NL Socialisme

Category: Op de werkvloer

  • ABVV-leiding stopt acties officieel en laat zich positief uit over het Generatiepact

    Het ABVV kondigde officieel aan wat de meeste militanten al wisten: de beweging tegen het Generatiepact wordt stopgezet. De “landing” is officieel. Om dit enigszins goed te praten, stelt de ABVV-leiding dat de stakingsacties in oktober heel wat “verbeteringen” hebben opgeleverd. Geen verbeteringen voor de arbeiders en hun gezinnen, maar verbeteringen “aan de regeringsmaatregelen”.

    Het ABVV stelt dat er geen draagvlak meer is voor een nationale staking tegen het regeringsbeleid. Er komen nog beperkte acties in een aantal sectoren of bedrijven “om de druk op de werkgevers vol te houden”.

    Tevens wordt nu plots relatief positief gesproken over het Generatiepact. Nochtans kwam er vorige week nog een standpunt van de ABVV- en ACV-vrouwen die aanklagen dat door het Generatiepact 71% van de vrouwen niet langer toegang zal hebben tot brugpensioen. De kwestie van gelijkgestelde periodes en de definitie van zware beroepen blijft een belangrijke kwestie volgens ABVV en ACV. Maar er worden geen acties meer georganiseerd.

    Dat er geen draagvlak bestaat voor de acties is een complete verdraaiing van wat er gebeurd is. Na de succesvolle stakingsacties op 7 en 28 oktober werd door de basis verwacht dat er op de betoging van 28 oktober nog een actieplan zou worden afgekondigd. Dat actieplan kwam er niet. Of toch wel, een maand na de betoging van 28 oktober werden enkele acties aangekondigd om de beweging volledig uit te doven.

    Dat het actieplan van begin december een “uitdoofscenario” was zoals wij dat schreven, wordt nu bevestigd. ABVV stelt dat er geen draagvlak is voor verdere stakingsacties en legt zich in de praktijk neer bij het Generatiepact.

    Deze tamme houding en het falen om het potentieel van de beweging tegen het Generatiepact te benutten, verzwakt de positie van de vakbonden in de discussies over de loonmatiging en de index. Regering en patronaat willen rond die punten immers al direct een nieuwe aanval lanceren. De zwakte van de vakbondsleiding, zet hen aan tot agressie.

    Xavier Verboven heeft gelijk als hij stelt dat iedere aanval op de index een “oorlogsverklaring” zal zijn. Maar na het falen van de leiding bij de discussies over het IPA en het Generatiepact, zal ook veel kritischer gereageerd worden tegenover de vakbondsleiding.

  • Financiering hoger onderwijs: zware besparingen gepland

    Minister van onderwijs Frank Vandenbroucke wil zwaar het mes zetten in de middelen voor het hoger onderwijs. Na de eerste hervormingen met de invoering van de Bachelor-Masterstructuur, worden nu concrete plannen opgemaakt voor een zware besparingsronde in 2007. Zo zou de Master-na-Master niet langer gefinancierd worden waardoor er bijzonder hoge inschrijvingsgelden zouden worden gevraagd voor dergelijke opleidingen.

    Met een Financieringsdecreet 2007-2012 voor het hoger onderwijs, wil Vandenbroucke zijn grootschalige hervorming doorvoeren. Dat is een onderdeel van de Bolognahervormingen die ook aan de basis van de Bachelor-Master lagen. Het financieringsdecreet is nog niet afgewerkt, maar de voorlopige plannen laten het ergste vermoeden.

    Vandenbroucke wil een bevriezing van het budget voor het hoger onderwijs tot 2012. Terwijl er meer middelen nodig zijn om de onderfinanciering aan te pakken, wil Vandenbroucke niet weten van een verhoging van het budget. Het budget blijft staan op 1,2 miljard euro (580 miljoen voor de universiteiten en 540 miljoen voor de hogescholen).

    Het budget zal opgedeeld worden volgens verschillende methoden. Er komt een vast gedeelte van het budget voor iedere associatie met ongeveer 2.000 voltijdse studenten. Die krijgen samen een vast deel van 5% van het budget. Er wordt 5% uitgetrokken voor “projectgebonden” onderdelen, projecten die de minister prioritair stelt (bepaalde vormen van onderzoek of studierichtingen). Het grootste gedeelte (90%) zou betaald worden aan de hand van criteria rond onderzoek en onderwijs.

    Daarbij zou enkel rekening gehouden worden met bachelor- en masteropleidingen. De Master-na-Master (ManaMa) zou niet meer gefinancierd worden. Studenten zouden bijgevolg de volledige kostprijs hiervoor zelf moeten betalen. Een dergelijke ManaMa wordt hierdoor compleet onbetaalbaar voor studenten die niet kapitaalkrachtig zijn.

    Bovendien zal de financiering niet louter afhankelijk zijn van het aantal studiepunten. Die studiepunten zouden verrekend worden naargelang het “maatschappelijk en economisch nut”. Bepaalde opleidingen zouden bijgevolg meer geld opleveren, terwijl andere minder interessant worden op financieel vlak. De exacte indeling hiervan is nog niet gebeurd. Maar als bijvoorbeeld geoordeeld wordt dat de opleiding informatica economisch erg interessant is en bijgevolg een factor 1,5 krijgt, terwijl een opleiding geschiedenis maar 0,7 krijgt, dan zou een universiteit dubbel zoveel krijgen voor de eerste student in vergelijking met de tweede student.

    De concrete uitwerking van de besparingsplannen is nog vollop bezig, maar het is duidelijk dat Vandenbroucke een harde aanval wil op de positie van studenten. We mogen dit niet zomaar laten passeren en moeten het verzet organiseren. Doe mee met de Actief Linkse Studenten!

  • Generatiepact: vakbondsvrouwen wijzen op asociaal karakter

    ACV- en ABVV-vrouwen bundelen de krachten in hun verzet tegen het Generatiepact. Ze doen dit omdat de hervormingen van het brugpensioen enorme gevolgen hebben voor vrouwen. Het wordt zeker voor deeltijds werkenden bijna onmogelijk om nog op brugpensioen te gaan.

    De vakbondsvrouwen kwamen naar buiten met enkele cijfers die hun standpunt ondersteunden. 43% van alle werkende vrouwen heeft een deeltijds contract, terwijl dit bij mannen net geen 7% is. In sectoren waar veel vrouwen werken, zijn er soms enkel en alleen deeltijdse contracten. Ongeveer 80% van de werknemers die gebruik maken van tijdskrediet zijn vrouwen.

    Aangezien het Generatiepact de loopbaanvereisten voor een brugpensioen optrekt zonder de “gelijkstellingen” (periodes die met een loopbaan gelijkgesteld worden, zoals tijdskrediet of deeltijdse arbeid) op te trekken, wordt toegang tot brugpensioen moeilijker. Hierdoor zou 71,4% van de vrouwen geen toegang meer hebben tot brugpensioen!

    De regeringsplannen zijn een aanval op de rechten en verworvenheden van alle arbeiders en zeker van de vrouwen. Gezamenlijk verzet is dan ook noodzakelijk!

  • Luchthaven Oostende. Wie wordt het volgende slachtoffer?

    De vakbonden ACV-Transcom en ACOD-overheidsdiensten riepen alle personeelsleden van de luchthaven Oostende-Brugge op om op vrijdag 2 december vanaf 10 uur het werk gedurende 24 uur neer te leggen. Deze actie was gericht tegen de directie die onlangs vijf van de zeven kuisvrouwen ontsloeg.

    Eddy Van Acker, ACOD-militant Oostende

    Volgens luchthavenmanager Vanspauwen was de reden tot ontslag de ondermaatse kwaliteit van het geleverde werk en een onderlinge slechte sfeer onder het kuispersoneel. Dit werd dadelijk ontkend en tegengesproken door de drie verschillende vakbonden en andere personeelsleden. De poetsvrouwen met 8 tot 10 jaar dienst werden jaarlijks positief geëvalueerd.

    Het is dezelfde Vanspauwen die enkele tijd terug stelde : "Het succes van de luchthaven kan onder meer afgelezen worden aan het aantal gecreëerde banen” (Standaard 05 juni 2003)

    Gino Vanspauwen werd in 2003 aangesteld voor het aantrekken van private ondernemers en een nieuw imago aan te kweken voor de luchthaven van Oostende. Dit gebeurde door een agressieve promotie en door het oprichten van vennootschappen waarbij publiek-private samenwerking mogelijk is. Hij stelde in de Standaard van 21 november 2003 dat de luchthaven stilaan uitgemest geraakte om klaar te zijn voor het innemen van een sterke concurrentiepositie en een professioneel communicatiebeleid. Bij zijn aanstelling kopte een krant over Vanspauwen : "Mijn thuis is een virtueel eiland, bevolkt door twee volwassenen, vier kinderen en een hond”.

    Hilaire Berckmans (nationaal secretaris ACOD) stelde: "De jongste jaren waren er al heel wat klachten, maar dit is de druppel die de emmer doet overlopen. Het is de hoogste tijd om actie te ondernemen. Zo’n 300 ACOD-leden en ook heel wat leden van de christelijke vakbond zullen afzakken naar de kust. We plannen een staking aan de luchthaven en in het centrum van Oostende, waar we richting stadhuis zullen wandelen. Want het wordt tijd dat ook de overheden ingrijpen”.

    Doel van de actie was de reïntegratie van de vijf ontslagen poetsvrouwen, de administratieve medewerkster opnieuw in haar functie aanstellen en engagementen van de hogere overheid over de wijze van leidinggeven op de Luchthaven.

    Binnen de vakorganisaties kan men zich niet van de mening ontdoen dat op de Luchthaven Oostende een op zijn zachtst gesteld “eigenaardig” personeelsbeleid geldt dat gebaseerd lijkt op willekeur. Het “beleid” van de directie overschrijdt alle grenzen. Toen de poetsvrouwen een petitie opstartten om aan te tonen dat het personeel wel tevreden was over hun werkzaamheden, verbood het management van de luchthaven hen de toegang en werd hun contract onmiddellijk verbroken….

    Een administratieve medewerkster (toevallig lid van een vakbond ) stelde tegenover de directie dat ze het ontslag niet terecht vond. Zij werd direct verplaatst van dienst en kreeg – op een geïsoleerde plaats – een andere functie toegewezen… Het management vaardigde bovendien een nota uit waarin de syndicale rechten eenzijdig werden beperkt.

    In de aanloop naar de 24-urenstaking was de solidariteit enorme en uiteindelijk waren er meer dan de verwachte 300 betogers zouden opdagen.

    De dag voor de staking waren er nog onderhandelingen met manager Vanspauwen en werd er een compromis bereikt dat stelde dat er voor de ontslagen poetsvrouwen een onderzoekswerkgroep wordt samengesteld uit vakbond en Vanspauwen. “Deze zullen in alle vrijheid en met alle mogelijke faciliteiten onderzoeken of de vijf ontslagen al dan niet te verantwoorden vallen. Indien het oordeel is dat dit niet zo is, worden de werknemers terug in dienst genomen “. Het personeelslid dat verplaatst werd kan haar eerdere werk terug uitoefenen. De nota (zeg maar : aanval op het syndicaal statuut) werd ingetrokken. De staking, acties, betoging werden afgeblazen.

    Bij navraag en gesprekken met vakbondsmilitanten uit verschillende sectoren werd meermaals herhaald dat het compromis naar voor werd geschoven omwille van de stijgende druk van vakbondsleden in aanloop naar de actie. Toch kon men uit de gesprekken opvangen dat een onvoorwaardelijke terug in dienst nemen van de personeelsleden zonder verlies van rechten een duidelijk signaal zou zijn naar de directie van de Luchthaven. Wie wordt het volgende slachtoffer?

  • Patroonsfederatie in de distributiesector meent dat staking geen succes was, maar toch 16 miljoen euro heeft gekost…

    De patroonsfederatie in de distributiesector, Fedis, verklaarde dat de staking van gisteren bijzonder beperkt bleef. Volgens de patroons bleven slechts 14% van de grote voedingswinkels dicht. Toch klaagt Fedis over het feit dat de staking de patroons uit de sector heel wat geld kost: 16 miljoen euro. En dat in 200 winkels?

    Dat betekent dat iedere winkel waar gestaakt werd een dagomzet zou hebben van ongeveer 80.000 euro, ruim 3 miljoen oude Belgische franken. Het lijkt erop dat Fedis twee kritieken probeert te maken die niet met elkaar overeenstemmen: enerzijds zou de staking een grote economische schade aangericht hebben, maar anderzijds blijft Fedis beweren dat de staking geen succes was.

    Volgens de vakbonden waren meer dan 300 grote voedingswinkels gesloten door de staking. Er waren stakingspiketten aan tal van grootwarenhuizen. Drie kwart van de Carrefour vestigingen ging dicht, de helft van de Super GB’s, de helft van de winkels van Delhaize, 40% van de Colruyt-winkels,…

    De arrogante houding van het patronaat in de sector zal er wellicht voor zorgen dat de acties worden verdergezet in de sector. Carrefour stuurde een deurwaarder af op stakingspiketten in Brussel. Die legde een dwangsom van 500 euro op voor iedere werkwillige die niet door kon.

  • Luik: sterke staking, maar niet algemeen

    In de regio Luik werd een oproep gedaan voor een interprofessionele algemene staking. Dat was een uitdrukking van de strijdbaarheid en de lokale tradities in Luik. Maar een element dat zeker ook meespeelde, was het feit dat het gewicht van de PS op het apparaat en zeker op de basis van het ABVV beperkter is dan elders.

    Jean Peltier

    De balans van de staking is wat tweezijdig. In de sectoren die vooraan stonden in de bewegingen van de afgelopen maanden – de metaal, staal, bussen – was de staking erg algemeen en verliep deze probleemloos. De BBTK legde nadruk op acties in de grote bedrijven, en die oproep werd algemeen goed gevolgd. De ACOD richtte zich vooral op de ministeries en vooral het ministerie van financies waar een groot piket ervoor zorgde dat het ministerie de volledige dag dicht bleef. Maar in andere openbare diensten was de staking beperkt. De Post werkte vrij normaal en bij het spoor werd enkel één trein naar Brussel geblokkeerd.

    Veel arbeiders leken te beseffen dat de strijd tegen het Generatiepact op zijn einde loopt en dat de huidige mobilisaties een laatste actie vormden alvorens zou geplooid worden voor de regering. In de sectoren die minder getroffen worden door de aanvallen in het Generatiepact (in de openbare diensten bijvoorbeeld) of sectoren waar de vakbonden niet zo sterk staan, was het dan ook erg moeilijk om de acties te organiseren.

    Op een meeting met 300 militanten voor het ministerie van Financiën, herinnerden de vakbondsleiders aan de redenen waarom het ABVV tegen het Generatiepact was. Ze probeerden de militanten te overtuigen dat de syndicale acties hebben geleid tot belangrijke toegevingen van de regering op het vlak van de berekening van de pensioenen, de financiering van de sociale zekerheid, het statuut van de werklozen,… Er werd tegelijk gesteld dat Luik de strijd niet alleen kan verderzetten.

    Herstal en de industriezone Hauts-Sarts: de metaalsector gaat plat

    In de metaal was de mobilisatie erg sterk, zelfs indien de piketten iets kleiner waren dan bij de staking van 7 oktober. De piketten volstonden omdat de arbeiders massaal het ordewoord van de staking opvolgden. Het aantal kaders dat wou gaan werken en het piket wou passeren, was bijzonder beperkt. In FN en in Chertal (een afdeling van Arcelor die sinds een week in staking is) komt er zowat niemand opdagen om te werken. De industriezone Hauts-Sarts ligt volledig plat. Er zijn meerdere piketten die klaar staan om te reageren bij eventuele problemen of om een handje toe te steken bij andere bedrijven. Zoals op 7 oktober zijn de rode vakbondsleden opnieuw in een grote meerderheid, maar ook heel wat leden van het ACV vervoegen de piketten.

    Het enige punt waar problemen werden verwacht was Techspace Aero in Milmort. De avond voor de staking had de algemeen-directeur met een interne mail alle werknemers opgeroepen om op vrijdag te werken. De oproep werd gevolgd door een 50-tal kaders die werden ontvangen door een piket van zowat 350 arbeiders en militanten van ABVV en ACV. De ontvangst was erg hartelijk. Een eerste poging van de stakingsbrekers om het bedrijf te betreden, werd beantwoord met voetzoekers. Bij de tweede poging werd gegooid met eieren, gevuld met mayonaise en ketchup. De tweede poging werd tevens de laatste poging. Na een halfuur moesten de directeur en zijn stakingsbrekers afdruipen.

    Uit de discussies met delegees en militanten bleek nogmaals dat de metallos fel gekant blijven tegen het Generatiepact. Maar zelfs voor hen is het duidelijk dat de acties op hun einde lopen. Een delegee vatte het goed samen: "Na het succes van 7 oktober, had het ABVV de stakingsacties alleen moeten verderzetten indien nodig. Dat gaf een mogelijkheid om de basis van het ACV verder onder druk te zetten en daarmee de leiding van het ACV te dwingen tot acties. Maar we hebben tijd verloren, de regering heeft de onderhandelingen doen rekken, de ACV-leiding heeft toegegeven en we zijn nu met Luik de enigen die staken." Toch was de vastberadenheid om nieuwe acties op te zetten tegen de volgende golf van aanvallen erg groot.

    Heel wat delegees en militanten bevestigden het ongenoegen tegenover de PS. De kloof tussen de PS en de vakbond wordt steeds groter en begint ook op te klimmen in de verschillende niveau’s van de vakbond. De nood aan een politieke uitdrukking voor het ABVV wordt een punt van discussie, zelfs indien het nog beperkt is tot informele discussies.

  • Fotoreportage vanop de betoging in Brussel

    Gisteren betoogden zowat 1.000 arbeiders uit de non-profit sector en sympathisanten uit andere sectoren door Brussel. Er werd bijeengekomen aan het ministerie van werk, waarna in een geïmproviseerde betoging naar het VLD-secretariaat werd getrokken. Daar vlogen er eieren tegen de gevel van het gebouw. De militanten uit de non-profit zijn bijzonder ongerust over het Generatiepact omdat er in deze sector veel deeltijds werk is en omdat de zware werkbelasting ervoor zorgt dat een verhoging van de brugpensioenleeftijd bijzonder hard zou aankomen.

  • Regionale staking met betoging in Verviers

    Om 8u spraken we met enkele kameraden uit Verviers af aan het station. Het was niet bepaald warm, maar een ABVV-delegatie bracht sfeer. In de stad waren er overal rode en groene delegaties die zich klaar maakten om piketten op te zetten en vliegende piketten te organiseren.

    François Barzin

    Wij trokken naar het kantoor van het ACV in Verviers waar een groep delegees samenkwam. We waren gewapend met onze kranten, contactenlijsten en vers gedrukte pamfletten. We troffen een 50-tal ACV-militanten aan met wie we in discussie traden over het idee van een nieuwe arbeiderspartij.

    De sfeer was niet bijzonder enthousiast, er werd vooral actie gevoerd omdat aangevoeld wordt dat het noodzakelijk is. Zoals steeds nemen enkelen het voortouw, maar we zagen ook hoe doorheen de acties het bewustzijn versterkt werd. Na een betoging door de stad om de verschillende politieke verantwoordelijken te interpelleren, kwam het interessantste moment van de dag: een confrontatie met een gerante van een Delhaize.

    We waren eerder reeds langs deze winkel gegaan en de militanten aan het piket vroegen om terug te komen omdat de directie de winkel toch wou openen om 10u. Belofte maakt schuld, dus trokken we om 10 uur met een groep ABVV’ers naar de winkel waar we een gerante in volle paniek aantroffen. Ze wou toch openen om 10u omdat het zo werd overeengekomen met een aantal delegees, waarbij moet worden opgemerkt dat een dergelijke overeenkomst er enkel komt onder zware druk. Uiteindelijk besloot de gerante om toch de deuren dicht te houden, wellicht was ze bang dat de stakers zouden gaan lopen met de koopwaren. Een camion met bevoorrading kwam aan, maar kon niet door. De gerante stelde dat de camion moest passeren onder het excuus van het “recht op werk”.

    Op dat punt antwoordden we haar dat in een land met 600.000 werklozen, het recht op arbeid niet gerespecteerd wordt. We hadden eraan kunnen toevoegen dat het opdrijven van de brugpensioenleeftijd ook niet zal bijdragen aan het recht op werk voor jongeren. De ABVV-groep trok nog naar andere plaatsen en werd aan deze supermarkt vervangen door een groep ACV’ers.

    Nadat we enkele piketten bezochten, maakten we een bilan op van de voormiddag en de discussies die we hadden met delegees. We zagen een zekere ontgoocheling bij een aantal militanten. Anderzijds was het toch vrij uitzonderlijk dat de vakbonden in Verviers in deze mate een staking organiseerden. Arbeiders die niet meteen enthousiast waren voor onze oproep voor een nieuwe arbeiderspartij, waren het wel eens dat er moet nagedacht worden over een politieke vertegenwoordiging. Heel wat arbeiders waren wel erg enthousiast voor onze oproep. Er heerste ook een houding dat er een ernstige vakbondsstrategie zal nodig zijn in de toekomst om zo niet van nederlaag naar nederlaag te gaan.

    De sfeer was gemengd. Enerzijds ontgoocheling, maar geen defaitisme. De solidariteit was enorm op de acties en er was een grote openheid voor discussies over de te volgen syndicale en politieke wegen.

  • Antwerpen: Makro te Deurne gaat plat

    Ook in Antwerpen lag het zwaartepunt van de acties tegen het Generatiepact bij de distributiesector. In een aantal grootwarenhuizen werd gestaakt, maar ook andere winkels volgden. Zo ging Ikea plat. Elders concentreerden de acties zich rond de banken en verzekeringen (waar er een probleem is bij de CAO-besprekingen) en stond er ook een stakingspiket aan de Antwerpse Zoo. Eén van de grootste piketten was deze aan de Makro in Deurne. Daar lag alles plat.

    Rond 6 uur deze ochtend werd van start gegaan met het piket aan de Makro. Er kwamen ook heel wat militanten uit andere bedrijven het piket vervoegen, onder meer van de metaal en de Algemene Centrale. Vanuit Makro-Machelen kwamen een aantal delegees de actie versterken. Ondanks het feit dat het dominante ACV in de Makro niet had opgeroepen om mee te staken, waren er toch enkele ACV’ers aanwezig aan het piket.

    Een 50-tal militanten blokkeerde de winkel en de toelevering. Camions die kwamen lossen, moesten terugdraaien of konden het terrein niet meer op. De winkel zelf werd geblokkeerd met winkelkarretjes. De parking was eveneens afgezet met winkelkarretjes. De politie kwam even langs, maar daar bleef het bij. In tegenstelling tot een Carrefour in Brussel, kwam er geen deurwaarder aan te pas. Aan de Decathlon bij de Metropolis kwam er naar verluidt een deurwaarder vaststellingen doen, maar was er geen eenzijdig verzoekschrift met dwangsommen.

    Elders in de Antwerpse regio stonden er eveneens piketten aan een aantal grootwarenhuizen en andere winkels (zoals Fnac). Aan de Zoo stonden een 15-tal militanten piket, wat bijzonder zichtbaar was door de nabijheid van het Centraal Station.

  • Discussies aan het stakingspiket bij Carrefour Tiensesteenweg in Leuven.

    Omstreeks 6u vanmorgen werden de ingangen van Carrefour versperd met winkelkarren. Christelijke en socialistische vakbonden waren er samen om te protesteren tegen het generatiepact. De bijzondere aandacht ging vandaag naar de vrouwelijke werknemers die meer deeltijds werken met gevolg dat deze werknemers niet in aanmerking komen voor een brugpensioen.

    Jeroen

    Om in de toekomst in aanmerking te komen voor een brugpensioen moet je 35 voltijdse dienstjaren achter de rug hebben. Nu is het in de sector zeer moeilijk om een voltijds contact in handen te krijgen. Het gevolg is dat er bijna niemand kan genieten van een brugpensioen aangezien 40 deeltijdse dienstjaren niet meer volstaan. Dit is niet zo omdat men niet voltijds wil werken, de meeste werknemers wachten al jaren op een voltijds contract. Doorgroeimogelijkheden noemen ze dit spottend. Deze werknemers kunnen niet op brugpensioen omdat ze de kans niet krijgen.

    3 leden van LSP trokken naar Carrefour om de staking te ondersteunen en om te praten met de stakers. We kregen daarbij heel wat positieve reacties omdat de standpunten van de stakers veelal nauw aansluiten bij onze opvattingen.

    De meeste stakers staken niet in eerste plaats voor zichzelf. Wij zullen ons er wel doortrekken zeggen ze, maar onze jeugd krijgt geen kansen meer door bv. de trucs met tijdelijke contracten. Hun koopkracht daalt. Aan bouwen moet er niet meer gedacht worden, een normaal huis kost al gauw 150.000 euro en de huurprijzen rijzen de pan uit.

    Er is geen politieke partij die onze belangen verdedigt. SPA en ook andere partijen zijn 1 pot nat en komen niet op voor de gewone werkmens. De strategie van de vakbondleiding is wel zeer zwak. Grote actie moet er komen, wordt gezegd aan het piket. Dat geeft aan dat er grote actiebereidheid is. Er is nood aan een nieuwe arbeiderspartij die onze belangen verdedigt, concluderen heel wat stakers. Gezamelijke grote actie willen ze, het land plat leggen. Onze kleinschalige actie is morgen vergeten, maar wat moeten we doen? Niemand komt voor ons op.

    Er werd gespot met het kader van de winkel zoals ze het noemen. Het kader dat slaaf is van de bazen klopt maar uren, geregeld 12u per dag waarbij overuren niet betaald worden. Kleuterachtige regeltjes, dat kunnen ze maken. Personeelsleden moeten de exacte minutering van een WC beurt op een lijst schrijven en elke dag komt er wel een idioot regeltje bij.

    Robots zijn zeer geliefd. De stakers zijn zelf onder de indruk, maar men zou ze eerder moeten gebruiken om de mens vooruit te helpen dan om de mens uit te buiten. De robots vervangen het werk van mensen die dan maar gedumpt worden in de werkloosheid. Ze hebben ook hun twijfels of het geld van het sociale stelsel wel juist gebruikt wordt. Gaan studeren is geen oplossing, want dan ben je te duur om aangenomen te worden en beland je evengoed in werkloosheid.

    Ze beklagen het feit dat de strategie van de patroons wel degelijk werkt. Tijdelijke en deeltijdse contracten gebruiken zodat mensen niet durven staken, uit schrik dat hun contract niet verlengd wordt. Als deze mensen te duur worden, vliegen ze buiten en bij de uitvoering van het Generatiepact worden de patroons hiervoor nog eens beloond door een bonus voor het aannemen van jongeren.

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping