Category: Foto’s

  • 30.000 op klimaatbetoging in Brussel

    Terwijl de wereldleiders zich opmaken om ver weg van elk mogelijk protest een nieuw rondje greenwashing te organiseren tijdens COP27, kwamen in Brussel 30.000 mensen op straat voor een nieuwe klimaatbetoging. De omvang van dit protest maakt duidelijk hoe gevoelig dit thema blijft en hoe urgent de roep om verandering is.

    Wij vormden een strijdbare delegatie op de betoging met slogans die vooral gericht zijn op de nationalisatie van de energiesector. De kwesties van klimaat en koopkracht zijn nauw met elkaar verbonden: beiden liggen onder vuur door het falende kapitalisme. Dit systeem biedt geen antwoorden op de klimaatcrisis en brengt op alle vlakken crisis en ellende.

    De minste maatregel om een deel van de zogenaamde ‘overwinsten’ (alsof er daarnaast ook aanvaardbare winst op energie is) af te romen, leidt tot chantage door de sector die ermee dreigt niet te investeren in een groene transitie. Ook voordien was het vooral met publieke subsidies dat daar veruit onvoldoende in geïnvesteerd werd. Wat de gemeenschap niet bezit, kan ze niet controleren. Energie moet uit de winstklauwen van de private sector gehaald worden. Die eis wordt steeds breder gedragen, nu komt het erop aan een krachtsverhouding ervoor uit te bouwen.

    Na deze klimaatbetoging is een belangrijke volgende afspraak de algemene staking van 9 november.

    Hieronder enkele foto’s door Liesbeth:

    https://photos.app.goo.gl/mL9tR8WC5VGTVeRy6

  • Solidariteitsbetoging met Iraanse protest

    Zaterdag werd in Brussel betoogd uit solidariteit met het Iraanse protest. Het ging om een grote betoging met een paar duizend aanwezigen, een pak meer dan wat de meeste gevestigde media stelden. Onder de aanwezigen vooral mensen met een Iraanse en/of Koerdische achtergrond, maar ook sympathisanten en activisten. Campagne ROSA had een eigen delegatie op het protest.

    Het solidariteitsprotest is belangrijk. De beweging in Iran heeft revolutionair potentieel en kan het regime omverwerpen. Daartoe is een verdere uitbreiding ervan essentieel, in het bijzonder onder de werkende klasse. De acties van leerkrachten waren belangrijk en nu voegen ook de olie-arbeiders zich bij het protest. Om de beweging verder te versterken is internationale solidariteit noodzakelijk, ook in de discussies over verdere stappen en inzake programma voor de beweging.

    Met onze deelname aan het protest willen we onze revolutionaire socialistische voorstellen verdedigen en in de beweging bediscussiëren. We ontwikkelden een aanzet tot programma dat hier kan gedownload worden.

    Fotoreportage door Liesbeth:

  • Spoorstaking goed opgevolgd, actiebereidheid groot

    Vandaag rijden minder dan een kwart van de treinen. Het stakingsrecht werd de afgelopen jaren aan banden gelegd waardoor het personeel nu op voorhand moet meedelen als het staakt en de directie met de werkwilligen een alternatieve dienstregeling uitwerkt. Zelfs dat volstaat dus niet om het protest van het spoorpersoneel te stoppen. De actiebereidheid is groot, zo bleek aan de stakersposten aan verschillende stations.

    Rebekka stuurde dit verslagje vanop het piket aan Gent St Pieters: “Er kwamen twee belangrijke punten naar voren. Enerzijds de noden van het personeel met het personeelstekort dat almaar toeneemt en een grotere werkdruk die mensen doet vertrekken (sinds de vorige staking zijn er al 600 mensen vertrokken en er liggen plannen op tafel om nog ‘efficiënter’ te werken…). Anderzijds is er de koopkracht en de energieprijzen. Er werd gepeild naar het enthousiasme om op 18 oktober nogmaals te staken met het spoorpersoneel rond de specifieke eisen en op 9 november samen met de rest van de werkenden die koopkracht eisen. Er werd hierover gestemd met een groot enthousiasme voor beiden die alle twee als essentieel worden ervaren. De stemming was telkens unaniem.”

    Ook elders werd er gesproken over 18 oktober en 9 november. Het idee om daarover te stemmen is nuttig: zo wordt de verantwoordelijkheid voor de actie bij het stakend personeel gelegd. Als zij beslissen over de volgende stappen in het actieplan kan dit niet zomaar van bovenaf teruggedraaid worden. De tekorten bij het spoor zijn zo groot dat volgende acties onvermijdelijk zijn. Die kunnen beter georganiseerd worden met een actieplan om te winnen.

    We kregen overal goede reacties op ons spoorpamflet en op de reeks meetings die we organiseren met Mike Forster, een Britse syndicalist en socialist eind oktober. Vandaag is er overigens opnieuw een stakingsactie van Britse spoorarbeiders. De crisis slaat hard toe en de vraag over alternatieven en hoe die te bekomen, was overal aanwezig op de stakingspiketten.

    BRUSSEL

    ANTWERPEN

    LUIK

    OOSTENDE

  • Campagne ROSA op Antwerp Pride: weg met de wachtlijsten!

    Foto door Jente

    Dit jaar nam Campagne ROSA voor het eerst met een delegatie deel aan de Antwerp Pride. Deze Pride is de afgelopen jaren uitgegroeid tot een heus stadsfestival. De nadruk ligt op feesten en wordt daarnaast aangegrepen door politici van alle partijen, met uitzondering van het Vlaams Belang, om zich te laten zien. Campagne ROSA nam deel aan de Antwerp Pride om zowel mee te feesten als te protesteren. Centraal in ons protest stond de eis: ‘Weg met de wachtlijsten’.

    Jaren van besparingen en onderinvesteringen leiden tot toenemende tekorten. Dat is de basis waarop wachtlijsten ontstaan. De tekorten zijn bijzonder schrijnend in de transgenderzorg. Hetzelfde fenomeen zien we op zowat alle terreinen van de zorg, het onderwijs maar ook inzake betaalbare huisvesting. Opkomen tegen de wachtlijsten betekent vechten voor massale publieke investeringen op basis van wat nodig is. Meer middelen voor zorg en onderwijs dus, maar ook drastisch meer sociale woningen en de uitbouw van openbare diensten op alle terreinen van ons leven.

    Op de Antwerp Pride protesteerde Campagne ROSA verder tegen het offensief van de rechterzijde op de rechten van vrouwen en LGBTQIA+ personen. De aanval op het recht op abortus in de VS is daar een onderdeel van. Het beperkt zich niet tot vrouwen: in verschillende Amerikaanse staten zijn er pogingen om ‘Don’t say gay’-wetten door te voeren. De reactionaire rechterzijde probeert bij gebrek aan antwoord op de vele sociale problemen garen te spinnen bij polarisatie rond verdeeldheid. Dat fenomeen is ook bij ons aanwezig. Het Vlaams Belang doet er uiteraard aan mee, maar ook bij N-VA is transfobie niet uitzonderlijk. Toch was N-VA op de Antwerp Pride aanwezig met een kleine delegatie. Dat is uiteraard bijzonder hypocriet, maar voor N-VA is de Pride in de eerste plaats een commercieel gegeven van citymarketing.

    Dat protest belangrijk is en dat er nood is aan een strijdbare invulling van de Pride, was een boodschap die erg veel steun kreeg van de aanwezigen. De jonge en luide delegatie van Campagne ROSA kreeg een ook in deze hitte een bijzonder warm onthaal van de omstaanders en van veel deelnemers aan de Pride. Het was de eerste keer dat we een delegatie vormden op de Antwerp Pride, maar zeker niet de laatste keer! De komende weken zullen we Campagne ROSA in Antwerpen verder organiseren en versterken. Dinsdag is er alvast een meet-up voor wie daar een rol in wil spelen. Afspraak dinsdag om 19u30 aan het skateterrein van het Stadspark voor “ROSA in het park”.

    Fotoreportage door Jente
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/cAMnxTzFk2E8KjKZ7]

    Enkele foto’s door Milan:
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/2vppVdg4Kui5fjhh9]

  • Pride is a Protest! Campagne ROSA organiseert sterke en strijdbare actiedag

    ‘Our rights are under attack, stand up, fight back!’ Honderden jongeren riepen deze en andere slogans op een strijdbare betoging in Gent gisteren. De tweede editie van ‘Pride is a Protest’ was groot, jong en luid. Het komt op een ogenblik dat er nog veel rechten moeten afgedwongen worden, maar ook dat duidelijk is dat reeds bestaande rechten niet zomaar verworven zijn.

    De Amerikaanse aanval op het recht op abortus wordt algemeen gezien als een eerste stap. LGBTQIA+ rechten liggen ook onder vuur, met bijvoorbeeld ‘Don’t say gay’-wetten die een verbod opleggen om over gender en seksualiteit te spreken op school. Dat dit niet beperkt blijft tot de VS zien we in LGBTQIA+ foob geweld bij ons (denk maar aan de vreselijke aanslag in Oslo) of nog in pogingen van conservatief rechts om onder meer de rechten van transgender personen in vraag te stellen.

    Het zwaartepunt van Pride is a Protest gisteren lag in Gent. 600 betogers trokken van de Vrijdagsmarkt naar het Bijgaardepark waar er behalve toespraken en een emotionele open micro met tientallen getuigenissen ook een fel gesmaakt optreden van drag queens was. Het strijdbare protest werd gekoppeld aan een feestelijke afsluiter.

    Daarnaast was er in Brugge een optocht met een honderdtal deelnemers. Er waren collectieve vertrekken, al dan niet gekoppeld met een open micro. Dit was onder meer het geval in Antwerpen, waar een 20-tal aanwezigen de slogans oefenden en luisterden naar iedereen die iets wilde zeggen in de open micro, van erg jonge jongeren tot activisten met een decennialange ervaring.

    Wil je meewerken aan Campagne ROSA? Dinsdagavond is er in Gent een bijeenkomst en vanaf vrijdagavond is er het zomerkamp van ROSA, ALS en LSP.

    Hieronder foto’s en video’s.

    GENT: foto’s door Liesbeth
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/hmkRe81nnXnMaig26]

    GENT: foto’s door Jean-Marie
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/yGvdwtzPrPL1XLgu5]

    BRUGGE: foto’s door James
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/hq17nvyTMjP6mFAn7]

    ANTWERPEN: open micro, foto’s door Liesbeth
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/tpQqqAZohERt1APc6]

    VIDEO vanop de betoging in GENT

  • 80.000 op straat in Brussel: in het najaar alles plat voor koopkracht!

    LSP was uiteraard ook op de betoging aanwezig met enkele stands

    De woede over de lege portemonnees zit diep en wordt bij elke tankbeurt of elke winkelbeurt versterkt. Alles wordt duurder en onze inkomens volgen niet. Zo kan het niet langer! Dat was de boodschap van 80.000 betogers in Brussel vandaag. Het was meteen de grootste vakbondsbetoging sinds het protest tegen de rechtse regering-Michel en tegen de pogingen tot pensioenhervormingen.

    In de gevestigde media was er eens te meer vooral aandacht voor de ‘hinder’ als gevolg van de actiedag. De bazen kregen in zowat elke media een platform om zich uit te spreken tegen de acties. Bij Agoria klonk het dat er een productieverlies van 80 miljoen euro was in de technologische maakindustrie, een kwart van de normale dagelijkse productie. Onrechtstreeks bevestigen de bazen van Agoria daarmee de vaststelling die velen maakten tijdens de pandemie: het zijn wij, de werkenden, die alles doen draaien en die waarde creëren. De bazen probeerden het voor te stellen alsof de bedrijven voor koopkracht zorgen en de acties nu net de bedrijven raken. Alsof de bazen niet verantwoordelijk zijn voor het beleid dat hun bevriende politici voor hen uitvoeren. Het is op hun vraag dat onze lonen en uitkeringen aan banden worden gelegd.

    De betoging was een succes met veel aanwezigen uit het hele land. De vorige loonnorm van 0,4% is nog niet verteerd of er zit al een volgende slag in het gezicht van de werkenden aan te komen. Dit najaar moet een nieuwe loonnorm worden vastgesteld. Met de huidige loonwet zal er geen enkele marge inzitten. Is dat onze dank nadat we door hard werken zorgden voor recordwinsten en een winstmarge die hoger is dan die in de buurlanden? ACV-voorzitter Leemans heeft gelijk als hij zegt dat de “loonnormwet fout is”. ABVV-topvrouw Miranda Ulens dreigde met een “hete herfst”. Het is effectief duidelijk dat er nog acties zullen nodig zijn. Het idee van regionale acties in september en nationale in oktober circuleerde vandaag. Het was beter geweest om dat voorstel van actieplan niet tot de wandelgangen van de betoging te beperken, maar om er klaar en duidelijk mee uit te pakken vanop podia, in pamfletten en met actiepakketten voor de militanten in de bedrijven zodat er heel de zomer mee aan de slag kan gegaan worden.

    Zoals we in ons pamflet schreven: “Met een uitgebreide campagne “Operatie Waarheid” kunnen we de werkende klasse argumenten geven die de leugens van het patronaat weerleggen! Zo’n uitgebreide informatiecampagne ging vooraf aan de “Staking van de Eeuw” in de winter van 1960-61. Een campagne van openbare meetings en personeelsvergaderingen kan gepaard gaan met acties op werkplaatsen, in wijken en op markten. Waarom geen ‘Koopkracht-Krant’ produceren vergelijkbaar met de “Pensioenkrant” van het gemeenschappelijk vakbondsfront in 2018 ten tijde van de – succesvolle – mobilisatie tegen het op punten gebaseerde pensioenstelsel. We hebben nood aan een actieplan dat aan iedereen toont dat het menens is. Met data die voldoende van tevoren gekend zijn, vergelijkbaar met het actieplan in het najaar van 2014, toen de kracht van de georganiseerde werkende klasse de regering Michel deed wankelen. De regering overleefde toen omdat er geen tweede, krachtiger actieplan werd opgestart, met bijvoorbeeld een reeks algemene stakingen van 24, 48 en 72 uur.”

    “Om ervoor te zorgen dat een momentum niet van bovenaf, zonder inspraak wordt gestopt, is organisatie aan de basis essentieel. Personeelsvergaderingen, ook op plaatsen waar jonge werknemers geen of weinig ervaring hebben met dit soort vormen van organisatie, zijn cruciale momenten om argumenten over te brengen, informatie te verspreiden, betrokkenheid te creëren. Maar ze kunnen ook gelegenheid bieden om spandoeken en slogans te maken om te voorkomen dat vage eisen de acties overheersen. Deze vergaderingen kunnen ook democratisch stemmen over moties om volgende stappen voor te stellen enz.”

    Een campagne van openbare meetings en personeelsvergaderingen zou bovendien nuttig zijn om onze alternatieven te ontwikkelen en te populariseren. Ondertussen weten we allemaal wat er fout gaat en dat het zo niet verder kan met onze koopkracht. Het antwoord om de superrijken te laten betalen, is terecht maar moet geconcretiseerd worden: hoe dwingen we een vermogensbelasting af, hoe zorgen we ervoor dat we werkende klasse controle krijgt over de door haar geproduceerde waarde, hoe kunnen we komen tot een rationele planning van de beschikbare rijkdom in het belang van mens en planeet? Als het volledige systeem vastloopt voor de meerderheid van de bevolking, moeten we socialistische maatschappijverandering op de agenda durven zetten als onderdeel van onze dagelijkse strijd voor verbeteringen.

    LSP stelt volgende eisen voor:

    • Breek de loonwet! Verhoog alle lonen met 2 euro per uur!
    • Volledig herstel van de index met controle van de werkende klasse over de berekening en samenstelling ervan. Telkens wanneer de index wordt overschreden, moeten alle lonen en uitkeringen onmiddellijk worden verhoogd.
    • Verhoging van het minimumloon tot €15 per uur of €2.470 bruto per maand en het minimumpensioen op €1.700.
    • Tegen de onhoudbare werkdruk en voor werkgelegenheid: de 30-urige werkweek, zonder loonverlies, met compenserende aanwerving en verlaging van het werkritme.
    • We hebben een massaal investeringsplan nodig om openbare diensten zoals openbaar vervoer, kinderopvang, onderwijs, gezondheidszorg uit te breiden en gratis te maken …
    • Voor onze portemonnee en voor een groene transitie: nationalisering van de hele energiesector!
    • Bevries alle huurprijzen. Voor de massale bouw van sociale woningen, zodat de vastgoedmarkt niet wordt overgelaten aan de grillen van huisbazen en speculanten.
    • De financiële sector in publieke handen nemen, zodat de gemeenschap een overzicht heeft van alle geldstromen en de beschikbare middelen worden geïnvesteerd in wat sociaal noodzakelijk is.
    • Voor een democratisch geplande economie, democratisch socialisme.

     

    Discussie-avonden

    De loonnormwet wegstaken! Welk syndicale strategie hebben we daarvoor nodig?

    GENT: Dinsdag 28/6 – 19:30 – Ons Huis, Vrijdagmarkt

    LUIK: Vrijdag 24/6 – 18u30 – Quai du roi albert

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/WsacJVxWbkqbXY697]

  • Strijdbare “Pride is een Protest”-delegatie op de Belgian Pride

    Na een afwezigheid van twee jaar was Pride afgelopen zaterdag eindelijk weer terug. De aanwezigen wilden van de gelegenheid gebruik maken om feest te vieren, maar velen waren er in de eerste plaats om deel te nemen aan de Pride Parade en om te demonstreren voor een samenleving waarin iedereen zichzelf kan zijn en zich kan ontplooien.

    Verslag door Emily – foto’s door James

    Enkele honderden mensen sloten zich aan bij de delegatie van Campagne ROSA achter de spandoeken ‘Pride is a Protest’. Onze borden – gemaakt door leden van Campagne ROSA Brussel – werden gretig opgepikt door deelnemers aan de Pride. Enkele affiches benadrukten de noodzaak van internationale solidariteit tegen de reactionaire aanvallen op LGBTQIA+ mensen in de VS en elders, of de gevangenneming van anti-oorlogsactivisten (en LGBTQIA+ activisten) in Rusland. Slogans als “Vrouwenrechten, transrechten, zelfde strijd, zelfde gevecht”, “Homorechten, arbeidersrechten, zelfde strijd, zelfde gevecht”, “Burgerrechten, sociale rechten , zelfde strijd, zelfde gevecht”, “Internationaal verzet tegen homofobie en het kapitaal” werden enthousiast en vastberaden geroepen .

    Honderden mensen passeerden langs de stands van Campagne ROSA. De badges waren een groot succes en met het ingezamelde geld kunnen we onze campagnes financieren en ons werk voortzetten. We hadden veel discussies. Velen zien net als ons dat het kapitalistische systeem geen uitweg biedt. De noodzaak om de strijd te verenigen om sterk genoeg te zijn om dit systeem omver te werpen, werd goed ontvangen. Wij denken dat er nood is aan een andere samenleving waarin iedereen zichzelf kan ontplooien, een samenleving die niet gericht is op de winsten van enkele individuen maar op de behoeften van allen, een democratisch socialistische samenleving.

    Volgende afspraak: Pride (is a) Protest op 26 juni

    Pride begon als een politieke demonstratie om te strijden voor gelijke rechten. Dit politieke en militante karakter is vandaag nog steeds nodig. Daarom organiseert Campagne ROSA ter gelegenheid van de herdenking van Stonewall  de betogingen “Pride (is a) Protest” in Gent en Brugge. Verschillende ROSA-groepen organiseren een collectief vertrek met een open micro. Dit is onder meer het geval in Antwerpen (12u Draakplaats), Luik (12u30 Luik Guillemins) en Brussel (13u voor Brussel-Centraal).

    De strijd voor het welzijn van LGBTQIA+ mensen en die voor een andere samenleving gaan hand in hand. Het welzijn van allen is immers in tegenspraak met het kapitalisme, dat gericht is op de winst van een kleine minderheid. Het klassieke kerngezin is de hoeksteen van het kapitalisme. De hele sociale structuur is nog steeds georganiseerd rond het klassieke gezin, waarbij één persoon de kostwinner is en de andere voornamelijk het huishouden doet. Ondertussen zijn er twee inkomens nodig om rond te komen. Dit zorgt voor een enorme druk, hoewel deze zorg- en huishoudelijke taken ook sociaal kunnen worden georganiseerd. Maar daarvoor zijn middelen nodig die momenteel in private handen zijn.

     

    Op Pride is a Protest strijden we voor:

    • Investeringen in onderwijs, voor o.a degelijke lessen seksuele opvoeding waarin LGBTQIA+ thema’s en genderdiversiteit besproken worden van in de kleuterklas
    • Investeringen in gezondheidszorg, zodat iedereen die lichamelijke of psychologische zorg nodig heeft deze ontvangt zonder op een wachtlijst te belanden.
    • Investeringen in publieke diensten, huisvesting en degelijke jobs! Waar er tekorten zijn is er discriminatie op basis van geaardheid, genderidentiteit en uiterlijk.
    • Investeringen in socio-culturele LGBTQIA+ ontmoetingsplaatsen en organisaties, die veel expertise, maar weinig middelen hebben.
    • Investeringen in opvanghuizen en sociale woningen om iedereen veilige huisvesting te garanderen.
    • Internationale steun voor LGBTQIA+ organisaties en gemeenschappen. Niet enkel symbolisch maar concreet door het vrijmaken van middelen en het versoepelen van de migratieprocedures voor vluchtelingen.

    Zondag 26 juni: Pride is a Protest betoging in Gent

    Pride is a Protest betoging in Brugge op 26 juni

     

     

    Foto’s van de Pride door James:

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/WshQjMXad3NpYBtM9]

  • Nieuwe actiedag voor de koopkracht: op weg naar de betoging op 20 juni!

    De vakbonden voerden gisteren opnieuw actie ter verdediging van de koopkracht. Er waren verschillende regionale acties in het kader van de mobilisatie voor de nationale betoging van het gemeenschappelijk front die voor 20 juni is gepland. In Luik en La Louvière waren er betogingen. In Kortrijk, Leuven en Hasselt waren er eveneens protestacties gisteren. Op 31 mei vindt een andere actiedag plaats, specifiek gericht op overheidsdiensten.

    Zoals we uitlegden in het pamflet dat LSP-leden uitdeelden tijdens de acties: “De vakbonden hebben 3 miljoen leden en 150.000 afgevaardigden in België. Ze vormen potentieel de sterkste sociale kracht in ons land, een kracht waarnaar geluisterd moet worden. Een werkelijk actieplan met duidelijke eisen die met de basis bediscussieerd zijn op algemene vergaderingen op de werkplekken en in militantenconcentraties, is nodig. Eisen zonder een actieplan zijn slechts vrome wensen. Daar komen we niet ver mee. Een actieplan zonder duidelijk doel in de vorm van concrete en stevige eisen, is bezigheidstherapie. We moeten onze strijd ernstig organiseren!”

    Leuven

    Alleen met een massale beweging op straat en in de bedrijven kunnen we toegevingen afdwingen. We hebben tot 20 juni om onze collega’s te mobiliseren voor de nationale betoging. In de tussentijd moet de dynamiek versterkt worden met regelmatige personeelsvergaderingen en verdeling van pamfletten, maar ook met acties op lokaal niveau of op bedrijfsvlak. De personeelsvergaderingen zijn de ideale plaats om de modaliteiten te bespreken.

    Na 20 juni zal verdere strijd tegen de loonwet van 1996 en voor het herstel van de volledige index noodzakelijk zijn. Het is gemakkelijker om een positieve dynamiek van strijd op te bouwen op basis van een actieplan waarin de data ruim op voorhand bekend zijn. Het moet een actieplan zijn dat opbouwt om een krachtsverhouding te creëren. Dat moet het uitgangspunt van onze actiekalender zijn, niet de agenda van de parlementen.

    Er is ook een alternatief programma nodig als antwoord op de oude neoliberale recepten. Het idee dat de markt betere diensten tegen een goedkopere prijs aanbiedt, is ondermijnd. Wat we niet bezitten met de gemeenschap, kunnen we echter ook niet controleren. De energiesector moet in publieke handen komen om een energietransitie naar een koolstofarme economie voor te bereiden en om de bevolking tegen een betaalbare prijs van groene energie te voorzien. Met die benadering kunnen de georganiseerde arbeidersbeweging en de klimaatjongeren elkaar in actie vinden.

    De gezondheidscrisis heeft aangetoond dat dit systeem niet in staat is tot rationeel crisisbeheer. Daar komen nu oorlog en inflatie bovenop. We moeten nagaan hoe we de productie op andere grondslagen dan het privaat bezit van de productiemiddelen kunnen organiseren. Het is hoog tijd om te strijden voor een democratisch socialistisch alternatief.

    Foto’s uit La Louvière:

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/x56NK1QJZZzkGKYAA]

    Foto’s uit Luik:

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/Eqh16wYYY62Uv8m37]

  • Opnieuw massale betoging Franstalig onderwijs. Voor betere werk- en leeromstandigheden!

    Na Brussel en Bergen, waar telkens zo’n 10.000 betogers op de been waren, vond donderdag in Luik een nieuwe massale betoging van het Franstalig onderwijs plaats. Met 15.000 aanwezigen was het protest nog groter. Dat is een uitdrukking van de enorme woede. Hieronder een vertaling van het pamflet dat LSP/PSL verdeelde.

     

    Klassen met meer dan 20 leerlingen? Een boiler die elke winter stuk gaat? Twee toiletten voor alle leerlingen? Een stuurplan dat de tijd en energie opslokt die je nog had? Een administratieve overbelasting die je verhindert de lessen goed voor te bereiden? Onder tijdelijk contract gedurende 10 jaar?

    Zo ziet het onderwijs er vandaag in België uit. Het is geen prioriteit voor onze regeringen en dat is het al te lang niet geweest. Het resultaat: chronische onderfinanciering, lerarentekorten, concurrentie tussen scholen, te veel leerlingen per klas, enz. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de hervormingen die deel uitmaken van het befaamde onderwijspact (Pacte pour un enseignement d’excellence)!

    Dit pact is een bundeling van te weinig gefinancierde hervormingen, die te snel, te slecht en zelfs met het oog op geldbesparing zijn ingevoerd. Een voorbeeld? De hervorming van de kwalificatie wordt gebruikt om opties in beroeps- en technische scholen die niet “rendabel” zijn, te elimineren. Nog een voorbeeld? Bij hun pogingen om de nieuwe schoolkalender er snel door te krijgen, hebben ze niet de tijd genomen om overeenstemming te bereiken met de andere gemeenschappen in het land of met het hoger onderwijs. Nog een voorbeeld? Ze willen leerlingen die momenteel in het bijzonder onderwijs zitten, opnemen in zogenaamde gewone scholen: goed idee! Maar als dit gebeurt zonder persoonlijke opvolging van de leerling, zonder bijkomende opleiding, zonder de inzet van het personeel om deze leerlingen te helpen… dan wordt het in de praktijk een ramp!

    Voeg daarbij een wereldwijde pandemie en een economische crisis die de geestelijke gezondheid en de sociaaleconomische situatie van jongeren en personeel verergert. Sommigen onder ons hebben tijdens de gezondheidscrisis het genoegen mogen smaken om minder leerlingen per klas te hebben dankzij de afwisseling van halve groepen. Er was meteen meer tijd voor elke leerling. Dat is één van onze belangrijkste eisen: maximaal 15 leerlingen per klas (en voor het speciaal onderwijs zelfs nog minder!).

    Als klap op de vuurpijl zal de hervorming op het gebied van de evaluatie van leerkrachten de giftige sfeer die al in de leraarskamer kan heersen, nog doen toenemen en het ontslag vergemakkelijken van personeelsleden die ‘lastig’ zijn voor de directie. Deze hervormingen zijn een aanval op onze arbeidsomstandigheden en op de solidariteit die we met elkaar hebben. Nu al zetten de arbeidsomstandigheden veel jonge leraren ertoe aan hun roeping op te geven: 35% van hen stopt na 5 jaar met het onderwijs.

    Ten slotte zal de gruwel van de oorlog in Oekraïne de druk op de scholen verder opvoeren. Van de 1.262 Oekraïense leerlingen die in de Federatie Wallonië-Brussel zijn ingeschreven, zal een deel in opvangvoorzieningen worden ondergebracht. Wat zal er in de toekomst gebeuren met degenen die zonder deze regeling naar school gaan, nu er al een tekort aan plaatsen op de scholen is?

    De onlangs goedgekeurde begroting voor de verhoging van het defensiebudget (11 miljard tot 2030) en de recorddividenden voor de aandeelhouders in België (9,95 miljard, een stijging met 56% ten opzichte van vorig jaar) doen vermoeden dat er geld is! Laten we het halen waar het zit!

    We herinneren er dan ook aan dat massale investeringen nodig zijn om de arbeids- en leeromstandigheden te verbeteren. Creëer mooie, groene scholen die er niet uitzien als gevangenissen, scholen met kleinere klassen en die elke leerling de hulp bieden die hij of zij nodig heeft. Scholen waar kinderen zich goed voelen, waar ze zich in hun eigen tempo kunnen ontwikkelen. Scholen die volledig gratis zijn, van schoolmateriaal tot uitstapjes en alle maaltijden overdag.

    Gevolgen voor gezinnen

    Meer middelen voor onderwijs, voor meer personeel en betere arbeidsomstandigheden, is belangrijk voor de samenleving als geheel. Openbare diensten, zoals onderwijs, hebben taken die vroeger tot het gezin behoorden, gedeeltelijk gesocialiseerd. Zij worden door de samenleving collectief georganiseerd via openbare diensten. Dit is een grote stap vooruit voor vrouwen, voor hun deelname aan de samenleving en hun recht op financiële onafhankelijkheid.

    Besparingen op overheidsdiensten brengen deze verworvenheden in gevaar. Wanneer er in een school geen keuken is of de warme maaltijden van slechte kwaliteit zijn, schept dat extra werk voor het gezin. Te grote klassen, met als gevolg een gebrek aan gevarieerde activiteiten of individuele aandacht voor de leerlingen, hebben gevolgen voor het gezin. Door het tekort aan personeel in de crèches en het verlies van diensten moeten de gezinnen meer inspringen, wat leidt tot een hoge mate van ouderlijke vermoeidheid.

    Dit is nog maar het begin, laten we de strijd voortzetten!

    Op de laatste twee manifestaties in Brussel en Bergen waren we met respectievelijk 10.000 en 7.000. Het was duidelijk een succes dat we met zoveel waren. We hopen vandaag in Luik met nog meer te zijn. Het houden van Algemene Vergaderingen heeft de mobilisatie duidelijk ondersteund, en dit zou de plaats bij uitstek moeten zijn om dit eerste actieplan te bespreken en te discussiëren over het vervolg aan het begin van volgend schooljaar.

    Naast het actieplan van de onderwijsbonden is er een actieplan voor de koopkracht, met als hoogtepunt de nationale betoging op 20 juni. We worden allemaal getroffen door de explosie van de prijzen – in het bijzonder de energieprijzen – en onze strijd kan alleen maar worden versterkt door met elkaar in contact te komen. Laten we aansluiten bij deze dynamiek en ervoor zorgen dat deze ook leidt tot een ander, ambitieuzer actieplan in het najaar! De volgende bijeenkomsten vinden plaats op 13 mei (in Luik zal om 9.30 uur vanaf de Place Saint Paul worden betoogd) en op de actiedag van de openbare diensten op 31 mei.

    Wat de gemeenschap niet bezit, kan ze ook niet controleren. We moeten de energiesector nationaliseren om twee redenen: om de energietransitie naar een koolstofarme economie voor te bereiden en om de hele bevolking tegen een betaalbare prijs groene energie aan te bieden. Tijdens de gezondheidscrisis hebben we gezien dat dit systeem niet in staat was tot rationeel crisisbeheer. Oorlog en inflatie moeten ons aanzetten tot een discussie over de wijze waarop de productie van rijkdom kan worden georganiseerd op andere grondslagen dan het privaat bezit van de productiemiddelen. Het is de hoogste tijd om te strijden voor een democratisch socialistisch alternatief!

    LSP vecht voor:

    • De onmiddellijke afschaffing van het systeem voor de beoordeling van het personeel, dat bedoeld is om het gemakkelijker te maken personeel te ontslaan!
    • De onmiddellijke intrekking van alle managementhervormingen die scholen met elkaar laten concurreren en steeds meer taken op de schouders van de leerkrachten leggen!
    • Kwaliteitsonderwijs in een gezonde omgeving: maximaal 15 leerlingen per klas!
    • Massale aanwerving van personeel!
    • Alles stijgt, maar onze salarissen houden geen gelijke tred! Gelijkschakeling van de laagste loonschalen met de hoogste en een einde aan onzekere contracten!
    • Kwaliteitsvolle en gezonde infrastructuur: bouw nieuwe scholen en renoveer bestaande scholen!
    • Massale overheidsherfinanciering van de sector om echt gratis en kwaliteitsvol onderwijs te garanderen!
    • Voor onze portemonnee en voor de energietransitie: nationalisering van de energiesector onder democratische controle en beheer!
    • Aangezien een zieke maatschappij die gebaseerd is op winst en niet op onze behoeften alleen maar kan leiden tot een falend onderwijs, en omgekeerd, moeten we het systeem veranderen: voor een democratische socialistische maatschappij!

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/WYJJdTkYLKeutsMv6]

  • Campagne ROSA organiseert zich!

    Op zaterdag 23 april vond de nationale conferentie van Campagne ROSA plaats. Het was een warm en blij weerzien voor de 80 aanwezige ROSA activisten. De laatste twee edities moesten noodgedwongen online doorgaan. De dag stond in het teken van de strijd tegen seksisme en oorlog. Acht inhoudelijke workshops zorgden voor een unieke gelegenheid om onze socialistische feministische analyse te verdiepen.

    De dag werd afgesloten met een meeting om de campagne voor Pride is a Protest te lanceren. Op de Belgian Pride op 21 mei in Brussel willen we een strijdbaar blok vormen. We zullen zoals vorig jaar ook zelf Pride is a Protest manifestaties organiseren in Brugge en Gent. Deze vinden plaats op zondag 26 juni. Met deze acties willen aansluiten bij de strijdbare herkomst van Pride, op de 53e verjaardag van de Stonewall Riots op 28 juni 1969. Er zal vanuit verschillende steden een collectief vertrek zijn naar Gent.

    Van de Pride weer een protest maken is een eerste stap in de heropbouw van een strijd voor LGBTQIA+ rechten. Om échte verandering te bekomen, moeten we ons organiseren. Campagne ROSA nodigt je daarom uit om lid te worden en actief te worden in de strijd om maatschappijverandering af te dwingen.

    –> Denk jij dat het dringend tijd is om een einde te maken aan seksistisch, LGBTQI+foob en racistisch geweld in al zijn vormen?

    –>Wil jij het probleem bij de wortel aanpakken? We strijden tegen een systeem dat gebaseerd is op ongelijkheid en uitbuiting, waarbij de samenleving draait rond de belangen van een kleine minderheid van ultra-rijken. Weg met het kapitalisme.

    Help mee deze strijd te voeren, word lid van Campagne ROSA!

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/tBLr7F2uHWuc8TDy6]

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop