Aan het piket aan het St Pietersstation te Gent spraken we zondagavond met Rezi Lambaere, de gewestelijk secretaris van ACV Transcom Spoor, en met Jozef Cnudde, de gewestelijk secretaris van ACOD-Spoor.
Station Sint-Pieters in Gent. Rezi Lambaere, gewestelijk secretaris ACV Transcom Spoor
Het spoorpersoneel heeft twee redenen heeft om te staken. Het is een van de motoren van een algemene staking en bovendien hebben de besparingen van de regering Di Rupo toch een groot effect op de NMBS?
"Natuurlijk. Enerzijds zitten we al 1.200 man aan personeel onder het voorstel van de directie. Dat heeft gevolgen voor stiptheid en zo meer. Maar ook voor de werking van de spoorwegen. De regering voorziet daarnaast 73 miljoen euro minder voor dotaties. Dat zal gevolgen hebben voor investeringen in infrastructuur en rollend materieel. Dat betekent opnieuw dat de stiptheid – die nu al slecht is – alleen maar zal verslechteren. De reiziger moet zich niet inbeelden dat het erop gaat verbeteren."
En de relatie tussen de vakbonden? Heeft de directie recent niet geprobeerd om ze tegen elkaar uit te spelen?
"Ik denk dat wij een goede relatie hebben met onze collega’s. (Wijst naar het gezamenlijk piket.) Ik heb nog met mijn collega-vertegenwoordiger Jozef Cnudde gebeld over hoe wij de staking zouden aanpakken bijvoorbeeld. En ik denk ook dat er op nationaal niveau genoeg overlegd is."
Het is nu al de tweede keer op een maand tijd dat het spoorwegpersoneel staakt. Op 22 december was dat ook al het geval. Is het personeel nog altijd bereid door te gaan?
"Je kunt zelf vaststellen dat de stakingsbereidheid er is. Op een zondagavond de mensen hier in het koude weer op een piket te krijgen, is niet zo evident. Maar ik denk dat we hier toch talrijk aanwezig zijn. De mensen beseffen weldegelijk waarom ze hier staan."
Station Sint-pieters in Gent. Jozef Cnudde, gewestelijk secretaris ACOD-spoor
Wat is het effect van de bezuinigingen op het spoorpersoneel?
"Het spoor wordt de laatste jaren hard getroffen. Ook in de toekomst zal dat door geplande herstructureringen zo zijn. De mensen zijn het beu: “iedere keer die structureringen”. We vragen ons af hoeveel geld dat het ons zal kosten. Nu al zien we tekorten."
Het is al de tweede maal dat het spoorpersoneel staakt sinds december. Is de stakingsbereidheid gebleven?
"Ik zou durven zeggen dat het hetzelfde gebleven is. Je moet opletten: bij het spoor is er altijd al een grote stakingsbereidheid geweest. Cruciaal zijn vandaag de pensioenhervormingen. Veel mensen hebben toch schrik om langer te moeten werken. Maar een groot probleem voor ons is ook de berekening van het pensioen. Bij ons wordt dat op het laatste jaar berekend in plaats van op de laatste tien jaar. Een ander punt is de indexsprong want zoveel opslagen hebben we niet. Onze laatste CAO’s waren geen financiële CAO’s. Als we nu eens twee procent opslag zouden kunnen krijgen, is dat mooi meegenomen."
En wat is nu het punt waar de mensen hier echt voor op straat willen komen?
"Bij het spoor heb je ook wel wat individualisme. Spijtig genoeg gaat het vaak over hun portemonnee. De omvang van de hervormingen zullen ze nog niet gewaar zijn. We zitten nog in een fase van aanwervingen want er is personeel te kort. Heel wat mensen gaan op pensioen. Maar het zou kunnen zijn dat binnen een jaar of twee de druk toch gevoelig toeneemt. Tenslotte komen we van 48.000 man terwijl we er nu 36.000 hebben. Tienduizend man minder voor hetzelfde werk. Dat kan niet blijven duren."
Dat zijn een pak redenen om actie te voeren. Hoe verliep de informatiecampagne?
"Ik moet zeggen: vrij goed. We hebben toch wel een pak weerwerk moeten geven tegen de pers, want we krijgen mailtjes waarin staat “de pers zegt dat” terwijl wij dit zeggen. Media worden soms sneller geloofd dan wij. Dus de pers had een negatieve invloed en we hebben er veel tijd in moeten steken om de dingen duidelijk te maken en te tonen waar de problemen waren."
Media worden sneller geloofd, zegt u. Door het personeel? Of door de reizigers?
"Wat in de pers verschijnt wordt door iedereen gemakkelijk aanvaard. Een voorbeeld is bijvoorbeeld de pensioenhervorming. Iedereen zit nu met vragen over zijn pensioen. Niemand is zeker."