NL Socialisme

Category: Op de werkvloer

  • Gentse postbodes: vastberaden tegen georoute

    Vandaag is een einde gekomen aan de staking van de Gentse postbodes. Eerder deze morgen werd wel een voorstel van de directie afgewezen. Die afwijzing kwam voor de vakbondsleiding als een verrassing, maar is vooral een uitdrukking van het diepe wantrouwen en ongenoegen van de postbodes tegenover het nieuwe Georoute-systeem. Na de afwijzing van de postbodes zijn bijkomende beloftes gedaan door de directie.

    Er werd gestaakt sinds vorige donderdag, wat een relatief lange staking is voor postbodes. Als postbodes in staking gaan, betekent dit immers dat al het werk blijft liggen en zich blijft opstapelen. Een staking van vier dagen is dan ook een uitdrukking van de vastberadenheid van de postbodes.

    Het ongenoegen over de Georoute is enorm. Dit systeem leidt ertoe dat de rondes aangepast worden, maar daarbij wordt geen rekening gehouden met specifieke elementen (zoals het feit dat het overdag in een drukke winkelstraat niet handig is om de postbedeling met de fiets te doen) en er wordt vooral ook gezorgd dat minder personeel meer werk moet doen.

    De directie moest uiteindelijk beloven dat de aanpassingen aan de diensten zullen gebeuren in overleg met het personeel. Het hele Georoutesysteem zal geëvalueerd worden. Bovendien komen er extra krachten op de werkvloer, wat ook zal omgezet worden in nieuwe rondes.

    Het is belangrijk dat met de acties van de Gentse postbodes het Georoutesysteem in vraag gesteld wordt. Bij het invoeren van dit systeem zijn er in tal van steden problemen geweest. Dit leidde eerder al tot stakingen in o.a. Vilvoorde en Elsene. Door het systeem geleidelijk aan gemeente per gemeente in te voeren, hoopt de directie wellicht om een algemeen protest tegen de invoering tegen te gaan. De problemen zijn echter overal hetzelfde, dus is er ook nood aan een nationale reactie van de vakbonden.

  • Gent: postbodes staken tegen Geo-route

    In Gent zijn vandaag de postbodes in staking gegaan tegen de invoering van het Geo-routeplan. Het gaat om een wilde staking waarbij 96% van de postbodes deelneemt aan de actie! Aanleiding is de invoering van een Geo-routeplan twee dagen geleden. Dat is een hervorming van de rondes om die zo "efficiënt" mogelijk te maken: een computer bepaalt de rondes en gaat uit van abstracte gegevens als de tijd nodig om een brief te bussen.

    Door de georoute duren de rondes veel langer omdat de computer geen rekening houdt met praktische zaken. Eerder werd bekend dat het systeem ertoe leidt dat een postbode wel geteld 7 seconden krijgt om een brief te bussen. De directie stelt het voor als een middel om elk personeelslid evenveel werk te bezorgen, maar het is vooral een middel om diensten, rondes af te schaffen en dus te werken met minder personeel. Het is een computerprogramma afkomstig uit Canada dat heel wat fouten bevat en niet aanpast is aan de Belgische situatie. Alsof de rondes voor de invoering van Georoute niet goed in elkaar zaten. Het is het personeel op het terrein die de expertise en de ervaring heeft om de rondes samen te stellen. De mensen die de rondes nu met computerprogramma’s uitwerken weten niets af van de werking van De Post.

    De kwaliteit van de dienstverlening gaat er met de afschaffing van de diensten zienderogen op achteruit. Door de personeelsvermindering zal 80% van het overblijvende personeel nog steeds 100% van het werk moeten verrichten. De werkdruk die de laatste jaren al sterk toegenomen is zal hierdoor nog eens extra stijgen. Er is in feite meer personeel nodig in de uitreiking. Enkele jaren geleden is het aantal mensen in ‘reserve’ (voor het vervangen van zieke collega’s of collega’s die met verlof zijn) al verminderd van 30% naar 20% van het aantal diensten. Door de invoering van de sortering volgens Georoute zal ook een groot deel van het voorbereidend werk dat vroeger door de nachtploeg gedaan werd overgenomen worden door de postbodes zelf, zodat meer dan de helft van het aantal diensten in de nacht verdwijnt.

    De acties in Gent zijn belangrijk en niet alleenstaand. Zowat overal waar de Georoute doorgevoerd wordt, kwam er protest tegen. Maar er is geen ééngemaakt nationaal protest. Dat is dringend nodig om de strijd vooruit te helpen. Er moet een nationaal actieplan komen, waarbij ook samengewerkt wordt met andere sectoren van de openbare diensten waar ook ‘hervormingen’ doorgevoerd worden. Deze hervormingen zijn niet gericht op het versterken van de dienstverlening aan de bevolking, maar op het creëren van winstgevende onderdelen bij de openbare diensten zodat deze kunnen verkocht worden aan de privé. Om dat tegen te gaan, is het nodig om een nationaal actieplan op te maken!

  • Na de 40-urenweek nu ook de 60-urenweek in Duitsland!

    De Duitse snoepfabrikant Nappo Dr. Helle & Co uit Krefeld, Nordhrein-Westfalen, laat de komende 3 maanden 150 van haar personeelsleden, vooral laaggeschoolde vrouwen, 60 uur per week werken voor hetzelfde loon dat ze verdienen in de normale 38 uren week. Van deze truc van de bazen zal een druk uitgaan naar andere bedrijven elders, ondanks het door de rechter nietig verklaren van de langere werkweek bij het Nederlandse Smead deze week.

    Karel Mortier

    Omdat het in Duitsland verboden is om langer dan 10 uur per dag te werken zullen de arbeiders van het snoepbedrijf niet alleen maandag, dinsdag, woensdag, donderdag en vrijdag maar ook op zaterdag 10 uur moeten werken! De vraag naar snoep is zodanig groot dat de fabriek binnen de normale arbeidstijd niet genoeg kan produceren om te voldoen aan de vraag (volgens de directie.) De banken weigeren echter krediet te verstrekken als het bedrijf de arbeidskosten niet laat dalen.

    Vorig jaar zou het bedrijf een verlies hebben geleden van 2,19 miljoen Euro. Als de arbeiders van de het bedrijf niet akkoord gingen met het ‘voorstel’ van de directie dan dreigden ze er mee om het bijltje er bij neer te leggen en het bedrijf te sluiten. Nadat Siemens eerder al de werkweek verlengde van 35 uur naar 40 uur voor hetzelfde loon in 2 van haar fabrieken en Mercedes vergelijkbare stappen heeft gezet is dit een nieuwe aanval op de sociale verworvenheden van de arbeiders in Duitsland. De slogan van het bedrijf: ‘’Alles Gute kommt von Nappo’’ (alle goede dingen komen van Nappo), klinkt wel zeer bitter. Dit komt op een ogenblik dat er (officiëel) 4.359.934 werklozen zijn in Duitsland oftewel 10,5% van de beroepsbevolking. Dat zijn er 126.500 meer dan in juni. Dat is het hoogste aantal sinds de eenmaking van Duitsland.

  • Groeiende ongerustheid onder gevangenisbewaarders

    In het nieuws werd er melding gemaakt van een staking in de gevangenis van Ittre. Aanleiding van de staking was de vernietiging door de Raad van State van een straf opgelegd aan gedetineerde omwille van een daad van agressie op een penitentiair beambte . De staking heeft de vorm genomen van een “ziektestaking” waar het personeel zich massaal ziek meldt en zo niet komt opdagen voor het werk.

    Eddy Van Acker

    In verschillende instellingen werden in solidariteit acties gevoerd door de gevangenisbewaarders (gevangenissen van Bergen, Nijvel, Namen en Jamioulx). De acties werden na overleg tussen Justitie en de vakbonden opgeschort.

    Steeds meer gewelddaden van gedetineerden tegenover personeelsleden

    Deze agressie is veelal het gevolg van verschillende factoren. Sinds eind ’96 is er een verstrenging gekomen in de wet op de vervroegde invrijheidsstelling waar het voor de gedetineerde moeilijk is en wordt om vervroegd vrij te geraken. De oneliner, “ alle gevangenen komen vrij op één derde van straf “, die gemakkelijk terug te vinden is in de mond van populisten die je wel in alle burgerlijke partijen terugvindt is gewoon gelogen.In het dagelijks leven is het omwille van de economische situatie reeds moeilijk voor de werkloze, arbeider, jongere en bediende. Laat staan de toekomstperspectieven voor een persoon die uit de gevangenis komt.

    Het is een feit dat verschillende groepen van veroordeelden niet in een gevangenis thuishoren. Bovendien wordt een gedetineerde in een gevangenis geleefd, wat psychologisch erg afstompend werkt voor zowel personeel en gevangenen. Elke dag is een herhaling van de vorige dagen. Wanneer de gedetineerde dan vrij komt wordt er verwacht dat hij/zij dan zijn plan wel trekt en goed meedraait in de maatschappij.

    Groeiende ongerustheid onder de gevangenisbewaarders

    Dat het personeel van verschillende instellingen in actie is gegaan is een teken aan de wand van een groeiende ongerustheid die gevoed wordt door de houding van het kabinet van Justitie omtrent de onderhandelingen voor de nieuwe collectieve arbeidsovereenkomst (CAO) voor de komende 2 jaar. Deze gesprekken en dus de CAO valt of staat met het aanvaarden door de vakbonden van verschillende nota’s opgemaakt door Justitie (zie kader hieronder). Het kabinet van Justitie heeft duidelijk gesteld “ dat de nota’s te nemen of te laten zijn “. Deze nota’s vormen eigenlijk een onderdeel van het autonoom maken van de federale overheidsdienst Justitie. Criticasters gaan dadelijk zeggen dat dit niet mogelijk is. Dan raad ik de link van justitie in het kadertje eens aan te klikken waar je het “Geïntegreerd management- en operationeel plan “ kan vinden die een blauwdruk is voor de autonomisering van Justitie.

    Volgende tekst komt voor in document van Stefan Van Nieuwenhove van de faculteit Rechtsgeleerdheid van de universiteit van Leuven : Om justitie tot een performante organisatie te maken, is de meest aangewezen manier deze om te vormen tot een meer autonome overheidsorganisatie, naar analogie met de post, Belgacom en de NMBS. Het idee mag misschien vreemd zijn en de vergelijking met de autonome overheidsbedrijven gaat wellicht niet helemaal op, de grotere autonomie is de enige manier om in justitie een turnaround te bewerkstelligen. Deze autonomisering moet gepaard gaan met het bewustzijn dat juristen alleen geen organisatie, zelfs justitie, kunnen runnen.

    De gesprekken omtrent de verschillende nota’s worden in september gevoerd . De vakorganisaties van het personeel moeten duidelijk stellen dat ze geen ultimatums van het kabinet Justitie aanvaarden en dat de onderhandelingen voor de CAO dadelijk terug aangevat worden.

    Ziektestakingen

    De gevangenisbewaarders hebben in de laatste jaren steeds door strijd (lokale en nationale stakingen, werkonderbrekingen en stiptheidsacties) een gevoelige verbetering van verloning en op verschillende punten hun arbeidsomstandigheden kunnen verbeteren. Het gebruik van "ziektestakingen" kan men begrijpen maar er mag op de werkvloer in de verschillende instellingen geen illusies ontwikkeld worden in deze actievorm.

    Verwijzingen:

    > Klik hier voor eisenbundel vakbonden voor onderhandelingen CAO

    > Nota inzake autonomie van gevangenissen en reorganisatie van de penitentiaire sector

    > Nota inzake de hervormde loopbanen van het bewakingspersoneel

    > http://www.just.fgov.be/nl_htm/organisation/html_org_admcentrale/pm-nl.pdf

  • Albert Faust (1945 -2004)

    Albert Faust, voormalig algemeen secretaris van de BBTK in Brussel Halle Vilvoorde en voormalig voorzitter van het ABVV in Brussel is vorige zondag op 59-jarige leeftijd overleden en dit als gevolg van een ongeneeslijke ziekte.

    Voor LSP/MAS, Guy Van Sinoy

    Albert Faust heeft gedurende vele jaren belangrijke posities ingenomen op het syndicaal, sociaal en politiek terrein: in de jaren ’70 zette hij een commissie van migrante arbeiders op, solidariteitsacties tegen het ontslag van delegees (zowel bedienden als werklieden), de bezetting van de zetel van het VBO, het organiseren van 1-Meifeesten van het ABVV los van de PS, het ondersteunen van het Palestijnse volk, campagnes tegen racisme en fascisme, steun aan de 13 van Clabecq, campagne voor het syndicaliseren en het verdedigen van de arbeiders zonder papieren,…

    In juli 2002 werd hij op een onstatutaire wijze uit zijn syndicale verantwoordelijkheden ontzet en op onregelmatige wijze ontslagen door de nationale BBTK-voorzitter Christian Roland. De verwijdering uit zijn functie ging in tegen de statuten omdat Faust verkozen was door een congres waarbij enkel het congres van de leden bevoegd was om hem af te zetten. Het ontslag was onregelmatig omdat Faust tewerkgesteld was bij de Brusselse BBTK en dus niet kon ontslagen worden door BBTK Nationaal aangezien die laatste instantie niet zijn werkgever was.

    Om deze operatie mogelijk te maken, moesten voor Christian Roland 2 voorwaarden vervuld zijn: groen licht van de nationale ABVV-leiding (aangezien Faust ook interprofessioneel voorzitter was van het Brusselse ABVV) en een zekere steun binnen BBTK Brussel, Halle, Vilvoorde. Die steun vond hij onder een aantal BBTK-secretarissen die een onprincipiële coalitie vormden: enerzijds een aantal carrièristen die tot alles bereid waren, anderzijds een aantal medestanders van de PVDA die dachten linkser te zijn dan Faust. Het groene licht van het ABVV werd eigenlijk al gegeven door Mia De Vits toen deze bij haar verkiezing als ABVV-voorzitter stelde de strijd te zullen aangaan binnen de vakbond tegen "extreem-links en extreem-rechts". De echte bedoeling voor ABVV-nationaal was het terug in handen nemen van het Brusselse ABVV nadat deze zich te onafhankelijk had opgesteld tegenover de PS.

    Albert Faust werd door de tandem De Vits/Roland beschuldigd van financieel wanbeheer. Het werd hem erg moeilijk gemaakt door zijn aanklagers aangezien bvb Christian Roland op een persconferentie niet aarzelde om delen van de boekhouding aan de media te bezorgen. Dit waren echter gedeeltelijke stukken die bovendien niet controleerbaar waren, maar die gebruikt werden om schijnbaar te bewijzen dat Faust verantwoordelijk was voor financieel wanbeheer. Het spreekwoord zegt: "Er is geen rook zonder vuur". Eenmaal deze documenten (echte documenten, gedeeltelijke en zelfs ronduit valse documenten) in de media verschenen, zorgde dit voor onrust onder de vakbondsleden. Bovendien werd het onmogelijk voor Albert om zich te verdedigen toen hij getroffen werd door een zware ziekte.

    Voor het syndicaal apparaat was het noodzakelijk om het gerucht te lanceren dat Faust verantwoordelijk was voor financieel wanbeheer. Er was geen andere wijze om hem te discrediteren aangezien zijn militante houding als syndicaal verantwoordelijke hem erg populair maakte bij de honderden militanten van BBTK-Brussel en andere centrales.

    LSP/MAS heeft niet altijd alle standpunten van Albert Faust gedeeld, maar heeft zich zonder enige reserves uitgesproken tegen zijn bureaucratische verwijdering die wees op een draai naar rechts binnen de vakbond en het begin van een nieuwe heksenjacht. In de maanden na de verwijdering van Albert Faust zijn tientallen militanten, delegees, vrijgestelden en personeelsleden van BBTK Brussel-Halle-Vilvoorde geëlimineerd. De verantwoordelijken voor de schade die hierbij aangericht is, zouden de conclusie moeten trekken van hun destructief beleid in de vakbond en ontslag nemen.

    LSP/MAS brengt hulde aan Albert Faust omdat hij een voorvechter van de arbeidersbeweging was en een syndicaal verantwoordelijke zoals er nog weinig zijn. Tenslotte willen we onze vriendschappelijke groet overbrengen aan alle militanten die zich verzet hebben tegen de bureaucratische eliminatie van Faust en die opkomen voor een strijdbaar en democratisch syndicalisme.

  • Bedienden bij De Lijn staken op 26 juli

    Niet alleen bij de chauffeurs van de openbare vervoermaatschappij De Lijn is het ongenoegen groot (zie: artikel over de acties bij De Lijn in West-Vlaanderen begin juli). Ook bij de bedienden rommelt het.

    Een ACOD-militant

    Vorig jaar werd begonnen met een studie over de verschillende studiediensten (Kennis en Techniek)van De Lijn om deze op een rationele manier te organiseren. Hiertoe werden verschillende werksessies georganiseerd, soms ook met de betrokken personeelsleden, wat niet direct evident is. Begin dit jaar werd ook voor de diensten Marketing eenzelfde studie aangevat.

    De herstructureringen dienen natuurlijk niet alleen gezien te worden in het kader van een efficiëntere bedrijfsvoering, maar eveneens in het klaarstomen van het bedrijf voor een latere privatisering. Rationaliseren betekent altijd goedkoper werken en de gebruikelijke manier is hierbij om zoveel mogelijk functies te schrappen of minder te betalen.

    Groot was de verbazing toen de directeur-generaal, mevrouw Ingrid Lieten (van SP.a signatuur), tijdens een toelichting aan de personeelsleden van de dienst Marketing verklaarde dat alle functies vacant zouden worden verklaard en dat iedereen opnieuw diende te solliciteren zelfs voor de eigen ongewijzigde functie. Dezelfde regeling zou toegepast worden voor Kennis en Techniek en op termijn zouden alle afdelingen onder de loep genomen worden. Zo zouden alle functies binnen De Lijn vacant worden verklaard.

    Tijdens de werkvergaderingen en door de externe firma die de doorlichting uitvoerde, werd nooit gesproken over zodanig drastische maatregelen. Integendeel, de conclusie was eerder dat er iets schortte bij de leiding van het bedrijf, dat sommige afdelingshoofden eerder stokken in elkanders wielen stak om persoonlijk goed uit de verf te komen in plaats van de belangen van De lijn en dus ook van de gebruikers van het openbaar vervoer te behartigen.

    De kladversie van de nieuwe organisatie voor Kennis en Techniek ging ook die richting uit en zou zorgen voor een betere verdeling van de middelen en aanwezige expertise binnen de verschillende afdelingen.

    Door de eenzijdige maatregel om alle functies vacant te verklaren en iedereen opnieuw examens te laten doen voor de functies die sommigen al jaren naar ieders tevredenheid uitoefenen, treedt de directeur-generaal alle geldende regels met de voeten.

    Wat zal er trouwens gebeuren met wie niet slaagt voor het nieuwe examen? Hoe zit het met de mogelijke aanpassing van de lonen die beloofd was na de analyse van alle functies binnen De Lijn, een ander project dat nog onder de vorige directeur-generaal werd opgestart en nog lang niet afgerond was. Wat met verplichte overplaatsingen naar alle mogelijke uithoeken van het land?

    De vakbondscomités “bedienden” van de drie vakbonden wezen het voorstel van mevr Lieten unaniem af en beseffen dat onmiddellijk moet overgegaan worden tot de actie. Daarom werd besloten om op maandag 26 juli een gemeenschappelijke actie te voeren aan de kantoren van De Lijn te Mechelen en aan het bedrijf waar de voorzitter van de raad van bestuur van De Lijn, Jos Geuens (eveneens SP.a), die dag aanwezig is.

  • Albert Faust overleden

    Voormalig vakbondsleider Albert Faust is op 59-jarige leeftijd overleden. Faust stond jarenlang aan het hoofd van de BBTK in Brussel en speelde een belangrijke rol in het Brusselse ABVV. In 2002 werd hij door de nationale ABVV-leiding aan de kant gezet bij wat een politieke afrekening was. De afgelopen maanden was de gezondheid van Faust sterk achteruitgegaan.

    Faust was een linkse militant die verschillende decennia geëngageerd was. In zijn jonge jaren was hij lid van communistische organisaties en hij heeft zich tot aan zijn dood beschouwd als zijnde een communist, waarbij hij duidelijk maakte voorstander te zijn van een democratisch socialisme. Reeds lange tijd geleden brak hij met zijn vroegere stalinistische opvattingen.

    Het was onder zijn impuls dat de BBTK en het ABVV in Brussel linkse standpunten ingenomen hebben. Zo organiseerde het Brusselse ABVV op 1 mei telkens een groot feest dat open stond voor iedereen en waarbij alle organisaties die deel uitmaken van de arbeidersbeweging een stand konden opzetten om hun ideeën naar voor te brengen. Bij de verkiezingen van 1999 nodigde het regionaal bestuur van BBTK-BHV (dat uitvoerend bestuur vormt de leiding van de BBTK tussen twee congressen in, er zitten 144 leden in) alle politieke partijen uit die zichzelf links noemen om hun kandidaten voor te stellen (PS, SP, Ecolo, Agalev, PVDA, Parti communiste)

    BBTK-Brussel werd mee onder impuls van Faust een erg dynamische vakbond die veel actie voerde en vooruitgang kende met een groei tot meer dan 80.000 leden. We kunnen nog toevoegen dat het onder impuls van Faust was dat er binnen het ABVV 25 jaar geleden een commissie van migrante arbeiders opgericht werd, en dat bij de strijd voor de regularisatie van de sans-papiers honderden van die "illegale" vluchtelingen lid werden van BBTK-Brussel. Of dat Albert Faust opgeroepen had tot solidariteit met de beschuldigden in het proces Clabecq, waarbij hij wel duidelijk maakte dat hij het niet noodzakelijk eens was met alles dat gebeurd was tijdens de strijd tegen de sluiting van Forges de Clabecq.

    Er kunnen meer voorbeelden gegeven worden die allemaal duidelijk maken dat Albert Faust terecht één van de meest gerespecteerde linkse vakbondsleiders in dit land was. Het woelige ontslag dat hem werd opgelegd door de nationale vakbondsleiding was een afrekening met de politieke standpunten van Faust. LSP protesteerde dan ook tegen dit ontslag. Met het overlijden van Albert Faust verliest de syndicale linkerzijde één van haar bekendste voorvechters.

    Uit onze archieven

    > LSP over "de zaak Faust" in 2002

    > D’Orazio en Marra over de "zaak Faust"

    > Interview met Faust

  • Neen aan de 40-urenweek!

    Naar aanleiding van de chantage van Siemens in Duitsland waarbij een arbeidsduurverlenging zonder loonsverhoging werd opgelegd, is ook in België de discussie hierover gelanceerd door het Verbond van Belgische Ondernemingen (VBO). De patroonsfederatie ziet uiteraard heel wat voordelen bij zo’n arbeidsduurverlenging: meer werken voor hetzelfde loon betekent meer winsten.

    Overal in Europa wordt die discussie momenteel gevoerd: de werkweek wordt langer, de pensioenleeftijd gaat omhoog,… Hiertegen werd reeds meermaals actie gevoerd, zo was er recent in Londen een betoging tegen de aanval op de pensioenen en was er eerder dit jaar een belangrijke beweging in Frankrijk waarbij geprotesteerd werd tegen de aanval op de pensioenleeftijd.

    Vandaag wordt door de patroons gesteld dat een verlenging van de werkweek nodig is om de concurrentie aan te gaan met lageloonlanden. Niet dat er geen winst genoeg gemaakt wordt op dit ogenblik… Tussen 1985 en 2000 is de gemiddelde winst per werknemer bij de 200 grootste multinationals verdrievoudigd. De arbeidsproductiviteit wordt bovendien sterk opgedreven. Volgens studies van de Internationale Arbeidsorganisatie haalt België met een gemiddelde omzet van 54.333 dollar per werknemer per jaar de op één na hoogste productiviteit in de wereld. Dat wil men nu dus nog opdrijven door de discussie te lanceren over een langere werkweek!

    Het gaat tegen alle logica in om op een ogenblik dat er 421.872 uitkeringsgerechtigde volledige werklozen (UVW) zijn in België (cijfers uit de maand mei), diegenen die wel werken meer te laten werken. Het zou veel logischer zijn om de beschikbare arbeid te verdelen onder een grotere groep werkenden. Vandaag vormen stress en de hoge werkdruk al belangrijke gezondheidsproblemen voor veel mensen. Werklozen daarentegen voelen zich in veel gevallen niet nuttig en aan de kant geschoven. Een arbeidsduurvermindering tot 32-uren, zonder loonsverlies, is dan ook een logische eis.

    De patroons lijken echter hun slag thuis te halen. Volgens cijfers van Eurostat bedroeg de gemiddelde werkweek in België in 2002 39,3 uur. Dat is 1 uur meer dan in 1997. Er is in de praktijk dus al een stijging van de werkweek bezig. Door die stijging te officialiseren, wil men uiteraard voorkomen dat er extra overuren moeten betaald worden. Door het invoeren van mechanismen zoals het annualiseren van de arbeidstijd (vastleggen van een gemiddelde arbeidsduur op jaarbasis), wil het patronaat bovendien een volledige flexibiliteit waardoor het quasi onmogelijk wordt om overuren te presteren (en uitbetaald te krijgen).

    Het feit dat het patronaat vandaag de discussie lanceert over de 40-urenweek kadert in de aanval die we overal in Europa zien. De vakbonden moeten hiertegen protesteren en ieder voorstel voor arbeidsduurverlenging resoluut afwijzen. Met een offensieve campagne voor arbeidsduurvermindering kan bovendien de noodzakelijke solidariteit opgebouwd worden tussen werkenden en werklozen.

  • Sociale verkiezingen: als de MIVB ontspoort…

    Sociale verkiezingen

    Op 11 en 18 juni onderzocht de arbeidsrechtbank van Brussel de vraag tot rechtzetting van het resultaat van de sociale verkiezingen bij de MIVB, ingeleid door William Caers, buschauffeur (arbeider) en ACOD-delegee in het depot van Delta.

    Guy Van Sinoy en Francine Dekoninck, militanten ACOD-Brussel

    Bij de verkiezingen van 11 en 13 mei behaalde de ACOD 6 mandaten bij de arbeiders voor het Comité voor de Preventie en Bescherming op het werk. Door de vakbondsverantwoordelijken werd William op de 20e plaats op de lijst gezet. Daar behaalde William 147 voorkeurstemmen, het 5e beste resultaat van de lijst. Om te bepalen wie verkozen is, telt men de voorkeurstemmen en voegt men daar een stemverdeling uit de “gezamenlijke pot” bij (lijststemmen zonder een voorkeur voor een specifieke kandidaat).

    Voor de 20e plaats op de lijst bleef van die “gezamenlijke pot” niets meer over. Op 3 stemmen na haalde William Caers geen effectief mandaat binnen. Hij werd echter verkozen tot opvolger. Het proces-verbaal van de stemmen van de MIVB vermeldt de lijst van effectieven en opvolgers in de orde waarin ze op de lijst staan en niet in de orde waarin ze verkozen zijn. Zo wordt William vermeld als 5e opvolger, terwijl hij de 3e opvolger is. Voor de effectieve delegees heeft de rangorde van verkiezing geen belang gezien ze allemaal zetelen in het Comité voor Preventie en Bescherming, maar voor de opvolgers is het onontbeerlijk de rangorde van de opvolgers te kennen om te weten wie effectief wordt indien een effectieve ermee ophoudt (bijvoorbeeld bij een vertrek wegens brugpensioen).

    William Caers contacteerde dus de directie die zich verstopte achter het excuus dat ze het informaticaprogramma van de firma Kluwer had gebruikt en dat dus alles correct is. De secretaris van de ACOD vond dat het “weinig belang” had! William heeft dus in de korte tijd die de wet daartoe voorziet helemaal alleen een vraag tot rechtzetting moeten inleiden voor de arbeidsrechtbank.

    In de rechtbank erkende de advocaat van de MIVB dat William Caers verkozen is als 3e opvolger. Hij legde nadruk op het feit dat de software voorzien door Kluwer niet de orde van opvolgers kon bepalen. Nochtans is de MIVB bereid de orde van opvolgers te publiceren… zonder te vermelden dat het om een rechtzetting gaat.

    Van zijn kant baseerde William Caers zich op artikel 80 van het KB van 15 mei 2003, dat de orde van vervangingen van effectieven preciseert en op artikel 66, dat voorziet dat de publicatie van de resultaten duidelijk en precies moet zijn. Dat volstond niet om de voorzitter van de arbeidsrechtbank te overtuigen. Zij volgde de advocaat van de MIVB en veroordeelde William Caers tot het betalen van 102,63 euro aan gerechtskosten!

    Verschillende vragen blijven onbeantwoord. Wat is de lijst van bedrijven die het programma van Kluwer hebben gebruikt? Moet men in al die bedrijven de opvolgerslijst herbekijken? Waarom vond de ACOD-secretaris dit alles “weinig belangrijk”? Waarom moet William uit zijn eigen zak meer dan 100 euro betalen om de verkiezingswetgeving te doen respecteren?

  • Chantage van Siemens leidt tot arbeidsduurverlenging in Duitsland

    In ruil voor een verlenging van de werkweek van 35 naar 40 uur, tegen hetzelfde loon, wil Siemens (voorlopig) afzien van de plannen om de productie van draadloze telefoons en gsm’s in Duitsland te verhuizen naar Hongarije, waar de loonkost 30% lager zou liggen. Het is ook niet verwonderlijk dat Siemens ongeveer 30% op de loonkosten zal besparen in Duitsland door dit "akkoord" met de vakbonden. Het vakantiegeld wordt bovendien vervangen door een resultaatsgebonden premie. Per geproduceerde gsm in Duitsland zou Siemens op die manier 5 euro besparen. In de eerste 6 maanden van dit boekjaar verkocht Siemens wereldwijd 28 miljoen toestellen. Dit akkoord zou gelden voor 2 jaar. Op dit ogenblik lopen er nog onderhandelingen in een aantal andere vestigingen van Siemens in Duitsland.

    Karel Mortier

    In het tweede kwartaal van dit (boek)jaar boekte Siemens nochtans een netto winst van 1,21 miljard euro, meer dan een verdubbeling ten opzichte van dezelfde periode in 2003. Ondanks de goede resultaten kondigde het bedrijf aan dat het een deel van de productie naar lageloonlanden wou overbrengen en dat het in Duitsland 5.000 banen wou schrappen. Gerard Schröder (SPD) reageerde door te zeggen dat werkgevers die de productie naar lage loonlanden verplaatsten "onpatriottisch" waren. Werner Neugebauer van IG-Metal Beieren stelde dan weer dat Siemens de "sociale plicht" had om in Duitsland te blijven.

    Vorige week vrijdag betoogden nog 25.000 werknemers van Siemens in Duitsland voor het behoud van de jobs. Het spreekt voor zich dat hier nooit sprake is geweest van onderhandelingen tussen werkgevers en werknemers maar van pure chantage vanwege Siemens. Als niet werd ingegaan op hun eisen dan zouden ze gewoon de productie verplaatsen. "We kunnen niet zeggen dat we tevreden zijn met de resultaten van het akkoord", zei Wolfgang Nettelsroth, de woordvoerder van IG-Metall in Nordrhein-Westfalen, "de werknemers kunnen na 2 jaar nog altijd hun job verliezen."

    De titel van het artikel in de on-line editie van De Standaard ("Siemens redt 2.000 arbeidsplaatsen door langere werkweek") moet tamelijk cynisch in de oren klinken van de getroffen werknemers van Siemens. In ruil voor een job komende 2 jaar moeten ze vanaf 1 juli wekelijks 5 uur langer werken voor hetzelfde loon.

    Het voorbeeld van Siemens geeft aan waar de burgerij naar toe wil: ons langer laten werken voor lagere lonen om "concurrentieel" te zijn. Wereldwijd werken er 417.000 mensen voor Siemens waarvan 170.000 in Duitsland en 5.000 in België/Luxemburg. De komende jaren wil Siemens meer dan 30 miljard dollar besparen op personeelskosten.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping