NL Socialisme

Category: Op de werkvloer

  • Collectief ontslag bij Aspel in Eupen

    "Rentabiliteitsproblemen" en "globalisering" – dat zijn de twee centrale termen waarmee het collectief ontslag bij Aspel in Eupen vandaag gerechtvaardigd wordt door de directie. De 100 arbeiders van het bedrijf maken kunststoffen voor Bosch, Philips en Miele in de elektronica-sector en voor Volkswagen in de automobielsector. Het Eupense bedrijf is daardoor afhankelijk van multinationals die opdrachtgever zijn voor het bedrijf. Op 3 september werd bekend gemaakt dat de jobs van één derde van de arbeiders bedreigd worden. Hierdoor stijgt de werkloosheid verder in de regio van de Duitstalige gemeenschap.

    Een correspondent van MAS-Verviers

    Ondanks de toename van de activiteit van het bedrijf in Eupen, is het ondernemingsresultaat sinds 2000 steeds achteruitgegaan. Door de verstikkende concurrentie worden de prijzen gedrukt voor de multinationals zodat ook de winsten van het bedrijf afnamen. Met de 27 ontslagen wil Aspel dezelfde productie die voorheen door 100 werknemers werd verricht, voortaan door 73 arbeiders laten verrichten. Door de verhoging van de "operationele efficiëntie" wil het bedrijf haar "positie op de markt" vrijwaren.

    Maar hoe lang zal Aspel op die manier haar positie op de markt vrijwaren? Op internationaal vlak wordt ons door het patronaat gezegd hoe de positie van de bedrijven moet verdedigd worden: door ons langer te laten werken zonder een hoger loon, een loonsstop of een aanval op de sociale bijdragen. Waarom zou de prijs betaald worden van 73 arbeiders als er nog meer kunnen afgedankt worden? Wat zal uiteindelijk de positie van de markt zijn?

    Aspel bestaat uit 4 zusterondernemingen: Polyform in Dolhain, VG Plastics in Bocholt, een productieplaats in Kezmarol (Slovakije) en Aspel in Eupen. Met de Afina Plastics Group maakt Aspel bovendien deel uit van het bedrijf Platiflex en co. Daarmee wordt het Europese bedrijf een globale speler. De partner Plastiflex bezit productie-vestigingen in 10 verschillende landen, waaronder Slovakije en China. Door de concurrentie met de lageloonlanden kan Aspel de argumentatie ontwikkelingen die nodig is om een collectief ontslag op te dringen.

    Terwijl de dreiging met delokalisering in veel gevallen enkel een taktische kwestie is, blijft het wel een reëel gevaar. Aspel wil zeker niet onderdoen voor de concurrentie. Maar terwijl het VBO kritiek levert op de ongelijke behandeling van Belgische ondernemers in vergelijking met andere EU-landen, zijn het vooral de globale bedrijven (en de bedrijven die zich op de wereldmarkt zullen begeven), die verantwoordelijk zijn voor het tot stand komen van die positie. Het kapitalisme heeft vandaag lageloonlanden nodig als uitwegmogelijkheid om de winsten te laten stijgen. In plaats van de tegenstellingen te verkleinen, worden deze steeds groter. Het collectief ontslag bij Aspel is een onderdeel van de aanvallen op de arbeiders en werklozen waarbij het patronaat de logica van het kapitalistisch systeem volgt.

    Op 12 oktober werd bekend gemaakt dat er een herstructurering van het bedrijf zou komen met het verdwijnen van 27 jobs waarvoor het "sociaal luik" nog moet onderhandeld worden. De arbeiders werd geen perspectief gegeven over hoe zij tegen deze beslissing zouden kunnen ingaan. Ze blijven geïsoleerd ondanks het feit dat het arbeidsproces vandaag meer dan ooit maakt dat er onderlinge afhankelijkheid is van sectoren in verschillende landen. Indien gedreigd wordt om aan de sociale verworvenheden te raken, mag er niet op een geïsoleerde manier gereageerd worden.

    Het is alleszins duidelijk dat een reactie niet kan beperkt blijven tot enkel het Duitstalige gebied van België, maar dat het verzet deel zou moeten uitmaken van een breder nationaal actieplan tegen de afbouw van de werkgelegenheid en de aanval op de sociale zekerheid in heel het land en internationaal. De Jongerenmars voor werk op 19 maart in Brussel kan een eerste uitdrukking zijn om een krachtsverhouding uit te bouwen. Daarom voeren wij campagne om comités op te zetten in de scholen, universiteiten, bedrijven en wijken. Door lokaal te mobiliseren om samen in actie te komen, kunnen we een antwoord beginnen formuleren. Strijd is nodig, dus waarom niet hier en nu?

    Strijd op zich zal echter geen blijvende resultaten opleveren indien het niet gericht wordt tegen het kapitalisme en indien de productiemiddelen niet gecollectiviseerd worden. Enkel een economisch systeem waarbij de arbeiders de productie democratisch plannen en controleren, zal tegemoet komen aan de belangen van de grote meerderheid van de bevolking in plaats van de winsten van een kleine minderheid. We moeten verworvenheden verdedigen en voor nieuwe verworvenheden opkomen. Daartoe is een programma, strategie en taktiek nodig om de arbeidersklasse tot een socialistische gemeenschap te brengen. Onze organisatie ontwikkelt een dergelijk programma en komt op voor een de uitbouw van een nieuwe massale partij voor arbeiders, werklozen, jongeren en gepensioneerden.

  • Stakende postmannen betogen in Brussel

    Op maandag werd in het Antwerpse opnieuw gestaakt bij De Post. De ACOD riep op voor acties in Antwerpen 1, Berchem, Deurne, Brasschaat en Mechelen 1. Zondagavond begon de staking en maandagochtend trokken de postmannen naar Brussel om er te betogen aan Brussel 1. Dit lijkt een zoveelste actie op rij tegen de invoering van Georoute, maar een belangrijk verschil is toch dat er nu voor het eerst over verschillende kantoren heen actie gevoerd werd.

    Op maandag werd in Antwerpen Georoute ingevoerd. Eerder waren er al acties tegen de geplande invoering en werd een aantal dagen gestaakt in Antwerpen 1 aan de Groenplaats. Bij de effectieve invoering van Georoute werd een grotere actie georganiseerd door regionaal De Post plat te leggen en tegelijk te gaan betogen in Brussel.

    Zondagavond trokken we met een aantal LSP-leden naar Antwerpen X (Berchem) en Antwerpen 1. Enkel aan Antwerpen 1 stond er een klein stakingspikket. Daar werd gezegd dat een groot pikket niet nodig was omdat iedereen toch thuis bleef. Er waren slechts 2 werkwilligen bij de nachtploeg (46 werknemers).

    Op maandagochtend waren er drie bussen vanuit Antwerpen om in Brussel te gaan betogen. Jammer genoeg kwamen de delegees van Brussel 1 niet naar buiten om de actie te ondersteunen.

    Aan deze betoging namen LSP-leden uit Antwerpen, Mechelen en Brussel deel. We verdeelden er ons pamflet "Model 9" (een verwijzing naar het formulier model nr. 9 dat in De Post gebruikt wordt om werknemers op de vingers te tikken). In dat pamflet werd opgeroepen voor nationale acties tegen Georoute. Op dit ogenblik wordt gesproken over een nationale staking op 10 november naar aanleiding van de onderhandelingen over de arbeidsduur.

    Van die actie kan ook gebruik gemaakt worden om het ongenoegen dat overal bestaat over Georoute naar voor te brengen. Wij roepen alvast op om de postmannen overal degelijk te informeren en te organiseren om zo van de staking van 10 november een succes te maken.

  • Stijgende werkdruk? Onbetaalde overuren? Personeelstekort? Nationale staking tegen Georoute nodig!

    Stijgende werkdruk? Onbetaalde overuren? Personeelstekort?

    De spontane acties tegen Georoute blijven elkaar snel opvolgen. Afgelopen weken werden er acties gevoerd in Lokeren, Brussel, Beauraing en Zaventem. In Zaventem wou de regionale directie op vraag van enkele grote klanten van De Post laten uitreiken door ‘vrijwilligers’ via het kantoor van het naburige Sint-Stevens-Woluwe. Blijkbaar zijn de grote bedrijven en hun winsten voor de Post en de regering (cfr. DHL) belangrijker dan de tewerkstelling en de werkomstandigheden van het personeel.

    Discussie en informatiepamflet voor de werknemers van De Post

    De directie van De Post is bereid ver te gaan om kost wat kost Georoute overal in te voeren. Ze heeft zelfs een gratis 0800-nummer ter beschikking gesteld voor klanten die problemen zouden hebben bij de ‘reorganisatie’ van de uitreiking door de invoering van Georoute. De vraag is echter waar de duizenden postbodes en bedienden terecht kunnen die hun ronde of hun job verliezen, het werkritme niet meer aankunnen en wat met de contractuelen en interimairs die aan de deur gezet worden.

    Ondertussen loopt er vanaf 15 october een nationale stakingsaanzegging door de vakbonden. De officiële reden is de weigering van de invoering van 36-uren werkweek. Deze werd tijdens de onderhandelingen tussen de vakbonden en directie in 2000 overeengekomen maar is nog steeds niet ingevoerd.

    Een kortere werkweek zal enkel leiden tot betere werkomstandigheden als deze gepaard gaat met bijkomende aanwervingen en gebeurt zonder loonverlies. Bovendien moeten alle tijdelijke contracten en interimcontracten omgezet worden in contracten van onbepaalde duur.

    In Anwerpen 1 gaan de postmannen in staking op 25/10. De regionale directie hield totaal geen rekening met de kritiek van de postmannen dat Georoute onuitvoerbaar is. Ook Berchem, Brasschaat, Deurne en Mechelen1 , waar Georoute al enkele maanden geleden werd ingevoerd, sluiten zich aan bij de staking. Bovendien zullen delegaties van deze kantoren naar het hoofdkwartier van De Post op het Muntplein trekken om hun eisen kracht bij te zetten.

    Bij de drie grote vakbonden ACOD, ACV-Transcom en VSOA wordt een nationale staking voor 10 november voorgesteld. We moeten er voor zorgen dat deze stakingsoproep in de praktijk gebracht wordt en informatie- en mobilisatievergaderingen organiseren om van deze broodnodige nationale actie een succes te maken.

    Het Postpersoneel staat niet alleen: de onvrede in andere sectoren zoals de non-profit, het spoor, de MIVB, het onderwijs… is groot en de roep om actie klinkt steeds luider. In alle sectoren hebben we te maken met dezelfde problemen: personeelsgebrek, massale afdankingen, toenemende werkdruk en een tekort aan middelen. Gemeenschappelijke acties over de grenzen van de verschillende sectoren heen zullen een veel groter impact hebben.

    Het is dan ook de taak van de vakbonden om deze besparingen een halt toe te roepen. Bovendien moeten er ook banden gesmeed worden met de werklozen, de scholieren en studenten (wiens toekomst in het gedrang komt door de besparingen in het onderwijs). Als werkenden, werklozen en hun kinderen hebben we allen dezelfde belangen: de beruchte jacht op werklozen , waardoor werklozen gedwongen worden gelijk welke job tegen gelijk welk loon te aanvaarden. Dit maakt het mogelijk de lonen in het algemeen te verlagen.

    Daarom heeft de LSP het initiatief genomen om samen met de jongerenorganisaties van de vakbonden een Jongerenmars voor Werk te organiseren op 19 maart 2005 in Brussel.

    Om van de Jongerenmars voor Werk een succes te maken, zal de LSP overgaan tot de vorming van lokale jongerenmarscomités in de wijken, scholen en bedrijven.

  • MIVB: stakingsactie van het openbaar vervoer in Brussel

    Op vrijdag lag het openbaar vervoer in Brussel plat. De arbeiders van de MIVB voerden actie omwille van een reeks problemen. Een aantal basismilitanten verspreidde een pamflet met 25 redenen om deel te nemen aan de staking. Daaruit blijkt dat het ongenoegen enorm is en vooral een gevolg is van besparingen op personeel en materieel waardoor de werkdruk en de onveiligheid voor de chauffeurs toenemen.

    Een correspondent

    Waarom staken op 22 oktober ?

    1) Rijtijden

    2) Rijtijd en administratieve tijd

    3) Geen respect voor de pauzes

    4) Gescheiden dienstroosters

    5) Communicatie met de dispatching (psychologische druk en onvriendelijke reacties)

    6) Vooraan opstappen, afschaffen van de begeleiders door de directie

    7) Afschaffen van de reklasseringsdiensten

    8) Belemmering van de interne mobiliteit

    9) Opdeling in oudere en jongere personeelsleden (verschillende contracten)

    10) Erkenning van het beroep van metrobestuurder

    11) Niet meerekenen van het werk van de lijnchefs

    12) Slecht rollend materieel voor de bussen (schokdempers, trillingen, geluidslast, airco)

    13) Slecht comfort bestuurderscabines

    14) Gebrek aan bestuurders

    15) Obstructiepolitiek wat betreft de aanwervingen

    16) Weigeren van verlof

    17) Niet-verzekerde diensten op de lijnen

    18) Personeelsgebrek op de dispatching

    19) Desorganisatie van de technische diensten

    20) Gebrek aan technisch personeel

    21) Gebrek aan materieel met als gevolg het niet in bedrijf stellen van de voertuigen

    22) Afschaffing van de stock aan hulpstukken

    23) Verhoging van de werklast voor de arbeiders van de technische dienst

    24) Onderaanneming door privé-maatschappijen: reinigen van de tramstellen, sporen, technisch onderhoud, taxidienst, cafetaria en restaurant, enz.

    25) Verdeling van de maatschappij in verschillende onderdelen

    Op vrijdagochtend waren we met militanten van LSP aanwezig aan de depots Delta, Haren, Molenbeek en St. Gillis. Er waren daarbij telkens officiële vakbondspamfletten aanwezig, alsook de pamfletten van een aantal basismilitanten waarop een reeks problemen aangegeven werd (zie kader hiernaast).

    Het vakbondspamflet legde sterk nadruk op de werkdruk, het personeelsgebrek, het uitblijven van de erkenning van het beroep van metrobestuurder en het gebrek aan materiaal of de slechte staat ervan. De vakbonden pleiten ook voor de vermindering van het aantal overuren en de herklassering van zieke personeelsleden. Toch was er een kritische houding tegenover de vakbondssecretarissen omdat er de afgelopen periode een aantal akkoorden getekend werden die niet de steun van de werknemers hadden. In Molenbeek werd gesproken over een eventueel verlengen van de staking op zaterdag, wat ook elders gevolgen zou hebben.

    Op dinsdag zijn er algemene vergaderingen van zowel het ACOD als het CCOD. Daar zal ook een standpunt ingenomen worden over de spontane staking op donderdag naar aanleiding van een tweede ongeval op één week tijd op dezelfde tramlijn. Volgens de bestuurders komt dat omdat de reistijden te beperkt zijn. Rottende bladeren kunnen een rol spelen, maar als het dat niet is, is het zware regen, sneeuw, hagel, werken… Die bewuste lijn wordt zowel bediend door het depot van Woluwe als dat van Elsene. Woluwe, niet meteen het depot met de sterkste traditie van strijd, ging onmiddelijk in staking. De betrokken bestuurders waren van dit depot. Het depot van Elsene volgde uit solidariteit.

    De secretarissen van ACOD en CCOD erkennen wel de staking in Woluwe, maar houden hun houding inzake Elsene in beraad, officieel omdat dit soort onaangekondigde acties de publieke opinie zou schaden. Dat argument is echter fout en wordt te pas en te onpas gebruikt. Tegenover een onveilige werksituatie moet geprotesteerd worden en als het zover komt dat er gewonden vallen, zoals eerder deze week, dan wordt het begrepen door bredere lagen van de bevolking dat er iets grondig fout is.

  • Hier komt de non profit!

    Vorige donderdag werd in verschillende steden betoogd door personeelsleden van de non profit. Sinds meer dan een jaar heeft de sector een nieuwe eisenbundel en er is reeds meerdere keren overgegaan tot acties om de eisen kracht bij te zetten. Zo ook afgelopen donderdag met een nationale 24-urenstaking en regionale acties in Vlaanderen en Brussel. Langs de kant van de regering blijft het echter muisstil. De vorige Vlaamse regering ging iedere confrontatie met de sector uit de weg. Ze beweerden zelfs dat een deel van de problemen verzonnen was door sommige gehandicapten op de ellenlange wachtlijsten ‘oneigenlijke gehandicapten’ te noemen.

    Een LBC-militant in de non-profit

    Het hypocriete gedrag van GROEN, dat tijdens de vorige Vlaamse legislatuur de minister van welzijn mocht leveren, werd nog maar eens duidelijk tijdens de betoging in Brussel. Ze deelden er pamfletten uit waarin ze de eis voor 25.000 extra jobs in de witte sector naar voor schuiven. Ze nemen dus wel letterlijk de eisen van de non-profit over, maar als ze in de regering zitten, weigeren ze ieder overleg met de sector…

    Op federaal vlak zijn er al enkele gesprekken geweest, maar ook hier bleven de resultaten uit. Demotte beloofde 3000 extra jobs voor de ziekenhuizen. Na een korte herberekening van de middelen door de vakbonden bleven er nog maar 700 jobs van over.

    De afgelopen weken is nog maar eens gebleken hoeveel respect de regering heeft voor een sector als de non-profit. Vlaams minister Frank Vandenbroucke kondigde voor de non-profit en het onderwijs een loonstop aan van twee jaar. Dit betekent een verlies van 3% op het reële loon. De non-profit daarentegen eist een gelijkschakeling van de lonen met de profit sectoren, omdat werknemers met een zelfde diploma en evenveel jaren dienst daar gemiddeld 10,5% meer verdienen.

    Naast meer personeel en een loonsverhoging eisen de vakbonden ook de invoering van een 36-uren werkweek met behoud van loon en bijkomende aanwervingen, meer middelen voor vorming en permanente bijscholing, het uitbreiden van de eindeloopbaanregeling, een extra pensioenfonds, een volledige dertiende maand, de verlaging van de drempel voor het oprichten van een vakbondsafvaardiging en een halt aan de commercialisering van de openbare diensten. Ambitieuze eisen, maar het is nodig, want de werknemers van de non-profit zijn als vanouds werknemers met slechte loon- en arbeidsvoorwaarden.

    De non-profit staat echter niet alleen. Ook in andere sectoren is er onvrede. De geo-route bij de Post, de te hoge werkdrug bij de MIVB, de onzekere situatie bij DHL, de aangekondigde loonstop voor het onderwijs,… De lijst is lang en blijft maar groeien. Daarom zijn gemeenschappelijke acties over de grenzen van de verschillende sectoren meer dan nodig. Deze acties zullen een veel groter impact hebben en kunnen minder makkelijk genegeerd worden door de regering en het patronaat. Het is dan ook de taak van de vakbeweging om een antwoord te bieden op deze brutale besparingstrein. In dit kader heeft de LSP onderhandelingen aangeknoopt met de vakbonden om te komen tot een jongerenmars voor werk. Een actieve eenheid in verzet tussen werkenden, werklozen en jongeren is nodig om samen te vechten tegen de besparingen van de regering en het patronaat.

    Onze ideeën hieromtrent werden goed onthaald op de regionale acties van de non-profit van afgelopen donderdag. We kwamen er tussen met een eigen pamflet en ons blad. In verschillende steden hadden we militanten met rode, maar ook militanten met groene vestjes aanwezig. Dat is belangrijk om onze oriëntatie naar de volledige arbeidersbeweging te onderstrepen. Een 35-tal LSP-leden was aanwezig op de acties in Brussel, Gent, Turnhout en Kortrijk. We verdeelden er telkens enkele honderden pamfletten en verkochten 45 nummers van ons blad.

    Ons pamflet en onze oproep voor gemeenschappelijke acties en een actieve eenheid in verzet tegen de besparingen werd overal goed ontvangen. De slogan is dan ook duidelijk: "Loonstop? 40-urenweek? Jacht op werklozen? NO WAY!"

  • Non-profit. Loonstop? 40-urenweek? Jacht op werklozen? Actieplan nodig!

    POLSSLAG.

    Uitgave van LSP-syndicalisten Non-Profit in ACV en ABVV

    Niet enkel voor Non-Profit maar intersectorieel!

    Naar aanleiding van de onderhandelingen over een nieuw IPA (interprofessioneel akkoord: een akkoord dat afgesloten wordt tussen de werkgevers en de werknemers dat betrekking heeft op alle sectoren) hebben patronaat en regering met de nodige ‘hoempapa’ hun plannen al openbaar gemaakt. Indien hierop geen krachtig antwoord komt vanuit de vakbeweging, zullen we voor we het goed beseffen in Amerikaanse sociale kerkhoftoestanden belanden.

    LSP-pamflet

    De Non-Profit staat niet alleen: de onvrede in andere sectoren zoals bij de post, het spoor, de MIVB, het onderwijs… is groot en de eis tot actie wordt steeds groter. Het zou dan ook compleet onzinnig zijn om in gespreide slagorde in actie te komen terwijl de problemen en de eisen in de verschillende sectoren dezelfde zijn. Gemeenschappelijke acties over de grenzen van de verschillende sectoren heen zullen een veel groter impact hebben en kunnen minder gemakkelijk genegeerd worden door regering en patronaat. In alle sectoren hebben we te maken met

    > personeelsproblematiek (te weinig personeel of dreigende massale afdankingen waardoor de werkdruk fors stijgt)

    > een structureel tekort aan middelen waardoor een kwaliteitsvolle dienstverlening niet langer kan gegarandeerd worden

    > de eis tot de noodzakelijke loonsverhogingen om onze koopkracht te behouden. Dit is zeker het geval voor de Non-Profit waar ons grote loonverschil (11% minder) met de andere sectoren eerder nog groter dreigt te worden dan te verkleinen door het radicale njet van de regering betreffende koopkracht-verhoging

    > de categorieke weigering zoals bij de Non-Profit of het uitstellen zoals bij de post van de onmiddellijke invoering van de 36-urenweek

    Het is dan ook de taak van de vakbeweging om een krachtig antwoord te bieden aan deze brutale besparingstrein. Het verzet mag zich echter niet beperken tot de klassieke syndicale wereld maar er moeten ook actief banden gesmeed worden met de werklozen, de scholieren en studenten (wiens toekomst in het gedrang komt door de besparingen in het onderwijs; denken we maar aan de toepassing van de Bologna-akkoorden). Als werkenden, werklozen en hun kinderen hebben we allen dezelfde belangen: de beruchte jacht op werklozen die het werklozenstatuut totaal uitbeent, zal voor een neerwaartse druk zorgen op de arbeidscondities en de lonen van de werkenden aangezien de werklozen wanhopiger zullen zijn om onderbetaalde en onveilige snertjobs te aanvaarden. Alles wat ons verdeelt, verzwakt ons!

    In dit licht heeft de LSP onderhandelingen aangeknoopt met de vakbonden om te komen tot een Jongerenmars voor Werk. Een princiepsakkoord werd dan ook afgesloten om op 19 maart 2005 een jongerenmars te organiseren in Brussel. Deze jongerenmars moet aangegrepen worden om tot een actieve eenheid in het verzet tegen de besparingen te komen tussen werkenden, werklozen en jongeren (scholieren en studenten) In de bedrijven kan de jongerenmars een gelegenheid bieden om de jongeren te betrekken in het vakbondswerk (dat meer en meer het werk dreigt te worden van enkel ‘ouderdomsdekens’)

    Om van de Jongerenmars voor Werk een succes te maken, zal de LSP overgaan tot de vorming van lokale jongerenmarscomités in de steden maar ook waar het mogelijk is, het initiatief nemen om dergelijke comités op te zetten op bedrijfsniveau zodanig dat jonge vakbondmilitanten over de grenzen van de vakbonden heen, een werking op de werkvloer kunnen ontplooien. De jongerenmars moet dan ook gezien worden, niet als een doel op zich of om wat ‘stoom’ af te blazen maar als een hulpmiddel om een reële krachtsverhouding op te bouwen in de scholen, de wijken en de werkvloer die deze brutale besparingspolitiek kan stoppen!

    Nood aan een uitgewerkt actieplan

    Om een langdurige mobilisatie mogelijk te maken moet de vakbondsleiding een actieplan uitwerken dat loopt over meerdere maanden aangezien het er naar uitziet dat we een langdurig conflict tegemoet gaan in de Non-Profit. Om onze collega’s voor langere duur te kunnen mobiliseren moeten we een duidelijk perspectief stellen waar we heen willen met de acties. Zo ook is het noodzakelijk dat er een open en eerlijk overleg komt tussen de verschillende vakbonden, zowel aan de top als aan de basis. In vele instellingen blijft het gemeenschappelijk vakbondsfront eerder een formele beleefdheidsformule in plaats van een concrete bundeling van krachten.

  • Regionale betogingen van de non-profit

    Gisteren waren er regionale betogingen van werknemers uit de non-profitsector. Er waren o.a. betogingen in Brussel, Gent, Turnhout, Genk, Kortrijk,… Op zowat alle betogingen waren er telkens meer dan 1.000 deelnemers. In Brussel en Gent alleen al waren er telkens zowat 3.000 betogers en ook in Turnhout waren er een vergelijkbaar aantal.

    De acties kwamen er nadat de regering aankondigde dat er geen ruimte was om in te gaan op eisen zoals een 13e maand, aanvullend pensioen, verbetering van de vergoeding voor onregelmatige prestaties, veralgemening van de 45+ regeling, invoering van de 36-urenweek,… De vakbonden eisen 25.000 nieuwe jobs, maar eind september werd door de regering gesteld dat er slechts 28 miljoen euro zou vrijgemaakt worden vanaf oktober 2005, hetgeen gelijk staat met 778 voltijdse jobs. Bovendien liet minister Vandenbroucke eerder al weten dat de non-profit, net zoals het onderwijs, de eerstkomende jaren niets moet verwachten van de Vlaamse regering.

    Op de betogingen waren er telkens delegaties van alle drie de vakbonden. De onderlinge solidariteit was sterk aanwezig bij de basismilitanten. Met LSP waren we aanwezig op verschillende betogingen. Christophe van LSP-Keerbergen was op de actie in Brussel: "We waren er met een goede delegatie van ongeveer 15 kameraden en enkele sympathisanten. We hebben zo’n 25 bladen verkocht en enkele honderden pamfletten uitgedeeld. We probeerden in discussie te treden om de noodzaak uit te leggen dat de sector niet alleen staat, dat dezelfde problemen bestaan in het onderwijs, De Post, de NMBS, de MIVB, etc… In ons pamflet stond ook de oproep voor de jongerenmars voor werk en tegen racisme.”

    De noodzaak van veralgemeende strijd over verschillende sectoren heen zal de komende periode nog aan belang winnen. Deze week waren er stakingsacties bij De Post in Zaventem, de MIVB in Brussel, DHL in Zaventem. Telkens wordt daarbij ingegaan tegen de weigering van de regering en het patronaat om te investeren in tewerkstelling in degelijke omstandigheden. De non-profitsector neemt het voortouw in het organiseren van nationale actiedagen in haar sector, dat idee moet uitgebreid worden over verschillende sectoren heen!

    Lees ook:

    LSP-pamflet op de non-profit betogingen

    Oproep voor de actiedag door LBC

  • De Post: nu ook acties tegen Georoute in Zaventem

    De lijst van steden en gemeenten waar de postbodes in staking gegaan zijn tegen de invoering van de Georoute wordt geleidelijk aan erg lang. Nadat er deze zomer onder meer acties waren in Vilvoorde, Gent, Antwerpen en Brussel, volgde nu ook Zaventem. Daar begon vorige donderdag een staking.

    De directie beweert wel eens dat Georoute helemaal geen besparingsoperatie is en stelt het graag voor als een poging om De Post efficiënter te laten werken. De echte bedoelingen van Georoute worden echter opnieuw duidelijk in Zaventem. Daar zou de invoering van het systeem leiden tot het verdwijnen van 7 arbeidsplaatsen. Hierdoor zou de werkdruk nog meer opgedreven worden.

    De postbodes begonnen hierop een spontane stakingsactie. Vreemd genoeg beweerde de liberale vakbond in De Standaard: "In het oorspronkelijk voorstel wou men 7,5 mensen schrappen, terwijl wij het bij 5 wilden houden. Het compromis dat de directie nu voorstelt om het te houden bij 7, is voor het personeel onvoldoende." Op donderdag gingen 35 van de 40 postbodes spontaan in staking.

    De directie probeerde de staking in Zaventem te omzeilen door de post te laten bedelen vanuit het naburige Sint-Stevens-Woluwe. Zaventem is immers vrij belangrijk voor De Post aangezien er heel wat bedrijven gevestigd zijn. Toen de postbodes hoorden van een eventuele overbrenging van de post voor Zaventem naar Sint-Stevens-Woluwe werd het kantoor aldaar geblokkeerd.

    Die blokkade is momenteel stopgezet, maar het was wel belangrijk dat de postbodes lieten zien dat ze zich verzetten tegen de pogingen om de staking te breken.

    Daarnaast doet deze staking opnieuw de vraag rijzen naar nationaal gecoördineerde acties tegen Georoute. De directie voert dit systeem kantoor per kantoor in om een gezamenlijke verzet te vermijden. Maar de gevolgen zijn uiteindelijk rampzalig voor de arbeiders van alle kantoren. Waarom dan niet samen in actie komen om Georoute weg te krijgen?

  • Acties non-profit: studenten Gentse Socia solidair

    Hieronder publiceren we een pamflet van de studentenvertegenwoordigers van de Arteveldehogeschool Gent, Campus Sociaal Werk (in de volksmond ook de ‘Socia’ genoemd). Aan de Socia werd beslist om mee actie te voeren met de non-profit. Veel studenten sociaal werk komen na hun studies in die sector terecht. De solidariteit aan de Socia kwam mee tot stand op het initiatief van een aantal LSP-leden in de school.

    Pamflet studentenvertegenwoordigers Socia

    Non-profit staat op haar strepen, wij toch ook?!

    BETOGING: “In solidariteit met de Non-profit”

    Donderdag 21 oktober – 10u – schoolpoort

    De STUDENTENRAAD en de VAKBOND roepen op om nu donderdag te staken EN te betogen samen met de Non-profit.

    Wij schorsen alle lessen (ook practica e.d.) om 10u en verzamelen aan de schoolpoort om van daar in betoging naar de Zuid te gaan. ‘s Namiddags worden alle lessen hervat. Zorg dat je er bij bent !!!

    We moeten opkomen voor ONZE belangen !

    Donderdag is er een nationale 24-uren-staking in de Non-profit. Als studenten van de Socia zullen wij later veel kans in deze sector te-werkgesteld worden. Daarom is het belangrijk dat we NU opkomen voor onze rechten.

    => Waar betogen we voor?

    Er is geen geld voorzien door de overheid voor:

    • 25.000 bijkomende jobs

    • arbeidsduurvermindering tot 36u

    • lagere arbeidsdruk en betere zorg

    • vorming van het personeel

    • hogere vergoeding onregelmatige prestaties

    • dertiende maand

    • veralgemening CAO +45 jaar

    De minister beweert in de pers dat hij volgend jaar in de Non-profit 3.000 bijkomende jobs gaat creëren… …maar voorziet in het budget slechts ca. 28 miljoen euro. Goed voor maximum 600 jobs… …terwijl dat er minstens 25.000 moeten zijn om de werkdruk te verlagen en de vergrijzing op te vangen.

    Anderzijds is er wel geld voor bijvoorbeeld de industrie. De geneesmiddelenindustrie krijgt er volgend jaar 12 miljard Bef bij. Dat terwijl talrijke studies uitwijzen dat er te veel geneesmiddelen worden voorgeschreven.

    In totaal stijgt het budget voor de ziekteverzekering volgend jaar met meer dan 5% (35 miljard Bef) waarvan geen frank naar het personeel gaat.

    Dit is onaanvaardbaar !

  • Tegen de afdankingen bij General Motors. Arbeiders van Bochum geven het voorbeeld.

    De enorme woede en het vastberaden antwoord van de arbeiders bij Opel in Bochum in het Duitse Ruhrgebied tegenover de aangekondigde 12.000 ontslagen in Europa haalde alle krantenkoppen in Duitsland. De arbeiders gingen onmiddellijk in staking tegen de dreiging van ontslagen. De plannen van General Motors (GM) zouden er toe leiden dat 4.000 van de 9.600 arbeiders in Bochum hun job verliezen. De vastberaden spontane staking in Bochum is een symbool van verzet tegen de Duitse heersende klasse die de bevolking een lagere levensstandaard probeert op te leggen. Gisteren betoogden meer dan 20.000 mensen door het stadscentrum van Bochum in solidariteit met de arbeiders. Die betoging vormde een onderdeel van de Europese actiedag tegen de plannen van GM.

    Robert Bechert

    De strijd van de arbeiders in Bochum doet denken aan de strijd van de staalarbeiders van het nabije Rheinhausen in 1987/88 toen ingegaan werd tegen het offensief van de regering en het patronaat. In de regio rond Bochum is er een gemiddelde werkloosheidsgraad van 14% en gingen de voorbije periode tal van jobs verloren, waardoor de arbeiders beseffen dat er geen ander alternatief dan strijd is.

    Maar de strijd die vandaag plaats vindt bij Opel/General Motors is geen strijd tegen een geïsoleerde aanval in één bedrijf. De voorbije maanden waren er in Duitsland verschillende pogingen om de levensstandaard aan te pakken door lagere lonen en een aanval op de sociale zekerheid.

    De regering van sociaal-democraten en groenen willen overal de discussie voeren over langere arbeidsweken, waarbij ook in de publieke sector een arbeidsduurverlenging zonder loonsverhoging wordt opgelegd en waarbij geprobeerd wordt om overal de lonen aan te pakken door die afhankelijk te maken van de geleverde prestaties. Vanaf 1 januari 2005 komt daar nog een offensief bij tegen de langdurige werklozen waarbij de uitkeringen voor 500.000 werklozen op de helling komen te staan. De regionale en lokale overheden volgen een gelijkaardig beleid. Iedere partij, van de conservatieve CSU tot de zogenaamd "linkse" PDS, in het Duitse parlement heeft op de verschillende beleidniveau’s waar ze deel van uitmaken deelgenomen aan de besparingsplannen.

    De voorbije maanden volgde de privé-sector de overheid met ontslagen en een arbeidsduurverlenging zonder loonsverhogingen. In een aantal gevallen, zoals bij het chemisch bedrijf Schering, werd daarbij openlijk gesteld dat het gaat om het verhogen van de winsten. In het geval van Schering wil de directie de komende drie jaren de winstvoet verhogen van 14% tot 18%. Andere bedrijven zoals de winkelketen Karstadt Quelle komen onder druk te staan door de stagnatie van de Duitse economie en de toegenomen concurrentie. In al die gevallen moeten de arbeiders ervoor opdraaien.

    Totnutoe beperkte de reactie van de vakbondsleiding zich in veel gevallen tot protest met woorden. In een aantal gevallen, zoals in april 2004, organiseerden de vakbonden protestbijeenkomsten, maar eerder met het oog op het aflaten van stoom in plaats van het mobiliseren in een bredere militante campagne. Zelfs nu stellen de leiders van de metaalbond IG Metall dat ze zich verzetten tegen verplichte ontslagen en bedrijfssluitingen, maar wordt dus eigenlijk toegegeven op het vlak van "vrijwillige" afvloeiingen.

    Toen General Motors aankondigde dat in Europa 12.000 jobs zouden verloren gaan in de verschillende vestigingen van Opel, stelde de voorzitter van de overkoepelende vakbondsdelegatie van Opel in Duitsland dat hij het woord staking niet zou laten vallen. Maar de arbeiders in Bochum dachten er anders over, dezelfde dag nog ging de nachtshift in staking. Deze staking werd niet geleid door de vakbondsafgevaardigden, maar werd opgezet door een comité van linkse arbeiders dat actief is in het bedrijf.

    Bochum is een belangrijk bedrijf voor het volledige productiesysteem van Opel/GM in Europa dat volgens een Duitse krant "afhankelijk is van de arbeiders van Bochum". De staking in Bochum leidde er reeds toe dat de productie in andere vestigingen tot stilstand kwam. Een vastberaden oproep van de arbeiders van Bochum aan de andere arbeiders van Opel/GM in Duitsland en Europa zou tot Europese acties kunnen leiden.

    Vastberaden acties kunnen de aanval stoppen en leiden tot toegevingen. Op wereldvlak is GM een winstgevend bedrijf. In het derde kwartaal van dit jaar was er in de automobielafdeling een verlies van 130 miljoen dollar, maar dit kwam voornamelijk door de krappe markt. Intussen steeg de winst van de financiële operaties van GM van 630 tot 656 miljoen dollar.

    Als GM doorzet met haar plannen om arbeiders af te danken, moet overgegaan worden tot bedrijfsbezettingen. Stakingen waarbij de arbeiders het werk neerleggen zijn van symbolisch belang in de geschiedenis van GM. Het waren de massale bedrijfsbezettingen in Detroit in 1936/1937 die er voor het eerst toe leidden dat de directie van GM verplicht was om te onderhandelen met de vakbonden.

    Een serieuze strijd kan deze aanval afwenden, maar de algemene crisis van de kapitalistische economie leidt ertoe dat het patronaat steeds opnieuw in het offensief zal gaan. Daarom zullen socialisten binnen deze strijd opkomen voor de nationalisatie onder arbeiderscontrole en arbeidersbeheer, en de noodzaak naar voor brengen van een democratische planning om de middelen en de talenten van de arbeiders en de vestigingen in te zetten voor de belangen van de arbeiders en de gemeenschap in plaats van voor de winsten van de heersende klasse.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping