NL Socialisme

Category: Nationaal

  • Investeer in zorg en onderwijs, niet in haat!

    Protest tegen sociaal-economisch congres VB

    Op zondag 24 september hield het Vlaams Belang een sociaal-economisch congres in Affligem. Daarmee werd de erg kronkelende bocht richting ‘sociaal imago’ verder gezet. Gelukkig was er antifascistisch protest. Op initiatief van drie vakbondsmilitanten verzamelden 70 antifascisten aan het standbeeld van Daens in Aalst om vervolgens met een betoging het ‘Vals Belang’ aan te klagen.

    VB speelt in op miserie

    Inspelen op ellende om haat te zaaien en aan te wakkeren, kan vandaag gemakkelijk. De kwesties liggen voor het oprapen: van tekorten in de kinderopvang tot een gebrek aan betaalbaar wonen en de bezorgdheid over de pensioenen. Om daar maximaal gebruik van te maken, doet het VB zich ‘sociaal’ voor. Dat is een leugen!

    Het sociaal-economisch congres gaf daar nogmaals een voorbeeld van. Congresvoorzitter Lode Vereeck zei dat het economisch model van de afgelopen jaren gefaald heeft. Hij omschreef dit als het globalisme, om het niet te moeten hebben over het neoliberalisme. Nog geen twintig jaar geleden was het VB zelf een fervente aanhanger van het neoliberalisme. Vandaag zegt ze voorstander te zijn van het Rijnlandmodel, het naoorlogse model met een stevige sociale bescherming. Dat deze sociale zekerheid werd afgedwongen door een sterke arbeidersbeweging, vermeldt het VB er uiteraard niet bij. Meer nog: het VB keert zich uitdrukkelijk tegen de vakbonden.

    Het congres werd voorgezeten door de voormalige donkerblauwe liberaal Lode Vereeck, die voorheen verkozen was voor VLD en Lijst Dedecker en die na zijn ontslag wegens grensoverschrijdend gedrag aan de Universiteit Hasselt aan de slag ging als parlementair medewerker van het Vlaams Belang. Een centrale spreker op het congres was Europees Parlementslid Tom Vandendriessche die eind jaren 1990 de greep van het VB op de Gentse studentenvereniging KVHV vestigde met een extreem elitaire benadering waarbij de rechtse studenten in maatpak en champagne in de aanslag onder meer pleitten voor hogere inschrijvingsgelden. Verder sprak Wouter Vermeersch, eveneens ex-LDD. Ook inhoudelijk droop de hypocrisie ervan af. Qua concrete voorstellen werd nadruk gelegd op het verminderen van bijdragen aan de sociale zekerheid en het invoeren van nieuwe lastenverlagingen voor de bazen.

    Op de vraag van waar het geld voor sociale maatregelen moet komen, kijkt het VB steevast naar ‘de Walen’ en de ‘vluchtelingen’. Altijd is er wel een zondebok. Over de opgepotte rijkdom van een klein groepje graaiers en aandeelhouders zwijgt het VB in alle talen. Dat is geen toeval: extreemrechts rijdt voor de belangen van de superrijken. 

    Antifascistisch protest

    De hypocrisie van het Vals Belang werd ontmaskerd door antifascisten. Initiatiefnemer en ABVV-delegee Frederik De Groeve wees aan het standbeeld van Daens op enkele eisen die we doorheen onze strijd verdedigen: behoud van de index, verhoging van het minimumloon tot 17 euro per uur, het recht op syndicale actie, een vermogensbelasting om de miljardairs te doen betalen. Hij gaf een voorbeeld van een leerkracht die met collega’s een protestactie hield nadat het plafond in een klas naar beneden was gekomen, gelukkig tijdens de speeltijd. De betogers scandeerden nadien: “Investeer in onderwijs, niet in haat.” Aan het vertrekpunt werd ook gesproken door Katrien Neyt van ABVV Oost-Vlaanderen en Tina De Greef, secretaris van ACV Puls. Na een korte betoging volgde een meeting in het Volkshuis, waar historicus Vincent Scheltiens benadrukte dat extreemrechts zich altijd tegen de arbeidersbeweging gekeerd heeft. Angeline Van Den Rijse van de Algemene Centrale Oost-Vlaanderen en Bart Van der Biest, vakbondsafgevaardigde in de zorg, namen ook het woord.

    Het VB biedt geen antwoorden op sociale ellende, het zet mensen tegen elkaar op zodat niemand kijkt naar de echte verantwoordelijken. Ons antifascisme omvat een actieve verdediging van sociale eisen die antwoorden op het huidige beleid en die ingaan tegen de pogingen van extreemrechts om miserie in haat om te zetten. Stop het Vals Belang, doe mee met onze antifascistische campagne!  

    Fotoreportages:

  • Goed bezig, Siegfried!

    De propaganda van Siegfried Bracke om zijn eigen partij voor te stellen als een verzameling grijpgrage inhalige ego’s is bijzonder doeltreffend. Niet alleen rechtvaardigde hij zijn eigen bovenwettelijke pensioen – meer dan 10.000 euro is toch normaal na de geleverde inspanningen, lijkt hij te denken. Meer nog: hij trekt naar de rechtbank om zijn bonus te behouden en schopt wild om zich heen naar al wie die bonus in vraag stelt.

    https://nl.socialisme.be/96860/graaiende-bracke-toont-wat-de-verandering-van-n-va-echt-betekent

    Ter herinnering: de ex-Kamervoorzitter krijgt een extra pensioenvergoeding bovenop het maandelijkse wettelijke maximum van 7.813 euro bruto per maand. Met deze ‘afscheidsvergoeding’ komt Bracke aan meer dan 10.000 euro bruto per maand. Er zijn vragen gesteld over de wenselijkheid dat politici voor zichzelf creatief met de regels omspringen om wettelijke maxima te overschrijden. Ondertussen kregen acht voormalige topambtenaren gelijk van de kortgedingrechter. De regering zelf past dezelfde creativiteit toe om de nieuwe postbaas een jaarloon te bezorgen die ongeveer dubbel zoveel als het wettelijk voorziene maximum is voor een manager in een semi-publiek bedrijf. Bracke stapt naar de rechter om zijn bonus te behouden en beschuldigt de PVDA van ‘laster en eerroof’ wegens een petitie tegen de graaipensioenen. Behalve de vraag welke eer er nog te roven viel, is dit meteen ook een forse aanval op de vrije meningsuiting.

    Er zijn echter ook heel wat positieve zaken aan deze opstelling van Siegfried Bracke. Hij maakt duidelijk waar de ‘kracht van verandering’ van N-VA voor staat: meer van hetzelfde asociale beleid waarbij elke euro pensioen voor ons er één teveel is, terwijl voor henzelf de vetpotten niet groot genoeg kunnen zijn. Voor N-VA ging de aanval op de perequatie, de aanpassing van de ambtenarenpensioenen aan de evolutie van de bezoldiging van de actieve ambtenaren, niet ver genoeg. Onze pensioenen zijn volgens de partij van Bracke onbetaalbaar. Het hypocriete en asociale karakter van die opstelling wordt magistraal doorprikt door de verbetenheid waarmee Bracke zijn eigen riante pensioen verdedigt. Een zichtbaar geïrriteerde De Wever verklaarde gisteren in ‘De Tafel’ dat hij Bracke maar niet te pakken krijgt en de situatie “afschuwelijk” vindt. Kortom, hij weet dat dit zijn partij pijn doet.

    https://nl.socialisme.be/95478/partijen-van-de-croo-en-bracke-willen-ambtenarenpensioen-harder-aanvallen-seriously

    Uiteraard zal een petitie geen einde maken aan het gegraai, maar het is wel een goed instrument om de woede van brede lagen van de bevolking te tonen. Door zich tegen de PVDA-petitie tegen de graaipensioenen te richten en dit zelfs voor de rechtbank te willen brengen, maakt Siegfried Bracke meteen duidelijk welke in het parlement vertegenwoordigde partij hij als zijn belangrijkste vijand ziet. Dat is uiteraard niet extreemrechts. Neen, toen de vakbonden in 2014 protesteerden en staakten tegen de aanvallen op de lonen van alle werkenden (met onder meer een indexsprong), nam Bracke deel aan een protestactie hiertegen. Er werd een ‘gratis bus’ ingelegd tussen het station Gent-St-Pieters en het stadscentrum. De actie ging uit van Jong N-VA, waaronder enkele toekomstige activisten van Schild & Vrienden. In 2018 beschreef Bracke een interview met Dries Van Langenhove als “heerlijk uitdagend” zelfs indien hij “hier en daar” van mening verschilde… De VB’ers in het parlement zitten overigens ook met plezier aan de parlementaire vetpotten. Dat is hoe Filip Dewinter zichzelf op een Maserati van minstens 112.000 euro kon trakteren.

    https://nl.socialisme.be/73720/kamervoorzitter-bracke-n-va-vindt-interview-met-neofascist-heerlijk-uitdagend

    De meest consequente tegenstander van graaipensioenen zoekt Bracke terecht niet bij extreemrechts maar bij de linkerzijde. Wil hij dat vlak voor de verkiezingen misschien nog eens herhalen? De petitie kan je hier nog altijd ondertekenen. Doen! (zo citeren we ook nog eens de naam van het magazine van de SP waarvoor Bracke als Valère Descherp jarenlang columns schreef).

    Door ook klacht in te dienen tegen Het Nieuwsblad wegens een grappig bedoelde advertentie (met een foto van Bracke en het opschrift ‘in de kassa’ naast Delhaize-personeel met de tekst ‘aan de kassa’), toont Siegfried dat hij het niet duldt dat er met hem gelachen wordt. Hij eist 120.000 euro schadevergoeding om zo eens goed ‘in de kassa’ te zitten… Het gegraai gaat samen met een arrogantie die zo verregaand is dat Bracke zijn eigen ruiten en die van zijn partij ingooit. Het is bijzonder moeilijk om daar niet de lol van in te zien.  

  • Neen, het Vlaams Belang is geen sociale partij!

    Op 24 september 2023 houdt Vlaams Belang een sociaaleconomisch congres in Affligem. Hier zal het zichzelf afschilderen als een sociale partij voor Vlamingen. Zo probeert de partij populariteit te winnen onder kiezers van wie de levensomstandigheden onder druk staan door jarenlang neoliberaal beleid: besparingen op sociale voorzieningen, slechtere arbeidswetten en andere maatregelen hebben hun stempel al gedrukt. Van het zelf aangemeten imago van ‘sociale partij’ is echter niks aan. Het daadwerkelijke programma en het stemgedrag van het VB in de parlementen tonen aan dat deze partij op sociaaleconomisch vlak net zo asociaal is als op alle andere vlakken.

    door Nils (Gent) uit maandblad De Linkse Socialist

    https://nl.socialisme.be/97036/actie-tegen-vals-belang-tegen-haat-en-asociaal-beleid

    Van harde neoliberalen…

    In de jaren 1980 en 1990 stelde het VB zich openlijk op als hard neoliberaal. De partij pleitte voor de verhoging van de pensioenleeftijd, de afschaffing van de automatische indexering van de lonen, lagere lonen en meer flexibiliteit voor ons en tegelijkertijd extra fiscale cadeaus voor de grote bedrijven.

    In 2005 omschreef de krant De Tijd – die moeilijk van linkse sympathieën kan verdacht worden – het toenmalig sociaaleconomisch programma van het VB als “Neoliberalisme met Vlaamse onafhankelijkheid als passe-partout.”

    Vooral na de recessie van 2008 paste extreemrechts zich aan. Nu verdedigt het nog steeds de belangen van het patronaat, maar het presenteert dit in een sociaal ogende verpakking.

    … tot vals ‘sociaal’ imago

    Eens je voorbij de verpakking kijkt naar wat het VB echt voorstelt, blijkt dat het asociale karakter nog steeds dominant is. Rond de pensioenen leek het bij de verkiezingen van 2019 alsof het VB tegen de verhoging van de pensioenleeftijd naar 67 jaar en voor een minimumpensioen van 1500 euro was. Dit oogt progressief, maar het VB koppelde de pensioenleeftijd uitdrukkelijk aan het aantal gewerkte jaren en uren. Voor het minimumpensioen werd een loopbaanvereiste van 40 jaar (66.000 gewerkte uren) voorgesteld. Dit betekent dat enkel wie voltijds werkt, recht zou hebben op dit minimumpensioen. Doorgaans zijn er meer vrouwen die deeltijds werken (40,7% van de vrouwelijke werknemers volgens Statbel). Het voorstel van het VB is dus ook sterk discriminerend.

    Vandaag blijft het VB deze loopbaanvereiste verdedigen. Het bedrag voor het minimumpensioen paste het aan tot 1650 euro, een (te lage) correctie aan de inflatie. De recente pensioenhervorming van de regering-De Croo, een directe aanval op de pensioenen van de ambtenaren, bestempelde het VB als ‘donkerrood’. De verstrengde voorwaarden rond het minimumaantal effectieve werkjaren om recht te hebben op een minimumpensioen gaan voor rechts en extreemrechts niet ver genoeg.

    In het belang van de rijken

    Ook op alle andere vlakken wordt het duidelijk dat het Vlaams Belang slechts één deel van de bevolking dient: de rijken! Het stemgedrag in de verschillende parlementen bevestigt dit. In 2017 stemde het VB voor de verstrenging op de beruchte loonnormwet van 1996, die ervoor zorgt dat de lonen bevroren blijven. De partij die zegt voor de koopkracht van de ‘gewone Vlaming’ op te komen, heeft de wet die het grootste obstakel vormt voor het verhogen van de koopkracht, helpen invoeren en zelfs verstrengen! Ondertussen blijft Vlaams Belang de fiscale voordelen van rijken beschermen. Toen het Europees Parlement een wetgeving voorlegde over het opstellen van een zwarte lijst van Europese lidstaten die een fiscaal paradijs zijn en van een kadaster van belastingen betaald door multinationals, stemde Vlaams Belang tegen. Daarnaast stemde Vlaams Belang samen met N-VA als enige Belgische partijen tegen de invoering van een Europees minimumloon. Dit minimumloon zou vooral in Oost-Europa de lonen doen stijgen. Dit zou een verdere delokalisatie van industrie naar die landen of dumpingpraktijken zoals het invoeren van tijdelijke werknemers ontmoedigen. Het VB beweert de Vlamingen voor deze twee zaken te willen beschermen, en koppelt dit graag aan xenofobe fabeltjes, maar ondersteunt in het parlement het voortbestaan van deze praktijken.

    Tegen de arbeidersbeweging

    Het VB doet er niet alleen alles aan om de winsten van de allerrijksten te verzekeren ten koste van onze sociale zekerheid en door hun allerlei fiscale voordelen te verschaffen, maar ook door de belangrijkste verdedigingslinies van de arbeidersbeweging aan te vallen. Vlaams Belang is een uitgesproken anti-vakbondspartij. Het wil zo veel mogelijk de macht van de georganiseerde arbeidersbeweging aan banden leggen, om de patroons vrij spel te geven. Het wil de vakbonden rechtspersoonlijkheid opleggen, waardoor ze onder meer de stakerskassen openbaar zouden moeten maken (tot groot jolijt van de werkgevers natuurlijk). Ook wil het de uitbetaling van werkloosheidsvergoedingen uit handen van de vakbonden halen.

    Tekening door Ximi voor maandblad De Linkse Socialist

    Bij alle problemen wijst het VB naar de ‘buitenlanders’. Migranten zouden het grootste onheil zijn dat onze samenleving treft, terwijl het net als wij slachtoffers van het kapitalistische systeem zijn. Het zwijgt in alle talen over de rol van het systeem en al zeker over de grote profiteurs ervan, de kapitalisten die miljarden opslokken. Achter het ‘volkse’ masker schuilt een partij die de rijken en kapitalistische profiteurs uit de wind zet. Nooit legt het de verantwoordelijkheid voor de crisis bij deze rijke miljonairs. Het VB schopt naar beneden in plaats van de rijke elite aan te pakken. En dat is bewust. Dit komt erop neer dat crises in de samenleving veroorzaakt worden door de mensen die zelf slachtoffers zijn van het systeem. Verschillende groepen slachtoffers van het asociaal systeem worden tegen elkaar opgezet, zodat de kern van het probleem, het kapitalisme, niet in vraag wordt gesteld.

    Als het sociaaleconomisch congres van het VB onbeantwoord blijft, kan het haar misleidend ‘sociaal’ profiel uitspelen om steun te winnen onder werkenden en jongeren. Dat is onderdeel van de strategie om op 9 juni volgend jaar een klinkende verkiezingsoverwinning te halen. Het is essentieel dat de leugens beantwoord worden. De vakbonden en de linkerzijde hebben een centrale rol te spelen in het afrukken van de maskers van het Vals Belang.

    Er is een consequent sociaal alternatief voor het asociale beleid nodig waarbij de rijkdom wordt verdeeld in plaats van de mensen. Om die rijkdom te kunnen herverdelen, moet de werkende klasse de controle erover zelf in handen nemen.

    https://nl.socialisme.be/97036/actie-tegen-vals-belang-tegen-haat-en-asociaal-beleid

  • Verkiezingen. Hoe kan de arbeidersbeweging haar stempel drukken?

    Een jaar voor de verkiezingen zitten alle regeringen in crisis

    De financiële crisis van 2008-9 luidde het begin in van een serie van crisissen die elk op zich tot zeer verregaande conclusies kunnen leiden over het functioneren van het systeem, tot het in vraag stellen van het kapitalisme zelf.

    Diepe politieke crisis

    Dit drukt zich uit in een diepe politieke crisis van de meeste burgerlijke partijen, niet alleen in België. Hun basis verschrompelt elke dag een beetje meer. Dit komt door hun algemeen gebrek om te voldoen aan de meest dringende dagelijkse behoeften en noden van de meerderheid van de bevolking en de meest dringende uitdagingen, bijvoorbeeld wat betreft het klimaat. Ook bij die laag van arbeiders en delen van de middenklasse, die voorheen nog wat reserve hadden opgebouwd, wordt angstig uitgekeken naar wat nog volgen kan. Hun reserves en condities boeren zienderogen achteruit, met geen perspectief op beter.

    Momenten waarop ook de middenlagen van de maatschappij in hun voortbestaan geraakt worden en zich beginnen roeren, zijn historisch altijd perioden geweest van grote maatschappelijke schokken, van revolutie en contrarevolutie. 

    De pandemie hakte er al zwaar in. Dit werd gevolgd door de energie- en inflatiecrisis. Voor de arbeidersklasse was het alle hens aan dek, ook in de meest geavanceerde kapitalistische landen. Daar dreigt nu een schuldencrisis bovenop te komen. Voor de noodzakelijke investeringen voor groene transitie en digitale omslag, wordt steevast uitgekeken naar de overheid, terwijl de opbrengsten ervan steevast voor een kleine minderheid van kapitaalbezitters zijn.

    Turbulente verkiezingen

    Vivaldi en de verschillende regionale regeringen konden de wereldwijde budgettaire versoepelingen aangrijpen om de ergste sociale gevolgen te verzachten. De eerste acties begin vorig jaar in de bedrijven, de zorg, van de kinderverzorgers, het onderwijspersoneel … voor meer middelen en meer loon en sociale tegemoetkomingen, waren het begin van een dynamiek die de verschillende regeringen dwong om maatregelen te nemen om een verdere radicalisering af te remmen. Het ging om maatregelen zoals de verlaging van de btw op energie van 21 naar 6%. Een echte discussie over welke strategie de arbeidersbeweging nodig heeft om haar volle gewicht in de schaal te kunnen werpen, werd echter nooit naar de werkvloer gebracht. Het gevoel zal vandaag aanwezig zijn dat we het ergste hebben kunnen vermijden. De index bleef bijvoorbeeld overeind, terwijl in vele landen de werkende bevolking het volle gewicht van de torenhoge inflatie ondervond. De beweging voor meer koopkracht leed geen nederlaag, de strijd was niet voor niets. Maar een overwinning werd het ook niet. We konden de schade beperken dankzij onze acties en de schaduw van onze potentiële collectieve kracht.

    De verkiezingen dienen zich op een zeer turbulente manier aan. De meeste Vivaldi-partijen zijn in crisismodus. Ook de N-VA, federaal in de oppositie maar leider van de Vlaamse regering, spartelt. Deze crisis is er omdat hun sociale basis in de maatschappij steeds meer onder druk staat. Hoe zal het sentiment dat zowel afgrijzen als een grote angst en onzekerheid voor de toekomst weerspiegelt, zich politiek uitdrukken?

    In Nederland neemt een hele politieke generatie ontslag, maar komen er ook nieuwe politieke programma’s? Martin Wolf, economisch journalist voor de Financial Times, vreest in zijn nieuwe boek (‘De crisis van het democratisch kapitalisme’) voor het voortbestaan van het ‘liberale’ kapitalisme. Hij pleit voor hervormingen van bovenaf om revolte van onderuit te vermijden.

    Onze eisen samenbrengen in strijd

    De werkende bevolking kan, in al haar diversiteit, met jongeren, vrouwen en lgbtqia+ mensen op kop, slechts op zichzelf rekenen om hun eisen en zorgen op tafel te leggen en te verdedigen. Ze kan een actieve rol spelen en haar stempel actief op de verkiezingscampagne en het publieke debat drukken indien ze de strijd van de afgelopen maanden naar een versnelling hoger brengt. Zo kan ze haar eisen in het maatschappelijk debat opleggen dat in de media, op de werkvloer, in de huiskamers en op school wordt gevoerd. Als de werkende bevolking dit niet zelf doet, zullen anderen het in haar naam doen, met alle gevolgen van dien. Extreemrechts is er alvast volleerd in. Maar ook anderen kunnen in dit vacuüm stappen.

    Het personeel van het Nederlandstalig hoger onderwijs komt op 11 oktober op straat voor meer publieke middelen. De noden in het onderwijs, maar ook in de zorg, en andere publieke diensten als de brandweer, civiele bescherming … zijn gigantisch. Het is nodig dat de asociale loonwet verdwijnt en er een volledig herstel van de index komt. Op een sociaal kerkhof kan er geen gelijkheid groeien, en dus is het belangrijk dat ook de jongeren en de bewegingen tegen onderdrukking met hun specifieke eisen van zich laten horen in aanloop naar de verkiezingen.

    Dergelijke bewegingen kunnen de stem van de PVDA versterken en de noodzakelijke krachtsverhouding opbouwen binnen de maatschappij om onze eisen ook af te dwingen. Het budgettaire keurslijf moet afgewezen worden. De steun voor eisen naar een meer verregaande herverdeling van de rijkdom door een taks op vermogen is zeer groot. Het komt neer op het opeisen van een groter deel van de door de werkenden zelf geproduceerde rijkdom.

    Een burgerlijk parlement zal een dergelijke eis echter niet zomaar verwezenlijken. Bovendien zijn er immense achterpoortjes en blijven de grootste kapitalen in België nog steeds onzichtbaar door het ontbreken van een vermogenskadaster. Een bijkomende eis moet dan ook de nationalisatie van de financiële en belangrijkste economische sectoren zijn onder democratische controle van de gemeenschap om kapitaalvlucht te voorkomen.

    Een dergelijk programma bespreken en populariseren naar aanloop van de verkiezingen, het onderdeel maken van de sociale verkiezingen in de bedrijven, van discussies in de scholen en campussen, maakt deel uit van de klassenstrijd. Het zal de werkende klasse in al haar geledingen meer bewust maken van haar bijzondere rol in de samenleving en de voorwaarden creëren om de strijd te beginnen voeren voor een maatschappij naar haar model en in haar belang.

  • Stop extreemrechts!

    Niet nog meer geweld en conservatisme…

    Extreemrechts dreigt wereldwijd. Niet door sociale media of een verrechtsing van de samenleving, maar door de multicrisis van het systeem. Wereldwijd wordt gezocht naar een alternatief. Velen proberen het tij te keren met klimaatprotest, bewegingen tegen onderdrukking of een stem voor partijen zoals de PVDA. Maar doordat strijd, socialisme en revolutionaire verandering niet gepopulariseerd of georganiseerd worden, ontstaat er meer ruimte voor misleiding door extreemrechts. Dat staat voor een meer conservatief en gewelddadig kapitalisme. De extreemrechtse dreiging moet gestopt worden!

    door Arne (Gent)

    De presidentskandidaat die de beste score haalde in de voorverkiezingen in Argentinië, Javier Milei, wil overheidsfinanciering van wetenschappelijk onderzoek stopzetten. Wereldwijd nemen geweld en discriminatie toe. In Zweden, Nederland en Denemarken werden Korans verbrand door extreemrechtse islamofoben. Zowel in Azië als Europa staat geweld tegenover LGBTQIA+ personen op het hoogste punt in tien jaar.

    Toch mogen we de moed niet verliezen. De bewegingen van Black Lives Matter, #MeToo en Pride zijn grote uitdagingen voor extreemrechts. Ze illustreren de solidariteit van de werkende klasse. In Canada protesteerde de vakbond IATSE tegen een extreemrechts protest tegenover een drag zomerkamp.

    In Ierland organiseerden bibliotheekmedewerkers zich tegen extreemrechtse protestacties rond de beschikbaarheid van boeken over gender in de bibliotheek. De beste manier om extreemrechts te bestrijden, is deze bewegingen uitbouwen. De spontane solidariteit van de werkende klasse in de verf zetten en het vertrouwen dat dit geeft gebruiken om een samenleving gebaseerd op eenheid van de werkende klasse te populariseren.

    Meloni, Orban, Erdogan en Poetin tonen hoe een systeem in crisis de politieke leiding krijgt die haar instabiliteit en gruwelijkheid uitdrukt. De tijd dat verkiezingen een stabiel oord voor traditionele partijen waren, is voorbij. Uit de laatste vertrouwensbarometer van Statistiek Vlaanderen bleek dat slechts 4% nog vertrouwen heeft in partijen. Dat verbaast niet. Sophie Straat zingt waar het op staat: “100 jaar kiesrecht, maar jij bepaalt nog steeds voor mij.” De traditionele partijen proberen de indruk te wekken dat alles goed gaat. De Belgen zouden de rijksten ter wereld zijn, maar tegelijk zijn de armoedecijfers schrijnend en dat ontgaat niemand. Een echt einde voor extreemrechts moet buiten dit systeem gezocht worden.

    Toch wordt de extreemrechtse dreiging gebruikt om het vertrouwen in de instellingen op te krikken. Journalisten stelden zich de vraag “wat de centrumpartijen in ons land kunnen leren van het onderuitgaan van Vox en de opvallend goede scores van socialisten en conservatieven.” Ze stellen de traditionele partijen voor als enige alternatief voor extreemrechts, maar het gevaar in Spanje is niet geweken. Het is belangrijk dat na de regionale verkiezingen velen bewust waren van de extreemrechtse dreiging, maar met het besparingsbeleid van de traditionele partijen zal bij de volgende verkiezingen de misleiding om het ongenoegen te laten blijken met een stem voor extreemrechts moeilijk te weerstaan zijn.

    Na het proces rond Sanda Dia en de vrijspraak van seksistische haatspreker Jeff Hoeyberghs zijn er nog weinig argumenten om justitie te zien als een bondgenoot in de strijd tegen extreemrechts. Maar wat de uitkomst van het proces rond Schild & Vrienden ook mag zijn, Dries Van Langenhove zal niet gestopt worden door een rechter. De strijd tegen extreemrechts zal niet voor ons gevoerd worden. Het zijn jongeren, onderdrukte groepen, armen en de werkende klasse zelf die moeten bouwen aan een beweging. We moeten zelf de thema’s van de verkiezingen bepalen. Via protest kunnen we openlijk de vraag stellen waarom, als we dan toch de rijksten ter wereld zijn, er nog mensen zonder huis of kinderen met een lege brooddoos zijn. Waar zit de echte rijkdom en hoe kunnen we ervoor zorgen dat die gebruikt wordt in het belang van de meerderheid van de bevolking? De extreemrechtse leugens moeten doorprikt worden. Verandering die we via protest afdwingen, zal het langst bijblijven en meest leren over wat een echt alternatief is. Organiseer je samen met ons als antikapitalistische socialist!

  • Vooruitblik op het proces rond Schild&Vrienden

    Op 12 september komt de zaak tegen zeven leden van Schild & Vrienden, waaronder ‘eindbaas’ Van Langenhove, normaal gezien voor de Gentse correctionele rechtbank. Ze worden vervolgd wegens onder meer racisme, het herhaaldelijk verkondigen van discriminatie, negationisme en in het geval van Van Langenhove ook het te koop aanbieden van verboden wapens (pepperspray). In de aanloop naar het proces nam het Vlaams Belang formeel enige afstand van Van Langenhove, maar een andere beschuldigde blijft lokaal VB-voorzitter in Sint-Niklaas. Door Van Langenhove de centrale toespraak te laten houden op de door het VB gedomineerde IJzerwake blijkt hoe innig de verhoudingen blijven.

    Het is meer dan gerechtvaardigd dat er een proces komt tegen Schild & Vrienden, zelfs indien er geen al te grote hoop in mag gevestigd worden. De uitkomst van een puur juridische strijd is steeds onzeker. Dat bleek eens te meer met het opheffen van het verbod op de ‘Kameraadschapsavond’ aan de vooravond van de IJzerwake. Dat ‘feest’ van neonazi’s uit binnen- en buitenland is een gevaar voor al wie niet in hun ‘superieure arische plaatje’ past. Mensen van kleur of LGBTQIA+ personen komen op zo’n ogenblik beter niet in de buurt van Ieper…

    Het komt tot een proces omdat de maatschappelijke afkeuring van de denkbeelden en methoden van Schild & Vrienden na de Pano-reportage te groot werd. Zolang die groep min of meer onder de radar bleef, kon ze zich opbouwen en steeds verder gaan met intimidatie en aanzetten tot geweld. Het opengooien van het rioolputje van racisme, seksisme, LGBTQIA+fobie, holocaust-ontkenning en tal van andere ranzigheid, leidde tot afgrijzen en tot protest. Studenten en scholieren, waaronder Campagne ROSA en ALS, betoogden in Gent. De haatfabriek KVHV probeerde zich nadien recht te trekken, onder meer met een seksistische lezing door Jeff Hoeyberghs. Ook daartegen werd geprotesteerd op initiatief van Campagne ROSA en Actief Linkse Studenten. Het protest lag aan de basis van de ophef waarmee de druk op de universiteit groot werd om KVHV te sanctioneren (wat uiteindelijk niet gebeurde) en waarna Hoeyberghs zich voor de rechter moest verantwoorden. In eerste aanleg werd hij veroordeeld, in hoger beroep grotendeels vrijgesproken. Dat toont de beperkingen van het gerechtelijke terrein, zelfs indien de beschuldigingen tegen de voortrekkers van Schild & Vrienden zorgvuldig zijn afgewogen.

    Van Langenhove wordt verdedigd door Hans Rieder, die eerder als advocaat optrad voor Jeff Hoeyberghs. De haat van het KVHV levert hem heel wat klandizie op. Die zullen het als zelfverklaarde ‘elite’ niet moeilijk hebben om een dure advocaat te betalen. Het KVHV heeft niet alleen problemen met mensen van kleur, vrouwen, vakbondsmilitanten of LGBTQIA+ personen, maar ook met toegankelijk hoger onderwijs. Het VB probeert een ‘sociaal imago’ hoog te houden, de studenten van het KVHV daarentegen pleiten openlijk voor hogere inschrijvingsgelden en dit op een ogenblik dat studies aantonen dat ondertussen 75% van de studenten werken tijdens het schooljaar.

    Van Langenhove zal zich bij een veroordeling als ‘Vlaamse martelaar’ in de markt zetten, bij een vrijspraak zal hij zich onaantastbaar voelen. In de aanloop naar de verkiezingen van 2024 waarin extreemrechts in heel Europa kan scoren, dreigt het zelfvertrouwen van Schild & Vrienden en/of soortgelijke groepjes te groeien en de basis te vormen voor meer intimidatie en geweld. Om extreemrechts te isoleren en zo het geweld te stoppen, zal straatprotest en mobilisatie nodig zijn.

  • Actie tegen Vals Belang, tegen haat en asociaal beleid

    Op zondag 24 september houdt het Vlaams Belang een sociaal-economisch congres in Affligem. Er is een oproep voor een protestactie in het nabije Aalst, aan het standbeeld van Daens, gevolgd door een bijeenkomst in het Volkshuis. Drie Oost-Vlaamse syndicalisten lanceerden een oproep voor deze protestactie tegen het Vals Belang, tegen haat en tegen het asociaal beleid.

    Facebook evenement

    Het gaat niet goed met onze samenleving. We strompelen van de ene crisis in de andere. Het aantal mensen dat uit de boot valt, neemt toe. Het politieke establishment blijft hardnekkig een systeem in stand houden waarbij de rijkdom meer en meer geconcentreerd wordt in een heel beperkt aantal handen. Terwijl de sociale noden hoog zijn, worden de rijken alsmaar rijker. Het Vals Belang wijst nooit naar de verantwoordelijkheid van het grote geld, aandeelhouders of werkgevers. Het zaait haat en verdeeldheid onder de werkende klasse.

    Het Vlaams Belang probeert zich op te werpen als een vriend van wie uit de boot valt of er dreigt uit te vallen. Op 24 september houden ze hun sociaal-economisch congres in Affligem. Achter het masker van de zogezegd volkse partij schuilt een partij die de rijken en kapitalistische profiteurs uit de wind wil zetten. Nooit legt ze de verantwoordelijkheid voor de crisis bij de rijke miljonairs. Ze schopt naar beneden in plaats van de elite aan te pakken. En dat is bewust. Ze beweert dat de crisis in onze samenleving veroorzaakt wordt door de mensen die zelf ook slachtoffer zijn van dit systeem, zoals bijvoorbeeld vluchtelingen. Het Vals Belang zet verschillende groepen slachtoffers van het asociaal systeem tegen elkaar op. Haar rol om te verdelen dient de elite die zo beter kan heersen.

    Op een vorig sociaal-economisch congres probeerde de partij zich ook al een sociaal imago aan te meten. Maar dat programma en de belangrijkste stemrondes in de parlementen de voorbije jaren liegen niet.

    Het Vals Belang:

    • stemt telkens opnieuw tegen het invoeren van een Europees minimumloon wat de zwaksten beter zou beschermen en looncompetitie (sociale dumping) kan tegen gaan.
    • beweert voor een minimumpensioen van 1500 euro te zijn, weliswaar enkel voor wie 40 gewerkte jaren kan voorleggen, dus niet voor de overgrote meerderheid van de vrouwen.
    • pleit voor een afschaffing van ons indexsysteem (centen ipv procenten). 
    • stemde voor meer flexijobs, meer overuren, minder ploegenpremies en voor het beperken van werkloosheidsuitkeringen in de tijd.
    • wil de vakbonden aan de leiband om zo de patroons meer vrij spel te geven.

    Op haar congres in Affligem wil het Vals Belang de kiezers een rad voor de ogen draaien. Ze wil zich opwerpen als de politieke vriend van de werkende klasse. Ze teert daarbij op het terechte ongenoegen dat er leeft bij de werkende bevolking over de asociale politiek van de klassieke partijen. Maar het zijn leugens.

    Die misleiding willen wij beantwoorden. Wij komen op zondag 24 september om 15u op straat in Aalst aan het standbeeld van priester Daens op het Werfplein.

    Wij stappen op voor een consequent sociaal alternatief op het asociale beleid. Verdeel de rijkdom, niet het land.

    • Wij eisen hogere minimumlonen en pensioenen voor iedereen.
    • Wij eisen meer middelen voor onze openbare diensten.
    • Wij eisen minder werkdruk, meer middelen en personeel voor zorg en onderwijs.
    • Wij willen massale publieke investeringen in betaalbaar wonen, openbaar vervoer en klimaatvriendelijke energieproductie in publieke handen.
    • Wij willen arbeidsduurverkorting, gratis onderwijs en meer betaald verlof, meer rust en ontspanning voor jong en oud.
    • Stop racisme, seksisme en LGBT+fobie. Wij willen een samenleving gebaseerd op solidariteit, deze kan slechts bestaan wanneer de rijkdom en welvaart ten dienste staat van de meerderheid van de bevolking.

  • 7000 keer veroordeeld en toch gaat De Moor door met onmenselijk opvangbeleid

    Foto: tentjes voor het Klein Kasteeltje. In maart dit jaar werden deze ontruimd, de opvangcrisis werd echter niet aangepakt.

    Staatssecretaris De Moor kondigde aan door te gaan met het meermaals onwettig verklaarde beleid om alleenstaande asielzoekers niet op te vangen. Zelfs De Standaard merkt op dat de CD&V-verhaaltjes over een “sterke gemeenschap waar niemand zich in de steek gelaten voelt” scherp contrasteren met het hardvochtige beleid van De Moor. De krant valt vooral over het gebrek aan empathie bij de aankondigingen, maar het gaat natuurlijk om heel het beleid.

    De Belgische staat is al meer dan 7.000 keer veroordeeld, maar weigert de dwangsommen te betalen. De Liga voor de Mensenrechten klaagt dit aan, maar wordt evenmin gehoord. Dit is een regering die zich niets aantrekt van wetten of rechters. Progressieve regeringspartijen  steigerden op sociale media, maar vinden dit geen regeringscrisis waard. De groenen namen destijds deel aan protestacties tegen het beleid van Francken, vandaag vinden ze een voortzetting van datzelfde beleid geen regeringscrisis waard. Rechtse oppositiepartijen vinden dat het niet ver genoeg gaat. Basisrechten van mensen verdedigen levert geen stemmen op. Rechts hoopt te scoren door nog meer onmenselijke omstandigheden te eisen. Hoe extreemrechts denkt te kunnen besparen op mensen die op straat leven, zegt het er nooit bij. Dat hoeft ook niet: het gaat vooral om het veiligstellen van de eigen parlementaire zitjes en bijhorende voordelen (in het geval van Dewinter bijvoorbeeld zijn Maserati). En de vluchtelingen zelf? Die komen eens te meer op straat terecht. In het land met de rijkste bevolking ter wereld. 

    De afgelopen dagen was er veel aandacht voor de overlast rond het Zuidstation in Brussel. Terwijl de operatie daar nog bezig is, organiseert de federale regering al de volgende Brussel Zuid. Waar komen mensen zonder papieren en zonder onderdak immers terecht? Het ontmenselijken van een groep mensen die op de vlucht ging in de hoop elders wel een toekomst te vinden, gaat onverminderd verder. De regeringsverantwoordelijken zijn er zo druk mee bezig dat ze geen tijd over hebben om opvang te voorzien. Onder Theo Francken werd bijna een derde van de opvangplaatsen geschrapt. Er nieuwe creëren, gebeurt trager dan het schrappen. Vluchtelingenorganisaties klagen dat staatssecretaris De Moor zelfs geen pogingen doet. Het hardvochtige beleid van Francken komt er dan nog menselijker uit dan dat van De Moor…

    Eens te meer blijkt dat mensenrechten en besparingen niet samengaan. Dit zien we niet enkel bij de opvang van vluchtelingen. Hetzelfde besparingsbeleid leidt tot drama’s in de zorg, het onderwijs, het openbaar vervoer, de kinderopvang … Wie denkt dat er meer middelen voor deze diensten zouden zijn indien er bespaard wordt op de nu reeds onbestaande opvang van vluchtelingen, vergist zich. Niet de vluchtelingen speculeren met de huizenprijzen of willen ons langer laten werken voor een lager loon. Dat doen de rijksten, niet diegenen die op straat in Brussel slapen.

    Er zijn dringend drastische publieke investeringen nodig om de situatie te veranderen zodat iedereen een menswaardige opvang krijgt. In Brussel alleen staat meer dan een miljoen vierkante meter aan kantoorruimte leeg. Er wordt gespeculeerd met leegstaande gebouwen, terwijl tegelijk duizenden mensen op straat slapen. Het ontmenselijken van vluchtelingen moet stoppen, dit leidt er enkel toe dat ze in nog wanhopiger situaties geduwd worden, wat de basis legt voor meer zwartwerk aan extreem lage lonen (wat druk zet op alle lonen) en de positie van huisjesmelkers versterkt. Dit stoppen, kan enkel door een regularisatie van alle mensen-zonder-papieren. Daarnaast blijven we internationaal strijden voor een andere samenleving om een einde te maken aan de rampzalige toestanden waardoor mensen geen andere uitweg zien dan vluchten.

    https://nl.socialisme.be/75630/dossier-over-migratie-eenheid-van-werkenden-en-armen-nodig-in-strijd-voor-ander-systeem

  • Ruwe samenleving brengt ruw asociaal gedrag voort

    Geweld op straat neemt toe. Beelden van jongeren die leeftijdsgenoten pesten, vernederen en mishandelen schokten deze zomer zodanig dat het tot protest kwam in Zelzate. De daders filmden de feiten opzettelijk om ermee te scoren in de eigen omgeving of zelfs op sociale media.

    Er waren twee protestacties in Zelzate. Een betoging gesteund door extreemrechts met duizend aanwezigen, vooral rond de eis van meer politie en repressie. Een tweede betoging, gesteund door het gemeentebestuur, bracht 1200 mensen op de been om zich uit te spreken tegen pestgedrag, geweld en haat. Vooruit-voorzitter Conner Rousseau stelde dat zijn partij voorstander is van zowel meer repressie als sociale maatregelen die omstandigheden creëren waarin zinloos geweld minder voorkomt. Het meest concrete antwoord van het gemeentebestuur van Vooruit en PVDA was een burgemeestersbesluit waardoor de politie jongeren mocht controleren zonder aanleiding.

    Extreemrechts probeert garen te spinnen bij het geweld. Zelzate is belangrijk voor het VB: in 2019 haalde het er 25% in de parlementsverkiezingen en het is bovendien de enige gemeente waar PVDA in het bestuur zit. Het antwoord van extreemrechts bestaat uit meer repressie: zerotolerantie, snelrecht en zware bestraffingen. Daarnaast uiteraard meer politie. Deze benadering wordt in Frankrijk toegepast, maar het leidt er niet tot minder geweld. Integendeel: eerder dit jaar kwam het tot enorme rellen in de banlieus na een zoveelste geval van dodelijk politiegeweld.

    Een ruwe samenleving met een grote ongelijkheid, waarbij een grote groep uit de boot valt en de druk op de rest om niet uit de boot te vallen erg groot is, leidt onvermijdelijk tot meer ruw asociaal gedrag. Van zinloos geweld tot drugshandel en -geweld waarbij minderjarigen worden ingezet in Brussel of Antwerpen.  Als er niets aan de organisatie van de samenleving wordt gedaan, zal er niets fundamenteel veranderen. Dat blijkt ook uit andere discussies over asociaal gedrag en overlast, onder meer rond het station Brussel Zuid of rond agressie tegen personeel van het openbaar vervoer. Meer personeel en dienstverlening, zoals loketten en personeel in de stations, zijn belangrijke eisen tegen deze agressie. Maar ook dat volstaat niet. Ongelijkheid, gebrek aan perspectief, individuele frustraties aangewakkerd door een systeem in crisis zorgen voor een sociale ravage. Als we dat niet aanpakken, komt er geen echt antwoord op agressie en asociaal gedrag.

    Er zijn massale publieke investeringen nodig in ontspanningsmogelijkheden voor jongeren, in onderwijs en in degelijke jobs voor iedereen. Lokale besturen hebben daar een rol in te spelen, al is het maar in het opzetten van mobilisaties om de nodige middelen hiervoor af te dwingen van hogere overheden. Mobilisatie kan bovendien helpen om asociaal gedrag maatschappelijk te isoleren.

  • Marginale ‘Kameraadschapsavond’, verjonging IJzerwake mislukt

    Artikel vanop blokbuster.be

    Over de mediabelangstelling heeft de IJzerwake sinds vorig jaar niet meer te klagen. Het verbod op het neonazifestival ‘Frontnacht’ in vredesstad Ieper zette toen de spots op de bijeenkomst van extreemrechts en alle ranzigheid die daarmee gepaard gaat. Met neonazistische groepen hoopten de organisatoren jongeren aan te trekken. Op de IJzerwake kan je immers niet naast de vergrijzing kijken. ‘Frontnacht’ mocht vorig jaar niet doorgaan nadat de stad Ieper zich onder druk van de dreiging van tegenprotest strenger had opgesteld.  

    Dit jaar kozen de organisatoren voor een voorzichtiger evenement. De traditionele ‘Kameraadschapsavond’ van onder meer Voorpost werd naar de weide in Steenstrate gehaald en gepromoveerd tot officieel onderdeel van een tweedaagse IJzerwake. Bedoeling was om liederen te zingen en nadien bij een drankje en wat muziek na te praten. Omdat het vredescharter van de stad Ieper niet was ondertekend, werd geen toelating gegeven. De Raad van State trok dat verbod in. Hopen dat het gerecht en de officiële instellingen de antifascistische strijd in onze plaats zullen voeren, is uiteraard een illusie.

    Met volgens de ‘Krant van West-Vlaanderen’ een honderdtal aanwezigen was die ‘Kameraadschapsavond’ een marginale bedoening. Er waren studenten van NSV, aanhangers van Voorpost en Schild & Vrienden. Filip ‘Maserati’ Dewinter kwam eveneens meezingen. Voor het zingen verklaarde een woordvoerder: “We maken er geen geheim van dat we van de IJzerwake het grootste nationalistisch treffen in ons land en zelfs in Europa willen maken.” Dat lijkt erg ambitieus voor een evenement dat jaar na jaar kleiner wordt. Aanvankelijk hadden de organisatoren het dit jaar over 2.500 aanwezigen, nadien trokken ze dat op tot een voor een betalend event wel erg vage schatting van 2.500 à 3.000. Alleszins een pak minder dan de zowat 5000 aanwezigen die tot voor enkele jaren telkens naar Steenstrate afzakten voor de extreemrechtse hoogmis van de IJzerwake.

    Dit jaar was Dries Van Langenhove de centrale spreker in een wanhopige poging tot verjonging. Uiteraard speelt ook het proces tegen Schild & Vrienden mee. Mogelijk worden Van Langenhove en co veroordeeld en nadien is het zelfs voor de IJzerwake en de VB’ers die het daar voor het zeggen hebben riskant om hem zo sterk te promoten. In een interview met het extreemrechtse ‘t Pallieterke klaagt Van Langenhove dat de gerechtelijke vervolging doorweegt en dat zijn tegenstanders steeds weer voor uitstel zorgen. Het laatste vertragingsmanoeuvre kwam nochtans van zijn eigen advocaat Hans Rieder, die de voorzitter van de rechtbank onpartijdigheid verwijt wegens zijn opstelling in de zaak-Hoeyberghs waarin Rieder eveneens optrad. Terloops kan opgemerkt worden dat de haatfabriek die KVHV-Gent is Rieder al heel wat klandizie heeft opgeleverd.

    De dreiging van een mogelijke veroordeling speelde eerder mee in het vertrek van Van Langenhove uit het parlement. Tot een harde breuk tussen VB en Van Langenhove kwam het niet. Integendeel: door hem als hoofdspreker op een door het VB gedomineerde IJzerwake te plaatsen, wordt de innigheid van de banden bevestigd. Om de schijn van ‘onpartijdigheid’ hoog te houden, worden VB-kopstukken niet als centrale spreker ingezet. Achter de schermen en ook op de weide zelf is de controle over de IJzerwake echter stevig in VB-handen. Vier van de vijf officiële beheerders van de vzw staan openlijk bekend als VB’er: Lieve Van Onckelen, verantwoordelijke voor het Bormshuis waar de vzw officieel is en voormalig VB-provincieraadslid; Paul Beheyt, VB-gemeenteraadslid in Aalter; Luc Vermeulen, verantwoordelijke van de ordedienst van het VB en bestuurslid van VB Berlaar; Johan Vanslambrouck, VB-gemeenteraadslid in Zandhoven. Enkel voorzitter Wim De Wit houdt officieel wat afstand van zijn partij. De tijd dat er nog een eenzame N-VA’er bij de IJzerwake betrokken is, ligt ondertussen in het verleden. N-VA’er Luk Lemmens was in de beginjaren bestuurslid van de IJzerwake. Wellicht verklaart dat zijn agressieve rol in de ‘anti-woke’ cultuuroorlog als provinciaal gedeputeerde in Antwerpen. 

    Op de IJzerwake hield Van Langenhove een bizarre toespraak. Hij riep de bejaarde aanwezigen op om te stoppen met porno kijken en netflixen. Ze zouden beter een gezin stichten en aan sport doen, liet hij weten. Wellicht had hij de aanwezigen beter opgeroepen om dit aan hun kleinkinderen te vragen. Sommigen vroegen zich ongetwijfeld af welke linkse anti-Vlaamse kaakslag die ‘Netflix’ was. De Wit haalde uit naar de ‘fascistische’ methoden van het stadsbestuur. En nee, het ging niet om een toenaderingspoging vanwege IJzerwake, waar huldigingen aan fascisten als Staf De Clercq een vast en prominent onderdeel van het programma zijn. Van Langenhove maakte optimaal gebruik van zijn passage om zijn ego nogmaals te strelen. Hij liet in het interview vooraf nog weten dat hij een boek schrijft. Het onderwerp? ‘Me, myself and i’, wat ook het steeds terugkerende thema is van zijn video’s en eigenlijk van alles wat Van Langenhove doet.

    Voor de IJzerwake en meer algemeen voor het VB werd een probleem in de verf gezet. Het Vlaams Belang scoort bijzonder hoog in de peilingen en wil volgend jaar het cordon sanitaire minstens op gemeentelijk vlak doorbreken. Maar ondertussen is de actieve basis van de partij en van het extreemrechts Vlaams-nationalisme onderhevig aan een stevige vergrijzing en slaagt Van Grieken er ondanks alle gratis vaten niet in om jonge aanhangers ook buiten het café en de sociale media op een significante schaal georganiseerd te krijgen. 

    Antifascisten mogen dit echter niet zien als een signaal om te berusten. De electorale groei van extreemrechts is een gevaar. Dit kan leiden tot barsten in het cordon sanitaire. Het zal groepjes in de marge zelfvertrouwen geven om zich niet te beperken tot online haat. Dat zagen we reeds met Schild & Vrienden, dat groeide in de marge van de electorale terugkeer van het Vlaams Belang. Een week geleden kon het VB een protestmars tegen zinloos geweld in Zelzate grotendeels kapen. Dat is natuurlijk hypocriet: na de verkiezingsoverwinning van het VB in 2019 waren er een hele zomer lang berichten over incidenten van zinloos geweld door extreemrechtse aanhangers… (van het pesten van klimaatjongeren op Pukkelpop tot fysiek geweld tegen mensen met een migratie-achtergrond).

    Strijdbaar antifascistisch verzet is en blijft meer dan nodig. Zeker in een context van een enorme ongelijkheid en bijhorende sociale spanningen, is een offensieve verdediging van sociale eisen cruciaal. Ons antifascisme is gericht op het organiseren en mobiliseren van diegenen die antwoorden hebben op de extreme ongelijkheid. Daarmee zullen we de actieve aanhang van extreemrechts uiteraard niet overtuigen, maar we kunnen wel een impact hebben op bredere lagen die vandaag misleid worden door de verdelende haat van extreemrechts of die denken dat ze ‘tegen het establishment’ stemmen als ze met hun keuze in het stemhokje de Maserati van Dewinter financieren.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping