Betoging tegen Eurotop. Neen aan het Europa van het kapitaal!

Op de Europese Top van 24 en 25 maart maken de politieke leiders van de Europese lidstaten afspraken om de kosten van de crisis op de gewone werkende bevolking af te wentelen. Het offensief tegen de lonen, de uitkeringen, de pensioenleeftijd, de sociale zekerheid, de openbare diensten,… wordt opgevoerd. Om de nationale druk te versterken, worden ook Europese afspraken gemaakt.

Het begin van de Europese Top ging gepaard met een grote betoging van het ABVV. Vanuit vier verzamelplaatsen trokken zowat 20.000 betogers naar de Wetstraat. Het ACV besliste jammer genoeg om niet met deze actie mee te doen, maar elders in de stad een kleine actie te houden. Beide grote vakbonden haalden uit naar de plannen van Sarkozy en Merkel om een asociaal beleid op te leggen.

Met het Europese competitiviteitspact wordt een aanval ingezet op de index, lonen, pensioenleeftijd,… Dit maakt deel uit van de strategie “Europa 2020”, de opvolger van de Lissabonstrategie. Tegelijk zien we dat alle nationale regeringen in Europa met een dergelijk beleid bezig zijn. Het doel is om ons te laten betalen voor hun crisis.

Er werd gesteld dat de ABVV-betoging geen traditionele wandeling zou worden, maar een heuse blokkade van de Wetstraat door vanop vier vertrekpunten te betogen en Brussel plat te leggen. De oproep voor de actie kwam er nadat geen verdere acties werden aangekondigd tegen het voorstel van IPA dat de regering wil opleggen.

Terwijl verzet tegen de Europese plannen noodzakelijk is, mag dit uiteraard niet in de plaats van acties tegen nationale maatregelen komen. De schandalige loonnorm en het Europese besparingsbeleid kunnen niet los van elkaar worden gezien. Ook na de betoging tegen de Eurotop van 24 maart bleef het stil over een volgende stap of een actieplan. Ondanks een strijdbaarheid op de betogingen, had het toch veel weg van een wandeling maar dan wel met een minder traditioneel parkoers.

Het gebrek aan politieke steun en de eenzijdige berichtgeving in de traditionele media (waar de verkeershinder belangrijker is dan de eisen van de betogers) maken een grootschalige informatie- en mobilisatiecampagne nog dringender. Op die basis moeten we aan een krachtsverhouding bouwen waarmee we het patronale offensief stoppen en onze eisen afdwingen op basis van een democratisch opgesteld actieplan.