Your cart is currently empty!
Category: Betoging 2 december 2011
-
ALS houdt stakingsdebat aan de Gentse universiteit
Bij de algemene staking van 30 januari werd een nooit gezien offensief tegen de stakers gevoerd. We konden dagelijks in de media vernemen waarom de staking zinloos was en amper steun genoot. Toch lag op 30 januari het land plat in een massaal opgevolgde staking. Een ander argument tegen de actie was dat er sprake zou zijn van een Generatieconflict. De Actief Linkse Studenten gaan het debat aan met drie voorstanders van de stakingsactie (een ABVV-delegee, een jonge academicus en de woordvoerder van LSP) en drie tegenstanders (prof Marc De Vos, Nick Roskams en de gedelegeerd bestuurder van VOKA Oost-Vlaanderen).
Toen na 540 dagen eindelijk een regering gevormd werd, gunden de vakbonden haar geen wittebroodsweken. Nog voor haar definitieve samenstelling, de 2de december, trokken 80 000 mensen door Brussel. Twee maanden later haalden de vakbonden hun “ultieme wapen” boven tegen het besparingsbeleid van Di Rupo I en legden ze het hele land plat tijdens de algemene staking van 30 januari 2012. Zij argumenteerden dat het niet aan de werkende bevolking was om op te draaien voor de crisis van de banken en de winsten van het patronaat.
Zelden werd een staking echter zo onderuit gehaald in de media als deze van 30 januari. “Totaal onverantwoord” stelden verschillende werkgeversorganisaties. De kranten kopten dat de staking amper maatschappelijke draagkracht had, terwijl het openbaar vervoer volledig lam kwam te liggen en belangrijke industriële sectoren volledig tot stilstand kwamen. Naar jongeren toe werd een “generatieconflict” opgevoerd door de media.
Onder jongeren kwam het debat al snel op gang over het nut van de vakbondsacties tegen de besparingsplannen. De vakbonden zouden niet solidair zijn met “generatie Y”, die zou moeten opdraaien voor de vergrijzingskosten van hun ouders. De Actief Linkse Studenten betwistten deze stelling en gingen op 30 januari wel aan de piketten hun solidariteit betuigen met de stakers. Volgens ons gaat het hem namelijk om een ander conflict: dat tussen de 1% en de 99%. Een conflict tussen die groep die afgelopen decennia enorme winsten maakte terwijl ze de welvaartsstaat plunderde via allerlei fiscale geschenken en de rest van de samenleving die dient op te draaien voor diezelfde 1% die via miljarden overheidssteun werd gered.
ALS wenst het debat omtrent de algemene staking daarom uitgebreid te voeren onder studenten aan de universiteiten en hogescholen. Niet via de sociale media of twittercampagnes maar via een open en inhoudelijk debat tussen voor en tegenstanders van de algemene staking op 30 januari. Er wordt ruime tijd voorzien voor jullie vragen omtrent de vakbonden, de crisis, #30j, besparingsplannen, etc.
PRO:
- Sven Naessens, ABVV –delegee Total Antwerpen
- Thomas Decreus, Politiek Filosoof KUL, mede-organisator Shame-betoging
- Bart Vandersteene: woordvoerder LSP & oud ALS-lid
CONTRA:
- Nick Roskams, Students for Liberty, schreef reactie op de open brief van Rudy de Leeuw
- Marc de Vos, algemeen directeur Itinera
- Geert Moerman, gedelegeerd bestuurder VOKA Oost-Vlaanderen
Moderator: John Vandaele, MO-magazine.
> Meld je ook op Facebook
-
Wij willen de crisis niet betalen
Na 30 januari – Voor een massale en strijdbare nationale betoging op 29 februari
Pers, patroons en politici mogen dan wel beweren dat de staking van 30 januari een maat voor niets was, de regering is toch maar bereid om haar pensioenplan op enkele punten aan te passen. Brugpensioen voor nachtarbeid (56 jaar), zware beroepen (58) en mindervaliden (58) blijft voortaan meetellen voor het pensioen zoals vandaag. Wie tussen 57 en 61 jaar oud is, wordt niet langer geconfronteerd met de vereiste 40-jarige loopbaan en moet maximaal 2 jaar langer werken. Is dat voldoende? Natuurlijk niet. Slechts de ergste uitwassen worden gecorrigeerd, terwijl we blijven opdraaien voor de bankencrisis waaraan wij geen enkele schuld hebben. Zonder staken waren zelfs die kleine toegevingen echter aan ons voorbij getrokken.
De algemene staking van 30 januari was wel degelijk een succes. Openbaar vervoer reed amper en niet één van de 4.000 dagelijkse treinen. De havens van Antwerpen, Gent en Zeebrugge kwamen tot stilstand, net als veel grote staal-, chemie- en farmaciebedrijven. Op de wegen was het bijzonder rustig. Thuiswerken alleen kan dat niet verklaren, tenzij ook vrachtwagenchauffeurs en bouwvakkers van thuis uit werkten. Nooit eerder werden zoveel piketten gezet. Daar was van een generatiekloof niets te merken. Wie jongeren zocht die de staking steunden, had ze daar kunnen vinden, op een tijdstip waarop onze jonge liberale briefschrijver wellicht nog aan het uitslapen was.
Dat wil niet zeggen dat het antistaking offensief in de media helemaal geen effect had. Men heeft handig alle zwakheden uitgebuit. Dat de ABVV vertegenwoordigers nog steeds zetelen in het partijbureau van SP.a en PS bijvoorbeeld. Dit werd aangegrepen om het gerucht te verspreiden dat ze mee de pen hadden vastgehouden van het regeerakkoord. Met zulke “bevriende politieke partners” hebben de vakbonden geen vijanden meer nodig. CD&V, SP.a en PS hebben zich allemaal gedragen als volleerde stakingsbrekers. Ook het opvoeren in de media van een “generatieconflict” was venijnig. Iedereen weet dat de vakbonden met het aanvaarden van uitzendarbeid en flexibele contracten, hebben toegestaan dat heel wat jongeren uitgesloten zijn van essentiële rechten waarover andere werknemers gelukkig wel beschikken.
We hadden eerder moeten starten met de mobilisatie en veel meer nog het mediaoffensief moeten counteren met infovergaderingen waar we sterk staan, op de werkplaatsen waar honderdduizenden werknemers samenkomen. We hadden nooit mogen toegeven aan de chantage met deurwaarders en politierepressie om de industriezones niet te blokkeren. Al jaren weigert het patronaat de Europese richtlijn na te leven voor vakbondsvertegenwoordiging in werkplaatsen vanaf 20 werknemers. Hoewel ook daar de meeste werknemers gesyndiceerd zijn, heerst in veel kleine bedrijven een ware terreur. Stakingsrecht is er in de praktijk onbestaande. Waarom zouden wij dat recht niet voor een dag mogen opeisen? We zijn in een val gelopen, want daags nadien greep het patronaat net het functioneren van die industriezones aan om haar stelling te staven dat de staking niet algemeen was.
De patroons zijn verontwaardigd omdat de staking 18€ per Belg gekost zou hebben, maar toen de banken ons 2500 € per Belg kostten, piepten ze niet. Evenmin maken ze er een punt van dat we nog voor 13.000 € per Belg staatswaarborgen hebben lopen voor diezelfde banken. Regering en patronaat hopen ons nu te doen “landen” met een paar kruimels. En wat zal het morgen zijn? Een indexsprong of een ander middel om de index nog meer uit te hollen? Een toename van de BTW? De invoering van een algemene sociale bijdrage omdat de sociale zekerheidskas leeg is na alle “lastenverminderingen” die de patroons werden toegestopt? Nu regering en patronaat beginnen inbinden, mogen we niet aflaten. Het Europees Vakverbond roept op voor acties op 29 februari naar aanleiding van de Europese top. Laat ons nu al een massale en strijdbare betoging voorbereiden!
We moeten het “gratis beleid” voor patroons stoppen! Gratis winsten zonder belastingen. Gratis herstructureren op kosten van onze sociale zekerheid. Gratis aanwerven zonder sociale lasten. Gratis personeel opleiden in scholen die steeds meer fabrieken voor toekomstige werknemers worden! Om dat te realiseren moeten de vakbondsleidingen ermee ophouden ons de richting uit te sturen van de sociaal- en christendemocratische politici. We willen een eigen partij, samengesteld uit politici die niet leven aan het loon van een manager, maar zich net als de tienduizenden delegees, zonder er persoonlijk profijt uit te slaan, dagelijks inzetten voor hun collega’s. Wij willen niet betalen voor de crisis; een degelijk en goed voorbereid actieplan; eigen politieke vertegenwoordigers; en een stok achter de deur om bedrijven van patroons die dreigen met afdankingen, delocalisatie, herstructureringen en regelrechte sluitingen, desnoods te onteigenen en de productie in publiek beheer over te nemen.
-
LUIK. Algemeen verslag van de stakingsdag
We vertrokken heel vroeg op de dag naar de piketten, slechts enkele uren na een bezoek aan het piket van het spoorpersoneel in de buurt van het station van Guillemins. Er viel sneeuw en het was ijskoud, maar dit had amper een impact op de warme strijdvaardigheid aan de goed bijgewoonde piketten.
Ronde punten afgezet
We houden een eerste stop aan de industriezone Hauts-Sarts. Daar zijn verschillende ronde punten geblokkeerd met paletten, banden en planken. Met de sneeuwval en de vrieskoude zorgt dit ook visueel voor een mooi uitzicht. Op de piketten staan militanten met rode en groene vestjes aan. Er zijn korte discussies met wie probeert binnen te geraken op het industrieterrein. Er staat een opvallend groot piket in de buurt van Techspace Aéro, waar er voor het bedrijf zelf ook nog een indrukwekkend piket is. De stakers controleren het industrieterrein en niemand gaat er tegen in.
We trekken van het ene piket naar het andere en zien overal bedrijven met gesloten deuren, militanten die hun piket versterken en met plezier de discussie aangaan om hun strijdbare standpunten kracht bij te zetten. We zien tal van militanten terug die we eerder zagen op betogingen of in diverse strijdbewegingen. We leren ook vele nieuwe gezichten kennen. De discussie gaat al snel over de vraag hoe we het besparingsbeleid kunnen stoppen.
Ons pamflet kan daarbij op heel wat belangstelling rekenen. We discussiëren onder meer over het actieplan dat nodig is om de beweging voort te zetten. De kwestie van een actieplan komt overal terug. Zeker op de piketten met metaalarbeiders wordt vaak verwezen naar de voorstellen van Nico Cué, de voorzitter van de Franstalige metallo’s van het ABVV. Die had voorgesteld om een stakingsplan op te maken waarbij er in oplopende lijn actie wordt gevoerd met uiteindelijk een 72-urenstaking. Hoe kunnen we zo’n actieplan opbouwen? Hoe kunnen we bredere lagen van de bevolking daarbij betrekken? Die vragen zouden de hele dag terug komen. Een andere kwestie die terugkomt, is de noodzaak om alle banden tussen de vakbonden en besparingspartijen zoals de PS te verbreken.
Op een van de piketten spreken we met een jonge arbeider van een jaar of twintig. Hij heeft een opvallend scherpe kijk op de regering, de besparingen en de algemene staking. Het gaat immers om een jongere van Griekse afkomst en heeft in Griekenland al gezien wat een besparingsbeleid onder leiding van een zogenaamd socialistische partij kan teweeg brengen voor de gewone bevolking. Hij laat zich niet vangen aan de propaganda rond het tijdelijke karakter van de besparingen of aan het media-offensief tegen de stakers. Hij is er samen met vele anderen op het piket van overtuigd dat dit nog maar het begin van de strijd is. Het is overigens een sterk begin als we naar de piketten en de omvang ervan kijken. Nog voor 6u ’s ochtends lijken de piketten versterkte arbeidersburchten die niet inneembaar zijn.
Stadscentrum in handen van de stakers
Hierna trokken we naar het stadscentrum van Luik waar we overal groepjes stakers zagen. Aan verschillende winkels, maar ook aan de provinciale diensten en zelfs voor de kantoren van de Union des Classes Moyennes (UCM) hebben personeelsleden een piket opgezet. Op een bepaald ogenblik zegt een kameraad van de bediendenbond SETCa dat er versterking nodig is aan een piket voor AXA. We haastten er ons naar toe en stellen daar vast dat de oproep meteen leidde tot een toestroom van stakers, er stonden al snel tientallen actievoerders om het piket te verdedigen. Uiteraard was ook dit een goede gelegenheid om verder te discussiëren. Opvallend daarbij is dat strijd en solidariteit gisteren misschien nog utopisch leken te zijn, maar vandaag centraal in de discussies staan.
Om 9u trekken we naar de markt voor het stadhuis. Daar voeren de groene vakbondsmilitanten een actie onder de titel “We laten ons niet rollen”. Er zijn 200 tot 300 militanten aanwezig op deze actie. Hierna vervolgen we met een bezoek aan het piket voor het station van Luik-Guillemins alsook aan de bioscoop Kinépolis in Rocourt. Ook daar is een piket opgezet door militanten die in de cinema werken, aangevuld met enkele arbeiders van Tecteo en enkele metallo’s. We verdedigen het piket en moeten verschillende mensen duidelijk maken dat ze vandaag geen film kunnen meepikken. Een klant wordt er nogal nijdig, al snel blijkt waarom. De man was een kleine ondernemer die eerder op de dag niet op zijn bedrijf was binnen geraakt omwille van een piket.
We bleven een tijdje op dit piket om nadien op café aan de nabespreking te beginnen. We verkochten doorheen de dag een dertigtal exemplaren van ons maandblad en hadden tal van interessante discussies over de versterking van het verzet tegen de besparingen, de methoden van strijd (hoe piketten, blokkades,… opzetten en versterken) en de noodzaak van een politiek verlengstuk voor onze strijd. Dit was nog maar een begin!
-
BRUSSEL. Verslag en foto’s van het piket aan het Brugmann-ziekenhuis
Het Brugmann-ziekenhuis is een publieke instelling. Maandag werd er gestaakt tegen de asociale maatregelen van de regering. Ondanks de stelling van de site van Le Soir dat er in de ziekenhuizen van het Brusselse Iris-netwerk geen actie werd gevoerd, bleek de staking in Brugmann goed opgevolgd te worden.
De syndicale militanten mobiliseerden gedurende twee weken waarbij een pamflet werd verspreid en er waren ook twee algemene vergaderingen voor het personeel.
Uiteindelijk stonden een 50-tal stakers de volledige ochtend voor de poorten van het ziekenhuis in een levendig en aangenaam piket. De drie vakbonden waren er vertegenwoordigd. Het is niet duidelijk hoeveel personeelsleden uiteindelijk gestaakt hebben, maar er was wel een grote actiebereidheid. Deze staking was nog maar een begin!
-
GENT. Interviews aan de stakingsposten
Ook in Gent bezochten we op de algemene staking van 30 januari vele stakingsposten. Telkens werden we goed ontvangen en was er de mogelijkheid om te discussiëren en onze pamfletten te verdelen we probeerden ook zoveel mogelijk interviews af te nemen om een beeld te kunnen geven van de stemming.
Rogers Corporations
Eén arbeider werkte, waarbij hij bijgestaan werd door een bediende (beslist door de directie). Qua veiligheid voor de bediende is dit totaal onverantwoord, aangezien er geen ervaring of kennis over de productie en werktuigen gekend is. Het ACV besliste daarop dat ze voor elk uur dat de bediende gewerkt heeft, de arbeiders voor evenveel tijd het werk zullen neerleggen (sowieso al 4 uur).
Volvo Cars: interview met Patrick Rottier, arbeider en militant bij ABVV
Waarom staak je?
In het verleden is er veel strijd gevoerd omwille van sociale vraagstukken, en hier mag geen afbouw van komen. Mijn probleem is vooral de problematiek van langer te moeten werken, zeker als arbeider in een fabriek is het bijna onmogelijk om na je vijfenvijftigste nog alle taken naar behoren uit te kunnen voeren.
Hoe is de mobilisatie in de informatiecampagne verlopen?
Er was een goede opkomst aan het piket. Ook de mobilisatie de afgelopen weken in het bedrijf was goed, wat duidelijk aantoont aan dat onze mensen wel degelijk bezig zijn met hun toekomst, ook de jongeren binnen het bedrijf, die de afgelopen week maar al te vaak werden voorgesteld als zijnde tegen de staking.
Denk je dat de staking ervoor zal zorgen dat de regering de besparingen zal terug schroeven?
De actie is sowieso een succes. Diegenen die willen werken kunnen dit doen, maar dit heeft weinig zin aangezien de hele productielijn stil ligt. Hopelijk zal de staking er toe leiden dat de regering en de vakbonden terug samen gaan zitten. Een fundamentele oplossing zal dit echter niet kunnen bieden, aangezien het probleem veel verder gaat dan België: een Europese aanpak zal noodzakelijk zijn.
Interview met Theo Van Der Wilt, arbeider en ACV-militant bij DSV
Waarom staak je?
Als arbeider in een ploegensysteem werken is bijzonder slopend. Momenteel werk ik 4/5 om mee te kunnen, maar dan nog blijft het zwaar. Als we dan ook nog eens langer gaan moeten werken gaat dit nog zwaarder worden.
Was er een invloed van het media-offensief?
Het media-offensief was vooral voelbaar bij de bedienden, bij de arbeiders die zware fysieke arbeid moeten leveren was er wel veel enthousiasme en sympathie voor de staking.
Denk je dat de staking ervoor zal zorgen dat de regering de besparingen zal terug schroeven?
De regering pakt de kwestie volledig verkeerd aan. Jarenlang heeft de regering zich in de kosten gewerkt, en nu worden deze allemaal in 1 keer afgewenteld op de werkende bevolking. Nu al zijn er veel mensen die amper rondkomen op het einde van de maand, en dit gaat de komende periode alleen maar erger worden met deze besparingen.
Interview met Stijn Van Geem, arbeider en ABVV-militant bij Arcelor-Mittal
Waarom staak je?
In de eerste plaats als reactie op de besparingspolitiek die de afgelopen maanden door de nieuwe regering is aangekondigd.
Hoe is de mobilisatie in de informatiecampagne verlopen?
Uiteindelijk hebben we vrij veel mensen in het bedrijf kunnen bereiken, maar de mobilisatie is wel zeer laat op gang gekomen door gebrekkige en late informering vanuit Brussel.
Was er een invloed van het media-offensief?
We hebben recent nog heel wat problemen gehad in verband met de afgesloten CAO, waardoor er ook voor deze staking toch wat verschillende opinies waren bij de arbeiders, wat er voor zorgde dat dezen ook vatbaarder waren voor het anti-stakingsoffensief in de media. We hebben dit vooral proberen tegengaan door met de mensen op de werkvloer te blijven discussiëren. Ook bij jongeren was er niet echt veel enthousiasme, maar ook dit hebben we proberen oplossen door veel te discussiëren.
Denk je dat de staking ervoor zal zorgen dat de regering de besparingen zal terug schroeven?
Het actievoeren mag niet stoppen na vandaag. Volgens mij moeten de vakbonden vandaag al dreigen met nieuwe acties als er geen gehoor aan de staking van vandaag wordt gegeven.
Interview met Mark de Visscher – ABVV Honda
Dag Mark, hoe hebben jullie de voorbereiding van deze staking aangepakt?
“We hebben in totaal 4 pamfletten verdeeld met informatie en zijn gaan spreken in de refters. Deze informatieverspreiding heeft een reële impact gehad. Er is veel volk thuis gebleven. Deze morgen zijn slechts 12 arbeiders binnen gegaan. Van de bedienden gaan er wel heel wat werken. De patroons beweren dat wij de werkwilligen gijzelen, maar dat klopt niet. Kijk, wij hebben hier zelfs een rode loper uitgerold voor alle werkwilligen.”
“Trouwens, als ze een indexsprong durven voorstellen dan zal het er serieus tegen zitten. Want de indexering van onze lonen verdedigen is enkel maar ervoor zorgen dat onze koopkracht wordt behouden. Dat zijn geen loonsverhogingen hé.”
“We hebben ons best gedaan om aan de werknemers hier uit te leggen dat al onze verworvenheden niet door Sinterklaas cadeau gedaan zijn. Alles wat we hebben bekomen is er gekomen door te staken. En dat gaan we nu niet laten afpakken.”
“Deze staking is ook een grote waarschuwing voor wat de regering nu al aankondigt voor een tweede besparingsronde. Tegen eind februari zoekt de federale regering nog eens 2 miljard euro en ook de Vlaamse regering zal nog extra besparingen aankondigen. Denken ze echt dat ze ons nog meer kunnen doen inleveren? Waarom wordt het bankgeheim niet afgeschaft dan krijgen we eens zicht op de echte vermogens en rijkdom in dit land en kan er een vermogenskadaster worden opgesteld. De fiscale fraude aanpakken zou een grotere prioriteit moeten krijgen. Dat is toch niets minder dan diefstal van gemeenschapsmiddelen.”
Taminco. Gesprek met drie militanten. ACLVB: Rudi ABVV: Patrick ACV: Piet
Wat is de reden dat jullie staken?
Er zijn verschillende redenen: er is de vrees voor de index, de pensioenen, en natuurlijk ook de onrechtvaardigheid die ervoor zorgt dat de zwakkeren de crisis betalen terwijl de winsten van de grote bedrijven oplopen en ze niet eens belastingen hoeven te betalen. Voor de werklozen betekenen deze besparingen een verlenging van de wachttijden in een periode van hoge jongerenwerkloosheid.
Alle militanten staken. De bedienden staken niet vandaag en er is ook een deel van de arbeiders die in de fabricage werken en die niet kunnen staken omdat het bedrijf anders 3 dagen stil ligt. De meesten onder hen zouden wel willen maar dat mag niet. Het onderhoud, laden en lossen staken dan weer wel.
Hoe verliep de communicatie?
Staken doe je niet zomaar. Het is een middel dat je gebruikt wanneer je met je rug tegen de muur staat. Wij wilden, in aanloop van deze stakingsdag, vooral de mensen aan het denken zetten over de onrechtvaardigheid, de gevolgen van de crisis en de besparingen en over de noodzaak van het staken.
Voor de rest hebben we voorzichtig gemobiliseerd. Een belangrijke reden voor mensen was bijvoorbeeld de onzekerheid rond de regionalisering van de hypothecaire belastingaftrek, maar ook de agressieve houding ten overstaan van de index. Indien ze daar willen aan raken zal de stakingsbereidheid enkel maar groeien.
Hoe hebben jullie het media-offensief tegen de staking ervaren?
We gaan ervan uit dat het voor veel mensen nog te weinig leeft. De media heeft een heel sterke invloed. Zij maken er een generatieconflict van terwijl het ook gaat om het pensioen en de lonen van de jongere werknemers. Er is in België nog steeds de mogelijkheid om te consumeren zoals voorheen. Mensen voelen de besparingen nog niet in hun portemonnee, maar daar zal verandering in komen.
Vincolit. Interview met ABVV-delegee Hendrik Van Eename en ACV-militanten: Mario, Patrick & Ben
Waarom staken jullie vandaag?
ACV-militant: De besparingen vandaag zijn onrechtvaardig. Samen met de druk om langer te werken lijkt het wel alsof ze ons 100 jaar terug in de tijd willen katapulteren. Als we vandaag ‘ja’-knikken is het hek van de dam. We kunnen niet blijven aanvaarden wat ze ons opleggen. Indien we dit niet stoppen zullen de jongeren van vandaag werken tot hun 70ste of 75ste nadat ze eerst in langdurige werkloosheid terecht komen zonder uitkering.
ABVV-delegee: Bovendien komt dit besparingsplan bovenop een hele reeks van redenen tot ongenoegen. Dit zorgt ervoor dat de bereidwilligheid heel groot is.
Hoe verliep de communicatie in verband met de staking?
ABVV & ACV: De verschillende bonden (ABVV en ACV) werken goed samen. De pamfletten van de vakbond hebben hun impact niet gemist: iedereen van de arbeiders staakt mee en ook een deel van de bedienden.
Hoe zien jullie de toekomst in?
ABVV: Uiteraard blijft het hier niet bij. De regering zal nieuwe besparingen aan dit pakket toevoegen. Nieuwe acties zijn dan onvermijdelijk. Anderzijds moeten we rekening houden met het feit dat de crisis er voor zorgt dat staken een financieel harde dobber wordt voor de arbeiders.
ACV: Indien deze besparingen niet terug gefloten worden, zal er verdere actie moeten volgen. We moeten wel iets doen. Een 48-urenstaking is absoluut noodzakelijk in dat geval.
Brandweer Gent
Waarom staan jullie hier op de betoging in Gent?
Wij kunnen niet staken, maar wij manifesteren mee omwille van de wijziging van statuut. Die verandering binnen het besparingsplan van Di Rupo betekent dat wij niet meer zullen genieten van het statuut van de veiligheidsdiensten. Andere sectoren zoals politie, militairen, rijdend personeel van de NMBS kunnen dit wel nog, maar voor ons geldt dat wij 4 jaar langer zullen moeten werken.
De meerderheid van onze collega’s kunnen dit onmogelijk aan. Vandaag bestaat er nog de mogelijkheid om te kiezen. Maar indien dit voor iedereen de regel wordt zullen sommigen gewoonweg aan het werk ten onder gaan. Daarenboven betekent dit dus dat steeds minder jongeren ons korps zullen kunnen versterken. Dit terwijl ze steeds meer fysieke paraatheid van ons vragen: dat slaat als een tang op een varken.
Indien deze wijziging van het statuut niet wordt teruggeroepen zal sociale strijd volgen. Dat is onvermijdelijk.
ABC. Gesprek met Tim (ABVV), Marnix (ACV) en Alain en Marnic (ACLVB)
Waarom staken jullie vandaag?
Er zijn verschillende redenen. Enerzijds wordt de “landingsbaan” weggenomen voor de oudere werknemers. Voor jongeren, waar vandaag een grote werkloosheid heerst, wordt de uitkering uitgesteld en afgeknabbeld. Enerzijds worden we gedwongen om maar te werken tot 58 omdat we nadien niet productief genoeg zijn en anderzijds wordt je als 20-jarige verteld dat je niet voldoende ervaring hebt. Het lijkt wel alsof je zo rond de 35 jaar moet zijn om een job te kunnen vinden. Van de 200 werknemers zijn er vandaag 4 werkwilligen.
Langer moeten werken is een leugen. Het is niet nodig als we enkel en alleen de belastingen van de bedrijven terug op het wettelijke niveau brengen. Bedrijven betalen minder belastingen dan ons maar ze maken wel miljarden winst.
Hoe zien jullie de komende periode?
Eerst zal het afhangen van wat er in Brussel besproken wordt. De vraag is wel of ze eigenlijk echt onderhandelen. Van Quickenborne sprak zich uit tegen de staking door te zeggen dat er onderhandelingen moeten zijn. Wel, die waren er niet, nu heeft hij ze…
En daarna zullen verdere acties noodzakelijk zijn. We moeten wel. Voor de werknemers en onze kinderen en onze kleinkinderen. Het is voor hen dat we hier vandaag staan in tegenstelling tot wat de media beweren.
SOLUTIA: interview met Werner
We staken omdat we beu zijn dat wij van alles de afrekening krijgen. De banken hebben de crisis veroorzaakt, maar zij moeten helemaal niets bijdragen. Wij moeten nu later op pensioen gaan. Vooral het feit dat die pensioenhervorming zonder enige vorm van overleg is doorgevoerd steekt ons zwaar op de maag. De index wordt constant aangevallen, het meeste recente idee dat de ronde doet is dat er een indexsprong zou worden overgeslagen. Eén overgeslagen indexsprong aan het begin van je carrière betekent dat je in totaal zo’n 50.000 € minder gaat verdienen. Verder ligt ook de sociale zekerheid onder vuur, die zou verder verzwakt worden. Ook heel die anti-vakbondscampagne die in de media gevoerd is geweest stoort ons enorm.
Het loon van de nieuwe generatie, die achter ons komt, zal lager zijn dan de onze. De studenten zijn zogezegd tegen de staking, maar uiteindelijk is het ook in hun belang dat we hier staan.
De energieprijzen stijgen voortdurend. Electrabel heeft aangekondigd haar prijzen te zullen laten stijgen ‘omdat het te warm is geweest’. Omdat ze niet genoeg verkocht hebben dus. Het zijn net die energieprijzen die een enorme stijgende invloed uitoefenen op de index nu. Mensen kunnen zich nu al minder (financieel) permitteren.
Solutia betaalt nu 1840 € belasting, terwijl ze wel 84 miljoen € winst gemaakt hebben. De grote bedrijven mogen gerust meer belasting betalen. De notionele intrestaftrek heeft gezorgd voor enorm veel meer winst voor de bedrijven, maar heeft amper geleid tot enige stijging van de werkgelegenheid. Arcelor Mittal betaalt maar 500 € aan belastingen.
De uitspraak van Tobback dat deze staking een atoombom is, is een ongelukkige uitspraak. Die band van de rode vakbond met SP.a, moet dat nog? Op de werkvloer, naar het personeel toe, proberen we vooral de rol van de NV-A duidelijk te maken, een stem voor de N-VA te ontraden.
AMCOR: interview met François
Wij staken tegen de maatregelen van de federale regering. De maatregelen die al genomen zijn gaan we allicht niet meer kunnen terugdraaien, maar we staken vooral tegen de maatregelen die nu nog gaan komen. Een van de pistes die ze nu aan het overdenken zijn is een indexsprong.
Een tweede reden waarom we staken is omdat de arbeiders al genoeg betaald hebben. Het grootkapitaal mag ook eens betalen. De banken mogen ook eens bijdragen, er moet een miljonairstaks komen, de notionele intrestaftrek mag eens aangepakt worden.
In de media wordt constant gesteld dat de acties te vroeg of te laat plaatsvinden. Voor nieuwjaar hebben we al betoogd om te tonen dat we het met dit beleid niet eens zijn, toen was het zogenaamd te vroeg, nu is het dan weer zogenaamd te laat. Als je niets doet gaat er nooit iets veranderen.
Voor verdere acties moeten we natuurlijk eerst afwachten en kijken wat de stakingsbereidheid vandaag is.
Bij ons op het bedrijf zijn er twee afdelingen. De ene afdeling is heel gemakkelijk stil te leggen, de stakingsbereidheid is daar meestal ook erg hoog. Meestal organiseert de directie één dag technische werkloosheid per maand op die afdeling, deze maand is die natuurlijk voor vandaag, tijdens de staking, gepland. De andere afdeling is moeilijker stil te te leggen, maar voor deze staking hebben we ook vanuit het personeel daar de vraag gekregen of ze mochten meestaken. Vervolgens heeft één van hun chefs lopen intimideren met sancties voor stakers. Desondanks is toch ongeveer 25% van die afdeling is staking.
Bruno Tobback? Op sommige punten ben ik het met hem eens, op andere punten zit hij echter fout. Wat mij vooral stoort is dat binnen de regering vooral de VLD haar standpunten binnenhaalt, terwijl de VLD en de SP.a toch ongeveer evenveel stemmen gehaald hebben.. De SP.a met de PS samen zijn zelfs stuk groter dan de VLD en de MR samen. Ook de CD&V en CDH zijn niet zo groot. De VLD voelt zich natuurlijk geruggensteund door de NV-A, maar de SP.a had toch wel het been meer steef kunnen houden.
Tobback komt wel bij de vakbond spreken als hij stemmen moet halen, maar wanneer levert hij eens een dienst terug? Een socialistische partij dient het belang van de arbeiders centraal te stellen, niet die van de industriëlen.
Veel van diegenen die nu werken zijn begonnen op 14, 15, 16 jaar met werken. En die zijn niet hooggeschoold, dat is dus geen zittend werk hé. Er zijn ook 600.000 werklozen in België, dus waarom langer werken? Op deze manier ontstaat er een generatie jongeren die niet gaat kunnen werken, die misschien wel nooit aan werk gaan geraken.
Het zijn de werkgevers die ons werk moeten aanbieden. Ze weigeren mensen omdat ze geen ervaring hebben, maar het is logisch dat je het werk nog moeten leren als je net van de schoolbanken komt. De werkgevers hebben geen geduld meer.
Er zijn veel mensen die aan interimcontracten moeten werken. Ik ken mensen die al twee jaar ergens werken, altijd met dagcontracten. Dan heb je geen jobzekerheid, iedere volgende dag kan je job gedaan zijn, bovendien kun je dan ook niet een lening aangaan om een huis te kopen.
De fiscale fraude en de lage (reële) vennootschapsbelasting, dat is de grootste schande die er bestaat in België. Bij de belastingdienst mogen ze zelf niet meer beslissen welk bedrijf ze gaan controleren, de computer bepaalt dat voor hun. Daarnaast moeten ze ook nog eens toelating krijgen van hun overste, als die zegt dat het bedrijf te cruciaal is voor België mag de controle niet doorgaan.
Ons bedrijf betaalt geen één cent belasting op hun winst aan de staat. Nochtans maken ze wel zo’n 16 miljoen € winst. Ook de notionele intrestaftrek is een schande. Zoiets bestaat enkel in België.
Electrabel maakt 15 miljard € winst, maar de elektriciteit is een heel pak duurder dan in het buitenland. De subsidies voor zonnepanelen is vooral naar een aantal bedrijven gegaan die heel vele zonnepanelen geplaatst hebben, soms wel ter grootte van enkele voetbalvelden. Volvo, Colruyt, Katoennatie, ze hebben allemaal een hoop zonnepanelen geplaatst.
-
BRUGGE. Interviews aan de blokkade van het verbindingsdok van Zeebrugge
In Zeebrugge spraken we met een militant van het ABVV die anoniem wenste te blijven en een militant van het ACV.
Blokkade aan het verbindingsdok van Zeebrugge. Anoniem, havenarbeider, militant van ABVV
Ik zie dat u zich kwaad maakt over de maatschappij?
Het is ongelooflijk dat door speculatie de gewone dingen altijd maar duurder en duurder worden. En daar wordt bijna niets tegen gedaan. Het wordt zelfs de normaalste zaak van de wereld genoemd.
Het is een van de redenen waarom volgens actie gevoerd moet worden?
Er moet echt actie gevoerd worden. Er zijn verschillende redenen daarvoor. Mensen worden gewoon bestraft met slecht beleid, en dat is overal zo. En in feite wordt daar al tegen geprotesteerd. Kijk maar naar Occupy.
Is het daarom geen tijd om op Europees niveau een staking te organiseren?
Ik vind van wel. Maar ik geloof niet in Europa. Het heeft veel kapot gemaakt, vind ik. Het heeft ons enkel de slechte dingen gebracht. Je ziet dat ook in het wegtransport bijvoorbeeld. Internationale chauffeurs komen vaak uit de oude Oostbloklanden. Het zijn mensen die bij wijze van spreken voor een appel en een ei rijden. Het ondergraaft de condities van de Belgische chauffeur.
Ze weten vaak ook niet waarom gestaakt wordt.
Een internationale chauffeur zou toch op z’n minst Engels moeten kunnen spreken. Het moet in het rijbewijs geïntegreerd zijn. Het is een van de dingen om henzelf en ons te beschermen tegen de politiek van het tegen elkaar uitspelen. Ze moeten kunnen begrijpen waarom wij bijvoorbeeld staken.
Blokkade aan de achterhaven van Zeebrugge. Frederik Blanckaert, havenarbeider, militant bij ACV
Kunt u de situatie her beschrijven? Wat doet dit piket?
Van dit piket is het de bedoeling om de achterhaven te blokkeren. De bedrijven aan de kaaien zijn daarmee afgesloten. Verderop staan piketten bij andere toegangswegen.
Heeft dit piket al veel mensen moeten tegenhouden?
Toch een aantal. Vooral mensen die in de logistiek werken natuurlijk. Onder wie veel buitenlandse chauffeurs, maar ook een paar Belgen die toch aan het werk waren.
Veel buitenlanders dus die niet op de hoogte zijn van de staking?
Ja. Ik heb ook voor internationaal transport gewerkt en je kent die bazen als er staking is: “rij maar en je ziet wel”. Het leeft nog altijd bij de werkgevers om toch af te tasten of er geen mogelijkheden zijn om er door te geraken.
Wat is volgens u de reden om de haven plat te leggen en om te staken?
De sociale afbraak. Bovendien ligt het personeel in de haven constant onder vuur door Europa. Er zijn al twee Europese besluiten voor de havens gepasseerd en er staat nu een derde in de steigers. Daarnaast heeft minister van Werk Monica De Coninck (sp.a) al aangekondigd het stelsel van havenarbeid te willen ‘moderniseren’. Maar wat betekent dat, moderniseren?
Er is dus onzekerheid?
Je moet toegeven: regeringsleiders zijn creatief met taal. Vroeger wilden ze het allemaal liberaliseren. Nu gaan ze het moderniseren. Maar wat staat ons te wachten? Ons statuut als dokwerker is uniek en ze moet daar van afblijven. Wat zullen we krijgen als door Europese richtlijnen mensen uit bijvoorbeeld Polen of de Filippijnen onder slechtere omstandigheden ons werk moeten doen? Mensen die niet voldoende opgeleid zijn, die de taal niet kennen en ver achter zitten op het vlak van werkveiligheid. Moet dat allemaal om nog goedkoper te kunnen werken?
Dit piket staat hier als voorbeeldfunctie. Het dwingt de staking namelijk af. Waren de dokwerkers daar voor gewonnen?
Ik denk van wel. De bereidheid bij de havenarbeiders is vrij groot. Er zijn natuurlijk collega’s die zeggen dat ze niet ’s morgens vroeg komen maar wel zeggen dat ze later zullen langskomen. Het piket blijft hier de hele dag maar tot hoe lang weten we niet precies. Het is niet de bedoeling dat we hier binnen een uur of twee weg zijn.
-
GENT. Interview met verantwoordelijken van ACV Transcom en ACOD-Spoor
Aan het piket aan het St Pietersstation te Gent spraken we zondagavond met Rezi Lambaere, de gewestelijk secretaris van ACV Transcom Spoor, en met Jozef Cnudde, de gewestelijk secretaris van ACOD-Spoor.
Station Sint-Pieters in Gent. Rezi Lambaere, gewestelijk secretaris ACV Transcom Spoor
Het spoorpersoneel heeft twee redenen heeft om te staken. Het is een van de motoren van een algemene staking en bovendien hebben de besparingen van de regering Di Rupo toch een groot effect op de NMBS?
"Natuurlijk. Enerzijds zitten we al 1.200 man aan personeel onder het voorstel van de directie. Dat heeft gevolgen voor stiptheid en zo meer. Maar ook voor de werking van de spoorwegen. De regering voorziet daarnaast 73 miljoen euro minder voor dotaties. Dat zal gevolgen hebben voor investeringen in infrastructuur en rollend materieel. Dat betekent opnieuw dat de stiptheid – die nu al slecht is – alleen maar zal verslechteren. De reiziger moet zich niet inbeelden dat het erop gaat verbeteren."
En de relatie tussen de vakbonden? Heeft de directie recent niet geprobeerd om ze tegen elkaar uit te spelen?
"Ik denk dat wij een goede relatie hebben met onze collega’s. (Wijst naar het gezamenlijk piket.) Ik heb nog met mijn collega-vertegenwoordiger Jozef Cnudde gebeld over hoe wij de staking zouden aanpakken bijvoorbeeld. En ik denk ook dat er op nationaal niveau genoeg overlegd is."
Het is nu al de tweede keer op een maand tijd dat het spoorwegpersoneel staakt. Op 22 december was dat ook al het geval. Is het personeel nog altijd bereid door te gaan?
"Je kunt zelf vaststellen dat de stakingsbereidheid er is. Op een zondagavond de mensen hier in het koude weer op een piket te krijgen, is niet zo evident. Maar ik denk dat we hier toch talrijk aanwezig zijn. De mensen beseffen weldegelijk waarom ze hier staan."
Station Sint-pieters in Gent. Jozef Cnudde, gewestelijk secretaris ACOD-spoor
Wat is het effect van de bezuinigingen op het spoorpersoneel?
"Het spoor wordt de laatste jaren hard getroffen. Ook in de toekomst zal dat door geplande herstructureringen zo zijn. De mensen zijn het beu: “iedere keer die structureringen”. We vragen ons af hoeveel geld dat het ons zal kosten. Nu al zien we tekorten."
Het is al de tweede maal dat het spoorpersoneel staakt sinds december. Is de stakingsbereidheid gebleven?
"Ik zou durven zeggen dat het hetzelfde gebleven is. Je moet opletten: bij het spoor is er altijd al een grote stakingsbereidheid geweest. Cruciaal zijn vandaag de pensioenhervormingen. Veel mensen hebben toch schrik om langer te moeten werken. Maar een groot probleem voor ons is ook de berekening van het pensioen. Bij ons wordt dat op het laatste jaar berekend in plaats van op de laatste tien jaar. Een ander punt is de indexsprong want zoveel opslagen hebben we niet. Onze laatste CAO’s waren geen financiële CAO’s. Als we nu eens twee procent opslag zouden kunnen krijgen, is dat mooi meegenomen."
En wat is nu het punt waar de mensen hier echt voor op straat willen komen?
"Bij het spoor heb je ook wel wat individualisme. Spijtig genoeg gaat het vaak over hun portemonnee. De omvang van de hervormingen zullen ze nog niet gewaar zijn. We zitten nog in een fase van aanwervingen want er is personeel te kort. Heel wat mensen gaan op pensioen. Maar het zou kunnen zijn dat binnen een jaar of twee de druk toch gevoelig toeneemt. Tenslotte komen we van 48.000 man terwijl we er nu 36.000 hebben. Tienduizend man minder voor hetzelfde werk. Dat kan niet blijven duren."
Dat zijn een pak redenen om actie te voeren. Hoe verliep de informatiecampagne?
"Ik moet zeggen: vrij goed. We hebben toch wel een pak weerwerk moeten geven tegen de pers, want we krijgen mailtjes waarin staat “de pers zegt dat” terwijl wij dit zeggen. Media worden soms sneller geloofd dan wij. Dus de pers had een negatieve invloed en we hebben er veel tijd in moeten steken om de dingen duidelijk te maken en te tonen waar de problemen waren."
Media worden sneller geloofd, zegt u. Door het personeel? Of door de reizigers?
"Wat in de pers verschijnt wordt door iedereen gemakkelijk aanvaard. Een voorbeeld is bijvoorbeeld de pensioenhervorming. Iedereen zit nu met vragen over zijn pensioen. Niemand is zeker."
-
BRUSSEL. Verslagen en foto’s van piketten in het zuiden van Brussel
De algemene staking werd ook in Brussel goed opgevolgd. We trokken in het zuiden van de hoofdstad naar enkele piketten om onze steun te betuigen.
Aan de NMBS was er een sterk piket. Het ongenoegen bleek uit het grote aantal aanwezigen op het piket. Nochtans worden oude maatregelen (zo is er een regel uit 1981) terug boven gehaald om de solidariteit en de staking te ondermijnen. Die oude maatregel houdt in dat een personeelslid van de NMBS op een ogenblik van staking zich in gelijk welk Belgische station mag aanmelden om daar zijn/haar arbeidsuren te presteren en daarvoor een loon te krijgen. Dat heeft niet gepakt. De woede onder het spoorpersoneel is blijkbaar sterker dan de manoeuvres van regering en directie.
Bij een vestiging van Inbev had zowat iedereen het werk neergelegd. Die actiebereidheid werd versterkt door het herstructureringsplan dat afgelopen september werd voorgesteld en waardoor 240 jobs zouden verdwijnen.
Bij Imtech in Anderlecht werd ook 24 uren gestaakt. Daar werd onder meer geklaagd over de druk van hun baas. Het doen en laten van het personeel dat op de baan is wordt systematisch opgevolgd. Daar werd al zeven dagen tegen gestaakt, maar het systeem om het traject van alle auto’s permanent in kaart te brengen en te volgen werd in stand gehouden.
Het bedrijf AutoVision, een onderaannemer van Audi, bestaat nog maar vier jaar in Brussel. Er werken 350 jonge arbeiders die tegen slechte voorwaarden en een laag loon (5 tot 6 euro minder per uur dan bij Audi) moeten werken. Bij zowel AutoVision als Audi werd ook geprotesteerd tegen de onhoudbare werkdruk.
Audi
Imtech
InBev
Brussel X
Zuidstation