Category: Op de werkvloer

  • Georoute werkt niet

    Overal waar het Georoutesysteem bij De Post wordt ingevoerd, ontstaat chaos. Het laatste geval is Leuven waar eerder deze week het Georoutesysteem werd ingevoerd en er op één dag een achterstand van 80.000 poststukken werd opgelopen. Inmiddels worden de ombudsdiensten van De Post overbelast met klachten omdat de postbedeling erop achteruit gegaan is.

    De ombudsdiensten moeten toegeven dat het aantal klachten sterk toeneemt telkens op een bepaalde plaats het Georoutesysteem wordt ingevoerd. De verantwoordelijke van de ombudsdienst stelde zelfs in de media dat De Post te weinig aandacht zou besteden aan de problemen die veroorzaakt worden door het herorganiseren van de rondes.

    In Leuven werden alle verlofdagen van postmannen ingetrokken om met een maximale bezetting te werken, maar toch lukte het niet om een zelfde efficiëntie te bereiken als voor de invoering van Georoute. De uitstippeling van de routes voor de postmannen zou compleet waanzinnig zijn.

    In Zaventem werd eerder deze week verder gestaakt tegen Georoute. Een aantal postmannen is er al bezig met de tweede week staking. Ook hier wordt geprotesteerd tegen de verhoogde werkdruk veroorzaakt door Georoute.

    In Brussel moest De Post de invoering van Georoute in een aantal kantoren uitstellen tot na nieuwjaar. Dit zou gebeuren omdat gevreesd wordt dat de drukke eindejaarsperiode samen met het invoeren van Georoute tot bijzonder grote problemen zou leiden. In de kantoren waar wel al overgegaan is tot het nieuwe systeem, wordt met een dubbele bezetting gewerkt.

    De vele problemen die veroorzaakt worden door de invoering van Georoute doet de vraag rijzen waarom de directie vasthoudt aan dit programma. Overal wordt geklaagd over de minder goede postbedeling, dus een betere dienstverlening was blijkbaar niet de bedoeling. Het lijkt er vooral op dat de directie de postrondes wil aanpassen om met minder werknemers evenveel werk te doen, ook al slaagt ze ook niet in dat opzet.

    Het is duidelijk dat Georoute niet werkt. De postmannen klagen, de bevolking klaagt over de dienstverlening. Waarop wordt gewacht om op nationaal vlak een actieplan op te maken om definitief komaf te maken met Georoute?

  • Bayer Antwerpen stelt illegaal Chinezen tewerk aan hongerloon

    De krant ‘De Morgen’ openbaarde dat de Antwerpse vestiging van chemiereus Bayer op illegale wijze een aantal Chinese arbeiders tewerk stelt, officieel volgen de Chinezen er een opleiding om deze kennis te kunnen overdragen op de vestiging van Bayer in Shangai.

    Eric Byl

    Bayer is momenteel aan het investeren in China, zo is net beslist om 350 miljoen euro uit te trekken voor de vestiging in Shangai waar een gelijkaardige fabriek wordt gebouwd als die in Antwerpen. In China zouden chemie-arbeiders iets meer dan 1 euro per uur verdienen, wat uiteraard de belangrijkste reden is waarom Bayer in China investeert. De directie besliste een aantal hooggeschoolde werknemers uit China te laten overkomen om hier ervaring op te doen in het bedrijf teneinde dat later aan te wenden om het bedrijf ginder te organiseren en te leiden.

    Blijkbaar had de directie wel over het hoofd gezien dat voor het tewerkstellen (zelfs indien het deels om een opleiding gaat) van Chinese arbeidskrachten een arbeidsvergunning en arbeidskaart nodig is. Bovendien werden de Chinezen niet betaald naar Belgische normen, maar naar Chinese normen. Ze kregen gedurende hun verblijf in België slechts 200 euro per maand en moesten bovendien meer uren kloppen dan de Belgische werknemers.

    Het niet-naleven van de wettelijke bepalingen, kan de aanleiding vormen voor ernstige boetes voor het bedrijf. Zomaar aanvaarden dat buitenlandse werknemers aan buitenlandse arbeids- en loonsvoorwaarden hier werken, zou immers leiden tot tal van misbruiken. Vandaag is dat binnen de EU wel deels mogelijk, maar voor werknemers van buiten de EU ligt het nog moeilijker.

    Uiteraard heeft de tewerkstelling door Bayer van de Chinezen in België een tweeledig doel. Enerzijds wil men de nodige know-how overdragen op de (goedkopere) Chinese werknemers, anderzijds wil men de werknemers hier onder druk zetten. Natuurlijk vroegen veel arbeiders van Bayer in Antwerpen zich af wat de bedoeling was van die Chinezen en wordt gevreesd dat een deel van de Antwerpse productie eventueel naar China zou gaan. Ongetwijfeld zou dat argument ook gebruikt worden door de directie als het besparingen wil doorvoeren op vlak van de lonen of de arbeidstijd.

    Het is positief dat naar aanleiding van het uitlekken van deze feiten in ‘De Morgen’ de verantwoordelijke vakbondssecretaris zich uitsprak tegen deze praktijken.

  • Non-profit: terechte eisen krijgen geen gehoor

    Op donderdag 21 oktober trok de Witte Woede terug door het land. Het was de zoveelste actiedag van onze sector met stakingen en betogingen in verschillende steden. Ondanks de korte mobilisatieperiode en de nodige verwarring en tegenstrijdige berichten in aanloop naar de actiedag, werd het een groot succes. In verscheidene steden kwamen duizenden collega’s op straat om hun ongenoegen te uiten.

    Een correspondent

    We proberen reeds jarenlang onze eisen af te dwingen via allerhande acties, hierdoor is het woord “Witte Woede” een overbekend begrip geworden. De “Witte Woede” beperkt zich sinds enkele jaren niet meer tot de ziekenhuizen maar is veel breder met ook onder meer de opvoeders.

    Ons huidig eisenplatform omvat de eis van 25.000 nieuwe jobs, een arbeidsduurvermindering naar 36u, een dertiende maand en een gelijkschakeling van de lonen tot op het niveau van de privé, wat een verhoging met 10,5% zou betekenen.

    Er is geen geld?

    De eisen van de non-profit zijn niet enkel terecht voor de werknemers uit de sector. Het is ook essentieel indien de maatschappij degelijke voorzieningen wil blijven aanbieden aan de bevolking. “Er is geen geld” wordt er gemeld door Vlaams ministerVervotte en haar collega in de federale regering, Demotte. Integendeel zelfs, een loonstop voor de komende 2 jaar wordt voorgesteld door Frank Vandenbroucke.

    Walter Cornelis van de LBC reageert hierop in Visie van oktober 2004: “Elke keer wanneer we met eisen komen, klinkt het van ‘er is geen geld’. Men moet keuzes durven maken. Gezondheidszorg en welzijn behoren tot de grootste zorg van de Vlamingen. We wachten op een politieker die tegen de belastingverlaging durft ingaan. Dan zal er wel geld zijn voor een goede zorgverlening.” Walter Cornelis duidt hier terecht op het probleem dat geen enkele partij de belangen van de werknemers in de non-profit en de gebruikers van de diensten verdedigt. Hij wacht op een politicus die ingaat tegen belastingsverlagingen voor het patronaat.

    Met de huidige partijen in het parlement zal hij echter lang moeten wachten. Allen zitten ze vast in de logica van het kapitalisme. Dat betekent in concreto toegeven aan de chantage van het patronaat en het aangaan van de concurrentie met de buurlanden door lagere lonen en belastingsverlagingen voor het patronaat. Natuurlijk blijft er dan weinig over voor welzijn en gezondheidszorg. De vakbonden zouden definitief moeten breken met hun “vriendjes” in de regeringen. Een strijdbaar en democratisch syndicalisme zou het enthousiasme van bredere lagen kunnen genereren om op te komen voor hun rechten. Dat enthousiasme ontbreekt vandaag dikwijls. Tegelijkertijd zou het idee van een nieuwe arbeiderspartij ingang kunnen vinden bij de vele tienduizenden die vandaag betogen en staken voor hun arbeids- en loonsvoorwaarden.

    Een actieplan is nodig

    Om een langdurige mobilisatie mogelijk te maken moet de vakbondsleiding een actieplan uitwerken dat loopt over meerdere maanden aangezien het er naar uitziet dat het een langdurig conflict zal worden. Om de collega’s in de non-profit voor langere duur te kunnen mobiliseren moet er een duidelijk perspectief komen voor de acties. Ook is het noodzakelijk dat er een open en eerlijk overleg komt tussen de verschillende vakbonden, zowel aan de top als aan de basis.

    Het volstaat al dat de regering de solidariteit tussen de verschillende geledingen van collega’s in de sector probeert te ondermijnen. We kunnen het gekibbel en de manoeuvres tussen de verschillende vakbondsapparaten missen als kiespijn. De regering provoceert de vakbonden door achter hun rug te onderhandelen met de beroepsverenigingen van de verpleegkunde (zeer corporatistische belangengroepen zoals NVKVV) over de verhoging van de personeelsnormen.

    Men wil enkel aan de verplegenden (die eigenlijk het gros van de potentiële mobilisatiekracht van de Witte Woede bevatten) toegevingen te doen om hen ‘om te kopen’ en te laten breken met de andere beroepscategorieën in de sector.

    In vele instellingen blijft het gemeenschappelijk vakbondsfront spijtig genoeg eerder een formele beleefdheidsformule in plaats van een concrete bundeling van krachten. Om de sectaire spelletjes tussen de verschillende vakbondsapparaten te doorbreken hebben we met LSP een begin gemaakt van een netwerk van LSP-leden die delegee of militant zijn in de sector en actief zijn in de belangrijkste vakbonden (BBTK-SETCA, ACOD, LBC, CNE…) De bedoeling hiervan is o.a. om geregeld met elkaar van gedachten te wisselen, te overleggen en continu informatie uit te wisselen (die de ene vakbond voor de andere verzwijgt of bewust veel te laat doorgeeft) Ook zijn we begonnen met een ‘sectoriële’ LSP-uitgave; ‘Polsslag’, in het Frans ‘Hypertension’. In het verleden kwamen we al tussen met pamfletten. We willen door er een naam aan te geven, de herkenbaarheid verhogen zoals het geval is met de Model 9 bij de Post.

  • Werkzekerheid tot 2011 bij VW?

    Volkswagen had aangekondigd dat het 4 miljard euro wou besparen en 5.000 arbeidsplaatsen zou schrappen in Europa. Bij Volkswagen in Duitsland leek het er op dat er na weken van onderhandelen en dagelijkse werkonderbrekingen van enkele uren een algemene staking zou komen van alle werknemers in het bedrijf.

    Dat gebeurde evenwel niet. De leiding van de vakbond IG Metall sloot immers een akkoord dat de werkgelegenheid tot 2011 “garandeert” voor 103.000 werknemers (op een totaal van 176.000) in de 6 vestigingen van Volkwagen in het westen van Duitsland. In ruil daarvoor is IG Metall akkoord gegaan met een blokkering van de lonen gedurende 2 jaar en verdere flexibilisering. Volkswagen zal meer mogelijkheden krijgen om arbeid te verschuiven tijdens het jaar naargelang de vraag naar auto’s. Men schat dat Volkswagen op die manier jaarlijks meer dan 1 miljard euro zal besparen o.a omdat het minder overuren moet betalen.

    Bij Volkswagen Vorst werd recent het werk onderbroken als protest tegen de hoge werkdruk. Nu wil de directie nog eens 600 jobs schrappen: 200 bij VW en 400 bij toeleveranciers. Ondanks de bestaande hoge werkdruk en de vermindering van het personeel wil men per ploeg nog 20 wagens meer gaan produceren: 360 auto’s per ploeg in plaats van 340. Daarnaast is het afwachten wat de gevolgen van het Duitse akkoord zullen zijn bij VW-Vorst.

  • Samen strijden voor werk!

    De afgelopen weken werd actie gevoerd bij onder meer De Post, MIVB, de hogescholen, de Non-Profit, DHL en General Motors (Opel). Telkens werd in actie gekomen tegen de dreiging van ontslagen, meer flexibiliteit en de neerwaartse spiraal van arbeids- en loonsvoorwaarden. Terwijl de werkloosheid nieuwe toppen scheert (momenteel 9,08% in Vlaanderen, 18,9% in Wallonië en 21,9% in Brussel), wordt bij de bestaande jobs een steeds zwaarder arbeidsritme opgelegd.

    Hiertegen is verzet noodzakelijk. De sectoren waar reeds acties georganiseerd werden, geven een belangrijke aanzet. De strijd van de arbeiders van Opel in Bochum (Duitsland) is daarbij een uitstekend voorbeeld. Tegenover de verdeel-en-heerspolitiek van General Motors (dat aankondigde 12.000 jobs te schrappen doorheen de Europese vestigingen), gingen de arbeiders van Bochum in staking met de eis dat geen enkele job mag verdwijnen in gelijk welke vestiging. Dat is belangrijk om te vermijden dat de directie de arbeiders van verschillende vestigingen tegenover elkaar opzet om toegevingen af te dwingen.

    In Bochum organiseerden de arbeiders van Opel bovendien een betoging waarmee ook de bevolking van de stad en arbeiders uit andere sectoren gemobiliseerd werden. Op dinsdag 19 oktober trokken ze met 20.000 door de straten van Bochum. Het was bovendien opvallend hoe de acties georganiseerd werden van onderuit, de arbeiders en basisdelegees gingen in staking waarop de vakbondsleiding uiteindelijk wel moest volgen. Tegelijkertijd begon de staking effect te hebben op de andere vestigingen van General Motors die stilvielen wegens een gebrek aan onderdelen. De arbeiders bouwden een stevige krachtsverhouding op. Helaas blies de vakbondsleiding op dat ogenblik de staking af en ging iedereen terug aan het werk.

    Bochum leert ons op dat vlak dat zwakte aanzet tot agressie. Na het stopzetten van de staking gingen de patroons terug in het offensief. Ze probeerden twee vakbondsafgevaardigden te ontslaan en op die basis het verzet te breken.

    Productie betekent in het kapitalisme productie voor de winsten. Goederen of diensten produceren speelt enkel een rol wanneer het de winstmaximalisatie kan bewerkstelligen. Jan Coene, de vroegere topmanager bij Picanol heeft dit nog eens duidelijk gemaakt. Om de winsten van de aandeelhouders te verzekeren werden de arbeiders onder druk gezet om hun looneisen te matigen. Ondertussen ging hij aan de haal met 22 miljoen euro op drie en een half jaar tijd. Dit soort figuren wil ons doen slikken dat de loonkost te hoog zou zijn.

    Om tegen deze logica in te gaan, zullen we samen strijd moeten voeren. Het zal niet volstaan om postkantoor per postkantoor, sector per sector,… in actie te komen. Bovendien moeten er ook banden gesmeed worden met de werklozen, de scholieren en studenten (wiens toekomst in het gedrang komt door de besparingen in het onderwijs).

    Als werkenden, werklozen en hun kinderen hebben we allen dezelfde belangen. De beruchte jacht op werklozen, waardoor werklozen gedwongen worden gelijk welke job tegen gelijk welk loon te aanvaarden, maakt het mogelijk de lonen in het algemeen onder druk te zetten.

    Daarom hebben we het initiatief genomen om samen met de jongerenorganisaties van de vakbonden een Jongerenmars voor Werk te organiseren op 19 maart 2005 in Brussel. Om van de Jongerenmars voor Werk een succes te maken, zal de LSP overgaan tot de vorming van lokale jongerenmarscomités in de wijken, scholen en bedrijven.

    Werk daaraan mee en sluit aan bij de LSP!

  • De Post: intersectorieel actieplan nodig!

    De staking op 10 november bij De Post was de eerste nationale staking sinds drie jaar. In die 3 jaren zijn de werkdruk en de gepresteerde overuren verder blijven stijgen. De werkomstandigheden gaan sterk achteruit door het voortdurende personeelsgebrek en het hoge absenteïsme dat er een rechtstreeks gevolg van is.

    Pamflet dat verspreid werd aan tal van stakingspiketten

    De invoering van Georoute betekent een frontale aanval op de verworvenheden en de werkomstandigheden van alle postmannen, zowel bij de uitreikers, de chauffeurs, de binnendiensten als de nachtsorteerders. In bijna elk postkantoor waar de reorganisatie van Georoute werd ingevoerd braken spontane acties uit. Bovendien erkent de ombudsdienst van De Post dat het klachten regent daar waar de postrondes georganiseerd worden met het Georoute-systeem. (De Standaard, 9/11/04)

    In Antwerpen 1, Mechelen 1, Brasschaat, Deurne en Berchem werd eind oktober door een honderdtal leden van de ACOD actie gevoerd aan de kantoren van de nationale directie in Brussel. De postmannen hadden er al eerder het werk neergelegd tegen de reorganisatie via Georoute. Het personeel had verschillende kritieken geleverd op de nieuwe werkorganisatie. Bij de invoering van Georoute werd hier totaal geen rekening mee gehouden.

    De bedienden aan de loketten worden steeds meer onder druk gezet om een maximaal aantal financiële producten te verkopen. Via Postpunt worden nu ook postproducten in grootwarenhuizen en speciaalzaken verkocht. Niet-rendabele postkantoren kunnen hierdoor op termijn worden gesloten.

    De leiding van de drie grote vakbonden is niet consequent in haar houding ten opzichte van de privatiseringsplannen van de directie. Enerzijds keurt ze de reorganisatie van Georoute goed in het kader van de CAO die in 2001 werd afgesloten en anderzijds eist ze ‘teksten die de vermindering van de werkdruk concretiseren.’ (Bericht aan het personeel, oktober 2004)

    De enige bedoeling van de reorganisatie met Georoute is de vermindering van het aantal diensten (tot -60 % in de nachtvacaties en tussen 10 en 20 % in de dagvacaties). Dit leidt automatisch tot een permantente verhoging van de werkdruk.

    De directie van de Post wil het aantal personeelsleden met 8500 verminderen. Bovendien worden al jaren personeelsleden die met pensioen gaan niet meer vervangen, wat tevens een bijkomende druk betekent voor het resterende personeel.Georoute en Poststation moeten de Belgische Post financieel aantrekkelijk maken voor buitenlandse investeerders, die dan op de rug van het personeel en ten nadele van de gewone gebruikers met de winsten aan de haal kunnen gaan.

    De Post is lang niet de enige openbare dienst die al jaren geconfronteerd wordt met een personeelstekort, verslechterende werkomstandigheden en een hoge werkdruk. Er wordt bovendien meer en meer gebruik gemaakt van tijdelijke contracten en zelfs interimcontracten voor een termijn van een week !

    Bij de NMBS zijn duizenden personeelsleden niet zeker van hun job en heerst er al jaren een tekort aan personeel. Tegen 2009 wordt het goederenvervoer per spoor volledig geprivatiseerd. Bij de MIVB in Brussel is het personeel al verschillende weken aan het actievoeren (twee opeenvolgende algemene stakingen) voor betere werkomstandigheden , voldoende personeel en degelijke contracten voor alle werknemers. Eén buslijn werd al afgeschaft, volgens de directie door het gebrek aan chauffeurs, en terwijl het officieel werkloosheidscijfer voor het Brussels gewest 22,9 % bedraagt !

    Er is dringend een intersectorieel actieplan nodig. Tegen de privatiseringen van de openbare bedrijven en tegen superflexibele en onmenselijke werkomstandigheden. Er moet een algemene en radicale arbeidsduurvermindering komen mét behoud van loon en bijkomende aanwervingen op basis van degelijke contracten.

    Blokbuster heeft het initiatief genomen om samen met de jongerenorganisaties van de vakbonden een Jongerenmars voor werk te organiseren op 19 maart 2005 in Brussel. Om van deze jongerenmars een succes te maken zullen er lokale comités opgericht worden in de wijken, scholen en bedrijven.

    Wil je mee mobiliseren naar de Jongerenmars voor Werk of weten of er al een jongerenmarscomité in jouw buurt of postkantoor bestaat? Twijfel niet om ons hierover te contacteren.

  • MIVB. Chauffeurs koken van woede

    We kunnen gerust stellen dat bij de MIVB (metro, tram, bus in Brussel) het personeel razend is. Keer op keer verlamden de arbeiders van alle depots het volledige Brusselse netwerk (op vrijdag 22 en 29 oktober en opnieuw op 5 november. Bovendien legden ook de conducteurs van het depot van Molenbeek het werk neer op 27 oktober, volgend op een agressie tegen een conducteur. Hun collega’s van de depots van Haren en Delta volgden hen de volgende dag.

    Guy Van Sinoy

    ALGEMENE ACHTERUITGANG VAN DE ARBEIDSCONDITIES

    De directie van de STIB wil deze openbare dienst beheren als een kapitalistisch bedrijf : zoveel mogelijk voertuigen later rijden met zo weinig mogelijk chauffeurs en een maximum aan opbrengsten opstrijken. Resultaat: een ernstige verslechtering van de arbeidscondities.

    Door het personeelsgebrek is het moeilijk om verlof op te nemen. Op bepaalde lijnen zijn de diensten zelfs afgeschaft bij gebrek aan voldoende chauffeurs. De reistijden zijn zeer nipt berekend, wat betekent dat de chauffeurs hun pauze van 20 minuten aan de eindhalte veelal verliezen en dat er ook geregeld vertragingen zijn. De drie stakingsacties die reeds plaatsvonden gebeurden niet in een gemeenschappelijk vakbondsfront. De ACV-secretarissen hebben bijvoorbeeld geweigerd op te roepen voor de staking van 29/10 en hebben het idee van een betaalstaking gelanceerd. Dat onder het mom “de gebruikers niet als gijzelaars te gebruiken”. Zo’n actie is niet populair bij de chauffeurs omdat men niet kan zien wie aan het nultarief rijdt en wie aan het normale tarief. Het is weinig mobiliserend. Resultaat: ondanks de oproep van het ACV vond er op 29/10 een algemene staking plaats waarbij het volledige net plat lag. Een aantal delegees van het ACV die toch opgeroepen hadden om op 29/10 te staken, worden nu bedreigd met represailles vanwege hun vakbondssecretaris.

    De liberale vakbond blaast warm en koud. In haar pamfletten riep het ACLVB op om te staken. Maar in de media gaat de leiding in tegen de “onverantwoordelijke” stakers… In die omstandigheden kan men begrijpen waarom een groot deel van de arbeiders hun hoop vestigen in de ACOD (tientallen arbeiders zijn van het ACV overgestapt naar het ACOD).

    Dit gebeurt des te meer naarmate aan de hand van deze strijd de nieuwe ACOD-militanten bewijzen de situatie aan te kunnen en hun verantwoordelijkheid opnemen. Er is een sterke aanwezigheid op de ACOD-vergaderingen en op 26/10 stemde de ACOD-vergadering unaniem dat de vakbondssecretaris zich moest onthouden van deelname aan de onderhandelingen met de directie en dat gedurende een week. De regionale verantwoordelijken van het ACOD hebben hierop beslist de beweging niet aan te vallen, maar op de rollende trein te springen in de hoop hem te kunnen stoppen.

    DE STRIJD UITBREIDEN

    LSP is tussengekomen in de staking met twee pamfletten die de strijd ondersteunen en de oproep naar voor brengen om gezamenlijke vergaderingen te organiseren voor alle arbeiders van de openbare diensten om samen te beslissen over een veralgemeende actie. We werden goed verwelkomd aan de piketten.

  • MIVB. Volhouden tot alle eisen ingewilligd zijn!

    Vandaag wordt opnieuw gestaakt bij het openbaar vervoer in Brussel. Er waren LSP-leden aanwezig aan de stakingspiketten van de depots in Haren, Molenbeek, St. Gillis, Elsene en Delta. Overal werd geklaagd over de beperkte reistijden, het instappen vooraan, het perso-neelstekort en besparingen op het materieel en het onderhoud. De staking is quasi volledig. In Delta waren er slechts 3 werkwilligen, in Woluwe en Molenbeek zouden er eveneens enkele geweest zijn. Dit toont de draagkracht van de staking en van de delegees aan de basis. Deze voormiddag trekken de stakers in betoging door Brussel.

    LSP-Pamflet

    De LSP drukt haar steun uit aan de arbeiders van de MIVB naar aanleiding van deze derde stakingsdag. We feliciteren hen tevens omwille van hun vastberadenheid om in te gaan tegen de druk die op hun beweging wordt gezet.

    Om de strijd te winnen zal er eenheid nodig zijn in de staking: eenheid tussen alle arbeiders van de MIVB, tussen de leden van de drie vakbonden. De beste manier om te strijden is om het volledige net plat te leggen door een staking.

    Wie wordt gegijzeld?

    Als er een staking is bij de MIVB, De Lijn of de NMBS, hebben de media en de politici het vaak over het feit dat de reizigers “gegijzeld” worden. We zijn het daar niet mee eens. Door het gebruik van de term “gijzeling” bij een staking wordt het sociaal conflict gecriminaliseerd. Algemeen genomen zijn het terroristen die gijzelingen uitvoeren. Die taal gebruiken, komt erop neer dat de stakers gezien worden als terroristen.

    Eén van de belangrijkste motieven voor deze staking is de beperkte reistijd waarbij de aangegeven reistijd onvoldoende is. Dat maakt de arbeidsvoorwaarden erg zwaar aangezien er geen enkele garantie is om effectief een pauze te kunnen genieten aan de eindhalte.

    Beeld je in dat in een groot bedrijf als Volkswagen in Vorst door de directie zou aangekondigd worden dat de arbeiders aan de band als gevolg van een technisch incident… hun middagpauze van 20 minuten moeten afstaan om de verloren productie in te lopen. Dat zou leiden tot een revolte omdat de arbeiders met duizenden aan de band staan.

    Er is een personeelstekort bij de MIVB en bij De Post, en toch zijn duizenden jongeren wanhopig op zoek naar werk. Sinds enkele maanden organiseert de regering een heuse jacht op de werklozen (waarbij met de jongeren wordt begonnen) om hen om het even welke job onder om het even welke voorwaarde te laten aanvaarden. De jacht op de werklozen raakt niet enkel de werklozen, het is een aanval op alle arbeiders omdat de arbeidsvoorwaarden van iedereen die zullen aangepakt worden. Daarom hebben wij, samen met de jongerenorganisaties van de vakbond, mee het initiatief genomen om een Jongerenmars voor Werk te organiseren op 19 maart. Om van die betoging een succes te maken, willen we lokale comités opzetten in de scholen en de bedrijven. Waarom niet bij de MIVB? Als je geïnteresseerd bent, aarzel dan niet om ons te contacteren.

    Nochtans gebeurt hetzelfde bij de MIVB: de chauffeur moet vertragingen (die niet afhankelijk zijn van zijn wil) inlopen en zijn pauze van 20 minuten vervalt! Het verschil is dat er bij VW duizenden arbeiders aan de band staan, terwijl bij de MIVB de chauffeur alleen staat als hij het moet uitleggen aan de dispatching. Anders gezegd, het zijn de chauffeurs die gegijzeld worden door huidige systeem.

    De zekering doen springen?

    Tijdens de staking van 29 oktober gaven de politieke verantwoordelijken van de Brusselse regio aan dat ze “een laatste kans” wilden geven aan Flausch, de directeur-generaal van de MIVB. In een elektrisch circuit springt de zekering als de druk te groot wordt. Zal Flausch de rol van zekering spelen om het sociaal conflict op te lossen? Als een zekering springt is het omdat er iets mis is in het elektrisch systeem: het volstaat niet om de zekering te veranderen, het elektrisch systeem moet eerst hersteld worden. Het is niet van belang of de positie van Flausch zal in stand gehouden worden, misschien zal hij door iemand anders vervangen worden aan het hoofd van de MIVB. Het belangrijkste is echter dat moet worden ingegaan op de eisen van de arbeiders.

    Vasthouden aan het eisenplatform

    De reistijden, het voorin opstappen en de weigering om interimarbeiders in te zetten, zijn een aantal van de belangrijkste eisen. Op het punt van de interimarbeiders is het belangrijk te weten dat deze in het algemeen onvoldoende op de hoogte gebracht worden van de veiligheidsvoorschriften. Bovendien zijn ze bereid om alles te aanvaarden uit vrees om hun contract niet verlengd te zijn, waardoor ook slechte arbeidsvoorwaarden aanvaard worden. Dat zou leiden tot slechtere arbeidsvoorwaarden voor iedereen: zowel de interimarbeiders als de vaste werknemers van de MIVB.

    Naar een actieplan voor de openbare diensten

    De strijd van de postbodes tegen het personeelstekort en tegen Georoute, is dezelfde strijd als die bij de MIVB: een verzet tegen de aftakeling van de arbeidsvoorwaarden veroorzaakt door de kapitalistische logica in een openbare dienst. We kunnen niet winnen als iedereen alleen strijd levert in zijn sector. We kunnen niet winnen met een staking die depot per depot plaatsvindt, postkantoor per postkantoor. Daarom stellen we voor de vakbondsleden bij de MIVB en De Post aan hun vakbonden voorstellen om gezamenlijke vergaderingen te organiseren (eventueel samen met andere openbare diensten zoals de NMBS) om een gezamenlijk actieplan op te stellen voor de werknemers van de openbare diensten. Het is enkel door een veralgemening van de strijd dat we erin zullen slagen de eisen te laten inwilligen.

  • Franstalige hogeschoolstudenten betogen in Brussel

    Vorige donderdag betoogden enkele duizenden Franstalige hogeschoolstudenten in Brussel. De Actief Linkse Studenten namen deel aan de betoging met een eigen delegatie. Ruim 40 militanten van de ALS waren aanwezig en verdeelden er onder meer het pamflet dat hieronder gepubliceerd wordt.

    ALS-pamflet

    Allen in staking op 28 oktober voor een VOLLEDIGE HERFINANCIERING VAN HET ONDERWIJS !

    Sinds eind september zijn verschillende hogescholen in staking gegaan om betere werk- en leeromstandigheden te eisen. Sinds 1996 ligt het budget van de hogescholen vast in een gesloten enveloppe, ondanks de stijging van het aantal studenten met 11%. De gevolgen zijn duidelijk: overbevolkte klassen, slecht materiaal, gebrek aan infrastructuur (klassen, gebouwen), gebrek aan personeel… Aan de universiteiten worden de sociale verworvenheden van de studenten op dezelfde wijze aangevallen: verhoging van de inschrijvingsgelden voor bijna-beursstudenten, afschaffing van de splitsing van het inschrijvingsgeld, privatisering van de sociale diensten voor de studenten (koten, resto’s, …).

    Sedert 20 jaar voeren de traditionele partijen een besparingsbeleid in het onderwijs. Het gedeelte van het budget bestemd voor het onderwijs daalde van 7% in 1980 naar 5,9% vandaag. Dit betekent een verlies van 3 miljard euro per jaar. Dit werpt een ander licht op de zogenaamde herfinanciering van het onderwijs die slechts 1 miljard euro per jaar zal voorzien vanaf 2006, en 100 000 euro vanaf dan tot 2010.

    De middelen voor het onderwijs zullen verder blijven dalen. En het zijn vooral de hogescholen die het meest onder deze onderfinanciering lijden, die alle niveaus van de beide gemeenschappen aantast. De aanvallen van de regering op het onderwijs, maar ook de andere openbare diensten zullen blijven toenemen.

    Daarom is een volledige financiering van het onderwijs op alle niveaus nodig. Zonder dit, zal niet enkel elk budget ontoereikend zijn, maar ook ten koste gaan van de andere niveaus van het onderwijs, of van een andere sector van de gemeenschap.

    Sp.a heeft het onderwijs in hun verkiezingscampagne als prioriteit naar voor geschoven. Maar in de regering doet ze het tegenovergestelde. Het budget voor het hoger onderwijs van 2004 is gedaald ten opzichte van 2003, en Vandenbroucke kondigt een loonstop aan voor het onderwijspersoneel (en de Non Profit). Aanvallen tegen de studenten en professoren vonden al plaats in ’96, toen minister Onkelinx 3000 posten onder het onderwijzend personeel schrapte langs Franstalige kant. De 8 maanden staking die volgden op deze aanvallen hebben niet gebaat, niet omdat dit de verkeerde methode was, maar omdat de proffen en studenten geïsoleerd bleven. Daarom roepen wij op tot eenheid van personeel, proffen en studenten.

    We moeten ook het verband leggen met de rest van de aanvallen van de burgerij tegen de jongeren en arbeiders: jacht op werklozen, loonbevriezing, aanval op de pensioenen en brugpensioenen, arbeidsduurverlenging, privatisering van alle openbare diensten, dit is het besparingsprogramma dat de burgerij wil. De regeringen staan klaar om het uit te voeren.

    De herstructureringsplannen bij de overheidsbedrijven de Post, de MIVB, de NMBS, en de Non Profit, gepaard gaande met chronische onderfinanciering en massale afdankingen behoren tot hetzelfde plaatje. Ook in de industrie regent het faillissementen en ontslagen (DHL, General Motors, Ford,…). We moeten onze krachten verenigen!

    Allen samen kunnen we een sterk tegenoffensief organiseren van studenten, werklozen en arbeiders. We kunnen een socialistische oppositie uitbouwen tegen het kapitalisme. Sluit aan!

    De hogeschoolstudenten zijn de laatste weken de strijd aangegaan om hun rechten te verdedigen. Ze kregen daarbij de steun van de professoren. Op 8 oktober bracht een manifestatie al 6000 mensen op de been uit de hogescholen en universiteiten van heel de Franstalige gemeenschap. De 22e protesteerden ze met 1000. Om de beweging te verbreden moeten we ons organiseren via Algemene Studenten Vergaderingen om vertegenwoordigers van de strijd te verkiezen, die op elk moment afzetbaar zijn. Het zijn zelden zij die verkozen zijn om cantussen en randactiviteiten te organiseren, die klaar staan om de beweging in handen te nemen, noch hen die zijn aangeduid door de directies of die trots zijn op hun lobbyervaring. We hebben echte, democratisch verkozen vertegenwoordigers van de basis nodig.

    Voer campagne met ons voor een nieuwe Jongerenmars voor werk en tegen racisme!

    Als we de maatregelen van de regering willen stoppen en tot echte oplossingen voor de stijgende werkloosheid en een verslechtering van de arbeidsmarkt willen komen, dan moeten we een krachtsverhouding opbouwen. In ’82 en ’84 waren er jongerenmarsen voor werk en tegen de anti-sociale plannen van de regering. We denken dat het vandaag nodig is deze strijdbare tradities terug op te nemen. In dit kader hebben we met de LSP / MAS het initiatief genomen voor een nieuwe Jongerenmars voor werk en tegen racisme op 19 maart 2005.

    Contacteer ons als je wil meedoen aan deze campagne ( bijvoorbeeld om een mobilisatiecomité op te zetten in je school)

    – Massale en structurele herfinanciering van het onderwijs op alle niveaus !

    – Geen inmenging van bedrijven in het onderwijs !

    – Gratis en degelijk onderwijs voor iedereen !

    – Allen verenigd ( hogeschool- en universiteitsstudenten, arbeiders, werklozen) tegen de anti-sociale aanvallen van de regering !

    – Degelijke jobs met degelijke lonen voor iedereen !

    – Voor een nieuwe arbeiderspartij die de arbeiders en jongeren verdedigt !

    Actief Linkse Studenten / Etudiants de Gauche Actifs is een politieke studentenorganisatie gebaseerd op een duidelijk anti-kapitalistisch programma. We organiseren de studenten, die op hun hogescholen en universiteiten, actief willen deelnemen aan de verdediging van hun rechten als student. We eisen in de eerste plaats gratis en kwaliteitsvol onderwijs voor iedereen. Maar ons gevecht gaat verder dan het onderwijs alleen. We willen ons in een bredere antikapitalistische context organiseren. Samen bediscussiëren we een alternatief op het kapitalistisch systeem en de middelen om theorie en actie te verbinden.

    We strijden tegen elke vorm van discriminatie (racisme, seksisme, homofobie, …), die de kwalen van een systeem weerspiegelen, dat incapabel is om de sociale problemen op te lossen. Al deze strijdbewegingen (antiglobaliseringsbeweging, anti-oorlogsbeweging, …) kunnen niet los gezien worden van de algemene strijd die de arbeidersklasse voert tegen het kapitalisme, en strijd waar jongeren een rol in te spelen hebben. Daarom moeten we politieke strijdorganen creëren op onze scholen en universiteiten, om jongeren ertoe te brengen zich te organiseren en een socialistisch alternatief uit te bouwen.

  • Staking bij MIVB: allemaal samen om de eisen te laten inwilligen!

    De geslaagde staking van alle depots op 21 oktober, de staking in Molenbeek op woensdag, in Haren en Delta gisteren en de staking van vandaag tonen het enorme ongenoegen van ALLE chauffeurs.

    LSP-pamflet dat aan de stakingspiketten is verspreid

    Aanslag op onze gezondheid

    De chauffeurs hebben gelijk dat ze in actie komen tegen het gebrek aan personeel, de gescheiden dienstroosters, de te strakke reistijden (wat versterkt wordt door het verplicht opstappen aan de voorkant), het niet respecteren van de pauzes, de aanpassingen van de uurroosters op het laatste moment,… Dat alles vormt een aanslag op de gezondheid van de chauffeurs. De twee recente ernstige ongelukken op de tramlijnen 44 en 39 hebben aangetoond dat het bovendien ook ten koste gaat van de veiligheid van de passagiers. En ondanks alles houdt de directie vast aan haar beleid! Hoe valt dat te verklaren?

    Er is een personeelstekort bij de MIVB en bij De Post, en toch zijn duizenden jongeren wanhopig op zoek naar werk. Sinds enkele maanden organiseert de regering een heuse jacht op de werklozen (waarbij met de jongeren wordt begonnen) om hen om het even welke job onder om het even welke voorwaarde te laten aanvaarden. De jacht op de werklozen raakt niet enkel de werklozen, het is een aanval op alle arbeiders omdat de arbeidsvoorwaarden van iedereen die zullen aangepakt worden. Daarom hebben wij, samen met de jongerenorganisaties van de vakbond, mee het initiatief genomen om een Jongerenmars voor Werk te organiseren op 19 maart. Om van die betoging een succes te maken, willen we lokale comités opzetten in de scholen en de bedrijven. Waarom niet bij de MIVB? Als je geïnteresseerd bent, aarzel dan niet om ons te contacteren.

    Het beheren van een openbare dienst volgens kapitalistische logica?

    Het volstaat om de schandalige verklaringen van Flausch in de media tegen de staking te lezen om dit te begrijpen. Flausch komt uit de private sector en meent dat hij een openbare dienst als de MIVB moet beheren volgens een kapitalistische logica: zoveel mogelijk trams, bussen en metrostellen laten rijden… met zo weinig mogelijk personeel. Zo wil men van de MIVB een bedrijf maken dat winst opbrengt, om vervolgens de mogelijkheid te hebben om het te verkopen aan de privé.

    Dat is de reden waarom de MIVB vandaag opgesplitst is in 3 onderdelen (tram, bus, metro) die elk op zich winstgevend moeten zijn. Dat is de reden waarom het verplichte opstappen aan de voorkant op de bus is ingevoerd: het verhogen van de verkoop van tickets door aan de chauffeurs te vragen om twee jobs tegelijk te doen voor één loon. We mogen niet vergeten dat er in het verleden zowel een chauffeur als een ticketverkoper aanwezig waren.

    De kapitalistische logica is er voor alles op gericht om winst te maken, niet op het beheren van een openbare dienst. In werkelijkheid moet niet enkel rekening gehouden worden met het aantal verkochte tickets, maar ook met het feit dat het openbaar vervoer globaal minder kost aan de gemeenschap dan de duizenden wagens in de straten van Brussel (ongevallen, tijdsverlies, vervuiling,…)

    Daarom moet een belangrijk deel van de werkingsmiddelen van de MIVB komen van de financiering door de publieke macht. Bij de MIVB is de kapitalistische logica van Flausch dezelfde als deze van de directie bij De Post waar men zich voorbereidt op een partnerschap met de privé. Dat is waarom bij De Post een nieuw distributiesysteem (Georoute) wordt ingevoerd waartegen alle postbodes protesteren.

    Allen samen!

    Om ervoor te zorgen dat de eisen ingewilligd worden, is er eenheid nodig bij de staking. Eerst en vooral eenheid onder alle arbeiders van de MIVB over de drie vakbonden heen. De beste strijdmethode is het platleggen van het volledige net. Dat is het enige middel dat effect zal hebben. Het feit dat duizenden reizigers te laat komen op hun werk zorgt voor een enorme druk op de directie van de MIVB die geconfronteerd wordt met verwijten van patroons uit de privé. (Die gebruikers die zich uitspreken tegen de staking, zijn veelal de eersten die zich niet durven uitspreken tegen hun patroon.) De acties met een “nultarief” hebben weinig effect: voor de abonnees verandert er niets, het is niet te controleren of alle chauffeurs de oproep volgen, het is geen manier om te mobiliseren (want weinig zichtbaar) en het heeft geen effect op de privé-bedrijven. We hopen dat de ACV-leden die voor deze actiemethode gestemd hebben zich achter de staking scharen die gestemd werd door de ACOD-leden.

    Naar een staking in de openbare diensten

    De strijd van de postbodes tegen het personeelstekort en tegen Georoute, is dezelfde strijd als die bij de MIVB: een verzet tegen de aftakeling van de arbeidsvoorwaarden veroorzaakt door de kapitalistische logica in een openbare dienst. We kunnen niet winnen als iedereen alleen strijd levert in zijn sector. We kunnen niet winnen met een staking die depot per depot plaatsvindt, postkantoor per postkantoor. Daarom stellen we voor de vakbondsleden bij de MIVB en De Post aan hun vakbonden voorstellen om gezamenlijke vergaderingen te organiseren (eventueel samen met andere openbare diensten zoals de NMBS) om een gezamenlijk actieplan op te stellen voor de werknemers van de openbare diensten. Het is enkel door een veralgemening van de strijd dat we erin zullen slagen de eisen te laten inwilligen.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop