Your cart is currently empty!
Category: Autosector
-
Onzekerheid bij Audi in Vorst – personeel moet niet de prijs voor de wanorde betalen!
Maandag begonnen de twee ploegen in de Audi-fabriek in Vorst met een werkonderbreking. Om 9 uur ‘s ochtends werd een vergadering van de ondernemingsraad gehouden. Het management kondigde aan dat de toekomst van de productie van de Q4 onzeker is. Voorlopig is er geen aankondiging over jobverlies, maar de werknemers maken zich terecht zorgen.
Door een correspondent
Vorig jaar werd aangekondigd dat de Brusselse fabriek op vier jaar 40.000 exemplaren van de Q4 zou bouwen. Dat zou gebeuren bovenop de Q8 die nu al geproduceerd wordt in Vorst. Nu komt de directie daarop terug. De verkoop van elektrische wagens is in Duitsland fors afgenomen. De voorziene productie van de Q4 in Vorst zou enkel dienen als extra bovenop de productie in het Duitse Zwickau. Nu zouden er slechts een honderdtal wagens van het Q4-model geproduceerd worden om te tonen dat de fabriek in Vorst klaar is als ‘reserve’.
Het management verdedigt zich door te verwijzen naar de internationale context, de Chinese concurrentie op de markt voor elektrische auto’s en de subsidies voor de industrie in de Verenigde Staten. De fabriek in Vorst is niet erg gediversifieerd en dient als back-up voor de Duitse fabriek in Zwickau, wat het erg onstabiel maakt. Dat is zeker het geval indien er geen opvolger komt voor de Q8.
Op dinsdag hervatte ploeg 1 laat in de ochtend het werk, terwijl ploeg 2 de werkonderbreking handhaafde. De arbeiders wachten tot het einde van de dag, wanneer het management naar verwachting terugkomt om een vooruitblik te geven op de fabriek en mogelijk de gevolgen voor de werkgelegenheid. Vandaag is normaal gewerkt en werd aangekondigd dat er een verzoeningsvergadering komt.
De arbeiders dreigen de prijs voor de zomer van wanorde te betalen. Haal de sleutelsectoren van de economie, waaronder de metaalsector, uit handen van het private winstbejag. Dan kunnen we de productie plannen en richten op sociale noden. Zo kunnen tegelijk degelijke jobs behouden of gecreëerd worden.
-
ABVV-delegee Volvo Trucks: “Gigantische winsten, en dan geen ruimte voor loonsverhoging?!”
Op het stakingspiket aan Volvo Trucks sprak Wouter met Alain Haelterman, delegee van ABVV-Metaal.
Is de staking een succes?
“Ja, zeker. We hebben de band bij Volvo Trucks stilgelegd. We hebben twee piketten voorzien aan ons bedrijf: één voor de productie en één voor de distributie van de vrachtwagens. Met ongeveer 4000 werkenden zijn we een groot bedrijf. We slagen er in om de staking effectief te maken door de productie stil te leggen. Bij een staking toon je immers wie er het bedrijf en de economie doet draaien.”
“De woede over de hoge energieprijzen en het verbod op loonstijging heeft ervoor gezorgd dat veel collega’s staken vandaag. We kunnen nog een groter succes boeken door iedereen in de staking te betrekken, zowel binnen het bedrijf, als in de hele samenleving. Want het is voor iedereen van tel!”
Welk resultaat beogen jullie?
“We hebben nood aan een structurele loonsverhoging. Vandaag krijgen we applaus als we een premie van een paar duizend euro afsluiten. Maar eigenlijk is dit geen structurele oplossing. In 2007 konden we nog een loonsverhoging van 3,2% afdwingen, nu moeten mensen al tevreden zijn met een premie. Dat klopt niet. Gigantische winsten, en dan geen ruimte voor loonsverhoging?! Enkel een bruto loonsverhoging zal ons en andere werkenden vooruit helpen.”
“Ons werk is zwaar werk. Een vroege shift, dat word je eigenlijk nooit gewoon. Daarom blijft ook arbeidsduurvermindering een belangrijke eis die we willen ingewilligd zien. Welzijn op het werk kan onder andere door een leefbaar en werkbaar werkritme. Met een arbeidsduurvermindering zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen kunnen we dit bekomen en ook meer mensen aan het werk helpen. De winsten die aan aandeelhouders uitgekeerd worden, bieden genoeg ruimte om deze twee eisen in te willigen.”
Hoe verder na vandaag?
“Als er geen resultaten van die aard komen, dan moeten we opbouwen naar een langdurige staking. Tot we resultaat boeken! We zullen niet tevreden zijn met een premie als compromis. We mogen ons niet laten vangen aan zaken die voordelen lijken: fietsen leasen, maaltijdcheques … Deze maatregelen worden deels met ons loon, deels met de sociale zekerheid betaalt. Ze hebben winsten genoeg, die moeten we aanslaan voor een structurele loonsverhoging die de wet van ’96 breekt. Als een langdurige staking noodzakelijk is, dan staan we klaar om daarvoor te gaan!”
“We begrijpen dat mensen het financieel moeilijk hebben en dat zelfs staken niet voor iedereen een evidentie is. Het maakt duidelijk dat energie een publieke garantie moet zijn. Wij hebben een impact in ons bedrijf, maar veel werkenden staan er alleen voor. Wie in de Panos mijn broodje klaar maakt, heeft evenzeer of misschien nog meer die loonsverhoging nodig. Het kan niet dat alleen sterke sectoren zoals wij resultaten boeken: we willen dat iedereen vooruit gaat en een betaalbaar leven kan leiden. Deze beweging opbouwen met iedereen die afhangt van een loon is cruciaal!”
-
Productie bij Audi Vorst stilgelegd vandaag
Actie bij Audi in Vorst in 2016 Getuigenis door een arbeider van Audi Vorst
Vandaag hebben de vakbonden de fabriek stilgelegd. We kwamen vanmorgen op de werkplekken aan. De logistiek werd eerst stopgezet omdat de kans bestaat dat de arbeiders in contact zijn geweest met iemand die op het werk positief testte op het coronavirus (Covid 19). Geleidelijk aan werden de andere werkplaatsen stilgelegd.
Vanaf 8 uur waren er ontmoetingen tussen de vakbondsdelegaties en het management, maar dat leverde niets op. Het management van Audi wil het werk niet stilleggen. De vakbonden hebben gevraagd om veiligheidsmaatregelen te nemen, zoals gels in de buurt van de werkplekken en in de groene zones, maskers en handschoenen en desinfectiemaatregelen voor de machines en het terrein. Het management geeft niet om de gezondheid van de werknemers. Maar als we de ziekte op onze werkplek krijgen, kunnen we deze doorgeven aan onze dierbaren en kwetsbare mensen.
De enige maatregelen die het management aanbeveelt zijn dat we een meter uit elkaar blijven, elkaar niet de hand schudden of knuffelen, in onze ellebogen hoesten, ons gezicht niet aanraken en onze handen meerdere malen wassen. We doen dat: we schudden elkaar geen hand en kussen elkaar niet. Er is alleen een potje gel in het toilet en niet in de buurt van de werkplekken. Het lijkt erop dat het virus enkele uren op metaal kan blijven zitten, maar als we het aanraken, is er geen desinfectie. De afstand van een meter is niet mogelijk: er werken vier mensen in dezelfde auto of achter elkaar met dezelfde machine, er is niets dat beschermd is.
Het coronavirus en gezondheid zijn niet om mee te lachen. De productie moet worden stopgezet. Veel mensen denken aan hun loon. De vakbonden moeten naar de bazen gaan: de arbeiders zijn niet verantwoordelijk voor wat er gebeurt en vragen de bazen om het loon te betalen. Daar hebben ze het geld voor. De meeste bedienden doen aan telewerken. We hebben ook een oplossing nodig voor de arbeiders. In het begin van de middag hebben ze besloten dat team twee thuis moest blijven. We hebben geen informatie voor morgen of ze de geplande productie gaan handhaven of niet.
[box] We brengen reacties van werkenden en jongeren over de impact van de coronacrisis op hun werk en leven. Stuur ons je bijdrage via redactie@socialisme.be[/box]
-
TI Automotive in Lokeren: 0,8% is echt niet genoeg!
In het zuiden van Lokeren, vlak aan de E17, bevindt er zich een bedrijventerrein. Het betreft een KMO-gebied en in de meeste bedrijven werken er maar een handvol mensen. Het gevolg is dan ook dat er nauwelijks stakingspiketten zijn.Door Kim (Lokeren)
Waar er wel een goed georganiseerd stakingspiket stond, was bij TI Automotive. Een tiental mensen stonden piket bij dit volcontinu bedrijf waar zo’n 200 mensen werken. Alle drie de vakbonden waren vertegenwoordigd aan het piket en ik werd er goed verwelkomd.
TI Automotive heeft de gewoonte het loon te laten stijgen volgens wat er nationaal met het IPA wordt afgesproken, maar probeert nooit om daar een extraatje bovenop te geven. Wat er nationaal wordt afgesproken, is dus heel belangrijk voor de werknemers bij dit bedrijf. 0,8% is een “habbekrats”, minder dan de 1,1% die 2 jaar geleden werd bekomen. De vakbonden hebben toegang tot de jaarverslagen en daarin zien ze dat het bedrijf het niet slecht heeft gedaan de voorbije jaren en veel subsidies krijgt van de overheid. Het personeel wil haar deel van de koek: de loonnorm moet echt hoger dan 0,8%.
-
Tachtig jobs in gevaar bij Adient in Assenede
Spandoek op een vorige stakingsactie bij een toeleverancier van Volvo Cars Tijdens een bijzondere ondernemingsraad heeft het Asseneedse bedrijf Adient de intentie bekendgemaakt om de nachtploeg af te schaffen. Adient levert zetels aan Volvo Cars Gent en boekte vorig jaar nog meer dan 5 miljoen euro winst.
Eind vorig jaar introduceerde Volvo Cars Gent het nieuwe XC40-model. Dat ging gepaard met een daling van het aantal geproduceerde auto’s per dag. Volgens Adient is het aantal gevraagde zetels daardoor niet langer voldoende om drie volwaardige ploegen tewerk te stellen. Nochtans blijft de werkdruk bij de zetelproducent ondanks die gedaalde vraag ontzettend hoog.
In 2014 brak er bij Adient (toen nog Johnson Controls) zelfs een spontane staking uit om die hoge werkdruk aan te klagen. In die periode laste de zetelproducent gemiddeld meer dan één shift technische werkloosheid per week in, terwijl de werknemers tijdens de rest van de week aan een onhoudbaar ritme moesten werken. Dankzij de staking was het management genoodzaakt om verandering te beloven en 25 nieuwe mensen aan te werven.
Vier jaar later blijft er van die vooropgestelde verandering weinig over. Het bedrijf maakt nog geregeld gebruik van technische werkloosheid, waardoor werknemers tijdelijk terugvallen op een werkloosheidsuitkering. Ook Volvo Cars Gent zelf maakt regelmatig gebruik van dezelfde maatregel. Vaak laste het bedrijf zelfs meerdere shiften werkloosheid per maand in, om enkele weken nadien verplicht zaterdag- of zondagwerk aan te kondigen. Op die manier hoopt het bedrijf zijn productie beter af te stemmen op de fluctuerende klantvraag.
In realiteit schuift Volvo daarmee een groot deel van zijn kosten af op de gemeenschap, terwijl de winsten uiteraard voor het bedrijf zelf zijn. In periodes van verminderde vraag vallen werknemers immers terug op een door de gemeenschap betaalde uitkering, terwijl in drukke periodes verplicht weekendwerk wordt geëist waarvoor de werknemers amper compensatie krijgen. Door de maatregel van technische werkloosheid, bovenop de vele andere fiscale achterpoortjes, blijft België voor grote bedrijven als Adient en Volvo dan ook een interessant land om in te investeren.
De enorme winsten die beide bedrijven boeken, gaan echter ten koste van de fysieke en mentale gezondheid van het personeel. Stress, burn-outs en fysieke kwalen blijven toenemen. LSP verzet zich dan ook tegen de aangekondigde afdankingen bij Adient, en pleit daarentegen voor een betere verdeling van de werkdruk. Een arbeidsduurvermindering naar 32 uur per week zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen kan een belangrijke eis zijn om in te gaan tegen de huidige winsthonger van bedrijven als Adient.
-
Volvo: meerderheid verwerpt akkoord, maar toch terug aan de slag. Voorbode op nieuwe conflicten?
De meerderheid van de arbeiders stemde ‘niet akkoord met het verzoeningsbesluit’, namelijk 57,71%. Toch werd het verzoeningsakkoord aanvaard, zo vertelden de media ons. De reden is dat een 2/3 meerderheid nodig is om een staking verder te zetten. Dit werd zo vastgelegd in andere akkoorden. De productie werd dan ook geleidelijk aan terug opgestart. Onder het personeel is er veel wrevel over die 2/3e regeling. We spraken met een arbeider van Volvo.Interview door Mauro (Gent)
Wat staat er in het verzoeningsbesluit? Komt dit voldoende tegemoet aan de eisen van de arbeiders?
“In het verzoeningsbesluit worden nauwelijks meer punten opgenomen dan in de vorige overeenkomst die op dinsdag al werd voorgesteld. Het akkoord gaat eigenlijk voornamelijk over tijdelijke maatregelen. Het was dus niet te verwonderen dat een ruime meerderheid tegen dit verzoeningsvoorstel gestemd heeft.”
Wat is de motivatie van de tegenstemmers? Is dit een middelvinger naar de directie en de vakbonden die het verzoeningsbesluit onderhandelden?
“De werkdruk wordt in het verzoeningsbesluit alleen tijdelijk verminderd en we krijgen tijdelijk een extra tegemoetkoming voor overuren op zaterdag en zondag. Dit eerder met de bedoeling om ons te motiveren zo snel mogelijk de opgelopen achterstand in de productie op te halen. Aan het verplichte karakter van het zaterdagwerk wordt ook niet geraakt.
“Het lijkt me dat de meeste tegenstemmers net het gevoel hadden dat de middelvinger naar hen werd uitgestoken door de directie. Het gevoel heerst dat de hoofddelegaties van de 3 vakbonden onvoldoende voeling hebben met de arbeiders en de werkdruk die er heerst.”
Met een meerderheid die tegen stemt, is er dan geen draagvlak voor een verdere staking?
“Langs de ene kant was er waarschijnlijk nog wel een draagvlak om verder te staken, langs de andere kant zou het voor velen financieel moeilijk worden om enkele weken te staken. De grote inspanning van de stakende arbeiders staat in elk geval niet in proportie met de minimale toegevingen die bekomen zijn.”
Kunnen we wel zeggen dat het conflict werkelijk “opgelost is” of is het wachten tot de volgende uitbarsting?
“De maatregelen van het verzoeningsbesluit zijn vooral tijdelijk, dus het conflict is uiteindelijk ook maar tijdelijk opgelost. Veel zal afhangen van de houding van de directie en de leidinggevenden. Misschien kunnen kleine oprispingen van conflicten in de toekomst tijdelijk binnen de teams of de zones uitgeklaard worden, maar op lange termijn moeten de directie, maar ook de hoofddelegees, een andere houding innemen als ze nieuwe uitbarstingen willen vermijden. Het buikgevoel bij velen zegt dat net die attitudeverandering er niet inzit.”
-
Volvo Cars in Gent staakt. “Laatste herbalans was de druppel die de emmer deed overlopen”
Gisteren besliste een deel van de ochtendploeg bij Volvo Cars Gent spontaan om het werk neer te leggen. Nadien kwam er solidariteit van de arbeiders uit de andere ploegen. De omschakeling naar een nieuw model zorgt voor problemen die bovenop de reeds bestaande problemen kwamen. De vakbonden onderhandelen met de directie over mogelijke oplossingen, voorlopig is er nog geen akkoord bereikt. We spraken kort met een arbeider van Volvo Cars.
Interview door Mauro (Gent)
Vanwaar komt het ongenoegen bij de arbeiders?
“Het ongenoegen is al een tijdje aan het groeien. De werkdruk wordt al geruime tijd systematisch opgevoerd en er wordt steeds meer flexibiliteit verwacht van de arbeiders. Op de werkposten komen nieuwe modellen steeds sneller in de productie tussen de oudere modellen door, terwijl de opleiding dikwijls te wensen overlaat. Daarbij worden steeds meer overuren geëist door de directie, terwijl het dikwijls moeilijk is om inhaalrust in te plannen om deze overuren te recupereren.
“De druppel die de emmer deed overlopen was de laatste herbalans. Door het wegvallen van een oud model, moesten alle werkposten gereorganiseerd worden. De meeste werkposten kregen wel meer tijd, maar in die bijgekomen tijd werd er ook extra werk verwacht, dat dikwijls buiten proportie was voor de bijgekomen tijd. Tevens werden enkele honderden interims ontslagen, terwijl het nog steeds moeilijk is om overuren op te nemen en er al weer zaterdagwerk geëist wordt.”
Wat willen de arbeiders bereiken met de staking?
“De werkdruk dient verminderd te worden. De opleiding voor de nieuwe modellen dient beter georganiseerd te worden. Mensen die overuren staan hebben, moeten deze makkelijker kunnen opnemen via inhaalrust en de verplichte zaterdagen dienen beperkt te worden.”
Waarom kwam het tot een spontane staking van onderuit?
“De vakbonden werken hier met een systeem van vrijgestelden. De syndicale afgevaardigden werken niet mee in de productie, maar zijn vrijgesteld om bij de mensen rond te gaan en geven dan de problemen die er zijn door aan de leidinggevenden en de directie. Als deze natuurlijk beslissen om met die grieven niets te doen, dan wordt langzaam maar zeker onder de arbeiders ongenoegen opgebouwd, dat zich dan soms ook richt op net de syndicale afgevaardigden, die tevergeefs de problemen bij de directie aankaarten.”
Ondertussen is de staking erkend en is er ook een stakerspost voor de poort gezet. We zullen de komende dagen op deze staking terugkomen.
-
Week staking bij SAS Automotive levert degelijk sociaal plan op, maar jobs verdwijnen
In maart van dit jaar besliste Volvo Cars in Gent om de contracten met 5 onderaannemers op te zeggen. Een 900-tal werknemers zou hierdoor hun job verliezen tegen 2019, een deel van hen reeds vroeger, in de loop van 2017.Artikel door Bart Vandersteene
Eén van die onderaannemers is SAS Automotive dat dashboards produceert. Dit bedrijf heeft deze timing niet afgewacht en kondigde op 2 mei de intentie tot sluiting van de vestiging in Gent aan. De directie van SAS was niet overtuigd dat het voldoende winstgevend zou kunnen produceren in een uitdoofscenario. Vanaf 2017 zou de wettelijke opzeggingsvergoeding bovendien hoger liggen vanwege het nieuwe eenheidsstatuut. Met de rekenmachine in de hand werd beslist dat alle werknemers eind oktober dit jaar op straat staan. Een sociaal drama om de winsten van de aandeelhouders van Volvo en SAS te vrijwaren en waar de werknemers en de gemeenschap voor opdraaien. De woede van de 199 werknemers was terecht groot, ze gingen meteen in staking. Hierdoor lagen ook Volvo en andere onderaannemers plat.
Volvo zit met een overproductie. Van de 1.200 auto’s die er dagelijks van de band rollen worden er slechts 1.000 verkocht. Daarom zijn er regelmatig werkloosheidsdagen. In het toekomstplan van Volvo zal het goedkoper uitvallen om de dashboards met eigen personeel te produceren. De producten van de andere onderaannemers zullen in de toekomst goedkoper worden geleverd vanuit Zweden en Polen. Met deze beslissing wil Volvo haar winstcijfers verder opkrikken. Nochtans boekte het in 2015 een recordwinst van 715 miljoen euro. Om de winsten van Volvo te verhogen, verliezen bijna duizend gezinnen in het Gentse hun broodwinning.
Solidariteit met de werknemers van SAS Automotive!
Onderaannemers worden door grote bedrijven gebruikt om onderdelen goedkoper te produceren, door lagere lonen en/of een hoger werkritme van de werknemers te eisen. Volvo wint eraan met goedkopere onderdelen en de onderaannemer kan zijn winst maken door de werknemers harder uit te persen. Dat legde SAS geen windeieren. De voorbije vier jaren werd gemiddeld 20.000 euro netto-winst (na belasting) per werknemer per jaar gemaakt. Zodra deze winst niet meer gegarandeerd is, worden de werknemers bij het grof vuil gezet.
Zeven dagen stonden de werknemers piket aan de poort, 24u op 24u, ook tijdens het verlengde weekend. Ze kregen veel solidariteitsbezoeken van Volvo werknemers, collega’s van andere onderaannemers en syndicalisten uit andere sectoren. Ook LSP-leden bezochten dagelijks het piket.
De strijdbaarheid was groot en velen waren vastberaden om zich niet met een kluitje in het riet te laten sturen. Een voorstel om terug op te starten met een premie van 50 euro per gewerkte dag werd door 90% van het personeel verworpen. Zowel de onderhandelaars van de vakbonden als de werkgevers beseften toen dat ze met een volledig sociaal plan zouden moeten komen om de werknemers terug aan het werk te krijgen.
Maandagavond 9 mei kregen de werknemers een individuele berekening van een voorstel tot sociaal akkoord, met daarin o.a. een opzegvergoeding gebaseerd op het aantal dienstjaren. 76,8% van het aanwezige personeel stemde voor en 23,2% stemde tegen. Volgens de vakbondssecretarissen was het een heel mooi akkoord, maar bijna één vierde van het personeel vond dat er meer uit de brand te slepen viel. Velen redeneerden dat wat de directie nu al bereid was te geven, nog hoger kon indien het personeel bleef staken. Geld heeft SAS immers genoeg, de vraag was wat het de bazen waard was om het personeel terug aan het werk te krijgen.
Door het verlengd weekend lag Volvo uiteindelijk maar een kleine vier dagen stil. Dat kon het makkelijk verteren aangezien er toch regelmatig werkloosheidsdagen zijn. Het was pas tijdens de tweede week staking dat het pijn zou beginnen doen, zowel bij Volvo als bij SAS. Bestelde auto’s zouden niet op tijd geleverd worden, klanten zouden beginnen klagen. De reputatie van Volvo zou op het spel komen te staan. De sommen die SAS vandaag bereid was om te betalen waren niet het resultaat van generositeit. Ze drukten het besef uit dat zonder een som geld de productie niet zou worden opgestart. Vooraleer het kostenplaatje voor de aandeelhouders van zowel Volvo, SAS als alle andere onderaannemers te zwaar werd, moest er een akkoord komen om de productie terug op te starten.
Of een verderzetting van de strijd meer had kunnen opleveren, zullen we nooit weten. Maar niet alleen bij de 23,2% die tegenstemde, leeft het gevoel dat dit misschien wel kon. Om dat te kunnen realiseren, was er wel een andere syndicale strategie nodig geweest: een strategie die volop de kracht van de groep werknemers benutte om zoveel mogelijk uit de brand te slepen, te beginnen met het behoud van elke job. Wanneer we werknemers aan het piket vroegen welk soort sociaal plan ze liefst wilden, dan kregen we altijd hetzelfde antwoord: “onze job kunnen behouden”. Helaas zagen de meesten dit als niet realiseerbaar. En dus moest men tevreden zijn met een afscheidsenveloppe geld.
Een strijd voor het behoud van elke job had kans op slagen!
De jacht op maximale winsten voor de aandeelhouders heeft een ravage aangericht in onze gemeenschap. Bijna 900 jobs gaan verloren. En dat ondanks de vele miljoenen euro overheidssteun voor Volvo. Elk jaar ontvangen Volvo en haar onderaannemers miljoenen aan opleidingssubsidies, steun voor investeringen en ontwikkeling. Recent werden nog grote infrastructuurwerken gedaan om het transport van de onderaannemers naar de Volvo fabriek sneller en vlotter te laten verlopen. Nu de werken halverwege zijn, hoeft het niet meer voor Volvo.
Het neoliberale pamperbeleid waar aandeelhouders in de watten worden gelegd in ruil voor een zogezegde garantie op tewerkstelling werkt niet. Het deed dit vroeger niet en vandaag niet. De lusten zijn telkens voor hen, de lasten voor de gemeenschap. Hun woord telt niet, enkel de winstcijfers zijn hun drijfveer. Maar dat betekent ook dat het daar is dat we hen pijn kunnen doen, door te staken tot ze voldoen aan onze eisen.
900 jobs die verloren gaan betekent 900 keer geen belastingen en sociale zekerheidsbijdragen voor de gemeenschap, 900 gezinnen die minder kunnen consumeren, 900 maal uitkeringen betaald door de gemeenschap.
Een terechte eis waarrond heel wat solidariteit kan worden opgebouwd, is die voor het behoud van de tewerkstelling. Met als stok achter de deur dat er geen enkele Volvo meer van de band rolt zolang Volvo de beslissing om de contracten met de onderaannemers op te zeggen niet intrekt.
Een gezamenlijke strategie van de vakbonden bij Volvo en de onderaannemers had zo’n strijd realistisch kunnen maken. De werknemers van SAS hadden een oproep kunnen lanceren aan al hun collega’s in de sector en de werkende bevolking van de regio om op te stappen in een massale manifestatie in het Gentse stadscentrum onder de slogan ‘behoud van elke job in de haven’. Zo’n manifestatie had gegarandeerd duizenden op de been gebracht en de publieke druk op Volvo, SAS en de politieke verantwoordelijken enorm doen toenemen.
Nu raken de politieke verantwoordelijken er gemakkelijk vanaf. N-VA minister van werk Muyters werd nergens publiekelijk bevraagd. Dat de plantmanager van SAS Automotive een Gents N-VA gemeenteraadslid is bevestigt dat deze partij consequent aan de kant van de patroons staat. Maar ook het Gentse stadsbestuur had haar contacten kunnen benutten om extra druk te zetten voor het behoud van elke job, met als dreigement dat Volvo de volledige factuur van de infrastructuurwerken zou moeten betalen indien ze niet terugkwam op haar beslissing.
De werknemers van SAS hebben een moedige strijd gevoerd en een goed sociaal plan afgedwongen. Het zal als basis dienen voor alle andere akkoorden in de sector. Maar zolang we de strijd niet voeren voor het behoud van de tewerkstelling zal de gemeenschap blijven bloeden en de zullen de winsten onaangetast blijven.
-
Werknemers Volvo-onderaannemer SAS Automotive gaan vijfde stakingsdag in
Op maandag 2 mei kondigde de patroon de intentie aan om het bedrijf te sluiten waarbij de 199 werknemers van SAS Automotive hun job zouden verliezen. Twee maanden geleden zegde Volvo de contracten op met vijf onderaannemers, waaronder SAS. SAS maakt de dashboards en Volvo wil deze productie insourcen, zelf beginnen uitvoeren. Dit zou gefaseerd gebeuren waarbij het tegen 2019 volledig door Volvo zou gebeuren. Voor SAS Automotive de aanleiding om nu zelf hun contract vroegtijdig te beëindigen met Volvo en de werknemers op straat te zetten.Door Bart Vandersteene
Sinds maandagmiddag 2 mei werd het werk neergelegd. Vanwege de just-in-time productie viel ook Volvo direct stil. Sinds maandagmiddag rollen er dus geen Volvo’s meer van de band. Op een gewone werkdag worden daar 1.200 auto’s geproduceerd.
Op dinsdag kwam er een eerste voorstel van de directie om de werknemers terug aan het werk te krijgen: een éénmalige opstartpremie van 500 euro. Dit bedrag werd als belachelijk beschouwd door het personeel. De volgende dag kwamen de onderhandelaars van de vakbond een nieuw voorstel voorleggen op een personeelsvergadering, namelijk een netto premie van 50 euro per gewerkte dag. Op die manier hoopt de patroon de werknemers te motiveren toch nog aan het werk te gaan, ook al weten ze dat ze binnen een paar maanden hun job kwijt zijn. Dit voorstel werd met 90% van de stemmen verworpen. Er is een grote woede onder de werknemers die zich echt als vuil behandeld voelen. De woede is van die aard dat ze serieuze toegevingen verwachten vooraleer ze bereid zijn terug aan het werk te gaan.
De werknemers weten ook dat ze potentieel een sterke onderhandelingspositie hebben. Zolang zij niet terug aan het werk gaan, wordt er in Gent geen enkele Volvo geproduceerd. Voor enkele dagen kan Volvo dit wel aan, maar mocht de staking volgende week de hele week blijven duren dan zal Volvo met een probleem zitten bij klanten die wachten op de bestelde auto’s. Deze sterke onderhandelingspositie kan gebruikt worden voor het afsluiten van een sterk sociaal plan. Maar beter nog zou de strijd gevoerd kunnen worden voor het behoud van de tewerkstelling. Als Volvo in de toekomst de dashboards zelf wil produceren dan heeft ze daar personeel voor nodig. Er is geschoold en ervaren personeel voorhanden bij SAS Automotive. Daarom is de eis dat Volvo het personeel van SAS Automotive overneemt een meer dan correcte eis die in de onderhandelingen naar voor zou moeten worden geschoven.
LSP Gent heeft elke dag solidariteitsbezoeken gebracht aan het piket. In zo’n situatie van sociale strijd is elke vorm van solidariteit welkom voor de werknemers, die ook nu tijdens het verlengd weekend 24u op 24u het stakingspiket bemannen. Iedereen die zich de komende dagen kan vrijmaken om alleen of samen met collega’s een bezoek te brengen is van harte welkom op volgend adres: Hulsdonk 4250, 9042 Gent.
-
Autosector in publieke handen brengen – wat we niet bezitten, kunnen we niet controleren!
Als er al wetgeving is die milieuregels oplegt, zijn er altijd mogelijkheden om die regels te omzeilen. Zeker voor een sector waar miljarden in omgaan. Dat bleek erg scherp uit het schandaal van clandestiene software in dieselmotoren van Volkswagen. De software zat in 482.000 auto’s die in de VS verkocht werden en in miljoenen auto’s in Europa. In Duitsland alleen zou het om 2,8 miljoen wagens gaan. Bovendien zouden ook andere merken op grote schaal frauderen.De auto’s voldeden aan de uitstootnormen als ze in laboratoria getest werden, maar in werkelijkheid was er tot 40 keer zoveel uitstoot als wettelijk toegelaten. De software om de testen te misleiden, kwam van Bosch. Volgens Bild waarschuwde dat bedrijf in 2007 dat de software enkel voor interne testen mocht gebruikt worden, niet voor auto’s die op de weg zouden komen. Toch gebeurde dat. En dit is nog maar een begin. Zoals de journalist James Grimmelmann opmerkte: “De auto van de toekomst is een computer op wielen. En zodra er software is, zijn er bugs, piratenversies en het beruchte blauwe scherm [als Windows vastloopt door een systeemfout verschijnt een blauw scherm].” Eerder dit jaar was er een reclamecampagne met als slogan “Verwacht meer als je met een Volkswagen rijdt”. Blijkbaar ging dat over de uitstoot? En wat is er nog dat we niet weten?
Topman Martin Winterkorn moest Volkswagen verlaten. De man was vorig jaar goed voor een vast loon van 1,6 miljoen euro. Hij vertrekt met een pensioenpot van maar liefst 28,57 miljoen euro. Hij moest zelf ontslag nemen, maar zou volgens de Financial Times toch in aanmerking komen voor een ontslagvergoeding van 3,2 miljoen euro. Frauderen waarbij ons milieu en dus ook onze gezondheid op het spel gezet worden, is blijkbaar een wel erg lucratieve bezigheid.
Wellicht zal Volkswagen grote boetes opgelegd krijgen. Dan kan het concern wel wat steun gebruiken. Minister Van Overtveldt (N-VA) heeft alvast een riante bijdrage beloofd. Als de Audifabriek in Vorst vanaf 2018 een elektrische terreinwagen mag maken, komt er 100 miljoen euro van de regering. Eerder werd al 35 miljoen euro van de gewesten beloofd.
Dat een groot bedrijf als Volkswagen op zo’n grote schaal fraude kon plegen, is opmerkelijk. De uitstoot door wagens heeft verregaande gevolgen voor onze gezondheid. De gedetailleerde informatie die er is over uitstoot en verbruik wekt de indruk dat er ernstige controles zijn. Maar blijkbaar is dit niet het geval. De autlobby is te groot en te machtig om dergelijke controles toe te laten.
Die macht blijkt overigens ook uit de reacties op het schandaal. Enkel Zwitserland verbood de verdere verkoop van modellen waar de fraude van vastgesteld is. Elders werd gesproken over onderzoeken en werd met schadeclaims gedreigd. Dienen die sterke uitspraken enkel om ons te sussen tot het stof is gaan liggen?
Een autosector waarin zo’n grootschalige fraude kan, is ziek. Bovendien maakt het ons ook ziek door de schadelijke gevolgen op milieuvlak. Twee maanden voor een Klimaattop in Parijs geeft dit te denken. Dat deze Klimaattop mee gesponsord wordt door grote automerken wijst erop dat we vanuit die hoek niets moeten verwachten.
Wat we met de gemeenschap niet bezitten, kunnen we ook niet ernstig controleren. Mobiliteit, milieu en gezondheid zijn te belangrijk om private bedrijven de vrije hand te laten. Als enkel de winsten tellen, wordt niet geaarzeld om te frauderen. Dankzij de goede banden met internationale instellingen en regeringen, onder meer op basis van een uitgebreid lobbynetwerk, komen ze er nog mee weg ook. De fraude bij VW is geen morele kwestie, het is een logische ontwikkeling in een op winsten gericht systeem. Het is dan ook niet geen probleem dat tot een bedrijf in de sector beperkt is.
Hoog tijd om daarmee te breken. Breng de volledige mobiliteitssector, dus ook de automobielbedrijven, onder publiek bezit zodat een degelijke controle mogelijk is, zodat ernstig kan geïnvesteerd worden in milieuvriendelijke alternatieven voor zowel collectieve als individuele mobiliteit (waarbij een drastische uitbreiding van het openbaar vervoer het particuliere vervoer doet afnemen).
