen waarmee we het patronale offensief stoppen en onze eisen afdwingen op basis van een democratisch opgesteld actieplan.

  • Acties bij Innogenetics in Zwijnaarde tegen ontslag van 58 werknemers

    Gisteren ging een staking door bij Innogenetics in Zwijnaarde en dit tegen het ontslag van 58 werknemers. Met LSP waren we aanwezig met een solidariteitsboodschap en hadden we een gesprek met Ingrid Casteleyn, BBTK-delegee en één van de afgedankte werknemers.

    Verslag door Thomas B (Gent)

    “De staking die hier vandaag plaatsvindt, komt er nadat het Japanse bedrijf Fujirebio, dat Innogenetics op 23 september 2010 heeft gekocht, niet wil afwijken van haar voorstel om de werknemers slechts een minimale ontslagvergoeding te geven. Dit voorstel werd door de werknemers bijna unaniem afgeschoten. Het zal niet makkelijk zijn voor de werknemers waarvan er velen reeds 10 tot 20 jaar dienst hebben om een nieuwe baan te vinden, vandaar ook dat een goede ontslagregeling voor hen een periode zou kunnen overbruggen.

    “Het is niet de eerste herstructurering, enkele jaren geleden werkten er nog 540 werknemers, vandaag is dit al gedaald tot 269 en nu willen ze er nog eens 58 weg. Deze herstructurering draait uitsluitend rond het maken van meer winst. Fujirebio wil dat de winst hetzelfde niveau haalt als in Japan en dit ten koste van de werknemers.

    “Innogenetics doet onderzoek naar onder andere Alzheimer, een onderzoek dat met deze herstructurering gestopt zou worden. Nochtans staan ze hier reeds ver in en is de aankondiging van de sluiting van dit onderzoek een slag voor iedereen in de sector. Er wordt uitgekeken naar alternatieven, maar dit is natuurlijk extra moeilijk door de vele patenten die Fujirebio bezit de overname en die ze niet zomaar zullen willen afstaan.”

    Met LSP denken we dat al het wetenschappelijk onderzoek moet worden weggehaald uit het winstbejag en genationaliseerd moet worden onder arbeiderscontrole. Innogenetics is een voorbeeld van wat er gebeurt als deze denkpiste niet wordt gevolgd, het is zowel voor de werknemers als de gemeenschap een enorme stap achteruit als er hierop wordt bespaard.

  • ABVV-Horval eist meer dan 0,3% opslag

    In de voedingssector neemt het ABVV geen genoegen met de loonnorm van 0,3% die door de regering wordt opgelegd. Secretaris Yvan De Jonge verklaarde gisteren in Gazet van Antwerpen: “Alle indicaties geven ons het recht om meer te vragen dan de 0,3 procent die zij nu willen geven.” Er wordt gewezen op de forse toename van de superwinsten in de voedingssector. Zo weten we meteen ook waar een deel van de prijsstijgingen naartoe gaan.

    De Jonge wijst op een aantal voorbeelden: “Coca Cola maakte 96 procent meer winst in 2009 tegenover het gemiddelde van de afgelopen tien jaar en in 2010 zal dat drie keer zoveel zijn als gemiddeld. Quick maakte 109 procent meer winst dan gemiddeld de afgelopen tien jaar. Ook bedrijven als Candico, Dossche Mills, CSM en andere noteerden superwinsten die 32 tot 86 procent hoger liggen dan het gemiddelde van de voorbije tien jaar.” Dit soort cijfers is de norm in de voedingssector. “De courante winst – die bedrijven alleen uit hun activiteiten halen – ligt doorgaans zelfs nog hoger, terwijl het personeel 10% harder moet werken dan 10 jaar geleden.”

    Redenen genoeg dus om offensieve looneisen naar voor te brengen. Er wordt geen cijfer opgeplakt, maar de vakbond stelt wel dat de minimumbarema’s met 4,5% zouden stijgen. In de bedrijven die grote winsten boeken, moet er voor ABVV-Horval een algemene loonsverhoging boven de loonnorm komen. Zoniet dreigt het ABVV met acties in enkele grote bedrijven.

    In de sectoriële onderhandelingen moet de loonnorm van patronaat en regering worden verworpen. Na de afwijzing van het IPA-voorstel door een meerderheid van de werknemers (en dat in alle vakbonden, ook in het ACV) kan enkel worden vastgesteld dat er geen akkoord is. Dit opent de weg voor vrije onderhandelingen in de sectoren en op bedrijfsniveau. Daar moeten we de strijd voeren voor degelijke bruto loonsverhogingen.

    > Neem morgen deel aan de nationale actiedag van het ABVV in Brussel!

  • Personeel Antwerps stedelijk onderwijs heeft enkele harde noten te kraken…

    Bekijk hier onze fotoreportage vanop de betoging!

    Vandaag was er een bijzonder geslaagde betoging van het personeel van het stedelijk onderwijs in Antwerpen. Van de zowat 5.400 personeelsleden in de sector daagden er 1.300 (cijfer van de politie) op voor een betoging. De actie was goed georganiseerd en het ongenoegen is bijzonder groot. De hervormingen die eenzijdig worden opgelegd door de directie ondermijnen het statuut van het reeds overwerkte personeel nog verder. Vandaag werd duidelijk gemaakt dat het genoeg is geweest.

    Noten wil het personeel kraken

    In mei vorig jaar was er al een actie bij de overgang van het stedelijk onderwijs naar het Autonoom Gemeentebedrijf Stedelijk Onderwijs. Toen waarschuwde het personeel al dat er acties en stakingen zouden volgen indien iets aan het personeelsstatuut zou worden vervangen. De directie van het Autonoom Gemeentebedrijf stelde dat dit niet het geval zou zijn, maar die belofte werd al snel gebroken.

    Het gemeentebestuur heeft een directie in het Autonoom Gemeentebedrijf aangesteld die als doel heeft om het stedelijk onderwijs volledig te hervormen. Daarmee wordt bedoeld dat een bedrijfslogica moet worden gevolgd waarbij zo weinig mogelijk personeel zoveel mogelijk prestaties moet leveren. De directie staat onder leiding van trainingsmanager Frank Noten die bij zijn aanstelling verklaarde: “Het is mijn ambitie om van het Stedelijk Onderwijs dé referentie in Vlaanderen te maken. Dat vraagt een verdere professionalisering van het Stedelijk Onderwijs.” Er kwam meteen een structuur met divisies geleid door managers.

    Noten kwam al gauw met een aantal voorstellen die terloops werden meegedeeld aan de syndicale verantwoordelijken. Onderhandelingen en overleg behoren niet tot het woordenboek van de nieuwe directeur van het Autonoom Gemeentebedrijf. Onder de maatregelen onder meer het invoeren van een schoolopdracht voor een deel van het niet-lesgevend personeel, de mogelijkheid om personeel op te vorderen tijdens weekends en vijf dagen in de zomervakantie, het aanpassen van de evaluatie van het personeel,… Bovendien wil de stad af van de dotatie aan het stedelijk onderwijs, vandaag goed voor zowat 25% van de middelen. Dit komt bovenop de hervormingen die sowieso worden doorgevoerd in het onderwijs.

    Het verzet organiseert zich

    Het personeel bleef niet bij de pakken zitten en ging in het verweer. Vanuit het bestuur stedelijk onderwijs van het ACOD werd een commissie opgezet om de strijd te coördineren. Daarbij werd steeds snel gereageerd en ingespeeld op alle nieuwe pogingen vanuit de “Toren” (waar de directie van het Autonoom Gemeentebedrijf zitting heeft) om het vakbondsverzet verdacht te maken of om het personeel te verdelen.

    Er kwam een uitgebreide informatiecampagne naar alle personeelsleden. De meer dan 5.400 personeelsleden zitten verspreid over tal van kleinere basisscholen en verschillende grotere secundaire scholen. Het syndicale netwerk van afgevaardigden was niet in alle scholen aanwezig, doorheen de informatiecampagne zijn er echter belangrijke stappen vooruit gezet op dat vlak. Er waren in de meeste scholen informatiemomenten, waarvoor op veel plaatsen ook werkonderbrekingen werden gehouden.

    De inhoudelijke argumentatie was ook belangrijk om de leugens van de directie te weerleggen, de directie kon daarbij rekenen op de bereidwillige medewerking van de traditionele media. Zo publiceerde Gazet van Antwerpen een giftig editoriaal stuk onder de titel: “Iedereen moet flexibeler werken, dus ook het onderwijs”. De directies van de scholen stuurden dit artikel vlak voor de staking nog eens door naar alle personeelsleden. Maar ook daar werd door syndicale militanten op geantwoord.

    Om iedereen te kunnen bereiken, was de informatie- en mobilisatiecampagne belangrijk. Dit ging gepaard met het opzetten van een Facebookgroep die al gauw meer dan 700 leden telde. In de campagne naar de staking van 23 maart is de vakbondswerking versterkt. Er werd aan de directie een deadline gesteld op 16 maart, maar Noten liet niet van zich horen. Hierop besloot het personeel om de stakingsactie effectief te organiseren. De vergadering waar deze beslissing werd genomen, was de drukst bijgewoonde vakbondsvergadering in het stedelijk onderwijs sinds jaren. Er werd quasi unaniem voor de staking gestemd.

    Geslaagde betoging

    De betoging vandaag was een uitdrukking van de woede onder het personeel en de goede organisatie. Een kwart van alle personeelsleden nam deel aan de betoging, onder de betogers overigens ook veel personeelsleden die nog geen lid zijn van de vakbond. De actie ging uit van het ACOD dat een overgrote meerderheid van het personeel organiseert. De betogers trokken naar de Toren om Noten en co het verzet te laten zien.

    De opkomst en de actie waren geslaagd. Zeker in de basisscholen werd de staking erg goed opgevolgd en waren er veel betogers. In de secundaire scholen ligt dit soms moeilijker omdat er een groter aantal personeelsleden is, waardoor de directie (inclusief de schooldirecties) het soms gemakkelijker heeft om verdeeldheid of toch minstens twijfel te zaaien onder een deel van het personeel. Na de geslaagde betoging van vandaag zal daar door de vakbondsmilitanten op worden geantwoord zodat een volgende actie nog meer wordt gedragen door het volledige personeel.

    Nu wordt de directie even de tijd gelaten om de voorstellen in te trekken. Indien dit niet gebeurt, zullen noodgedwongen nieuwe acties volgen. Daarbij kan het personeel niet op de traditionele partijen rekenen. Bij de overgang naar het Autonoom Gemeentebedrijf kwam er geen politieke steun voor het verzet van het personeel. De verantwoordelijke sp.a-schepen Voorhamme (een oud-vakbondssecretaris nota bene) heeft met de steun van onder meer zijn eigen partij en de groenen een privaat management aangesteld om het stedelijk onderwijs naar bedrijfsmodel om te vormen.

    Onder het personeel is het ongenoegen groot. De goede betoging en de geslaagde campagne naar de betoging toe maken het mogelijk om dit ongenoegen op een georganiseerde wijze te tonen en de strijd aan te gaan. Wie de strijd aangaat, kan verliezen, maar wie niet strijdt is op voorhand verloren!

    Lees ook:

    • 21 maart 2011. LSP-pamflet voor de staking van 23 maart
    • 17 november 2010. Onderwijs. CAO’s : een gemiste kans
    • 27 mei 2010. Personeel draagt Antwerps stedelijk onderwijs ten grave

    5 april: open vergadering

    De Linkse Socialistische Partij organiseert in samenwerking met de Actief Linkse Studenten een meeting met als titel “Onderwijs getroffen door besparingen – Verzet is nodig!” en volgende sprekers:

    • Micha Teller (vakbondsafgevaardigde SISO 2)
    • Jan Vlegels (vakbondsafgevaardigde Universiteit Antwerpen)
    • Pieter Pauwels (vertegenwoordiger Actief Linkse Studenten)
    • Een vertegenwoordiger van de actiegroep “Voor sociale koten aan de Universiteit Antwerpen”

    Wanneer: dinsdag 5 april om 19u30. Locatie: lokaal R.010, Rodestraat 14, Stadscampus, Universiteit Antwerpen

  • 23 maart: staking in stedelijk onderwijs in Antwerpen

    Onderwijs getroffen door besparingen – verzet is nodig

    De reden voor de staking van 23 maart is een zoveelste provocatie van het Autonoom Gemeentebedrijf Onderwijs Antwerpen. Bij de officiële oprichting van het AG werd de bonden beloofd dat er aan het statuut van het personeel niets zou veranderen. Nog geen zes maanden later komt het beleid met een aantal voorstellen waar zelfs het onderwijskabinet niet van zou durven dromen.

    LSP-pamflet. PDF van dit pamflet

    [box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

    Lees ook:

    > "Personeel kraken, is vragen om staken" – Stedelijk Onderwijs Antwerpen Standpunt door Frank Maerten op dewereldmorgen.be
    [/box]

    Het AG wil de mogelijkheid open laten om het personeel op te vorderen tijdens weekends (schoolactiviteiten) en de zomervakantie (5 dagen). Aan extra personeel om de vele administratieve taken waar scholen mee geconfronteerd worden op te vangen, wordt niet gedacht. Laten we de (gekraakte) leraars maar overwerken. Daarnaast wil het AG de PEPSO (regeling evaluatie personeel van het SO) aanpassen zodat voortaan ook Technische Adviseurs en Coördinators (TA/C’ers) het personeel kunnen evalueren. De vakbond verzet zich terecht tegen het creëren van een tweespalt tussen het personeel. TA/C’ers zijn immers collega’s van de leerkrachten en zijn zelf geen vragende partij voor deze hervorming.

    De zwaarste hervorming zou het invoeren van de ‘schoolopdracht’ voor een deel van het niet-lesgevend personeel zijn. Dit idee komt van (ex!) minister van onderwijs Vandenbroucke en heeft als bedoeling om de getroffen personeelsleden 36 klokuren aanwezig te laten zijn op de scholen. De gebruikte argumentatie is dat men ‘rotte appels’ wil verplichten om voldoende te presteren. Daarvoor straft men maar iedereen. Het AG leeft boven de realiteit want veel van die personeelsleden werken al quasi 36 uur per week. Maar in dat geval worden de 36 uren een nieuw minimum. Als dit lukt lijkt het op termijn niet onwaarschijnlijk dat het AG deze maatregel zal proberen toepassen op alle personeelsleden.

    Verschillende onderzoeken hebben aangetoond dat de schoolopdracht geen goede zaak betekent voor de motivatie van het personeel en voor nog meer uitval zou zorgen. Al was het dat er geen bijkomende infrastructuur komt voor het invoeren van de ‘schoolopdracht’. Een mooie besparing die geen extra aanwervingen behoeft.

    Maar van waar komen deze voorstellen? En wat is het AG eigenlijk? Dit orgaan heeft de opdracht gekregen van het gemeentebestuur en schepen van onderwijs Robert Voorhamme om het stedelijk onderwijs grondig te hervormen. Zo staat er in de beginselverklaring van het AG dat het stedelijk onderwijs de ‘referentie op vlak van onderwijs in de 21ste eeuw’ zou moeten zijn. Het personeel, de ouders en de scholieren zullen het geweten hebben. De werkelijke bedoeling van dit AG is een sanering die enerzijds het stedelijk onderwijs omvormt tot een bedrijf. Binnen de structuren van het stedelijk onderwijs vind je vandaag divisies met aan het hoofd managers.

    Maar is de school een bedrijf of een openbare dienst? Anderzijds wil het beleid af van haar stedelijke dotatie aan het stedelijk onderwijs. De zgn. ‘bijpas’ die zo’n 25% van de middelen betekent voor het stedelijk onderwijs zal op termijn moeten worden afgebouwd. Het stedelijk onderwijs moet binnenkort volledig ‘zelfbedruipend’ zijn. Scholen en richtingen zullen zich aan deze neoliberale logica moeten aanpassen.

    Uiteraard zal de zwarte piet worden doorgeschoven naar de scholen – vandaag al krijgen de scholen een geldenveloppe die immers veel te beperkt is om de werking degelijk te organiseren. Directeurs en leraars kreunen onder het gebrek aan middelen. Gaan we binnenkort van een onderfinanciering naar ‘geen financiering’ van de stedelijke overheid? Als het van stadsbestuur en het AG afhangt wel.

    De Linkse Socialistische Partij juicht de actie van de ACOD toe. Maar we zijn ervan overtuigd dat het AG in opdracht van de schepen en het gemeentebestuur het hier niet bij zal laten. Laten we de bestaansreden van het AG niet vergeten: het hervormen van het stedelijk onderwijs naar bedrijfsstructuren. Ook het ministerie van onderwijs zal niet stilzitten. Denk maar aan de aangekondigde hervorming van het Secundair Onderwijs (afschaffen van een heel aantal studierichtingen), het dossier ‘Leerzorg’(gedeeltelijke afschaffing van het BuO) en andere besparingen. Er staan ons nog hevige tijden te wachten.

    Daarom denken we dat het noodzakelijk is om te blijven strijden voor het behoud van de statuten en een volwaardige financiering van de schoolwerking. Daarvoor is een actieplan nodig die enerzijds de bedoelingen van het beleid ontmaskert en anderzijds leden van het ACOD bijeenbrengt en (regelmatige) acties coördineert.

    De personeelsleden van het SO zullen zich hierop niet kunnen baseren op de ‘bevoorrechte partners’ in de gemeenteraad. Al deze hervormingen zijn helaas beraamd en gestemd geweest door de ‘progressieve partijen’, inclusief SP.a en Groen!. Er is nood aan een nieuwe arbeiderspartij, bestaande uit werkenden, werklozen, jongeren … die opkomt voor onze belangen en de beweging mee organiseert. Met de LSP willen we samen met jou deze discussie voeren.

    5 april: open vergadering

    De Linkse Socialistische Partij organiseert in samenwerking met de Actief Linkse Studenten een meeting met als titel “Onderwijs getroffen door besparingen – Verzet is nodig!” en volgende sprekers:

    • Micha Teller (vakbondsafgevaardigde SISO 2)
    • Jan Vlegels (vakbondsafgevaardigde Universiteit Antwerpen)
    • Pieter Pauwels (vertegenwoordiger Actief Linkse Studenten)
    • Een vertegenwoordiger van de actiegroep “Voor sociale koten aan de Universiteit Antwerpen”

    Wanneer: dinsdag 5 april om 19u30. Locatie: lokaal R.010, Rodestraat 14, Stadscampus, Universiteit Antwerpen

  • 24 maart. ABVV organiseert actie tegen Europese top

    Op donderdag 24 maart organiseert het ABVV een actie aan de Europese Top in Brussel. Er wordt ‘s ochtends vroeg om 8u verzameld op drie verschillende plaatsen (Zuid, Jacqmainlaan en Meiser/Montgomery) waarnaa de actievoerders een concentratie zullen houden ter hoogte van metrostation Maalbeek aan de Wetstraat. Het ABVV hoopt op 10.000 deelnemers en mobiliseert met een terechte kritiek op het neoliberale Europa maar zonder veel antwoorden daarop. We publiceren hieronder de oproep van het ABVV en roepen op tot deelname.

    Oproep van het ABVV

    Met zijn plannen voor een “economisch bestuur" en een “competitiviteitspact" bereidt de Europese top van 24 en 25 maart te Brussel een nooit eerder vertoonde aanval voor tegen de werknemers, in plaats van tegen de speculanten, de echte verantwoordelijken voor de crisis.

    Europa wil de inkomens uit arbeid verminderen:

    • onze loonindexering uithollen,
    • loonmatiging opdringen,…
    • de werknemers tegen elkaar uitspelenflexibele en precaire arbeid versterken,
    • de brugpensioenen afschaffen.

    Europa wil ons een bezuinigingsbeleid opleggen:

    • snoeien in de openbare diensten en in het aantal ambtenaren,
    • de sociale bescherming afbouwen,
    • ons verplichten om langer te werken,
    • dit alles zonder de winsten correct te belasten en de financiële speculatie aan te pakken.

    Dergelijk Europa willen wij niet! Wij willen een Europa dat meer banen schept, een Europa met meer sociale en fiscale rechtvaardigheid, met meer solidariteit.

    Net als het Europees Vakverbond en delegaties uit de andere lidstaten gaan wij, samen met de andere Belgische vakbonden, in het verzet tegen dit rechtse Europa.

    Competitiviteits- en soberpact? Neen! Solidariteitspact? Ja

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping