Your cart is currently empty!
Category: Publieke sector – algemeen
-
Antwerpse actie: sociaal werk is niet te koop!
Voor de tweede keer op een maand tijd werd in Antwerpen geprotesteerd tegen de vermarkting van een deel van het sociaal werk. Onder meer inloophuis ‘De Vaart’ dat in opvang van daklozen voorziet, wordt hiermee bedreigd. Het duurt jaren om een degelijke band met gebruikers op te bouwen, maar de stad Antwerpen wil alle ervaring overboord gooien om de private sector binnen te halen in het sociaal werk. Tot wat dit kan leiden, zagen we al met het forensisch psychiatrisch centrum in Gent dat privé uitgebaat wordt en niet aan de normen voldoet.
Enkele tientallen personeelsleden en gebruikers kwamen gisteravond samen op het Mechelseplein in Antwerpen, voor de kantoren van het OCMW waar later op de avond een OCMW-raad plaatsvond. Ze herhaalden de boodschap van de actie eind mei: sociaal werk is niet te koop. Deze actie kreeg de steun van beide vakbonden die elk een spreker hadden. Er werd ook gesproken door activisten van het Sociaal Werk Actie Netwerk (SWAN). In maandblad ‘De Linkse Socialist’ hadden we vorige maand (juni) een interview over deze kwestie, je kan dit interview hier lezen.
Onder de foto’s vind je het pamflet dat LSP op de actie verspreidde met nadruk op het belang van de uitbouw van de strijd op de werkvloer, het actieplan van de vakbonden biedt daar een uitstekende kans toe.
[divider]
Pamflet van LSP
De plannen van Fons Duchateau, schepen van sociale zaken, om in Antwerpen in 2017 een deel van het sociaal werk op de markt te gooien, zijn ronduit onaanvaardbaar! De voorbeelden in binnen- en buitenland toonden al aan dat enkel de winstcijfers van de private investeerders hier beter van worden.
Duchateau loopt niet hoog op met de sociaal werkers, dat werd duidelijk in het interview in de Gazet van Antwerpen. Om ons in een slecht daglicht te stellen, schrok hij er niet voor terug om een loopje met de werkelijkheid te nemen. Het is absurd om de schuld voor de aanwezigheid van 200 langdurige daklozen in Antwerpen bij de sociaal werkers te leggen. Het is toch niet onze verantwoordelijkheid dat er een torenhoog tekort is op de private en sociale huurwoningenmarkt met de daaraan verbonden hoge prijzen?!
Voor 2017 wordt er al een klein aantal projecten getenderd. Maar voor Duchateau is dit slechts een begin. In de komende jaren zullen verschillende projecten binnen de beleidsdomeinen wonen, (kinder-)armoede en drugs volgen. Het is niet uitgesloten dat andere steden en gemeenten alsook de Vlaamse overheid zijn plannen overnemen.
De eerste twee acties zijn een stap in de goede richting. Het maakt het stadsbestuur duidelijk dat we hun plannen niet zomaar aanvaarden. Maar het zal niet genoeg zijn. We moeten ervoor zorgen dat het protest zo breed mogelijk gedragen wordt. Dat betekent in de eerste plaats dat we alle betrokken werkingen moeten meekrijgen (CAW, Samenlevingsopbouw, Free-Clinic,…). Dat kan enkel door hen voldoende te informeren. Het actieplan van de vakbonden biedt daar een uitstekende gelegenheid voor. SWAN greep de staking van 24 juni al aan om langs verschillende werkingen van het CAW en Samenlevingsopbouw langs te gaan om met hulpverleners en cliënten te discussiëren. Dit kan men doorzetten doorheen de zomer in opbouw naar een grote algemene personeelsvergadering over de organisaties heen in september. Het zal belangrijk zijn om concrete solidariteit op te bouwen met de collega’s uit andere organisaties en sectoren zoals de gehandicaptenzorg. Zij worden uiteindelijk met hetzelfde vermarktingsbeleid geconfronteerd. De cliënten hebben een belangrijke plaats in de beweging. De petitie van een aantal van hen om hun inloopcentrum De Vaart open te houden, maakt het moeilijk voor Duchateau om te doen alsof de maatregel er in het belang van de cliënten is. Ook het manifest ondertekend door 88 professoren, docenten en onderzoekers versterkt de beweging.
Dit stadsbestuur heeft een fundamenteel andere visie op sociaal werk. Ze wilt de problemen niet oplossen, maar via een repressief beleid uit het straatbeeld krijgen. We kunnen niet wachten tot de verkiezingen in 2018 om tot een ander beleid te komen . In 2 jaar tijd zou het huidig bestuur immers nog heel wat schade kunnen aanrichten.
Van de aanval op de langdurige zieken, de Turteltaks, tot de afschaffing van de medische waarborg. Op alle niveaus voert deze coalitie (N-VA, CD&V en Open-VLD) zware besparingen door. Ze zal niet stoppen tenzij we haar ten val brengen. Het actieplan van de vakbonden biedt daar een kans toe. Ons protest daaraan koppelen kan het alleen versterken. Op 29 september is er een nationale vakbondsbetoging in Brussel. Laat ons mobiliseren voor een grote delegatie van sociaal werkers en cliënten op die betoging om duidelijk te maken dat ook wij dit beleid niet aanvaarden. Sociaal werk is immers niet te koop!
-
OCMW Luik: “Besparingsbeleid bedreigt de menswaardigheid”
Op de stakingsdag van 24 juni was de stakerspost aan het OCMW van Luik indrukwekkend. Naast de traditionele vakbondsvlaggen was er ook een infostand met pamfletten van verschillende vakbonden of politieke organisaties die het piket bezochten. Er waren informatieborden die de huidige situatie uitleggen en de impact van de besparingen. Het personeel maakte spandoeken en kleine affiches over verschillende thema’s. Er was een strijdbare en erg politieke sfeer. We spraken met Boris, ACOD-delegee.“De staking vandaag [24 juni] toont de woede en het ongenoegen tegenover de regeringsmaatregelen. Daarnaast wordt de staking gebruikt om te discussiëren. Bij het OCMW zijn we erg ongerust over onze arbeidsvoorwaarden en nog meer over onze pensioenen. Er is ook de wet-Peeters en alle andere maatregelen die uiteindelijk vanuit de private sector dreigen over te slaan naar de publieke sector, zowel de 45-urenweek als de opgedreven flexibiliteit of de afschaffing van overloon voor overuren.
“We willen tegelijk ook protesteren tegen alle maatregelen van sociale uitsluiting, ook de maatregelen die door de vorige regering onder Di Rupo genomen zijn. Al wie elders uitgesloten is, komt bij het OCMW terecht. We zien dus de gevolgen van al die maatregelen. Het leidt tot een sterke toename van het aantal dossiers en een druk op onze arbeidsvoorwaarden. We kunnen geen menswaardige hulp meer garanderen.
“Als we er al in slagen om alle documenten op tijd afgewerkt te krijgen, is er nog geen garantie dat er op tijd hulp zal zijn. Alle diensten zijn immers overbevraagd. Dergelijke vertragingen hebben ook betrekking op levensbelangrijke vragen van hulpbehoevenden. Het leidt tot frustraties die soms ook uitmonden in verbaal of zelfs fysiek geweld tegen de hulpverleners. De menswaardigheid van de gebruikers wordt bedreigd door het besparingsbeleid van de opeenvolgende regeringen.
“Dit dreigt nog verder uit de hand te lopen met het project van geïndividualiseerde sociale integratie van minister Borsus (MR), de verplichte gemeenschapsdienst voor leefloners. Op langere termijn dreigt dit tot een neerwaartse spiraal van alle lonen te leiden. Als er voor het vegen van de straten leefloners kunnen ingezet worden, waarom dan nog iemand met een echt loon aannemen?“Met ons piket en onze syndicale acties willen we bouwen aan een actieplan voor zowel het personeel als de gebruikers. Wij moeten als job de situatie van mensen analyseren en een actieplan opstellen. We doen hier op het piket hetzelfde. We analyseren de situatie en proberen er de positieve en negatieve elementen uit te halen. We willen zoveel mogelijk informatie bieden, pamfletten beschikbaar maken, … zodat we niet alleen vakbondsmilitanten kunnen bereiken maar ook wie niet regelmatig deelneemt aan vakbondsactiviteiten of betogingen. Als iemand zelf niet geïnformeerd raakt, moeten we ervoor zorgen dat de informatie tot bij die persoon raakt.”
-
Brussel: vakbondsactie tegen pensioenhervorming
Vandaag kwamen enkele honderden militanten van ACOD samen op het Fontainasplein in Brussel, voor de lokalen van het ABVV. Van daar trokken ze naar de kantoren van minister van Pensioenen Daniel Bacquelaine (MR).
De betogers spraken zich uit tegen de pensioenvoorstellen van de regering-Michel. Maar de woede was breder dan dat, het ging over het volledige asociale beleid van deze rechtse regering.
De volgende afspraak is er komende vrijdag al met de stakingsoproep van het ABVV die langs Franstalige kant ook gevolgd wordt door enkele centrales van het ACV.
Ons pamflet hierover: “Mobiliseer mee voor de staking van 24 juni”
-
Ook voor brandweerlieden is de maat vol
Gebrek aan menselijke en technische middelen, ontbreken van sociale dialoog en communicatie, geen personeelsplanning, geen intern reglement, geen veiligheidsbeleid in de zones, … Ook voor de brandweerlieden is de maat vol!Door een brandweerman uit Henegouwen
Pas na de ramp in Ghislenghien kwam er reactie van de politici en kwam de zo lang verwachte hervorming van de civiele veiligheid er eindelijk.
Jammer genoeg zien we een jaar na de invoering van de hervorming dat het een mislukking is die te kampen heeft met een vreselijk tekort aan middelen. Veel kazernes zijn bouwvallig of worden noodgedwongen gedeeld met ongedierte zoals ratten (dat is bijvoorbeeld het geval in Tubeke). We zagen niets van de beloofde hulp voor de vrijwillige brandweer. Het wordt integendeel steeds moeilijker om een normaal leven op professioneel en familiaal vlak te combineren met dat van een vrijwillige deelname aan de brandweer. Onder de professionelen is er verlies aan premies en verschillende verworvenheden uit het verleden. Er komen weinig collega’s bij en het personeelstekort is groot. In sommige kazernes is er onvoldoende personeel voor een volledige interventie. Als er dan twee belangrijke interventies op hetzelfde ogenblik moeten gebeuren, heeft de bevolking pech. De beperking van 24 uur per week doet sommige vrijwillige posten de das om. En zo gaat het maar voort.
De Koninklijke Belgische Brandweerfederatie moest onze belangen verdedigen tijdens de onderhandelingen over de hervorming. In plaats van dat te doen, liet de federatie gewoon haar broek zakken. Marc Gilbert kreeg ‘zijn’ hervorming en werd gepromoveerd tot kolonel met een maandloon van 5.000 euro.
Wat doen? Strijden en ons organiseren!
Organiseer een personeelsvergadering of een discussie in jouw ploeg in je kazerne en werk een eisenplatform uit. Vorm groepen die zich coördineren over verschillende kazernes heen om acties te houden voor de gemeenteraden en lokale raden. Het vrijwillig personeel kan zich eveneens bij de vakbonden aansluiten. Onze afgevaardigden en secretarissen zijn vooral gewoon om met de beroepsbrandweerlieden te werken en weten niet goed hoe ze de vrijwilligers kunnen organiseren en mobiliseren. We roepen alle vrijwilligers op om aan te sluiten en zich voor te stellen als afgevaardigde voor ACOD, ACV-Openbare Diensten of VSOA zodat de bonden alle brandweerlieden organiseren en verdedigen.
Het is voor iedereen duidelijk dat we dezelfde problemen kennen als ander veiligheidspersoneel, zowel bij de politie als in het leger. Er is een gebrek aan personeel, besparingen op de middelen, gebrek aan kennis van het werkterrein door de top, … Dit zijn de gevolgen van een jarenlang besparingsbeleid. We kennen geen ‘failed state’. Het is niet de staat die faalt, het is het systeem waar de rijken steeds rijker worden ten koste van de gemeenschap, de werkenden (zowel in de private als de publieke sector) en de gebruikers. We zijn verbaasd dat het personeel in de publieke sector het in deze omstandigheden zo lang heeft volgehouden. In plaats van de beloofde ‘verandering’ kregen we met deze regering meer van hetzelfde besparingsbeleid, maar dan op een sneller ritme. Deze regering moet weg. De cipiers en het spoorpersoneel hebben een momentum gecreëerd om samen in actie te komen tegen alle besparingen in de publieke sector.
Ook als brandweerlieden kunnen we een rol spelen in deze strijd. Vergeet niet hoe angstig de politici keken toen ze een ploeg brandweerlieden in volle uitrusting met hun materieel in het stadscentrum zagen manifesteren. Vergeet niet hoeveel applaus we krijgen als we deelnemen aan een stakerspost of een vakbondsactie.
We kunnen de beweging vandaag versterken en onze solidariteit betuigen tijdens de staking van 24 juni. Dat zal de druk op de vakbondsleiders opvoeren om deze keer door te zetten tot de val van de regering. De vakbonden moeten breken met hun traditionele politieke partners en in samenwerking met sociale bewegingen zoals Hart boven Hard, politieke organisaties zoals PVDA, LSP, … bouwen aan een politiek front voor een samenleving in dienst van de gemeenschap en niet een handvol rijken.
De aanwezigheid van rollovers (waarbij het vlammenfront zich doorheen de rooklaag verspreidt) wijst erop dat er een flashover (vlamoverslag) aankomt. Laat ons in deze sociale beweging de rollovers zijn!
-
Luik: “Deze regering van krapuul en klootzakken moet weg!”
Het is met applaus en gejuich dat deze oproep, gelanceerd van op het syndicale podium, werd ontvangen door de syndicalisten die dinsdag om 16u30 aan de het station van Luik-Guillemins verzamelden op het eind van de actiedag ter verdediging van de openbare diensten, deel van het nieuwe syndicale actieplan. In Luik, zoals elders in Wallonië, had het ACOD tot de staking opgeroepen. Het minste dat we er van kunnen zeggen is dat de oproep goed werd opgevolgd…
We zijn onze tour van de piketten begonnen aan de gevangenis van Lantin, om 5u, om dan meteen de gedeeltelijke blokkade van de oliehaven van Wandre te vervoegen, die door een hondertal stakers was opgezet: voornamelijk cipiers en spoorpersoneel. De discussies gingen er voornamelijk over de strijd, niet enkel in de eigen sector (de cipiers beginnen woensdag aan hun 6e stakingsweek!) maar ook breder, tegen de regering. Tot de regering valt? Tot ze valt!Onder de syndicalisten waarmee we konden dicussiëren blijft er nog weinig twijfel over de mogelijkheid om Michel en zijn kliek nog te doen “terugtrekken”. Ons pamflet en de eerste pagina van ons maandblad, de Linkse Socialist, titelden dan ook zonder blozen: “Doorzetten tot de val van de regering!”. De vraag blijft hoe precies en het is daarover dat we de meeste discussie hebben gehad gedurende de hele dag.
In het Luikse stadscentrum stonden dan niet overal piketten (het gewicht van de ACOD is zodanig dat op meerdere werkplekken gewoon niemand is komen opdagen) maar waar we ze zagen was er veel volk aanwezig. De stakingspiketten kunnen ook debatplaatsen vormen om te discussiëren over het vervolg van de strijd en daar hebben wij met onze solidariteitstocht ons steentje aan proberen bijdragen.In het stadscentrum was ook een sensibiliseringsactie aan de gang door leerkrachten, die veel talrijker dan verwacht waren opgedaagd. De pamfletten om uit te delen aan automobilisten en passanten waren al snel op. Dit was een moment waarop we zowel de vastberadenheid om te strijden in de openbare diensten konden zien als, dankzij het uitdelen van pamfletten, de steun bij de bevolking, die enthousiast claxonneerden of “jullie hebben gelijk” riepen. Natuurlijk waren er ook enkele ontstemden, maar het was duidelijk dat de anti-vakbondspropaganda van de media en regering slechts een beperktere impact hebben dan wat je zou afleiden uit de commentaren op online artikels.
-
15.000 betogers van het ACV in Brussel ter verdediging van onze openbare diensten
Ongeveer 15.000 mensen kwamen dinsdag naar de hoofdstad naar aanleiding van de oproep van het ACV in het kader van de actiedag ter verdediging van de openbare diensten. De groene syndicalisten waren grotendeels nederlandstalig en kwamen uit de meest diverse sectoren, waarvan we sommigen minder vaak op straat zien komen. Talrijk aanwezig waren leerkrachten, naast spoorwegpersoneel, brandweerlui, cipiers,… Enkele militanten van het ACOD kwamen eveneens betogen met hun collega’s van het ACV. -
Actiedag van de openbare diensten: Actie in Waver, gemeente van Charles Michel.
Dinsdag kwamen in Waver meer dan 400 militanten samen in het kader van de acties in de openbare diensten. Het werd een enthousiasmerende actie in de gemeente van Charles Michel. Verschillende syndicalisten uit verschillende sectoren namen er het woord en illustreerden zo het veralgemeende karakter van de woede ten op zichte van het beleid van de regering: spoorpersoneel, federale overheidsdiensten, leerkrachten, brandweer, gezondheidszorg en zelfs politie waren vertegenwoordigd in de speeches.De rode draad was het groot aantal verwijten richting de overheid: tekort aan effectieven, afbouw van dienstverlening aan de bevolking, te hoge werkdruk, bezuinigingen en de verslechtering van de arbeidsomstandigheden in een situatie die wordt gekenmerkt door enorme tekorten ten gevolge van het beleid van de afgelopen decennia. Het doel om de regering ten doen vallen werd duidelijk naar voor geschoven en de noodzaak om de solidariteit op te bouwen tussen de verschillende sectoren. Laat ons samen deze besparingsregering doen vallen die de provocaties opstapelt. Laat ons het verzet veralgemenen!
-
Staking van werknemers bij de openbare diensten: Bergen
Er heerste een strijdbare sfeer deze morgen in de straten van Bergen, waar we een grotere opkomst zagen dan verwacht. Meer dan 1000 mensen gaven gehoor aan de oproep van ACOD om te betogen tegen de maatregelen van de regering Michel die specifiek de ambtenaren raken. Vroeg in de ochtend werden enkele piketten gezet voor bepaalde openbare diensten en bedrijven. Maar vooral het ordewoord om te verzamelen aan de rue Lamir om 10 u. werd heel goed opgevolgd. Verschillende honderden mensen verzamelden om van daaruit te vertrekken in een betoging. Ook militanten van de privésector en het ACV waren aanwezig, specifiek van ACV-Transcom. De betoging ging via het station naar de gevangenis, waar de werknemers van de spoorwegen en de cipiers de rangen vervoegden. Er werd geëindigd op de Grote Markt, waar een etalagepop symbolisch als Michel opgehangen werd. -
Geslaagde militantenconcentratie van het ACOD in Gent
Op de vrijdagmarkt in Gent kwamen meer dan 1000 werknemers van de openbaren diensten uit heel Vlaanderen samen. Ambtenaren uit west-Vlaanderen, Vlaams Brabant en Antwerpen lieten hun woede blijken over de besparingen op onze openbare diensten. Vele werknemers nemen het niet dat hun pensioenen nu zomaar worden verlaagd en dat er ook langer moet gewerkt worden om dat pensioen te verkrijgen. Uiteraard waren ook de delegaties van de sectoren in strijd zoals de spoormannen en -vrouwen. LSP riep op voor solidariteit tussen ACOD & CGSP.
Deze stakingsdag was een nieuwe stap in het actieplan dat van start ging op 24 mei. LSP riep op om door te zetten met het actieplan tot de regering valt. Enkel op die manier kunnen we dit besparingsbeleid stoppen en een beweging opbouwen die het besparingsbeleid voorgoed opzij zet. De volgende stap is de nationale staking van 24 juni die dan weer een belangrijke stap zal zijn in de opbouw naar de nationale betoging op 29 september en de algemene staking in gemeenschappelijk vakbondsfront op 7 oktober.
LSP pleit voor een antibesparingsprogramma en investeringen in echte openbare diensten. Zo’n programma kan een alternatief bieden op de besparingspolitiek van de neoliberale partijen.
-
De maat is vol. Doorzetten tot de regering valt!
Emmers moeten regenwater opvangen in musea. Het vat goed samen wat een jarenlang besparingsbeleid betekent voor de infrastructuur en openbare diensten. De maatregelen vandaag zijn de druppels die de emmers doen overlopen!Na de penitentiaire agenten is ook bij de spoormannen de maat vol. De poging om hen de zwarte piet over het fileleed van vorige week door te schuiven, werd genuanceerd doordat de Leopold II-tunnel dicht moest. Door onderinvestering waren enkele kabels losgekomen en op voorbijrijdende auto’s gevallen. Mede door het grote aantal bedrijfswagens slibben de wegen dicht. Nog een geluk dat de politiestaking beperkt bleef tot gevangenissen, anders had het leger ook nog het verkeer moeten regelen.
=> PDF van dit pamflet voor de acties van de openbare diensten morgen
Dit is het jammerlijk gevolg van jarenlang besparen. Een failed state? Niet de staat faalt, maar het systeem waarbij rijken steeds rijker worden ten koste van gemeenschap, werknemers uit zowel privé als openbare diensten, en gebruikers. Ons verbaast het dat het personeel de openbare diensten zo lang recht hield onder die omstandigheden. In plaats van ‘verandering’, zet deze regering het besparingsbeleid van haar voorgangers verder aan een nog helser ritme.
De druppel die de emmer doet overlopen
Binnenkort zijn de penitentiare agenten in Brussel en Wallonië vijf weken in staking. Het plan-Geens om de productiviteit met 10% op te drijven, was de aanleiding. Overbevolking, verouderde infrastructuur en onhoudbare arbeidscondities slepen echter al veel langer aan. Het plan-Geens was de druppel die de emmer deed overlopen. Met de intrekking ervan zal geen genoegen meer genomen worden, aan de structurele problemen zou het niets verhelpen. Bij de spoormannen was de verlenging van de werktijd door het intrekken van kredietdagen de beruchte druppel, maar het gaat er net zo goed om het protocol van sociaal akkoord dat eenzijdig wordt doorgedrukt en heel het plan-Galant.
Er is geen overheidsdienst meer waar geen tekorten zijn. Water sijpelt binnen in onze musea en zelfs de magistratuur gaat in staking. Nadat men de uitstapregeling in het onderwijs heeft afgebouwd, pakt men de gelijkgestelde periodes en de tantièmes aan. Bij financiën worden opnieuw 33 kantoren gesloten. Op 8 juni betoogt de brandweer in Namen. Michel voelt de aarde onder zijn voeten wegschuiven en nodigt de vakbonden uit. Om hun klachten te aanhoren en tot een vergelijk te komen? Neen, om hen te doen stoppen met ‘leugens vertellen’! Alsof die provocatie niet volstond, blijkt dat de regering stiekem de privatisering van Bpost wou doordrukken via de overname van het Nederlandse PostNL.
“Leugens”, “gijzelnemers”, “terroristen”…
Jambon verkondigt dat de regering hoe dan ook doorgaat. Marc Goblet antwoordt dat de regering enkel het kapitaal vertegenwoordigt en niet wil onderhandelen. Michel, zijn ministers en zijn schoonmoeder hebben het enkel over “leugens”, “gijzelnemers”, zelfs “terroristen”, … Het is een belediging dat dit PS-stakingen zouden zijn. Een uitvlucht om niet op de concrete aanleiding in te gaan. Maar het is niet omdat dit geen PS-staking is, dat het geen politieke staking zou moeten zijn. Niet de vakbonden, maar de regering schuift ieder akkoord van de sociale partners opzij en plaatst het op de politieke agenda.
Is het verstandig om voluit te staken in Wallonië en Brussel, waar de federale regering geen enkele legitimiteit heeft, terwijl dat langs Vlaamse kant soms moeilijker op gang komt? Hadden we de penitentiaire agenten en de spoormannen dan aan hun lot moeten overlaten? Volgens een peiling van iVox en het Nieuwblad vindt 60% van de Vlamingen en 68% van de Franstaligen dat het besparingsbeleid niet fair verdeeld is. Meer dan 60% vindt dat de federale regering de stakingen had kunnen vermijden door in dialoog te gaan, maar dat is net wat deze regering niet wil. Ze wil ons integendeel muilkorven door de inperking van ons stakingsrecht.
Deze regering moet weg. De penitentiaire agenten en de spoormannen creëren daarvoor een momentum. Jij kan dat versterken door aan te dringen op een personeelsvergadering, je collega’s te overtuigen van deelname aan de algemene staking van 24 juni of als de dynamiek dat vereist zelfs daarvoor al. Dat drijft de druk op zodat de vakbondsleiders deze keer doorzetten tot de val van de regering. De vakbonden moeten breken met hun traditionele politieke partners en samen met sociale bewegingen als Hart boven Hard, de PVDA, LSP e.a. een politiek front bouwen voor een maatschappij in dienst van de gemeenschap, niet slechts van een handvol superrijken.
