NL Socialisme

Blog

  • Amerikaanse toestanden in het onderwijs

    Nu ook in België:

    Wie het boek van Michael Moore "Stupid White Men" leest, vindt in hoofdstuk 5 "Achterlijk Land" een niet zo fraai overzicht van wantoestanden in het Amerikaanse onderwijs.

    Kristof Bruylandt

    Onveilige infrastructuur, overbevolking, platte commerciële uitholling van de lesinhoud onder invloed van sponsoring, indoctrinatie, onderbetaald personeel en gedemotiveerde leerlingen. Wie denkt dat dit nu eenmaal het gekke Amerika is, komt bedrogen uit. Ook bij ons komen er meer en meer wantoestanden.

    Tal van Belgische scholen voldoen niet aan de veiligheidsvoorschriften, maar worden bij gebrek aan alternatief toch niet gesloten. Ook het poetsen gebeurt in sommige scholen al door de leraars zelf. Leerkrachten zijn niet vies van dit soort werk, maar het behoort niet tot hun opdracht en ze gunnen het kuispersoneel ook hun job.

    Ondertussen plannen verschillende scholengroepen na de privatisering van de resto’s nu ook de uitbesteding van de schoonmaak aan firma’s die werken met interim-arbeidsters die "nooit ziek worden". De vakbond heeft daar goede argumenten tegen, maar geen strategie om het tegen te houden. In veel scholen zullen ze het zelfs mee goedkeuren "omdat er nu eenmaal geen geld genoeg is om een eigen kuisploeg te blijven betalen uit de te kleine enveloppe".

    Onder het mom van de lokale autonomie wordt het onderwijs meedogenloos geprivatiseerd. Syndicalisten die, verwijzend naar de CAO’s, zich verzetten tegen extra taakbelasting (bijv. strafstudie op zaterdag) krijgen steevast te horen dat ze daardoor de concurrentiepositie van de instelling verzwakken. Stageairs waarover de patroon niet tevreden is, schaden de reputatie van de school en worden soms van school gestuurd.

    Praktijkleerkrachten worden door de directie onder druk gezet om te produceren voor klanten (bijv. drukwerk), in de plaats van de leerlingen nieuwe technieken aan te leren. En ondanks het feit dat onderwijs tot 18 jaar grondwettelijk gratis is, krijgen ouders elk jaar opnieuw steeds duurdere schoolrekeningen. In sommige scholen moeten de leerlingen zelfs betalen voor het internet.

    Vlaams Minister Marleen Vanderpoorten wil nu van elke jongere ook een kapitalist maken door ondernemen in de eindtermen op te nemen. In de jaren ’60 heette dit nog indoctrinatie. Zelfs leraars zullen tijdens de vakantie moeten stage lopen in bedrijven. Ondertussen hebben studies van het HIVA en de Antwerpse Universiteit aangetoond dat een leraar gemiddeld 47 uur per week werkt en de vakanties hard nodig heeft om zich te ontspannen. Dat de lonen 11% lager liggen dan in de privé blijkt geen enkele rechtvaardiging te hebben. Zal de vakbondstop van de verkiezingen gebruik maken om een herfinanciering van het onderwijs af te dwingen, of laten zij hun paarse vrienden het patronaat verder opvrijen, ten koste van het onderwijs?

  • Brugpensioenen: Briefje aan Frank

    Beste mijnheer de Minister van Werk en Pensioenen, ik heb gelezen dat je een debat zal opstarten over de toekomst van de brugpensioenen en andere systemen van vervroegde pensionering. Maar eerst moeten de sociale verkiezingen en de (politieke) Europese en regionale verkiezingen de revue gepasseerd zijn. Eerst moet je zeker zijn van een flitsende overwinning van paars, eerst moeten de postjes worden verdeeld en daarna… moeten conclusies worden getrokken.

    Want je waarschuwt ons: "Zonder een grondige hervorming van onze arbeidsmarkt kunnen we onze welvaart niet op peil houden." Het systeem van brugpensioenen staat dus hoog op je lijstje om in te knabbelen. Ja, ik bedoel knabbelen. Want er is ook druk vanuit Europa om het systeem in één keer op te vreten. Maar kom, jij wil proeven. Beetje na beetje zal je de brugpensioenen uithollen… tot op zekere dag mensen bij de sluiting van een bedrijf niet meer kunnen genieten van brugpensioen.

    Het knabbelen is begonnen. Beste Minister, je verlangt van ons dat we met zijn allen langer blijven werken om de pensioenen te kunnen blijven betalen. En we moeten onze loopbaan flexibeler uitbouwen. Een liberale collega van je zegt zelfs dat elk mens zijn of haar eigen manager moet worden van zijn of haar eigen loopbaan. <p<Allemaal mooie woordjes, maar wat als de economische crisis blijft aanslepen en jij en je paarse vriendjes ondertussen blijven knabbelen aan de sociale zekerheid… Misschien moet dan een grote groep mensen zich beginnen te managen in armoede. Ben ik te grof? Wellicht wel. Mijn excuses, mijnheer de Minister, want ze zeggen dat je de slimste van de klas bent en de moedigste volgens Yves Desmet van De Morgen. De moedigste, omdat je durft te spreken over de problematiek van de vergrijzing en de korte arbeidsloopbanen van de Belgen, waardoor onze sociale zekerheid onder druk komt te staan.

    Vergt het zoveel moed om de oplossing te zoeken in het snoeien in de verworven rechten van de arbeiders, terwijl de winsten van degenen die echt de macht uitmaken onaangeroerd blijven? We moeten de moed hebben om het debat echt open te trekken. We moeten elke vraag durven stellen. Iedereen focust zich op de vergrijzing, maar staat onze sociale zekerheid ook niet onder druk omdat ons soort economie onder druk staat?

    Waarom wordt er in het debat nooit gesproken over een economie van behoeften in plaats van de winst? Waarom geloof jij zo in de derde weg (een vrije markt met sociale kantjes) als je weet (want je bent de slimste van de klas) dat bij een economische crisis de sociale kantjes worden weggesneden door de schaar van de kleine groep die heel veel macht bezit?

    Je voorzitter noemt de socialisten die voor de derde weg kiezen, "moderne" socialisten. Socialisten die niet voor de derde weg kiezen heten dan "oude" socialisten. Wel, mijnheer de Minister van Werk en Pensioenen, de Linkse Socialistische Partij is zich aan het uitbouwen met veel "oude" arbeiders, scholieren en studenten… voor een strijdbaar socialisme. De LSP vecht voor het behoud van het systeem van brugpensioenen, voor een volledig pensioen op 60-jarige leeftijd voor mannen en vrouwen, tegen de privatisering van het pensioenstelsel, voor het volledig herstel van de index en tegen de aantasting van de overheidspensioenen.

    Johan Douvere

  • Scholen voor probleemjongeren in Wallonië

    Hazette, minister voor het Secundair Onderwijs (MR) van de Communauté française (CF), heeft in november 2002 de oprichting van een centrum in Brussel voorgesteld voor scholieren die uitgesloten waren uit hun school of die schuldig zijn aan bijzonder zware criminele daden. Deze school voor ‘caïds’ zou een bijkomende structuur betekenen, bovenop de bestaande structuren voor scholieren die uitgesloten worden uit het schoolsysteem.

    Céline Moulin

    Een debat vond plaats in de regering van de CF omdat de PS en ECOLO zich verzetten tegen de logica van ghettoïsering van probleemjongeren en de oprichting van mobiele teams die in de scholen actief zouden zijn. Ze wilden ook de bestaande middelen uitbreiden: de sociale diensten (SAS) voor crisisjongeren. De regering van de CF heeft uiteindelijk besloten om 4 SAS-niveaus te creëren. In feite komt het erop neer om 4 scholen voor probleemjongeren te organiseren in plaats van één.

    Hazette geeft zelf toe dat het risico bestaat dat scholen nu meer geneigd zullen zijn om moeilijke scholieren uit te sluiten. Anderzijds, zegt hij, zal het feit dat er slechts 4 maal 25 plaatsen beschikbaar zijn die tendens afremmen. Hij wil wel het aantal beschikbare plaatsen opvoeren.

    Het moet ook opgemerkt worden dat Hazette voorstander is van dienstencheques in het onderwijs. Hij stelt voor de gesubsidieerde scholen hier gebruik van te laten maken voor bepaalde administratieve verrichtingen… Kortom, de politieke wereld wil meer en meer uitsluitingen organiseren voor jongeren in een economisch slechtere situatie, en ze krijgen er klusjesjobs bovenop.

  • Troepen uit de Golf!

    “Bring the troops back home”

    "Bring the troops back home" en "Troepen uit de Golf", dat zijn de slogans van de nieuwe "anti-bezettingsoorlogsbeweging" in de VS, een beweging die gebaseerd is op het massale anti-oorlogsverzet van begin dit jaar toen honderdduizenden arbeiders en jongeren betoogden tegen het begin van de oorlog in Irak.

    Ondertussen is de oorlog reeds 9 maanden officieel voorbij en wordt de aard van de oorlog alsmaar duidelijker. Na de oorlog waren de VS heel snel in het ondertekenen van de privatiseringscontracten voor de olieontginning, de heropbouw van het land was duidelijk geen prioriteit. Volgens de Knack van 14 januari “zijn de al sombere cijfers van de eerste maanden nog somberder geworden. Tachtig procent van de bevolking leeft in armoede, zestig procent hangt – net als in de tijd van Saddam Hoessein – af van voedselpakketten en staatssteun. De werkloosheid zou oplopen tot 75 procent.”

    Het verzet tegen de bezetting blijft niet beperkt tot kleine groepen van Saddam-getrouwen. Er wordt wekelijks bericht over betogingen van gepensioneerden die hun pensioen opeisen, van werklozen die het werk eisen die hen beloofd werd.

    Ook de plannen van de VS op economisch vlak maken duidelijk welke belangen er in Irak zullen heersen als de VS het er voor het zeggen heeft. Het zal van Irak één van de meest open economieën maken voor handel en kapitaalinvoer. Het zal:

    • de hoogste personenbelasting en vennootschapsbelasting terugbrengen tot 15%
    • importtarieven terugbrengen tot maximaal 5%
    • alle beperkingen op buitenlandse investeringen opheffen

    Zelfs een bezetting onder de vleugels van de VN zal aan het karakter van deze plundering niets veranderen. Het zal gewoon de koek verdelen tussen meer imperialistische mogendheden. Welk alternatief is er dan? Volgens ons kan enkel de lokale bevolking – niet georganiseerd op religieuze of etnische basis – maar via vakbonden en andere organisaties een alternatieve kracht vormen. Een kracht die met de steun van gelijkaardige organisaties wereldwijd de Iraakse rijkdommen kan benutten voor het vervullen van de behoeften van de bevolking i.p.v. de winsten van een kleine minderheid.

    De VS zullen trachten de gevangenneming van Saddam als propagandamiddel te gebruiken om hun bezetting te rechtvaardigen. Elke dag die voorbijgaat toont in de praktijk de enorme chaos en miserie die de VS er veroorzaakt hebben.

    In Amerika beseffen ondertussen meer en meer mensen dat deze oorlog een fortuin aan het kosten is aan de gewone Amerikanen, zonder dat er massavernietingswapens gevonden zijn, zonder dat de dreiging van terrorisme verdwenen is, in tegendeel.

    De woede over de leugenachtige patriottische propaganda van Bush en Co leidt tot verzet tegen de administratie van Bush.

    Binnen het Amerikaans leger en bij de families van militairen is er een groeiende angst en woede over de bezetting in Irak. In een brief aan de Peoria Journal Star verspreid door “Military Families Speak Out” schrijft Tim Predmore, die in Irak dienst doet in de 101st Airborne: “Ik geloofde vroeger dat ik mijn diensten verleende aan de goede zaak – het verdedigen van grondwet van de VS – Nu geloof ik niet langer, ik ben mijn overtuiging en mijn vastberadenheid verloren. Ik kan niet langer mijn diensten ter beschikking stellen voor wat ik denk halve waarheden en drieste leugens zijn”.

    Een beweging van de Amerikaanse jongeren en arbeiders kan een kracht ontwikkelen die deze bezetting kan stoppen, zoals Vietnam heeft aangetoond. De LSP zal zich de komende periode inzetten om een anti-bezettingsbeweging op te bouwen in België. Samen met onze zusterorganisaties wereldwijd en ook in de VS mobiliseren we de bevolking tegen oorlog en uitbuiting. Door wereldwijd te protesteren tegen de plundering van Irak kunnen we de beweging in de VS en Groot Brittannië om de troepen terug naar huis te brengen ondersteunen.

    Op zaterdag 20 maart 2004 zal een internationale actiedag plaatsvinden tegen de bezetting van Irak. In de VS en in Groot-Brittannië worden massale betogingen verwacht. Ook hier in België kunnen we een rol spelen, door eveneens op deze actiedag te betogen kunnen we het internationale karakter ervan onderlijnen en tevens de bewegingen in de VS en Groot-Brittannië tegen de bezetting van Irak ondersteunen.

    Lees ook:

    • US: Tide turning against Bush Artikel door Philip Locker van onze Amerikaanse zusterorganisatie over het groeiende ongenoegen tegenover Bush in de VS
    • Dag X Onze toenmalige site over 20 maart 2003, de acties op de dag dat de oorlog in Irak begon

  • Steun de campagne voor de anti-NSV betoging!

    Op 11 maart wordt in Antwerpen betoogd tegen een optocht van de studenten van het Vlaams Blok. Die hebben een bedenkelijke reputatie op vlak van racisme, geweld,… Wij organiseren een tegenbetoging en roepen op om samen met ons campagne te voeren voor die betoging.

    Op 11 maart willen we met een grote betoging naar voor komen en van de gelegenheid gebruik maken om de discussie te voeren over hoe het Vlaams Blok effectief kan bestreden worden; hoe een echte actieve oppositie kan opgebouwd worden tegen het asociale paarse beleid van de regering.

    In de aanloop naar de betoging willen we enkele duizenden pamfletten en tal van affiches verspreiden. We willen ook proberen in een aantal scholen mobilisatiecomités op te zetten.

    Wat kun jij doen?

    • Pamfletten en affiches verspreiden in je school/ jeugdhuis/ hogeschool/ unief/ …
    • Ons financieel steunen op rekeningnummer 001-2260393-78 met vermelding "anti-NSV betoging"
    • Een spreker van Blokbuster uitnodigen om de actie toe te lichten
    • Met een aantal vrienden samenkomen om de mobilisatie in je school te organiseren
    • Naar onze lokale vergaderingen komen en lid worden.

    In de loop van volgende week wordt ons materiaal afgewerkt. Er komt een affiche, een nationaal pamflet en er zijn ook brochures die we zullen gebruiken in de campagne. Daarnaast zullen we ook Blokbuster-stickers verkopen om de campagne te kunnen financieren.

    Ook jouw bijdrage zal belangrijk zijn om ervoor te zorgen dat we in Antwerpen, wat toch min of meer een bakermat van de NSV is, met meer betogers zijn dan extreem-rechts. Daarmee kunnen we hen in het defensief duwen!

    Om mee te werken kun je ons contacteren via e-mail: antwerpen@lsp-mas.be of info@blokbuster.be.

  • Massaal protest tegen president Aristide in Haïti

    Haïti kan twee belangrijke feiten claimen: ten eerste kende het land de eerste succesvolle revolutie tegen de slavernij. En ten tweede is het land het armste Westelijke land.

    Dave Smith, communicatie-verantwoordelijke van de Nationale vakbond van overheidspersoneel in Trinidad & Tobago (in persoonlijke naam)

    Bij de slag van Vertiers in 1803 versloeg de bevolking van Haïti het koloniale leger van Napoleon. De onafhankelijkheid van Frankrijk werd op 1 januari 1804 uitgeroepen en had gevolgen in heel Latijns Amerika. Het nieuwe onafhankelijke land gaf veel steun aan Simón Bolívar, die opkwam voor de bevrijding van Zuid-Amerika van de Spaanse dominantie.

    Maar Haïti heeft geleden onder de snelle opeenvolging van regimes die niet meer deden dan de eigen zakken vullen via corruptie en fraude. In de 200 jaren sinds de onafhankelijkheid kende het land 53 staatshoofden, waarvan er 20 omvergeworpen werden en slechts 8 een volledige termijn overleefden.

    Meer recent was er een brutaal regime van François "Papa doc" Duvalier en zijn zzon, Jean-Claude Duvalier ("Baby Doc"). Jean-Bertrand Aristide werd in 1990 verkozen met een enorme steun van de bevolking. De mensen hoopten dat met Aristide definitief een einde zou komen aan het bewind van de Duvaliers en dat hun leven ook zou veranderen. Als getalenteerde spreker die "opkwam voor de armen en voor de democratie", zo werd dit in 1990 gepropageerd, werd Aristide’s regime omvergeworpen door een militaire staatsgreep, maar hij kon de macht terug verwerven in 1994, o.a. met de hulp van 20.000 Amerikaanse soldaten. Vanaf dan heeft Aristide consequent de belangen van het imperialisme verdedigd.

    Ondanks de beloftes, is er weinig veranderd in hetland. Het blijft het armste land van het Amerikaanse continent. De levensverwachting is gedaald tot 50 jaar, 80% van de bevolking leeft onder de armoedegrens, 56% heeft te leiden onder slechte voeding of ondervoeding, 53% van de bevolking is analfabeet. Er is niets veranderd aan de enorme sociale problemen waarbij 1% van de bevolking ongeveer de helft van de rijkdom van het land controleert. De rest van de bevolking leeft met minder dan 1 dollar per dag.

    Door de privatiseringen en de invoering van vrijhandelszones is de infrastructuur van het land zowat ineengestort, waarbij drugs in de economie de enige groeifactor in de economie vormt. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Haïti slecht scoort op vlak van vakbondsrechten.

    De enorme sociale crisis heeft geleid tot een politieke strijd. Er hadden normaal gezien in 2003 parlementsverkiezingen moeten plaatsvinden, maar dit gebeurde niet. In plaats daarvan regeerde Aristide vanaf 12 januari met volmachten.

    De oppositie eist dat hij aftreedt en er was straatprotest in de hoofdstad. De betogingen die de afgelopen maanden plaatsvonden, hebben al geleid tot tussen de 25 en de 45 slachtoffers. Er wordt echter nog steeds verder betoogd. De confrontaties tussen betogers en de ordediensten, de opvolgers van de beruchte ‘Tonton Macoutes’ van Duvalier, zullen ongetwijfeld nog tot meer doden leiden.

    De oppositie die gekend staat onder naam "Groep van 184", bestaat uit politieke partijen, vakbonden en zakenassociaties. Het enige dat ze gemeen hebben is de wil om Aristide te zien vertrekken.

    Een scherpere kritiek kwam er van de vakbondsfederatie "Batay Ouvriye" die de protestbeweging omschreef als een "fundamentele en rechtvaardige" beweging, maar er aan toevoegt: "Lavalas [de partij van Aristide] en de burgerlijke oppositie zijn even rot en bevinden zich in eenzelfde hopeloze situatie."

    Het is duidelijk dat er geen vooruitgang mogelijk is zonder onafhankelijke arbeidersorganisaties die opkomen voor jobs, een landhervorming en een verdeling van de rijkdom. Een massale arbeiderspartij zou de strijd voor de macht voeren op basis van een socialistisch programma. Hierdoor zou de huidige oppositie gesplitst worden op klassenbasis. Maar er zou steun moeten gezocht worden onder de arbeiders in heel de regio.

    De noodzaak van economische onafhankelijkheid en de ontwikkeling van de economie, die zich op een extreme wijze stellen in Haïti, komen terug in heel de regio. De problemen worden nog erger door de invoering van de Free Trade Area of the Americas (FTAA, de Amerikaanse vrijhandelszone) die gepland wordt in 2005.

    De crisis in Haïti maakt duidelijk dat er nood is aan een socialistisch antwoord om op te komen voor een socialistische federatie van landen in de Caraïben en Latijns-Amerika.

  • Blok begint verruimingsoperatie

    Niet toevallig vlak na de stemming over de kieshervorming maakte het Vlaams Blok een verruimingsoperatie van de partij bekend. Een eerste fase is met het opzetten van het "comité stop vreemdelingenstemrecht" door Frank Vanhecke, Filip Dewinter, Anke Vandermeersch en de verruimers: Ward Beysen van het Liberaal Appel en CD&V-parlementslid Johan Weyts! Johan Weyts valt de "eer" te beurt om samen met Blok-voorzitter Vanhecke ondervoorzitter van het comité te worden… Het comité vermeldt als contactadres het adres van het Vlaams Blok secretariaat in Brussel.

    Naar verluidt zou nadien bekend gemaakt worden dat Ward Beysen, ooit een voorstander van het cordon sanitaire en nooit een Vlaams-nationalist geworden, in alliantie met het Blok naar de verkiezingen zou trekken.

  • Roeland Raes haalt zwaar uit naar partijgenote Alexandra Colen

    Ruzie in het Blok?

    Roeland Raes, de hoofdredacteur van het blad Revolte van Voorpost, en voormalig ondervoorzitter van het Vlaams Blok, haalt in Revolte zwaar uit naar een artikel van Alexandra Colen dat verscheen in het Brussels (franstalig) Vlaams Blok blad "Vérités Bruxelloises".

    Raes staat gekend als één van de ideologen van het Blok die graag ingaat op de geschiedenis van het rechtse Vlaamsnationalisme. Zo schreef hij voor Revolte een reeks over figuren als Marcel Brauns (een pater die het na de oorlog opnam voor de veroordeelde SS’er Robert Verbelen en in 1991 op een Blok-lijst ging staan), nazi-collaborateur Cyriel Verschaeve of de Verdinaso-aanhanger Leo Poppe met wie Raes een nauwe samenwerking aan de dag legde bij de uitgave van het blad ‘De Schakel’ in Argentinië (waar tal van veroordeelde nazi-collaborateurs zich schuil hielden nadat ze hier voor hun collaboratie werden veroordeeld). Wat Voorpost en hoofdredacteur Raes van die collaboratie vinden, kan kernachtig als volgt worden samengevat: "In 1940 kwam aan het Belgische despotische bewind een einde" (overzicht van de levensloop van Staf De Clerq op de website van Voorpost).

    Roeland Raes maakt zich nu kwaad op zijn partijgenote, Alexandra Colen. Colen is een conservatieve super-religieuze "puriteinse kwezel" (dixit Dewinter!). In het blad "Vérités Bruxelloises" had Colen geschreven dat het voor jongeren goed is om te emigreren naar de VS en dat de VS een positieve rol speelt op wereldvlak. Roeland Raes kan het amper geloven: "Verbazend en meer nog, ergerlijk". Zo omschrijft hij de stelling van Colen. En nog: "Ik vrees dat het citaat hierboven geen uitschuiver is vanwege Dr. Colen maar een uiting van een welbepaalde planning. We lezen de laatste tijd in tijdschriften van "onze" strekking toch wel meer stellingnamen en uitspraken, waaruit je kan opmaken de V.S. zowel het wereldgeweten als het intellectuele wereldcentrum zijn, het luilekkerland ook voor jonge Vlamingen."

    Raes is kwaad omdat deze Atlantistische stelling ingaat tegen de "Europa derdemacht-opvatting" die hij verdedigt. Raes: "Wat mijzelf betreft, leerde ik dit politiek basisbeginsel bij mensen als Maurice Bardèche ("L’Europe entre Washington et Moscou") een halve eeuw geleden…"

    Voor alle duidelijkheid: Bardèche staat ook gekend als een figuur die de holocaust ontkende en in zijn boek ‘Nürnberg ou la terre promise’ schreef hoe de concentratiekampen na de oorlog gebouwd werden met Joodse filmdecors… Het boek ‘Nürnberg ou la terre promise’ werd in het Nederlands vertaald door een goede vriend van Bardèche, Karel Dillen (voormalig "voorzitter-voor-het-leven" van het Vlaams Blok).

    "Bush heeft gelijk" aldus Dewinter. Deze stelling is niet naar de zin van voormalig Blok-ondervoorzitter Roeland Raes die een pro-VS houding "ergerlijk" noemt.

    Colen staat echter niet alleen met haar pro-VS stellingnames. Meer zelfs, het lijkt op dit ogenblik de officiële lijn van het Vlaams Blok te zijn om zich uit te spreken voor steun aan Bush. Zo demonstreerde Filip Dewinter enkele jaren terug onder een spandoek met de slogan: "Bush heeft gelijk".

    Eind 2003 stuurde het Vlaams Blok een brief naar de VS-ambassadeur in België naar aanleiding van een passage in de serie ‘West Wing’ waarin werd gewezen op de band tussen ‘The Flemish Block’ en neo-nazi’s. Het Vlaams Blok schreef toen: "The Vlaams Blok has always adopted a critical but positive view on the United States. The Vlaams Blok was one of the parties that most firmly criticised the ‘genocide law’ and the hypocricy of the Belgian government towards the war on terrorism in Irak. We deplore the way we are portrayed in the American media. If it would be possible I would like to have the opportunity, together with my party president, to meet you personally and convince you of the fact that the Vlaams Blok is not the party as it is portrayed by ‘The West Wing’."

    Ondanks zijn persoonlijke afkeer tegenover Colen, lijkt Dewinter hier dus alvast op eenzelfde lijn te zitten als Colen…

    Het pro-VS standpunt van Colen is dus alleszins geen geïsoleerd standpunt. De kritiek van Raes breidt zich dan ook uit tot verschillende "tijdschriften van "onze" strekking"… Hij heeft het klaarblijkelijk moeilijk met de houding van het Vlaams Blok in deze. Met hem zullen wellicht nog andere leden van de "oude garde" het moeilijk hebben met een aantal posities van het Vlaams Blok die ze ideologisch als "niet zuiver" zien. De vraag stelt zich dan ook hoe ver die oude garde bereid is van te gaan en wanneer de ideologische "zuiverheid" zal doorwegen op hun partij-loyauteiten. Dat een toch niet onbelangrijk figuur als Roeland Raes die discussie nu eigenlijk openlijk voert, geeft aan dat er spanningen bestaan hieromtrent.

    Wordt ongetwijfeld vervolgd…

  • Nigeria: nieuwe belastingsverhoging op benzine leidt tot dreiging algemene staking

    In het nieuwe jaar was er een golf van woede in Nigeria nadat president Obasanjo plotseling een nieuwe belastingsverhoging oplegde.

    Terwijl het om een beperkte som gaat, 1.5 Naira (ongeveer 1 Euro-cent) per liter, is het probleem van de benzineprijs erg explosief in Nigeria, zeker nu het zo snel komt na het stopzetten van de subsidies voor benzine.

    Op 6 januari gaf de vakbondsfederatie Nigerian Labour Congress (NLC) de regering de tijd tot 20 januari om de maatregel in te trekken, zoniet begint op 21 januari een algemene staking.

    Dit is de derde keer in zeven maanden dat een prijsverhoging leidt tot een mobilisatie voor een algemene staking. In juli vorig jaar was er de grootste algemene staking ooit in het land, een staking die acht dagen duurde. In oktober werd de oproep voor een algemene staking slechts op het laatste ogenblik afgeblazen na bepaalde toegevingen van de regering. Maar die toegevingen werden nooit doorgevoerd. Obasanjo ging verder met zijn beleid van deregulering en privatisering, en wordt daarin gesteund door het Westerse imperialisme. De laatste prijsverhoging is nu een druppel die de emmer doet overlopen.

    Er zijn mobilisatiemeetings opgezet om de staking te organiseren. Vanaf 15 januari zullen een reeks grote meetings plaatsvinden.

    Leden van de Democratic Socialist Movement (DSM) nemen deel aan deze mobilisatie voor een algemene staking. Onze leden zijn actief in de vakbonden, de National Conscience Party (NCP), studentenorganisaties, de vorig jaar gevormde Labour-Civil Society Coalition (LASCO),…

    Wij komen op voor een vastberaden strijd rond bredere thema’s dan enkel de nieuwe belasting op brandstof en de noodzaak van de arbeidersbeweging om een socialistisch alternatief op de regering naar voor te brengen.

    Lees de volledige oproep van de DSM voor de algemene staking

    Achtergrondinfo:

    • Verzet tegen neo-liberalisme in Nigeria. Interview met Segun Sango (2.1.2004)
    • Nigeria: systeem in crisis (23.11.2003)

  • Wij willen jobs, geen klusjes!

    Vandenbroucke (SP.A) beweert via de dienstencheques 25.000 "jobs" te willen creëren. In het beste geval gaat het echter om halftijdse jobs. Voor zwartwerkers die overschakelen naar het dienstencircuit is zelfs dat niet noodzakelijk. Weigeren is voor werklozen onmogelijk: de RVA beschouwt deze klusjes als een "volwaardige betrekking".

    Anja Deschoemacker

    Er is sprake van massaal volksbedrog: de discussie over de dienstencheques ging helemaal niet over de noden in de samenleving en hoe eraan tegemoet te komen, maar over een verdere ontmanteling van het idee van volwaardige tewerkstelling. De enige volwaardige tewerkstelling is die je een volwaardig inkomen verschaft.

    In de laatste 2 decennia zagen we de enorme opkomst van deeltijds werk. In woorden ging het om de "harmonisering" van beroep en gezin. We zien nu de concrete invulling hiervan in een systeem dat winsten boven menselijke behoeften stelt.

    Werkloze vrouwen zullen gedwongen worden in ruil voor een slecht contract (zonder volwaardig loon) een deel van de huishoudelijke taken van de werkende vrouwen te vervullen.

    In plaats van de vermaatschappelijking van de huishoudelijke taken, waar socialisten voor pleiten, wordt hier een individuele oplossing aangereikt. Een verder afromen van de verworvenheden van de arbeiders is het gevolg. Een minder dan halftijdse job is nu een "volwaardige job". Of hoe België door Vandenbroucke steeds verder op het pad van het Amerikaanse arbeidsbeleid wordt gezet. Ook hier zal de categorie "werkende armen" een forse uitbreiding kennen, indien het verzet niet wordt georganiseerd.

    In deze zaak zou je verzet van de vakbonden hebben verwacht. In realiteit stak Mia De Vits (ABVV) de regering echter een handje toe om het meningsverschil tussen SP.a en PS op te lossen. De Vits, die zou moeten strijden voor volwaardige jobs voor iedereen, stelde regionalisering voor. Wat de Waalse regering de mogelijkheid biedt om secundaire zaken aan te passen, waarmee ze de aanvaarding van slechte jobs kan verdoezelen.

    Deze flexibilisering, deze uitbreiding van deeltijds werk, de mogelijkheid om een minder dan halftijdse job op te leggen aan werklozen,… – gesubsidieerd door de overheid (dus jij en ik, via onze belastingen) – saboteert iedere ontwikkeling naar een collectieve oplossing voor zowel de te hoge werkdruk van werkenden als voor de werkloosheid: een arbeidsduurvermindering zonder loonverlies met bijkomende aanwervingen en de creatie van een aantal collectieve diensten.

    Dit is een oplossing die tegemoet zou komen aan de nood tot vermaatschappelijking van de huishoudelijke taken die nu gratis door vooral vrouwen worden uitgevoerd. Het zou tevens via een overheidsdienst statutaire, voltijdse en goed betaalde jobs voor iedereen kunnen creëren. Dat deze oplossing niet eens overwogen wordt, ook niet door de PS, toont aan dat het helemaal niet te doen is om de "harmonisering van gezin en arbeid", noch om een oplossing voor de werkloosheid, maar om het oppoetsen van de werkloosheidscijfers en het dwingen van vooral vrouwen in jobs waarmee financiële onafhankelijkheid slechts een verre droom blijft.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping