Campagne ROSA, Blokbuster en Actief Linkse Studenten & Scholieren organiseerden een schitterende solidariteitsactie tegen politiegeweld en racisme in de V.S. en België. We hadden alle voorbereidingen getroffen om de actie coronaveilig te laten verlopen en de veiligheid van alle deelnemers te garanderen. De meer dan 500 aanwezigen waren veiliger op het Sint-Pietersplein dan in hun lokale supermarkt.
Mathias De Clercq en zijn stadsbestuur besloten de organisatoren toch GAS-boetes te geven. Hoewel het even kan duren voor we die in de bus krijgen, zullen we er minstens twee krijgen. Die kunnen elk oplopen tot 350 euro. Dit heeft niets te maken met het naleven van coronamaatregelen, maar met repressie tegen legitiem protest. Ook in coronatijden behouden mensen het recht op protest, zie de acties van verpleegkundigen tegen premier Wilmès. Burgemeester De Clercq creëert hiermee een precedent om sociaal protest in Gent repressief af te schrikken. Dat zou hem goed kunnen uitkomen wanneer hij besparingen zou willen doorvoeren.
€700 is niet niks voor een organisatie die zonder subsidies en dus beperkte middelen werkt. We zullen de boetes dan ook aanvechten, maar van de uitkomst zijn we niet zeker. Steun jij ons solidariteitsfonds? Met dit fonds willen we deze en toekomstige boetes aanvechten of het hoofd bieden. Zo kunnen we ons financieel onafhankelijk, zonder subsidies of sponsoring, blijven verzetten tegen elke vorm van discriminatie en het kapitalistisch systeem dat erachter schuilgaat.
Elke gift, €5, €10, €20, €50 of meer, afhankelijk van je eigen situatie, is meer dan welkom. Storten kan op: BE54 5230 8095 8497 (BIC: TRIOBEBB)
Een week terug werden Nick en Bruce in elkaar geslagen omwille van hun geaardheid. Hun dappere online getuigenis lokte een stroom van verontwaardiging en solidariteit uit. Campagne Rosa nam het initiatief voor een actie, om te tonen dat de grote meerderheid van de bevolking geweld tegen LGBTQI+personen niet tolereert en om die tegenstanders van homofoob geweld actief te organiseren. We verzamelden op de Kouter voor een protest en open mic. Met 500 aanwezigen was het een groot succes.
Verslag door Koerian
Belangrijke getuigenis
Geweld maakt jammer genoeg deel uit van het dagelijks leven van veel LGBTQI+personen. In 2018 waren er 125 aangiftes van homofoob geweld, en dat is het topje van de ijsberg. Zoals een aantal sprekers aanhaalden, wordt de grote meerderheid van de gevallen niet aangegeven. Dat maakt de getuigenis van Nick en Bruce extra belangrijk en dapper. In hun speech legden ze de nadruk op de samenhorigheid tussen LGBTQI+personen en de steun die ze gekregen hadden.
Solidariteit
Verschillende sprekers benadrukten het belang van solidariteit met bewegingen tegen elke vorm van discriminatie. Homofobie is een maatschappelijk probleem, geen probleem van één cultuur of religie. De rechterzijde, Vlaams Belang en N-VA op kop, stimuleren verdeeldheid. Dat werkt dit soort gewelddaden in de hand.
Gemeenschap in strijd
Heel het protest was een uitdrukking van solidariteit onder LGBTQI+personen en haar bondgenoten tegen elke vorm van geweld of discriminatie. Boris van Campagne Rosa benadrukte de nood om die mood om te zetten in strijd voor concrete maatregelen. Legale gelijkheid is een gigantische verworvenheid van decennia LGBTQI+strijd, maar het is niet genoeg om echte gelijkheid te garanderen.
LGBTQI+eisen zijn sociale eisen
Elise, eveneens Campagne Rosa, benadrukte dat een beweging voor échte gelijkheid er één is tegen besparingen en voor sociale investeringen. Besparingen op onder andere onderwijs of Sensoa raken de LGBTQI+gemeenschap extra hard. Het voorstel van Wouter Beke om te snijden in suïcidepreventie is een gigantische slag in het gezicht van een groep waar 25% een poging tot zelfdoding achter de rug heeft. Er zijn investeringen nodig in onderwijs voor degelijke seksuele opvoeding, in vluchthuizen en begeleiding voor zij die daar nood aan hebben, in sociale huurwoningen om echt een vuist te kunnen maken tegen discriminatie op de woningmarkt, in cultuur zodat kunstenaars de ruimte krijgen maatschappelijke thema’s aan te kaarten, in gezondheidszorg voor een degelijke begeleiding van transpersonen…
Acte de présence
Gents Open Vld burgemeester Mathias De Clercq nam het woord om zijn sympathie te betuigen tegenover de slachtoffers en om zijn solidariteit aan te bieden. Nochtans is zijn partij deel van de Vlaamse regering die zich uit Unia terugtrok en een hele rits hardvochtige besparingen doorvoert. Het stadsbestuur in Gent voert geen fundamenteel ander beleid: ook op dat terrein zijn er onvoldoende investeringen in stedelijk onderwijs, sociale huisvesting, … Ook op gemeentelijk niveau zijn initiatieven mogelijk voor begeleiding of vluchthuizen. We zullen de solidariteit in woorden van De Clercq onthouden, maar ondertussen zelf bouwen aan een beweging die ingaat tegen het asociale beleid, waaronder dat van de stad Gent.
Pride is a Protest: 28/6
We willen een eerste Gents Pride Protest organiseren op 28 juni, de verjaardag van de rellen in Stonewall. Contacteer ons om deel te nemen en van Pride opnieuw een strijdbeweging te maken.
Donderdagmiddag verzamelden meer dan 150 scholieren van KA Voskenslaan (Gent) aan de ingang van hun school. Het klimaatcomité van de school ‘Vosjes voor de bosjes’ hield een actie rond de eis ‘meer, beter en gratis openbaar vervoer’.
verslag door Smilla (Gent), overgenomen vanop actieflinks.be
De scholieren waren gewapend met een spandoek voor investeringen in openbaar vervoer. Er werden flyers uitgedeeld waarin opgeroepen werd om mee te doen met het comité, en waarin de problematiek van de grote vervuilers ook hard naar voren kwam en verduidelijkt werd.
De scholieren hebben de straat bezet en het verkeer tegengehouden tot ze naar de les moesten. Enthousiast riepen ze de slogan ‘verzet verzet internationaal tegen de vervuiling van het kapitaal!’ door de megafoon. Er was een reporter van AVS aanwezig. We legden de noodzaak uit om de klimaatbeweging te bewapenen met concrete eisen.
Het comité had besloten de actie heel expliciet rond een politieke eis te laten draaien omdat ze van mening zijn dat het klimaatdebat niet langer kan draaien rond individuele levensstijlen. Het wordt dringend tijd dat we duidelijk maken waar alle vervuiling nu echt vandaan komt, waar het echt fout loopt. Dat zijn niet wij, maar grote winstgevende bedrijven. Zo zijn de 100 meest vervuilende bedrijven verantwoordelijk voor 70% van de uitstoot! We moeten ons verzetten tegen politici die zeggen dat er geen geld is voor groene investeringen door te beargumenteren dat de 8 rijkste mensen vandaag evenveel bezitten als de armste helft van de wereldbevolking: er is genoeg geld maar het zit bij een kleine rijke elite!
Het is duidelijk dat de klimaatstrijd nog niet over is en mensen nog veel moed en energie hebben! Daarom is het belangrijk dat we onze krachten organiseren om ze verder uit te bouwen. Het eerste doel van het comité is nu om opnieuw samen te komen met nieuwe scholieren, en te kijken wat de volgende stap is na een eerste geslaagde actie, op hun school maar ook op Gents niveau. Het comité zou ook een vergadering willen organiseren met comités van andere scholen, zodat de krachten gebundeld kunnen worden. Met een sociale eis als gratis openbaar vervoer probeert het comité ook werkenden te bereiken, om te tonen dat de klimaatstrijd in iedereen zijn belang is. We denken dan ook dat het fundamenteel is dat werkenden en jongeren zich samen organiseren. Jongeren kunnen door te staken in de media komen, maar het is pas als werkenden in actie komen dat we de druk kunnen opdrijven. Als zij staken, raken ze de bedrijven namelijk waar het hun het meeste pijn doet: in hun portemonnee.
Deze actie is een heel duidelijk voorbeeld van wat comités op scholen kunnen bereiken als jongeren zich van onderuit goed organiseren. Het is heel belangrijk dat als we overwinningen willen boeken binnen de klimaatstrijd dat we ons organiseren in comités, waarin we discussiëren over eisen en hoe we deze het best naar buiten kunnen dragen tijdens de klimaatacties. Om ze zo te kunnen afdwingen en echt tot overwinningen te komen.
Dus twijfel niet, start een comité op je school en bouw zo de strijd mee verder uit !!
Als je hierbij hulp wilt kan je ons altijd een berichtje sturen !!
Een maand na de verkiezingen en nog vlak voor de vakantie werd in Gent opnieuw betoogd tegen extreemrechts. Onder de slogan ‘Samen op straat tegen haat en voor een sociaal beleid’ verzamelden een kleine 500 antifascisten voor een betoging en toespraken. Het initiatief kwam er na de eerste actie na de verkiezingen: op 28 mei waren er 250 betogers in Gent. Blokbuster speelde een actieve rol in het opzetten van deze initiatieven en werd daarin gesteund door een brede waaier aan organisaties en individuen.
Het doel van deze acties is om geen ruimte te laten aan extreemrechts. “Aan de verkiezingsuitslag kunnen we niets veranderen. We kunnen wel tonen dat we de toegenomen intimidatie, haat en geweld niet tolereren.” Dat zei organisator Bart Vandersteene aan de media. Na de verkiezingen waren er al verschillende incidenten. Die onderlijnen het belang van actief antifascisme met mobilisaties op straat en discussie over de voedingsbodem van extreemrechts. Vandaar dat niet alleen tegen haat maar ook tegen het asociale beleid werd betoogd.
Deze zomer trekken we naar heel wat festivals om de steun voor antifascistisch protest te organiseren. Dit najaar komen er ongetwijfeld nog acties en in maart volgend jaar is er een tegenbetoging als de extreemrechtse studenten van NSV in Antwerpen willen betogen. Doe mee!
Actie aan de Gentse gemeenteraad op 25 februari. Foto: Jean-Marie Versyp
Een leegstaand gebouw in Gent (Vesalius) wordt tijdelijk gebruikt om daklozen en nieuwkomers op te vangen. Via tendering werd een opdracht uitgeschreven die vanuit sociaal oogpunt eigenlijk onhaalbaar was. G4SCare haalde het contract binnen. Het is niet de eerste keer dat G4SCare zich in de zorgsector inwerkt, maar hiermee is een volgende stap naar commercialisering gezet. Deze keer zijn SP.a en Groen de handelaars bij de uitverkoop. In hun verkiezingsprogramma spraken deze partijen zich uit tegen commercialisering van de zorg. Die voornemens zijn ze wel heel snel vergeten!
Artikel door Wouter (Gent) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’
Het is meer dan ooit nodig dat de samenleving en in het bijzonder de sociaal werkers reageren. Want zelfs het zogenaamd ‘progressieve’ stadsbestuur verkoopt sociaal werk aan privéaandeelhouders. De winsten voor de privé komen uit publieke middelen van en voor de bevolking. Het is diefstal ten koste van de armsten.
Op initiatief van Sociaal Werk ActieNetwerk (SWAN) en Hart boven Hard, gesteund door onder meer LSP, protesteerden op 25 februari aan de Gentse gemeenteraad een 200-tal sociaal werkers en gebruikers van de zorg tegen deze commercialisering. Zij toonden aan dat deze evolutie niet gedragen is door het middenveld van sociaal werkers. Dat staat haaks op wat Tine Heyse (Groen) beweert.
Eerder werd in Gent al geprobeerd om het sociaal werk te commercialiseren. Zo heeft men tijdelijke opvang voor vluchtelingen georganiseerd in een oude gevangenis op het water. Ook toen werd G4SCare ingeschakeld. Daar zagen we dat G4SCare een wel erg minimale dienst aanbood. Er waren tal van vrijwilligers en personeelsleden van de stad nodig om tot een beetje menswaardige hulp te komen.
Een dergelijke uitbesteding betekent dat de overheid (en dus de belastingbetaler) tweemaal betaalt: G4S keert een deel van de opbrengst via publieke middelen uit aan aandeelhouders (internationaal ging het om 334 miljoen euro in 2018) en daarnaast is er extra inzet nodig van hulpverleners, ook betaald door de gemeenschap. Er is een gelijkaardige situatie bij het Forensisch Psychiatrisch Centrum in Gent. Sinds de start van dat centrum in 2016 is een winst van 1.274.201 euro gerealiseerd, maar de hulp aan geïnterneerden is onvoldoende. Deze middelen waren beter gebruikt ten dienste van de samenleving!
We spreken beter niet over privatisering, maar over commercialisering. Want de huidige tekorten in het sociale veld van privé vzw’s zijn reeds groot met lange wachtlijsten en beperkt personeel voor grote opdrachten (onder meer door portefeuillefinanciering). Sinds 2008 hebben de crisis van het kapitalisme en het bijhorende besparingsbeleid meer mensen in de ellende geduwd. Het stopzetten van de commercialisering van zorg is nodig, maar er is meer algemeen een oplossing nodig voor de fundamentele tekorten.
Sociaal Werk ActieNetwerk kan een grote rol spelen in deze strijd. Op de werkvloer zien sociaal werkers immers de toenemende problemen. Is de PVDA bereid deze offensieve strijd zelf te activeren? Met drie verkozenen in de Gentse gemeenteraad heeft de PVDA veel potentieel maar ook een verantwoordelijkheid.
Er is momenteel twijfel over actie om de toekenning aan G4SCare terug te draaien. Wel is er een draagvlak om de tendering te stoppen. Dit is een eerste goede stap. Zo wordt ingegaan tegen Groen, dat verklaarde dat er “geen andere mogelijkheid” is. Nu schrijft het stadsbestuur projecten uit die gepaste hulp onmogelijk maken. Hulpverleningsorganisaties tekenen niet in op deze projecten, waardoor er ruimte is voor onder meer G4SCare. Organisaties worden op deze manier tegen elkaar uitgespeeld in een race to the bottom.
Ons verzet tegen tendering kunnen we best meteen koppelen aan een offensieve strijd voor publieke basisdiensten met garantie op hulp en preventie van sociale problemen. Dit kan democratisch georganiseerd worden met basiswerkers en hulpgebruikers. Sociaal werkers en ervaringsdeskundigen discussiëren momenteel in het Gentse en smeden banden om dit kracht bij te zetten. Solidariteit is nodig!
Rond 17.30 verzamelden zo’n 800 mensen zich aan de Stadshal Gent, voor de Mars Tegen Seksisme! Ze kwamen met een heel duidelijke boodschap op straat: 8 maart, Internationale Dag van de Rechten van de Vrouw, is een DAG VAN STRIJD!
Verslag vanop campagnerosa.be
‘Wij leven dagelijks de realiteit, die er een is waarbij vrouwen slachtoffer zijn van geweld en seksuele intimidatie, armoede, precarisering, victimblaming, uitbuiting en discriminatie! Wij gaan niet zitten wachten op de uitblijvende reacties van politici en bedrijven om seksisme tegen te gaan. Als we komaf willen maken met al deze vormen van structureel geweld, zullen we zelf onze strijd moeten organiseren!’, zegt Hanne van Campagne ROSA Gent tijdens de Mars. Voor de betogers was er geen twijfel aan dat 8 maart binnen deze strijd een zeer belangrijke dag is. De strijdbare geschiedenis van 8 maart en vooral ook het internationale karakter ervan gaven de betogers enorm veel energie! Anna van Campagne ROSA stelt: ‘Met acties, betogingen en stakingen die over de hele wereld plaatsvinden, kunnen we echt het verschil maken! 8 Maart als internationale dag van strijd, is een belangrijk moment waarop we in solidariteit met alle onderdrukten van de wereld de publieke ruimte innemen en weigeren haar terug te geven aan al wie structureel baat heeft bij onze onderdrukking!’.
Tijdens de Mars verwoordden protesterenden hun ongenoegen op velerlei manieren. Door middel van slogans, borden, vlaggen, schmink, stickers en spandoeken werd de boodschap zo ver mogelijk meegedragen! Terwijl de frustraties omtrent het fabeltje dat gelijke rechten gelijkheid in de praktijk zou betekenen, duidelijk zichtbaar was, merkten we ook een hoopvolle sfeer op binnen de Mars. De betogers geloven dat het beter moet en kan, schuiven zelf alternatieven naar voor en zien zichzelf als voorhoede in de strijd!
Voor en na de Mars Tegen Seksisme werden motiverende speeches gegeven. Terwijl zeer veel verschillende thema’s werden aangehaald, was het in elke speech heel duidelijk dat seksisme een maatschappelijk en structureel probleem is. Het uitblijven van individualistische benaderingen of het simplistisch gelijkstellen van ‘alle mannen aan de oorzaak van seksisme’, toont de switch die de afgelopen jaren plaatsvond door onder andere de getuigenissen van #MeToo en de groeiende feministische bewegingen op internationaal vlak.
Voor de betoging kwamen verschillende leden van Campagne ROSA als initiatiefnemsters van de Mars aan het woord.
Hannah sprak over de staking in Spanje, de mensenketting van 600 km in India in januari, de protesten in Ierland, Argentinië, Zuid-Korea, Turkije, Chili, Nepal, Italië en Brazilië. Hoe eisen zoals een kortere werkweek, stop aan de verkrachtingscultuur en objectivering van het vrouwenlichaam, degelijke lonen etc. inherent zijn aan deze internationale bewegingen.
Rebekka sprak over haar ervaring als jonge moeder met de grote tekorten in de kinderopvang in Gent. Over hoe in sommige wijken maar 1 op 10 kinderen een plaats krijgt binnen de inkomensgerelateerde kinderopvang. Over hoe in vele gezinnen, vrouwen dan maar thuis moeten blijven om die zorgtaken over te nemen, net omdat vrouwen vaak in lagere loonsectoren tewerkgesteld zijn en omdat het vaderschapsverlof vandaag veel te beperkt is. Met Campagne ROSA Gent eist ze dan ook een noodplan dat onmiddellijk start met een verhoging van de capaciteit voor publieke kinderopvang met 1000 plaatsen.
Mai
Vervolgens gaf Mai aan hoe scholieren de strijd tegen seksisme voeren en wat volgens hen nodig is om echte veranderingen mogelijk te maken. Het kan niet dat heel veel scholen nog steeds geen degelijke lessen seksuele opvoeding voorzien, die verder gaan dan het biologische, met aandacht voor LGBTQI+-thema’s, consent, relaties etc… De scholieren willen ook gratis maandverbanden en tampons, om zo period poverty tegen te gaan en iedereen de kans te geven om naar school te gaan! Daarbij zijn meer middelen voor onderwijs nodig zijn: ‘Overvolle klassen en overwerkte leerkrachten beperken de ruimte op school om te discussiëren over belangrijke thema’s zoals seksisme’.
Tenslotte kwam Irina aan het woord, die inging op het feit dat feministische strijd, strijden is voor sociale eisen. Part time jobs, flexibilisering, lage lonen etc. zorgen ervoor dat veel vrouwen in onzekere situaties zitten, waarbij het vaak enorm moeilijk is geweld en intimidatie thuis en op het werk uit de weg te gaan. ‘Maak maar eens de keuze tussen een slechte gezinssituatie en… armoede’. Vrouwenemancipatie vloekt met het kapitalistische systeem dat gebaseerd is op ongelijkheid, onderdrukking en uitbuiting. Met Campagne ROSA komen we dan ook op voor een verhoging van het minimumloon naar 14 euro per uur, een minimumpensioen van 1500 euro per maand, een collectieve arbeidsduurvermindering naar een 30-uren werkweek met behoud van loon en bijkomende aanwervingen, significant meer sociale woningen etc.!
Ook na de Mars kwamen verschillende mensen uit België, Argentinië en Baskenland aan het woord, met sociale verenigende eisen, tegen alle vormen van discriminatie, geweld en intimidatie, en met verbindende eisen omtrent feminisme en het klimaat! We zijn bereid te strijden voor onze toekomst: een toekomst waarin het welzijn van miljarden mensen niet langer verworpen wordt voor de enorme winsten van een steeds kleiner wordende minderheid, maar waarin dit welzijn net centraal staat in de samenleving, in de politiek en in het productieproces!
Maandag voerden ruim 150 sociaal werkers en activisten actie aan de Gentse gemeenteraad tegen de commercialisering van het sociaal werk. Het initiatief werd genomen door SWAN (Sociaal Werk Actie Netwerk) en Hart Boven Hard, nadat het stadbestuur het contract voor het Vesalius-project aan de multinational G4S Care gaf. Deze nieuwe stap richting vermarkting van sociaal werk wordt door de sector duidelijk afgewezen.
Verslag door Jeroen (Gent)
Het Vesalius-project biedt tijdelijke opvang voor alleenstaande vluchtelingen en daklozen aan in een leegstaand gebouw van Hogeschool Gent, de Vesalius-campus. Het project werd tot nu opgenomen door het CAW (Centrum Algemeen Welzijnswerk). Omdat het project afliep en CAW bedenkingen had bij de manier waarop het project werd uitgevoerd, koos het stadbestuur voor een samenwerking met G4S Care. Dat bedrijf krijgt 250.000 euro om het project een jaar lang te beheren.
Geen winst op kap van de minstbedeelden!
Het stadsbestuur verschuilt zich achter het argument dat het CAW de opdracht niet wou opnemen en dat via de samenwerking met G4S Care vandaag een extra dienst kan worden aangeboden. Voor ons is het uitgesloten dat geen welzijnsorganisatie gevonden kon worden die, met correcte financiering, de opdracht had kunnen opnemen. Dat er voor gekozen wordt om een multinational winsten te laten boeken op de kap van de minstbedeelden is onaanvaardbaar. Dat men daarbij het contract aan G4S geeft, met een meer dan bedenkelijke reputatie o.a. op vlak van mensenrechten, maakt het zeker niet beter.
Progressief stadsbestuur?
Er is in heel Vlaanderen een tendens om delen van het sociaal werk over te dragen aan op winst beluste bedrijven. G4S probeert zich in die ‘markt’ te werken. Een eerder voorstel in Antwerpen om een project van daklozenopvang aan G4S toe te kennen, botste op breed verzet. Het stadsbestuur moest zelfs op het voorstel terugkomen. Vanuit de oppositie stelden Groen en SP.a terecht dat deze uitverkoop van het sociaal werk onaanvaardbaar was.
In Gent liggen de kaarten blijkbaar anders. Sterker: volgens schepen Tine Heyse (Groen) is het “compleet absurd” om van commercialisering te spreken. Toch is dit net wat er aan de hand is: het overdragen aan de privé van wat een openbare dienst zou moeten zijn. Het stadsbestuur probeert wellicht af te tasten hoe ver het kan gaan. Reden te meer om duidelijk te maken dat elke commercialisering van sociaal werking op verzet zal botsen.
Waar wij voor opkomen:
De onmiddellijke stopzetting van de samenwerking met privébedrijven voor sociaal werk.
Sociaal werk als openbare dienst.
Voor de uitbouw van een strijdbare beweging van onderuit.
Een volledige herfinanciering van het sociaal werk in lijn met de reële maatschappelijke noden.
Protest tegen de vermarkting van de sociale sector in Antwerpen in oktober 2016. Foto: LiesbethSociaal werk hoort in publieke handen. Elke stap in de richting van vermarkting zet de deur open richting een sociaal model zoals in de VS of Groot-Brittannië: in de plaats van begeleiding is er daar een repressief beleid van schorsingen en pogingen om de slachtoffers van het asociale beleid zoveel mogelijk uit het zich te houden. Het is tegen dit model dat geprotesteerd werd toen het Antwerpse N-VA-bestuur de daklozenopvang wilde uitbesteden aan G4S. Nu wordt in Gent hetzelfde gedaan onder een bestuur waar zowel SP.a als Groen aan deelnemen.
Vanaf 1 maart zal G4S de daklozenopvang op campus Vesalius uitbaten. SP.a en Groen steunden dit voorstel in het Gentse schepencollege. G4S Care, hetzelfde bedrijf dat zich in Antwerpen in de sociale sector wilde inwerken, krijgt 245.000 euro om een jaar lang 18 kamers voor ‘mensen in woonnood’ (13 kamers voor vluchtelingen, vijf voor daklozen met zorgbehoeften) te beheren. G4S Care werkt daarvoor samen met het Nederlandse Traverse. Dit nieuws werd vandaag bekendgemaakt door De Morgen.
Uiteraard wordt gezegd dat er lessen getrokken zijn uit het fiasco in Antwerpen en dat op een betere of slimmere manier tot een uitbesteding wordt overgegaan. Het resultaat is echter hetzelfde: een deel van de daklozenopvang wordt overgelaten aan een privaat bedrijf dat als centrale doel heeft om winst te maken. Als dit in Gent gebeurt, zal het niet lang duren vooraleer dezelfde kwestie in Antwerpen en elders ook opnieuw op de agenda staat.
De vermarkting van het sociaal werk leidde in Antwerpen tot een protestbeweging onder de slogan ‘Sociaal werk is niet te koop.’ Onder druk van het protest werd de uitbesteding aan G4S uiteindelijk niet doorgevoerd en bleef de daklozenopvang in handen van het CAW. Dit protest kreeg de steun van SP.a en Groen die nu in Gent blijkbaar vergeten zijn wat ze in Antwerpen verdedigden toen beide partijen daar nog in de oppositie zaten. Uitbesteding van delen van de daklozenopvang leidt er uiteindelijk toe dat het sociale element verdwijnt om plaats te maken voor repressie en opvang die beperkt is tot ‘bad, bed, brood’.
Een links alternatief bestaat uit investeringen in een degelijke toekomst voor iedereen door de uitbouw van publieke diensten die vooral preventief en structureel werken. Zo kan het emancipatorisch doel van het sociaal werk om zich op termijn overbodig te maken gerealiseerd worden. Een samenleving waar niemand uit de boot valt, vereist een ander systeem. Vandaag wordt gezegd dat er geen middelen zijn voor meer sociale huisvesting, wijkcentra, meer publieke sport- en ontspanningsmogelijkheden, … Er is nochtans geld genoeg in de samenleving, maar we zullen die middelen niet krijgen door het vriendelijk te vragen. We zullen moeten strijden voor een goede toekomst voor iedereen. Zoals de oude slogan het stelde: ‘We willen niet alleen brood, maar we willen ook rozen.’ Om iedereen een degelijk leven te kunnen aanbieden, is een breuk met het huidige systeem nodig.
Voor de sterkst mogelijke score voor consequent links, stem PVDA
In de laatste lijn richting 14 oktober werd het kartel van SP.a/Groen opnieuw geconfronteerd met een schandaal, deze keer over de erbarmelijke staat van een deel van de sociale woningen. De vorige schandalen, waaronder Optima, gingen over de manier waarop privé-ontwikkelaars en betonboeren vrij spel krijgen van het Gentse stadsbestuur. Twee jaar geleden kwamen de high society zijn goede relatie met het stadsbestuur open en bloot vieren met een privé-feestje op een ponton aan de Graslei.
Door Bart Vandersteene, woordvoerder LSP
De liberale visie op de ontwikkeling van de stad heeft zijn ware gelaat getoond. Middelen worden prioritair ingezet voor citymarketing en het faciliteren van private ontwikkeling van de stad. Middelen voor betaalbaar wonen en sociale noden zijn er daarom niet. De trickle down economie blijkt ook op lokaal vlak weinig te bieden aan de gewone werkende bevolking. Toch blijven de klassieke partijen dezelfde recepten naar voor schuiven. Uit de laatste peiling, voor het schandaal, bleek PVDA 8% van de stemmen te kunnen halen, wat zich zou vertalen in vier zetels.
Voor de sterkst mogelijke score voor consequent links Voor een strijdbare linkse oppositie in de straat Sluit aan bij de linkse socialisten, Stem PVDA
Dit goede resultaat zou een opsteker zijn voor iedereen die de voorbije zes jaar op straat, in de wijken, gebouwd heeft aan een linkse oppositie. De PVDA vertaalt de verzuchtingen van de vele wijk-en actiecomités, van de vele initiatieven van vrijwilligers en activisten die een andere stad willen. Een plek waar de ontwikkeling van de stad niet wordt overgeleverd aan de winsthonger van het privaat kapitaal. Maar één waarbij de mensen het roer in handen nemen en zo de stad ten dienste kunnen plaatsen van haar bevolking. LSP Gent was in 2012 de drijvende kracht achter de ROOD! lijst die 1500 stemmen behaalde. Vandaag roepen we op om PVDA te stemmen om een zo sterk mogelijke fractie van consequent links in de Gentse gemeenteraad te krijgen.
Er is geld genoeg Betaalbaar en kwaliteitsvol wonen voor iedereen
Veel van de Gentse sociale woningen bevinden zich na zes jaar SP.a/Groen nog steeds in erbarmelijke staat. Dit werd meermaals aangetoond. Daar bovenop komt dat er meer dan 1.000 sociale woningen leeg staan in onze stad en er netto 440 sociale woningen zijn verdwenen in de voorbije vijf jaar. Voeg daar de hallucinante prijzen op de privémarkt aan toe en je hebt een kanjer van een crisis. De verkrampte reactie van de beleidsmakers op de reportage over sociale woningen maakt het drama compleet. Hun wereldvreemde reactie kwam er nadat reclamebureaus samen met de top van beide partijen een campagne in elkaar hadden geknutseld met een feel good sfeer van jewelste. Het gaat goed met Gent en haar inwoners, zelfs de luchtkwaliteit, toch in het stadscentrum, zou er op verbeterd zijn. Maar niet in de, door schimmel en vocht aangetaste, lucht in één van de bewuste sociale woningen.
Als het kartel op 14 oktober een zwaar verlies zal incasseren dan zal het niet vanwege die ene tv-reportage zijn. Maar omdat ze in het algemeen de verwachtingen niet heeft kunnen inlossen. De hoop op verandering was nochtans groot in 2012. SP.a/Groen scoorde 45%, een score die de wens naar een sociale en progressieve stad duidelijk maakte. De liberale coalitiepartner van SP.a kreeg klappen. Ze mochten van geluk spreken dat ze door het kartel werden opgevist, want ze waren perfect inwisselbaar met de veel zwakkere CD&V. De keuze om na 2012 toch met de Open VLD verder te besturen, was dan ook geen ongelukje. Het was een bevestiging dat de visies van de drie partijen over stadsontwikkeling perfect bij elkaar aansluiten.
Vraag de gewone werkende Gentenaar of de situatie op de woningmarkt de voorbije vijf jaar verbeterd is of verslechterd, en het antwoord zal duidelijk negatief zijn. De prijzen voor kwaliteitsvolle woningen swingen in Gent de pan uit. Veel jonge gezinnen, zelfs deze met twee inkomens, kunnen het zich niet veroorloven een woning te kopen. En daar is het huidige stadsbestuur evenzeer verantwoordelijk voor als de voorgaande. De stad wordt letterlijk uitverkocht aan de hoogste bieder of diegene met de beste connecties. Private ontwikkelaars bouwen voor dat deel van de bevolking waarop ze het meest winst kunnen boeken. De toeristische industrie en grote winkelketens maken van ons centrum een kruising tussen een openluchtmuseum en een mega shoppingcenter. In het stadscentrum worden Urban Villa’s, Penthouses en luxe-appartementen gebouwd die vaak meer dan een miljoen euro kosten. Als je een gegoed publiek aantrekt om in je stadscentrum te leven of te logeren, dan past ook de horeca en de middenstand zich daaraan aan. Chique restaurants en cocktailbars vervangen de historische kroegen en volkse restaurants. Ook het circulatieplan past in dit beleid van city-marketing en sociale verdrukking. Het duwt de overlast die door het verkeer wordt veroorzaakt naar de woonwijken aan de rand van de stad, om een autoluw en aangenaam historisch stadscentrum te creëren.
Het SP.a/Groen kartel zal na zes jaar asociaal beleid een serieus verlies moeten incasseren. De enige manier om ervoor te zorgen dat deze stemmen niet naar de rechtse oppositie gaan, is te bouwen aan een links alternatief, niet enkel in het kieshokje, maar ook op straat, door zes jaar lang bewegingen op te bouwen van gewone Gentenaars om de stad terug te eisen.
Voor een consequent links programma
De stad als plaats waar we leven, werken en ons ontspannen, is volledig in handen gevallen van vastgoedbaronnen, speculanten, ‘creatieve’ en kapitaalkrachtige ondernemers, steenrijke projectontwikkelaars en marketingbureaus. Zij worden dan ook op hun wenken bediend. Vandaar ook het groeiend aantal schandalen over achterkamerdeals, corruptie en beïnvloeding van beslissingen voor bevriende ondernemers.
Willen we een halt toeroepen aan de stijgende woningprijzen dan moeten we een andere weg inslaan. We hebben nood aan een publiek gefinancierd project van woningbouw, met betaalbare, kwaliteitsvolle publieke woningen, verspreid doorheen de stad. We hebben nood aan verdubbeling van het aantal sociale woningen. Dit betekent de bouw van 14.000 nieuwe woningen, naast de renovatie van de bestaande. Het aandeel sociale woningen verdubbelen van 10 naar 20% zou een grote impact hebben op de prijs en kwaliteit op de privémarkt.
Enkel met een stedelijk bouwbedrijf kan je ook garant staan dat de nieuwe woningen kwaliteitsvol worden gebouwd en niet binnen 30 jaar terug moeten gerenoveerd of afgebroken worden.
Er is nood aan gratis openbaar vervoer. Het garandeert het recht op mobiliteit voor mensen met een beperking, ouderen en andere minder mobiele Gentenaars. Het is de belangrijkste voorwaarde voor een efficiënt P&R systeem voor onze bezoekers. Mobiliteit is een basisbehoefte. Op collectieve basis kan deze het goedkoopst en meest efficiënt worden georganiseerd.
We eisen een stad die actief de strijd aangaat tegen seksisme. Dit kan o.a. door de creatie van 1.000 extra plaatsen in de stedelijke kinderopvang. We eisen ook een warme, gratis schoolmaaltijd voor elk kind, als belangrijk wapen tegen de impact van kinderarmoede die in Gent 22% bedraagt. Daarnaast kan de stad Gent ook een actieve campagne voeren voor scholen zonder seksisme.
Er is nood aan een rebelse stad die de belangen van de meerderheid centraal stelt. Mochten SP.a/Groen en PVDA samen een meerderheid halen, dan zal gedurende zes jaar elke beweging van onderuit de kans hebben om SP.a/Groen kleur te laten bekennen. Hoe sterker de PVDA-fractie in de gemeenteraad, hoe harder de stem van onderuit, voor een stad ten dienste van bevolking, er zal weerklinken.
Campagne ROSA Gent wil van het Gentse stadsbestuur concrete maatregelen in de strijd tegen seksisme !
– VOOR 1000 EXTRA PLAATSEN IN DE KINDEROPVANG !
Gent wil graag een jonge, dynamische en bruisende stad zijn, maar slaagt er niet in voldoende kinderopvang te organiseren voor haar inwoners. Er kwamen de voorbije jaren extra plaatsen bij, maar de tekorten blijven schrijnend. Per 100 kinderen van 0-2 jaar zijn er in Ledeberg bijvoorbeeld slechts 16 plaatsen in de inkomensgerelateerde opvang. In Oud-Gentbrugge zijn er dat 13 en in de Dampoortwijk 17. Campagne ROSA eist van het stadsbestuur een noodplan om 1.000 extra plaatsen te voorzien in de stedelijke crèches. Gelijke onderwijskansen beginnen met kinderopvang!
– STOP KINDERARMOEDE !
GEEF ELK KIND EEN GRATIS, WARME EN GEZONDE SCHOOLMAALTIJD – DAT IS PAS EEN PRESTIGEPROJECT !
Er heerst schrijnende armoede in Gent. Deze wordt pijnlijk duidelijk in de Gentse scholen wanneer kinderen met een schamele brooddoos naar school komen. Het stadsbestuur kan elk kind een gratis gezonde maaltijd garanderen. Dit zou een enorm wapen zijn tegen de impact van kinderarmoede op de gezondheid van deze kinderen en hun toekomstige kansen in deze samenleving. De schoolmaaltijden zijn recent een pak duurder geworden. Er zijn sociale correcties maar toch blijft de maandelijkse schoolfactuur, zelfs voor kleuters, een serieuze hap uit een gezinsbudget. Stad Gent: onderneem actie!
– SEKSISME BESTRIJDEN OP SCHOOL !
De ROSA-scholieren eisen concrete actie in de strijd tegen seksisme op de Gentse scholen. De zware besparingen op onderwijs van de laatste jaren beperken de ruimte om op school seksisme, LGBTQI+fobie en andere vormen van discriminatie echt bespreekbaar te maken en te bestrijden. Naast symbolische initiatieven en informatieprojecten zijn er ook heel concrete maatregelen die de schepen van onderwijs en schooldirecties kunnen nemen. De ROSA-scholieren eisen daarom:
– Te kunnen dragen wat we willen zonder daarbij lastig gevallen te worden!
– Gratis hygiënische producten en vrouwen)condooms/middelen voor veilig vrijen in iedere WC !
– Degelijke lessen seksuele voorlichting die niet alleen gericht zijn op heteroseksualiteit, die verder gaan dan biologie, waarbij wordt ingegaan op seksisme, wederzijdse toestemming, het verschil tussen gender en geslacht,…
– 8 maart – Internationale Vrouwendag – in teken van vrouwenstrijd, ook op school!
– Meer middelen voor onderwijs!
Kom mee en vraag concrete maatregelen tegen seksisme aan het stadsbestuur. Laat zien dat dit geen thema is dat op de lange baan geschoven kan worden!!
