Your cart is currently empty!
Category: Foto’s
-
25.000 op klimaatbetoging – de tijd dringt, onteigen de klimaatcriminelen!
Met 25.000 betogers in de straten van Brussel was het duidelijk dat klimaat een thema blijft. Dat is niet verwonderlijk: de klimaatverandering is nu en heeft een effect op ons leven. Van de wateroverlast in de Westhoek tot de droogte en extreme hitte de afgelopen zomers heeft klimaatverandering de neiging om erg concreet te zijn. De betoging was groot. De beweging staat voor uitdagingen: hoe gaan we van protest naar verandering? Als bijdrage aan de discussie daarover hieronder het pamflet dat we verdeelden op de betoging. Daarna enkele foto’s.
Stand van LSP en Campagne ROSA aan het vertrekpunt. Foto: Arvid De klimaatcrisis houdt zwaar huis: recordtemperaturen op elk continent, honderden rampen die klimaatdoden en vluchtelingen veroorzaken en steeds meer planetaire grenzen die overschreden worden. Afgelopen maand nog liep de Westhoek onder. En toch blijft de uitstoot stijgen. Het jaarlijkse festival van de greenwashing (COP28) zal daar niet veel aan veranderen. Lang genoeg hebben ze ons voorgelogen. Tijd voor echte actie.
Klimaatactivisten en spoorwegpersoneel: samen sterk!
Van 5 tot 7 december staakt het spoorpersoneel. Openbaar vervoer is essentieel in de strijd tegen klimaatverandering. Een kwart van de Europese uitstoot is afkomstig van de transportsector.
De jarenlange besparingen op de publieke diensten zorgen voor een afbraakbeleid bij de NMBS en De Lijn. Een beleid van liberaliseringen en privatiseringen is gericht op kostenbesparingen en winstbejag. De kwaliteit van de dienstverlening gaat erop achteruit. Dit leidt tot minder toegang tot openbaar vervoer, duurdere tickets en meer auto’s op de weg. Er is nood aan massale publieke investeringen en democratisch beheer op basis van de behoeften van de gebruikers. Meer openbaar vervoer dat toegankelijk is voor iedereen, met meer dienstverlening en gratis aanbod is noodzakelijk in de strijd tegen klimaatverandering. Klimaatactivisten: steun de strijd van het spoorpersoneel. Samen kunnen we opkomen voor betere infrastructuur, meer groene jobs en goede arbeidsvoorwaarden. #WeRijdenSamen
Woensdag bezoeken we stakersposten van spoorpersoneel om onze solidariteit te betuigen. Doe mee!
Energie in publieke handen
De energiefacturen werden de voorbije twee jaar onbetaalbaar. Het zorgde voor ongeziene winsten in de energiesector. Dat geld verdween rechtstreeks in de zakken van de aandeelhouders. Ondertussen blijven de private investeringen in groene energie belachelijk laag. De toename van oorlog en imperialistische spanningen werd als rechtvaardiging gebruikt voor nieuwe mega-investeringen in fossiele brandstoffen onder het mom van energieonafhankelijkheid.
Big Oil is verantwoordelijk voor slechts 1 procent van alle investeringen in groene energie. In 2022 investeerde het maar liefst 800 miljard dollar in nieuwe olie- en gasvelden terwijl het maar 20 miljard dollar in groene energie stak. De belangen van zij die de energiesector bezitten zijn volledig tegengesteld aan die van mens en planeet. De klimaatcrisis zullen we niet bestrijden met recordwinsten voor de aandeelhouders, maar met massale investeringen in groene energie. Dit kan enkel door het private winstmotief uit die sector weg te nemen.
Tijd om te kiezen
Dat we de klimaatcrisis niet kunnen bestrijden komt door het systeem. Het is meer dan ooit tijd om te kiezen tussen kapitalisme of het menselijk leven op de planeet. Het is van levensbelang het gesprek aan te gaan over wat een democratisch alternatief op dit systeem kan zijn. Wij strijden voor een socialistische samenleving. Waar de rijkdom en de sleutelsectoren van onze economie niet langer onderhevig zijn aan de winst-honger en oorlogszucht van kapitalisten, maar ingezet worden voor de noden van mens en planeet. Dat kan enkel wanneer de sleutelsectoren van de economie (energie, banken …) democratisch gecontroleerd en beheerd worden door de werkende klasse. Kick out the ruling class!
Doe mee met Code Rood
Betogen alleen is niet genoeg. Op 16 en 17 december voert Code Rood voor de derde keer actie tegen de klimaatcriminelen. Engie en Total werden al bezet. Deze keer is het de beurt aan de luchtvaartindustrie. We strijden voor meer, beter en gratis openbaar vervoer, een einde aan privéjets en een vergroening van de hele transportsector.
FREE GAZA. STOP ONDERDRUKKING & IMPERIALISME
Ook de Belgische overheid is schuldig aan het bloedbad in Gaza. De vele protestacties die plaatsvonden moeten verdergezet worden. Terwijl het in Gaza bommen blijft regenen, maken de Belgische oorlogskapitalisten grote winsten. Een deel van de moorden en bombardementen gebeurt met wapens geproduceerd in België. De Palestijnse en Belgische vakbonden riepen op om de wapenlevering aan het Israëlisch leger te stoppen. Nu moet er actie komen om daar ook echt voor te zorgen. De werkende klasse in actie kan oorlog stoppen.
Op vrijdag 1 december voerden we in Luik een eerste keer actie aan het Israëlische bedrijf Challenge dat wapens verscheept vanuit België naar Israël. We plannen nieuwe acties en willen strijden tot we winnen. We moeten de druk opbouwen om de wapenleveringen te stoppen en steun mobiliseren voor die werkenden in de sector die zo’n boycot organiseren. We moeten ook verder gaan. Geen winsten op mensenlevens. De industrie zou in het bezit moeten komen van de werkende klasse. We moeten de industrie converteren opdat er maatschappelijk nuttig werk verricht kan worden.
Strijden tegen klimaatverandering betekent ook strijden tegen onderdrukking, (neo-) kolonialisme en imperialisme. De militaire industrie is een van de meest vervuilende industrieën. Zolang de Palestijnen en alle onderdrukten niet bevrijd zijn, zullen ook wij geen echte vrijheid en veiligheid bekomen. We kunnen niet toestaan dat het leven gewoon doorgaat terwijl het bloedbad verdergaat. We moeten bouwen aan een internationale massabeweging.
We moeten onze strijd voeren tegen dit systeem waarin oorlog winstgevend en normaal is. Tegen een samenleving waarin wereldwijd repressieve regimes worden gesteund omdat ze winst opleveren voor multinationals. Strijden tegen kapitalisme is hoe je een einde maakt aan oorlog en onderdrukking. Ga met Campagne ROSA naar de volgende betoging!
Foto’s door Liesbeth
Hier kan je de volledige fotoreportage bekijken
-
Actie aan Challenge. Bedrijf helpt Israël bewapenen, het heeft bloed aan zijn vleugels
Op vrijdagavond, de eerste dag van de hervatting van de bombardementen en het offensief van de Israëlische oorlogsmachine tegen de Palestijnse massa’s, verzamelden een zestigtal mensen voor het bedrijf Challenge in Grâce-Hollogne.
De CEO van Challenge Handling, Yossi Choukroune, zei op 8 november in La Libre dat zijn bedrijf “ambulances en voedsel naar Israël brengt, geen wapens.” Le Soir berichtte op 21 november echter dat er explosieven vanuit de VS via Luik waren gepasseerd.
Deelnemers aan de actie scandeerden slogans tegen de medeplichtigheid van het bedrijf aan het bloedbad in Gaza, zoals: “Challenge, Challenge, montre-nous tes cales – À Liège à Liège Bloquons l’arsenal” (‘Challenge, Challenge, toon ons je ruimen – Laten we het arsenaal in Luik blokkeren’) en ‘Israël terroriste, Challenge complice’ (‘Israël is terroristisch, Challenge is medeplichtig’). De actie werd georganiseerd door het Collectif Liège-Palestine Solidarité met de steun en dynamische deelname van het gelijkaardige solidariteitscollectief in Verviers.
Gevolg geven aan de oproep van de Palestijnse vakbonden!
De hervatting van de bombardementen en het moorddadige offensief tegen de bevolking van Gaza maken het des te dringender om in te gaan op de oproep tot actie van de Palestijnse vakbonden in oktober. Deze luidde: “We willen dat u onmiddellijk actie onderneemt – waar ter wereld u zich ook bevindt – om de bewapening van de Israëlische staat en de bedrijven die betrokken zijn bij de infrastructuur van de blokkade te voorkomen. We laten ons inspireren door eerdere mobilisaties van vakbonden in Italië, Zuid-Afrika en de Verenigde Staten, en soortgelijke internationale mobilisaties tegen de Italiaanse invasie van Ethiopië in de jaren dertig, de fascistische dictatuur in Chili in de jaren zeventig en elders waar wereldwijde solidariteit de omvang van koloniale wreedheid wist te beperken.”
In het bijzonder roept het de vakbonden in de betrokken sectoren op om “te weigeren wapens te produceren die bestemd zijn voor Israël” en “te weigeren wapens te transporteren naar Israël.”
Het gemeenschappelijk front van Belgische transportvakbonden (CNE, BTB, BBTK en ACV Transcom) riep zijn personeel op te weigeren wapens te hanteren die bestemd zijn voor de Israëlische staat, en verklaarde: “Het laden en lossen van deze wapens draagt bij aan het verschaffen van de middelen om onschuldige mensen te doden.” In Barcelona, Genua en elders hebben havenarbeiders geweigerd om schepen met wapens bestemd voor Israël te laden.
De actie aan Challenge draagt bij aan deze benadering.
-
Betoging tegen geweld op vrouwen en LGBTQIA+ personen
Zondag werd in Brussel betoogd tegen geweld op vrouwen en LGBTQIA+ personen. Campagne ROSA was er uiteraard bij met een dynamische groep en met politiek materiaal. Hieronder het pamflet dat we verdeelden gevolgd door foto’s vanop de betoging.
- Het hele systeem is schuldig
- Socialistisch feminisme meer dan ooit
- Solidariteit met de Palestijnse bevrijding
Twintig miljoen tweets later heeft #MeToo de wereld veranderd. Bekende figuren zoals Bart De Pauw, Danny Masterson en Donald Trump werden veroordeeld. Seksisme valt niet meer te ontkennen. Andere vormen van discriminatie en de toxische cultuur werden aangeklaagd. De overheid en bedrijven werden verplicht tot maatregelen. Er kwamen meldpunten en gedragscodes. Toch blijven seksisme en machtsmisbruik de levens van velen domineren. In België werden dit jaar al minstens 24 vrouwen slachtoffer van femicide.
Een nieuwe golf getuigenissen trekt rond de wereld: #MeToo in Taiwan, klachten tegen machtige figuren zoals Axl Rose, Russell Brand, Jamie Foxx en de leadzanger van Rammstein. Eind november klaagde het Franse parlementslid Sandrine Josso senator Joël Guerria aan voor spiking en poging tot seksueel misbruik.
Sinds #MeToo wordt misbruik volop aangeklaagd, maar de onderliggende machtsstructuren bleven ongewijzigd. Van de kerk, de universiteit, de sportclub, de werkvloer tot het uitgaansleven: overal werd getuigd. De volgende stap moet een strijd zijn tegen de ongelijkheid en macht die overal aanwezig is. Daar gaat socialistisch feminisme over: misbruik bestrijden door de wortels ervan aan te pakken. Zolang we afhankelijk zijn van bazen, aandeelhouders, huisbazen en politici die onze openbare diensten afbreken, zal er misbruik zijn. Zelfs in onze meest intieme relaties is er macht en afhankelijkheid. Dat moet stoppen.
Stop de antifeministische backlash – wij gaan niet terug in de tijd
In de manosfeer promoten Andrew Tate en Dries Van Langenhove stereotypen zoals de tradwives, organiseren ze misogyne campagnes en viseren ze tienerjongens. Het is een online echokamer met grote impact op de echte wereld.
De opeenstapeling van crises versterkt de ongelijkheid en afhankelijkheid. Het vergroot de electorale kansen van conservatieve extremisten zoals Geert Wilders of Javier Milei, die deze maand verkiezingen wonnen. Politiek die vrouwen- en LGBTQIA+ rechten aanvalt, is niet anti-establishment. Het versterkt de ongelijke genderrollen waar het kapitalisme handig gebruik van maakt. Het wordt gebruikt om de lage lonen van vrouwen te normaliseren of om producten te verkopen met seksistische reclames.
Bovendien gebruiken Bart De Wever, Georges-Louis Bouchez en Tom Van Grieken hun discours over cultuuroorlogen vooral om de aandacht af te leiden van thema’s zoals lonen of huisvesting. Ons feminisme is daarom antifascistisch. Bouwen aan een sociaal alternatief voor extreemrechts is meer dan ooit nodig. Daarvoor hebben we een strijdprogramma nodig dat vertrekt van de noden waar de jongeren en de werkende klasse vandaag mee geconfronteerd worden. Hogere (minimum)lonen, een volledig herstel van de index, degelijke pensioenen voor iedereen, massale investeringen in de publieke diensten met voldoende personeel om ze veilig, toegankelijk en gratis te maken … het zijn slechts enkele van de noodzakelijk af te dwingen eisen.
Socialistisch feministen steunen de bevrijding van de Palestijnse onderdrukten
Ook de Belgische overheid is schuldig aan het bloedbad in Gaza. De vele protestacties die plaatsvonden moeten verder gezet worden. Want terwijl het in Gaza bommen blijft regenen, maken de Belgische oorlogskapitalisten grote winsten. Een deel van de moorden en bombardementen gebeuren met wapens geproduceerd in België. De Palestijnse en Belgische vakbonden riepen op om de wapenlevering aan het Israëlisch leger te stoppen. Nu moet er actie komen om daar ook echt voor te zorgen. De werkende klasse in actie kan oorlog stoppen.
Vorige week circuleerden er beelden van een Israëlische soldaat met een Pridevlag. Ze proberen de bloedige onderdrukking van de Palestijnen te verbergen achter de pride vlag. Cynischer wordt het niet. De pride vlag is een symbool bij uitstek van verzet tegen onderdrukking, extreemrechts en kapitalisme. Dit gefabriceerde progressieve imago dat ze misbruiken om hun oorlogsmisdaden te promoten heet pinkwashing. Het xenofobe en islamofobe idee dat Israël nodig zou zijn om LGBTQIA+ personen te doen accepteren getuigt niet alleen van een paternalistisch en koloniaal gedachtegoed. Het negeert ook de vele LGBTQIA+ personen die strijden tegen de onderdrukking. Bevrijding kan nooit gebeuren op basis van bezetting en onderdrukking.
60% van de slachtoffers in Gaza zijn vrouwen en kinderen. Zolang zij niet bevrijd zijn zullen ook wij geen echte vrijheid en veiligheid bekomen. We kunnen niet toestaan dat het leven gewoon doorgaat terwijl het bloedbad verdergaat. We moeten bouwen aan een internationale massabeweging. We moeten onze strijd voeren tegen dit systeem waarin oorlog winstgevend en normaal is. Tegen een samenleving waarin wereldwijd repressieve regimes worden gesteund omdat ze winst opleveren voor multinationals. Strijden tegen kapitalisme is hoe je een einde maakt aan oorlog en onderdrukking. Ga met ROSA de volgende betoging!
Afspraak op 10 december in Brussel!
Steun Campagne ROSA
Vind je het belangrijk dat ROSA verder actie voert? Steun ons dan door deel te nemen aan onze jaarlijkse wedstrijd. We zijn financieel onafhankelijk in de strijd die we voeren, en halen daarom geld op bij mensen die ons steunen. Wacht dus niet langer en koop een of meerdere tickets (€10). Zo maak je kans om een van onze fantastische prijzen te winnen, waaronder een weekendje voor twee in een Floreal hotel.
Sluit aan
Het bestrijden van misogynie en seksisme is gekoppeld aan de strijd voor sociale huisvesting, voor fatsoenlijke en gelijke lonen, voor klimaatrechtvaardigheid en is een strijd tegen racisme, transfobie en extreemrechts. Socialistisch feminisme betekent breken met het gevestigde feminisme dat de kapitalistische elite wil vervrouwelijken. Kapitalisme is een systeem dat extreme ongelijkheid creëert Het is gebaseerd op uitbuiting, oorlog en onderdrukking. Het is een systeem dat niet in staat is om een einde te maken aan onderdrukking en geweld. Vernoemd naar de revolutionaire socialiste Rosa Luxemburg en burgerrechtenactiviste Rosa Parks, zijn wij een internationale beweging van socialistische feministen. Sluit vandaag nog bij Campagne ROSA aan!
FOTO’S door Liesbeth
De volledige fotoreportage vind je via deze link
-
Antifascisten protesteren tegen racistisch haatcongres in Gent
Terwijl het Vlaams Belang zich voordoet als respectabel en klaar om te regeren, werden bij extreemrechtse militanten in Diepenbeek en Oostende huiszoekingen verricht omdat ze terroristische activiteiten plannen. Minstens één van hen heeft banden met Voorpost, de ordedienst van het Vlaams Belang. Voor zover we weten, heeft niemand op het VB-congres daar met een woord over gerept. Nochtans brengen die extreemrechtse militanten die van terreur verdacht worden enkel in de praktijk wat het VB predikt.
De media merkten op dat er een verschil was tussen de forse retoriek op het congres en de zogezegd ‘zachtere’ versie van de congresresolutie op papier. Nochtans is die resolutie een recyclage van het racistische 70-puntenplan uit de jaren 1990, min de reeds gerealiseerde punten uiteraard en aangevuld met nieuwe aanvallen. Op het congres werd daar nog een extra ontmenselijkende laag bovenop gelegd. Van Grieken sprak onder meer over “crimineel importgespuis”. Ontmenselijking dient steeds om onmenselijke maatregelen te nemen. Dat zien we ook in Gaza. Een Israëlische minister had het over “menselijke beesten” om een militaire operatie goed te praten waarbij zelfs baby’s vermoord worden. Het Israëlische offensief wordt overigens gesteund door het Vlaams Belang, terwijl dit ongetwijfeld tot meer vluchtelingen zal leiden.
Onder de maatregelen waar het VB zelf nadruk op legt, zijn er de verplichte gemeenschapsdienst voor asielzoekers (waarmee de arbeids- en loonvoorwaarden van alle werkenden worden ondermijnd: welke gemeente zal nog duur personeel inzetten als het over gratis dwangarbeiders beschikt?), het beperken van gezinshereniging waarbij dit gekoppeld wordt aan een hogere inkomensvereiste (wilde het VB zich niet in de markt zetten als gezinspartij en als bestrijder van de elite?) en meer repressie. Razzia’s, deportaties, dwangarbeid en kampen. Daar komt het eigenlijk op neer.
Als het 100-puntenplan van het Vlaams Belang vandaag op minder afkeer van de traditionele pro-kapitalistische partijen botst dan het 70-puntenplan van het Vlaams Blok destijds, is dat omdat heel wat van deze voorstellen ondertussen overgenomen zijn door andere partijen. Bij gebrek aan antwoorden op de redenen waarom mensen vluchten, worden vluchtelingen zelf verantwoordelijk gesteld en worden ze daar bovenop als zondebok gebruikt voor het gebrek aan sociaal beleid in België.
Gelukkig was er gisteren in Gent ook antifascistisch protest. Ruim 400 betogers trokken van het St Pietersplein naar de Stadshal om te protesteren tegen racisme en haat. Er werden ook slogans geroepen in solidariteit met de Palestijnse bevolking. Dat is belangrijk: solidariteit betekent opkomen voor een wereld waarin niemand hoeft te vluchten, maar vrij kan reizen en overal een toekomst kan uitbouwen.
Een verkiezingsoverwinning van het VB zal extreemrechts meer zelfvertrouwen geven, ook de aanhangers die bereid zijn tot terrorisme over te gaan. Dit zal onvermijdelijk tot meer geweld en incidenten leiden. Antifascisten organiseren is cruciaal om daartegen te reageren. Ook daarvoor was de betoging belangrijk. Campagne ROSA en Actief Linkse Studenten vormden vooraan een luidruchtig blok om dat kracht bij te zetten.
We brengen later deze week een uitgebreid antifascistisch antwoord op de voorstellen van het VB-congres. Hieronder twee fotoreeksen vanop de betoging.
Foto’s door Pol:
Foto’s door Jean-Marie:
-
Verzet tegen bloedbad in Gaza blijft aangroeien!
De betoging op 11 november in Brussel was massaal. De politie sprak van 21.000 aanwezigen, wat een belachelijke onderschatting is. Enkele regeringspartijen mogen dan wel een bocht maken naar een voorzichtige kritiek op het geweld tegen de Palestijnse bevolking, de autoriteiten op zich blijven duidelijk kant kiezen. De stroom betogers bleef maar komen. Gedurende meer dan een uur werden onze stands aan het Brusselse Noordstation overrompeld. Honderden betogers kwamen er een pamflet halen, een badge en/of een krant kopen. We waren ongetwijfeld met meer dan 50.000 betogers.
De internationalistische benadering van LSP en International Socialist Alternative werd op prijs gesteld, de noodzaak van systeemverandering werd breed begrepen. Dit systeem vindt miljarden voor vernietiging en ellende, terwijl die middelen nodig zijn voor opbouw en een toekomst voor iedereen. Zoals we in ons pamflet stelden: “Voor oorlog lijken de middelen onuitputtelijk. Het toont wat er allemaal bestaat om het welzijn van alle mensen in de regio te garanderen wanneer de gigantische winsten van de oorlog en de banksector onteigend zouden worden en in publiek bezit onder democratische controle en beheer geplaatst.”
Het protest was op verschillende plaatsen in de wereld erg groot. In Londen waren er meer dan een half miljoen betogers. Zelfs in Israël waren er duizenden betogers die een staakt-het-vuren eisen. Het protest blijft aangroeien, pogingen om het repressief te stoppen lukken niet meer. Traditionele politici staan onder druk om zich uit te spreken tegen wat ze “buitenproportioneel” geweld noemen, alsof er ook ‘proportioneel’ staatsterrorisme is. Vanaf hoeveel vermoorde kinderen wordt het ‘buitenproportioneel’? Enkel rechts en extreemrechts blijven brutaal achter het oorlogszuchtige Israëlische regime staan. Bart De Wever verklaarde eerder dat enkel de kant van de verlichting en de democratie kan gekozen worden. Hij denkt wellicht teveel aan de Romeinen, meer bepaald aan Tacitus. Die laatste schreef: “Roven, moorden, plunderen noemen zij met een leugen ‘heerschappij’ en waar ze een woestenij aanrichten spreken ze van ‘vrede’.”
De omvang van het protest doet stilaan denken aan de beweging voor het begin van de oorlog in Irak in 2003. Toen zagen we de grootste internationale protestdag uit de geschiedenis met miljoenen betogers. In Brussel waren we toen met 100.000. Dat protest ging gepaard met scholieren- en studentenstakingen en grote lokale betogingen op de dag dat de oorlog begon, Dag X. Vandaag is de oorlog al bezig. Het potentieel voor protestacties op scholen, campussen en nieuwe lokale acties is echter groot. Dit is belangrijk om de beweging verder op te bouwen.
Wat in 2003 ontbrak om de oorlog te stoppen, was een bewuste en goed georganiseerde arbeidersboycot van elke oorlogsinspanning. De arbeidersbeweging is in staat om oorlogen te stoppen, het zijn immers werkenden die verantwoordelijke zijn voor alle productie en logistieke operaties. De oproep van de transportvakbonden ACV Puls, BTB, BBTK en ACV-Transcom tot een stop van het laden en lossen van militair materieel bestemd voor Israël op de luchthavens van het land, is dan ook bijzonder belangrijk. De havenarbeiders van Catalonië hebben hetzelfde gedaan. Hiermee reageren ze op de belangrijke internationale oproep van Palestijnse vakbonden om te weigeren wapens te produceren of te vervoeren die bestemd zijn voor Israël. Vakbonden in andere sectoren moeten dit voorbeeld volgen!
Een dergelijke beweging zou de Palestijnse werkende klasse, armen en onderdrukten versterken. Het zou de nadruk leggen op methoden die ze al kennen uit de strijd voor nationale en sociale emancipatie: stakingen en massademonstraties, zoals tijdens de eerste Intifada (1987-1993) of tijdens de recente Waardigheidstaking in mei 2021.
Net als toen kunnen democratisch gekozen volkscomités worden opgericht. Die kunnen de veiligheidsmaatregelen en zelfverdediging van de beweging op zich nemen tijdens betogingen tegen bombardementen, bezetting en de nederzettingen. Het is ook de basis voor een strijd om de middelen die nodig zijn voor een waardig recht op terugkeer voor alle vluchtelingen, voor de wederopbouw van verwoeste wijken, voor medische en psychologische hulp voor alle slachtoffers van het conflict …
Zo’n collectieve strijd is een noodzakelijk alternatief voor de uitzichtloze methode van arbitrair geweld ter vervanging van actie en zelforganisatie van de massa’s. De strategie van Hamas van blind en wanhopig geweld biedt geen uitweg. Dat geweld gebruiken ze overigens ook tegen de Palestijnse massa’s: nog niet zo lang geleden onderdrukte Hamas nog demonstraties in Gaza tegen de energiecrisis en de hoge prijzen, net zoals de Palestijnse Autoriteit betogingen op de Westelijke Jordaanoever tegen het Israëlische offensief in Gaza onderdrukte.
Zoals we in ons pamflet opmerkten: “Elke gelegenheid moet worden aangegrepen om de cyclus van haat en geweld te doorbreken. De Linkse Socialistische Partij / Parti Socialiste de Lutte (PSL/ LSP) is de Belgische afdeling van International Socialist Alternative, die een afdeling heeft in Palestina-Israël: de Socialistische Strijd Beweging (SSM). Onze leden daar zijn bijvoorbeeld actief betrokken bij verzet op Israëlische campussen tegen pogingen van extreemrechts om diegenen die steun betuigen aan de Palestijnen van de universiteiten te verdrijven. In een oorlogssituatie nemen de hoge kosten van levensonderhoud altijd voelbaar toe, net zoals de winsten van een kleine kliek van kapitalistische parasieten (grote wapenbedrijven, distributie, enz.): dit helpt om te begrijpen wat de werkelijke mechanismen achter deze logica van bezetting en bloedbad zijn.”
De strijd voor vrijheid voor Palestina is ook een strijd tegen imperialisme, kapitalisme en de klassensamenleving. Strijd kan sociale overwinningen opleveren binnen het kapitalisme, maar er is een socialistische transformatie van de samenleving nodig om de levensstandaard van de Palestijnse en Israëlische arbeiders te verhogen tot boven de best mogelijke omstandigheden onder het kapitalisme. Om eenheid te vormen in de strijd voor socialistische transformatie is het cruciaal om het recht op zelfbeschikking van alle volkeren te erkennen. Alleen op die basis zal het mogelijk zijn om totale gelijkheid van rechten op alle gebieden te bereiken en te zorgen voor een onafhankelijk socialistisch Palestina met zijn hoofdstad in Oost-Jeruzalem. Met een socialistische transformatie in Israël in een vrijwillige socialistische confederatie van het Midden-Oosten met een garantie van gelijke rechten voor alle naties en minderheden.
FOTOREPORTAGE DOOR POL:
-
Personeel en studenten eisen meer geld voor hoger onderwijs
Zowat 2500 tot 3000 mensen betoogden op woensdag 11 oktober in Brussel voor meer investeringen in het hoger onderwijs. Samen met alle vakbonden was er ook een groot aantal studenten en personeel aanwezig op de betoging. De Linkse Socialistische Partij en haar jongerenorganisatie Actief Linkse Studenten konden hier uiteraard niet ontbreken.
Door Nils (Gent)
De belangrijkste eis op de betoging was die van een heropwaardering van het hoger onderwijs door het financieringsdecreet te respecteren. Op dit moment wordt dat niet gedaan, waardoor het hoger onderwijs elk jaar zo’n 667 miljoen euro misloopt! De studentenaantallen zijn wel enorm gestegen, maar het geld dat de hogescholen en universiteiten krijgen stijgt niet navenant. Dit tekort aan middelen leidt tot besparingen aan de onderwijsinstellingen, met duurdere studiekosten en ontslagen voor het personeel tot gevolg. Dit laatste zorgt ervoor dat de nu al immense werkdruk nog ondraaglijker wordt en heeft natuurlijk ook een belangrijke impact op de kwaliteit van de dienstverlening.
Dat dit een belangrijk thema is voor personeel en studenten, valt niet meer te ontkennen. Dat bleek onder andere ook al tijdens het politieke openingsdebat aan de UGent van vorige week, waar een van de studenten een vraag stelde over de financiering van het hoger onderwijs. Hierop volgde een arrogant antwoord van zowel N-VA en Vlaams Belang, waarbij Van Grieken zelfs zei dat het onderwijs juist nog minder gefinancierd moest worden, omdat het geld toch maar gaat naar ‘woke propaganda’. Op die manier toonde extreemrechts nog maar eens dat het op geen enkele manier de belangen van studenten en de werkende klasse verdedigt. Sterker nog, ze valt die juist aan en verdedigt slechts de belangen van de grote bedrijven! De rector van de UGent, Rik Van de Walle, kwam ook tussen in dat debat en had het over de noodzaak voor meer middelen voor de hogescholen. Vandaag stapte hij mee in de betoging. Zijn deelname toont aan hoe belangrijk de eis voor meer middelen is aan de Gentse universiteit, en bij uitbreiding alle universiteiten en hogescholen.
Met deze betoging eisten studenten, personeel en vakbondsmilitanten dus voldoende middelen voor het hoger onderwijs, maar toonden ondertussen ook de solidariteit die er heerst tussen studenten en personeel. Het is belangrijk dat die er is, want hun belangen zijn dezelfde: zonder voldoende middelen wordt de werkdruk onaanvaardbaar hoog en gaat de kwaliteit van het onderwijs omlaag. LSP stelt dan ook de eisen voor meer investeringen in het hoger onderwijs voorop. We wezen op het feit dat we de beweging moeten voortzetten en de strijd voor een kwaliteitsvol onderwijs uitbreiden. Daarnaast wezen we er ook op dat de tekorten aan middelen voor het onderwijs een intrinsiek probleem zijn van het kapitalistische systeem. De concurrentie- en winstlogica zorgt ervoor dat het onderwijs, waaruit de toekomstige werkkrachten komen, zo weinig mogelijk moet kosten aan de staat en bedrijven, zodat het afleveren van werkkrachten goedkoop blijft om steeds meer winst te kunnen boeken. Wij stelden voorop dat enkel in een democratische socialistische samenleving, waarin de noden van de mensen voorop gesteld worden, een eens en voor altijd adequaat onderwijs bereikt kan worden.
Heb je interesse om meer te horen over de invloed die het kapitalisme heeft op de kwaliteit van ons onderwijs en over hoe we dit kunnen oplossen? Kom dan op 18 oktober om 20.00 uur naar onze meeting hierover in Gent, of volg online!
- Meer info: https://linktr.ee/redonderwijs
- Inschrijvingen voor de meeting/webinar op 18 oktober: https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSfs_HRJI95vb0xMQ7kgnT6FNZkWgV9kgnkD6P6NKgbS9QDXpw/viewform
Hier kan je meer foto’s vinden
-
Met ruim 10.000 op straat voor het recht op collectieve actie
Het wetsvoorstel-Van Quickenborne is een inbreuk op het recht om te betogen en actie te voeren. Het is zogenaamd gericht tegen relschoppers, maar wie bepaalt hoe breed dat wordt gezien? Als het de machthebbers zijn, beschikken die voortaan over mogelijkheden om protest tegen hun beleid de kop in te drukken door elk protest ertegen af te doen als het werk van relschoppers.
Is dat ver gezocht? Het is dat niet als je kijkt naar de geschiedenis van de arbeidersbeweging. Alle grote sociale verworvenheden zijn het resultaat van strijd, waarbij het protest aanvankelijk telkens werd voorgesteld als het werk van relschoppers en hooligans. Van Quickenborne haalde zijn inspiratie overigens bij het Franse voorbeeld waar de wet sinds 2019 (met de beweging van de gele hesjes) nog repressiever werd waarbij het mogelijk is om betogingen te verbieden.
Zoals columnist Raf Njotea vandaag in De Standaard schrijft naar aanleiding van de succesvolle scenaristenstaking in de VS: “Laten we niet vergeten dat het dankzij stakingen is dat we stemrecht, betaald verlof en weekends hebben. Als het van de mensen met de macht afhing, waren die zaken er nooit gekomen. Elke eis om rechten werd eerst weggezet als relschopperij.” De allereerste georganiseerde staking in de geïndustrialiseerde periode waarnaar Njotea verwijst – de algemene staking van 1842 die begon in de mijnen van Staffordshire in het Verenigd Koninkrijk – werd ook beschreven als een rel. De regering en de werkgevers noemden het de “Plug Riots”, omdat de stakers de stoppen uit de machines haalden.
Het wetsvoorstel dat nu voorligt, werd in de Kamercommissie reeds goedgekeurd met de steun van de sociaaldemocratie en de groenen. Het bepaalt dat een betogingsverbod kan opgelegd worden aan wie zich misdraagt. Volgens de regeringspartijen gaat het om een maatregel tegen relschoppers en hooligans. Maar het kan tegen elke collectieve actie ingezet worden. Volgens grondwetspecialisten kan het niet ingezet worden tegen het stakingsrecht, maar andere inbreuken op dat recht zoals het inzetten van eenzijdige verzoekschriften en dwangsommen konden dat zogezegd ook niet. Uiteraard zal dit wetsvoorstel uiteindelijk ook tegen stakingsacties gebruikt worden!
De vakbondsmilitanten betoogden vandaag samen met activisten van andere bewegingen, zoals de klimaatbeweging en mensenrechtengroepen. Eerder deze week was er protest aan de rechtbank in Brugge naar aanleiding van de vervolging van activisten van Greenpeace wegens een actie in de haven van Zeebrugge. Tegen de achtergrond van een beleid dat tekorten op alle vlakken organiseert, is het geen toeval dat het recht op protest aan banden wordt gelegd. Van de zorg over het onderwijs en het openbaar vervoer: op alle vlakken rammelt het. Protest is meer dan nodig. Dat lijken de traditionele politici ook te vrezen, vandaar het versterken van het repressieve arsenaal.
De stemming die normaal vandaag plaatsvond is uitgesteld omdat er gewacht wordt op een standpunt van de Raad van State. ABVV-voorzitter Bodson verklaarde in Le Soir dat er een “voor en een na” zal zijn in de verhoudingen met de PS en Ecolo indien ze dit wetsvoorstel stemmen. Straffe taal die meteen afgezwakt wordt: “We wachten nog steeds op het rapport van de Raad van State over dit wetsvoorstel. Het zal waarschijnlijk zeer gedetailleerd zijn en de tekst zal herschreven moeten worden. Ik hoop dat dit een kans is voor deze partijen om amendementen erdoor te krijgen. Het zijn slechts twee of drie pagina’s van de driehonderd die gaan over de hervorming van justitie. Waarom die niet schrappen?”
Hoop vestigen op een juridisch-technische mallemolen is riskant. De arbeidersbeweging kan enkel op haar eigen kracht vertrouwen. Door massaal te mobiliseren kan ze andere krachten in de samenleving meetrekken in een grotere protestbeweging waarmee we een krachtsverhouding opbouwen. De opkomst van de betoging vandaag overtrof de verwachtingen. Het geeft blijk van een bereidheid om de strijd voor het recht op collectieve actie aan te gaan. Hierop verder bouwen, desnoods met stakingen, is wat nu nodig is.
-
Investeer in zorg en onderwijs, niet in haat!
Protest tegen sociaal-economisch congres VB
Op zondag 24 september hield het Vlaams Belang een sociaal-economisch congres in Affligem. Daarmee werd de erg kronkelende bocht richting ‘sociaal imago’ verder gezet. Gelukkig was er antifascistisch protest. Op initiatief van drie vakbondsmilitanten verzamelden 70 antifascisten aan het standbeeld van Daens in Aalst om vervolgens met een betoging het ‘Vals Belang’ aan te klagen.
VB speelt in op miserie
Inspelen op ellende om haat te zaaien en aan te wakkeren, kan vandaag gemakkelijk. De kwesties liggen voor het oprapen: van tekorten in de kinderopvang tot een gebrek aan betaalbaar wonen en de bezorgdheid over de pensioenen. Om daar maximaal gebruik van te maken, doet het VB zich ‘sociaal’ voor. Dat is een leugen!
Het sociaal-economisch congres gaf daar nogmaals een voorbeeld van. Congresvoorzitter Lode Vereeck zei dat het economisch model van de afgelopen jaren gefaald heeft. Hij omschreef dit als het globalisme, om het niet te moeten hebben over het neoliberalisme. Nog geen twintig jaar geleden was het VB zelf een fervente aanhanger van het neoliberalisme. Vandaag zegt ze voorstander te zijn van het Rijnlandmodel, het naoorlogse model met een stevige sociale bescherming. Dat deze sociale zekerheid werd afgedwongen door een sterke arbeidersbeweging, vermeldt het VB er uiteraard niet bij. Meer nog: het VB keert zich uitdrukkelijk tegen de vakbonden.
Het congres werd voorgezeten door de voormalige donkerblauwe liberaal Lode Vereeck, die voorheen verkozen was voor VLD en Lijst Dedecker en die na zijn ontslag wegens grensoverschrijdend gedrag aan de Universiteit Hasselt aan de slag ging als parlementair medewerker van het Vlaams Belang. Een centrale spreker op het congres was Europees Parlementslid Tom Vandendriessche die eind jaren 1990 de greep van het VB op de Gentse studentenvereniging KVHV vestigde met een extreem elitaire benadering waarbij de rechtse studenten in maatpak en champagne in de aanslag onder meer pleitten voor hogere inschrijvingsgelden. Verder sprak Wouter Vermeersch, eveneens ex-LDD. Ook inhoudelijk droop de hypocrisie ervan af. Qua concrete voorstellen werd nadruk gelegd op het verminderen van bijdragen aan de sociale zekerheid en het invoeren van nieuwe lastenverlagingen voor de bazen.
Op de vraag van waar het geld voor sociale maatregelen moet komen, kijkt het VB steevast naar ‘de Walen’ en de ‘vluchtelingen’. Altijd is er wel een zondebok. Over de opgepotte rijkdom van een klein groepje graaiers en aandeelhouders zwijgt het VB in alle talen. Dat is geen toeval: extreemrechts rijdt voor de belangen van de superrijken.
Antifascistisch protest
De hypocrisie van het Vals Belang werd ontmaskerd door antifascisten. Initiatiefnemer en ABVV-delegee Frederik De Groeve wees aan het standbeeld van Daens op enkele eisen die we doorheen onze strijd verdedigen: behoud van de index, verhoging van het minimumloon tot 17 euro per uur, het recht op syndicale actie, een vermogensbelasting om de miljardairs te doen betalen. Hij gaf een voorbeeld van een leerkracht die met collega’s een protestactie hield nadat het plafond in een klas naar beneden was gekomen, gelukkig tijdens de speeltijd. De betogers scandeerden nadien: “Investeer in onderwijs, niet in haat.” Aan het vertrekpunt werd ook gesproken door Katrien Neyt van ABVV Oost-Vlaanderen en Tina De Greef, secretaris van ACV Puls. Na een korte betoging volgde een meeting in het Volkshuis, waar historicus Vincent Scheltiens benadrukte dat extreemrechts zich altijd tegen de arbeidersbeweging gekeerd heeft. Angeline Van Den Rijse van de Algemene Centrale Oost-Vlaanderen en Bart Van der Biest, vakbondsafgevaardigde in de zorg, namen ook het woord.
Het VB biedt geen antwoorden op sociale ellende, het zet mensen tegen elkaar op zodat niemand kijkt naar de echte verantwoordelijken. Ons antifascisme omvat een actieve verdediging van sociale eisen die antwoorden op het huidige beleid en die ingaan tegen de pogingen van extreemrechts om miserie in haat om te zetten. Stop het Vals Belang, doe mee met onze antifascistische campagne!
Fotoreportages:
-
‘Pride is a Protest’: strijdbaar blok op de Antwerp Pride
Samen met activisten van verschillende achtergronden organiseerde Campagne ROSA op de Antwerp Pride dit jaar een strijdbaar blok.
De aanvallen op LGBTQIA+ rechten door rechts en extreemrechts in de VS en elders tonen de noodzaak en de dringendheid van strijd. Ook in België gaat extreemrechts in het offensief. Van Langenhove en co gingen al over tot brutale intimidatie van voorleesmomenten door drag queens en het voormalige VB-Kamerlid omschreef de Pride-vlag als een ‘pedofielenvlag’. Het offensief van rechts en extreemrechts gebeurt in een context van tekorten die discriminatie in de hand werken. We droegen op de Antwerp Pride een spandoek mee tegen de wachtlijsten en voor massale publieke investeringen op basis van onze behoeften.
In maandblad De Linkse Socialist schreven we deze zomer:
“Het is geen toeval dat de situatie verslechtert op een moment dat er een antifeministische terugslag is, met rechtse en reactionaire krachten die proberen terrein te herwinnen na de golf van feministische strijd de afgelopen jaren.
“Het is ook geen toeval dat deze fenomenen floreren terwijl de maatschappij van de ene crisis in de andere tuimelt. Het kapitalistisch systeem loopt op zijn laatste benen, de toekomst is onzeker en er is politieke polarisatie op alle fronten. Alle schakeringen van rechts (van rechtse populisten tot religieuze fundamentalisten) proberen dit gevoel van onzekerheid uit te buiten. De stabiliteit die zij verdedigen, is die van sociale overheersing, waar de onderdrukten en uitgebuitenen op hun plaats blijven, waar woede wordt afgeleid naar een hele lijst zondebokken om de status quo en de hiërarchische structuur van een in beroering gebracht kapitalisme te beschermen.
“Natuurlijk is deze opvatting van de maatschappij ook gebaseerd op de verplichting om zich te conformeren aan de gendernormen die gekoppeld zijn aan heteroseksualiteit, met eigenschappen die als typisch mannelijk of vrouwelijk worden beschouwd, waarbij transgender personen in het bijzonder geviseerd worden.”
Het is opmerkelijk dat een rechtse partij als N-VA enerzijds voluit op de kar van de strijd tegen het ‘monster van woke-ness’ springt en anderzijds een graantje probeert mee te pikken van de belangstelling voor de Antwerp Pride. Die hypocrisie was een aantal deelnemers van de Pride niet ontgaan. Aan het einde keerden ze hun rug naar de N-VA-delegatie en riepen ‘N-VA buiten’. Ze hadden op kartonnen bordjes queerfobe uitspraken van N-VA’ers neergeschreven. Enkele N-VA’ers, waaronder parlementslid Annick De Ridder, reageerden furieus. Naar rechtse gewoonte werd de woede niet gericht op partijgenoten die uitspraken deden als ‘Ouders moeten hun kinderen uit lessen over holebi’s kunnen houden’, maar op activisten die op de Pride dat soort uitspraken aanklagen.
De Pride vindt zijn oorsprong in de Stonewall-opstand van 1969. Maar over het algemeen zijn de kapitalisten erin geslaagd om van een radicale demonstratie tegen een onderdrukkend systeem een enorme marketingcampagne te maken. We leggen ons daar niet bij neer. Pride is a Protest! We zoeken opnieuw aansluiting met de radicale antikapitalistische traditie van de beweging.
Protest is het hele jaar door nodig. Eerder dit jaar voerden we actie in Brugge op Internationale Dag tegen Homofobie, Bifobie, Transfobie en Interseksefobie (17 mei) uit protest tegen de toenemende haat. In mei namen we deel aan de Brusselse Pride en in juni hielden we in Gent een Pride is a Protest betoging. De komende maanden willen we de acties tegen extreemrechts opvoeren. We zullen ook betogen op 25 november, de internationale dag tegen geweld op vrouwen, en op de internationale vrouwendag (8 maart).
Strijden tegen discriminatie en haat, betekent ingaan tegen de voedingsbodem ervan in de vorm van tekorten in de samenleving. Wij komen op voor een andere samenleving, waarin de beschikbare middelen worden ingezet in het belang van de meerderheid van de bevolking. Hieronder een link naar een uitgebreid dossier over marxisme en de strijd tegen onderdrukking. Ben je het daarmee eens of wil je er met ons verder over discussiëren? Contacteer ons en sluit aan!
Hieronder foto’s vanop de Antwerp Pride door Liesbeth
-
Zomerkamp bereidt ons voor op stormachtige tijden
Het zomerkamp van Campagne ROSA, Actief Linkse Studenten en LSP werd dit jaar gekenmerkt door een sterk internationalisme, nadruk op de vraag hoe we tot maatschappijverandering kunnen komen en voorbereiding om onze campagnes tegen extreemrechts en tegen alle vormen van onderdrukking op te voeren. Er was een bonte mix van erg jonge activisten tot militanten met decennia van ervaring in de arbeidersbeweging. Met 150 aanwezigen doorheen de week en daarnaast een 20-tal kinderen was het opnieuw een goed bijgewoond kamp.
In een kort verslag is het onmogelijk om alle hoogtepunten te vermelden. Wat er zeker uitsprong, was de antifascistische centrale meeting waarin zowel werd teruggeblikt op onze ervaring met Blokbuster als meer recente ervaringen van strijd tegen extreemrechts en ook de grote lijnen van onze voorstellen voor de komende maanden aan bod kwamen. In het weekend lag de nadruk op discussies en vormingen in het kader van de internationale en de Belgische actualiteit, met op zondag onder meer discussies van werkenden per sector. We willen ons optimaal voorbereiden op de uitdagingen van de politieke én de sociale verkiezingen in 2024.
Er werd een dag uitgetrokken om de basisideeën van het marxisme te bespreken. Dit werd op gang getrokken met een centrale meeting waarop het boek ‘Mijn Leven’ van Trotski werd voorgesteld door Anja Deschoemacker, gevolgd door kleinere discussiegroepjes die specifieke elementen van het marxisme en de erfenis van het trotskisme bespraken. Doorheen de week waren er tientallen inleidingen en discussies, naast commissies die met vraag en antwoord werkten of onder de vorm van ‘debunk the myth’ waarbij we collectief naar antwoorden op vaak gehoorde vooroordelen zochten.
De strijd tegen alle vormen van onderdrukking was een andere rode draad doorheen het kamp, onder meer met een oproep om van onze delegatie op de Antwerp Pride in augustus een succes te maken. Op de laatste dag was er een interessante uitwisseling met Code Rood in de vorm van een debat tussen een spreker van Code Rood en een syndicalist uit de petrochemische sector. Dat klimaatverandering een enorme bedreiging vormt, ondervonden we aan den lijve. Een stormachtig onweer met felle rukwinden trok op zondag over ons kamp. Dankzij de nodige voorzorgsmaatregelen, mee uitgewerkt door een aanwezige kameraad die brandweerman is, viel de schade mee en werd erger voorkomen. Doorheen de week was er ook aandacht voor de oorlog in Oekraïne en meer algemeen de nieuwe koude oorlog tussen de VS en China. De regelmatig overvliegende F16’s van de nabijgelegen luchtmachtbasis van Kleine Brogel herinnerden ons aan de oorlogsdreiging. Eén van de commissies bracht overigens de ervaring van de bomspotting-acties van begin deze eeuw.
Het zomerkamp was een succes dankzij heel wat activisten en vrijwilligers die een collectieve inspanning leverden voor het politieke programma maar ook de praktische invulling, waaronder niet in het minst het huzarenwerk om elke dag een bijzonder lekkere menu op tafel te toveren voor alle aanwezigen. De honger naar ideeën en politieke vorming bleek ook uit het succes van de boekenstand waar we voor 1455 euro aan publicaties verkochten tegenover 943 euro vorig jaar. Naast politieke discussies en vormingen was er de nodige ruimte voor ontspanning. Van een bezoek aan het Zilvermeer in Mol tot een heuse talentenavond en een door het onweer en de regen ingelaste geïmproviseerde quizavond die bijzonder geapprecieerd werd door alle deelnemers.
Alle aanwezigen kijken al uit naar het zomerkamp in 2024. Wie er niet bij was, krijgt dan een herkansing.
