Category: Foto’s

  • Brusselse betoging tegen invasie in Rojava: bouwen aan een sterke anti-oorlogsbeweging!

    Honderden Koerden en tegenstanders van de militaire agressie van de Turkse staat tegen Rojava betoogden woensdagnamiddag in Brussel. De betoging vertrok van Schuman om naar het Luxemburgplein te trekken. Er werd halt gehouden voor twee minuten stilte aan het metrostation van Maalbeek, waar de slachtoffers van het terrorisme werden herdacht. Op het einde waren er enkele toespraken. LSP-lid Nicolas Croes bracht de betogers de solidariteit van onze organisatie. Hij stelde dat we moeten bouwen aan een sterke internationale anti-oorlogsbeweging die opkomt voor het recht op zelfbeschikking van de Koerden en alle onderdrukte groepen. Een sterke beweging tegen oorlog en onderdrukking, zou meteen ook een plaats zijn voor discussie over welke samenleving we willen: een democratisch socialistische samenleving zonder oorlog, ellende en uitbuiting.

    PDF van ons pamflet

  • Ook in Brussel solidariteit met de massabeweging in Catalonië

    Maandag en dinsdag waren er in Brussel solidariteitsacties met de massabeweging in Catalonië. Er waren respectievelijk 150 en 250 deelnemers. Dinsdag nam LSP deel aan de betoging voor de Europese Commissie en de Spaanse ambassade.

    Door Boris

    Er is duidelijk veel woede en strijdbaarheid na de bekendmaking van de schandalige veroordelingen van de Catalaanse politieke gevangenen. Onze aanwezigheid werd goed ontvangen. Veel mensen bedankten ons voor onze solidariteit en zeiden dat ze de aanwezigheid van N-VA op deze acties niet graag zien, omdat ze die partij als vreemd aan hun beweging ervaren. In tegenstelling tot N-VA verdedigt LSP niet de belangen van de kapitalisten, maar die van de werkende klasse.

    De sympathie van een deel van de formele leiding van de Catalaanse onafhankelijkheidsbeweging voor de N-VA ondermijnt het begrip bij de werkenden in ons land voor het progressieve karakter van de massastrijd in Catalonië voor democratische rechten en het recht om over hun toekomst te beslissen. De werkenden en jongeren moeten hun solidariteit betuigen met de studenten- en scholierenstaking van 72 uur die vandaag start en met de oproep tot algemene staking op vrijdag in Catalonië.

    Het is overigens duidelijk dat dergelijke actiemethoden niet die van de rechterzijde zijn. Terwijl de Catalaanse jongeren zich klaarmaakten om de klassen te verlaten uit protest tegen de aanval op democratische rechten, riep Vlaams minister-president Jambon in Gent de klimaatactivisten op om niet meer te protesteren tijdens de schooluren. De staking is een actiemethode van de arbeidersbeweging. Daarom dat N-VA er een probleem mee heeft.

    De Catalaanse beweging in België moet zich ook hier tot de arbeidersbeweging richten voor steun. Ze mag zich niet laten sussen door valse hoop om steun te krijgen van de Europese Unie, die de onderdrukking van het Catalaanse volk steunt.

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/Awk8NiSCFFK5zZyY9]

  • Brussel en Luik: protestacties tegen de Turkse invasie in Rojava

    Zaterdagnamiddag kwamen ongeveer 600 mensen bijeen in het Brusselse St.Gillis om te protesteren tegen de Turkse inval in Rojava, in het noorden van Syrië. Enkele LSP-leden namen deel aan deze actie, net zoals ze dit vrijdag deden bij een gelijkaardige actie in Luik.

    In Luik waren er ongeveer 250 aanwezigen na een oproep door de politieke coöperatieve Vega, Vert Ardent, het Luikse solidariteitscomité met Rojava, JOC, Action Antifasciste Liégeoise, Ecologie Sociale Liège, Front Antifasciste 2.0 (waaraan LSP meewerkt), Action autonome Liège en LSP.

    Een 40-tal jongeren kwam de actie provoceren met Turkse vlaggen, maar ook materiaal van de MHP, een extreemrechtse Turkse partij. De jongeren kwamen met verwijten en brachten het symbool van de Grijze Wolven, een neofascistische organisatie die met de MHP verbonden is. Er werd zelfs op de protestactie tegen de Turkse invasie in Rojava gechargeerd toen de toespraken begonnen, maar de aanvallers werden afgeweerd.

    Het doel van dit geweld was uiteraard om de Koerden het zwijgen op te leggen, maar ook om steun aan het verzet tegen de oorlog in de kiem te smoren. Door Rojava aan te vallen, richt Erdogan zich niet enkel tegen de Koerden: het is een aanval op elke feminist, antifascist, linkse militant, syndicalist.

    Naast de Koerdische vertegenwoordigers werd uiteindelijk enkel gesproken door een gemeenteraadslid van Vega. Nadien zorgden de confrontaties met jonge extreemrechtse tegenbetogers ervoor dat geen verdere toespraken gehouden worden. Er waren op de protestactie ook een gemeenteraadslid van Ecolo (Sarah Schlitz) en een provincieraadslid van de PTB (Rafik Rassâa) aanwezig die ongetwijfeld ook hun solidariteit met de strijd in Rojava zouden betuigd hebben, net als LSP en andere aanwezige groepen. Er komen overigens nieuwe acties waarop hopelijk heel wat verschillende organisaties en groepen hun steun zullen betuigen om aan te tonen dat de Koerden niet alleen staan.

     

    Brussel:

     

    Luik:

  • Linkse socialisten wereldwijd tussengekomen in klimaatacties

    Verslag door Nikolas Wagner (Sozialistische Linkspartei, Oostenrijk)

    De klimaatbeweging heeft zich als een lopend vuurtje over de hele wereld verspreid. De beweging is een uitdrukking van het gevoel van urgentie en de roep naar ernstige maatregelen om de klimaatcrisis aan te pakken. Op vrijdag 20 september was de meest recente golf van klimaatstakingen. Internationaal waren er naar schatting 4 miljoen betogers, veel meer dan de 1,4 miljoen tijdens de eerste grote staking in maart.

    Leden van de nationale afdelingen van het CWI (Committee for a Workers’ International, de internationale organisatie waarvan LSP de Belgische afdeling is) namen actief deel aan deze actiedag, net zoals ze dit zullen doen op 27 september. Dan zijn er immers nog acties voorzien. We namen niet alleen deel aan de betogingen, we brachten ook ons perspectief naar voren: de groeiende klimaatcrisis is inherent verbonden met en gecreëerd door het kapitalistisch systeem, er is een strijd voor socialisme nodig om tot een milieuvriendelijke samenleving vrij van uitbuiting te komen.

    Vanuit het oosten naar het westen…

    Australië

    Het protest begon in het uiterste oosten van de wereld. Leden van de Socialist Party in Australië betoogden in Melbourne. Ze waren niet alleen: er waren honderdduizenden klimaatactivisten in een recordopkomst. Enkele uren later volgde het protest in Israël/Palestina. Leden van de Socialistische Strijdbeweging namen deel aan protestacties in Tel Aviv, Jeruzalem en Haifa, waar ons materiaal heel goed onthaald werd. Onze militanten organiseerden een actiecomité aan de universiteit van Tel Aviv waarbij op 30 studenten aan een eerste bijeenkomst deelnamen om het begin van het academiejaar voor te bereiden.

    Israël/Palestina

    In Moskou was het protest niet zo groot, ondanks de toename van jongerenactivisme de afgelopen maanden. Dit kwam deels omdat de autoriteiten het protest beperkten tot een klein gebied aan het uiteinde van de stad. Leden van Socialistisch Alternatief in Rusland namen deel aan het protest en discussieerden met veel aanwezigen. Op het spandoek van Socialistisch Alternatief: “Verander het systeem, niet het klimaat. Een democratische planeconomie kan de planeet redden.”

    Rusland

    … naar de Europese Unie

    Leden van Xekinima in Griekenland merkten op dat de omvang en het klassenkarakter van de protesten waren verbeterd. Niet alleen nam het aantal demonstranten in Athene toe tot 1.000, ook de samenstelling was anders: ongeveer de helft kwam van een arbeidersachtergrond. Naast de schoolstakingen zelf, was er in de stad Volos ook een betoging van 250 personen tegen afvalverbranding, die al enige tijd milieuproblemen veroorzaakt.

    In Praag en Krakau waren er enkele duizenden op de protestacties. Leden van de Socialistickà Alternativa Budoucnost in Tsjechië en Alternatywa Socjalistyczna in Polen deelden honderden pamfletten uit. “Het redden van de aarde betekent het kapitalisme verslaan,” verklaarden ze.

    Duitsland

    Er waren 1,4 miljoen Duitse klimaatbetogers in het hele land. In Hamburg, waar 100.000 mensen aanwezig waren, was de opkomst zo groot dat het onmogelijk was om de mars te beginnen. Tienduizenden mensen waren aanwezig in andere steden, zoals Bremen en Berlijn, waar leden van SAV (Sozialistische Alternative) deelnamen, en spraken vanaf het podium in Keulen, Kassel en Flensburg. Ze verkochten 4.000 exemplaren van het speciaal geproduceerde blad over de klimaatcrisis en ons programma om deze aan te pakken.

    In Wenen, Oostenrijk, was er niet één groot centraal protest, maar meerdere kleinere protesten in alle 23 districten van Wenen en meer dan honderd lokale protesten in de rest van het land om te bouwen naar 27 september. Leden van de Sozialistische LinksPartei (SLP) woonden een staking bij in een volkswijk en later op de dag, als onderdeel van de ‘Workers for Future’ groep, namen we deel aan een discussie en leidden deze tijdens een evenement georganiseerd door de Oostenrijkse vakbondsfederatie. Tenslotte protesteerden we aan het kantoor van het ingenieursbureau Andritz, waarvan de waterturbines in damprojecten een grote bijdrage leveren aan de vernietiging van ecosystemen en de exploitatie van de bevolking over de hele wereld.

    Brussel

    Elders in Europa waren er 10.000 in Stockholm en 15.000 demonstranten in Brussel, waar onze leden van LSP/PSL een jongerenblok organiseerden. Leden van het pas opgerichte Socialist Alternative in Engeland en Wales namen deel aan de protesten in een aantal steden, onder meer in Coventry waar  onze activisten een leidende rol speelden. Ze leidden een mars, hielden hun eigen toespraken en organiseerden een open mic, waarbij ze veel nieuwe mensen ontmoetten.

    Zweden

    Aan de andere kant van de Ierse Zee nam de Socialist Party in Dublin deel aan een levendige demonstratie en maakte contact met 100 geïnteresseerde jonge activisten. Ook in Belfast namen we deel aan het protest.

    In Afrika…

    Verder naar het zuiden, was er in de stad Abuja, Nigeria, een actie met 500 aanwezigen, waaronder activisten van de Democratic Socialist Movement, om hun grieven tegen de klimaatramp te uiten.

    Nigeria

    In Zuid-Afrika verspreidden leden van de Workers and Socialist Party in zowel Kaapstad als Johannesburg pamfletten: “We moeten vechten voor systeemverandering, waarbij wij, de arbeidersklasse, de economie democratisch controleren en een toekomst voor de meerderheid veiligstellen, niet voor de winst van een kleine minderheid. Wij moeten strijden voor socialisme.”

    en de Amerika’s…

    In de Verenigde Staten waren leden van Socialist Alternative in heel het land actief. In Chicago, waar 3.000 mensen aanwezig waren, riepen tieners “system change not climate change” en een grote menigte jongeren in Minneapolis had een uitgesproken antikapitalistische stemming, waarbij sommige sprekers het kapitalisme direct als probleem benoemden. Er waren twee klimaatwandelingen in Seattle: een van 4.000 studenten en de andere van 1.500 personeelsleden van Amazon, wat een belangrijke stap in de richting van het betrekken van de werkenden in de strijd tegen de klimaatcrisis betekent.

    San Francisco, VS

    Een echte Internationale

    De volgende dag reisde een gecoördineerd team van leden en sympathisanten uit België, Frankrijk, Zweden, Ierland, Duitsland en Engeland & Wales naar het internationale protest van klimaatactivisten en de gele hesjes in Parijs. De politie gebruikte traangas tegen de 15.000 demonstranten en gebruikte de aanwezigheid van het “zwarte blok” als excuus. Toch zijn we erin geslaagd om nieuwe mensen in Frankrijk te ontmoeten om onze organisatie internationaal op te bouwen.

    Frankrijk

    Alles bij elkaar genomen, kwamen we uit het weekend met een hernieuwd gevoel van vertrouwen, niet alleen vanwege de inspirerende groei van de beweging tegen de klimaatverandering zelf, maar ook omdat we hebben laten zien hoe we als internationale effectief kunnen tussenkomen in dit wereldwijde protest.

    Nu we een nieuwe hoofdstuk in de geschiedenis van onze internationale aanvatten, begrijpen we dat de werkende mensen wereldwijd radicaliseren en mobiliseren tegen de klimaatcrisis. Dat is een deel van de strijd voor een wereld waar de natuur en de mensheid niet langer worden uitgebuit ten voordele van een steeds kleinere minderheid en waar de arbeiders op democratische wijze bepalen hoe ze het beste in hun behoeften kunnen voorzien en ten volle van het leven kunnen genieten.

    Vechten voor de toekomst

    De komende dagen en weken staan er nog andere protesten op het programma, met name op 27 september, waarbij we energiek zullen blijven aandringen op een effectieve ontwikkeling van de beweging door deze uit te breiden tot een bredere laag van arbeidersklasse en vakbonden, door democratische actiecomités die besluiten nemen over en de acties coördineren op het werk, op scholen en universiteiten, en door te strijden voor het veranderen van het systeem, het afschaffen van het kapitalistische systeem, dat zo veel schade berokkent aan het milieu en dringend moet vervangen worden door een maatschappij gebaseerd op de behoeften en niet op de winst – een democratische socialistische samenleving! Wil je daaraan meewerken? Sluit vandaag nog aan!

     

  • Energieke betoging voor dringende maatregelen tegen klimaatopwarming

    De derde Global Strike for Future werd over de hele wereld op meer dan 5.000 plaatsen aangegrepen voor acties en betogingen. Vandaag was de eerste van een hele week actiemomenten om druk te zetten op de VN-klimaatconferentie, die deze week in New York plaatsvindt. De organisatoren willen bekomen dat de VN een wereldwijde klimaatnoodtoestand uitroept. In Brussel kwamen meer dan 15.000 mensen op straat. Naast groepjes stakende scholieren en studenten, uit scholen en universiteiten van over het hele land, liepen er ook heel wat – al dan niet stakende – werkenden mee. Na een kleine pauze tijdens de zomervakantie galmde de oproep voor dringende maatregelen tegen klimaatverandering opnieuw luid door de Brusselse straten.

    Wij kwamen opnieuw tussen met eisen die de winsten van de grote vervuilers in vraag stellen en met een pleidooi voor een ecologische en democratisch geplande economie. We verkochten er 66 kopieën van de septembereditie van ‘de Linkse Socialist’. Met onze jongerenorganisatie, Actief Linkse Studenten, vormden we er samen met enkele tientallen stakende jongeren een antikapitalistisch jongerenblok. Slogans zoals “Verzet, Verzet: Internationaal! Tegen de vervuiling van het kapitaal” en “Our climate, not their business!” werden vlot overgenomen door – zowel jonge als oudere – omstaanders.

    Ook in Antwerpen vond er ‘s ochtend een kleinere actie plaats aan de gemeenteraad en ‘s avond volgt er nog een actie in Aalst. Zondag volgt er een ‘Rise for Climate’ actie, opnieuw in Brussel, vanaf 11u00 op Jean Rey Square.

     

  • Antwerp Pride in teken van 50 jaar Stonewall

    Sinds enkele jaren is de Antwerp Pride een vaste afspraak voor de LGBTQI+-beweging. Hoogtepunt van de activiteiten is de parade op zaterdag. Er hangt steeds een dubbelzinnigheid rond: enerzijds wordt het duidelijk uitgespeeld als vorm van citymarketing en springen grote bedrijven op de kar om een publiciteitsgraantje mee te pikken, maar anderzijds blijft het voor veel LGBTQI+-mensen een dag waarop ze gewoon zichzelf kunnen zijn.

    De parade waarmee 50 jaar Stonewall werd herdacht, werd geopend door een delegatie van de ‘rainbow cops’. Naar de rellen van Stonewall, die het begin vormden van de moderne actieve beweging voor LGBTQI+-rechten, werd niet verwezen in deze delegatie. In de parade trokken zowat alle grote partijen op: van CD&V dat voor transrechten pleitte over N-VA met een Vlaamse leeuwenvlag en VLD (met de bizarre slogan: ‘Only Madonna can judge me’) tot SP.a, Groen en PVDA.

    Vijftig jaar na Stonewall is er heel wat legale vooruitgang geboekt, maar de strijd voor gelijke rechten is zeker nog niet gestreden. We zien integendeel een hernieuwde opmars van extreemrechts, dat LGBTQI+-rechten betwist en zelfs actief bestrijdt. In ons land waren er homofobe uitspraken van VB’ers als Dominiek Sneppe-Spinnewijn of de Aalsterse VB-voorman Steve Herman. In de VS en elders wordt nog een stap verder gegaan met homofobe marsen, soms onder de naam ‘Straight Pride’. Een paar jaar geleden was er op hetzelfde ogenblik als de Brusselse Pride in Antwerpen een ‘Mars voor het gezin’ waarmee onder meer een verbod op de Pride werd geëist. Onder de aanwezigen: VB-kopstuk Dewinter. Onder de organisatoren: Wouter Jambon, N-VA-lid en zoon van. Je zou haast niet verbaasd zijn dat de N-VA van De Wever schaamteloos op de Pride verschijnt terwijl het tegelijk blijft onderhandelen met de homofoben van het Vlaams Belang.

    Op de Pride weerklonk gelukkig hier en daar een kritisch geluid met meer strijdbare eisen of voorstellen. Campagne ROSA had langs het parkoers een stand en verdeelde pamfletten met eisen die zich niet beperken tot formele gelijke rechten, maar die ingaan tegen het systeem dat voor sociale tekorten zorgt en bijhorende verdeeldheid stimuleert. In ons erg goed onthaald pamflet formuleerden we volgende eisen:

    • Meer opvangcentra voor LGBTQI+personen en iedereen die daar nood aan heeft
    • Meer publieke middelen voor sociale diensten en begeleiding voor LGBTQI+personen en hun omgeving
    • Massale publieke investeringen in onderwijs om o.a. degelijke seksuele opvoeding die niet heteronormatief is en discussie over kwesties als gender en wederzijdse toestemming, mogelijk te maken
    • Sensibiliseringcampagnes die verder gaan dan regenboogvlaggen
    • Voldoende en degelijke sociale huisvestingen
    • Degelijke en toegankelijke zorg en openbare diensten
    • Voldoende en degelijke jobs om discriminatie bij sollicitaties tegen te gaan

    Het pamflet maakte ook de link met het besparingsbeleid. “Een regering die de belangen van de superrijken verdedigt in plaats van het welzijn van LGBTQI+personen, als onderdeel van de werkende bevolking en hun families, zo’n regering is mee verantwoordelijkheid voor de toename van geweld en discriminatie. Om efficiënt te zijn, vereist de strijd tegen één vorm van discriminatie, strijd tegen alle vormen van discriminatie. Tegenover hun verdeel-en-heerstactieken plaatsen wij eenheid voor een sterke strijd! Het is noodzakelijk om samen het systeem aan te pakken dat aan de basis ligt van onderdrukking: het kapitalisme.

    “De vernietigende winsthonger van de 1% is onverenigbaar met het voorzien in onze noden, de meerderheid van de bevolking die net deze winsten mogelijk maakt. Alleen een volledig andere samenleving gebaseerd op gelijkheid en solidariteit, waarin geen mens een ander kan onderdrukken, discrimineren en uitbuiten, kan komaf maken met LGBTQI+fobie. Daarom komen we op straat voor een democratisch socialistische samenleving waarin de belangen van de meerderheid van de bevolking centraal staan.”

    Foto’s door Liesbeth op de pagina van LSP Antwerpen

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/adeJogDqtkZiqRsA8]

  • Geslaagde betoging tegen haat en voor een sociaal beleid

    Een maand na de verkiezingen en nog vlak voor de vakantie werd in Gent opnieuw betoogd tegen extreemrechts. Onder de slogan ‘Samen op straat tegen haat en voor een sociaal beleid’ verzamelden een kleine 500 antifascisten voor een betoging en toespraken. Het initiatief kwam er na de eerste actie na de verkiezingen: op 28 mei waren er 250 betogers in Gent. Blokbuster speelde een actieve rol in het opzetten van deze initiatieven en werd daarin gesteund door een brede waaier aan organisaties en individuen.

    Het doel van deze acties is om geen ruimte te laten aan extreemrechts. “Aan de verkiezingsuitslag kunnen we niets veranderen. We kunnen wel tonen dat we de toegenomen intimidatie, haat en geweld niet tolereren.” Dat zei organisator Bart Vandersteene aan de media. Na de verkiezingen waren er al verschillende incidenten. Die onderlijnen het belang van actief antifascisme met mobilisaties op straat en discussie over de voedingsbodem van extreemrechts. Vandaar dat niet alleen tegen haat maar ook tegen het asociale beleid werd betoogd.

    Deze zomer trekken we naar heel wat festivals om de steun voor antifascistisch protest te organiseren. Dit najaar komen er ongetwijfeld nog acties en in maart volgend jaar is er een tegenbetoging als de extreemrechtse studenten van NSV in Antwerpen willen betogen. Doe mee!

    Fotoreportage door Jean-Marie:
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/Nc7DA7eSaX38q9LS8]

    Fotoreportage door Liesbeth:
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/e14u6V47y9JEFRGe6]

  • Luxemburg: jongeren rebelleren rond klimaat

    Op 15 maart waren er ongeveer 15.000 klimaatbetogers in de regen. De Luxemburgse jongeren vestigden daarmee een nationaal en zelfs internationaal record in de klimaatmobilisaties, tenminste als we het aantal betogers vergelijken met de totale bevolking van het Groothertogdom Luxemburg.

    Door Jean (Luxemburg)

    Na dit overweldigende succes wilden de jongeren natuurlijk nieuwe acties. Het zijn zeker niet de antwoorden van de gevestigde politici die overtuigen om niet tot verdere acties over te gaan. Integendeel zelfs! De groenen zitten in de regering, maar stemden tegen een voorstel van Déi Lenk (radicaal links) om de klimaatnoodtoestand uit te roepen.

    Op 24 mei was er een nieuwe internationale actiedag en de Luxemburgse jongeren wilden daar graag aan deelnemen. Sinds 15 maart hing er rebellie in de lucht. Dit kwam deels door het voorbeeld van Extinction Rebellion en anderzijds ook door de dynamiek van de klimaatacties zelf. Het resultaat: de jongeren beslisten om een bezetting te organiseren en vroegen daarvoor geen toestemming van hun scholen of van het ministerie of de politie. Er was wel een oproep aan de leerkrachten om het protest te vervoegen of toch minstens geen sancties op te leggen.

    Wat was het plan? Een strategisch punt in de stad bezetten, met name de verbinding tussen het stadscentrum en de zakenwijk Kirchberg, waar zich ook de Europese instellingen bevinden. Het was van bij het begin duidelijk dat er niet zoveel volk zou zijn als op 15 maart, onder meer door het karakter van de actie. Enkele dagen voor de bezetting werd onder de organisatoren gezegd dat 500 aanwezigen een succes zou zijn.

    We waren uiteindelijk met 1.500 activisten. Er was een positieve maar radicale sfeer, met slogans gericht tegen de politieke verantwoordelijken voor de rampzalige situatie. Zo werd verwezen naar de nabije Europese instellingen. Er was een filterblokkade zodat alle voorbijrijdende automobilisten een pamflet kregen. Ondertussen werden slogans geroepen, was er een geïmproviseerd mini-concert en waren er heel veel discussies. Tegen 18 uur werd de actie opgeheven, na een korte volledige blokkade van de brug gedurende 15 minuten. Daarvoor kregen de aanwezige politie-agenten allemaal een pamflet.

    ‘Onderhandelde rebellie’ is een typisch Luxemburgs fenomeen. Dat kan vreemd overkomen, maar het werkte goed. Sinds de eerste klimaatbetoging in oktober 2018 is de steun voor de klimaatbeweging in het Groothertogdom aanzienlijk toegenomen.

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/VWxWrAzfZX4dBZis6]

  • Antifascistische betoging in Luik: foto’s

    Na de antifascistische acties van dinsdagavond – met een betoging in Brussel en een actie in Gent – werd woensdag ook in Luik geprotesteerd. Het initiatief ging uit van het feministische collectief ‘Et ta soeur’ en werd ondersteund door een 20-tal oganisaties (Font Antifasciste 2.0, Comac, Greenpeace, … maar ook campagne ROSA en LSP). Els Deschoemacker, in 1991 één van de stichtende leden van de antifascistische campagne Blokbuster, was één van de sprekers op de actie.

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/58GWGuV1oEGGmnZZ9]

  • Antifascisten betogen tegen extreemrechts en de voedingsbodem ervan

    Gent

    Twee dagen na de verkiezingen kwamen duizenden antifascisten op straat in Brussel. Ze uitten hun woede tegen de groei van het Vlaams Belang in ons land, maar ook tegen Le Pen, Salvini en andere extreemrechtse politici die scoorden in de Europese verkiezingen. Er werd aan het Europees Parlement verzameld door de coalitie ‘Stand up’, met onder meer linkse organisaties en syndicalisten. Op hetzelfde ogenblik was er in Gent een eerste snel georganiseerde actie tegen extreemrechts. Daar namen Blokbuster, ALS en campagne ROSA het initiatief voor een bijeenkomst van ruim 250 antifascisten.

    Brussel

    Dit protest is belangrijk. Het toont dat antifascisten zich organiseren om extreemrechts geen ruimte te laten om haat en verdeeldheid op straat op te leggen. Het is bovendien nodig om met antifascisten de discussie te voeren over de strijd tegen extreemrechts. Collectieve acties zijn daar het beste instrument voor. Zo kunnen we slogans en voorstellen lanceren en populariseren. We willen meer antifascisten organiseren en een strategie naar voor brengen waarmee we kiezers van het VB kunnen overtuigen. Een stem voor extreemrechts uit protest tegen het asociale beleid van de afgelopen jaren zal de werkenden en hun gezinnen niet vooruit helpen. Daarvoor zal massale strijd tegen besparingen nodig zijn. Een volgende regering moet nog eens 8 miljard besparen en zal dit niet doen op de superrijken. De sociale tekorten nemen toe door het gevoerde beleid. Extreemrechts heeft daar geen antwoord op en komt niet verder dan het verdelen van de tekorten, waarbij het ‘eigen volk’ wordt voorgetrokken. Onder de regering-Michel/De Wever waren het niet de vluchtelingen of migranten die profiteerden, maar de superrijken en de grote bedrijven die hun winsten sterker zagen stijgen dan in de buurlanden. Daar heeft extreemrechts geen probleem mee.

    Gent

    Vandaar wellicht dat de kleine bazen in Vlaanderen, die van VOKA, vandaag opmerken dat ze er geen probleem mee zouden hebben indien het cordon sanitaire doorbroken wordt. Neen, de bazen moeten niets vrezen van het Vlaams Belang. Het ‘sociaal imago’ was slechts electorale strategie. Toen wij protesteerden tegen het asociale beleid, had extreemrechts een probleem met ons protest… Van Langenhove viel stakersposten aan, zijn medeparlementair Brusselmans komt uit KVHV-Antwerpen dat in 2014 pleitte voor hogere inschrijvingsgelden. Erg geloofwaardig is Van Grieken niet als hij boven zijn maatpak een geel hesje aandoet.

    De eerste antifascistische acties werden goed opgevolgd, maar mogen slechts een opstap naar nieuwe acties zijn, zowel op nationaal vlak als in zoveel mogelijk gemeenten. Het volstaat niet om niet racistisch te zijn, er is nood aan actief antiracisme en antifascisme. Blokbuster heeft daar ervaring mee: het is opgezet in het protest tegen de vorige zwarte zondag in 1991. Blokbuster was een instrument om jongeren en werkenden te organiseren tegen extreemrechts en de voedingsbodem ervan. Dat is wat vandaag ook nodig is. Volg ons via sociale media (Blokbuster en Syndicalisten TEGEN Fascisme), online via blokbuster.be en contacteer ons om mee te werken.

    Foto’s van de betoging in Brussel door Liesbeth:
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/zdumHkFp3MCgGe479]

    Video van de betoging in Brussel:

0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop