NL Socialisme

Category: Op de werkvloer

  • Media: journalistiek of hooliganisme?

    Vandaag was het weer prijs in een editoriaal commentaar in de Gazet van Antwerpen. Onder de titel “Heethoofden doen Volkswagen crashen” worden alle registers nogmaals open getrokken. Geen vooroordeel wordt onaangeroerd gelaten. Of dit soort artikels onder de term journalistiek kan geklasseerd worden, is ons onduidelijk.

    Een voorbeeld: “De knokploegen van de Waalse vakbond FGTB Metal hebben met ongemeen veel brutaliteit de montageketting lam gelegd en de fabriek gesloten. 3.000 werknemers werden gegijzeld door agressieve heethoofden.” Knokploegen? Agressieve heethoofden? Ongemeen veel brutaliteit? Over welke Volkswagenvestiging in Vorst heeft de broodschrijver Marc Balduyck het hier eigenlijk?

    Bijna 2 maanden na alle grote beloftes van directie en regering, blijkt dat de arbeiders van VW vandaag nog steeds over geen enkele zekerheid beschikken. Noch de arbeiders die blijven, noch de bruggepensioneerden. Maandenlang al worden de arbeiders aan het lijntje gehouden. De directie slaagde erin om de arbeiders terug aan het werk te krijgen vooraleer er een sociaal plan op tafel lag dat definitief was. Zelfs bij Ford-Genk in 2003 werd er pas terug aan de slag gegaan toen het sociaal plan af was.

    De druk van regering en directie om terug aan het werk te gaan, was erg groot. Nochtans blijkt nu dat alle beloftes die toen gemaakt werden gemakkelijk terug kunnen worden ingetrokken. Er werd zelfs opnieuw met de volledige sluiting van Vorst gedreigd. Dit is geen louter hooliganisme meer tegenover de arbeiders, het is bovendien een duidelijk geval van recidive (terug hervallen in hetzelfde kwaad).

    En dan komt een broodschrijver van de Gazet van Antwerpen ons eens zeggen dat het ongenoegen in VW beperkt is tot enkele “ongemeen brutale” “herrieschoppers” die uiteraard allemaal Franstalig en van ABVV-Metaal zijn. Het Franstalige ABVV-metaal wel te verstaan, want ook Herwig Jorissen vervoegt het koor van de verontwaardiging tegenover de stakende VW-arbeiders. De auteur in GVA stelt letterlijk: “Volkswagen heeft al herhaaldelijk bewezen dat het bereid is om zijn Belgische werknemers een kans te geven.” De herhaaldelijke dreigementen om te sluiten, noemt hij blijkbaar “kansen geven” aan de “werknemers”?

    Het gaat hier niet om “hooguit 100 oproerkraaiers van de Waalse FGTB Metal” die het aan de montageketen voor het zeggen hebben. Het gaat hier om een patronale arrogantie die totaal geen rekening houdt met de onzekerheid waarin het de arbeiders onderdompelt en die niet bereid is om garanties te bieden op een toekomst voor Vorst. Dat de traditionele politici en zelfs bepaalde vakbondsleiders dat zomaar aanvaarden en zelfs goedpraten, zegt veel over de kant die zij kiezen.

    Dit is geen discussie over Vlamingen tegen Walen, of van de ene vakbond tegenover de andere. Het ongenoegen onder de VW-arbeiders is sterk verspreid over verschillende groepen en categorieën van arbeiders. Wie dat ongenoegen probeert af te doen als het werk van enkele “heethoofden” of “oproerkraaiers” begeeft zich op het pad van het journalistieke hooliganisme. En tenslotte nog een boodschap voor Marc Balduyck, FGTB Métal schrijf je met een accent op de e.

  • Volkswagen. Geduld is op, nieuwe acties van het personeel

    De week voor de grote solidariteitsbetoging van begin december kwamen directie en regering plots over de brug met allerhande toegevingen aan de arbeiders. Er zouden grote afscheidspremies betaald worden en de Audi A1 zou een garantie op tewerkstelling bieden. Dat was begin december, eind januari blijkt nu dat er nog steeds geen garanties zijn. Dit heeft ertoe geleid dat er opnieuw acties losgebarsten zijn bij VW in Vorst.

    Voormalige personeelsdirecteur veroordeeld wegens omkoping

    Peter Hartz, de voormalige personeelsdirecteur van VW en adviseur van de Duitse bondskanselier Schröder toen die een reeks aanvallen op de werklozen doorvoerde, is nu veroordeeld wegens omkoping en vriendjespolitiek. Hij krijgt een voorwaardelijke gevangenisstraf en een boete van 576.000 euro.

    Hartz werd in 2005 ontslagen door VW. Hij bekende dat hij tussen 1994 en 2005 zo’n 2,6 miljoen euro steekpenningen betaalde aan Klaus Volkert, voorzitter van de ondernemingsraad en vakbondsleider van IG Metall. In Duitsland is de voorzitter van de ondernemingsraad steeds iemand van de vakbond. Het geld voor Volkert werd gebruikt voor snoepreisjes.

    Het feit dat de gevangenisstraf voorwaardelijk is, komt er na een akkoord tussen de advocaat van Hartz en het openbaar ministerie. Indien Hartz bekende, zou hij niet effectief naar de gevangenis moeten. Dat heeft hij uiteraard gedaan. Hiermee vermeed Hartz tevens dat de prostituees die op kosten van de VW-directie hadden gewerkt, niet als getuige moesten verschijnen.

    Gisteren kwam een delegatie van Audi naar Vorst om te zien welke investeringen nodig zijn om de Audi A1 naar Vorst te brengen. Het feit dat net op dat ogenblik actie werd gevoerd door de arbeiders wordt nu door de directie opnieuw aangegrepen om te dreigen met een sluitingsscenario. Personeelsdirecteur Kayaert stelde: “We hadden een uniek pakket met zeer goede kansen voor de toekomst”, maar die kansen zouden nu verkeken zijn door de acties van het personeel waardoor er opnieuw “een sluitingsscenario” op tafel ligt. Hiermee weten we meteen ook hoeveel de beloften in december waard waren.

    De arbeiders van Volkswagen legden het werk neer uit onvrede met het feit dat er nog steeds geen duidelijkheid is voor veel arbeiders. Toen gestemd werd om terug aan het werk te gaan, was er verdeeldheid hierover onder de arbeiders. Een aantal arbeiders wou verder staken, maar het gebrek aan een ernstig actieplan zorgde ervoor dat er uiteindelijk geen meerderheid voor de verderzetting van de acties was. Toch werd toen reeds gewaarschuwd dat dit een probleem kon zijn.

    Zoals een professor arbeidsrecht toen stelde: “Het werk hervatten, is het laatste wapen neerleggen. Daarna opnieuw gaan staken, is zeer moeilijk. Dus helemaal zinloos lijkt het me niet als je de druk op de ketel houdt tot het sociaal plan rond is.” Nu is het dus opnieuw tot stakingsacties gekomen omdat het sociaal plan nog niet rond is.

    Er is ongenoegen omdat alles veel te lang duurt. Op een personeelsvergadering werd beslist om het werk neer te leggen vanaf donderdagochtend. De overblijvende arbeiders hebben geen garanties voor het behoud van hun job. Nog steeds blijven de beloftes louter beloftes en is er geen zekerheid dat de Audi A1 vanaf 2009 naar Vorst komt. Er wordt een geschreven bevestiging van die belofte geëist.

    Onder de vakbonden is er blijkbaar verdeeldheid. ACV en ACLVB steunen de acties niet echt, maar hebben op de vloer niet veel in de pap te brokken. De ABVV-leiding in VW ziet zich genoodzaakt om het immense ongenoegen aan de basis een uitdrukking te geven en tot actie over te gaan. Maar zoals het er nu op lijkt, zijn het eerder wanhoopsacties. Dat is een logisch gevolg van de werkhervatting begin januari.

  • NMBS moet dienstregeling al opnieuw bijsturen

    De vorige aanpassing van de dienstregeling van de treinen leidde tot een grootschalige chaos op veel lijnen. Waar voor de aanpassing een traject Antwerpen-Brussel Zuid meestal 50 minuten duurde, was het na de aanpassing geen uitzondering meer als het meer dan een uur duurde in de spitsuren. En dan hebben we het nog niet over lange lijnen zoals de trein naar Essen. De nieuwe dienstregeling verschilde op het eerste gezicht nochtans niet zo heel sterk van de vorige, toch niet voor de reizigers.

    Voor het personeel en de technische opstelling waren er wel enkele grote verschillen, bijvoorbeeld op het vlak van rusttijden in stations. Die rusttijden vingen in het verleden wel eens korte vertragingen op. Nu worden die vertragingen gemakkelijker overgezet naar latere treinen. Waardoor er een domino-effect ontstaat.

    De resultaten zijn er dan ook naar. De NMBS ziet zich genoodzaakt om de dienstregeling die op 10 december van start ging opnieuw aan te passen. De directie doet dat niet geheel toevallig voor het einde van januari. Op het einde van deze maand worden de cijfers over vertragingen bekend gemaakt. Zoals alle treinreizigers weten, zal de maand december daar zeker niet goed uitkomen… Er mag dan al geprobeerd worden om de cijfers op te smukken door afgeschafte treinen niet mee te tellen, dat zal nog niet kunnen verhinderen dat er wellicht een duidelijk merkbare stijging is van het aantal vertragingen.

    Naast de vertragingen zijn er nog aanhoudende problemen zoals het tekort aan zitplaatsen tussen Gent en Brussel in de ochtendspits (en vaak ook in de avondspits in de andere richting).

    De Bond van Trein-, Tram- en Busgebruikers (BTTB) verzamelde op enkele weken tijd meer dan 450 klachten en opmerkingen. Hoeveel klachten de NMBS zelf kreeg, is niet geweten. NMBS-topman Descheemaecker probeert de problemen te minimaliseren: “De situatie is voor 200.000 reizigers niet veranderd, voor 170.000 reizigers is ze verbeterd en voor 15.000 reizigers objectief verslechterd.” Over welke planeet hij het had, werd niet meegedeeld.

    Kunstgrepen zullen het personeelstekort niet oplossen. De aanwervingen die de afgelopen maanden werden gedaan, kwamen te laat. De NMBS heeft daar misschien wel veel mee bespaard, maar de reizigers betalen er nu de prijs van. Bovendien volstaan de aanwervingen niet om de stijgende productiviteit op te vangen.

    Personeelsleden van de NMBS en reizigers hebben dezelfde belangen bij het uiten van hun ongenoegen over de actuele gang van zaken. Misschien wordt het tijd dat de spoorbonden een initiatief nemen voor gezamenlijke acties, bijvoorbeeld met een petitie voor meer personeel die breed verspreid wordt op alle treinen. Dat kan een eerste stap zijn om nadien andere acties te organiseren waarin zowel personeel als reizigers worden betrokken.

  • Staatssecretaris Q schoffeert ambtenaren

    Vincent Van Quickenborne slaagde erin om de ambtenaren frontaal aan te vallen met het verwijt dat er teveel “ambetantenaren” zijn. De staatssecretaris wil van zoveel mogelijk ambtenaren af raken. Hij deed zijn uitspraken aan de vooravond van een betoging van de ambtenaren van het ministerie van Financiën.

    De ambtenaren van het ministerie van Financiën eisen betere werkomstandigheden en meer vorming. De dienst Financiën kent enorme problemen na een eerdere reorganisatie die volgens de vakbonden meer een “desorganisatie” was. De vakbonden stellen dat er nu meer personeel nodig is om de fouten van de top van het ministerie recht te zetten.

    Dat valt natuurlijk niet in goede aarde bij staatssecretaris Van Quickenborne. Die pleit voor een forse vermindering van het aantal ambtenaren. “Ik ben zelf 10 procent kwijt gespeeld. Als de staat dezelfde inspanning doet, zou dat mooi zijn. Alleen moet je coalitiepartners vinden die daartoe ook bereid zijn”, verklaarde hij eerder in een interview in De Standaard. Voor de administratie Financiën pleit Q ervoor om op weg te gaan naar 25.000 ambtenaren (in plaats van de 30.000 vandaag).

    Volgens Van Quickenborne is Luc Van den Bossche (SP.a) destijds niet ver genoeg gegaan met zijn Copernicus-hervormingen. Het resultaat volgens Q is dat er “nu nog te weinig ambtenaren zijn en te veel ambetantenaren.” En ook: “Als je wil hervormen, moet je ook de luiaards sanctioneren.”

    Morgen betogen de vakbonden van de administratie Financiën om te protesteren tegen het desorganiseren van de hervormingen waardoor de chaos domineert. In plaats van te antwoorden op de chaos op die administratie, stelt Van Quickenborne: “We moeten streven naar een afbouw van het aantal ambtenaren op een sociaal verantwoorde manier.” Of hij daarbij met zichzelf zal beginnen, deelde hij niet mee. We veronderstellen evenwel dat hij zichzelf niet onder de zelf bedachte categorie “ambetantenaren” situeert.

    Door de problemen op de administratie Financiën zijn er steeds minder mogelijkheden om belastingcontroles uit te voeren. Dat is natuurlijk goed nieuws voor de grote fraudeurs en de “creatieve” boekhouders van grote bedrijven. We zien eens te meer hoe de regering haar prioriteiten ook op dit punt afstelt op de belangen van het patronaat…

  • ACV en ABVV keuren loonakkoord goed. Meerderheid in ABVV is bijzonder nipt

    In de discussie rond het Interprofessioneel Akkoord (IPA) viel het op dat de voorstanders het afsluiten van het akkoord belangrijker vonden dan de inhoud ervan. Over de inhoud is zowat iedereen het erover eens dat het voor de werknemers enkele positieve maar ook heel wat negatieve punten bevat. Voor het patronaat is de balans eenduidig positief met een reeks nieuwe cadeaus.

    In het ACV en ABVV werd de discussie over het IPA opnieuw beperkt tot de leidinggevende instanties. Er kwam geen brede informatiecampagne naar de leden met de mogelijkheid om na een discussie op algemene militantenvergaderingen de leden te laten stemmen over het al dan niet goedkeuren van het ontwerp van IPA. Wellicht werd gevreesd dat dit niet het “juiste” resultaat had opgeleverd.

    De leiding van beide vakbonden is opgelucht nadat ze eerst hard voor het akkoord hadden gepleit. Bovendien lag dit IPA in de lijn van eerdere overeenkomsten met het patronaat, onder meer de aanpassing van de index begin dit jaar of nadien de septemberverklaring met onder meer lastenverlagingen op overuren en ploegenarbeid.

    Toch is het duidelijk dat er ook binnen de vakbonden enige tegenstand is tegen het aanvaarden van een neoliberale politiek. Ondanks het feit dat er geen brede informatie- en consultatieronde werd gehouden, slaagde de ABVV-leiding er slechts in om 55% voorstemmen te behalen. Bij het ACV lag dat cijfer veel hoger, maar of dat een uitdrukking is van een aanvaarding van het akkoord aan de basis, is maar de vraag.

    In het ABVV stemde 21% tegen en 24% onthield zich. Dat was onvoldoende om het ontwerp te verwerpen zoals twee jaar geleden het geval was (toen slechts 49% voor stemde). Het verschil met twee jaar geleden blijft echter klein. De ABVV-leiding mag dan al schijnbaar versterkt uit deze stemming komen, ze zal toch rekening moeten houden met het feit dat er aan de basis soms totaal andere standpunten en uitgangspunten leven dan aan de top. Een groeiend aantal arbeiders wil niet langer de besparingen en patronale cadeau’s aanvaarden om zo op onze kap de recordwinsten verder op te drijven.

    Rudy De Leeuw verklaarde naar aanleiding van de stemming: “Het ABVV zal het sociaal akkoord voor 2007-2008 ondertekenen. Dat is belangrijk. De neen-stemmen houden geen afwijzing in van mijn mandaat, maar zijn een uiting van grote bezorgdheid bij de militanten, vooral over het gebrek aan werkzekerheid.” Daarmee geeft hij aan dat hij zich wel degelijk bewust is van de kloof tussen basis en leiding, maar dat hij meent dat dit wel meevalt. In de aanloop naar de stemming verklaarde de Vlaamse metaalbons Herwig Jorissen dat een stem voor het IPA nodig was om ervoor te zorgen dat het ABVV een “sterke leider” zou hebben.

    In een aantal centrales was het animo rond het IPA beperkt. De loonnorm van 5% zal in een aantal sterke sectoren ongetwijfeld overschreden worden. Het feit dat er slechts een indicatieve loonnorm werd afgesloten moet dat mogelijk maken en dient uiteraard om het protest tegen het IPA te beperken. Onder meer De Leeuw heeft steeds de nadruk gelegd op het feit dat die 5% geen “absoluut maximum” is.

    De bediendenbond BBTK en de Franstalige metaalbond CMB stemden tegen het ontwerp van IPA of onthielden zich. In de Algemene Centrale was er verdeeldheid, maar uiteindelijk stemde 70% voor. Onder meer in Antwerpen-Waas en Gent was er oppositie in de AC. In het ACV was er slechts een beperkte oppositie tegen het IPA, voornamelijk vanuit de bediendenbond LBC.

    Wij vinden het jammer dat er geen bredere discussie is gevoerd over het IPA en betreuren het dat het sluiten van een akkoord voor sommigen belangrijker bleek te zijn dan de inhoud van het akkoord. Die inhoud is immers eenzijdig en een verderzetting van het beleid dat we al jarenlang kennen: meer flexibiliteit en een onvoldoende aanpassing van de lonen voor de werknemers, extra cadeaus voor het patronaat. Het wordt tijd dat deze logica wordt doorbroken!

  • BBTK verwerpt IPA. Werknemers verdienen beter!

    In het federaal comité van BBTK werd geen meerderheid gevonden voor het ontwerp van Interprofessioneel Akkoord 2006-2007. De matige loonnorm en de discussie over de invoering van all-in akkoorden die de index kunnen ondermijnen, worden als belangrijke struikelblokken aangehaald. Op een ogenblik dat recordwinsten worden behaald door de grote bedrijven, vragen veel werknemers zich af waarom zij moeten inleveren. Voor het patronaat is het antwoord op die vraag duidelijk: om de winsten nog meer op te drijven.

    De nationale leiding van het ABVV wil tot een meerderheid komen voor het Interprofessioneel Akkoord. Daarmee wil het haar geloofwaardigheid tegenover het patronaat herstellen nadat bij het vorige IPA het ABVV niet tot ondertekenen kon overgaan omdat een nipte meerderheid tegen was. Anderzijds wil de ABVV-leiding ook niet opnieuw geconfronteerd worden met een "opstandige" houding onder de leden. Niet dat er nu grote militantenconcentraties zijn georganiseerd om de discussie aan te gaan, maar toch komt het verzet dat leeft aan de basis tot uiting in de stemhouding van verschillende centrales. Als er geen meerderheid voor het IPA stemt, is dat een overwinning voor de "opstandige" houding van de basis.

    Zo zal het althans in de media worden voorgesteld. Uiteraard heeft het niet zozeer te maken met "dwars liggen" of met een "conservatieve reflex" van de vakbondsbasis. Een groeiend aantal militanten heeft gewoon genoeg van de aanhoudende neoliberale aanvallen op lonen en arbeidscondities. Er is een bereidheid om tegen die aanvallen in te gaan en er heerst een grote verontwaardiging over het feit dat een deel van de vakbondsleiding deels meestapt in de patronale logica.

    Door te wijzen op een aantal positieve maatregelen hoopt de ABVV-leiding zoveel mogelijk centrales over de streep te kunnen trekken. Mogelijk zal dat lukken, maar nu al is het duidelijk dat de stemming erg nipt zal zijn. Bovendien is er steeds meer twijfel bij het afwegen van de positieve maatregelen tegenover de patronale cadeaus. Een beperkte aanpassing van de minimumlonen is uiteraard goed, maar wat is de verhouding tussen die stijging en de lastenverlagingen voor het patronaat?

    Indien het IPA goedgekeurd wordt ‘door het ABVV’ wil dit nog niet zeggen dat de strijd gestreden is. Momenteel heerst er een oppervlakkige maar fragiele rust in het ABVV. Indien Leterme (als hij premier is) in september de botte bijl wil hanteren, zoals hij al gesteld heeft, kan deze rust ogenblikkelijk omslaan in een rode furie. De woede aan de basis zou dan de bereidheid tot compromissen aan de top wel eens bijzonder luid kunnen overstemmen.

    Persbericht van BBTK over het verwerpen van het IPA

    Het federaal comité van BBTK, bediendecentrale van het ABVV, heeft zich vandaag beraden over het ontwerp IPA. Deze vergadering werd de voorbije week voorafgegaan door consultatievergaderingen in alle regio’s.Het federaal comité van BBTK, met zijn 357000 leden de grootste centrale van het ABVV, stelt vast dat de tekst van het ontwerp IPA:

    – zeker positieve punten bevat: optrekken van het gewaarborgd minimum maandinkomen met ongeveer 4%, aandacht voor meer vorming in de sectoren en de bedrijven;

    – vooruitgang betekent wat betreft de nog uit het generatiepact te regelen punten (gelijkgestelde perioden, zware beroepen, tijdskrediet) maar dat dit toch niet volledig beantwoordt aan de verwachtingen;

    – een status quo betekent wat betreft kwaliteit van het werk;

    – onduidelijke formuleringen bevat wat betreft de loonbarema’s, de harmonisering van het arbeiders/bediendenstatuut en de resultaatsgekoppelde verloning, die onzekerheid creëren bij onze militanten;

    – een loonnorm van 5% vastlegt die als matig en dus onvoldoende wordt beoordeeld gezien de goede economische context en het lineaire fiscale voordeel voor de werkgevers. Deze loonnorm is wel indicatief en kan in de sectoren dus op vrije wijze worden gehanteerd.

    Indexering en baremieke verhogingen zijn in principe ook gevrijwaard.

    De tekstformulering in het ontwerp IPA betreffende de correctiemechanismen zal de druk voor toepassing van all-in akkoorden echter doen toenemen met het gevaar voor de indexeringsmechanismen in de sectoren.BBTK meent dat de ABVV-onderhandelaars, in moeilijke omstandigheden,hun uiterste best hebben gedaan.Het federaal comité van BBTK kan echter de tekst die nu voorligt niet onderschrijven

  • Ook BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde verwerpt ontwerp van IPA

    Het provinciaal comité van ABVV-metaal in Luik-Luxemburg verwierp op 2 januari reeds het ontwerp van IPA. Gisteren volgde het uitvoerend comité van de bediendenbond BBTK in Brussel-Halle-Vilvoorde. Bij de Luikse metallo’s klonk het dat de loonnorm evenmin aanvaardbaar is als bij de vorige akkoorden. Ook werd uitgehaald naar de aanpassingen in het Generatiepact, die in de lijn van dat pact blijven ondanks het zware verzet ertegen. De volledige Franstalige metaalbond zal zich onthouden over het ontwerp van IPA.

    Op 18 januari zal het ACLVB haar standpunt bekend maken en een dag later volgen ACV en ABVV. Intussen begint hier en daar het verzet tegen het ontwerp van IPA te groeien. Zeker in de metaalsector zijn er problemen inzake de uitvoering van het Generatiepact en de uiterst beperkte omschrijving van de term "zware beroepen".

    Ook langs Vlaamse kant is er in de metaalcentrale verzet. Voorzitter Herwig Jorissen probeert dit tegen te gaan met onder meer het volgende argument: "Het is belangrijk dat de buitenwereld ziet dat het ABVV een sterke leider heeft. Dat is in het voordeel van alle arbeiders. In de afweging over het IPA zullen we daar zeker rekening mee houden. Maar zeker wat het arbeiders – bediendestatuut betreft blijft voor ons de vraag: hoe lang hebben we nu al gewacht en hebben we al niet te lang gewacht, en hoe kunnen we naar diezelfde buitenwereld ons ongenoegen over deze voortdurende discriminatie tonen."

    Het verzet van de Luikse federatie leidde er uiteindelijk toe dat de Franstalige vleugel van ABVV-Metaal zich zal onthouden bij de stemming in het ABVV. Uiteraard mag niet worden toegegeven aan argumenten zoals de noodzaak van een "sterke leider" in het ABVV. Als we ons een slecht IPA door de strot laten rammen, kan je immers bezwaarlijk spreken van een sterke leiding. Toch niet op het vlak van de verdediging van de belangen van de leden.

    In BBTK is er ook protest tegen het ontwerp van Interprofessioneel Akkoord (IPA). BBTK in de Waalse regio Centre heeft het ontwerp reeds verworpen. De centrale stelde dat het patronaat heel wat toegevingen krijgt op het vlak van flexibiliteit en lonen, terwijl de beperkte loonnorm en de "all in" akkoorden de arbeiders raken.

    Ook BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde verwerpt het ontwerp van IPA. Dat gebeurt onder meer op basis van de vaagheid van de tekst. Er werd op het Uitvoerend Comité een verdediging gebracht van het IPA, maar er bleken toch voldoende redenen te zijn om alsnog tegen te stemmen. De belangrijkste redenen vormden de lage loonnorm, de mogelijke afschaffing van leeftijdbarema’s, de aanbeveling voor all-in akkoorden in alle sectoren, de stellingname rond winstparticipatie, de cadeaus aan het patronaat door lastenverlagingen op overuren en op de loonnorm, de beperking van het tijdskrediet, de beperking van de lijst van zware beroepen met een numerus clausus,…

    Bij de stemming op het Uitvoerend Comité waren er 19 onthoudingen en slechts 1 stem voor. Maandag volgt het federaal comité van de BBTK in de aanloop naar het federaal comité van het ABVV op vrijdag. Eerder werd het ontwerp ook reeds verworpen door de Algemene Centrale in Antwerpen-Waas en Scheldeland.

    Bij het vorige IPA werden de onderhandelaars door het ABVV teruggefloten. Hierop werd de loonnorm opgelegd vanuit de regering. Dat kon enkel om de logische consequenties van het verwerpen van het IPA niet werden getrokken: er kwamen geen mobilisaties en geen actieplan voor een echte loonsverhoging.

    > Hier vind je meer info over onze standpunten naar aanleiding van het IPA

  • Aantal werklozen in vrije val?

    De media bracht berichten over de werkloosheid die zowat in vrije val zou zijn. Het aantal niet-werkende werkzoekenden nam sterk af en de Vlaamse werkloosheid zakte onder het niveau van 7%. Dat beeld is echter bijzonder eenzijdig. Het klopt dat er minder werklozen zijn, maar betekent dat ook dat er meer jobs zijn?

    De positieve ontwikkeling van de werkloosheidscijfers wordt verklaard door de goede economische situatie en door overheidsmaatregelen zoals bij het begeleiden van werklozen. Daar kunnen ook maatregelen zoals de dienstencheques aan worden toegevoegd die zorgen voor kleine jobs aan lage verloningen.

    Het activeringsbeleid heeft in 2006 geleid tot meer schorsingen van werklozen. Wat natuurlijk handig is om de cijfers op te krikken… In 2006 werden meer dan 20.000 werklozen al dan niet tijdelijk geschorst, een stijging met 11% in vergelijking met 2005. Ook worden de periodes van schorsingen langer, één op de acht geschorste werkloze zit langer dan een jaar zonder uitkering. 5 tot 10% van de werklozen wordt dus geschorst. Minstens een gelijkaardig percentage wordt tewerkgesteld met dienstencheques. Resultaat: positieve cijfers over het dalende aantal werklozen.

    Om de positieve cijfers verder te ondersteunen, wordt er op gewezen dat dit een internationaal fenomeen is. In Duitsland was er de grootste daling sinds de eenmaking van Duitsland in 1990, wordt ons triomfantelijk gemeld. Voor het eerst sinds 2002 daalde de werkloosheidsgraad er zelfs onder de 10%. Dat er honderdduizenden Duitsers slechts een “mini”-job hebben, wordt er niet bij verteld. Bijna 10% van de Duitse werkenden zijn arm. 42% van de 15-30 jarigen die werken hebben een contract van korte duur. Er is een superflexibilisering doorgevoerd met onder meer de zogenaamde 1 euro jobs: werken voor een werkloosheidsuitkering met een extra “loon” van 1 euro per uur! Zo kunnen de werkloosheidscijfers inderdaad dalen.

    Dat wordt ook steeds meer de realiteit in ons land. Gisteren verscheen een interessante lezersbrief in De Standaard als reactie op de berichtgeving rond de dalende werkloosheidscijfers. Hieronder vind je enkele uittreksels.

    “,,Aantal werklozen in vrije val”, schreef De Standaard afgelopen donderdag. Maar cijfers zeggen niet alles. Zo kan ik stilaan een boek schrijven over de negatieve ervaringen van mijn zoon bij het zoeken naar een baan.

    “Hij heeft zijn ASO niet beëindigd en volgde een twee jaar durende opleiding tot pc-technicus in het deeltijds onderwijs. Er was geen deeltijds werk voorhanden op zijn schoolvrije dagen, maar hij werkte wel regelmatig als uitzendarbeider. Flexibiliteit is dan het toverwoord, want vaak werd hij om 10 uur opgebeld om van 12 tot 16 uur rekken te gaan vullen.

    “Uiteindelijk krijg hij toch een vervangingscontract voor drie maanden in een grootwarenhuis, toevallig in de drukke eindejaarsperiode, waarin hij gesmeekt wordt om een gepland heelkundig ingrijpen te laten uitstellen. Hij stelt dat uit tot eind januari en wordt vervolgens bedankt voor bewezen diensten vanwege een ,,gebrek aan motivatie”.

    “In 2006 kon hij ook af en toe werken via een uitzendkantoor en bleef hij constant solliciteren. Dan komt de eindejaarsperiode er weer aan en … hoera: via het uitzendbureau kan hij deeltijds aan de slag in het postsorteercentrum. Ondertussen al wat slimmer geworden informeert hij eerst of er nog een nieuw weekcontract in zit en ja hoor, hij zou de eerste week van januari alvast mogen blijven. Hij werkt dus op oudejaarsdag en… maandagmorgen belt het uitzendbureau met het nieuws dat hij helaas geen nieuw contract krijgt.

    “Tot zover de bittere werkervaringen van mijn zoon.

    “Kan een van de VLD-excellenties, die pleiten voor flexibiliteit en beperking van werkloosheidsuitkeringen in tijd, mij uitleggen hoe onze jongeren nog een toekomst kunnen uitbouwen als ze met uur-, dag- en in het beste geval weekcontracten moeten rondkomen.

    “O ja, hij strijkt de riante werkloosheidsuitkering van 13 euro per dag op.

    “Omscholing zegt u? Pc-technicus wordt ook beschouwd als een knelpuntberoep. Hij is er ver mee geraakt.”

    In deze lezersbrief worden enkele pijnpunten bijzonder concreet blootgelegd…

  • Volkswagen: het referendum en de stemmingmakerij van de pers

    De uitslag van het referendum bij Volkswagen is bekend: 54 % (1.074 van de 1.947 uitgebrachte stemmen) van de arbeiders stemde voor werkhervatting op maandag 8 januari. Of die werkhervatting er in de praktijk komt, is een andere zaak aangezien de voor-en tegenstanders van de staking in ongeveer gelijke kampen verdeeld zijn.

    Ronny, op marxisten.blogspot.com

    De vakbonden houden het percentage traditiegetrouw op 2/3 van het personeel om een staking verder te zetten maar deze verhouding is nergens op gebaseerd. Voor Volkswagen betekent de uitslag van de bevraging dus in theorie dat men de staking opheft en terug aan het werk gaat.

    Zoals we reeds in vorige artikels voorspeld hadden, heeft de pers nu haar draai genomen en kiest zij resoluut kamp tegen de stakers en overlaadt men ze met de nodige verwijten: “ondemocratisch, agressief, onverantwoordelijk…” In het begin van het conflict was dit onmogelijk aangezien een overgrote meerderheid van de publieke opinie sympathiseerde met de getroffen arbeiders. Maar grotendeels door de subtiele gecombineerde desinformatiecampagne van regering, patronaat en pers begon die sympathie af te kalven. De afscheidpremies werden bijvoorbeeld voorgesteld alsof de arbeiders de loterij gewonnen hadden.

    De scènes die zich na het referendum bij de Volkswagenfabriek afspeelden, kwamen ons zeer bekend voor… De beelden van de strijd rond de Forges de Clabecq werden weer levendig. In deze strijd deed de pers ook zijn beklag over de agressieve houding van de stakers tegenover het journaille die als aasgieren rond de miserie van de mensen cirkelden. Wat ze er toen niet bijvertelden was natuurlijk dat de pers het zelf gezocht had. De rechtse media liet geen enkele kans onbenut om de toenmalige actievoerders in een slecht daglicht te stellen, de waarheid te verdraaien of ronduit leugens te verspreiden … en dan achteraf komen kwelen dat ze een oorveeg krijgen!

    Vandaag zitten de arbeiders van Volkswagen in hetzelfde schuitje. Weken lang heeft de pers de sfeer geleidelijk aan geschapen om nu resoluut van leer te kunnen trekken tegen de actievoerders. De bekende vooroordelen worden daarbij natuurlijk niet geschuwd. De pers neemt klakkeloos de verwijten van de rechtervleugel van het fabriekscomité (o.a. de hoofddelegees van de liberale en de christelijke vakbond) klakkeloos over, en hoe ongenuanceerder, hoe beter! Dé Vlamingen zouden terug aan de slag willen en dé Walen zijn weer de boelmakers. Wie de situatie bij Volkswagen een beetje kent, weet dat dit pure demagogie is. Op strijdsyndicalisme staat geen taal! Trouwens, Volkswagen valt geheel onder de verantwoordelijkheid van de Waalse vleugel van de ABVV-metallo’s, ook de Vlamingen (en dat zijn er geen beetje) zijn hier bij aangesloten.

    We willen de lezer enkele staaltjes van Het Laatste Nieuws/HLN.be (de kampioen in de reactionaire stemmingmakerij) niet onthouden…

    "Pers verjaagd door agressieve vakbonsmilitanten.

    De kleine groep militanten die nog voor de fabriekspoort van de Volkswagenfabriek in Vorst staat, vooral leden van de Franstalige socialistische vakbond FGTB, heeft de pers met zware verbale bedreigingen van de fabriek weggejaagd.

    Twee agenten van de lokale politie die ter plaatse waren, kwamen uiteindelijk samen met twee vakbondsmilitanten zeggen dat het beter was voor de veiligheid van de pers om de omgeving te verlaten.

    Geen pottenkijkers

    "Wij willen de gebeurtenissen van vandaag helemaal zelf en onder mekaar verwerken. Daar hebben we geen pottenkijkers bij nodig. Waag het niet in de buurt te komen om beelden te maken. Jullie zijn gewaarschuwd", luidde het.

    Geblokkeerd

    De actievoerders hebben de ingang van de fabriek ook volledig geblokkeerd met kleine containers. De militanten lijken voorlopig dus niet van plan om maandag werkwilligen in de fabriek toe te laten. Intussen staan aan de Volkswagenfabriek twee ambulances en een MUG-team. Een van de aanwezige arbeiders zou naar verluidt onwel geworden zijn."

    En een tweede pareltje:

    "Militanten bekogelen pers (vergezeld van een foto met een nederlandstalige delegee die zogezegd ‘dreigend’ wijst, redactie blogspot)

    Een kleine groep militanten, vooral van de Franstalige socialistische vakbond FGTB, reageert bijzonder agressief op de uitslag van het referendum bij de Volkswagenfabriek van Vorst.

    Ze bekogelden de aanwezige pers een tijdje met blikjes bier en stukken hout. De sfeer was een tijd heel grimmig en sommige militanten bedreigden de pers, al keerde later de rust enigszins weer. Niemand raakte gewond.

    Dronken

    De groep van zo’n vijftigtal mensen, van wie heel wat dronken, lijkt intussen niet van plan om de fabriekspoort zomaar vrij te maken. Het blijft afwachten of die harde kern maandag werkwilligen zal beletten het werk te hervatten of hoe ze zich in de loop van de avond zal gedragen.

    Eerder op de avond, voor de uitslag van het referendum bekend werd, werd ook al een journalist van FM Brussel aangevallen toen hij de liberale vakbondsman Stefaan Van Bockstaele interviewde. Die kreeg ook al een blikje bier naar zijn hoofd geslingerd. "

  • Enthousiasme voor werkhervatting bij VW bijzonder beperkt

    Het enthousiasme voor een werkhervatting bij Volkswagen in Vorst is bijzonder beperkt. Na zes weken staken was het duidelijk dat er geen perspectief voor een verdere strijd werd aangeboden, waardoor het logisch was dat een nipte meerderheid voor een werkhervatting stemde. Dat gebeurde echter niet van harte, daar getuigt het grote aantal stemmen voor een verderzetting van de staking van.

    Geert Cool

    Vooraf werd in de media geprobeerd om nogmaals in te spelen op mogelijke verdeeldheid: een groepje Franstaligen van de socialistische vakbond zouden willen verder staken. Zo klonk het zowat overal. Het klopt dat er verdeeldheid was en dat dit de stemming zeker beïnvloed heeft. Maar om die verdeeldheid een communautair tintje te geven, moet je al hard beïnvloed zijn door de dagelijkse propagandastroom in de media over de tegenstellingen tussen Franstaligen en Nederlandstaligen.

    Zoals gisteren op deze site werd gesteld, waren er een aantal gebreken in de strijd van Volkswagen. Er werd zes weken lang gestaakt, maar er waren slechts twee algemene personeelsvergaderingen. Voor de laatste algemene personeelsvergadering (gisteren vlak voor de stemming), moest er bovendien nogal wat druk worden uitgeoefend door de arbeiders en een aantal delegees. Natuurlijk is het in stand houden van een stakingspiket terwijl ook onderhandelingen plaatsvinden niet evident. Maar het stakingspiket hield goed stand en algemene vergaderingen zouden dat wellicht versterkt hebben.

    Vanuit een dergelijke situatie is het feit dat 44% voor een verderzetting van de staking stemde een goed resultaat. De directie drong eerder al meermaals aan op een werkhervatting. Het wou zelfs net voor de kerstvakantie nog een symbolische heropstart (symbolisch omdat VW tussen kerst en nieuwjaar sowieso niet draait). Nu zal er maandag een werkhervatting komen in twee ploegen (in plaats van vier). Dat zal niet bepaald met veel enthousiasme gebeuren. Bovendien zal het grote aantal vertrekkers ervoor zorgen dat het wat zoeken zal zijn naar een organisatie van het werk.

    Het opgeven van de staking is een jammerlijke zaak. Het feit dat er nog geen sociaal plan is – ondanks wat je zou kunnen denken op basis van de vele media-aandacht rond de hoge opzeggingsvergoedingen – zorgt ervoor dat er nood was aan een actiemiddel om goede voorwaarden af te dwingen. Ook profesor Willy van Eeckhoutte, een algemeen erkende specialist inzake arbeidsrecht in dit land, stelde vandaag in De Morgen: "Het werk hervatten, is het laatste wapen neerleggen. Daarna opnieuw gaan staken, is zeer moeilijk. Dus helemaal zinloos lijkt het me niet als je de druk op de ketel houdt tot het sociaal plan rond is." Hij voegt er wel aan toe dat over de opportuniteit kan getwijfeld worden, maar fundamenteel heeft hij gelijk. Het opheffen van de staking zorgt ervoor dat het laatste wapen is neergelegd en dat vooraleer het sociaal plan rond is.

    De komende weken zal het nodig zijn om een balans op te maken van de strijd bij Volkswagen. Daarbij zal zeker aandacht moeten zijn voor het enorme potentieel dat deze strijd had en hoe onvoldoende gebruik gemaakt is van dat potentieel. Daarbij zal het nodig zijn om een sterke nadruk te leggen op de noodzaak van een actieve betrokkenheid van alle arbeiders in het bedrijf, maar ook de nood aan een actieve en georganiseerde solidariteit. De enorme inspanningen van heel veel arbeiders en delegees bij VW heeft er mee toe geleid dat toegevingen werden afgedwongen en dat het mogelijk was om zes weken lang een staking in stand te houden. Die inspanningen hadden tot meer kunnen leiden indien het aanwezige potentieel effectief werd benut.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping