Category: Publieke sector – algemeen

De PS van minister Lalieux gaf direct toe aan de chantage van de Europese Unie om de pensioenen te ‘hervormen’ in ruil voor relancegeld. Een van de voorstellen is om de perequatie van ambtenarenpensioenen te beperken. Dat is een moeilijk woord voor de tweejaarlijkse aanpassing van de pensioenen aan de stijgende bezoldiging van de actieve ambtenaren.

De lonen in de publieke sector zijn traditioneel lager, maar de pensioenen hoger dan in de private sector. Als het van de rechterzijde afhangt, worden de lonen in de publieke sector niet opgetrokken en wordt aan de pensioenen geknibbeld. De rechterzijde zou het liefst de perequatie volledig afschaffen, waardoor de ambtenarenpensioenen niet langer de stijging van de bezoldiging van de ambtenaren volgen. Dat stond in het eerste voorstel van premier De Croo en ook N-VA is daar wel voor te vinden. Een afschaffing van de perequatie zou 200 miljoen euro opbrengen.

Het voorstel van Lalieux komt hieraan tegemoet door de perequatie te beperken door het te vervangen door een maximale stijging van alle ambtenarenpensioenen met een half procent, gefinancierd vanuit de welvaartsenveloppe. Hierdoor zouden de pensioenen van ambtenaren niet langer direct gekoppeld zijn aan de bezoldigingen van actieve ambtenaren en wordt de deur geopend om later deze band volledig te verbreken. Het zou er volgens Lalieux voor zorgen dat de verschillende pensioenregimes naar elkaar groeien. Dat is een eufemisme om te zeggen dat de ambtenarenpensioenen achteruitgaan naar het niveau van dat van de werknemers. Een neerwaartse spiraal wordt voorgesteld als ‘solidariteit’, terwijl echte solidariteit betekent dat het beste stelsel voor iedereen geldt.

Terwijl elk degelijk pensioen voor gewone ambtenaren een ‘probleem’ is voor de rechterzijde, iets wat moet ‘hervormd’ en ‘aangepakt’ worden, gelden er voor henzelf andere regels. Het is opmerkelijk dat de luidste oproepen tot aanvallen op de ambtenarenpensioenen komen van de liberalen en Vlaams-nationalisten. De extraatjes voor Kamervoorzitters Herman De Croo en Siegfried Bracke waren er met medeweten van hun partijen. Ongetwijfeld vonden ze dat ze dit verdienden wegens hun hard werk. Het toont de hypocrisie van N-VA en Open VLD: voor ons pensioen is elke euro er één teveel, voor henzelf is het nooit genoeg. Zo werken die graaiers.

De verklaring dat ze niet wisten van de onwettelijke regeling voor Kamervoorzitters is opmerkelijk. Blijkbaar kennen ze de begrotingen niet die ze zelf goedkeuren? Als er ook maar een halve eurocent teveel betaald is aan een werkende of uitkeringstrekker, staan deze partijen vooraan om de ‘sociale fraude’ luidkeels aan te klagen. Als het iemand van migratie-achtergrond is, toeteren ze nog luider. Terwijl De Wever er niet in slaagt om een stabiele Vlaamse regering overeind te houden en zijn eigen politiek personeel blijkbaar graag graait, probeert hij de aandacht af te leiden door enkel nog te spreken over het gevaar van woke. Hij weet zijn strijd te kiezen en nooit gaat het om de belangen van de werkenden en hun gezinnen. Integendeel! Door elk verzet tegen onderdrukking verdacht te maken, wil De Wever verdeeldheid stimuleren. Verdelen om te graaien, dat is waar zijn partij voor staat.

Herman De Croo kondigde aan zijn extraatjes te zullen wegschenken. Zowel De Croo als Bracke spelen de onschuld zelve. Ze wisten niet dat ze zoveel kregen? Maak dat de kat wijs! Ze dachten dat het wel in orde was? Doe er maar nog een kat bij! Ze kregen hun postje als Kamervoorzitter omwille van het prestige en bijhorende vergoeding, inclusief pensioenextra’s. Het graaien is onderdeel van hun politiek systeem.

De hypocrisie van de rechtse politici is op flagrante wijze aangetoond. Maar dat volstaat niet. We moeten ons organiseren om elke aanval op onze pensioenen af te blokken. Het Franse pensioenprotest kan als inspiratie dienen. Het was op basis van eerder protest dat de pensioenleeftijd in Frankrijk nog lager ligt dan bij ons. Het was door ons massaal protest dat we in 2018 het puntenpensioen tegenhielden. Aanvallen op het ambtenarenpensioen moeten vandaag eveneens gestopt worden. Dit belangt iedereen aan, openbare diensten belangen immers iedereen aan en we weten dat elke aanval op één pensioencategorie zal gevolgd worden door een veralgemening van de aanvallen.

• Stop de aanval op de pensioenen van de openbare diensten en vrouwen!
• Een plan van massale publieke investeringen in onze diensten door de nationalisatie van de banken en de energiesector!

In Griekenland heeft de privatisering van het spoor tot doden geleid. Heel wat studenten waren op weg naar hun universiteit toen de fatale botsing plaatsvond. De stakende Griekse spoorwegarbeiders hekelen de onderfinanciering van infrastructuur en veiligheid, alsook het enorme gebrek aan personeel dat tot de tragedie heeft geleid. De Europese Unie, die de Grieken dit besparingsbeleid opdrong, wordt niet vervolgd. Het zijn dezelfde verantwoordelijken die vandaag het herstelfonds gebruiken als chantagemiddel om de pensioenen van de ambtenaren hier aan te vallen! Terwijl Syriza in Griekenland zich aanvankelijk ten minste had verzet, ging de PS al over stag door een plafond te willen stellen aan de perequatie en de toegang tot het minimumpensioen voor deeltijds werkenden (hoofdzakelijk vrouwen) te beperken. Zelfs dat is nog steeds onvoldoende voor de rechtervleugel in de regering.

Ook na de lockdowns blijft het aantal te bezorgen pakjes stijgen met steeds minder personeel bij Bpost. Hetzelfde probleem bestaat bij de brandweer. Het aantal interventies neemt toe zonder voldoende personeel. De gevolgen van de klimaatverandering (denk maar aan de overstromingen) of de energiecrisis, waardoor arme gezinnen hun huizen soms op een gevaarlijke manier verwarmen, maken het nog erger. In alle openbare diensten is de onderfinanciering onhoudbaar. De druk van het personeelstekort en de toenemende werkdruk zijn er zo groot dat steeds meer collega’s de sector ontvluchten of ziek worden. De bevolking botst op tekorten, wachtlijsten en vertragingen. Kwaliteitsvolle dienstverlening is niet mogelijk onder deze voorwaarden. Het tekort aan diensten in de zorg, de kinderopvang en het onderwijs treft vooral vrouwen, waardoor hun dubbele werkdag nog zwaarder wordt.

Het brandweerpersoneel eist terecht een pensioenleeftijd van 60 jaar, hun levensverwachting ligt 7 jaar onder het gemiddelde. In 2020 bedroeg de gezonde levensverwachting in België 63,8 jaar. De pensioenleeftijd en de leeftijd voor het vervroegd pensioen moeten worden verlaagd! Een minimumpensioen van 1700 euro voor iedereen, ook voor wie een onvolledige loopbaan heeft, is noodzakelijk om te voorkomen dat onze senioren in armoede terechtkomen.

Alle sectoren samen: onze strijd verbinden!

In heel wat openbare diensten werd er al actie gevoerd. Het spoorpersoneel staakte verschillende keren; het personeel van het Franstalig onderwijs ook, met grote betogingen en meerdere acties; het personeel van openbare ziekenhuizen nam deel aan de grote non-profitbetoging van 31 januari (22.000 deelnemers!); het personeel van de OCMW’s in Brussel organiseerde een staking en werkonderbrekingen; de federale ambtenaren voerden de afgelopen maanden actie na actie; het personeel van Bpost ging recent nog in staking; het personeel van de brandweer, andere hulpdiensten en de politie hielden een betoging op 7 maart; vanaf 6 maart zijn er meerdere stakingsdagen gepland in de crèches en de naschoolse opvang in Wallonië en Vlaanderen.

Dit laat zien hoe gemeenschappelijk onze belangen zijn. Een verenigde strijd versterkt ons. Het resultaat van de staking van 10 maart en het vervolg daarop moeten op personeelsvergaderingen worden besproken. Zo zal het mogelijk zijn onze gemeenschappelijke én sectorspecifieke eisen te ontwikkelen, in combinatie met een opbouwend actieplan waarbij elke actie zorgvuldig wordt voorbereid met het idee de volgende te versterken.

Franse werkenden en jongeren gaan via staking massaal de straat op tegen de verhoging van de pensioenleeftijd van 62 naar 64 jaar. Ook hier geldt: laat iedereen meedoen! In 2018 droegen we in België het asociale voorstel van puntenpensioen ten grave met een massale betoging en voorgaande strijd. Sectoroverschrijdende vergaderingen in elke stad zijn noodzakelijk. Want deze strijd moet gedragen worden door de hele arbeidersbeweging om de hele maatschappij erbij te betrekken.

Als een sector winstgevend is, wordt hij overgedragen aan de privésector, als die niet winstgevend is moeten de ondergefinancierde openbare diensten het oplossen. Onze openbare diensten toonden tijdens de pandemie dat ze essentieel zijn. Een plan voor massale overheidsinvesteringen zou het mogelijk maken heel wat jongeren aan te werven op een moment dat de werkloosheid weer toeneemt. We moeten een einde maken aan de tekorten door werk in de publieke sector weer aantrekkelijk te maken, met een 30-urige werkweek zonder loonverlies, met bijkomende aanwervingen en herstel van de benoemingen als statutair. Alle privatiseringen en liberaliseringen moeten worden teruggedraaid, want ze hebben noch de kosten voor de gebruikers verlaagd, noch de kwaliteit verbeterd. Een verhoging van alle salarissen met 330 euro bruto per maand is noodzakelijk om ons koopkrachtverlies te beperken.

Onze openbare diensten herfinancieren door de banken en de energiesector te nationaliseren!

Onze eisen zijn ‘onbetaalbaar’ omdat het overheidstekort de komende jaren zal toenemen? Een terugkeer naar pijnlijke besparingen wordt zelfs overwogen. Het is volgens het Federaal Planbureau nochtans de stijging van de rente op de schuld die op de begroting drukt. Conclusie? Niet de pensioenen of de gezondheidszorg zijn onbetaalbaar, maar de winsten van de financiële sector. We moeten de middelen zoeken waar ze zitten, bij degenen die profiteren van de oorlog en de crisis, bij de speculanten!

De belasting op ‘overwinsten’ in de energiesector wordt een flop, gezien de late invoering en het beperkte karakter ervan tegen de achtergrond van dalende marktprijzen. Energieproducenten strijken zo de buit op zonder serieus te investeren in de groene transitie van de sector. De banken blijven met de stijging van de rente niet in de kou staan. Zo steeg de nettowinst van BNP Paribas in 2022 met 7,5% tot een recordniveau van 10,2 miljard euro! De dividenden aan de aandeelhouders zouden vier jaar lang met meer dan 12% stijgen!

De nationalisatie van de hele financiële sector maakt het, net zoals bij de nationalisatie van de energiesector, mogelijk de middelen te mobiliseren die nodig zijn om onze openbare diensten te financieren, om zeer goedkope leningen te garanderen aan kleine handelaren in moeilijkheden en om een einde te maken aan speculatie. Als het erom gaat de particuliere schulden van de banken af te lossen, moet de gemeenschap betalen. Zij hebben genoeg geprofiteerd, er kan geen sprake zijn van een uitkoop of compensatie voor de aandeelhouders. Uitzonderingen kunnen enkel overwogen worden voor kleine aandeelhouders op basis van bewezen noodzaak.

Openbare diensten en genationaliseerde sectoren moeten niet beheerd worden zoals de private sector, maar moeten aan maatschappelijke behoeften voldoen. Daartoe moet een genationaliseerde onderneming of sector worden geleid door het personeel, de vakbonden en de gemeenschap. Dit vereist de actieve betrokkenheid van de werkende klasse in elk stadium als onderdeel van een rationele en ecologische planning van de economie. Dat is wat voor ons een socialistische samenleving is.

Roll-over (voorloper van de flashover)! Genoeg is genoeg! Opbouwen naar 7 maart

Pamflet van LSP op de acties van brandweerlieden vandaag

Pensioen op 60: nu!

Agressie op brandweerpersoneel neemt al jaren toe. De belangrijkste daarvan is eigenlijk de pensioenhervorming die alle werknemers, inclusief brandweerlieden, dwingt om tot 67 jaar te werken. We hebben als brandweerlui echter een levensverwachting die 7 jaar lager ligt dan het nationale gemiddelde (volgens het Ministerie van Binnenlandse Zaken). Het is duidelijk dat het pensioen voor ons zeer kort of zelfs onbestaande zal zijn. Een volledig pensioen op 60 jaar is dus een evidentie!

We zijn niet de enigen met een zwaar beroep. We zijn solidair met onze collega’s in de ziekenhuizen, bij de politie, in technische beroepen … Iedereen verdient een degelijk pensioen waar je op tijd van kan genieten!

Meer middelen om veiligheid te bieden!

Daarnaast worden onze middelen al jaren niet meer uitgebreid door de politici. We werken met te weinig personeel en in een situatie van tekorten. Reddings- of veiligheidsvoertuigen zijn vaak niet beschikbaar. Het springen van een ladder naar een ambulance en vervolgens naar een pomp is in veel zones gebruikelijk geworden. De werkdruk neemt voortdurend toe. Dit alles brengt de bevolking die wij beschermen en ons eigen leven in gevaar. Dit belangt iedereen aan! Een enorme uitbreiding van het personeel is een prioriteit!

Geen geld? De winsten zijn gigantisch!

We willen niet als citroenen worden uitgeknepen alsof we een privaat bedrijf zijn en just-in-time werken, zoals onze collega’s in ziekenhuizen helaas al moeten doen. Er is geld om dit alles te financieren: De 5.000 grootste industriële en commerciële bedrijven in België hebben vorig jaar 36 miljard euro winst geboekt. Dat is een verdubbeling ten aanzien van 2020. De studiedienst van de PVDA toonde aan dat de grote verzekeringsgroepen (diegenen die geld verdienen met het beschermen van eigendommen en mensen) elk jaar meer dan 1 miljard euro netto winst maken. Het is evident dat ook zij moeten betalen voor een efficiënte openbare nooddienst.

Voor een opbouwend actieplan

27 januari moet een begin zijn. ACOD en ACV Openbare Diensten hebben al een nieuwe datum voor een staking en betoging aangekondigd. VSOA heeft aangekondigd dat het mee wil doen. We stevenen dus af op een nationale dag van strijd van brandweerlieden in een gemeenschappelijk front op 7 maart. Via gezamenlijke algemene vergaderingen per zone kunnen we bouwen aan een beweging die resultaten boekt. Onze vakbondsleiding en hun onderhandelingen met politici moeten onderworpen zijn aan de besluiten van deze algemene vergaderingen.

We hebben als brandweerpersoneel een symbolisch gewicht, maar we zijn niet de grootste groep werkenden, laten we daarom ook samen met andere sectoren en andere werkenden acties opdrijven om onze levenskwaliteit in het algemeen op te krikken! Denk maar aan de strijd voor meer middelen, hogere lonen en de 30-urenweek zonder loonverlies en met bijkomende aanwervingen. Samen sterk!

Organiseer je, sluit aan bij LSP

LSP/PSL is een nationale partij die werkenden, jongeren, feministen … organiseert om het kapitalisme omver te werpen en de samenleving te veranderen. Het kapitalisme brengt ons alleen maar meer oorlog, ellende en uitbuiting. Daarom strijden wij voor een democratisch socialistische samenleving waarin de barbaarsheid van de markteconomie wordt vervangen door een rationele economie die democratisch wordt gepland om te voorzien in de behoeften van de gemeenschap met respect voor de planeet. Deze strijd is van nature een internationale strijd, en daarom zijn wij op alle continenten georganiseerd via een wereldpartij: International Socialist Alternative (ISA).

Op 16 november voerden de federale ambtenaren een eerste actie uit protest tegen de beslissing van de regering om het sociaal voorakkoord eenzijdig op te zeggen. Een tekort aan middelen maakte dat er in de begroting geen ruimte was om de beloften van minister van Ambtenarenzaken Petra De Sutter (Groen) effectief waar te maken. De ambtenaren zijn woedend en gaan over tot actie. We spraken met een federaal ambtenaar.

Artikel uit maandblad De Linkse Socialist

“De tekorten in de openbare diensten zijn overal groot, van de zorg over het openbaar vervoer tot het onderwijs. Ook bij de lokale en regionale besturen, de gemeenten, is dit het geval. Door besparingen en tekorten is er straks in de noodcentrales niemand meer om de telefoon op te nemen. Bij de federale ambtenaren wegen de gevolgen van de lineaire besparingen eveneens steeds meer door.

“Voor de zomer was er een voorakkoord tussen de federale ambtenaren en minister De Sutter. Na 20 jaar was er eindelijk zicht op een loonsverhoging. De verhoging met 2% boven de index zou eerst op de laagste barema’s worden toegepast. De oude belofte van een volwaarde eindejaarspremie werd in dat akkoord deels ingevuld met een stijging van de toelage met 500 euro. Er werden daarnaast maaltijdcheques beloofd vanaf november 2022. Dit alles is met de begrotingscontrole overboord gegooid. Geen geld, zo luidde het verdict. Enkel de maaltijdcheques schieten nog over, maar wel pas vanaf april 2024. Bovendien moet dit samengaan met besparingen op de bedrijfsrestaurants.”

“Op 10 jaar tijd daalde het aantal federale ambtenaren van 80.000 naar 64.000 door natuurlijke afvloeiingen. De toegenomen werkdruk voor de overblijvers vandaag leidt tot meer afwezigheid wegens ziekte, in het bijzonder onder laaggeschoolden. In tegenstelling tot hooggeschoolden kunnen zij vaak niet overschakelen op telewerk. Maar door te telewerken in plaats van uit te zieken pleeg je eigenlijk roofbouw op je lichaam. Er is nood aan meer werkingsmiddelen en voldoende collega’s, in plaats van de lineaire besparingen en afbouw van de statutaire tewerkstelling. Om de job aantrekkelijker te maken, waren de loonsverhogingen en het optrekken van de eindejaarspremie die voor de zomer beloofd werden eigenlijk slechts een beginpunt.” 

“We hebben geen andere optie dan ons te organiseren. Op 9 november namen we met militanten van ACOD AMIO deel aan de staking. Behalve onze specifieke eisen, kwamen we voor het gebouw van Engie op voor de nationalisatie van de energiesector. Het is belangrijk dat dit nu expliciet verdedigd wordt door ACOD. Na de staking van 9 november begon op 16 november een reeks acties. Elke woensdag is er een militantenconcentratie in gemeenschappelijk vakbondsfront. Daarmee kunnen we een krachtsverhouding opbouwen om de inlossing van de gemaakte beloften te eisen en elke verdere aanval op de federale ambtenaren te stoppen. Het is dan ook cruciaal dat de vakbonden dit actieplan over de kerstvakantie tillen en doorzetten met deze strijd.”

Artikel uit maandblad De Linkse Socialist

Na vier werkonderbrekingen legde het OCMW-personeel in Brussel op 16 november het werk neer. Aanleiding is de onhoudbare werkdruk en het gebrek aan middelen, terwijl de opeenvolgende crises leiden tot een toename van het aantal mensen dat beroep doet op de diensten. 

Het personeel eist een structurele verhoging van de middelen voor de 19 OCMW’s. Op 16 november trokken de stakers in gemeenschappelijk vakbondsfront naar de kabinetten van Brussels minister-president Vervoort (PS) en federaal minister Lalieux (PS). Dit werd gevolgd door een nieuwe algemene vergadering, waar beslist werd om op 15 december opnieuw te staken. Na de bekendmaking van een nationale betoging op 16 december werd de staking een dag opgeschoven.

Een sociaal werker verklaarde in de media: “Er kloppen meer en meer mensen aan die financiële hulp vragen, maar we kunnen de dossiers niet meer volgen, waardoor er vertraging ontstaat bij de behandeling van de bestaande dossiers, de mensen ongeduldiger worden, en we minder en minder tijd hebben voor nieuwe OCMW-gebruikers.” Een andere merkte op: “We hebben al vaker de politie moeten bellen. Mensen die in de wachtzaal zitten, schreeuwen omdat ze hun financiële steun nog niet hebben gekregen en proberen onze kantoren binnen te dringen.” De werkdruk maakt dat de kwaliteit van de dienstverlening achteruit gaat. 

Op een algemene vergadering in oktober werd een eisenplatform opgemaakt. Daarin wordt de aanwerving van extra sociaal werkers en ondersteunend personeel gevraagd om de kwaliteit van de dienstverlening te waarborgen. Daarnaast onder meer: een loonsverhoging met 15% op 1 januari 2023 om de job aantrekkelijker te maken, een structurele verhoging van de middelen voor de aanwerving van personeel en renovatie van verouderde of te kleine gebouwen, meer opleidingen voor sociaal werkers, een einde aan autoritaire en agressieve vormen van management, investeringen in preventie voor werknemers, actualisering en strikte toepassing van procedures inzake preventie van psychosociale risico’s en welzijn op het werk, herwaardering van de sociale beroepen, collectieve arbeidsduurvermindering met loonbehoud en compenserende aanwerving, vrijwillig structureel telewerk gedurende twee dagen met vergoeding van de kosten die dit met zich meebrengt.