Your cart is currently empty!
Category: Lokaal – Antwerpen
-
Antwerpse actie: sociaal werk is niet te koop!
Voor de tweede keer op een maand tijd werd in Antwerpen geprotesteerd tegen de vermarkting van een deel van het sociaal werk. Onder meer inloophuis ‘De Vaart’ dat in opvang van daklozen voorziet, wordt hiermee bedreigd. Het duurt jaren om een degelijke band met gebruikers op te bouwen, maar de stad Antwerpen wil alle ervaring overboord gooien om de private sector binnen te halen in het sociaal werk. Tot wat dit kan leiden, zagen we al met het forensisch psychiatrisch centrum in Gent dat privé uitgebaat wordt en niet aan de normen voldoet.
Enkele tientallen personeelsleden en gebruikers kwamen gisteravond samen op het Mechelseplein in Antwerpen, voor de kantoren van het OCMW waar later op de avond een OCMW-raad plaatsvond. Ze herhaalden de boodschap van de actie eind mei: sociaal werk is niet te koop. Deze actie kreeg de steun van beide vakbonden die elk een spreker hadden. Er werd ook gesproken door activisten van het Sociaal Werk Actie Netwerk (SWAN). In maandblad ‘De Linkse Socialist’ hadden we vorige maand (juni) een interview over deze kwestie, je kan dit interview hier lezen.
Onder de foto’s vind je het pamflet dat LSP op de actie verspreidde met nadruk op het belang van de uitbouw van de strijd op de werkvloer, het actieplan van de vakbonden biedt daar een uitstekende kans toe.
[divider]
Pamflet van LSP
De plannen van Fons Duchateau, schepen van sociale zaken, om in Antwerpen in 2017 een deel van het sociaal werk op de markt te gooien, zijn ronduit onaanvaardbaar! De voorbeelden in binnen- en buitenland toonden al aan dat enkel de winstcijfers van de private investeerders hier beter van worden.
Duchateau loopt niet hoog op met de sociaal werkers, dat werd duidelijk in het interview in de Gazet van Antwerpen. Om ons in een slecht daglicht te stellen, schrok hij er niet voor terug om een loopje met de werkelijkheid te nemen. Het is absurd om de schuld voor de aanwezigheid van 200 langdurige daklozen in Antwerpen bij de sociaal werkers te leggen. Het is toch niet onze verantwoordelijkheid dat er een torenhoog tekort is op de private en sociale huurwoningenmarkt met de daaraan verbonden hoge prijzen?!
Voor 2017 wordt er al een klein aantal projecten getenderd. Maar voor Duchateau is dit slechts een begin. In de komende jaren zullen verschillende projecten binnen de beleidsdomeinen wonen, (kinder-)armoede en drugs volgen. Het is niet uitgesloten dat andere steden en gemeenten alsook de Vlaamse overheid zijn plannen overnemen.
De eerste twee acties zijn een stap in de goede richting. Het maakt het stadsbestuur duidelijk dat we hun plannen niet zomaar aanvaarden. Maar het zal niet genoeg zijn. We moeten ervoor zorgen dat het protest zo breed mogelijk gedragen wordt. Dat betekent in de eerste plaats dat we alle betrokken werkingen moeten meekrijgen (CAW, Samenlevingsopbouw, Free-Clinic,…). Dat kan enkel door hen voldoende te informeren. Het actieplan van de vakbonden biedt daar een uitstekende gelegenheid voor. SWAN greep de staking van 24 juni al aan om langs verschillende werkingen van het CAW en Samenlevingsopbouw langs te gaan om met hulpverleners en cliënten te discussiëren. Dit kan men doorzetten doorheen de zomer in opbouw naar een grote algemene personeelsvergadering over de organisaties heen in september. Het zal belangrijk zijn om concrete solidariteit op te bouwen met de collega’s uit andere organisaties en sectoren zoals de gehandicaptenzorg. Zij worden uiteindelijk met hetzelfde vermarktingsbeleid geconfronteerd. De cliënten hebben een belangrijke plaats in de beweging. De petitie van een aantal van hen om hun inloopcentrum De Vaart open te houden, maakt het moeilijk voor Duchateau om te doen alsof de maatregel er in het belang van de cliënten is. Ook het manifest ondertekend door 88 professoren, docenten en onderzoekers versterkt de beweging.
Dit stadsbestuur heeft een fundamenteel andere visie op sociaal werk. Ze wilt de problemen niet oplossen, maar via een repressief beleid uit het straatbeeld krijgen. We kunnen niet wachten tot de verkiezingen in 2018 om tot een ander beleid te komen . In 2 jaar tijd zou het huidig bestuur immers nog heel wat schade kunnen aanrichten.
Van de aanval op de langdurige zieken, de Turteltaks, tot de afschaffing van de medische waarborg. Op alle niveaus voert deze coalitie (N-VA, CD&V en Open-VLD) zware besparingen door. Ze zal niet stoppen tenzij we haar ten val brengen. Het actieplan van de vakbonden biedt daar een kans toe. Ons protest daaraan koppelen kan het alleen versterken. Op 29 september is er een nationale vakbondsbetoging in Brussel. Laat ons mobiliseren voor een grote delegatie van sociaal werkers en cliënten op die betoging om duidelijk te maken dat ook wij dit beleid niet aanvaarden. Sociaal werk is immers niet te koop!
-
Nieuwe actie tegen vermarkting sociaal werk in Antwerpen
Komende donderdag is er een nieuwe actie tegen de vermarkting van het sociaal werk in Antwerpen. Op vrijdag 1 juli verwacht men de offertes voor de vermarkting van verschillende sociale voorzieningen. Daarom wordt op donderdagavond voor het OCMW actie gevoerd. Afspraak om 18u op het Mechelsplein. Hieronder de oproep voor die actie.-> Verslag van de eerdere actie aan de gemeenteraad
-> Interview uit ons maandblad
[divider]
Marktlogica hoort niet thuis in de zorg voor mensen. Toch zet het Antwerpse stadsbestuur sociale voorzieningen op de markt: van het inloophuis voor thuislozen, over de arbeidszorg voor OCMW-cliënten, tot de nachtopvang van daklozen of zelfs de psychologische hulp bij familiaal geweld. En andere zullen volgen. Antwerpen is duidelijk een testcase: wat hier gebeurt, wordt morgen uitgerold in Vlaanderen.
Op vrijdag 1 juli verwacht men de offertes. Stad en OCMW hopen en verwachten dat ook commerciële spelers zich aanbieden. Biedingen worden afgewogen op prijs en kwaliteit. Maar de kwaliteitscriteria zijn tot vandaag niet uitgeklaard.
De keuze voor vermarkting roept in het sociale werkveld veel vragen op en stuit op breed verzet. Op korte termijn staat de kwaliteit van het sociaal werk op de helling.
De vermarkting gaat in tegen de nodige continuïteit. Een voorziening zoals De Vaart, het inloopcentrum voor thuislozen, werkt al jaren binnen het Centrum voor Algemeen Welzijnswerk. Door die continuïteit is een lange termijn aanpak mogelijk. Dat is ook nodig. Zonder continuïteit geen kwaliteit in het sociaal werk.Vermarkting betekent meteen minder kwaliteit in duurdere en minder toegankelijke voorzieningen. Op termijn betekent dat een hogere factuur voor de samenleving. Op de markt staat de winst centraal, niet de kwaliteit van de zorg. Sociaal werk vraagt professionele kennis, inzichten, vaardigheden en attitudes. Maximaliseren van de winst is alleen mogelijk door de kost voor de cliënt te verhogen. En vooral door te besparen op personeel: minder mensen, met lagere opleiding en minder ervaring.
Vermarkting vervangt samenwerking door concurrentie. En concurrenten schermen de informatie af in het belang van de eigen marktpositie. Die verschraling leidt tot immobilisme en bedreigt de maatschappelijke effectiviteit van de voorzieningen.
Welke verbeteringen verwacht de lokale overheid eigenlijk in de werking van sociale voorzieningen als ze worden overgenomen door een andere sociaal werk organisatie of door een commerciële speler? Op die vraag geeft de lokale overheid tot vandaag geen antwoord.Op donderdagavond 30 juni om 18:30 protesteert het Sociaal Werk ActieNetwerk tegen deze gang van zaken aan het hoofdkantoor van het Antwerpse OCMW (Mechels Plein).
De actie krijgt ook deze maal de steun van de vakbonden LBC en BBTK.Het kan anders!
Het Sociaal Werk ActieNetwerk kiest voor het maximaliseren van welzijn, niet voor het maximaliseren van winst.
We kiezen voor sociaal werk waarbij de kwaliteit van de hulpverlening centraal staat. En dit met de inbreng van alle betrokkenen: gebruikers en cliënten, sociale werkers, experten, studenten en partnerorganisaties. -
Politieke aanval op stakingsrecht in Antwerpse haven
Gewapende macht van het patronaat ingezet door rechts stadsbestuur

Het antwoord van Bart De Wever op het democratisch recht van collectieve actie: repressie. Het democratisch recht op collectieve actie, dat volgens Europese rechtspraak ook het zetten van stakersposten en zelfs van wegblokkades omvat, werd vandaag met harde politiehand gebroken in de Antwerpse haven. De grote middelen werden ingezet: verschillende ploegen robocops, waterkanon en ander materieel. Het doel? Het stakingsrecht breken.
Verslag en foto’s door Geert Cool
Het rechtse stadsbestuur en gelijkaardig samengestelde regering wil al langer in het offensief gaan tegen het stakingsrecht. Dat de Antwerpse havenzone bij stakingsacties telkens geblokkeerd wordt – op een georganiseerde wijze door personeel dat opgeleid is om de veiligheid in deze industriezone te garanderen – is een doorn in het oog van De Wever en co. Er werd beslist om van de ABVV-staking van 24 juni gebruik te maken om deze blokkade repressief te breken. Voorlopig is dit gelukt, een evaluatie onder syndicalisten dringt zich op om dit bij volgende acties te vermijden.
Alle vier de piketten van de Algemene Centrale in het havengebied werden één voor één door een indrukwekkende politiemacht gebroken. Het ging duidelijk om een grondig voorbereide actie. Wie heeft bevel gegeven tot deze voorbereiding en uitvoering? Wie draagt de politieke verantwoordelijkheid voor deze inbreuk op het recht op collectieve actie? Om het repressieve punt helemaal duidelijk te maken, werd de voorzitter van ABVV Antwerpen, Bruno Verlaeckt, opgepakt en vier uur vastgehouden. Een land waar de voorzitter van een vakbond die staakt tegen het regeringsbeleid wordt opgepakt op bevel van de regering waartegen wordt geprotesteerd, doet eerder aan een dictatuur denken. Deze regering laat niet alleen geen enkele ruimte voor overleg, ze wil ook nog zelf beslissen hoe het protest tegen haar beleid er moet uitzien: stilletjes en op plaatsen waar niemand het merkt. In een politiecel bijvoorbeeld.
Het stakingsrecht omvat het zetten van stakersposten. Zelfs het opwerpen van wegblokkades kan onderdeel zijn van het recht op collectieve actie. In de Antwerpse haven wordt al tientallen jaren gewerkt met stakersposten die de vier toegangspunten tot de Scheldelaan afzetten. Op 24 juni was het niet anders. De beslissing om dit te doorbreken is politiek en gericht tegen het stakingsrecht. Met het vrijmaken van de weg had het in de praktijk niets te maken. Het verkeer verliep een pak vlotter toen de politie nog niet tussengekomen was. De stakers zorgden ervoor dat iedereen netjes terug kon rijden, de files vielen mee. Tijdens de politietussenkomst, die heel wat tijd in beslag nam om onder meer elk vuurtje aan elke stakerspost te laten blussen door opgevorderde brandweer, liep het verkeer compleet in de soep met lange files en wachttijden tot gevolg. Om het verkeer was het dus niet te doen, enkel om het breken van het stakingsrecht.
We moeten hierop antwoorden. Na de zomer volgen nog stakingsacties en betogingen. Laat ons van de zomer al gebruik maken om die goed voor te bereiden en de mobilisatie drastisch op te voeren. Laten we ook nadenken over actiemiddelen waarmee we het volledige havengebied kunnen platleggen zonder dat dit relatief eenvoudig wordt gebroken met een politie-optreden zoals vandaag. Vier stakersposten met elk een 50-tal aanwezigen kunnen vrij snel gebroken worden, wat met tientallen dergelijke stakersposten? Ons belangrijkste wapen is ons aantal, laten we dat ook optimaal mobiliseren.
Het is op basis van mobilisatie en organisatie dat we democratische rechten hebben afgedwongen, we zullen ze op eenzelfde manier verdedigen tegen de gewapende macht van het patronaat en diegenen die beslissen om deze macht in te zetten.
-
Politiegeweld op Luchtbal in Antwerpen – interview met ooggetuige

Foto’s door socialisme.be Gisteravond kwam het aan de Luchtbal in Antwerpen tot incidenten. Twee dagen eerder was er een vreemde politie-interventie waarbij jongeren achterna gezeten werden en één van hen ernstig gewond raakte. Abdel moest in het ziekenhuis opgenomen worden. Zaterdagavond kwamen enkele lokale jongeren samen om te bespreken of ze hiertegen zouden reageren en wat ze zouden doen. De politie kwam eens te meer erg gewelddadig tussen. We spraken met de moeder van één van de jongeren die gefouilleerd werd. Zij zag vanuit haar appartement alles gebeuren.
“Ik weet niet waar ik moet beginnen. Ik ben gefrustreerd en ontgoocheld tegelijk. Wat ik zag was onwaarschijnlijk. Ik ben erg kwaad als ik denk hoe die jongeren zich nu moeten voelen als slachtoffers van het politiegeweld. Iedereen weet dat het ramadan is, een heilige maand voor moslims. We eten de hele dag niet om onze wil te versterken en om te weten wat honger en armoede betekent. Het moet ons lichaam en ziel zuiveren. Het vasten begint ’s ochtends vroeg en duurt tot zonsondergang. Na 22u30 kunnen we terug eten. Rond 3 uur ’s nachts wordt nogmaals gegeten. Veel mannen en jongeren willen wakker blijven en maken na Iftar een wandeling of staan buiten te roken. Het Cultureel Centrum Luchtbal besloot tijdens de ramadan op te blijven zodat de jongeren er kunnen verzamelen in plaats van op straat rond te hangen.
“Donderdagavond zei mijn zoon dat hij met vrienden in het Cultureel Centrum wou samenkomen. Hij trok ernaar toe, maar was al snel terug thuis. Hij zei dat de politie de container voor de jongeren aanviel. In het CC is er een ‘container’ met een playstation en andere activiteiten voor jongeren. Eerst dacht ik dat enkele jongeren misschien iets fout deden. Maar niemand had enig idee wat dit dan wel geweest was. Vrijdagmorgen hoorden we dat een van de opgepakte jongeren ernstig gewond was, zijn oogkas was gebroken door het politiegeweld. Het gaat om een jongen die sinds zijn geboorte oogproblemen heeft en 40% blind is, de 22-jarige Abdel.“Ik was geschokt: dit kon mijn zoon geweest zijn. Abdel heeft geen strafblad. Toen de politie de jongeren aanviel, waren die bang en begonnen ze vanuit een reflex weg te lopen. Abdel moest naar het ziekenhuis voor verdere behandeling. Hij is in shock en blijft zich afvragen waarom hij opgepakt werd.
“Het is niet voor het eerst dat jonge moslims aangepakt worden. Zo was er eerder het incident met de jonge Yassine die in het Wijnegem Shopping Center werd opgepakt en nog steeds geen antwoord kreeg op de vraag waarom dit gebeurde. Nu is het verhaal van Abdel opgepikt door verschillende kranten, maar ook daar zien we discriminatie en racisme. Sommige kranten spraken van een vuurgevecht of confrontaties waarop de politie aanviel. Ik woon vlakbij en kan bevestigen dat ik geen enkel schot hoorde. Mijn zoon vertelde me dat er in de container gewoon op de playstation gespeeld werd. Alle kranten moesten bevestigen dat er geen wapens gevonden waren. Maar ondertussen hadden ze wel de toon gezet. Op de Luchtbal leven mensen van diverse afkomsten samen. Misschien hebben sommige jongeren er een strafblad, maar van onderlinge gevechten of schietpartijen is hier geen sprake.
“Er was geen enkel protest naar aanleiding van het geweld tegen Abdel. Maar dan kwamen er via facebook oproepen om samen te komen om over een protestactie te discussiëren. Er zou zaterdagavond samengekomen worden. Rond 18u passeerde ik aan het Tampicopark met mijn dochter van 9 jaar. Er waren enkele jongeren die spraken over het politiegeweld. Ik liet mijn dochter in het park spelen en ging naar huis. Maar dan zag ik plots dat er 10 politiewagens in de straat stonden en dat ze de straten blokkeerden. Het leek alsof ze een internationale bende kwamen oprollen. Uiteraard probeerde ik zo snel mogelijk terug te gaan naar het park waar mijn dochter was en ik stuurde een sms naar mijn zoon om naar daar te komen. We zaten in het park en zagen hoe de agenten enkele jongeren oppakten. Waarom gebeurde dit?
“Toen een jongeman riep: ‘zeg me eerst wat ik misdaan heb’, werd hij nog brutaler aangepakt door de politie die hem als een zak aardappelen in de politiewagen gooide. Mijn dochter en andere kleine kinderen waren erg bang, ze begonnen te huilen en wilden naar huis. Ik ging ook naar huis en onderweg vroeg ik mijn zoon om wat drank te kopen voor de winkels sloten. Hij ging naar de winkel op 200 meter van ons appartement, maar toen hij daar buitenkwam stond het vol politie.“Hij moest op zijn knieën zitten met de handen achter het hoofd en werd grondig gefouilleerd. Toen ze niets vonden, zeiden ze: ‘Ga naar huis, dat ik je lelijk gezicht niet meer op straat zie.’ Mijn zoon zei dat hij het recht heeft om op straat te zijn, maar de agent zei: “Zwijg, nog één woord en ik breek je gezicht.” Tijdens het fouilleren werd mijn zoon verweten dat hij vreemdeling is.
“Wat wordt er met de komende generaties gedaan? Met haat en discriminatie worden ze geconfronteerd. Nog steeds is er van geen enkele arrestatie duidelijk waarom dit gebeurde. Je kan toch niet zomaar iemand oppakken die voetbalt? Er moet toch iets van misdrijf zijn? Er zijn effectief jongemannen met een strafblad wegens diefstal of vechtpartijen. Als je naar de achtergrond van de meesten kijkt, zouden ze meer hebben aan psychologische hulp en een degelijke job dan aan een gevangenis. De enige misdaad van deze jongeren in de Luchtbal is dat ze in een arme buurt geboren zijn en ouders van vreemde afkomst hebben. Na de aanslagen in Brussel krijgt de politie blijkbaar alle bevoegdheden en wordt daar misbruik van gemaakt. We zagen het ook al tegen vreedzame activisten aan de Beurs in Brussel of nog bij het vakbondsprotest.
“Dit kan tot gevaarlijke toestanden leiden. Gefrustreerde jongeren en politiegeweld kunnen de situatie uit de hand doen lopen. Het systeem versterkt dit, er wordt wel geïnvesteerd in oorlog en repressie, maar niet in onderwijs en werk. Samen met de vluchtelingencrisis versterkt dit racisme. De kloof tussen jongeren van ‘vreemde afkomst’, veelal in België geboren jongeren, en het administratieve systeem in dit land wordt groter. Ook ENAR (Europees netwerk tegen racisme) stelt vast dat er in België “aanhoudende ongelijkheid is met een onmiskenbare hiërarchie van socio-economische posities.” Mensen van Maghreb-afkomst hebben daarbij de minste kansen op werk en een toekomst. Zwarte Afrikanen volgen. Deze ongelijkheid was er al toen het economisch goed ging, wat zal het worden nu het slecht gaat? De arbeidsmarkt is doorweven met racisme, moeten studies erkennen. En dan komen daar nog incidenten als dat op de Luchtbal bij.”
Protest tegen dit politiegeweld mogen we niet enkel aan de jongeren uit de buurt overlaten, het belangt ons allemaal aan. Er is nood aan een onafhankelijk onderzoek naar het optreden van de politie op de Luchtbal deze week, ook de lokale bevolking moet daarbij betrokken worden. Daarnaast moeten we actief opkomen tegen racisme. Dit betekent vechten voor degelijk onderwijs en toegang tot goede jobs voor iedereen, los van afkomst. Het vereist meer publieke investeringen en een economie ten dienste van de meerderheid van de bevolking in plaats van de winst van slechts enkelen. Vandaag vallen er binnen dit systeem steeds meer mensen uit de boot en dat gaat gepaard met meer repressie.
-
Sociale sector komt op straat in Antwerpen
Ondanks het vreselijke weer maandagavond werd toch actie gevoerd aan de Antwerpse gemeenteraad. Het voorstel van schepen Duchateau om een deel van het sociaal werk op de markt te gooien, botst op verzet van personeel en cliënten. Dat gebruikers van inloopcentrum ‘De Vaart’ maar liefst 3000 handtekeningen met een petitie verzamelden, werd sterk benadrukt.Er waren enkele sprekers die uitlegden wat de plannen van het stadsbestuur concreet inhouden en waarom dit nefast is. Maar er werd ook verder gekeken dan deze actie. Zo verwees Hannes van Sociaal Werk Actie Netwerk (SWAN) naar het ongenoegen in tal van andere sectoren en het actieplan van de vakbonden waar het protest van het sociaal werk zich bij kan aansluiten, onder meer door met een groep aan de betoging van eind september deel te nemen.
De uitgeregende actie eindigde met een muzikaal intermezzo. Slongs Dievanongs verwende de aanwezigen met wat muziek. Hiphop is muziek van de onderdrukten, zei ze. En dus bracht ze ‘Sta vandaag op voor morgen’. De regen was spelbreker voor de actie, maar dit was slechts het begin.[divider]
Standpunt LSP Antwerpen: ‘Sociaal werk niet te koop’
De plannen van Fons Duchateau, schepen van sociale zaken, om in Antwerpen in 2017 een deel van het sociaal werk op de markt te gooien, zijn ronduit onaanvaardbaar! De voorbeelden in binnen- en buitenland toonden al aan dat enkel de winstcijfers van de private investeerders hier beter van worden.
Duchateau loopt niet hoog op met de sociaal werkers, dat werd duidelijk in het interview in de Gazet van Antwerpen. Om ons in een slecht daglicht te stellen, schrok hij er niet voor terug om een loopje met de werkelijkheid te nemen. Het is absurd om de schuld voor de aanwezigheid van 200 langdurige daklozen in Antwerpen bij de sociaal werkers te leggen. Het is toch niet onze verantwoordelijkheid dat er een torenhoog tekort is op de private en sociale huurwoningenmarkt met de daaraan verbonden hoge prijzen?!Voor 2017 wordt er al een klein aantal projecten getenderd. Maar voor Duchateau is dit slechts een begin. In de komende jaren zullen verschillende projecten binnen de beleidsdomeinen wonen, (kinder-)armoede en drugs volgen. Het is niet uitgesloten dat andere steden en gemeenten alsook de Vlaamse overheid zijn plannen overnemen.
Deze eerste actie is een stap in de goede richting. Het maakt het stadsbestuur duidelijk dat we hun plannen niet zomaar aanvaarden. Maar het zal niet genoeg zijn. We moeten ervoor zorgen dat het protest zo breed mogelijk gedragen wordt. Dat betekent in de eerste plaats dat we alle deelwerkingen van het CAW moeten meekrijgen. Dat kan enkel door hen voldoende te informeren. Het actieplan van de vakbonden biedt daar een uitstekende gelegenheid voor. Laat ons met de vakbonden, SWAN en iedereen die wilt helpen de algemene staking van 24 juni aangrijpen om langs alle afdelingen van het CAW Antwerpen te gaan om met onze collega’s te discussiëren.
Het zal belangrijk zijn om concrete solidariteit op te bouwen met de collega’s uit andere organisaties en sectoren zoals de gehandicaptenzorg. Zij worden uiteindelijk met hetzelfde besparingsbeleid geconfronteerd. De cliënten hebben een belangrijke plaats in de beweging. De petitie van een aantal van hen om hun inloopcentrum De Vaart open te houden, maakt het moeilijk voor Duchateau om te doen alsof de maatregel er in het belang van de cliënten is.
Dit stadsbestuur heeft een fundamenteel andere visie op sociaal werk. Ze wilt de problemen niet oplossen, maar via een repressief beleid uit het straatbeeld krijgen. We kunnen niet wachten tot de verkiezingen in 2018 om tot een ander beleid te komen. In 2 jaar tijd kan het huidig bestuur nog heel wat schade kunnen aanrichten.
Van de aanval op de langdurige zieken, de Turteltaks, tot de afschaffing van de medische waarborg. Op alle niveaus voert deze coalitie (N-VA, CD&V en Open-VLD) zware besparingen door. Ze zal niet stoppen tenzij we haar ten val brengen. Het actieplan van de vakbonden biedt daar een kans toe. Ons protest daaraan koppelen kan het alleen versterken. Op 29 september is er een nationale vakbondsbetoging in Brussel. Laat ons mobiliseren voor een grote delegatie van sociaal werkers en cliënten op die betoging om duidelijk te maken dat ook wij dit beleid niet aanvaarden. Sociaal werk is immers niet te koop!1 juni: meeting LSP-Antwerpen
Strijden voor sociaal werk in tijden van neoliberale afbraak
Hoe verder met het verzet tegen de vermarkting van het sociaal werk? Hoe het afbraakbeleid van de neoliberalen stoppen? Hoe verbinden we deze strijd met die van het algemene actieplan tegen de rechtse regeringen?
Spreker: Hannes
Woensdag 1 juni om 19u30 in café Multatuli, Lange Vlierstraat 9. Iedereen welkom! -
Antwerpse wooncrisis: gebrek aan sociale woningen, huurprijzen: +40% op 5 jaar in Antwerpen-Noord
De uithaal van Duchateau naar CAW Antwerpen over de 200 langdurige daklozen is op z’n minst hypocriet te noemen (zie het interview met twee sociaal werkers dat vandaag op socialisme.be verscheen). De verantwoordelijkheid legt hij volledig bij de sociale sector die “vastgeroest” is en niet meer “scherp” staat. Op die manier gaat hij makkelijk voorbij aan de sluipende crisis op de Antwerpse huurwoningenmarkt. Een crisis waar zijn partij, de N-VA, ook maar weigert iets te doen.Door Mathias (Antwerpen)
Volgens N-VA zijn er voldoende sociale huurwoningen in Antwerpen. Van de totale huurmarkt zou er 10% uit sociale huisvesting bestaan en dus voldoen aan de Vlaamse norm. Andere cijfers spreken echter boekdelen. In Antwerpen staan er maar liefst 22 000 mensen op de wachtlijst voor een sociale woning. Bovendien wordt die wachtrij jaar na jaar langer. De afgelopen twee jaar steeg het aantal ingeschrevenen met 12%. In de praktijk wordt de 10%-norm overigens niet behaald aangezien 10% van die sociale woningen, o.a. door renovatiewerken, leeg staat.
Maar de problemen beperken zich niet tot de sociale huisvesting. De laatste jaren groeide het aanbod niet snel genoeg om de groeiende vraag op te vangen. Het gevolg zijn hoge huurprijzen en een groot aantal Antwerpse gezinnen dat het moeilijk heeft om deze te betalen. 27,8% van de gezinnen geeft meer dan 33% van hun inkomen uit aan huisvesting. Boven de 33% wordt die uitgave als problematisch tot zelfs onhoudbaar beschouwd. Het mag dan niet verbazen dat 11% van de Antwerpse huurders er in 2011 niet in slaagden om maandelijks hun huur te betalen.
Omdat de vraag groter is dan het aanbod kunnen eigenaars panden in slechte staat aan buitenproportionele prijzen verhuren. Verontrustend genoeg stijgen de prijzen van de kwalitatief slechtste huizen sneller dan het gemiddelde. In het volkse Antwerpen-Noord stegen de huurprijzen de voorbije vijf jaar met 40%. Voor een grote groep huurders wordt dit een onhoudbare situatie.
Zonder ingrijpende maatregelen zal deze trend niet omgebogen worden. Tegen 2020 verwacht men dat er 100.000 stadsbewoners bijkomen. Er is nood aan een ambitieus en uitgebreid plan voor de aanbouw van sociale woningen om aan de groeiende vraag te voldoen. Op korte termijn is er de noodzaak aan prijscontroles op de private markt om de halsbrekende stijging van de huurprijzen en halt toe te roepen.
Op het huidige stadsbestuur moeten we niet hopen om deze crisis aan te pakken. Haar beleid vormt een tikkende tijdbom voor de bevolking in Antwerpen.
-
Interview. Verzet tegen de vermarkting van het sociaal werk opbouwen!
Interview met twee sociaal werkers uit Antwerpen.
De laatste weken was het sociaal verzet niet uit de media weg te krijgen. Van de luchtverkeersleiders tot de stakende cipiers stuit de besparingsijver van de regering op hevige tegenwind. Maar ook in sectoren waar men traditioneel minder actie voert, bereikt het ongenoegen een kookpunt. In Antwerpen wil Fons Duchateau (N-VA), OCMW-voorzitter en schepen van onder meer sociale zaken, een aantal sociale voorzieningen uitbesteden aan de private sector. Sociaal werkers protesteren daartegen en roepen op tot een actie aan de gemeenteraad op maandag 30 mei. We spraken met Sanne, pas verkozen als vakbondsafgevaardigde voor het ABVV bij CAW Antwerpen, en Hannes die bij CAW werkt en lid is van het Sociaal Werk Actie Netwerk (SWAN).Interview door Mathias (Antwerpen) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Fons Duchateau beweert in de Gazet Van Antwerpen dat de sociale sector in Antwerpen niet in staat is om een aantal sociale problemen op te lossen. Wat vinden jullie daarvan?
Hannes: Die bewering is een grove belediging voor onze collega’s. Het klopt dat er in Antwerpen een 200-tal chronisch dakloze mensen zijn die zeer moeizaam uit hun situatie geraken. Niet verwonderlijk gezien de wooncrisis in onze stad. Er is een nijpend tekort aan sociale woningen, de wachtlijsten groeien en lopen op tot maar liefst zeven jaar. Het tekort laat zich ook voelen op de privémarkt waar men woningen van slechte kwaliteit aanbiedt tegen woekerprijzen.
Is de commercialisering die Duchateau voorstelt een oplossing voor het probleem?
Hannes: Door de schuld bij het CAW te leggen, maken ze ons verantwoordelijk voor de gevolgen van het structureel probleem op de woningmarkt. En dat terwijl de politiek weigert hier iets aan te doen. De N-VA zelf stelt dat men in Antwerpen de norm van 10% sociale woningen haalt en dat dit volstaat. Men zet enkel in op renovaties waardoor 10% van het totaal aantal sociale woningen op dit moment leeg staat.
Sanne: Zo’n commercialisering zal de problemen niet doen verdwijnen, integendeel. Duchateau wil deze maatregel op heel korte termijn doordrukken en houdt helemaal geen rekening met de sociale sector. Hij richt zich op de markt, maar weet eigenlijk niet hoe dit te bereiken. Er is een gebrek aan informatie. Bij de projecten zoals De Vaart [een dagcentrum voor daklozen] die in 2017 uitbesteed zouden worden, leidt dat tot onzekerheid bij personeel en cliënten. Dat heeft nu al nefaste gevolgen voor de begeleiding.
De gevolgen op langere termijn zullen dan niet mis zijn…
Sanne: De continuïteit komt onder druk. Het opbouwen van een vertrouwensband met je doelgroep is een werk van jaren. Het uitbesteden van zo’n opdracht kan dat in één klap wegvegen en er dreigt een pak ervaring en expertise verloren te gaan. Ook de werkgelegenheid zal daar onder leiden. Het CAW heeft al besloten om voorlopig enkel te werken met tijdelijke contracten. In Antwerpen is het CAW de tweede grootste werkgever voor sociaal werkers na het OCMW. Als de plannen erdoor komen, dreigen de vele studenten sociaal werk in Antwerpen de komende jaren geconfronteerd te worden met een dramatische arbeidsmarkt.
Wat hopen jullie te bereiken met deze eerste actie?
Sanne: We hopen een tegenkracht op te bouwen tegen de plannen die op tafel liggen. De argumentatie van Duchateau moet ontkracht worden. Niet alleen onder het personeel maar ook de cliënten. Een commercialisering zal niet leiden tot betere kwaliteit of begeleiding maar juist tot de verschraling van het aanbod. De gevolgen zijn verregaand.
We zijn trouwens niet de enigen die geraakt worden. In de gehandicaptensector staat men al een stuk verder met soortgelijke plannen. Bovendien worden ze daar geconfronteerd met aanvallen op de loonvoorwaarden. Hun vakbonden mobiliseren mee voor deze actie als begin van een actieplan. We moeten een gemeenschappelijk front vormen, dan staan we sterker tegen deze aanvallen.
Hannes: SWAN verwerpt het idee van een commercialisering van de zorg volledig. Het probeert bewust hulpverleners, studenten, academici en burgers te organiseren tegen de besparingen in de sociale sector. Maar we willen onszelf ook de vraag stellen hoe we als sector de mensen beter kunnen begeleiden en hoe we oplossingen kunnen aanbieden. Kortom, we willen een alternatief.
Het doel van onze sector mag niet zomaar een beheersing van de sociale problemen zijn. We moeten de mensen helpen deze te overstijgen. Maar dat kan enkel als er structureel ook de ruimte voor wordt gecreëerd. Dat betekent investeren in sociale woningen, alternatieve woonvormen, het optrekken van het leefloon en de uitkeringen boven de armoedegrens, …. Deze actie kan een opstap zijn in de strijd voor zo’n maatregelen.
Is zo’n beleid van investeringen in sociale voorzieningen te bereiken onder de huidige regering en het gemeentebestuur?
Sanne: Nee! Duchateau heeft zijn beslissing al genomen. Er is weinig respect voor overleg en eigenlijk zelfs niet voor de hulpverleners. Door het gebrek aan informatie en de onzekerheid kunnen sommigen hun werk niet meer naar behoren uitvoeren. Ze willen af van het emancipatorisch model en de marktwerking centraal zetten.
Hannes: Sommigen stellen dat we moeten wachten tot de gemeenteraadsverkiezingen in 2018. Maar dan laat je net de ruimte aan het stadsbestuur om haar plannen door te drukken. Dit moet het begin zijn van een opbouwend verzet tegen de vermarkting. We moeten daarbij bruggen slaan naar andere sectoren op Vlaams niveau. We moeten gaan naar een algemeen verzet tegen de neoliberale regering en haar plannen.
Veel succes met jullie strijd!
=> Protestactie: vanavond om 18u30 voor de Antwerpse gemeenteraad. Facebook evenement
-
Extreemrechts houdt kleinere haatmars in Antwerpen, tegenactie Hart boven Hard
Aanvankelijk werd de betoging van Pegida in Antwerpen aangekondigd als de grootste anti-islambetoging ooit in ons land. Een eerder geplande betoging in Lommel werd nochtans uitgesteld om in Antwerpen alle troepen te kunnen verzamelen. Dat opzet verdween de voorbije dagen steeds meer naar de achtergrond en werd helemaal niet waargemaakt. Pegida was met veel minder dan wat het in januari in Antwerpen bijeen kreeg: 400 naar eigen zeggen (tegenover 600 in januari), de politie hield het op 350.
De beperkte aanwezigheid leidde tot nervositeit en frustraties. Zo werd in de Lange Koepoortstraat een etalageraam vernield. Opmerkelijk overigens dat het Antwerpse stadsbestuur een dergelijke groep zomaar liet betogen in het stadscentrum en dit op een drukke winkeldag. De welwillendheid tegenover een dergelijke haatmars valt op.
Elders in de stad was er een tegenactie van Hart boven Hard. Wij ondersteunden dit initiatief, ook al zijn we niet enthousiast over de actievorm. Er was geen tegenbetoging maar een symbolische actie waarbij vergeet-me-nietjes gezaaid werden in Park Spoor Noord. Erg strijdbaar komt dat niet over, helemaal duidelijk over het antifascistische karakter is het ook niet meteen. De regenbuien vlak voor aanvang van de actie gaven een verlaten karakter aan het park dat bij goed weer gezellig druk kan zijn. Hierdoor was de actie beperkter qua aanwezigheid met een 60-tal mensen. De vele grote betogingen (van de mars tegen terreur en haat vorige week tot de anti-oorlogsbetoging morgen) in deze periode maakten een grote mobilisatie niet evident.
Gelukkig was er toch een tegenactie en staken enthousiaste vrijwilligers daar tijd en energie in. Op deze actie was er een open micro naar het voorbeeld van de ‘Nuit Debout’-acties. Het liet alle aanwezigen toe om hun mening te verkondigen. Wij ervaarden dit als een verrijking. De eerste spreker was de huidige directeur van de Dossin-kazerne die binnenkort rector van de UA wordt. Vervolgens waren er tal van sprekers, waaronder ook iemand die namens Blokbuster sprak. We hoorden onder meer activisten van Steunpunt Antifascisme en Movement X. De oproeptekst voor de actie werd eveneens naar voor gebracht.
Het is niet omdat Pegida minder volk op de been krijgt dat het gevaar geweken is. Een blik op de sociale media geeft aan dat er steeds openlijker en ongeremder racistische standpunten en zelfs dreigementen verkondigd worden. Mensen met een migratie-achtergrond die er ‘anders’ uitzien, kunnen meespreken van een toenemend racisme. Mogelijk zal extreemrechts in ons land er niet in slagen om daar meteen op te bouwen in de vorm van grotere mobilisaties, maar het is niet uitgesloten dat het er politiek gebruik van kan maken, onder meer bij verkiezingen.
Mobilisaties tegen extreemrechts zullen belangrijk blijven om antwoorden te bieden op verdeeldheid zoals racisme, seksisme of homofobie. Dit moet ons toelaten om de steun voor ons antiracistisch verzet te organiseren en in actieve strijd om te zetten. Wij koppelen dit aan verzet tegen het besparingsbeleid dat de tekorten vergroot: het paradijs van de rijken (al dan niet in Panama) wordt gebouwd op de ellende van de armen. Extreemrechts speelt in de kaart van de rijken door verdeeldheid onder de armen te versterken. Wij willen hen geen ruimte geven en komen op voor een samenleving zonder racisme, seksisme, homofobie, werkloosheid, oorlog, …
-
Stille wake in Antwerpen
De media hebben het over ruim 1100 aanwezigen. Dat is heel veel voor een actie die snel bijeen geroepen werd en voornamelijk via sociale media werd bekend gemaakt. Er was een bijzonder divers publiek aan het Antwerpse stadhuis. Jong en oud stonden er verenigd, mensen van diverse afkomsten kwamen er samen.
LSP was er uiteraard ook bij om onze boodschap van solidariteit tegen terreur en haat te verspreiden en om gewoon mee onze woede en verbijstering te delen. Laat ons de woede aangrijpen om op te komen voor iets beter, een samenleving waarin geen ruimte is voor barbarij.
Hieronder enkele foto’s van de wake.







