Your cart is currently empty!
Category: Foto’s
-
Strijdbare Pride is a Protest in Gent
28 juni is de exacte verjaardag van de rellen in Stonewall die aanleiding gaven tot de ontwikkeling van wat de Pride werd. De strijd voor LGBTQIA+ rechten heeft sinds 1969 enorme stappen vooruit afgedwongen, maar geweld en discriminatie blijven schering en inslag. De rechtse campagnes tegen LGBTQIA+ rechten, onder meer in de VS maar ook steeds meer bij ons, zijn echter een bedreiging. Met strijdbaar protest wordt daarop geantwoord en wordt de strijd voor echte gelijkheid centraal gesteld.
Dat was het opzet van Pride is a Protest gisteren in Gent. Met 350 betogers op een woensdagavond was de opkomst geslaagd. Er was een strijdbare sfeer waarbij de slogans tegen queerfobie, extreemrechts en het kapitaal luid werden meegeroepen. Het inhoudelijke karakter van Pride is a Protest bleek ook uit de nadruk op toespraken zowel voor als na de betoging door de binnenstad. Naast voorbereide toespraken die de context van onze strijd schetsten en het eisenplatform verduidelijkten, was er ruimte voor alle aanwezigen om iets te zeggen. Zo’n open micro maakt dat de betogers zich het protest toe-eigenen. We hoorden onder meer enkele getuigenissen en poëzie.
Twee elementen uit de actualiteit domineerden de discussies. Ten eerste de wereldwijde groei van extreemrechts en de bijhorende haat. Dit zet niet alleen onze rechten onder druk, het zorgt ook voor een klimaat van geweld en het maakt het voor LGBTQIA+ personen moeilijker om zichzelf te zijn. De dreiging van een verdere groei van het VB in de verkiezingen is reëel, de aanwezigheid van extreemrechtse vooroordelen onder jongeren en werkenden is al een feit. Ten tweede was er heel wat aandacht voor de gevolgen van een asociaal beleid dat leidt tot tekorten. Met een terugkeer van besparingen op alle niveaus zal dit er niet op verbeteren. Toegang tot betaalbaar wonen, degelijk onderwijs, gezondheidszorg zonder wachtlijsten voor trans personen, kinderopvang … staan nog meer onder druk. Tekorten maken dat verdeeldheid grotere ingang kan vinden. De strijd tegen haat is dan ook onlosmakelijk verbonden met die tegen het asociaal beleid.
Pride is a Protest komt uitdrukkelijk op voor een andere samenleving. Om tot verandering te komen, moet heel het systeem aangepakt worden. Regenboogkapitalisme betekent geen echte gelijkheid. Verworvenheden zoals de acceptatie van LGBTQIA+personen worden misbruikt door bedrijven om zich als progressief voor te stellen en hun verantwoordelijkheid in de oorzaak van ongelijkheid weg te wassen. Om te strijden tegen de wortels van discriminatie, hebben we het geld, de rijkdom en de middelen nodig die nu in handen zijn van de kapitalisten.
Zoals de revolutionaire transactivist Leslie Feinberg zei: “Niemand van ons zal vrij zijn totdat we een economisch systeem bouwen dat zich baseert op de noden van elke mens. Als trans personen zullen we geen echte vrijheid bekomen tot we een samenleving winnen waarin geen enkele klasse baat heeft bij het aanwakkeren van haat en vooroordelen, waar wetten die sekse, gender en menselijke liefde beperken ondenkbaar zullen zijn. Wij, de trans strijders, zal je vinden tussen de voortrekkers van de strijd voor de echte bevrijding!”
De strijd tegen LGBTQIA+fobie moet er een zijn voor een socialistisch alternatief. Waar geen enkele kapitalist winst maakt op puberteitsremmers of andere noodzakelijke zorg. Waar de grote sleutelsectoren zoals de energie-, farma-, zorg- en bankensector in eigendom van de gemeenschap en onder democratisch beheer van de werkende klasse staan. Leden van LSP, deel van International Socialist Alternative (ISA), voeren elke dag strijd voor zo’n wereld. Doe mee!
Volgende afspraken:
- Pride Protest café in Gent: vrijdag 30 juni, 18u Coyendanspark
- 7-13 juli: Zomerkamp – Schrijf je nog in voor het zomerkamp van ROSA, ALS en LSP!
- 12 augustus: Pride Protest @ Antwerp Pride. 14u Sint-Jansplein
Foto’s door Liesbeth:
Foto’s door Jean-Marie:
-
Delhaize en syndicale rechten: wat na de betoging?
Eindelijk was er een oproep voor nationaal protest tegen de schandalige aanval op de arbeidsvoorwaarden en lonen bij Delhaize en voor het recht op protest. Met meer dan 20.000 betogers en delegaties uit verschillende sectoren was het een geslaagde actie. Het potentieel is echter een pak groter: de steun voor het personeel van Delhaize is groot, maar het ontbreekt aan een perspectief voor de strijd en een opbouwend actieplan dat erop gericht is de hele arbeidersbeweging te mobiliseren.
De werkgevers gaan in het offensief. Terwijl het supermarktpersoneel de afgelopen jaren lof kreeg als onderdeel van de ‘helden van de coronacrisis’, wordt het nu gevraagd om in te leveren om de grote winsten en de concurrentieslag tussen ketens te financieren. Daartegen protesteren, wordt meteen de kop ingedrukt, in sommige gevallen zelfs preventief.
De aankondiging door de directie van Ahold-Delhaize gebeurde op 7 maart. Er was een nationale actie op 17 april van de hele sector en nu dus een betoging van de volledige vakbeweging in gemeenschappelijk front. De afgelopen weken heeft het personeel van Delhaize al bijzonder hard gestreden. Het botste daarbij op een ongeziene repressie. De directie wil niet alleen de arbeidsvoorwaarden aanvallen, ook het stakingsrecht wordt terug naar de 19de eeuw gekatapulteerd. Dat alles gebeurt onder het mom van ‘vooruitgang’. Vooruitgang van hun winsten en dividenden, ten koste van onze lonen en arbeidsvoorwaarden.
Dat de bazen verder willen gaan na Delhaize is nu al duidelijk. Vandaag liet De Standaard Dominique Michel van werkgeversorganisatie Comeos aan het woord. Die beweert dat de winkels nu eenmaal flexibeler moeten omdat de sector onder druk staat. “De marges dalen en de concurrentie vanuit het buitenland neemt toe,” stelde Michel. Als de marges onder druk staan, is dit niet in het minst omdat de ketens in hun concurrentieslag en om nieuwkomers op de markt af te blokken supermarkten blijven openen. Er komen steeds nieuwe vestigingen bij. Ze concurreren elkaar kapot, maar willen het personeel de rekening hiervoor laten betalen.
Comeos pleit in de praktijk voor een Nederlands model waar massaal jobstudenten worden ingezet, vaak amper 13 of 14-jarigen die voor of na school enkele uren in de supermarkt werken aan een loon van nog geen 5 euro per uur. Ook dat doet aan de 19de eeuw denken… De topman van Comeos gaf meteen aan dat een opwaardering van de voorwaarden in gefranchiseerde winkels geen optie is en dat het toelaten van vakbonden daar eveneens een breekpunt is.
Om dit bij Delhaize doorgedrukt te krijgen, wordt het recht op collectieve actie naar de prullenmand verwezen. Een Brusselse rechter mag dwangsommen uitschrijven die in heel het land geldig zijn. Politie mag vakbondsleden preventief stoppen als die ervan ‘verdacht’ worden dat ze naar een protestactie gaan. Op deurwaarders bespaart Delhaize-Ahold ondertussen zeker niet. Klanten aanspreken wordt gelijkgesteld met de toegang blokkeren. En rechters menen ondertussen dat het recht op handel voeren voorgaat op het recht op collectieve actie. Als de vakbonden dit laten passeren, is het gedaan met het stakingsrecht. Wat is er gebeurd met de belofte om bij elke nieuwe aanval op het recht op syndicale actie meteen interprofessionele stakingen te organiseren?
De betoging vandaag gaf deels uitdrukking aan de brede solidariteit voor het personeel van Delhaize. Het potentieel is ongetwijfeld nog een pak groter. In de toespraken voor aanvang van de betoging werden de regering en de werkgevers gewaarschuwd en werden de aanvallen aangeklaagd. Concrete ordewoorden over volgende stappen waren er evenwel niet. Dat is nochtans nodig om overwinningen te boeken. Opbouwen naar lokale betogingen rond getroffen winkels en een staking van de volledige sector zou een logisch vervolg zijn.
Zoals het LSP-pamflet stelde: “Acties zijn altijd sterker als de volgende stap duidelijk en vooraf bekend is. Dit zou een momentum kunnen creëren voor een grote staking van de hele sector, met de mogelijkheid voor alle werknemers in andere sectoren om zich daarbij aan te sluiten gedekt door een stakingsaanzegging. Staken loont! In Nederland gingen het personeel van de distributiecentra van Albert Heijn in staking, waardoor de directie moest beloven om te onderhandelen over een loonsverhoging van 10% en het wegwerken van tekorten. De slagkracht van een grote staking met solidariteit uit andere sectoren kan enorm zijn.”
De strijd tegen de neerwaartse spiraal maakt dat iedereen straks twee of drie jobs nodig heeft om zelfs dan amper te kunnen overleven. Dit belangt de volledige arbeidersbeweging en de hele samenleving aan. De afgelopen weken kregen we te horen dat de winsthonger van de grote bedrijven en niet onze lonen de voornaamste motor van de prijsstijgingen zijn. Graaiflatie heet dat. Aan de top graaien ze er rustig op los, hier en daar valt een kruimeltje in de zakken van bevriende politici en wij moeten ondertussen steeds flexibeler, harder en meer werken tegen slechtere voorwaarden. Ze moeten hun winsten immers ergens bijeen graaien.
Wat nu, vakbondsleiders? Gaan we binnen een maand of twee evalueren? Of komt er eindelijk een escalerend actieplan dat voortbouwt op het succes van de betoging om de bredere solidariteit te activeren? Dat kan door van alle getroffen winkels actiecentra te maken, een tournee met personeelsleden van Delhaize te doen langs vergaderingen van syndicale delegaties en militantenbijeenkomsten, petities en pamflettencampagnes op te starten in wijken en de volledige sector. Zo kunnen we opbouwen naar een sterke sectorstaking ondersteund door militanten uit andere sectoren.
Een selectie van foto’s:
-
Belgian Pride. ‘Protect the protest’. Geen kapitalisme zonder LGBTQIA+fobie!
Zaterdag namen 150.000 mensen deel aan de Belgian Pride in Brussel. Het thema van dit jaar was “Protect the protest”. De strijd van LGBTQIA+personen leidde tot meer acceptatie en erkenning. Gelijkheid op papier werd afgedwongen. Geweld en discriminatie worden vaker aangeklaagd. Toch lijkt LGBTQIA+fobie meer aanwezig. Een alliantie van conservatieven en extreemrechts wordt mondiger en gewelddadiger. Ze beschikken over een enorm platform om transfobie en queerfobie te verspreiden.
Op het journaal van VRT zei Elise van Campagne ROSA: “Feesten is belangrijk en er zijn dingen die goed zijn qua wetgeving in België. Maar we zien nog steeds dat veel jongeren zich bijvoorbeeld niet veilig voelen op school, dat er heel veel discriminatie is bij het zoeken naar een job of een woning. Dat zijn problemen die nog steeds aanwezig zijn. Een deel van de Pride moet dus op zijn minst een protest zijn.”
Met symbolische maatregelen die niet veel geld kosten, zoals gekleurde zebrapaden, komen we er niet. Het zijn massale investeringen in gezondheidszorg en het onderwijs die echt een verschil kunnen maken. Al is dat natuurlijk onvoldoende, want een kapitalistische samenleving gebaseerd op extreme ongelijkheid zorgt voor een permanente voedingsbodem voor haat, geweld en rechtse ideeën. De strijd tegen LGBTQIA+fobie is een strijd tegen elke vorm van discriminatie.
Elke overwinning voor LGBTQIA+ personen is slechts tijdelijk en de rechterzijde slaat terug van zodra ze dit kan. Zolang de wortels van LGBTQIA+ fobie en alle andere vormen van discriminatie niet aangepakt worden, zullen we deze strijd moeten blijven voeren. Daarom linken wij de strijd tegen LGBTQIA+ fobie met de strijd voor een socialistisch alternatief. Een maatschappij waar de enorme rijkdommen en het maatschappelijk potentieel ten dienste staat van de noden en niet van de winsten. Sleutelsectoren zoals energie, farma, banken en gezondheidszorg moeten in eigendom van de gemeenschap en onder democratisch beheer van werkenden staan. Een wereld zonder ongelijkheid en LGBTQIA+ fobie is mogelijk! Daarvoor komen wij op straat!
Volgende afspraak: woensdag 28 juni in Gent – Pride is a Protest – vanaf 17u in het Coyendanspark
-
Actie en betoging tegen aanval op supermarktpersoneel
Aan het Zuidstation kwamen 2500 militanten en werknemers uit de winkelsector bijeen om te protesteren tegen de aanvallen op hun arbeids- en loonvoorwaarden. De strijd tegen de franchisering bij Delhaize stond uiteraard centraal, maar het ongenoegen in de sector is breder. Er zijn problemen met de werkdruk, zoals bij Lidl waar er in een aantal winkels opnieuw gestaakt wordt, en meer algemeen met een neerwaartse spiraal voor het personeel. Als de franchisering bij Delhaize passeert, zal dit de druk verder verhogen, zowel voor het supermarktpersoneel als voor anderen.
Er wordt al bijna zeven weken actie gevoerd, dit is nu al een historische strijd. Deze uitbreiden om het plan van de directie te stoppen, blijft een dringende noodzaak. De franchisering aanvaarden, zal de neerwaartse spiraal niet stoppen. De strijd moet opgevoerd worden om het plan volledig te stoppen. Eerder toonde een lokale betoging in Luik, op initiatief van het ACV, het potentieel om de strijd uit te breiden en de solidariteit te activeren.
Ook nu werd na afloop van de actie aan het Zuidstation door Brussel betoogd. De sfeer werd meteen erg strijdbaar, niet in het minst omdat de betogers langs het volledige parkoers van alle omstaanders steunbetuigingen kregen. De spontane betoging werd getrokken door militanten van CNE, het Franstalige ACV Puls. Er waren ook enkele rode militanten, onder meer van ACOD LRB in Brussel en BBTK bij Albert Heijn.
De betoging trok naar het kantoor van het VBO, de Belgische werkgeversorganisatie. De aanvallen op het personeel van Delhaize kaderen immers in een algemeen offensief voor meer flexibiliteit en lagere lonen, wat maakt dat steeds meer mensen verschillende jobs moeten combineren om rond te komen.
Aan het VBO hield de politie de betogers tegen, waarbij zelfs traangas werd ingezet. Om de belangen van de aandeelhouders van Ahold-Delhaize te verdedigen, wordt niet op repressie en traangas bespaard. Het patronaat klaagt steen en been als stakers een winkel of een depot blokkeren, maar aarzelt niet om de federale politie in te zetten om de eigen lokalen te blokkeren. In de buurt van het VBO werden slogans geroepen en gespeecht.
De strijdbare betoging toonde dat er een bereidheid is om de strijd verder te zetten en om het protest op te voeren. Een staking van de volledige sector, gekoppeld aan lokale betogingen, is meer dan nodig. Daarvoor is er een eisenplatform nodig dat de intrekking van het plan van Delhaize eist en dat opkomt voor betere voorwaarden voor al het personeel in de sector. Het winkelpersoneel werd als essentieel gezien tijdens de pandemie en kreeg algemeen respect van de bevolking. Van de directies daarentegen krijgen ze al jarenlang niets anders dan opeenvolgende herstructureringen die de lonen naar beneden duwen en de flexibiliteit en werkdruk opvoeren. Er is nood aan een strategie om met de hele sector en heel de samenleving die logica te stoppen.
-
Actiedag openbare diensten: strijd zoals in Frankrijk nodig!
Vandaag is er een staking van de openbare diensten. Het jarenlange gebrek aan investeringen heeft alle diensten onder druk gezet. Dit heeft gevolgen voor de dienstverlening aan de bevolking en zeker ook voor het personeel. Van het openbaar vervoer over publieke kinderopvang tot het onderwijs: de tekorten zijn overal merkbaar en onaanvaardbaar.
Piket van spoorpersoneel in Namen Er is een groot potentieel om de strijd voor meer middelen aan te gaan. Waar er met specifieke eisen werd gemobiliseerd, zoals in het stedelijk onderwijs in Antwerpen, was de deelname aan het protest groter. Ook aan de UGent was dit het geval. ACOD-delegee Tim merkte op: “Er was een succesvol piket aan het rectoraat tegen de besparingen voor het hoger onderwijs. Sinds 2008 verloren we door besparingen een bedrag dat jaarlijks intussen 590 miljoen euro bedraagt, de UGent alleen al loopt jaarlijks 104 miljoen euro mis. Wij roepen het bestuur op de besparingen niet door te voeren op kap van studenten door de inschrijvingsgelden, en ook niet door asociale besparingen op personeel. Wij roepen op om samen met ons te vechten voor een publieke herfinanciering van het hoger onderwijs!”
Dit was ook het geval in Luik, waar deze week alle crèches van de stad werden gesloten. Dit was nooit eerder vertoond. Het personeel van de kinderopvang eist erkenning voor het zware karakter van hun werk. Op tal van andere piketten waren ze solidair aanwezig.
Piket aan UGent Om een beweging op te bouwen, moeten de collega’s betrokken worden vertrekkende vanuit hun belangen, bekommernissen en eisen. Daarnaast is er nood aan een plan om de strijd op te bouwen om overwinningen te boeken. Dat is hoe op verschillende plaatsen de internationale vrouwendag werd gebruikt: als momentum om specifieke eisen te ontwikkelen en als mobilisatie naar de staking vandaag.
Meer middelen afdwingen lijkt in veel onderdelen van de openbare diensten niet evident vandaag. Na jaren van een tekort aan middelen is er soms een moedeloosheid. Zeker nu de traditionele partijen opnieuw over besparingen spreken.
Nochtans is het mogelijk om te winnen. Inzake strijdmethoden en opbouw van een krachtsverhouding kunnen we inspiratie halen uit het Franse voorbeeld. Ruim een jaar geleden werd het publieke debat in Frankrijk gedomineerd door een strijd tussen Le Pen en Zemmour, tussen extreemrechts en extreemrechts dus. Deze week waren er 3,5 miljoen stakers en betogers tegen de pensioenhervorming van Macron. Het toont hoe het kan keren. Als de arbeidersbeweging offensief naar buiten komt en de strijd aangaat, trekken we brede lagen mee. Een meerderheid van de Fransen steunt het sociaal protest en wil niet weten van een verhoging van de pensioenleeftijd. Als die leeftijd in Frankrijk vandaag lager is dan in België, komt dat door het sociaal protest.
Piket in Luik Om enthousiasme voor de strijd op te bouwen, volstaat het niet om asociale voorstellen en maatregelen te bestrijden. We moeten onze eigen voorstellen en eisen verdedigen, zoals een radicaal plan van publieke investeringen in openbare diensten gericht op de noden van de bevolking. Meer middelen, betere infrastructuur, meer personeel voor essentiële diensten als onderwijs, openbaar vervoer, ambtenarij … zijn nodig voor betere dienstverlening. Ja, maar er is geen geld, luidt de tegenwerping vaak, niet in het minst van de politieke verantwoordelijken zelf.
Militantenconcentratie in Antwerpen Als we ons beperken tot de logica van dit systeem zullen er nooit genoeg middelen zijn voor degelijke openbare diensten. We moeten tegen de logica van het systeem durven ingaan. Er is geld genoeg in de samenleving, een kleine groep superrijken doet het steeds beter. Energiemultinationals boekten miljarden euro winsten, maar voor een groene transitie kijken ze naar overheidssubsidies. Banken maken opnieuw grote winsten en geven dit aan hun aandeelhouders. We moeten het geld zoeken waar het zit en overgaan tot de nationalisatie van de energie-, de financiële en andere essentiële sectoren onder democratisch bezit en beheer. Dan kunnen de nodige middelen gemobiliseerd worden om te voorzien in diensten gericht op de noden van de bevolking.
Antwerpen 
Antwerpen 
Gent 
Gent 
UGent 
Luik 
Luik 
Luik 
Namen 
Namen -
Op 8 maart en het hele jaar door: we laten ons niet het zwijgen opleggen!
Campagne ROSA (Reageer tegen onderdrukking, seksisme en asociaal beleid) trok op 8 maart de straten op om te protesteren tegen seksisme en het dure leven. We kwamen op voor strijdbaar feminisme.
Ondanks de hevige regen, sneeuw en kou waren we met veel op straat tijdens deze Internationale Vrouwendag. Wie kan vijf jaar na het begin van het #MeToo-fenomeen nog de omvang van seksueel geweld negeren? Met de crises die elkaar opstapelen en versterken, neemt de onzekerheid toe en is er ook een toename van gendergerelateerd geweld.
Op 8 maart scandeerden we slogans als: “Seksisme en geweld zijn gevolg van het beleid. De plaats van vrouwen is in de strijd”, “Healthcare, childcare, education. We must fight for liberation.” Precariteit maakt maar al te vaak dat mensen niet kunnen ontsnappen aan misbruik of gevaarlijke situaties. Op 8 maart betoogde Campagne ROSA vastberaden in Luik, Brussel, Leuven, Antwerpen en Gent. Overal zeiden we STOP tegen seksisme, precariteit en het kapitalistisch systeem!
Tegen diegenen die ons willen intimideren, zeggen wij: VERZET
Campagne ROSA haalde ook de traditionele media toen het de seksistische uitlatingen van Jeff Hoeyberghs tijdens een conferentie van de extreemrechtse studentenclub KVHV aan de Gentse universiteit aanklaagde. We protesteerden voor de ingang van die bijeenkomst en verspreidden achteraf een video die twee miljoen views haalde, de voorbode van een actie met 500 aanwezigen. Hoeyberghs werd vervolgens veroordeeld wegens het aanzetten tot haat. Vorige week werd hij echter deels vrijgesproken! Een dag na 8 maart kregen twee ROSA-activisten een dagvaarding voor de raadkamer in hun bus: mogelijk wordt de klacht van Jeff Hoeyberghs tegen ons wegens ‘laster en eerroof’ naar de rechtbank van eerste aanleg doorverwezen! Ter herinnering. Hoeyberghs verklaarde onder meer: “Vrouwen willen wel de privileges van de mannelijke bescherming en geld. Maar ze willen wel niet meer hun benen opendoen” (in hoger beroep werd geoordeeld dat dit geen aanzet tot haat is!), of nog: “Je kan een vrouw niet als gelijke behandelen zonder haar slaaf te worden.” Wij laten ons het zwijgen niet opleggen!
Gent Jin, Jiyan, Azadi – Vrouw, Leven, Vrijheid
In Gent trotseerden bijna 1.500 mensen de stromende regen. Liese (Campagne ROSA Gent) herinnerde ons eraan dat “we zes jaar geleden de eerste mars tegen seksisme [in de stad] organiseerden. We zijn blij dat verschillende organisaties op de kar zijn gesprongen en dat er een traditie is ontstaan om van 8 maart een dag van actie en strijd te maken.”
Bijna 600 mensen waren in Luik aanwezig op de oproep van het platform ‘Collectives en Ardentes’. Net als elders namen we de slogan over die nu symbool staat voor de heldhaftige strijd van vrouwen in Iran, ‘Vrouw, Leven, Vrijheid’. We vormden een gemeenschappelijk blok met activisten van het Koerdische collectief Violette Rouge (Mor-Kizil Kolektif) en de Koerdische vrouwenbeweging TJK-E. Onze gezamenlijke oproep tot mobilisatie luidde: “Er is geen gebrek aan geld om de wortels van de vrouwenonderdrukking aan te pakken en iedereen een degelijke toekomst te garanderen. In België heeft de rijkste 1% van de bevolking meer rijkdom dan 70% van de rest van de bevolking (Oxfam). Dit is geen toeval: het kapitalistisch systeem is gebaseerd op de uitbuiting van het grootste aantal mensen om de zucht naar winst van de kapitalistische klasse te bevredigen, zonder rekening te houden met de samenleving of het milieu. Verdeeldheid zaaiende instrumenten zoals racisme en seksisme worden gebruikt om de overheersing te handhaven (…) We zijn de sterkste voorstanders van de strijd voor de vrijheid van vrouwen die vandaag in Iran en in andere landen in de wereld wordt gevoerd. We steunen het Koerdische volk in zijn rechtvaardige strijd tegen onderdrukking.”
Foto’s uit Luik 
Leden van Campagne ROSA waren ook aanwezig bij de betoging in Namen die op initiatief van het Collectif 8 mars 130 mensen bijeenbracht.
In Antwerpen telde de betoging 500 mensen. In het blok van ROSA riepen de activisten ook op tot steun aan het personeel in de distributiesector, waartoe veel vrouwen behoren. Na Intermarché is het nu de beurt aan de directie van Delhaize om haar winkels te willen franchisen. De toekomst van 9.000 werkenden staat op het spel. Het personeel van verschillende winkels ging in staking. Ze riepen: “Willen we flexibiliteit? Nee; Willen we slechte contracten? Nee; Willen we sociale dumping? Nee!”
In Leuven waren er 200 betogers. Er waren toespraken door onder meer een schoonmaakster en een medewerkster van een kinderdagverblijf. Beiden klaagden de moeilijke werkomstandigheden aan in sectoren waar vooral vrouwen werken. We konden ook zelf het woord nemen om te praten over de recente schandalen rond seksueel misbruik die verschillende universiteiten in de doofpot probeerden te stoppen. We riepen: “No more fear, no more shaming. We reject your victim blaming!” De omvang van het verschijnsel dat seksisme vandaag nog steeds vertegenwoordigt, is breed zichtbaar gemaakt. Het komt er nu op aan om ons te organiseren om een einde te maken aan dit verschijnsel en het systeem dat het versterkt en voedt! Leden van Campagne ROSA riepen op om onze strijd te versterken met een programma dat gericht is op echte verbeteringen in ons dagelijks leven en dat breekt met dit seksistisch systeem!
Leuven De grote betoging in Brussel die door de Wereldvrouwenmars werd georganiseerd, bracht niet minder dan 5000 mensen bijeen. Marisa (Campagne ROSA Brussel) sprak aan het einde van de mars. Zij herinnerde er onder meer aan dat “de helft van de slachtoffers die naar een Zorgcentrum na Seksueel Geweld gaan, student is en dat de gemiddelde leeftijd van alle slachtoffers 24 jaar is. […] Steeds meer slachtoffers vinden de weg naar die zorgcentra om medische en psychologische hulp te krijgen en tegelijkertijd een klacht in te dienen. Er is echter maar één centrum voor heel Brussel. Dat volstaat niet! We willen meer van deze centra, inclusief een Zorgcentrum na Seksueel Geweld in de buurt van elke campus om specifiek dit probleem onder jongeren aan te pakken.”
Brussel. Foto door James Volgende afspraak: staking openbare diensten
We verdedigen de socialisering van huishoudelijke taken door middel van gratis en kwalitatief goede openbare diensten. Dit is de beste manier om geweld tegen vrouwen te voorkomen en de dubbele werkdag terug te dringen. Campagne ROSA zal deelnemen aan de piketten en protestbijeenkomsten in het kader van de staking bij de openbare diensten.
Toespraak van Liese (Campagne ROSA Gent)
“ROSA is een internationale beweging actief in o.a. Ierland, Mexico, Duitsland, België, Brazilië … We strijden voor socialistisch feminisme, tegen kapitalisme en seksisme.”
“Zes jaar geleden organiseerde Campagne ROSA voor het eerst een Mars tegen Seksisme op 8 maart. We zijn blij dat verschillende organisaties op de kar gesprongen zijn en er nu een traditie is ontstaan om van 8 maart een dag van actie en strijd te maken.”
“Vijf jaar geleden werd #Metoo gelanceerd, seksisme is sindsdien niet verdwenen, integendeel. Seksisme zit diep ingebakken in de machtsstructuren van het kapitalisme, er is geen kapitalisme zonder seksisme, discriminatie en uitbuiting gaan hand in hand.
“Lage lonen en de stijgende kost van het leven maken vrouwen financieel kwetsbaarder en afhankelijk. Besparingen in publieke diensten zoals de zorg, kinderopvang en onderwijs zorgen ervoor dat de druk op het gezin en in het bijzonder vrouwen toeneemt.”
“In crisissen probeert rechts en het establishment om werkende mensen en jongeren te verdelen, ze creëren een imaginaire vijand. Haat zaaien, racisme prediken, seksisme die in de structuur van onze samenleving zit ingebakken, dit alles om de aandacht af te leiden – van de echte verantwoordelijken voor de crisis. De Wever en Van Grieken stellen feminisme voor als een aanval op de man, wat het niet is. Hoeyberghs werd vorige week grotendeels vrijgesproken. Rechts probeert in het offensief te gaan. In de Verenigde staten wordt het recht op abortus opnieuw beperkt. Onder het kapitalisme kunnen verworven rechten zo worden teruggedraaid.”
“We mogen dit rechts offensief niet onbeantwoord laten. Dit offensief is een reëel gevaar voor vrouwen, LGBTQIA+personen en mensen met een migratieachtergrond.”
“Campagne ROSA organiseert op 28 juni de derde editie van de Pride is a Protest in Gent. We willen een strijdbaar alternatief bieden op de gecommercialiseerde Prides en aanknopen bij de traditie van strijd. We hopen jullie daar te zien! Stop Pinkwashing! Wij willen echte gelijkheid en geen rainbow capitalism! Wij willen emancipatie en vrijheid in de praktijk niet zomaar op papier.”
“Daarom komt ROSA op voor socialistische eisen. Een volwaardige job, hoger loon en een kortere werkweek ; Gratis onderwijs ; massale investeringen in gezondheidszorg in veilig openbaar vervoer; in opvangcentra en in zo veel meer. Weg met het systeem waarin alles draait om winst voor enkele superrijken. Wij willen een samenleving waarin de noden van de meerderheid centraal staan. Sluit aan bij Campagne ROSA.”Toespraak door Marisa (Campagne ROSA Brussel)
“Vandaag is een dag van strijd, en we weten dat er veel is om voor te strijden.”
“Ni una más, Ni una menos! Een slogan die zijn oorsprong vindt in Latijns-Amerika en symbool staat voor een nieuwe golf van strijd voor de rechten van vrouwen en LGBTQIA+ mensen die zich over de hele wereld heeft verspreid. Ook nu nog, ondanks de vrouwenhaat, blijft de feministische strijd bestaan.”
“Vorig jaar, toen de bars na de lockdown weer opengingen, werd gewezen op het seksisme in en rond de studentenwijken. Dit jaar hebben verschillende gevallen van verkrachting op Brusselse campussen de studentengemeenschap geschokt. Genoeg is genoeg!”
“Seksisme is overal aanwezig: thuis, op straat en op het openbaar vervoer, op de werkvloer, maar vooral op en rond campussen. De helft van de slachtoffers die naar een Zorgcentrum na Seksueel Geweld (ZSG) gaan zijn studenten en de gemiddelde leeftijd van alle slachtoffers is 24 jaar. Dit illustreert de omvang van het probleem onder jongeren.”
“Steeds meer slachtoffers vinden de weg naar die zorgcentra om medische en psychologische hulp te krijgen en tegelijkertijd een klacht in te dienen. Er is echter maar één centrum voor heel Brussel, in het Sint-Pietersziekenhuis. Dat volstaat niet! We willen meer van deze centra, inclusief een Zorgcentrum na Seksueel Geweld in de buurt van elke campus om specifiek dit probleem onder jongeren aan te pakken.
“We zijn het zat om dingen te horen als “het is haar schuld”, “ze had het verdiend”, “kijk naar de manier waarop ze gekleed is”, enz. Dit is wat de verkrachtingscultuur inhoudt: slachtoffers ontmoedigen om te getuigen, aangifte te doen, hun woord in diskrediet brengen en de feiten bagatelliseren. Aan de universiteit staat vaak het prestige van de instelling voorop.”
“Het welzijn van de studenten op de campus moet worden gewaarborgd. De overheid moet massaal investeren in onderwijs, in infrastructuur en verlichting, in goed opgeleid en goed betaald personeel om de studiefaciliteiten en de omgeving veilig te maken. Er moet ook worden geïnvesteerd in ondersteunende diensten (psychologen, maatschappelijk werkers) voor de opvolging op lange termijn van de slachtoffers en om een einde te maken aan de wachtlijsten.”
“Uit getuigenissen blijkt dat wanneer het slachtoffer afhankelijk is van de agressor, wanneer er sprake is van een ongelijke relatie met een machtsverschil, het moeilijk is “nee” te zeggen tegen ongepaste opmerkingen, pesterijen enz. Hoe kun je je professor aangeven als je academisch succes van hem/haar afhangt? Hoe kun je je baas aangeven als je een onzeker contract hebt? Je staat voor de keuze tussen seksisme en jobonzekerheid.”
“De strijd tegen onzekerheid, de strijd voor financiële onafhankelijkheid voor iedereen is een feministische strijd, en die is cruciaal. De strijd voor kwaliteitsvolle openbare diensten, voor massale overheidsinvesteringen in onderwijs, persoonlijke verzorging en gezondheidszorg is een feministische strijd. De strijd gaat vrijdag 10 maart verder met de staking van de openbare diensten.”
“We worden geconfronteerd met meerdere crises: gezondheid, klimaat, sociaal, energie, koopkracht, oorlogen. Elke crisis maakt vergroot de onzekerheid. Onzekerheid voedt discriminatie en onderdrukking, het maakt ons kwetsbaarder voor allerlei soorten geweld. Het kapitalisme biedt geen oplossing. Het is een zeer ongelijk systeem, waar seksistische ideeën doelbewust worden gebruikt om lage lonen te veralgemenen en te rechtvaardigen, en om de winsten van een minderheid te garanderen. Om seksisme effectief te bestrijden, moeten we de oorzaak van deze structurele gender- en klassenongelijkheid bestrijden.”
“Het hele systeem is schuldig! Campagne ROSA roept op tot een internationaal, antikapitalistisch en socialistisch feminisme. Solidariteit!”
Luik 
Gent 
Gent 
Brussel 
Brussel 
Antwerpen 
Antwerpen 
Antwerpen 
Leuven 
Leuven 
Brussel 
Antwerpen Bekijk onze fotoreportages:
-
Brandweer staakt en betoogt. “Jullie geven ons 67? Wij zorgen voor mei 68”
We kennen het oude gezegde: ‘Als het regent in Parijs, dan druppelt het in Brussel’. Vandaag was de zesde actiedag in Frankrijk tegen de pensioenhervorming. De vakbonden riepen op om Frankrijk stil te leggen. In tegenstelling tot vorige keren kan de mobilisatie meerdere dagen duren in verschillende sectoren met een dynamiek van staking van onbepaalde duur. Dit kwam vandaag ook in Brussel naar voren in de gesprekken die we hadden met betogende brandweerlieden. Dat is niet verwonderlijk: de brandweer is erg woedend omwille van de pensioenmaatregelen in België.
Er zijn veel redenen voor de woede, maar de belangrijkste eisen zijn een volledig pensioen op 60 jaar, meer personeel en meer middelen voor de openbare diensten. Brandweerlieden hebben een levensverwachting die 7 jaar lager ligt dan het nationale gemiddelde (volgens het ministerie van Binnenlandse Zaken zelf). Met een pensioenleeftijd van 67 jaar zal het pensioen voor veel brandweerlieden zeer kort of zelfs onbestaande zijn. De stakers eisen pensioen op 60 jaar. Dat is inderdaad nodig, en niet alleen voor hen! De gemiddelde levensverwachting in goede gezondheid is 63,8 jaar in België. De slogan ‘Van het werk naar het graf’ weerklonk zowel in Frankrijk als België vandaag.
Onze militanten deelden een pamflet uit gericht op de staking van 10 maart onder de titel: “Openbare diensten. Strijd van hele samenleving nodig, zoals in Frankrijk.” Daarin beschrijven we dat we dezelfde belangen hebben. “Een verenigde strijd versterkt ons. Het resultaat van de staking van 10 maart en het vervolg daarop moeten op personeelsvergaderingen worden besproken. Zo zal het mogelijk zijn onze gemeenschappelijke én sectorspecifieke eisen te ontwikkelen, in combinatie met een opbouwend actieplan waarbij elke actie zorgvuldig wordt voorbereid met het idee de volgende te versterken. Franse werkenden en jongeren gaan via staking massaal de straat op tegen de verhoging van de pensioenleeftijd van 62 naar 64 jaar. Ook hier geldt: laat iedereen meedoen! In 2018 droegen we in België het asociale voorstel van puntenpensioen ten grave met een massale betoging en voorgaande strijd. Sectoroverschrijdende vergaderingen in elke stad zijn noodzakelijk. Want deze strijd moet gedragen worden door de hele arbeidersbeweging om de hele maatschappij erbij te betrekken.”
Er is geen gebrek aan geld: de nationalisatie van de hele financiële sector, net zoals de energiesector, zou het mogelijk maken om de nodige middelen te mobiliseren om onze openbare diensten te financieren, om zeer goedkope leningen te garanderen aan kleine handelaars in moeilijkheden en om een einde te maken aan de speculatie. Openbare diensten en genationaliseerde sectoren moeten niet beheerd worden zoals de private sector, maar moeten aan maatschappelijke behoeften voldoen. Daartoe moet een genationaliseerde onderneming of sector worden geleid door het personeel, de vakbonden en de gemeenschap.
-
Betoging tegen Filip Dewinter: belangrijke eerste stap in opbouw antifascistische strijd
Op donderdag 1 december kwamen 800 mensen op straat in protest tegen een lezing van Filip Dewinter aan de UGent. De extreemrechtse studentenvereniging KVHV had het Vlaams Belang kopstuk uitgenodigd om zijn nieuw boek over omvolking, een racistische complottheorie, voor te stellen. LSP mobiliseerde met Actief Linkse Studenten en Campagne ROSA onder personeel en studenten aan de universiteit. De betoging verenigde grote delegaties studenten, activisten, studentenverenigingen met ACOD UGent en ABVV Oost-Vlaanderen in strijd tegen extreemrechts. Een grote stap vooruit in de heropbouw van antifascistische strijd in Gent.
Door Koerian (Gent)
Rector Van de Walle geeft (opnieuw) een platform voor haat
De lezing zou aanvankelijk in de Blandijn worden georganiseerd. Een platform van activisten, studentenverenigingen en vakbonden besloten op ons voorstel om die dag een antifascistisch festival te houden in de Blandijn en er zo voor te zorgen dat de lezing niet kon doorgaan. Het personeel van de Blandijn vreesde voor haar veiligheid en die van studenten (in het bijzonder de studenten Nederlands voor nieuwkomers) en eiste dat de universiteit de meeting zou afgelasten. UGent-rector Rik Van de Walle verplaatste daarop de meeting naar campus Aula in de Universiteitstraat, waar de politie makkelijker een cordon kan opwerpen.
Filip Dewinter, Vlaams Belang of KVHV hebben geen plaats aan de UGent. KVHV gebruikt de universiteit consequent als platform om haar haat te legitimeren. In 2019 nog werd Jeff Hoeyberghs veroordeeld voor aanzetten tot haat en geweld toen hij op uitnodiging van de studentenvereniging aan de UGent kwam spreken. Dat het niet bij woorden blijft werd vorige maand duidelijk, toen studenten en personeel van de UAntwerpen werden geïntimideerd door de neofascisten van Voorpost en de politie. KVHV kreeg voor de haatmeeting met Hoeyberghs amper een sanctie en mag verder haar gif spuwen. Rector Rik Van de Walle negeerde de oproepen van het personeel in de Universiteitsstraat – dat ook vreesde voor haar veiligheid – en gaf Dewinter daar het universiteitsplatform. Vlaams Belang bedankte Rik Van de Walle uitvoerig voor bewezen diensten. De gunsten van racisten wegen voor de rector zwaarder dan de veiligheid van studenten en personeel.
Betoging tegen extreemrechts als eerste stap
Het verplaatsen van de meeting was een overwinning. De Blandijn is een historische progressieve plek, midden in de studentenbuurt. Extreemrechts werd teruggedrongen achter een politiecordon, ver weg van andere studenten. Om de veiligheid van studenten, in het bijzonder studenten die deel uitmaken van een minderheidsgroep, te beschermen en om extreemrechts niet ongecontesteerd haar haat te laten spuien, werd een betoging georganiseerd door de studentenbuurt die eindigde in een cultureel evenement in de Vooruit.
De betoging was een belangrijke eerste stap in het uitbouwen van een nieuwe beweging tegen extreemrechts. De meerderheid van studenten en personeel moet niet weten van de haat van het KVHV, dat liet de betoging duidelijk zien. Een indrukwekkende mobilisatie kon 800 mensen op de been brengen in de winterkou. Het komt erop aan die meerderheid ook te organiseren om overal waar Vlaams Belang, KVHV of andere haatzaaiers de kop op steken.
Mobilisatie, maar ook organisatie
Hoe we dat het beste doen is een discussie die we moeten voeren binnen de antifascistische beweging. Mediagenieke of culturele events, zoals dat in de Vooruit na afloop van de betoging zijn een aanvulling op strijd, maar mogen hier geen vervanging voor zijn. Willen we studenten en personeel organiseren tegen extreemrechts, moeten we hen op straat brengen met concrete voorstellen om hier en nu iets te doen aan de aanwezigheid van extreemrechts. Dat was de inzet van de betoging en daar zijn we ook in geslaagd. Studenten en activisten kwamen samen op straat met delegaties van ACOD UGent en ABVV Oost-Vlaanderen. De betrokkenheid van de vakbonden is een heel belangrijke stap in antifascistische strijd.
We begrijpen in die zin de mensen die graag die avond aan de Universiteitsstraat zelf actie wilden voeren in een poging de meeting van het KVHV te verhinderen. Een bezetting van de Universiteitsstraat kan echter enkel als daar een serieuze en gedragen mobilisatie aan vooraf gaat. Een mobilisatie die studenten en personeel verzamelt en hen het vertrouwen geeft dat extreemrechts kan worden gestopt. Met een aantal tientallen – tevergeefs – proberen Filip Dewinter te verstoren, draagt daar niet toe bij.
De betoging was een belangrijke stap om het potentieel op te bouwen. Zoals Angeline Van Den Rijse, voorzitter van de Algemene Centrale Oost-Vlaanderen het stelde: de dreiging van een hoge score voor Vlaams Belang in 2024 maakt dat ons vandaag al organiseren extra belangrijk wordt.
No capitalism without racism
ACOD UGent afgevaardigde en LSP-lid Tim Joosen citeerde in zijn speech op de betoging Malcom X. “You can’t have capitalism without racism.” Dit systeem heeft nood aan verdeling en haat om zichzelf in stand te houden. Een antwoord op de tekorten – woningnood, armoede, inflatie – die de voedingsbodem vormen voor extreemrechts blijft cruciaal. Actief Linkse Studenten en Campagne Rosa verzamelden honderden jongeren in een antikapitalistisch blok om deze boodschap luid en duidelijk over te brengen.
Bekijk onze fotoreportages:
-
Na betoging tegen geweld op vrouwen: overwinningen afdwingen door woede te organiseren
Op 27 november betoogden we met enkele duizenden in Brussel op initiatief van het platform Mirabal. Van intimidatie tot vrouwenmoord: gendergerelateerd geweld is alomtegenwoordig. Het is een maatschappelijk probleem dat in het DNA van het kapitalistisch systeem zelf zit. De persoonlijke gevolgen zijn vreselijk. Er zijn regelmatig uitbarstingen van woede tegen seksistisch en LGBTQIA+foob geweld. We moeten die uitbarstingen met elkaar verbinden en organiseren in een dynamiek van oplopende acties die opbouwen naar fundamentele maatschappijverandering.
Huiselijk geweld is geen privé-zaak!
Het is cruciaal dat we niet gewoon ‘genoeg’ zeggen, maar duidelijke en precieze eisen ontwikkelen die de politieke verantwoordelijken niet toelaten om weg te komen met vage beloften en ontoereikende budgetten. Beslissen om onvoldoende middelen uit te trekken, is een bewuste keuze om nieuwe drama’s te laten gebeuren.
Na de recente moord op Teresa Rodriguez, verpleegster in Brussel, door haar ex-partner, heeft haar vakbond, ACOD-LRB, acties georganiseerd aan vier Brusselse ziekenhuizen. Het was belangrijk om hulde te brengen aan een collega. Maar een dergelijke actie benadrukt ook het potentieel van vakbonden om één van de eerste aanspreekpunten te zijn voor mensen die geweld ervaren, zelfs buiten het werk. Het is dan ook belangrijk een sfeer van respect en kameraadschap te creëren op elke werkplek, zodat deze kwesties kunnen worden besproken. De strijd tegen gendergerelateerd geweld is geen privé-zaak, maar moet integraal deel uitmaken van de vakbondsstrijd.
Woensdag 8 maart: help een actie te organiseren in jouw stad!
Campagne ROSA (Reageer tegen Onderdrukking, Seksisme en Asociaal beleid) is een internationaal socialistisch feministisch netwerk. In september vormden we een internationale delegatie op de betoging “Mijn lichaam, mijn keuze” in Berlijn tegen een anti-abortusmobilisatie. We waren aanwezig in Parijs op 19 november voor een nationale betoging tegen geweld op vrouwen.
De volgende grote afspraak in de strijd tegen seksisme is 8 maart, de internationale vrouwendag. Dat mag zich niet beperken tot een symbolische actiedag. We hebben echte overwinningen nodig. Laten we acties organiseren op onze werkplekken, scholen en universiteiten. Laten we waar mogelijk oproepen tot een (studenten)staking en protesteren voor onze rechten.
Na het succes van de algemene staking van 9 november, zou 8 maart deel kunnen uitmaken van een reeks acties om op te komen voor betere lonen. Er worden jaren zonder enige loonsverhoging aangekondigd. Dat zou voor velen en zeker voor vrouwen rampzalig zijn.
Doe met ons mee om op 8 maart acties in uw stad te organiseren en dit voor te bereiden door campagne te voeren, pamfletten te verdelen, affiches te plakken, materiaal voor te bereiden … Organiseer mee acties op onze studie- of werkplaatsen, in onze wijken en steden om te protesteren tegen seksistisch en LGBTQIA+ foob geweld, zowel fysiek als economisch, en tegen het kapitalistisch systeem dat dergelijke geweld voedt. Bouw mee aan een beweging van verzet tegen onderdrukking, seksisme en asociaal beleid!
Mei-Juni: Pride is a Protest!
LGBTQIA+ mensen worden voortdurend geconfronteerd met geweld. Half november werden 5 mensen vermoord en 25 verwond bij een aanslag op een LGBTQIA+ club in Colorado. Anti-transwetten en de ‘don’t say gay’-wetten die in verschillende Amerikaanse staten zijn ingevoerd, wakkeren dit geweld aan.
In tegenstelling tot wat ons verteld wordt, is er in België geen gelijkheid van LGBTQIA+ personen. Pride zou een antikapitalistisch protest moeten zijn. Sluit aan bij Campagne ROSA en organiseer mee “Pride is a Protest” acdties!
Samen met de hele arbeidersklasse en de onderdrukten kunnen we een andere maatschappij opbouwen: een maatschappij die de rijkdom socialiseert om in onze behoeften te voorzien en die ieder mens in staat stelt zich te ontplooien. Help ons een socialistische feministische beweging op te bouwen!
Bekijk hier de volledige fotoreportage door Liesbeth: https://photos.app.goo.gl/NBu8882cLXwGCLEP6
-
Echo’s en foto’s vanop de staking
Vandaag werd in heel het land gestaakt en actie gevoerd tegen de hoge prijzen en voor koopkracht. Er waren honderden piketten en er was een actiebereidheid, zelfs indien het op veel plaatsen ontbrak aan organisatie.
Het pamflet dat onze militanten verdeelden op de piketten en acties werd goed ontvangen met heel wat discussies over de noodzaak van de nationalisatie van de hele energiesector maar ook over hoe het nu verder moet om een krachtsverhouding op te bouwen.
In ons pamflet legden we uit dat er voor deze staking heel wat aarzeling was en dat sommige vakbondsleiders met de handrem op mobiliseerden. Er is nog werk om ons protest te veralgemenen in een programma en actieplan die perspectief bieden om in het offensief te gaan om te winnen.
Een actieplan met algemene en regionale stakingen lanceren vanop een grote nationale betoging zou daar een aanzet toe kunnen bieden. Dat voorbereiden gebeurt het best zo snel mogelijk, in het bijzonder ook met personeelsvergaderingen en militantenbijeenkomsten op alle werkplaatsen, sectoren en regio’s waarop deze staking geëvalueerd wordt en volgende stappen besproken en gestemd worden.
Om een beeld van de staking te geven, publiceren we hieronder enkele verslagen en foto’s van onze militanten uit verschillende delen van het land.
Lees hier ons pamflet: ‘Strijd opvoeren met oplopend actieplan’
Piket aan TotalEnergies Antwerpen
Op de stakingsdag stonden er in Antwerpen stakersposten aan petrochemische bedrijven in de haven, was er een actie van de sociale sector, een bijeenkomst van de openbare diensten en andere sectoren op het Astridplein en nog tal van acties.
Ploegen van LSP-militanten aangevuld met jongeren van de Actief Linkse Studenten trokken samen met enkele spoormilitanten, klimaatactivisten en anderen langs piketten in de haven. Aan ExxonMobil hoorden we hoe dit bedrijf miljardenwinsten boekt, terwijl het personeel overuren moet kloppen. Aan Total herinnerde een vlag van de Franse vakbond CGT aan de strijd die daar door het personeel van de raffinaderijen werd gevoerd de afgelopen weken. Op BASF was er een mooi piket met heel wat militanten en delegees, hier was er duidelijk opgebouwd naar de staking. We passeerden ook nog langs het piket van Evonik.
In de binnenstad was er op het Astridplein een bijeenkomst van voornamelijk ACOD met mooie groepen van ACOD Spoor, Onderwijs en andere. Daarop waren er wellicht zo’n 250 aanwezigen. Tegelijk trokken sociaal werkers langs enkele plaatsen in de stad. Ook daar waren er LSP-leden bij aanwezig.
Klik hier voor een reeks foto’s uit Antwerpen
BASF in Antwerpen Gent
Tientallen militanten van LSP stonden vandaag aan het piket van hun vakbondsdelegatie of gingen op solidariteitsbezoek bij andere piketten. Van Bombardier in Brugge, over Eastman in Gent tot Tupperware in Aalst. We hadden honderden interessante gesprekken. Bij blokkades in de haven, de gemeenschappelijke piketten aan Industrieterrein Gent Zuid, de lege portemonnees in Aalst, het stakerscafé van ACOD … De staking werd goed opgevolgd!
Jongerendelegatie van ALS en ROSA op piketbezoek De nationalisatie van de energiesector was voor de meeste stakers evident. We hoorden vaak dat de asociale loonwet van ’96 moet worden gebroken om hogere lonen af te dwingen. Die zijn nodig, want wat ook duidelijk werd is hoe hard het water bij sommigen aan de lippen staat. Bedrijven maken massawinsten terwijl werkenden in de precariteit belanden. We hadden natuurlijk ook gesprekken met vakbondsmilitanten over de strijd bij bedrijven als Tupperware of NMBS. De jongeren van Actief Linkse Studenten & Scholieren Gent, Campagne ROSA Gent en International Socialist Alternative organiseerden een solidariteitsfietstocht langs verschillende piketten.
Het is duidelijk dat de strijd moet worden verder gezet. We moeten een loonsverhoging en nationalisatie van de energiesector afdwingen, willen we niet allemaal verarmen. Iedereen was het erover eens dat verder strijd nodig is! Op naar een gecoördineerde beweging, van protest en lange staking!
Klik hier voor foto’s van stakingspiketten in Gent
Gent Brussel
In Brussel organiseerden onze kameraden een indrukwekkende interventie van 8 teams, met 32 kameraden, en meer dan 40 interventies bij piketten en acties: H&M Basilix, het Delta ziekenhuis, Colruyt in Ukkel, Shopping Kraainem, op het industrieterrein van Braine, bij de bijeenkomst van spoorweg- en overheidswerknemers voor het kabinet van minister Gilkinet (ECOLO), de luchthaven van Zaventem, BMW, het Radison hotel, Axa, de ULB, Mercedes, GSK Waver, de NMBS werkplaats in Schaarbeek en Vorst, het industrieterrein van Vilvoorde, bij Audi, bij ENGIE, bij Bpost,…
Klik hier voor foto’s van de stakingspiketten in Brussel
Luchthaven van Zaventem 
Piket aan het Radison hotel in Brussel Aalst
De linkse socialisten vormden een vliegend piket met militanten/delegees uit diverse sectoren om de volgende piketten te bezoeken en te versterken in Aalst: Tereos, Tupperware, KTA en de militantenconcentratie op de Hopmarkt.
Leuven
In Leuven was er een gezamenlijk stakingspiket aan het station tussen 8u en 11u ‘s ochtends tijdens de staking van 9 november. Het was positief om daar militanten uit verschillende sectoren te kunnen treffen, van verschillende openbare diensten (stad, provincie, noodcentrale politie …) over werknemers van Ecowerf (waar 30 op de 120 personeelsleden staakten) tot natuurlijk delegaties van het spoor, Bpost, enkele groendiensten uit de provincie … Volgens Valerie, militante bij het spoor, was 80% van de treinbegeleiders in staking.
Door geen piketten meer te hebben voor de individuele werkplaatsen kan dit echter ook de actieve betrokkenheid bij een staking verminderen. Een piket kan een plaats zijn om het personeel verder bewust te maken van de inzet van de staking, de eisen rond koopkracht van de vakbonden en links, welke syndicale strategie, etc. Tijdens vroegere algemene stakingen was er op die manier een grotere actieve deelname aan de piketten in Leuven, bij De Lijn, Bpost, de gevangenis, etc. Dit sluit natuurlijk niet uit dat er op een bepaald moment meer centraal kan verzameld worden of dat er bv. zoals op andere plaatsen een stakerscafé wordt georganiseerd.
Thema van gesprek was natuurlijk het doorbreken van de loonwet, de nood aan reële loonstijgingen, energie in publieke handen … Met LSP wezen we op de nood aan een democratisch bediscussieerd en oplopend actieplan om reële overwinningen te kunnen afdwingen en niet enkel eenmalig te staken. De onvrede zit diep. Bij AB Inbev lag heel het bedrijf stil en waren er nagenoeg geen werkwilligen, op het management na. Met de grote winstmarges die bij AB Inbev worden gerealiseerd, weten de arbeiders er waarvoor ze staken. Bij de nachtploeg werd zelfs 2 opeenvolgende nachten gestaakt.
In het algemeen kwam dikwijls de opmerking dat staken vandaag een financieel verlies inhoudt in moeilijke tijden van hoge rekeningen en inflatie. Staken was meer dan ooit een bewuste keuze om een vuist te tonen in tal van sectoren waar het personeel op het tandvlees zit, door personeelstekorten en magere lonen.
Bij AB Inbev hadden we gesprekken aan verschillende stakersposten. Met enkele militanten kwam de kwestie van migratie aan bod, waarbij we erop wezen dat de werkenden en onderdrukten zich niet mogen laten verdelen – de echte verantwoordelijke voor oorlogen en uitbuiting is het kapitaal dat ons allemaal de miserie induwt. Het Vlaams Belang krijgt ook stemmen van arbeiders, maar is tegen stakingen en vergeet al haar “sociale eisen” eens ze met de N-VA over regeringsdeelname kan onderhandelen. Ze zijn dus bereid om samen te werken – zoals extreemrechts elders in Europa – met de ergste neoliberalen.
De werkende klasse moet strijden voor betere lonen en tegen het kapitalisme dat ons tegen mekaar opzet, voor een reëel actieplan dat naar overwinningen leidt en voor een breuk met deze kapitalistische maatschappij in crisis. LSP ziet het als haar taak om democratisch socialisme als alternatief binnen de beweging te bediscussiëren, als enige uitweg uit de neerwaartse spiraal van het huidige systeem.
Bergen
In Bergen liep de solidariteitstocht van onze ploeg door de zone Ghlin-Baudour, voornamelijk bij Aisin Europe, Air Liquide, NGK Ceramics, H&M Logistics, en vervolgens langs de wegblokkade van Quaregnon georganiseerd door de regionale vakbond ABVV met delegaties van rusthuizen en schoonmaakbedrijven enz. Vooral over de eis tot nationalisering van de energiesector onder controle en beheer van de werknemers en de gemeenschap werd enthousiast gediscussieerd.
Klik hier voor foto’s uit Bergen
Luik
In de regio Luik blokkeerden piketten de toegang tot verschillende industrieterreinen (Hauts-Sarts in Herstal, enz.), terwijl grote bedrijven stil lagen en de stakers aan de poorten van hun werkplaatsen of in versterkingen op andere plaatsen werden gemobiliseerd (FN Herstal, Safran Aero Boosters, ABInbev, Prayon, enz.). De winkelcentra Belle-Île en Médiacité en de winkelcentra Hognoul en Herstal waren ook bezaaid met piketten, evenals de ingangen van de meeste winkels van Carrefour, Lidl, Delhaize en Aldi. Onze teams ontmoetten op verschillende plaatsen leerkrachten die energie kregen van de voortdurende strijd in het Franstalige onderwijs en die actief op zoek waren naar plaatsen om de strijd te vervoegen.
Klik hier voor foto’s uit Luik
Namen
Klik hier voor foto’s uit Namen
