NL Socialisme

Category: Op de werkvloer

  • Morgen ongetwijfeld in uw besparingskrant. Exclusief interview met Charles Woeste: ‘Waarom staken onverantwoord is’

    De afgelopen dagen rolde de antistakingstrein in de gevestigde media bijna even snel als de besparingstrein die de liberale regering op gang wil krijgen. De staking van komende maandag wordt onverantwoord genoemd en zou volgens de media amper op enige steun kunnen genieten. Het patronaat maakt van meteen van de antistakingspropaganda gebruik om aan te kondigen dat grove middelen zullen ingezet worden tegen de stakers. Hoe kunnen de kranten elkaar nog meer overtreffen in hun antistakingsopbod?

    [box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

    Charles Woeste over de staking (*)

    Charles Woeste is een alom gerespecteerd politicus die voorheen een prominent pleitbezorger van het kartel CD&V-N-VA was. De Franssprekende ondernemer stelde: “Voor Bart De Wever is niet de taal van de Vlaamse ondernemer van tel, maar wel zijn winst. En daar kan ik mij perfect in vinden.” Vandaag is Woeste politiek zoekende: “Alle partijen hebben mijn standpunten overgenomen.”

    De staking van 30 januari kan bij hem op geen genade rekenen. “Staken is onverantwoord en versterkt de recessie. De bedrijfswereld heeft het al zo moeilijk.” Woeste heeft zich al opgemaakt om de staking te beantwoorden: “Mijn leger van deurwaarders staat klaar. En als dat niet volstaat, zullen mijn gratis worsten en draakburgers vast wel overtuigen.”

    “Het is zoals in mijn jonge jaren: de vakbonden blijven onverantwoord te keer gaan ondanks een totaal gebrek aan steun onder de publieke opinie. Destijds was het tegen kinderarbeid en voor stemrecht, nu zijn de syndicaten even onverantwoord. Ze blijven generatieconflicten voeden en de democratische gang van zaken betwisten.”

    (*) Dit stukje is satirisch bedoeld. Net zoals de titel van het artikel feitelijk niet correct is. Er zal uiteraard geen interview met Charles Woeste, de oerconservatieve katholieke voorman die zich fel verzette tegen Daens en de arbeidersstrijd, verschijnen. Zijn standpunten daarentegen zullen wel aan bod komen. Dit zal bovendien niet exclusief beperkt zijn tot één besparingskrant.
    [/box]

    Het antistakingsopbod kent geen grenzen. Gisteren konden we in alle kranten lezen dat de staking amper op enige steun kan genieten. Vandaag meldt het patronaat, uiteraard op de voorpagina van de kranten, dat hard zal worden opgetreden tegen dat kleine groepje stakers. Vandaag kunnen we ook in een krant lezen hoe emeritus professor arbeidsrecht Blanpain de staking “onwettelijk” noemt zonder aan te geven welke wettelijke bepalingen collectieve acties verbieden.

    Om de objectiviteit te bewaren, wordt ook de stakingszijde aan het woord gelaten. Op pagina 11 van De Standaard mag De Leeuw reageren op het antistakingsstandpunt van Bruno Tobback, een standpunt dat dubbel zoveel ruimte krijgt als het antwoord van De Leeuw. Nog verder in de krant is De Standaard al helemaal objectief: het antistakingsstandpunt van Blanpain staat broederlijk naast een verdediging van het recht op collectieve acties door professor Humblet. De globale balans in de krant is evenwel duidelijk: de ongeoorloofde stakersposten zullen hard worden aangepakt. En wat langer werken betekent voor gewone werkenden, komt uiteraard nergens aan bod. Dat we moeten werken tot we erbij neervallen, is voor de gevestigde media immers een ‘objectief feit’.

    Ook De Morgen heeft een leuke invalshoek gevonden om tegen de staking in te gaan. Het antistakingsoffensief heeft bij de leiding van een aantal vakbondscentrales tot twijfel geleid en uiteraard wordt daar gretig op ingespeeld. “Interne oorlog binnen ACV over staking”, juicht de krant. Welke verdeeldheid kan nog worden boven gehaald? Franstaligen tegen Vlamingen, hebben we al gehad. Rode vakbondsmilitanten tegenover groene, kon niet achterblijven. En waarom niet binnen de vakbonden enkele centrales tegen elkaar uitspelen? We mogen ons daar niet door laten vangen. Het enige doel van dit soort journalistiek is het versterken van het antistakingsfront van patronaat, politici en hun media. Verdeel-en-heers!

    Iedere aarzeling van de vakbondsleiding krijgt meteen ongeziene aandacht. Dat die aarzeling niet beperkt is tot ACV-leiders, wordt duidelijk als De Standaard een “SP.a parlementslid met goede contacten bij de socialistische vakbond” (tiens, wie zou dat toch kunnen zijn?) aanhaalt om de staking te verwerpen. Als een voormalige ABVV-voorzitter zo spreekt, zullen er ongetwijfeld nog andere toplui in die vakbond zo denken. Sommige militanten zullen mogelijk niet aan de verleiding van een rondje ACV-bashing kunnen weerstaan, maar we zullen onze positie toch eerder versterken door met strijdbare militanten van beide vakbonden te pleiten voor consequente acties die degelijk worden voorbereid en met een maximale betrokkenheid van onderuit.

    In alle kranten vernemen we ook dat Voka deze morgen actie zal voeren aan de kantoren van de vakbonden in Brussel. Was actie voeren dan niet onverantwoord? Moeten die ondernemers van Voka niet werken zodat de crisis niet erger wordt? Neen, een actie van werkgevers is “ludiek” en brengt “een positieve oproep”. De Standaard weet zelfs te melden dat “Voka niet meesurft op de antistakingsgolf. ‘Deze actie is al een week geleden gepland’”, wist de VOKA-woordvoerder.

    Het VBO eist dat alle werkwilligen op 30 januari kunnen werken. Op Facebook lazen we volgende suggestie als reactie daarop: “De meer dan 600.000 werklozen kunnen zich die dag dan ook aanbieden : VBO Ravensteinstraat 4 B-1000 Brussel Tel. +32 2 515 08 11 Fax +32 2 515 09 99 E-mail info@vbo-feb.be.”

    Het wekenlange antistakingsoffensief heeft natuurlijk een zeker effect, iedere zwakte langs onze kant zal worden uitgespeeld. We mogen daar niet aan toegeven. Het offensief waarmee ieder verzet tegen het besparingsbeleid wordt aangepakt, zal steeds minder impact hebben naarmate het besparingsoffensief concreter wordt. Als regering en patronaat er vandaag in slagen om hun besparingsoperatie, de grootste in jaren, er zonder verzet doorkrijgen, dan zullen de volgende besparingsrondes van deze lawine enkel sneller op ons afkomen. Door nu te beginnen met de opbouw van een krachtsverhouding, zijn we beter voorbereid op wat een lange strijd zal worden.

    Tenslotte maakt de wijze waarop de media onze acties benaderen duidelijk wat het belang van eigen media is. Maandag zullen militanten van LSP tal van stakingspiketten bezoeken. We zullen daarbij onze eigen krant meehebben, ‘De Linkse Socialist’. Aarzel niet om deze krant te kopen en arbeidersmedia zoals deze site daarmee te ondersteunen.

  • Antistakingsoffensief heeft niet verhoopte effect

    Wekenlang worden we al bestookt met antistakingsberichten. Alle media brengen deze boodschap. Politici en werkgevers hebben het over “onverantwoorde” acties. Er wordt geprobeerd om jong tegen oud op te zetten. Als ultieme argument wordt het oude “er is geen alternatief” boven gehaald. De wekenlange propaganda heeft niet het verhoopte effect: een peiling geeft aan dat een meerderheid van de bevolking meent dat de vakbonden een nuttige rol spelen.

    Een online bevraging van een beperkte groep van 1.054 mensen begin januari leverde als resultaat op dat slechts 21% van de Belgen de stakingsactie van 30 januari steunt. Op het ogenblik van de bevraging was het nog onduidelijk of de staking zou plaatsvinden en was er nog geen campagne om te informeren over de redenen van het protest. Ondanks het mediaoffensief tegen de staking, sprak slechts 55% er zich tegen uit.

    Een ander argument is dat slechts een minderheid van de bevolking actie zal voeren: 5% zal naar een actie gaan, 6% staakt wel maar blijft thuis. Dit zou betekenen dat 89% niet aan de stakingsactie deelneemt. Een actie waar 11% van de bevolking, enkele honderdduizenden mensen, aan deelneemt is volgens de media een actie zonder veel draagvlak. Wie anders is echter in staat om honderdduizenden mensen op de been te brengen, ondanks inkomensverlies?

    Er werd gepeild naar wat de bevolking denkt van het stakingsrecht: slechts 3% wil dat afschaffen. Er is dus nog werk aan de winkel voor de ‘anti-vakbond’ die is opgezet door het Vlaams Belang. Wel wordt steeds vaker gepleit voor een minimale dienstverlening. Wij zullen maandag actie voeren om te pleiten voor een maximale dienstverlening, wat in het belang van de reizigers en het personeel is.

    Een meerderheid van de bevolking, 56%, meent dat de vakbonden nuttig zijn, slechts 18% vindt vakbonden “schadelijk”. Volledig in de lijn van het propaganda-offensief van de voorbije weken haalde de ‘55%’ tegen de staking wel de voorpagina’s van de kranten maar de 56% die vakbonden nuttig vindt niet.

    Wat deze cijfers vooral duidelijk maken, is het belang van een eigen informatie- en sensibiliseringscampagne door de vakbonden. Acties worden niet langer zomaar gesteund indien er geen degelijke argumentatie rond komt. Wat veel militanten op hun werkvloer opmerken, is dat er een grote actiebereidheid is eens duidelijk geweten is waarrond actie wordt gevoerd. De dagelijkse stroom van propaganda tegen stakingsacties, moet beantwoord worden met onze eigen gedegen en onderbouwde argumentatie aangevuld met een alternatief op de besparingslogica.

    We vertrekken daarbij van een breed gedragen steun aan de vakbonden. Dat blijkt steeds opnieuw: er is het grote aantal aangesloten leden, maar bijvoorbeeld ook de enorme betrokkenheid bij de sociale verkiezingen. Dit jaar zullen er bij de sociale verkiezingingen opnieuw meer kandidaten opkomen dan wat bij gemeenteraadsverkiezingen het geval is. Een betoging met 80.000 deelnemers, zoals op 2 december, is iets wat geen enkele politieke kracht in dit land kan realiseren. Zelfs in de bioscopen is er interesse in sociale strijd, kijk maar naar het succes van ‘Groenten uit Balen’. Maandag zullen we overal in het land groenten uit Balen overmaken… Dat is meteen een startschot voor het verzet tegen de besparingslawine die op gang wordt getrokken. Als we nu niet reageren of slechts aarzelend actie ondernemen, zullen de regering en het patronaat sneller overgaan tot nog een besparingsronde.

    We hebben sterke argumenten. Het besparingsbeleid dat nu in ons land op gang wordt getrokken, wordt algemeen gezien als een belangrijke oorzaak van de crisis. De Internationale Arbeidsorganisatie, het IMF,… geven kritiek op het Duitse model van lage lonen en harde besparingen. Ze noemen het een oorzaak van de crisis. De economische toplui die bijeenkomen op hun nieuwjaarsdrink in het Zwitserse Davos, moeten vaststellen dat het kapitalisme kraakt. Toen de hoofdredacteur van Time Magazine aan de aanwezigen vroeg of de toenemende sociale onrust een teken is van het falen van het Westerse kapitalisme, stemde zowat de helft van het aanwezige publiek daarmee in. Een teken aan de wand: zelfs in de leidinggevende economische kringen is er onzekerheid over hun eigen systeem.

    De besparingstrein leidt ons naar recessie en sociale onrust. Om de meerderheid van de bevolking te beschermen en te organiseren tegen de hebzucht van de rijkste 1%, het enige deel van de bevolking dat er de afgelopen 20 jaar in de VS echt op vooruit is gegaan, zullen vakbonden een cruciale rol spelen. Laten we de beste tradities van strijd, solidariteit en socialisme versterken of terug opbouwen doorheen strijdbare vakbonden. Daartoe kunnen we van acties zoals op 30 januari gebruik maken om onder een brede laag van collega’s en vrienden de gevolgen van het besparingsbeleid voor hen te bespreken alsook de redenen voor de staking en wat zij kunnen doen om er een succes van te maken. Laat ons van de actiedag gebruik maken om te gaan voor maximale betrokkenheid bij de stakingspiketten waar we over volgende stappen kunnen discussiëren.

  • Personeel beschutte en sociale werkplaatsen in actie voor volwaardige eindejaarspremie

    Gisteren voerden in Gent een 200-tal arbeiders van de beschutte en sociale werkplaatsen actie. Ze protesteren tegen het feit dat zij als enigen in de social/non profit uit de boot vallen bij de toekenning van een volwaardige eindejaarspremie. De collega’s in de sector krijgen 95% van een maandloon, voor de sociale en beschutte werkplaatsen is dat maar 87%. Dat komt bovenop het feit dat deze arbeiders doorgaans een laag loon hebben. In december was er al een eerdere actie nadat een open brief werd rond gestuurd.

    Foto’s van de actie in Gent door Jean-Marie

  • BTB solidair met staking Poolse chauffeurs

    De transportbond BTB verspreidt een persbericht waarin het zich solidair verklaart met het protest van de Poolse chauffeurs bij Dentressangle. Enkele weken geleden voerde de BTB nog actie bij een vestiging van hetzelfde bedrijf in Zellik. Dat protest was gericht tegen het ontslag van een kandidaat bij de komende sociale verkiezingen. In Polen staken 350 chauffeurs voor betere arbeids- en loonsvoorwaarden. Hieronder het persbericht van BTB.

    RESPECT VOOR DE CHAUFFEURS EN HET SOCIAAL OVERLEG. OOK IN POLEN!

    BTB IS SOLIDAIR MET DE CHAUFFEURS BIJ DENTRESSANGLE IN POLEN!

    ABVV-BTB voerde twee weken geleden actie bij de vestiging van Norbert dentressangle in Zellik om te protesteren tegen het onrechtmatige ontslag van een kandidaat vakbondsafgevaardigde. Blijkbaar is het intimideren en ontslaan van werknemers die de sociale dialoog aanvragen of die willen opkomen voor de rechten van hun collega’s een gangbare praktijk bij Norbert Dentressangle. ABVV-BTB aanvaardt niet dat vakbondsmensen die opkomen voor de rechten van hun collega’s worden ontslagen of geïntimideerd!

    Sinds 2 januari zijn 350 Poolse chauffeurs van Norbert Dentressangle in staking om betere loon-en arbeidsvoorwaarden te eisen. Ze eisen hetzelfde loon als hun Franse collega’s omdat ze niet begrijpen waarom ze minder zouden moeten betaald worden om hetzelfde werk te. Gelijk loon voor gelijk werk, een eis die ABVV-BTB volledig steunt. Ondertussen weigert de werkgever iedere vorm van sociale dialoog aan te gaan en worden stakende werknemers geïntimideerd of zelfs ontslagen zonder geldige reden.

    ABVV-BTB aanvaardt niet dat vakbondsmensen die opkomen voor de rechten van hun collega’s worden ontslagen of geïntimideerd!

    Het fenomeen dat Oost-Europese chauffeurs werken aan veel lagere lonen en massaal worden uitgebuit is niet nieuw. Het zwartboek dat ABVV-BTB publiceerde legt haarfijn bloot hoe werkgevers deze uitbuiting organiseren en manieren vinden om goedkope, uitgenuite arbeidskrachten te dumpen op de West-Europese arbiedsmarkt!

    ABVV-BTB voert dezelfde strijd als deze Poolse chauffeurs en zal er daarom alles aan doen om hen materieel en logistiek te steunen opdat hun actie zal slagen. Ondertussen roept ABVV-BTB haar Europese moederorganisatie ETF op om concrete actie te ondernemen en zich niet te beperken tot schrijven van een brief aan de directie. Het wordt tijd dat Europese solidariteit gesteund en wordt omgezet in concrete actie op het terrein.

  • Luikse brandweerlui in actie

    Maandag werd door de Luikse brandweerlui actie gevoerd. Dit was rond de verjaardag van de tragische explosie waarbij in 2010 13 mensen om het leven kwamen. De brandweerlui trokken naar de Leopoldstraat om hun ongenoegen te uiten. Ze keerden terug naar de plaats waar het verschrikkelijke ongeval op 27 januari 2010 plaatsvond.

    Daphnée (Luik)

    De straat was volledig afgezet met een waterkanon en brandweerwagens. Een aantal brandweerlui ging neerliggen voor de plaats waar in 2010 de ontploffing gebeurde. Andere brandweerlui hadden voetzoekers bij. Door een megafoon riepen ze: “We willen weten waar het geld van de brandweerlui naar toe gaat, we willen dat de burgemeester naar ons luistert en we willen inzage in de boekhouding. Het geld moet naar de brandweerlui komen.”

    De brandweerlui voerden op deze plaats actie om duidelijk te maken dat ze iedere dag hun leven riskeren en dit voor een erg beperkt loon en zonder erkenning van bovenaf. Op 27 januari 2010 trokken de brandweerlui onversaagd naar de verschrikkingen van de Leopoldstraat. En toch kunnen ze niet rekenen op respect vanwege de autoriteiten.

  • Werken tot we erbij neervallen, betalen tot we blauw zien & zwijgen omdat spreken onverantwoord is? Neen!

    Vakbondspamflet in Aalst

    Het pamflet van het gemeenschappelijk vakbondsfront in Aalst legt kort en krachtig uit waar het om gaat met de nationale stakingsdag komende maandag. Deze oproep wordt er gekoppeld aan een oproep om een lokale protestactie te houden in Aalst, meer info vind je hier op de lokale site van het ACV. Hieronder zie je een afbeelding van het pamflet in Aalst dat inmiddels ook op het internet wordt gebruikt door syndicalisten uit andere regio’s.

  • Antistakingspremie toont dat er ruimte is voor loonsverhogingen

    Met de antistakingspremie van 30 euro toont matrassenfabrikant Veldeman Bedding aan dat alle eerdere argumenten om geen loonsverhogingen toe te kennen van de pot gerukt waren. Er is immers wel geld om de werknemers extra te belonen! Als een premie van 30 januari op 30 januari mogelijk is, kan dit voortaan misschien een maandelijkse gewoonte worden?

    De directie van Veldeman Bedding wil vermijden dat er op 30 januari wordt gestaakt en haalde zowat alle media met de beslissing om een extra premie van 30 euro te geven aan wie wel komt werken. Het bedrijf telt 150 arbeiders, waarvan de helft in staking zou gaan. De directie stelde dat 50 arbeiders wilden staken, maar intussen zouden er daar nog slechts 20 van overblijven.

    Het is een oude methode tegen stakingsacties. Ten tijde van Daens werd soep uitgedeeld om arbeiders aan het werk te houden, vandaag wordt de soep vervangen door een premie van 30 euro. De vakbonden zijn uiteraard verontwaardigd en spreekt van intimidatie.

    De directie weigert al jarenlang om de eis van maaltijdcheques met een hogere waarde in te lossen en dit met het argument dat er daar geen geld voor is. Het bedrijf realiseert een omzet van ongeveer 181.000 euro per dag. Er is wel ruimte voor een premie van 30 euro. Er is met andere woorden wel degelijk geld.

    Misschien kan dit worden aangegrepen om een effectieve loonsverhoging te bekomen. Indien de directie voor één stakingsdag 30 euro per werknemer kan betalen, dan kan dit ongetwijfeld ook op regelmatige basis? Het oude argument van ‘geen geld’ is door het mediagenieke optreden van de directie immers definitief naar de prullenmand verwezen.

  • Staking bij Scandinavian Tobacco in Houthalen-Helchteren. Interview met ABVV-delegee

    De werknemers van het bedrijf Scandinavian Tobacco (ST) in Houthalen-Helchteren staken sinds dinsdag. Ze liggen overhoop met hun directie die het bedrijf wil opdoeken en de mensen op straat zetten. Totaal onverantwoord en onbegrijpelijk, zeggen de werknemers. Het bedrijf is kerngezond. We spraken met Luciano Corsini, delegee van het ABVV in het bedrijf.

    Interview door een militant van LSP-Limburg

    Jullie staken al sinds vorige week dinsdag. Waarom?

    De directie wil het bedrijf sluiten terwijl financieel-economisch hier totaal geen reden voor is, en bovendien voert het geen serieus overleg met ons. We hebben hun argumenten van tafel geveegd maar de directie volhardt in zijn foute cijfergegevens om de sluiting te rechtvaardigen.

    Hoe bedoel je, foute cijfergegevens?

    Om de sluiting te rechtvaardigen schuift de directie cijfermateriaal naar voren die langs geen kanten klopt. Zo wordt er een kost van 8 miljoen euro vooropgesteld om de EHS (Enviroment Health and Safety)-normen te halen terwijl Houthalen bij de besten scoort met betrekking tot veiligheidsvoorschriften en met glans alle wettelijke controles doorstaat. Bovendien spreken we hier slechts over 100 van de 4000 punten dat de EHS voorschrijft en ook belangrijk, er is nog geen audit geweest bij alle vestigingen. Een objectieve vergelijking is dus niet mogelijk. Kwestie van alles in een juist perspectief te plaatsen. Onze eigen berekeningen tonen trouwens aan dat de aanpassingen niet meer hoeven te kosten dan 3 miljoen euro. Een ander punt waarin de directie zich vergist, is de opbrengst die ze willen realiseren met de sluiting. Uit hun eigen cijfers hebben we berekend dat ze ook dit fel overschatten.

    Financieel is er dus niks mis?

    Totaal niet! Dit bedrijf is zeker winstgevend, en niet eens weinig ook. In deze economisch slechte tijden realiseren de bedrijven amper een winstvoet van 5%. ST daarentegen realiseert nu een winst van 16%, in betere tijden zelfs meer, tot 20%. Het bedrijf presteert zeer goed, dat is het probleem niet.

    Wat dan wel?

    Ik weet het niet. Wat is genoeg winst? Voor het patronaat moet winst ‘oneindig’ zijn zeker? Kijk, de problemen zijn begonnen toen in oktober 2010 Scandinavian Tobacco Group ons toenmalig bedrijf Swedish Match overnam. Een halfjaar later, in juni 2011 werd aangekondigd dat ST ging herstructureren en dat 2 van de 6 productie-eenheden dicht moesten, een in Indonesië en de onze in Houthalen. Toen al verdachten wij ST ervan slechts geïnteresseerd te zijn in het merk Swedish Match in plaats van de productiefabrieken. Sindsdien doet de directie er alles aan om onze fabriek in slechte papieren te brengen om een sluiting te rechtvaardigen.

    Hoe doen ze dit?

    Ze hebben het bedrijf op een schandalige manier helemaal leeggehaald. Nadat ze nog via de notionele aftrek een belastingvermindering van meer dan 2 miljoen konden bekomen, hebben ze 3,55 miljoen kosten van een ander fabriek op zich genomen, 5,28 miljoen waardeverminderingen op de voorraden geboekt en 3,4 miljoen in dividenden aan de aandeelhouders uitgekeerd. Als klap op de vuurpijl hebben ze in augustus 2011 meer dan 38 miljoen euro bedrijfskapitaal weggetrokken en aan de aandeelhouders uitgekeerd. Nu blijft er slechts 100.000 euro (honderdduizend!) bedrijfskapitaal over voor een bedrijf waar 420 man werkt. Ze drijven hun eigen bedrijf naar het faillissement want nu moet het bedrijf geld lenen aan een rente van 5 of 6 procent. Ze verhogen op die manier de bedrijfskosten om ons kapot te maken.

    Afgelopen november kwam de directie met verkeerde cijfers op de proppen, maar wij hebben die resoluut afgewezen. Sindsdien wachten wij op de correcte cijfers om het overleg zinnig te kunnen voeren maar de directie weigert dit. Het ging zelfs zo ver dat de directie de notulen van de ondernemingsraden eenzijdig begon op te stellen. Onze vragen en argumenten werden genegeerd. We hebben toen geweigerd deze notulen te ondertekenen en vroegen om een onafhankelijke partij om de notulen op te stellen. Gelukkig is dit gebeurd (lacht; de bundels notulen zijn nu een pak dikker) maar het overleg gebeurt niet zoals het hoort. De directie wringt zich in alle bochten om dit niet te doen. Zo moet bij een herstructurering de wet Renault gevolgd worden maar het bedrijf heeft dit nog altijd niet gedaan. Omdat het bedrijf niet antwoordt op onze vragen en ons niet als serieuze gesprekspartner ziet, hebben wij besloten te staken. En we zullen staken totdat we gehoor krijgen.

    Jullie hebben de politiek erbij betrokken. En zelfs de gouverneur ingeschakeld. Dit is een beetje ongewoon. Waarom deden jullie dit?

    Dit is inderdaad ongewoon, maar we konden niet anders. Op eigen initiatief zijn we naar Vlaams Viceminister-president Ingrid Lieten (SP.a) gestapt. Zij betrok ook de kabinetten van Muyters (Vlaams minister van werk, N-VA) en De Coninck (federaal minister van werk, SP.a) in het overleg. Vervolgens werd de gouverneur aangesteld om samen te zitten met de directie. Let wel, de gouverneur is niet als bemiddelaar ingesteld. Zover zijn we nog niet. Wat we vooral van de politiek verwachten, is dat ze druk uitoefenen opdat de directie open kaart speelt en de juiste cijfers bovenhaalt. Bovendien omdat we vrezen dat de directie zelf wilt lobbyen bij de politiek voor eigen belang. Bv. als je werknemers op brugpensioen stuurt, moet je vervangende werknemers aannemen maar mogelijk wilt de directie hierop een uitzondering verkrijgen. Om dit te verhinderen zijn we zelf naar de politiek gestapt.

    240 mensen dreigen nu hun job te verliezen?

    Ja, er werken momenteel 420 mensen in het bedrijf. Bijna allen vast. Er zijn slechts 6 tijdelijke werknemers. Dat komt omdat we in het verleden als vakbond altijd een heel principiële houding aangenomen hebben. We kunnen niet toestaan dat bv. interim werknemers jarenlang met tijdelijke contracten tewerkgesteld worden. Interim betekent onzekerheid en dat vinden we niet kunnen. We hebben CAO’s hierover afgesloten, en ook voor werkzekerheid die loopt tot 2012. Maar helaas dreigt de sluiting tegen 2014.

    De directie wilt 240 man ontslaan en zo’n 120 overhevelen naar Lummen. Daar is recent een nieuwe fabriek gebouwd. Die overheveling zal bovendien ook niet zonder slag of stoot gebeuren. Er is het probleem van de harmonisatie van de arbeidsvoorwaarden. Hier in Houthalen zijn we allen vast, in Lummen zijn er 80 interimmers die de eerste slachtoffer zullen worden als wij er toekomen. Bovendien hebben wij hier bediendenstatuten voor hetzelfde werk waarvoor zij in Lummen arbeidersstatuten hebben. We hebben hier op veel vlakken betere regelingen, bv. meer vakantiedagen om er één op te noemen. De vraag is dus hoe de harmonisatie zal gebeuren? Naar boven of naar onder? We eisen natuurlijk naar boven toe om de solidariteit tussen Houthalen en Lummen ook in de toekomst veilig te stellen.

    De werknemers worden tegen elkaar opgezet door de directie?

    Heel juist! De fabriek in Lummen ontstond door fusie van productie-eenheden uit Leuven en Geel. Toen hadden ze die mensen werkzekerheid beloofd. Maar dit wordt nu allemaal op de helling gezet. De werknemers van Houthalen en Lummen moeten in competitie treden voor dezelfde jobs.

    Wat kunnen de werknemers hiertegen doen?

    Solidair zijn. Laat het duidelijk wezen. We zijn geen vragende partij om een andere productie-eenheid te sluiten om Houthalen te kunnen redden. Als we horen dat het bedrijf elders iets wilt sluiten, zullen wij hier de eersten zijn om in staking te gaan. Wat wij zeggen, is dat het bedrijf kerngezond is en dat niemand zijn job hoeft te verliezen. Hier in Houthalen hebben wij een sterke traditie van solidariteit tussen de werknemers. Als ABVV maken wij hier bv. geen onderscheid tussen arbeiders en bedienden. We zitten hier samen omdat we ook beseffen dat we aan dezelfde zeel trekken. Dit is één van de redenen waarom we hier ook een sterke vakbondsafvaardiging hebben. Samen sta je sterk. Maar we zijn ook heel spaarzaam voor onze mensen. Ik als vakbondsdelegee kan bijvoorbeeld niet vragen aan mijn mensen om tot in de afgrond te staken. Staken brengt altijd inkomensverlies met zich mee (wat buitenstaanders al te rap vergeten) en de mensen hebben hun loon hard nodig. Het bedrijf werkt nu op een lager tempo door. Ik mag die mensen niet tot het uiterste drijven. Ik ben voor een menselijke behandeling. Dezelfde serene houding neem ik ook heel bewust aan tegenover de directie om niet onnodig de sfeer te verzieken.

    Vlak nadat Dexia met overheidshulp gered werd, kwam de aankondiging uit ArcelorMittal om een warme lijn te sluiten en mensen te ontslaan. Die werknemers stelden toen dat de overheid evenzeer hun bedrijf ter hulp moest komen. Wat voor de banken kan, kan toch ook voor andere bedrijven?

    Ja maar laat duidelijk wezen, ons bedrijf zit absoluut niet in slechte papieren en we zijn geen vragende partij voor overheidshulp. Trouwens, al die belastingvoordelen, de in werkelijkheid sterk gedaalde vennootschapsbelasting, de notionele aftrek, de kortingen op de bijdragen voor de sociale zekerheid… is dat allemaal geen vorm van overheidshulp? De bedrijven krijgen nu al enorm veel overheidshulp. Maar er staat niks tegenover al die voordelen. En daar wringt het schoentje. Ondanks al die voordelen en ander hulp kan de overheid niet eisen om daar jobcreatie tegenover te plaatsen. Dat moet veranderen. Zo eisen we nu voor zowel Houthalen als voor Lummen effectieve werkzekerheidsgaranties voor iedereen met sanctiemechanisme. Daar moet werk van gemaakt worden.

    30 januari komt snel dichterbij…

    Ik denk dat we ook op die dag nog steeds in staking zullen zijn want het ziet er niet naar uit dat de directie serieus met ons wilt overleggen. Nochtans vragen wij niet veel. We zijn maar gewone mensen die gewoon een goed inkomen willen hebben om onze gezinnen te kunnen onderhouden

    Bedankt voor dit interview, ik wens jullie nog veel sterke en veel moed toe.

  • Personeel in actie tegen onveiligheid bij de NMBS

    Vrijdagavond kwamen zowat 130 personeelsleden van de NMBS bijeen aan het station van Vilvoorde. Er werd geprotesteerd tegen het gebrek aan veiligheid. De afgelopen weken werden opnieuw verschillende personeelsleden het slachtoffer van agressie. ACOD-Spoor riep op tot een vreedzame actie om het ongenoegen te tonen tegenover het gebrek aan een antwoord van de NMBS op de toenemende agressie.

    Verslag door Nico M (Brussel)

    De treinbegeleiders in Vilvoorde stelden dat ze actie voerden omdat ze het veiligheidsbeleid van de directie verwerpen. Ze willen meer ‘sociale controle’, met name meer personeel en meer begeleiding. De directie gaat echter een andere richting uit: er wordt bespaard op de openbare dienstverlening. Er wordt gesnoeid in het personeel, loketten worden gesloten,… Dat ondermijnt de sociale controle die nodig is om de veiligheid van het personeel maar ook van de reizigers te garanderen.

    Op dit ogenblik zouden er minstens 2.000 collega’s moeten bijkomen. Het personeelstekort en het gebrek aan middelen bedreigen niet alleen de veiligheid in de stations en op de treinen, de dienstverlening op zich wordt bedreigd. De directie bespaart door de kosten te drukken en de winstgevendheid op te voeren, dat is een voorbereiding op een liberalisering.

    Momenteel wordt vooral gesproken over de liberalisering van het goederenverkeer, maar de traditionele politici zullen zich hierna ongetwijfeld ook richten op het reizigersverkeer. Liberaliseren betekent duurdere tarieven, besparingen op onderhoud en veiligheid, slechtere arbeidersvoorwaarden,… In andere landen zagen we reeds dat dit de gevolgen van een liberalisering van het spoor zijn.

    We moeten met personeel en reizigers samen opkomen voor meer publieke middelen voor het openbaar vervoer. We willen niet betalen voor hun crisis door de openbare diensten in de uitverkoop te zetten. Er is meer personeel nodig om ook de veiligheid te verbeteren. Het personeel moet kunnen werken zonder bang te moeten zijn voor geweld. De reizigers moeten sereen kunnen reizen. De roep naar veiligheid is onderdeel van de roep naar meer publieke middelen.

  • Personeel Petroplus eist duidelijkheid

    Vrijdag werd bekend dat de Zwitserse groep Petroplus voorlopige kredieten heeft gekregen en deze zal aanwenden om de vestigingen in Coryton en Ingolstadt voort te zetten. Over de toekomst van de raffinaderij in Antwerpen is er inmiddels nog steeds geen duidelijkheid. De directie blijft ruim twee weken nadat bekend werd dat de activiteiten door kredietgebrek worden stopgezet nog steeds zwijgen. Het personeel eist duidelijkheid.

    Eind december kreeg het personeel via de media te horen dat Petroplus geen kredieten meer kreeg en de activiteiten moest staken, ook de raffinaderij BRC in de Antwerpse haven zou stopgezet worden. Ondanks het feit dat we intussen meer dan twee weken verder zijn, is er nog steeds geen initiatief vanwege de autoriteiten in dit land om iets te ondernemen tegen de dreigende verdwijning van de raffinaderij in de Antwerpse haven.

    Het personeel eist in een persbericht van het gemeenschappelijk vakbondsfront dat er snel duidelijkheid komt. “De Antwerpse werknemers, die al sinds eind vorig jaar in de grootste onzekerheid verkeren, blijven uitgaan van een uitkomst waarin de Antwerpse raffinaderij blijft functioneren. Binnen de huidige groep Petroplus, of eventueel bij een overnemer. Het personeel blijft dan ook al het mogelijke doen om de integriteit van de installaties én de resterende stock te verzekeren. Beiden zijn –in een hoogtechnologische en fragiele omgeving- niet vanzelfsprekend.”

    Als er nog eens over verantwoordelijkheid en onverantwoorde acties wordt gesproken, mag het voorbeeld van BRC gerust worden aangehaald. De directie laat niets van zich horen en het is aan het personeel om via haar syndicale vertegenwoordiging de veiligheid van het bedrijf en het mogelijke voortbestaan ervan te garanderen. Het is de directie die de toekomst van deze performante raffinaderij op het spel heeft gezet door op basis van speculatie op zoek te gaan naar snelle winsten en dit ten koste van de tewerkstelling op langere termijn. Waar blijven de media om de onverantwoorde houding van de directie van Petroplus aan te klagen?

    Het personeel van Petroplus eist duidelijkheid en doet ook een oproep aan de politici om tussen te komen. “Het zou onbegrijpelijk zijn dat politici op Federaal, Vlaams of lokaal niveau werkloos zouden toekijken terwijl belangrijke raffinagecapaciteit verdwijnt uit de Antwerpse petrochemische cluster, die wereldwijd aan de top staat. De raffinaderij verschaft rechtstreeks werk aan 230 mensen, onrechtstreeks aan 300 werknemers.”

    De solidariteit onder het personeel van de verschillende vestigingen is groot. Het is belangrijk dat er reeds een gezamenlijke verklaring was van de vakbonden. Op de website van ABVV-BRC staan ook al solidariteitsberichten van delegees uit andere vestigingen. De Franse vakbond CGT verklaarde eerder dat de overheden moeten tussenkomen. Niet om hulp te geven, maar wel degelijk om de raffinaderijen over te nemen. “Het is onaanvaardbaar dat een groep financiële speculanten de controle kreeg over vijf raffinaderijen in Europa. De regeringen moeten hun verantwoordelijkheid opnemen”, aldus de CGT.

    In afwachting van een oplossing wordt in Antwerpen alvast de aanwezige stock vast gehouden. De bonden verklaarden: “Om –mocht het ergste scenario zich voltrekken- te verzekeren dat er voldoende geld in het bedrijf aanwezig zal zijn om het sociaal passief te dekken, wordt de aanwezige stock niet vrijgegeven. Petroplus heeft een lange traditie van het uitbuiten van Belgische fiscale achterpoorten, het zou onheus zijn om ook een eventueel sociaal passief te verhalen op de Sociale Zekerheid.”

    Steun het personeel van BRC in deze onzekere tijden: plaats een solidariteitsbericht op de website van ABVV-BRC en blijf de ontwikkelingen volgen om indien nodig snel tot actie en mobilisatie te kunnen overgaan.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping