NL Socialisme

Category: Op de werkvloer

  • Over solidariteit en hebzucht

    70 miljoen euro voor tsunami-slachtoffers

    250 miljoen euro voor patroons

    Het leven is aan de schaamtelozen en de hebzuchtigen. Terwijl heel België zich mobiliseert om 70 miljoen euro bijeen te sprokkelen voor de tsunami-slachtoffers, verdwijnt ruim het drievoud, 250 miljoen euro, in de zakken van de patroons… omdat de bedrijven het toch zo moeilijk hebben! Recente cijfers van het rechtse weekblad Trends bewijzen nochtans het tegendeel: in 2003 verdubbelden de 30.000 grootste bedrijven in België hun gezamenlijke winst tot liefst 27,8 miljard euro, zo’n 300.000 oude Belgische franken per actieve inwoner.

    Eric Byl

    De solidariteit met de tsunami-slachtoffers heeft getoond dat de grote meerderheid van de Belgen helemaal geen individualisten, egoïsten en/of racisten zijn. Integendeel, ook hier leeft de meerderheid mee met diegenen die tegenslag kenden. Heel het land mobiliseerde: de wereld van non-gouvernementele organisaties; alle media – van kranten over radio tot televisie, openbaar en commercieel; bekende Vlamingen van acteurs over muzikanten tot de sportwereld; en vooral zo’n 1600 spontane lokale initiatieven van doorsnee mensen zoals u en ik.

    Allemaal samen hebben we het grootste bedrag ooit opgehaald, maar iedereen weet dat dit maar een fractie is van wat uiteindelijk nodig zal zijn.

    Politici, die verkozen moeten worden, houden daar rekening mee. Zelfs het Vlaams Belang liet voor een keer haar “eigen volk eerst” wijselijk achterwege. Bij de NV-A lieten ze de gehuurde camionettes om de solidariteit aan te klagen deze keer op stal. De politici beseften dat ze maar beter meegingen met de stroom. De regering schonk zo’n 30 miljoen euro uit onze belastingen om haar solidariteit te benadrukken. Politici namen plaats in het call-center ter gelegenheid van de grote gemeenschappelijke 12-12 uitzendingen van TV1, VTM, RTBF en RTL-TVI. Alle “democratische” partijen riepen hun militanten op te storten op de rekening 12-12. Enkel het Vlaams Belang weigerde eerst om bij te dragen aan een NGO-consortium met “het communistische Oxfam-Solidariteit”, maar moest haar extremistische standpunt uiteindelijk herzien.

    Voor de Belgische patroons, die zichzelf niet hoeven te laten verkiezen, zijn er grenzen aan de solidariteit, maar niet aan de hebzucht. Voor de vorm riep het VBO haar leden op om te storten op 12-12, maar tegelijk eiste de patroonsorganisatie een veelvoud aan compensatie in het kader van het Interprofessioneel Akkoord. Wie zoveel geld kan besteden aan solidariteit hoeft geen loonsverhoging en mag best wat langer werken, oordeelt het Belgische patronaat. De patroons rekenden op zo’n 360 miljoen euro, 5 keer het tsunami-bedrag. Zelfs de paarse regering begreep echter dat dit immoreel was. Ze besloot uiteindelijk “slechts” 250 miljoen euro van onze fiscale en parafiscale bijdragen door te storten naar de bedrijven.

    De grote meerderheid van de Belgen heeft een sterk solidariteitsgevoel. De egoïsten en de individualisten zijn gelukkig slechts een kleine minderheid. Zolang die minderheid en haar politieke lakeien de maatschappij echter in hun greep houden, zal de solidariteit moeten wijken voor de hebzucht, ook als dat ten koste gaat van mensenlevens en toenemende armoede.

  • 20.000 aanwezigen op non-profitbetoging

    Vandaag trokken zo’n 20.000 werknemers uit de non-profitsector door Brussel in een nationale betoging. De mobilisatie was opvallend groot en een uitdrukking van de actiebereidheid die aanwezig blijft in de sector. Militanten van LSP waren aanwezig, waaronder een aantal delegees en militanten van zowel LBC als ACOD en BBTK. We verdeelden er dit pamflet. Hieronder publiceren we een aantal foto’s vanop de betoging.

  • Charleroi: regionale betoging tegen aanval op syndicale rechten

    Op dinsdag 25 januari betoogden zo’n 3.000 militanten en sympathisanten van het ABVV in Charleroi om te protesteren tegen de aanval op het stakingsrecht zoals we die zien bij AGC Automotive (Splintex). Daar zette het patronaat een eenzijdig verzoekschrift in om dwangsommen te eisen tegen de stakers. De gerechtelijke beslissing werd afgedwongen met een politietussenkomst tegen het stakingspikket. Hiertegen werd gisteren regionaal betoogd.

    De betoging kwam er na meer dan 50 dagen van staking bij Splintex in Fleurus (vlakbij Charleroi). De arbeiders van Splintex gingen in staking om te protesteren tegen de aankondiging van de directie om 284 van de zowat 800 werknemers te ontslaan. In 2000 werden ook reeds zo’n 300 jobs geschrapt bij Splintex.

    Tegenover de staking zagen we een enorme patronale agressie. In de media werd begin december gesteld dat de werknemers de directie "gijzelden", terwijl de werknemers gegijzeld werden door de afdankingen en de agressieve tussenkomst van het patronaat. Zo werden de werknemers één voor één opgebeld om het werk te hervatten en werd een "grijze lijst" aangelegd van stakers die zeker het bedrijf buiten moeten.

    Er werd zelfs naar het gerecht gestapt met een eenzijdig verzoekschrift waardoor de afgevaardigden van de werknemers niet in de gerechtelijke procedure gehoord werden. Voor de rechtbank kwam enkel de versie van de werkgever aan bod, waarbij door de gekozen methode van het eenzijdig verzoekschrift expliciet vermeden werd dat de werknemers zouden aan bod komen in de procedure. Op basis van deze procedure werden dwangsommen gevraagd en bekomen tegenover de staking. Deze gerechtelijke beslissing werd in de praktijk omgezet met een politietussenkomst waarbij er een waterkanon en helicopters werden ingezet om het pikket te verwijderen.

    Tegenover de patronale agressie is er een enorme solidariteit vanuit heel het land. In december was er reeds een regionale betoging met zo’n 6.000 deelnemers en op het stakingspikket van 17 januari waren er meer dan 400 aanwezigen vanuit heel het land. Op 18 januari was er een algemene personeelsvergadering met 450 aanwezigen waarop beslist werd om de herstructureringen af te wijzen en de staking verder te zetten. Enkel die algemene vergadering was legitiem. Er was een referendum waarbij duidelijk is dat dit personeelsreferendum werd gemanipuleerd.

    De strijdbaarheid en de bereidheid om de strijd te winnen is enorm. Op een solidariteitsavond op 19 januari werd bijvoorbeeld door een afgevaardigde van Sonaca opgeroepen om een interprofessionele mobilisatie op te zetten. We hopen alvast dat dit ook in actie zal omgezet worden. Op dit ogenblik werd door de syndicale delegaties van Glaverbel al opgeroepen om te komen tot een 24-urenstaking.

    Zoals Silvio Marra, voormalige delegee van Forges de Clabecq, op de solidariteitsavond stelde: "Een strijd moet resultaat opleveren". Om te vermijden dat de enorme inspanningen voor de strijd verloren gaan, moeten resultaten geboekt worden. De arbeiders van Splintex spelen een belangrijke rol in het versterken van strijdbewegingen in de bedrijven en dit zal de komende periode verder ontwikkelen. We moeten er nu voor zorgen dat deze strijd resultaat oplevert. Zoniet dreigen de stakingsmoeheid, de financiële en familiale druk de overhand te krijgen. Hiertoe is er nood aan een stakingscomité en een regionale algemene staking om de druk op het patronaat op te voeren.

    Die staking moet georganiseerd en gepland worden met een grote betrokkenheid van de arbeiders van Splintex. Een overwinning daar zou een immense impact hebben in heel de regio en zelfs nationaal. Maar de staking moet ook verder gaan: het gaat ook om syndicale rechten waaronder het stakingsrecht dat nu bedreigd wordt door het gerecht en de politie. Het zijn verworvenheden van alle arbeiders die vandaag aangevallen worden. Daartegenover is een verzet van syndicale militanten en arbeiders uit heel het land noodzakelijk. Bovendien zou een mobilisatie de mogelijkheid bieden om te eisen dat er meer komt uit de interprofessionele onderhandelingen en dat een beter akkoord afgedwongen wordt dan wat nu voorligt. Het huidige ontwerp van Interprofessioneel Akkoord zal leiden tot nog meer ontslagen en het opdrijven van de flexibiliteit.

    De actiebereidheid is aanwezig, de vakbondsleiding moet deze nu ook inzetten. Er is een regionaal actieplan nodig om de strijd te winnen.

    > Geen enkele afdanking bij AGC Automotive

    > Stop de aanvallen op de syndicale rechten, een aan de "grijze lijste", neen aan de dwangsommen

    > Neen aan de voorwaarden van het ontwerp van interprofessioneel akkoord: geen opdrijven van de flexibiliteit, maar een 32-urenweek zonder loonsverlies en met bijkomende aanwervingen en een degelijk loon voor iedereen

  • Charleroi. Betoging tegen de aanval op syndicale rechten. Foto’s.

    Foto’s door Geert Cool

  • Non Profit: actieplan nodig

    Betoging donderdag 27 januari 11u Albert II laan – Noordstation

    We behoren tot de armste pensioentrekkenden, verdienen gemiddeld 10,5% minder dan collega’s uit andere sectoren, hebben geen recht op een dertiende maand, staan onder grote grote werkdruk en stress bij gebrek aan voldoende begeleidend, verzorgend en verplegend personeel. De sector kampt met een groot tekort aan opvangplaatsen voor mensen met een handicap, patiënten en andere gebruikers. Dit is waar de nonprofit vandaag staat.

    LSP-pamflet

    Tien jaar lang hebben de vakbonden van de non-profit gestaakt en actie gevoerd om te komen waar we nu staan. Er zijn in die periode veel toegevingen afgedwongen van de verschillende regeringen. Helaas nooit voldoende om de loonachterstand weg te werken en de arbeidscondities draagbaar te maken.

    Die periode ligt echter achter de rug. De regeringen staan nu op het punt om niets meer toe te geven. Zoals vanouds wachten de regionale regeringen op de federale. In Vlaanderen zijn nog steeds geen onderhandelingen gestart, hoewel de eisenbundel eind 2003 al op de bevoegde kabinetten is afgeleverd.

    Wel zijn de vakbonden opgesplitst geweest in werkgroepen om uitleg te geven en misverstanden weg te werken. Niet om te beslissen of zelfs te onderhandelen.

    Op federaal vlak zijn er ondertussen enkele gesprekken geweest. Na de vrijdagacties in december kondigde Demotte aan 7500 jobs te willen creëren in de non-profit, gespreid over 5 jaar. Van loonsverhoging of één van de andere eisen was er geen sprake. En toen de vakbonden uit de straten van Brussel verdwenen waren, schoot zelfs van de belofte voor personeelsuitbreiding niets meer over.

    Het is duidelijk dat de bevoegde overheden geen aanstalten maken om over te gaan tot ernstige onderhandelingen. Erger nog, ze gaan frontaal in de tegenaanval.

    Zo springt in Vlaanderen Welzijnsminister Inge Vervotte (CD&V) haar collega voor werk Frank Vandenbroucke (SP.A) bij, die een loonstop van twee jaar wil, en bevestigt dat de Vlaamse regering “heeft vastgesteld dat er eigenlijk geen ruimte is om extra loonsopslag te geven”.

    Het ziet ernaar uit dat de regeringen er alles aan zullen doen om zo weinig mogelijk toe te geven. Het is zelfs niet onrealistisch dat ze de werknemers van de non-profit zullen proberen isoleren en af te schilderen als egoïsten. Daarom is het belangrijk dat de vakbonden hun acties uitbreiden en zich niet beperken tot betogingen in kleurblokken en één-dags-stakingen voor militanten en delegees.

    Heel wat personeelsleden beschouwen de stakingen nu al niet meer als hun staking, maar als die van de vakbonden. Meer inspanningen zijn nodig om het eisenplatform uit te leggen aan alle personeelsleden en hen tenvolle te betrekken bij de acties.

    “Onze eisen zijn niet egoïstisch, maar nodig voor de samenleving”

    We zouden onder andere aan studenten verpleegkunde, opvoeders en studenten uit de maatschappelijk sector kunnen uitleggen dat 25.000 bijkomende jobs niet enkel de werkdruk moeten verlagen, maar ook de jongerenwerkloosheid moeten tegengaan.

    Naar de gebruikersverenigingen en patiënten kan duidelijk gemaakt worden dat meer personeel, middelen en bijkomende vorming ervoor zullen zorgen dat ze eindelijk krijgen waar ze recht op hebben. Een zorg op maat. De eisen van de non-profit zijn verre van egoïstisch. Integendeel, ze dienen het maatschappelijk welzijn.

    De huidige acties moeten uitgebreid en versterkt worden. De vakbonden kunnen hun slagkracht verhogen door actie-comités op te richten per regio. Zo zijn er meer mogelijkheden tot overleg tussen de verschillende sectoren binnen de non-profit, maar kan er ook een actieplan opgesteld worden om de vele instellingen, organisaties en ziekenhuizen te bereiken waar momenteel geen syndicale activiteiten aanwezig zijn.

    Betoging donderdag 27 januari 11u Albert II laan – Noordstation

    We mogen niet uit het oog verliezen dat er ook in andere sectoren en bedrijven strijdbewegingen aan de gang zijn. De nationale betoging van 21 december was hier een mooi voorbeeld van. 50.000 werknemers protesteerden in de straten van Brussel als passend antwoord op de agressieve houding van de werkgevers in de onderhandelingen over een nieuw interprofessioneel akkoord. Deze betoging ging gepaard met een reeks spontane stakingen van o.a. De Lijn, TEC, Van Hool en in alle vestigingen van de Glaverbelgroep. Ook de nonprofit was massaal aanwezig. Daarnaast waren er de stakingen bij de Post, MIVB, NMBS, DHL en vele kleinere bedrijven. De werknemers kunnen zich niet veroorloven zich te laten opsplitsen per vakbond, beroepscategorie of sector. Een eengemaakte strijd is nodig, niet alleen intersectorieel maar interprofessioneel.

    Jongerenmars voor werk

    Op vraag van Blokbuster, de jongerencampagne van de Linkse Socialistische Partij, organiseren ABVV-jongeren, ACV-jongeren, KAJ en Blokbuster op 19 maart een Jongerenmars voor Werk, Gelijkheid en Gratis Onderwijs. Met deze jongerenmars streeft Blokbuster 3 doelstellingen na:

    1. sedert enkele jaren zijn jongeren massaal op straat gekomen tegen de gevolgen van de kapitalistische globalisering. Die jongeren drukken een verzet uit dat leeft bij bredere lagen. We willen met de jongerenmars voor werk deze jongeren richten op de arbeidersbeweging

    2. Jongeren voelen zich nauwelijks betrokken bij de vakbondswerking. Met de jongerenmars hopen we de aandacht van de vakbond voor jongeren te versterken en tegelijk jongeren te interesseren in vakbondswerking

    3. Met de jongerenmars willen we de discussie aanbrengen van de nood aan een onafhankelijke arbeiderspartij en een breuk tussen de vakbonden en de SP.a en CD&V die allebei politieke instrumenten van het patronaat zijn geworden.

  • Staking bij Degussa – fotoverslag

    Foto’s door Geert Cool

  • Staking bij Degussa tegen opdrijving flexibiliteit

    Ook vandaag wordt verder gestaakt bij het chemiebedrijf Degussa in Antwerpen. Op het bedrijf werken zo’n 1.100 arbeiders en bedienden. Deze morgen stond er een groot pikket aan de poorten. Deze namiddag wordt onderhandeld met de directie.

    De staking begon woensdagavond spontaan in één afdeling, de AS-eenheid, waar de directie de ploegbezetting wil afbouwen met 2 man. In totaal zijn 8 jobs bedreigd waarbij de directie stelt dat 1 werknemer met brugpensioen kan, 3 werknemers worden gemuteerd en de 4 anderen kunnen solliciteren voor een andere functie. Woensdagavond besliste de late ploeg om de eenheid stil te leggen waarop de delegees werden verwittigd. De staking werd erkend en bleef ook donderdagochtend verder duren toen de ochtendploeg buiten bleef. Ook de rest van de afdelingen sloten zich geleidelijk aan bij de acties.

    De vakbonden stellen vast dat de directie in deze kwestie blijkbaar een principieel standpunt inneemt, waardoor de staking langer duurt dan verwacht. In een pamflet stellen de bonden: "Een staking die wij ingeschat hadden als een emotionele oprisping die 24 tot 32 uren zou duren, is uitgebreid tot een algehele fabrieksstaking van onbeperkte duur."

    Op het pikket deze morgen waren er ruim 50 aanwezigen, waaronder ook een aantal militanten van andere bedrijven in de regio. Het begrip voor de acties vanuit de AS-eenheid is enorm groot, de staking wordt gezien als een reactie op een druppel die de emmer deed overlopen. De vermindering van de minimumbezetting van 9 naar 8 functies wordt door de directie gezien als een poging om de flexibiliteit verder op te drijven.

    Maandagochtend werden werkwilligen nog binnengelaten aangezien er nog hoop is dat er uit de onderhandelingen van maandagnamiddag een positief resultaat komt. Indien dat niet het geval is en de directie vasthoudt aan haar standpunt, zal de staking deze week verder gezet worden.

  • Degussa Antwerpen in staking tegen personeelstekort

    In de Antwerpse vestiging van chemiereus Degussa is woensdagavond een spontane staking uitgebroken naar aanleiding van een personeelstekort in één van de 14 afdelingen waar aangekondigd werd dat 8 jobs moesten verdwijnen. De staking kende snel een uitbreiding en op dit ogenblik wordt verder gestaakt. Maandagochtend wordt een groot stakingspikket georganiseerd.

    Het personeel van één van de afdelingen bij Degussa ging in staking omdat het van oordeel was dat een vermindering van het personeel in deze afdeling een gevaar vormde voor de veiligheid op het bedrijf. De staking begon spontaan, maar kende snel uitbreiding. De vakbonden bij Degussa organiseren mee de acties en op vrijdag lag de productie al zowat volledig plat aangezien bleek dat toen reeds tien van de veertien afdelingen plat lagen.

    Het verminderen van het aantal personeelsleden is onaanvaardbaar. Het feit dat de werknemers van de betrokken afdeling opkomen voor de veiligheid, is in het belang van alle werknemers bij Degussa. De gezamenlijke actie van de verschillende afdelingen is dan ook een correct antwoord.

    Maandag worden onderhandelingen gestart met de directie. Tegelijk is er een oproep voor een groot stakingspikket op maandagochtend, zodat het personeel kan geïnformeerd worden over het belang van de acties en over de verdere strategie die zal ontwikkeld worden.

  • Betoging door “Turnhout-dopland” op 11 februari

    Op 11 februari vindt in Turnhout een gezamenlijke actie plaats van Blokbuster, ACV-Jongeren, ABVV-Jongeren en de KAJ om te protesteren tegen de groeiende werkloosheid. Deze actie vindt plaats in het kader van de mobilisatie naar de nationale Jongerenmars voor Werk op 19 maart in Brussel. In de aanloop naar die jongerenmars wordt gezamenlijk campagne gevoerd en is er ook een gezamenlijke actie. Hieronder publiceren we de tekst van het pamflet.

    BETOGING VRIJDAG 11 FEBRUARI 14U – GROTE MARKT DOOR “TURNHOUT-DOPLAND”

    SINDS ENKELE MAANDEN is in de regio Turnhout een jongerenmarscomité bezig met de lokale mobilisatie voor 19 maart. Dat is meer dan nodig: in Turnhout bedraagt de officiële werkloosheid boven de 12%. De tewerkstelling in eigen streek neemt zienderogen af. Voor de schoolverlaters is er weinig werk. Is er dan wel werk, dan hebben we geen vaak perspectief op een vaste job. We doen de ene na de andere onderbetaalde interimjob. Laat ons niet bij de pakken blijven zitten! Laat ons samen vechten voor een toekomst, laat ons samen van de jongerenmars een succes maken. Contacteer ons en mobiliseer mee op je school, werkplaats, hogeschool, … en betoog mee op 11 februari. Voor een toekomst zullen we moeten vechten!

    ZA 19 MAART – BRUSSEL 13U – JONGERENMARS VOOR WERK, GELIJKHEID EN GRATIS ONDERWIJS

    WERK

    ONZE EISEN:

    Geen jacht op werklozen!

    200.000 volwaardige jobs in plaats van 200.000 schorsingen

    Geen nepjobs! Vast en volwaardig werk voor iedereen

    Herwaardering van de uitkeringen: volwaardige indexering van de uitkeringen in plaats van een loonstop

    GRATIS ONDERWIJS

    ONZE EISEN:

    Kosteloos en degelijk onderwijs: voor een volledige

    Herfinanciering van het onderwijs op alle niveaus

    Geen aanvallen op het statuut van leerkrachten

    GELIJKHEID

    ONZE EISEN:

    Verdeel het werk zonder loonsverlies, i.p.v. meer overuren

    Voor gratis en degelijke kinderopvang (maar niet als excuus om de flexibiliteit op te drijven!)

    Gelijk loon voor gelijk werk

    Actiekalender

    wo 26 jan actie aan de dop vanaf 8u30, De Warande, Turnhout

    wo 26 jan scholierenbijeenkomst 14u00, Elcker-Ik, Otterstraat 109, Turnhout

    vr 28 jan werklozenbijeenkomst 10u00, ACV, Turnhout

    do 3 feb info-avond 19u30, ABVV, Grote Markt 48, Turnhout

    vr 11 feb betoging voor werk 14u00, Grote Markt, Turnhout

    di 15 feb info-avond 19u30, ACV, Stationsplein 2, Geel

    do 17 feb info-avond 19u30, ACV, Kerkstraat 32, Herentals

    INSCHRIJVEN JONGERENMARS:

    Elke jongere, georganiseerd of niet, kan gratis mee met de bus naar Brussel! Schrijf je in vóór 17 maart bij ACV-Jongeren: 014/40.30.41

    VERTREKPLAATSEN: Turnhout: Begijnhof – Herentals: Netepark – Lille: Carpoolparking – Geel: HIK – Rijkevorsel: kerk – Beerse: kerk – Mol: ALMA – precieze vertrekuren (in de voormiddag) worden nog meegedeeld!

  • AGC Automotive: schandalige politie-interventie!

    Nadat de directie van AGC Automotive (het vroegere Splintex) eerder naar de rechtbank trok met een eenzijdig verzoekschrift om dwangsommen op te leggen tegen de stakers, is nu ook de politie ingezet om het stakingspikket te breken.

    Als een dief in de nacht heeft de federale politie het pikket opgeruimd en het terrein rond Splintex afgezet waardoor de arbeiders niet meer tot bij het bedrijf kunnen. Hierdoor wil de directie de vrije doorgang krijgen om zelf de terreinen de betreden.

    Deze politie-tussenkomst in een sociaal conflict is schandalig. Als de directie niet ernstig wil onderhandelen met de werknemers, worden alle andere middelen ingezet: het gerecht en nu dus ook de politie.

    Er is een oproep om deel te nemen aan het pikket dat nu voor de ingang van het bedrijventerrein staat. Deze middag is er reeds een algemene vergadering waar ook delegaties van buitenaf aan deelnemen. Maar ook de komende dagen zal het belangrijk zijn dat er een mobilisatie is aan het pikket. Daarnaast moet dringend op regionaal vlak gereageerd worden, bijvoorbeeld door een regionale 24-urenstaking als protest tegen de agressieve houding van het patronaat bij Splintex.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping