Tag: Gent

  • Gent, op maat van het grote geld of van de bewoners

    Actie voor meer en goedkoper openbaar vervoer op 23 september 2017. Foto: Jean-Marie Versyp

    De mooiste stad van het land met de sympathiekste bewoners, doch een beetje koppig en rebels. De politiekers zullen over elkaars voeten struikelen om met lovende woorden te spreken over onze stad en haar bewoners.

    Pamflet ‘Nieuwe Vooruit’ (verspreid op 20.000 exemplaren in Gent) – hier vind je de pdf van dit pamflet

    Dat neemt niet weg dat de stad in een zware crisis verkeert. De politiek van ons stadsbestuur werd er één met een peperduur sociaal prijskaartje. De woningprijzen waren al torenhoog en zijn de voorbije zes jaar volledig op hol geslagen. Veel jonge gezinnen zijn verplicht om de stad te verlaten wanneer ze een betaalbare woning willen kopen of huren. Diegenen die in de stad blijven, steken zich diep in de schulden en spenderen een aanzienlijk aandeel van hun inkomen aan de huur of afbetaling. Voor alleenstaanden, met één van die laagste pensioenen in Europa, een gemiddeld loon of een vervangingsuitkering betekent het doffe ellende.

    Is de stad er socialer en leefbaarder op geworden?

    Het stadsbestuur beloofde van Gent de meest kindvriendelijke stad van Vlaanderen te maken. Zes jaar later is er nog steeds 22% kinderarmoede.

    Ze beloofde een ecostad op mensenmaat te creëren. Het stadscentrum werd autoluw gemaakt maar ondertussen stikken de woonwijken verder in het fijn stof. Een echt ambitieus mobiliteitsplan had geïnvesteerd in beter, meer en goedkoper openbaar vervoer.

    In de armste wijken is er nog steeds een groot tekort aan kinderopvangplaatsen en basisscholen. Kwaliteitsvol wonen is voor velen onbetaalbaar geworden.

    [divider]

    Stem PVDA voor een consequent linkse stem in de gemeenteraad

    Bart Vandersteene, woordvoerder LSP Gent en lijsttrekker van de ROOD! Lijst in 2012:

    “De beloofde trendbreuk in het beleid bleef uit. Er zijn vandaag netto minder sociale woningen dan zes jaar geleden. 1300 sociale woningen staan leeg, wachtend op renovatie. De vele nieuwe woonprojecten zijn exclusief voor de hogere inkomens, zo kunnen de private ontwikkelaars het meest winst rapen.

    “We hebben politieke vertegenwoordigers nodig die durven in te gaan tegen de neoliberale logica die door alle klassieke partijen wordt omarmd. De PVDA is best geplaatst om deze handschoen op te nemen. Daarom boden we als LSP Gent aan om met eigen kandidaten op een PVDA-lijst de best mogelijke score voor een linkse oppositie in Gent te proberen bekomen.

    “De PVDA weigerde ons voorstel om de brede en diverse linkerzijde te verenigen op één lijst. Het is een gemiste kans. Zo’n verkiezingscampagne had de krachten kunnen bundelen. Het had niet enkel extra verkozenen opgeleverd maar ook de basis kunnen leggen voor een sterke tegenbeweging van onderuit. Wij hebben voor deze verkiezingen besloten geen eigen lijst in te dienen en roepen op te stemmen op de PVDA-lijst.

    “De Gentse LSP leden en afdelingen lagen de voorbije zes jaar regelmatig aan de basis van belangrijke initiatieven. We voerden vorig jaar een opvallende campagne voor meer en goedkoper openbaar vervoer. Zo gaven we discussie over het mobiliteitsplan een noodzakelijke andere invalshoek. Sinds twee jaar gaat op internationale vrouwendag telkens een succesvolle Mars tegen Seksisme door in Gent. Campagne ROSA, een

    initiatief van LSP, liet al meermaals van zich horen in de strijd tegen seksisme, homo –en transfobie. Wanneer werkenden hun belangen verdedigen en actie ondernemen kunnen ze op de steun van LSP rekenen, zoals recent bij IVAGO. In 2014 organiseerden we de belangrijke scholierenprotesten tegen de verhoging van het inschrijvingsgelden in het hoger onderwijs.

    “Wil je voor en na 14 oktober op een strijdbare manier de tegenbeweging in Gent uitbouwen en daarbij een consequent anti-kapitalistisch en socialistisch standpunt verdedigen, sluit dan aan bij LSP.”

    [divider]

    Voor een stad die actief de strijd aangaat tegen seksisme en discriminatie!

    Maak seksisme bespreekbaar, ook op jouw school!

    Uit een recent onderzoek bleek dat 41% van de LGBT+leerlingen zich onveilig voelen vanwege hun seksuele oriëntatie. 27% voelde zich onveilig vanwege hun genderexpressie.

    Volgens een Sensoa-Enquête uit 2011 zou 1 op de 3 leerlingen te maken krijgen met seksuele intimidatie op school. Ook in Gent was er het recente voorval van brutaal geweld tegen een homokoppel in de publieke ruimte.

    Campagne ROSA start in september een campagne met een concrete oproep aan schooldirecties en de Gentse schepen van onderwijs. We eisen concrete actie om de strijd tegen seksisme en discriminatie te kunnen voeren.

    Scholen zijn de plaats bij uitstek waar tegengewicht kan worden geboden tegen een samenleving doordrongen van concurrentie, individualisme en discriminatie.

    Gratis producten voor vrouwelijke hygiëne

    In Schotland is een proefproject met gratis maandverband en tampons een groot succes geworden en wordt deze maatregel veralgemeend. De kostprijs voor hygiënische producten kan voor jonge vrouwen een probleem vormen. Een jonge vrouw in armoede heeft dikwijls geen toegang tot hygiënische producten. Daardoor verlaten ze dikwijls het huis niet, gaan niet naar school. Het gratis aanbieden van maandverband en tampons via de scholen is daarom geen luxe. Het vervult een basisbehoefte voor de gezondheid en ook de ontwikkeling van vrouwelijke studentes.

    Degelijke seksuele opvoeding en gratis anticonceptie

    In 2014 legde de Stad Gent een regenboogverklaring af. Deze omvat acties, onder andere om seksuele diversiteit bespreekbaar te maken op school. Wij willen dat deze woorden ook in de praktijk worden omgezet.

    Het organiseren van niet-hetero-normatieve seksuele voorlichting waar niet enkel ingegaan wordt op biologische aspecten kan een eerste stap zijn. We willen dat seksisme, holebi- en transfobie actief wordt bestreden door deze bespreekbaar te maken. Hiervoor kan een partnerschap met Sensoa, Vlaams Expertisecentrum voor Seksuele gezondheid, worden aangegaan. Via deze weg kan ook de begeleiding worden voorzien om voorbehoedsmiddelen gratis te kunnen aanbieden.

    De kostprijs voor anticonceptie is een reële drempel voor veilige seks. Via scholen zouden (vrouwen)condooms of andere middelen voor veilige seks gratis kunnen worden aangeboden. Dit is de beste garantie tegen ongewenste zwangerschappen of seksueel overdraagbare ziektes.

    Wij eisen daarom:

    • Gratis maandverbanden en tampons in iedere WC
    • Degelijke lessen seksuele voorlichting die niet alleen gericht zijn op heteroseksualiteit, die verder gaan dan biologie, waarin wordt ingegaan op seksisme, wederzijdse toestemming, het verschil tussen gender en geslacht ,…
    • Gratis verspreiding van (vrouwen)condooms via de school
    • Te kunnen dragen wat wij willen zonder daarbij lastig gevallen te worden!
    • 8 maart internationale vrouwendag, een schooldag in het teken van de strijd tegen seksisme!

    ACTIE: op maandag 24 september overhandigen we een petitie aan de Gentse schepen van onderwijs met de eisen van Campagne ROSA. Kom samen met scholieren uit verschillende Gentse scholen om 18u naar het Gentse stadhuis

     

    Mai, verantwoordelijke ROSA-scholieren: “Scholen spelen een cruciale rol in het bespreekbaar maken van seksuele diversiteit maar daarvoor moeten ze ook de middelen krijgen en niet geconfronteerd worden met besparingen zoals vandaag. Overvolle klassen en overwerkte leerkrachten beperken de intensieve en individuele begeleiding die nodig is om ruimte te geven aan jongeren om over deze onderwerpen te praten.”

     

    Campagne ROSA stelt voor: “Wij willen een stad die actief de strijd aangaat tegen seksisme.”

    Woensdag 10 oktober om 19u30 in Dienstencentrum Ledeberg, Ledebergplein 30

    Campagne ROSA zal tijdens deze verkiezingscampagne, maar ook nadien, actie voeren rond deze eisen. Wil jij je ook actief inzetten in een strijdbare feministische beweging? Kom naar deze info-avond.

    [divider]

    Voor 1.000 extra plaatsen in de kinderopvang

    Gent wil graag een jonge, dynamische en bruisende stad zijn. Maar ze slaagt er niet in voldoende kinderopvang te organiseren voor haar inwoners.

    Er kwamen de voorbije jaren extra plaatsen bij, maar de tekorten blijven schrijnend. Per 100 kinderen van 0-2 jaar zijn er in Ledeberg slechts 16 plaatsen in de inkomensgerelateerde opvang. In Oud-Gentbrugge zijn er dat 13 en in de Dampoortwijk 17.

    Wij eisen van het stadsbestuur een noodplan om 1.000 extra plaatsen te voorzien in de stedelijke crèches.

    Ook op het vlak van basisscholen is er werk aan de winkel wanneer we elk kind een school in de eigen buurt willen kunnen aanbieden.

    Het is wellicht geen toeval dat het vooral in de armere buurten is dat er zich een schrijnend tekort voordoet.

    Stop kinderarmoede!

    Geef elk kind een gratis, warme en gezonde schoolmaaltijd. Dat is pas een prestigeproject!

    Er heerst schrijnende armoede in Gent. Deze wordt pijnlijk duidelijk in de Gentse scholen wanneer kinderen met een schamele brooddoos naar school komen. Het stadsbestuur kan elk kind een gratis gezonde maaltijd garanderen. Dit zou een enorm wapen zijn tegen de impact van kinderarmoede op de gezondheid van deze kinderen en hun toekomstige kansen in deze samenleving. De schoolmaaltijden zijn recent een pak duurder geworden. In de lagere school betaalt je vandaag 4,10 euro, een stijging met 1 euro of 33%. In ruil is 20% van de componenten van de maaltijd van bio-afkomst. Voor kleuters steeg de prijs van 2,85 naar 3,25 euro.

    Er zijn sociale correcties maar toch blijft de maandelijkse schoolfactuur, zelfs voor kleuters een serieuze hap uit een gezinsbudget. We maakten zelf de berekening. Met sociale correcties betaalt een alleenstaande moeder die voltijds werkt aan het minimumloon nog steeds 110 euro voor de maaltijden en de nodige buitenschoolse opvang. Zonder sociale correcties loopt dit op tot 150 euro.

     

    Liesje, coördinator ROSA Gent: “Onderzoek toont aan dat kinderen uit dagverblijven beter voorbereid zijn op het latere schoolleven en met een voorsprong aan hun onderwijstraject beginnen. Gelijke onderwijskansen beginnen dus met kinderopvang. We eisen gratis onderwijs en dus ook gratis kinderopvang voor iedereen. Mensen met kinderen mogen niet financieel gestraft worden omdat ze hun gezin combineren met een job. De financiering moet gebeuren via een rechtvaardige fiscaliteit.”

    [divider]

    We willen r-e-s-p-e-c-t. Ivago in publieke handen!

    In augustus was het opnieuw prijs. Voor de zoveelste keer liep de emmer over bij het IVAGO personeel. Een compleet gebrek aan respect vanuit de directie dwong hen het werk neer te leggen.

    Zoals drie jaar geleden was er opnieuw een brede steun vanuit de publieke opinie. Veel mensen accepteren niet dat in deze samenleving werkenden die een cruciale rol vervullen, zoals het ophalen en verwerken van het huishoudelijk afval, behandeld worden als vuil. Terwijl anderen, bankiers, speculanten, rijken, die onze samenleving in een crisis stortten permanent beloond worden.

    Het stadsbestuur is al jaren op de hoogte van deze onaanvaardbare situatie. Dit is het logische gevolg wanneer een publieke dienst geleid wordt als een privé bedrijf. De privé-partner binnen IVAGO wil een jaarlijks rendement en bepaalt de bedrijfscultuur. De enige manier om hiermee komaf te maken is door IVAGO terug volledig in publieke handen te nemen.

    LSP eist:

    • afvalophaling moet opnieuw in publieke handen komen, in een dienst onder democratische controle en beheer van de werknemers en gebruikers;
    • het herinvoeren van de goedkope vuilniszakken. Wanneer geen dividenden meer moeten worden uitgekeerd aan private aandeelhouders is dit perfect mogelijk;
    • een vuilniskorf op elke hoek van de straat. Zo organiseren we onze leefomgeving op een manier dat afval snel een geschikte bestemming kan vinden;
    • een gratis en vlot toegankelijk containerpark in elke wijk waar snel en degelijk kan worden gesorteerd, ook door mensen die niet goed te been zijn of niet over een auto beschikken;
    • een cultuur van afvalpreventie installeren zodat de hoeveelheid afval drastisch kan verminderen. Zo’n politiek kan slechts effectief zijn wanneer de gemeenschap controle uitoefent over de productie en daarin het winstprincipe inruilt voor duurzaamheid.

    [divider]

    Voor een massaal programma van publieke investeringen in Gent

    De stad als plaats waar we leven, werken en ons ontspannen, is volledig in handen gevallen van vastgoedbaronnen, speculanten, ‘creatieve’ en kapitaalkrachtige ondernemers, steenrijke projectontwikkelaars en marketingbureaus. Zij worden dan ook op hun wenken bediend. Vandaar ook het groeiend aantal schandalen over achterkamerdeals, corruptie en beïnvloeding van beslissingen voor bevriende ondernemers.

    Ook in Gent is de neoliberale citymarketing en stadsvernieuwing de rode draad in de ontwikkeling van onze stad. De stad wordt steeds meer geboetseerd op maat van privé-ontwikkelaars en investeerders. Het is hun winstzucht, niet de noden van de Gentenaars, die het beleid bepaalt en ervoor zorgt dat een groeiend deel van de Gentse bevolking zich deze stad niet meer kan veroorloven. Willen we een halt toeroepen aan de stijgende woningprijzen dan moeten we een andere weg inslaan. We hebben nood aan een publiek gefinancierd project van woningbouw, met betaalbare, kwaliteitsvolle publieke woningen, verspreid doorheen de stad.

    Enkel wanneer de overheid haar aandeel op de woningmarkt drastisch uitbreidt kan ze zelf de normen zetten wat betreft kwaliteit en prijs. Per 100 huishoudens zijn er in Gent 12 sociale woningen. Een verdubbeling op korte termijn, of 14.000 extra woningen, is nodig om te voldoen aan de sociale woningnood – er zijn 10.000 wachtenden. Tegelijkertijd zou dit een neerwaartse druk zetten op de woningprijzen en zo Gent opnieuw betaalbaar maken voor iedereen.

    Voor een leefbare en betaalbare stad zullen we moeten strijden

    Steden en gemeenten staan in voor 40% van de publieke investeringen. Het gaat om scholen en crèches, buurten zorgcentra, weg- en fietsinfrastructuur, jeugdbeleid, culturele centra, armoedebeleid … Kortom allemaal basisvoorzieningen in ons dagelijks leven. Maar het geld is op. Het werd uitgedeeld in cadeaus aan grote bedrijven en aan de rijken. Er wordt bespaard op personeel en diensten. Investeringen blijven uit, bestaande diensten worden duurder en er kwamen allerhande taksen en belastingen voor de gewone bevolking.

    Er is door de hogere overheden een financieel keurslijf opgetrokken voor de lokale besturen. Het doet denken aan de EU die de lidstaten zo in de pas dwingt. Wanneer een lokaal bestuur de belangen van de bevolking centraal wil stellen kan het niet anders dan de opgelegde regels breken.

    Er is nood aan een rebelse stad of een front van rebelse gemeenten, waar verkozenen als vertegenwoordigers van zo’n rebelse beweging optreden. Zo’n rebelse beweging heeft een alternatief politiek project nodig waarbij de belangen van de meerderheid centraal staan. Daarvoor zijn massale publieke investeringen nodig.

    Een actieve mobilisatie van de Gentse bevolking is nodig om druk te zetten op de Vlaamse en federale overheden om de nodige middelen te voorzien voor het vervullen van alle stedelijke bevoegdheden.

    Daarnaast moet de stad alle mogelijke instrumenten benutten om het geld te halen daar waar het zit, bij de 0,1% superrijken. Een samenleving op mensenmaat kan enkel worden gerealiseerd wanneer de geproduceerde welvaart wordt ingezet ten dienste van de gemeenschap.

  • Lessen van de staking bij Ivago

    Begin augustus was er bij de Gentse afvalintercommunale Ivago een staking tegen de hoge werkdruk en het bijhorend gebrek aan respect van leidinggevenden tegenover de werknemers. Dit was niet de eerste staking en het zal waarschijnlijk ook niet de laatste zijn bij Ivago. Onder druk van het gemeentebestuur werd de staking beëindigd zonder akkoord met de werknemers.

    Artikel door Thomas (Gent) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Het personeel van Ivago wijst al langer op een gebrek aan respect. Drie jaar geleden werd meer dan een week gestaakt rond deze kwestie. Toen werd het werk hervat nadat een te brutale leidinggevende verplaatst werd naar een andere functie en na beloften van structurele oplossingen. Toen al waren er stakers die niet in deze oplossingen geloofden en teleurgesteld waren dat de vakbondsverantwoordelijken het voorakkoord niet aan het piket bediscussieerden, maar direct binnen met de directie erbij. De druk op die staking werd opgevoerd toen burgemeester Termont (SP.a) overging tot het opvorderen van stakers. Onder het voorwendsel van de volksgezondheid werd geprobeerd om de staking te breken. Deze opvordering werd nadien door de N-VA gebruikt in antwoorden op kritiek rond de minimale dienstverlening in de gevangenissen.

    De staking begin augustus leidde opnieuw tot onderhandelingen tussen directie en vakbonden. Het kwam opnieuw niet veel verder dan symptoombestrijding. Veel werknemers zijn dit beu. Ze weten bovendien uit het verleden dat een gegeven woord van de directie en het stadsbestuur niet veel waard is. Het zit veel afvalophalers erg hoog. Lessen communicatie voor leidinggevenden zullen dat niet oplossen. Er is nood aan een ander beleid bij Ivago.

    Het probleem beperkt zich niet tot één persoon, al zijn er natuurlijk verschillen in stijl tussen personen. Het probleem is dat winst vandaag centraal staat. Dit maakt dat het personeel tot het uiterste wordt gedreven. Het Gentse stadsbestuur, dat de grootste aandeelhouder is van Ivago, is evenmin als de private aandeelhouders geïnteresseerd in hoe het vuil wordt opgehaald of hoe er met het personeel wordt omgegaan. Enkel de uitgekeerde dividenden op het einde van het jaar zijn van belang. Er wordt druk op de managers gezet om goede cijfers voor te leggen, deze druk wordt doorgeschoven naar het personeel.

    Een deel van het personeel is na afloop van de staking opnieuw teleurgesteld in de vakbonden en hun delegees omdat sommigen het voorakkoord zo fanatiek verdedigden. Ondanks het feit dat de werknemers duidelijk maakten dat ze niet akkoord waren, werd alles eraan gedaan om hen terug aan het werk te krijgen. Waarnemend burgemeester Martine De Regge (SP.a) kondigde bovendien aan dat er opnieuw personeel zou opgevorderd worden. Het resultaat was verdeeldheid en verwarring, waardoor het werk hervat werd met de belofte van verdere onderhandelingen.

    De problemen zijn echter niet opgelost. Zal de voorzitter van de raad van bestuur van Ivago, Tine Heyse (Groen), eindelijk haar verantwoordelijkheid opnemen zodat de afvalophaling als openbare dienst aan de bevolking wordt georganiseerd met tevreden personeel? Of laat ze de vertegenwoordigers van de private aandeelhouders (ECOV) verder hun gang gaan?

    De werknemers moeten betrokken blijven in de strijd en dat kunnen ze best in hun organisaties: de vakbonden. Door actief te worden en de meest strijdbare delegees te ondersteunen, kunnen ze een meer strijdbare opstelling in hun organisaties afdwingen. Dan kan de krachtsverhouding die met deze en vorige stakingen opgebouwd is, en de steun onder de Gentse bevolking gebruikt worden om op te komen voor een degelijke openbare dienst in het belang van de Gentse bevolking en het personeel.

  • Neen aan de opsluiting van kinderen!

    Fabian van ALS en LSP sprak gisteren op de actie in Gent tegen het opsluiten van kinderen. Foto: Jean-Marie

    De logica van symptoombestrijding – waarbij van de vluchteling het probleem gemaakt wordt, en niet de redenen waarom gevlucht wordt – leidt tot het ontmenselijken van vluchtelingen en een sociale voedingsbodem om een repressief beleid op te leggen. Eerder dit jaar was er grote verontwaardiging toen bekend werd dat onder Trump in de VS kinderen van vluchtelingen werden opgesloten. Het feit dat ze gescheiden van hun ouders gevangen gezet werden, leidde tot massale kritiek en zorgde ervoor dat gezinnen uiteindelijk herenigd werden.

    Vanuit Europa werd luidkeels uitgehaald naar het onmenselijke beleid van Trump. Maar ondertussen wordt hier een beleid gevoerd dat niet fundamenteel anders is. Tien jaar geleden stopte België met het opsluiten van kinderen van vluchtelingen. Dat gebeurde na veroordelingen door het Europees Hof voor de Rechten van de Mens. Theo Francken besloot nu, geruggesteund door de volledige regering, om in het gesloten centrum van Steenokkerzeel een vleugel aan te passen voor gezinnen met kinderen.

    Francken verklaarde: “Kinderen opsluiten doet niemand graag, dit is geen maatregel die ik voor mijn plezier neem.” Volgens Francken wordt het “in het gros van de Westerse landen”, waaronder “het linkse Frankrijk” (Thatcheriaan Macron zal het graag horen!), gedaan. De staatssecretaris die nieuwkomers wil laten ondertekenen dat ze de mensenrechten zullen nakomen, legt zelf veroordelingen van het Europees Hof van de Rechten van de Mens naast zich neer. Verder argumenteert hij dat het harde leven in de illegaliteit evenmin goed is voor de ontwikkeling van kinderen.

    De logica van het huidige beleid leidt tot een steeds repressievere aanpak met ontrading als hoofddoel. De Hongaarse regering geeft geen eten meer aan vluchtelingen die het land doorkruisen. In Frankrijk en andere landen is hulp aan vluchtelingen een misdaad geworden. Verzet hiertegen is noodzakelijk. Bij de eerste opsluiting van een gezin was er meteen een spontane mobilisatie in Brussel met honderden aanwezigen. Gisteren was er in Gent een actie. Dat toont het potentieel, maar zal op termijn pas volgehouden worden als ook de grote syndicale organisaties zich actief inschakelen, voor een socialistische wereld, waarin de strijd voor de dagelijkse noden, gekoppeld wordt aan die voor een maatschappij waarin de rijkdom en weelde toekomt aan hen die ze produceren!

    Foto’s van de actie gisteren in Gent – reportage door Jean-Marie Versyp
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/uweh5MfC4FcNFhKA9]

  • Foto’s van het protest tegen LGBTQI+foob geweld in Gent

    Gisteren was er een geslaagde actie tegen homofoob geweld in Gent. Aanleiding was een geval van geweld waarbij twee mannen in het ziekenhuis terechtkwamen. Ze werden aangevallen omdat ze homo zijn. De afgelopen jaren zijn veel rechten afgedwongen, maar strijd blijft nodig. De eerste stappen van de LGBTQI+beweging bestonden uit straatprotest, vandaar ook onze slogan: ‘Pride is a protest’. Collectief reageren om aan te geven dat homofoob geweld niet aanvaard wordt, is belangrijk. Campagne ROSA nam samen met Verkeerd Geparkeerd en Casa Rosa het initiatief voor een protestactie met open micro. Vlak voordien was er ook nog een actie ‘Geen knieval voor homogeweld’. De mooie opkomst en vastberaden sfeer om in te gaan tegen elke vorm van LGBTQI+fobie waren opmerkelijk.

    Enkele foto’s door Jean-Marie:
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/V9LEgtVwWSNkehJZ9]

  • Leerlingen in actie tegen seksisme: ‘My Body My Choice’!

    Het was een opmerkelijke reportage op de lokale televisie AVS op 29 januari: een 50-tal leerlingen van St Lucas in Gent voerden actie voor de schoolpoort met eisen om seksisme bespreekbaar te maken op school en een reeks maatregelen hierrond af te dwingen. De actie werd opgezet door scholieren die zich met de campagne ROSA organiseren. We spraken hierover met Mai, een van de voortrekkers van ROSA op St Lucas.

    Interview uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Vanwaar het idee om op school actie te voeren tegen seksisme?

    “Het vertrekpunt was niet zozeer de kwestie van seksisme op school. Seksisme is een breed maatschappelijk probleem dat bijgevolg ook op school tot uiting komt. De school is een belangrijke socialisatieplaats. Ze speelt een grote rol in het leven van jongeren, maar ook in het vormen en mee bepalen van opvattingen rond sociale relaties. Jongeren krijgen op school vaak voor het eerst te maken met seksisme.

    “De aandacht voor #Metoo drong door tot in de gesprekken op school. Wat in de samenleving gebeurt, heeft gevolgen binnen de schoolpoorten. We vonden het daarom noodzakelijk om een campagne op te zetten waarmee seksisme bespreekbaar gemaakt wordt op school.

    “Met een campagne willen we het thema op de agenda zetten en jongeren bewust maken. We brachten een eerste groep bijeen in ons comité van ROSA op school. Daar voerden we discussie over seksisme en hoe het zich manifesteert. Dit was geen persoonlijke discussie: het ging over wat seksisme is, waar het vandaan komt en wat we ertegen kunnen doen.

    “Op deze basis stelden we concrete eisen op: gratis maandverband en tampons in iedere WC op school; lessen seksuele opvoeding die verder gaan dan biologie en niet alleen gericht zijn op heteroseksualiteit maar ook ingaan op seksisme, wederzijdse toestemming, het verschil tussen gender en geslacht, … ; het recht om te dragen wat we willen zonder lastig gevallen te worden; lessen op school rond 8 maart over de strijd tegen seksisme en ook ruimte voor initiatieven van leerlingen zelf hierrond.”

    Hoe hebben jullie van hieruit een actie opgezet?

    “Uit de discussies kwam wat de jongeren zelf belangrijk vinden en met deze eisen hebben we een petitie gemaakt. Het doel van die petitie was niet zozeer om een bepaald aantal handtekeningen op te halen. Wel wilden we hiermee seksisme bespreekbaar maken. Het was een aanknopingspunt om jongeren aan te spreken en vooral ook om jongeren zelf ermee te laten rondgaan in hun omgeving. Dit concretiseert de steun die er is.

    “We beslisten om de petitie aan de directie te overhandigen tijdens een actie aan de schoolpoort. We zijn nog eens rondgegaan op school om zoveel mogelijk leerlingen mee te trekken. We deden de actie buiten om de zichtbaarheid te vergroten. Dat maakt dat de druk op de directie groter is en het maakt het ook voor de leerlingen zelf zichtbaarder. Met de actie wilden we de strijd tegen seksisme op de agenda zetten, als onderdeel van een langere campagne waarin de mars tegen seksisme van 8 maart ook erg belangrijk is. We beseffen dat we voor het afdwingen van onze eisen ook breder moeten kijken: er zijn te weinig middelen voor onderwijs en er is een algemene strijd nodig.”

    Hoe reageerde de directie?

    “De actie was erg geslaagd met 50 tot 60 aanwezigen die heel luid slogans geroepen hebben. Vooral ‘My body my choice’ slaat aan. Dat gaat over meer dan seksisme: we willen ons eigen leven en onze toekomst zelf in handen nemen.

    “De directie reageerde aanvankelijk terughoudend: er werd gezegd dat seksisme geen taboe is op deze school, een vrijdenkende kunstschool. Daarmee wordt het probleem eigenlijk ontkend. Een aantal leerkrachten vond dat er wel iets gedaan moet worden tegen seksisme. De druk nam toe en daarop werden we samen met leerkrachten uitgenodigd bij de directie voor een gesprek.

    “Er werden beloften gedaan om enkele eisen in te willigen: er zou jaarlijks een les in elke klas komen die door Sensoa wordt voorzien, er komt ruimte voor een werkgroep om iets rond 8 maart te doen op school en er zou in de week van 8 maart in elke klas een les zijn over de strijd tegen seksisme. Niet alle eisen zijn ingewilligd, enkel wat gemakkelijk haalbaar is binnen het beperkte budget van de school. Er zal dus nog verder campagne nodig zijn om de concretisering van de beloften op te volgen, ook als er bijvoorbeeld tegenkanting komt door enkele leerkrachten, en om de andere eisen door te drukken.

    “We hebben een open brief gemaakt met uitleg en informatie over de acties en wat er uitgekomen is. Daarin roepen we ook op om ons verder te organiseren en op 8 maart te betogen. Een tweede versie van de open brief werd aan 12 andere scholen uitgedeeld. Dat vergroot de druk op de directie van St Lucas en het geeft een voorbeeld voor leerlingen uit andere scholen: je kan je organiseren en bijvoorbeeld met een petitie rondgaan, je kunt een comité opzetten en actief deelnemen aan de strijd tegen seksisme.

    “Al deze acties, ook de mars tegen seksisme van 8 maart, zijn een opstap om verder campagne te voeren. De ervaring van het actiecomité op onze school is heel leerrijk. We evalueren er de acties, maken verdere plannen en bespreken perspectieven voor de strijd. Zo leren we ook een argumentatie in de praktijk omzetten. Het introduceert een discussiecultuur op school waarmee we ook rond andere thema’s actief kunnen zijn en zo doorheen strijd proberen om onze toekomst zelf in handen te nemen.”

    -> Mai spreekt op de ROSA conferentie van 31 maart in de centrale meeting: Meer informatie over de ROSA conferentie

  • ROSA Gent: intensieve campagne leidt naar strijdbare betoging

    Foto: Jean-Marie

    Gisteren stapten 1.200 feministen mee in een strijdvaardige Mars tegen Seksisme. We startten in het centrum van de stad, trokken door een woonwijk en eindigden in de studentenbuurt. Omstaanders konden er niet naast kijken, anderhalf uur lang werden strijdbare energie slogans gescandeerd.

    Door Koerian

    Campagne Rosa Gent plaatst Internationale vrouwendag weer op de agenda als een dag van strijd en slaagt erin de brede verontwaardiging over seksisme om te zetten in concrete actie voor maatschappijverandering.

    De betoging in Gent was de grootste in België: honderden studenten, scholieren en werkenden toonden dat ze hun buik vol hebben van een systeem waarin ongelijkheid, racisme en seksisme toenemen terwijl de politieke kaste enkel de belangen van een kleine elite verdedigt.

    Wat opviel was dat heel wat onder hen niet actief zijn in een bepaalde organisatie. Het ongenoegen is groot, wij slagen erin dat ongenoegen om te zetten in strijd. Het succes van de Gentse betoging kan dan ook enkel worden verklaard door de intensieve campagne die eraan vooraf ging. In 12 secundaire scholen voerden we campagne om seksisme bespreekbaar te maken. In een aantal scholen werd een petitie gebruikt om van de directie te eisen van hun school een plek te maken waar seksisme actief wordt bestreden.

    ROSA bijeenkomst aan de Ugent vorige week

    Actief Linkse Studenten en Rosa voerden wekenlang campagne onder studenten. We discussieerden met duizenden studenten over de noodzaak op straat te komen tegen seksisme, onderdrukking en het asociaal beleid. LSP-afdelingen trokken de wijken in en gingen van deur tot deur, zetten stands in het stadscentrum en mobiliseerden binnen de vakbond. Ze spraken met collega’s, buren en sympathisanten. We kunnen de strijd niet enkel aan de jonge generatie overlaten. Ze brengen een frisse energie in de beweging, maar het zijn de werkenden die via hun plaats in de samenleving en de kracht van hun vakbonden een beslissende rol spelen in de strijd met de machthebbers.

    Hoewel de sociale mediacampagne belangrijk was, zijn directe gesprekken en discussies fundamenteel. Zo konden we de discussie aangaan over hoe de economische positie van de vrouw een impact heeft op de maatschappelijke positie van de vrouw. Op straat, in de scholen en werkplaatsen of op ROSA-meetings: we slaagden erin elk gesprek seksisme te duiden als maatschappelijk probleem. We legden uit hoe de stijgende studiekosten steeds meer studenten in de prostitutie duwden, hoe een gebrek aan degelijke sociale woningen, uitkeringen en lonen ervoor zorgen dat vrouwen financieel afhankelijk zijn van een partner die hen mishandelt. Deze regering bespaart onze publieke en sociale voorzieningen kapot om belastingcadeaus te kunnen uitdelen aan hun rijke vrienden en verkopen onze publieke ruimte aan bedrijven en hun seksistische reclame. Strijd tegen seksisme is strijd tegen besparingen.

    Daar bleef het niet bij, we legden uit hoe enkel een ambitieus programma van sociale investeringen, een socialistisch programma, die situatie kan keren. Hogere lonen, leefbare uitkeringen, kwaliteitsvolle sociale woningen zijn noodzakelijke feministische eisen. We maakten de link met andere vormen van discriminatie. Waar rechts en extreemrechts seksisme misbruikt voor hun xenofobe agenda, strijdt ROSA tegen elke vorm van verdeling. Via concrete voorbeelden toonden we dat de strijd tegen seksisme er noodzakelijk één is voor een andere maatschappij.

    Rosa Luxemburg: “Een consequente, vastberaden, vooruitstrevende tactiek roept in de massa een gevoel wakker van zekerheid, zelfvertrouwen en strijdlust. Een zwakke, onzekere, op onderschatting van de arbeidersklasse berustende tactiek werkt verlammend en ontzenuwend op de massa. In het eerste geval breken de massastakingen vanzelf en altijd ‘tijdig’ uit. In het tweede geval blijven meermaals direct oproepen van de leiding tot massastaking zonder gevolg.”

    In 1906 beschreef Rosa Luxemburg al wat nodig is om de massa’s in actie te krijgen. Ze beschreef, in het kader van de nood aan massastakingen, hoe een vastberaden organisatie met offensieve eisen het verschil kan maken. Onze campagnes in alle lagen van de samenleving tonen dat ROSA precies die rol speelt binnen de vrouwenstrijd. ROSA is de organisatie voor mensen die willen strijden tegen seksisme en kapitalisme. Sluit aan.

    Volgende ROSA vergadering in Gent: woensdag 14 februari

  • Gentse scholierenactie tegen seksisme en met de vraag om het op school bespreekbaar te maken

    Gisteren voerden 50 leerlingen van Sint-Lucas actie aan de schoolpoort. Ze haalden de afgelopen weken meer dan 200 handtekening van leerlingen en personeel op met een petitie. Met de actie willen ze een statement maken tegen seksisme en wordt gevraagd om seksisme bespreekbaar te maken op school.

    -> Verslag op de site van de campagne ROSA

    Verslag op lokale televisie AVS:

    20180129-NIEUWS-50 from AVS on Vimeo.

  • Ontsporing in Moscou

    Na protest komt er een alternatief op tram 4 in Ledeberg

    Wat moet je doen als jouw tram van de ene op de andere dag verdwijnt? Voor de inwoners van Ledeberg en Moscou werd dit plots werkelijkheid. Op 21 november stonden zij voor een lege halte. Tram 4, die vertrok vanuit de wijk Moscou, werd van het spoor gehaald en omgeleid. De tramsporen werden omwille van de slechte staat van de wegen te gevaarlijk geacht om er nog overheen te rijden.

    Door Janne (Gent)

    Jarenlange desinvestering zorgde ervoor dat kwetsbare mensen plotsklaps werden afgesneden van het centrum. De inwoners langs deze tramlijn werden slecht geïnformeerd en een degelijk alternatief werd niet voorzien. Bovendien zouden de werken nog tot 2021 duren en was er geen garantie op een even frequente verbinding.

    De LSP-afdeling Gentbrugge/Ledeberg kon dit niet langer met lede ogen aanzien en trok naar de wijk om deze kwestie deur aan deur te bespreken met de inwoners. Tijdens die discussies werd duidelijk dat het probleem dieper zat. Niet alleen de tram kwam aan bod als heikel punt; ook de verloederde straten, het parkeerprobleem en het gebrek aan plaatsen in de buurtscholen zorgen al jaren voor heel wat ellende. Terwijl men in het centrum pronkt met populaire massaevenementen, allerhande prestigeprojecten en citymarketing, blijven arbeiderswijken zoals Ledeberg achtergesteld.

    De roep om actie werd steeds groter, dus werd samen met een paar enthousiaste buurtbewoners het wijkcomité ‘Ledeberg: ook stad?’ in het leven geroepen. De gebeurtenissen rond de tram vormden een vertrekpunt om te reflecteren over hoe we de wijk verder kunnen uitbouwen; hoe we een duidelijk signaal kunnen geven dat Ledeberg ook stad is. Samen met een aantal andere initiatieven werd er op 8 januari een eerste succesvolle bijeenkomst georganiseerd ter voorbereiding van een betoging.

    De gesprekken van de voorbije weken en de aankondiging van de actie maakten het stadbestuur en De Lijn dermate angstig dat er toegevingen werden gedaan. Zo werd de garantie gegeven dat men tijdens de werken een volwaardig alternatief zal voorzien en dat ook na de werken tram 4 even frequent zal blijven rijden. Dankzij de samenwerking met de wijk en de dreiging van een betoging konden we deze overwinning vieren.

    Hier laten we het echter niet bij. Het Gentse stadsbestuur en bovenlokale overheden moeten hun verantwoordelijkheid nemen en meer investeren in veilige wegen, gebruiksvriendelijk en goedkoop openbaar vervoer, in scholen en in andere sociale diensten. De middelen in de samenleving zijn voorhanden, maar vloeien via het huidig beleid naar privé winsten.

    Dit is slechts een start van een verdere samenwerking met de inwoners van Ledeberg. Samen zullen we verder strijden voor een leefbare wijk!

  • Lokale kiescampagnes gestart met afrekeningen onder establishment

    Zowel in Gent als Antwerpen halen de lokale kiescampagnes nu al de voorpagina’s van de kranten. Wie dacht dat het over de hoge werkloosheidscijfers onder jongeren zou gaan, de verstikkende mobiliteitscrisis, het tekort aan middelen voor degelijk onderwijs, de onmogelijke woonprijzen, … kon er niet verder naast zitten.

    Neen, de politici gooien met modder naar elkaar en beschuldigen elkaar van gegraai of het creatief omspringen met middelen. Dat kunnen ze omdat ze uit hetzelfde milieu van ons kent ons bij de managers en bedrijfsleiders komen, waardoor ze maar al te goed weten waar er modder ligt om mee te gooien.

    Siegfried Bracke werd al omgedoopt tot ‘Boemerang Bracke’: elke aanval die hij inzet op het roodgroene bestuur in Gent komt als een boemerang bij hem terug. Het laatste incident was de loge van AA Gent waar het stadsbestuur bevriende bedrijfsleiders op etentjes uitnodigde. Daar was Bracke volledig van op de hoogte: hij zat zelf in de raad van bestuur van de cvba Arteveldestadion. Halsoverkop nam hij ontslag uit de cvba, maar alle geloofwaardigheid van zijn kritiek op het bestuur was onderuit gehaald.

    Hetzelfde gebeurt met Tom Meeuws in Antwerpen. De kritiek op de nauwe banden tussen het stadsbestuur en bouwpromotor LandInvest ontplofte in het gezicht van het kartel ‘Samen’ toen bleek dat ook Meeuws goede banden heeft met het bedrijf. Vervolgens werd gestookt op basis van het ontslag van Meeuws als topmanager van De Lijn in Antwerpen. De vraag of Meeuws fouten beging in zijn functie bij De Lijn is daarbij niet van tel: hij heeft het imago van een manager die achter de schermen zaakjes regelt met vrienden. Hoe kan hij geloofwaardige kritiek geven op het gebrek aan transparantie van het N-VA-bestuur in Antwerpen?

    In zowel Gent als Antwerpen komt het zetelende bestuur als winnaar uit het moddergooien. Dat gebeurt niet op basis van eigen sterkte, maar door de zwakte van de oppositie. Als die oppositie komt van figuren die gepokt en gemazeld zijn in hetzelfde establishment, is het niet moeilijk om door de mand te vallen. Bij gebrek aan een oppositie die fundamenteel anders is, maken de huidige besturen in Gent en Antwerpen een grotere kans om overeind te blijven in de gemeenteraadsverkiezingen. Wouter Van Besien en Groen kunnen proberen om de schade te beperken, maar hebben aangetoond dat ze vooral op de macht uit zijn. Het kartel ‘Samen’ was daartoe opgezet, in de Antwerpse districten werpt Groen zich op als partner die ‘midden in het bed’ ligt en zowel met PVDA (Borgerhout) als N-VA (Deurne) in coalitie gaat.

    Vraag aan kiezers wat zij belangrijk vinden en ze verwijzen stelselmatig naar sociale thema’s als pensioenen, huisvesting en lonen. Zowel rechts als centrum-links hebben echter geen antwoorden op de sociale problemen. Rechts staat voor meer van hetzelfde uitsluitende beleid en voegt er een grote portie verdelende retoriek aan toe. Centrumlinks staat voor ‘neoliberalisme light’ waarbij het op sociaal gebied niets naar voor brengt dat de werkende bevolking zich kan herinneren. Op het vlak van het asielbeleid vatte Louis Tobback (SP.a) het goed samen: zijn enige kritiek op Theo Francken is dat hij er “teveel van geniet.”

    De rechterzijde stoppen, zal niet gebeuren door zelf een rechts beleid te voeren. Dat heeft het vorige Antwerpse bestuur onder leiding van Patrick Janssens (SP.a) aangetoond. De sociale problemen werden niet aangepakt, maar slechts beantwoord met meer repressie (denk maar aan de GAS-boetes waarvoor toenmalig topambtenaar Tom Meeuws verantwoordelijk was…).

    Er is nood aan een consequente linkse oppositie die offensieve en gedurfde campagnes durft te voeren rond huisvesting, werk, pensioenen, mobiliteit, diensten, … De peilingen geven aan dat een doorbraak van de PVDA op lokaal vlak mogelijk is. Het potentieel kan het beste benut worden door zoveel mogelijk consequente activisten te betrekken in een inclusieve campagne die vertrekt van de sociale noden en bereid is om daar mobiliserende bewegingen rond uit te bouwen. LSP wil daar een constructieve rol in spelen om vanuit een dergelijke oppositie de noodzaak van socialistische maatschappijverandering op de agenda te zetten.

     

    Lees ook deze artikels uit onze archieven:

  • AVS over de betoging voor meer en goedkoper openbaar vervoer

    Lokale televisiezender AVS bracht onderstaande reportage over de betoging van afgelopen zaterdag in Gent voor meer en goedkoper openbaar vervoer.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop