NL Socialisme

Category: Ecologie

  • Het is het systeem dat we moeten veranderen!

    Klimaatverandering en ecologische crisis zijn niet te bestrijden met individuele inspanningen. De grote vervuilers, de multinationals, vinden hun winsten namelijk belangrijker dan onze toekomst. Dat blijkt uit de rapporten van onder meer het IPCC. Het is de kapitalistische klasse die controleert hoe en wat er geproduceerd wordt, die de hefbomen in handen heeft en hun enige drijfveer is winstmaximalisatie. Daarvoor putten ze alle bronnen van rijkdom uit: de werkende bevolking en de natuur! Het gevolg is dat 100 multinationals sinds 1988 71% van de broeikasgassen op hun conto hebben staan!

    PDF van dit pamflet

    Het probleem is te ernstig om te vertrekken van wat “mogelijk” is binnen het kapitalisme. Vertrekken van wat nodig is voor de meerderheid van de bevolking en de toekomstige generaties, betekent dat we niet zozeer de consumptie, maar de productie moeten aanpakken.

    Wij eisen meer, beter en gratis openbaar vervoer, een energiesector in publieke handen, massale investeringen voor een snelle overgang naar 100% duurzame energieproductie en het democratisch beheer van technologie en wetenschap in het kader van een massaal, sociaal en groen tewerkstellingsprogramma. Mens en natuur zijn geen vijanden!

    Onze regering en neoliberale politici vinden die eisen onrealistisch, maar dat is enkel omdat zij de belangen verdedigen van de multinationals en hun aandeelhouders.

    Geld voor zulke massale publieke investeringen in duurzame productie is er nochtans genoeg. Oxfam berekende dat 26 kapitalisten evenveel bezitten als de helft van de wereldbevolking: 7.600 miljard! Daarbovenop werd in 2017 wereldwijd 1.700 miljard dollar uitgegeven aan wapens. Beeld je in wat er mogelijk is als we deze klasse van grootbezitters onteigenen en deze rijkdom inzetten in het belang van mens en planeet?!

    De Actief Linkse Studenten komen op voor een samenleving waarin de meerderheid van de bevolking de controle en het beheer in handen heeft van de belangrijkste sectoren van de economie, van de wetenschap en technologie, maar ook van de natuurlijke rijkdommen. Zo zouden de productiemiddelen voor sociale en ecologische prioriteiten ingezet kunnen worden. Het zou een meer planmatige aanpak mogelijk maken en de beschikbare middelen aanwenden, rekening houdend met de noden van mens en planeet. Zo’n democratische planning maakt deel uit van wat wij een socialistische maatschappij noemen.

    Jongerenstakingen verspreidden zich naar op zijn minst 270 steden in Australië, Duitsland, Zweden, de VS, België, 
 Ze brachten het thema opnieuw op de agenda. Stel je voor dat we deze stakingen kunnen uitbreiden, en niet alleen met jongeren, maar met de volledige werkende bevolking deze kapitalistische maatschappij een halt toeroepen!

    De geschiedenis toont aan dat de strijd van de werkende klasse cruciaal is om tot grote maatschappelijke verandering te komen. Niet de kapitalisten, maar de werkende bevolking doet de economie draaien. Zo zijn ook onze economische en sociale rechten in het verleden afgedwongen. Daarom zoeken de Actief Linkse Studenten en Scholieren de actieve steun en medewerking van de arbeidersbeweging en vakbonden en roepen we op om samen te strijden voor een democratisch socialistische maatschappij!

    [divider]

    Sluit aan bij de Actief Linkse Studenten en Scholieren!

    Verandering is dringend! De strategie van het compromis en individuele oplossingen kan geen echte verandering brengen. Het kapitalisme – een systeem dat enkel werkt voor een kleine groep superrijken die parasiteren op de arbeid van werkenden – biedt ons enkel nog ecologische, economische en sociale crisis. Een andere maatschappij is noodzakelijk. De groeiende mobilisatie van jongeren, maar ook de gemeenschappelijke actie van jongeren en werkenden zijn cruciaal.

    Om onze strijd efficiĂ«nt te voeren, moeten we zoeken naar de oorzaken van het probleem. Enkel dan kunnen we tot oplossingen komen. Greta Thunberg, het meisje dat in Zweden het vuur aan de lont stak van deze globale jongerenbeweging, legt de schuld bij “sommige mensen, bedrijven en beleidsmakers in het bijzonder.” Ze zegt: “zij weten zeer goed welke onbetaalbare waarden/rijkdommen ze opofferen om onvoorstelbaar veel winst te maken.”

    Al van bij het ontstaan van het kapitalisme is er verzet tegen de uitbuiting waarmee dit systeem gepaard gaat. Alle bestaande politieke en economische rechten (stemrecht, pensioenen, toegang tot onderwijs …) werden afgedwongen door klassenstrijd, de strijd tussen arbeid en kapitaal, of tussen uitbuiters en uitgebuitenen. ALS bouwt verder op die traditie en geschiedenis van strijd tegen oorlog, ongelijkheid, miserie en onderdrukking en wil daar lessen uit trekken voor vandaag. De strijd tegen de vernietiging van onze planeet is deel van deze klassenstrijd.

    De Actief Linkse Studenten (EGA, Etudiants de Gauche Actifs in Franstalig België) is de jongerenorganisatie van de Linkse Socialistische Partij. We komen op voor een democratisch socialistisch alternatief. Dat heeft niets te maken met stalinisme of met de (a-)sociaal-democratie van SP.a en de PS. Het betekent dat we vechten tegen het kapitalisme en in de plaats daarvan een maatschappij willen waarin diegenen die de economie doen draaien (de werkenden) ook degenen zijn die de economie democratisch controleren en plannen. Zo kunnen de rijkdommen ingezet worden voor de belangen van alle jongeren en werkenden én van de planeet.

    Sluit je bij ons aan en bouw mee aan een dergelijke samenleving!

  • Klimaattop in Katowice: gebakken lucht

    Het rapport van het IPCC maakte nog maar eens duidelijk dat radicale actie nodig is. Zelfs een temperatuurstijging van 1,5°C zou extreem weer doen toenemen, voedselschaarste in bepaalde werelddelen verergeren en klimaatvluchtelingen creëren. Eilandstaten worden bedreigd en globale waterschade door overstromingen zal letterlijk miljarden kosten. Dit is pijnlijk genoeg nog een optimistisch scenario. Onveranderd zal het huidige klimaatbeleid leiden tot een temperatuurstijging van ongeveer 3°C. De mensheid wordt geconfronteerd met een existentiële bedreiging.

    Artikel door Stef (Antwerpen) uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    Met het rapport van het IPCC in het achterhoofd moest de klimaatconferentie van 2018 in Katowice een ambitieuze affaire worden. De bedoeling was om op COP 24, zoals deze conferentie officieel heette, te beslissen hoe het klimaatakkoord van Parijs uit 2015 precies zou doorgevoerd worden. Die conferentie had als bedoeling om een akkoord te sluiten die de temperatuurstijging “ruim beneden” 2°C moet houden. De beloftes van toen zijn echter allesbehalve voldoende. Het eerder vermelde klimaatbeleid, dat voor een stijging van 3°C kan zorgen, veronderstelt het respecteren van het akkoord. Heel wat landen hebben nog niet de nodige stappen gezet om zelfs deze beloftes na te komen.

    Volgens toonaangevende klimaatwetenschappers bereikt de opwarming van de aarde op een bepaald moment een kentering, een ‘tipping point’, die opwarming onherroepelijk zal doen doorgaan. Het keerpunt ligt waarschijnlijk onder de beoogde 2°C. Tenslotte heeft het Parijse klimaatakkoord geen enkele afdwingbaarheid en is het dus in se een lege doos.

    Het was aan COP 24 om te besluiten hoe de beloftes uit Parijs waarheid moesten worden. Het ging vooral om hoe men de resultaten zou rapporteren. Gezien de ernst van de zaak zou men ook extra doelstellingen verwachten. Op de conferentie werden deze echter nauwelijks besproken. Ze komen er pas in 2020. De urgentie werd in Polen kennelijk niet ervaren. Ondanks het voorafgaande massaprotest in Brussel onderschreef de Belgische delegatie in Katowice de erg beperkte oproep voor meer klimaatambitie niet.

    Terwijl het water ons bijna letterlijk aan de lippen staat, rommelen onze politici in de marge. Sprekend zijn de ‘giften’ van verschillende landen en grote bedrijven aan een fonds dat arme landen moet voorbereiden op komende natuurrampen. Liever genezen dan voorkomen.

    Er is zelfs een zekere terugkeer van klimaatscepticisme. De Verenigde Staten stonden vooraan om de bevindingen van het IPCC te miskennen. Brazilië, met de racistische en klimaatsceptische Jair Bolsonaro als nieuwe president, trok haar voorstel om de volgende conferentie te ontvangen in. Ook wilde het land extra uitstootrechten omdat het een groot deel van het Amazonewoud binnen haar grenzen heeft. Dat Amazonewoud moet volgens Bolsonaro nochtans plaats ruimen voor de multinationals. Het waren vooral de kleinere ontwikkelende landen die zich ertoe verbonden de doelstelling van 1,5°C te halen. Deze inzet is echter niet voldoende.

    Het Zweedse schoolmeisje Greta Thunberg zorgde voor het enige lichtpunt in Katowice. Ze verweet de wereldleiders “niet volwassen genoeg” te zijn “om te zeggen waar het op staat.” Ze legde de vinger op de wonde: “Onze beschaving wordt opgeofferd voor de mogelijkheid voor een zeer klein aantal mensen om door te gaan met het verdienen van een enorme hoeveelheid geld.” En ze kwam tot een belangrijke conclusie die gedeeld wordt door duizenden jongeren: “Als oplossingen binnen het bestaande systeem niet te vinden zijn, dan moeten we misschien het systeem zelf veranderen.”

  • Klimaatprotest in Zweden. “Hier heb ik het gevoel dat ik nodig ben”

    “We zitten allemaal vast in het systeem: werken, slapen, sterven. In de schoolstaking is het anders: hier heb ik het gevoel dat ik nodig ben.”

    Deze woorden komen van Ă©Ă©n van de 15-jarige demonstranten voor het parlement in Stockholm. Voor de 21ste vrijdag op rij wordt daar geprotesteerd voor het klimaat. De schoolstaking is verspreid naar minstens 17 landen. Greta Thunberg, die de beweging begon in de aanloop naar de parlementsverkiezingen afgelopen najaar in Zweden, werd een wereldwijd symbool van een nieuwe en meer radicale klimaatbeweging.

    Artikel door Jonas BrÀnnberg, gemeenteraadslid van RÀttvisepartiet Socialisterna in Lulea (Zweden)

    Het gevoel dat er iets moet gebeuren rond het klimaat, wordt versterkt door de combinatie van steeds meer alarmerende rapporten over milieu en klimaat, samen met een terughoudendheid van gevestigde politici en grote bedrijven om effectief iets te doen hierrond.

    Het IPCC (VN Klimaatpanel) wees in een recent rapport op de mogelijkheid van een rampzalige opwarming met 3,5 graden indien de landen hun inspanningen voor het verminderen van de uitstoot niet opvoeren om deze te halveren tegen 2030 en tot zo goed als nul te herleiden tegen 2050. Op hetzelfde ogenblik wijzen nieuwe verslagen op de reeds vernietigende gevolgen van klimaatverandering. Zo is er het recent rapport over het uitsterven van insecten waarmee de voedselproductie wordt bedreigd.

    Velen waren geschokt toen de VS, Saoedi-ArabiĂ«, Rusland en Koeweit zich op de klimaattop in Polen opstelden als ontkenners van klimaatverandering waarbij ze het laatste IPCC-rapport weigerden te ‘verwelkomen’ en er enkel ‘akte van namen.’ Toen Greta Thunberg op de bijeenkomst sprak – ze was uitgenodigd door de klimaatorganisatie Climate Justice Now – wees ze op de klassenbelangen van deze rijke leiders: “Onze beschaving wordt opgeofferd voor de mogelijkheid voor een zeer klein aantal mensen om door te gaan met het verdienen van een enorme hoeveelheid geld. Onze atmosfeer wordt opgeofferd zodat rijke mensen in landen als de mijne, in luxe kunnen leven. Het is het lijden van velen, die betalen voor de luxe van enkelen.”

    In de klimaatdiscussie in Zweden is er veel aandacht voor de temperatuur. Dat kwam na het extreme weer van afgelopen zomer. Toen steeg de temperatuur boven de 30 graden in gebieden boven de Noordpoolcirkel. Er waren zowat 80 vernietigende bosbranden als gevolg van de droogte.

    “De uitstootgassen zijn als doping voor het weer. Dit is het resultaat en er komt nog meer.” Dat schreef meteoroloog en klimaatexpert Martin Hedberg. Volgens Hedberg tonen statistieken van de NASA aan dat hittegolven in de noordelijke hemisfeer vandaag 100 keer meer waarschijnlijk zijn dan in de jaren 1950, 1960 en 1970. Daarbij wordt het bovendien een pak warmer.

    Niet alleen het klimaat zorgt voor een groter bewustzijn rond milieu en toenemende strijd. Twee belangrijke strijdbewegingen hebben de aandacht gevestigd op de vervuilende mijnindustrie. De blokkade van een nieuwe kalkput in Ojnareskogen op Gotland zorgde ervoor dat het project vorig jaar gestopt werd. De strijd en blokkade van een nieuwe ijzerertsmijn in Gallok, midden in het Sami-land, toonde een groeiende strijdvaardigheid onder de Sami jongeren.

    In andere gevallen werden nieuwe mijnen geopend door kapitalistische speculanten. Daarbij werd grond vernietigd voor de komende honderden jaren. Een aantal van deze bedrijven gaat na enkele jaren failliet: de kosten worden naar de gemeenschap doorgeschoven. Er zijn momenteel meer conflicten rond minstens tien nieuwe mijnbouwprojecten. Dit kan in 2019 tot nieuw protest leiden.

    Het politieke establishment probeert Zweden voor te stellen als een pionier op vlak van klimaatactie. Als we die bewering van dichterbij onderzoeken, blijft er niets van overeind. Volgens de officiĂ«le statistieken nam de uitstoot in Zweden in 2017 met 0,4% toe. Het klimaatdoel van Zweden is niet gebaseerd op wat het aandeel van het land moet zijn in de wereldwijde vermindering van koolstofdioxide. Met de huidige uitstoot zal alles wat het land nog zou mogen uitstoten binnen de zes tot twaalf jaar effectief uitgestoten zijn. Een groot deel van de uitstoot is onderdeel van het neoliberale stelsel van emissiehandel in de EU. Het resultaat is bijvoorbeeld dat olieraffinaderij Preemraffs de operaties in Zweden wil uitbreiden waardoor de uitstoot zou verdubbelen en het bedrijf de grootste bron van uitstoot in het land wordt. Dit wordt niet in vraag gesteld bij de milieuvergunning voor het bedrijf, de uitstoot wordt immers ‘beheerd’ door de neoliberale handel in uitstootrechten.

    De groene partij in Zweden is volkomen verantwoordelijk voor dit stelsel van ‘greenwashing.’ De partij zit mee in de regering. De dubbele opstelling van de regering werd vorig jaar helemaal duidelijk toen beslist werd om de uitstoot van koolstofdioxide tot nul te herleiden in 2045. De nieuwe regering die in januari aantrad na vier maanden van politieke crisis na de verkiezingen, kwam met een variant van Macron’s ‘klimaatbeleid’ waarbij de klimaatkosten naar de werkenden worden doorgeschoven met hogere taksen, terwijl de grote bedrijven enkele voordelen krijgen.

    De kloof tussen wat nodig is en de ontoereikende en onrechtvaardige maatregelen van het establishment is bijzonder groot. Dit kan overigens in de kaart spelen van rechtse ontkenners van klimaatverandering. Het leidt tot de frustratie die Greta Thunberg in elk interview naar voren brengt: waarom behandelen de politici de klimaatcrisis niet als de crisis die het is?

    Dat inzicht maakt dat de jongeren vandaag zich niet laten tevreden stellen door lege beloften door de kapitalistische elite. “We zijn hier niet gekomen om de wereldleiders te smeken of ze zich (om ons) willen bekommeren. Jullie hebben ons in het verleden genegeerd en jullie zullen ons weer negeren. We zijn hier gekomen om jullie te laten weten dat verandering eraan komt, of jullie dat nu leuk vinden of niet. De echte macht behoort toe aan het volk. Aangezien onze leiders zich als kinderen gedragen, moeten wij de verantwoordelijkheid opnemen die zij al lang geleden hadden moeten opnemen,” zei Greta Thunberg op VN-klimaattop in Katowice.

    Momenteel zijn de schoolstakingen uitgebreid tot 108 steden in Zweden. In de meeste gevallen zijn het kleine acties. Een andere uitdrukking van een meer strijdbare klimaatbeweging in ‘Extinction Rebellion’, een reactie op de massale uitroeiing van soorten. De actiegroep heeft met directe actie straten en een steenkoolcentrale geblokkeerd.

    De traditionele milieubeweging is in rep en roer over de alarmerende situatie. De bekendste klimaatwetenschapper van het land, Johan Rockström, was op de klimaattop van Parijs in 2015 nog optimistisch: “Een nieuwe wind waait door de wereld als het gaat om onderhandelingen en acties voor duurzaamheid, het beheer van onze planeet, ons klimaat en onze ecosystemen.” (Sydsvenskan 15.12.2015). Drie jaar later moet hij het hebben over het falen van de politieke leiders en de groeiende invloed van rechtse ontkenners van klimaatverandering. “Simpel gezegd zijn er te veel verliezers in het liberale markttijdperk.” (DI 15.12.2018).

    Radicalere leden van de groene partij, zoals Carl Schlyter, hebben de partij verlaten uit protest tegen de steun van de partij voor een regering die de kloof tussen arm en rijk verder laat toenemen en die bovendien de kost van klimaatacties naar de werkende klasse doorschuift. “Als we vier jaar in de regering blijven op basis van het beleid dat nu beslist is, dan zullen we uit het parlement verdwijnen. Dat zou nog aanvaardbaar geweest zijn als we daarmee de planeet hadden gered. Maar dit regeringsakkoord zal de uitstoot niet verminderen tot wat nodig is.”

    Op basis van de nieuwe bewegingen zijn er nu plannen voor grote klimaatacties. Op 1 februari is er een actiedag van alle groepen van ‘FridaysForFuture’ in alle noordelijke landen. Dit wordt gevolgd door de globale schoolstaking van 15 maart. Die actiedag kan de werkenden tonen wat nodig is om de kapitalistische leiders te bestrijden. In april komen er nog actiedagen en is er een wereldwijde actieweek van Extinction Reellion. Een ander initiatief dat aan belang kan winnen, is #EarthStrike. Dat initiatief pleit voor een wereldwijde algemene staking op 27 september met voorbereidende actiedagen op 27 april en 1 augustus .In tegenstelling tot veel andere klimaatacties benadrukt #EarthStrike dat het belangrijk is om op lokaal vlak samen te werken met vakbonden en andere organisaties van de arbeidersbeweging. “Tot de regeringen en bedrijven verantwoording afleggen aan de bevolking, weigeren we deel te nemen aan het systeem dat hun zakken vult. Er zullen geen banken, kantoren vol bedienden, scholen vol kinderen, zijn tot onze eisen worden ingewilligd.”

    Een belangrijke stap vooruit de afgelopen jaren was het toenemend gebruik van methoden van de arbeidersbeweging in de strijd. We zagen dit met stakingen en blokkades. Deze methoden versterken ook het inzicht in het feit dat de werkende klasse een cruciale rol speelt in maatschappijverandering.

    Veel bewegingen zijn nog erg los georganiseerd. Dat kan een voordeel zijn op een ogenblik dat bureaucratische leiders, bijvoorbeeld in de vakbonden, de neiging hebben om bewegingen van onderuit af te remmen. Maar het gebrek aan democratische organisatie in de vorm van bijvoorbeeld grootschalige vergaderingen, verkozen vertegenwoordigers, 
 kan er ook toe leiden dat bewegingen gekaapt worden door zelf aangestelde leiders. Bovendien beperkt het de ruimte voor discussie over hoe we de strijd kunnen vooruit brengen en wat het uiteindelijke doel is.

    In de klimaatbeweging is er een strijd tussen de ideeĂ«n die decennialang dominant waren, waarbij het vooral ging om de ‘macht van de consumenten’, en de steeds meer duidelijke realiteit dat onze individuele keuzes niet volstaan om de planeet te redden. Zolang we in een kapitalistische economie leven, waarbij alles in dienst staat van de belangen van enkele grote bedrijven en hun eindeloze winsthonger, is er geen oplossing mogelijk.

    Het ontbreekt nog aan een link tussen het groeiende inzicht in het falen van het kapitalisme om de klimaat- en milieuproblemen aan te pakken aan de ene kant en de nood aan een andere, democratisch socialistische samenleving, aan de andere kant. In zo’n samenleving moet de controle op de economie en de grote bedrijven in handen van de bevolking komen, zodat de samenleving democratisch kan gepland worden volgens de behoeften van mens en milieu.

    Het is een uitdaging voor socialisten om de klimaatbeweging te verbinden met andere sociale bewegingen en vakbonden, waarbij we iedereen ervan overtuigen dat niet ‘wij’ het probleem zijn, maar dat het kapitalistisch systeem aan de basis van alle problemen ligt. Voor marxisten is het belangrijk om niet vanop de zijlijn te zeggen wat nodig is, maar om helemaal deel te zijn van bewegingen en acties. Het is door strijd dat de klimaatbeweging breder kan worden en vakbonden en andere sociale bewegingen kan meetrekken.

    Onder het kapitalisme zal echte klimaatactie steeds botsen op de winsthonger van de kapitalisten, kapitalistische handelsovereenkomsten, neoliberale begrotingsmaatregelen, valse oplossingen zoals emissiehandel en investeringsstakingen als de kapitalistische winsten en invloed bedreigd worden. We moeten de beweging versterken met een socialistisch overgangsprogramma dat de grote investeringen en vereiste planning voor een duurzame samenleving verbindt met de democratische controle en bezit van de banken en andere sleutelsectoren.

    In de ‘perfecte storm’ van ecologische, sociale, politieke en economische crisis waarmee het kapitalisme vandaag geconfronteerd wordt, zal er een herleving van socialistische ideeĂ«n zijn, een inzicht dat we de controle en het bezit van de banken en strategische bedrijven uit handen van de kapitalisten moeten halen om een democratisch geplande transitie naar een duurzame socialistische samenleving mogelijk te maken.

  • Fenomenaal klimaatprotest van jongeren: 35.000 in Brussel

    Dit was waanzinnig! We waren met maar liefst 35.000 jonge betogers in Brussel. Dit is het grootste jongerenprotest in ons land in jaren. Vandaag sloten heel veel Franstalige jongeren zich bij het protest aan. De beweging blijft maar groter worden. En er zijn nog duizenden jongeren die iets willen doen! Er is geen planeet B, dus moeten we vandaag in actie gaan. Het gaat om onze toekomst, we willen er zelf voor strijden! Dat is de boodschap van de jongeren. Zondag volgt een grote nationale klimaatbetoging. Dan kan iedereen zijn solidariteit met de jongerenrevolte tonen. Zet actiecomités op in je school, voer samen met klasgenoten en vrienden discussie over volgende acties maar ook over wat nodig is om tot fundamentele systeemverandering te komen.

    [divider]

    Jongerenrevolte voor klimaat

    Donderdag 24 januari vond de tot nu toe grootste klimaatbetoging plaats sinds de oproep van scholier Anuna De Wever om elke donderdag een klimaatstaking te houden en naar Brussel te gaan. De eerste donderdag waren er 3000 scholieren aanwezig, de week erna 14.000 scholieren om vervolgens een week later met 35.000 in Brussel te staan tegen de asociale regering.

    Verslag van de betoging door Kenzo (Gent) – overgenomen vanop actieflinks.be 

    De regering weigerde na de historische klimaatbetoging op 2 december, waar 100.000 mensen aanwezig waren (de grootste klimaatbetoging in de Belgische geschiedenis en de grootste niet syndicale betoging sinds de anti oorlogsbeweging in 2003), extra emissiemaatregelen te nemen op de klimaattop in Katowice.

    De strijdbaarheid van de scholieren is enorm. Dat wordt bewezen door het feit dat de scholieren ondanks dreigingen van sancties, en in sommige gevallen zelfs doorgevoerde sancties door de directies, bereid zijn om in grote getallen de strijd te voeren tegen de klimaatverandering en de hypocrisie van regering en multinationals.

    Slogans zoals “Verzet, Verzet, Internationaal tegen de vervuiling van het kapitaal!” of “What do we want? Climate Justice! When do we want it? Now!” en “On est plus chaud, plus chaud, plus chaud que le climat” domineren de betoging. De scholieren zijn zich er goed van bewust dat de regering niet aan hun zijde staat. Ze verwijzen zelf vaak naar de aankoop van gevechtsvliegtuigen die 15 miljard euro kosten. Het voorstel van Joke Schauvliege (CD&V), bevoegd als Vlaams minister voor omgeving, natuur en landbouw, voor ‘klimaatcoaches’ is geen oplossing, maar zelfs deel van het probleem. De klimaatcoaches komen namelijk van de vzw “GoodPlanet Belgium”, een vzw gesteund door Ikea (dat een grote verantwoordelijkheid heeft in ontbossing), Luminus (een private energieleverancier), Axa Bank (dat aandelen heeft in en dus gigantische bonussen krijgt van de petrochemie), Umicore (een metaal- en mijnbedrijf dat een enorme verantwoordelijkheid heeft in het leegplunderen van grondstoffen in onder andere Congo) en andere multinationals. Het betuttelende karakter van de politici en hun pogingen om de beweging te recupereren in het voordeel van het grootkapitaal laat de strijdbaarheid enkel toenemen.

    Het zal belangrijk worden deze beweging ernstig uit te bouwen, bewapend met een krachtig programma dat scholieren, studenten en werkende samenbrengt in Ă©Ă©n strijd. Vertrouwen op de politici dat ze ooit een bindende klimaatwet zullen invoeren, zal ons niet tot overwinningen brengen. Politici zijn zeer goed in het creĂ«ren van achterpoorten voor de multinationals. Wij roepen op om zich te organiseren in actiecomitĂ©s op scholen, universiteiten en werkplaatsen om de discussie te voeren wat de volgende stappen moeten zijn van de beweging en welke eisen er naar voren geschoven moeten worden. Wij denken dat er massaal moet opgebouwd worden naar de internationale klimaatstaking op 15 maart via lokale en nationale acties en een succesvolle nationale klimaatbetoging op zondag 27 januari. Wij stellen voor dat de eis “beter en gratis openbaar vervoer” wordt opgenomen om een reĂ«el alternatief te hebben op de auto. Maar ook “het brengen van de energiesector onder democratische en publieke controle” welke noodzakelijk zal zijn om een ecologische transitie te kunnen maken maar zal tegelijkertijd ook de kostprijs van energie voor de consument verlagen. ENGIE houdt al jaren de prijzen artificieel hoog vanwege haar monopolie op de energiemarkt, laat de kerncentrales afbrokkelen wat potentieel enorm gevaarlijk is en weigert de minste investeringen te doen zolang het niet tot een kortetermijn winstverhoging bijdraagt.

    Om deze eisen te realiseren, zal solidariteit met de werkende klasse noodzakelijk zijn. Het zijn de werkenden die door hun maatschappelijke positie in het productieproces het krachtigste wapen bezitten tegenover de multinationals en de regering: de algemene staking. Met de Actief Linkse Studenten en Scholieren zullen we actief meebouwen aan een sterke politieke klimaatbeweging om een sociaal en ecologisch alternatief op te bouwen op het asociale en vervuilende systeem waar we vandaag in leven.

    [divider]

    Fotoreportage van het protest vandaag (foto’s door Liesbeth) – wil je foto’s delen, bekijk ze dan via de Facebookpagina “System change not climate change” waar je meteen kan delen of taggen.

    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/kPgpxNZMKG9fok5p7]

  • “Firefighters for climate.” Sterke oproep van brandweerlieden om klimaatprotest te vervoegen

    Er is een interessante en sterke oproep van brandweerlieden om de klimaatbetoging van komende zondag te ondersteunen. De brandweerlieden stellen dat de bescherming van het milieu een van hun belangrijkste taken is. Ze vinden het dan ook normaal dat ze deel zijn van de wereldwijde klimaatbeweging. Hieronder hun oproep.

    “Klimaatverandering is een cruciaal probleem voor brandweermensen in heel de wereld, waaronder in BelgiĂ«. Het is de grootste uitdaging voor de mensheid vandaag.

    “Wetenschappers geven ons 12 jaar om de ergste gevolgen van klimaatverandering te vermijden en de temperatuurstijging tot 1,5 graden te beperken. We zijn echter op weg naar een opwarming van 3 °C. Het is dan ook niet verrassend dat we nu al te maken krijgen met de gevolgen van klimaatverandering. 2018 was een nieuw recordjaar in termen van temperaturen, droogte en andere klimaatrampen. Daarbij komt nog het verlies aan biodiversiteit, verzuring en verstikking (asfyxie) door plastic. Kortom, de ramp is al bezig en de gevolgen zijn tot in BelgiĂ« voelbaar.

    “Klimaatverandering verhoogt het risico op overstromingen door oppervlaktewater, rivieren en de zee. Het heeft ook gevolgen op de watervoorziening en –beschikbaarheid en het kan leiden tot meer extreme weersomstandigheden, zoals stormen. We zullen meer hittegolven hebben met werkpieken voor de MUG en meer risico’s op grasland- en bosbranden.

    “Deze gevaren zullen gevolgen hebben voor de arbeidsvoorwaarden van de brandweerlieden. Klimaatverandering vereist aanzienlijke veranderingen en een toename van middelen, uitrusting, opleiding en infrastructuur.

    “Bovendien kunnen noodzones veel meer doen om hun ecologische voetafdruk te verkleinen. Er wordt onvoldoende gedaan op vlak van energie-efficiĂ«ntie, strijd tegen verspilling (vooral van water), transport en recyclage. Het algemeen gebrek aan middelen waar de openbare diensten onder gebukt gaan, maakt dat de brandweerlieden deze problemen niet kunnen aanpakken.

    “Een van de prioritaire doelstellingen van brandweerlieden is om het milieu te beschermen. We nemen het engagement op om deze rol te spelen in onze interventies, maar ook in de kazernes, in onze zones en tegenover de politici!

    “Reageren op de dringende klimaatsituatie kan enkel door massale groene investeringen in openbare diensten, een ecologische planning en een breuk met de winstlogica van het huidige systeem.”

  • Strijden voor een toekomst op een leefbare planeet!

    • Op 16 januari wordt een delegatie van jongeren ontvangen in het parlement.
    • Wij willen geen vage beloftes of symbolische akkoorden meer! We hebben dringend nood aan Ă©chte verandering.

    De eerste staking van ‘Youth for Climate’ bracht 3500 scholieren tot in Brussel, een overdonderend succes! De klimaatmars op 2 december was ook al een historische actie met bijna 100.000 aanwezigen. Toch werd deze straal genegeerd door politici. Belgisch energieminister Marghem stemde in Polen tegen meer ambitieuze klimaatdoelstellingen 
 Dit keer mogen we ons niet laten afschepen. Wij willen geen vage beloftes of symbolische akkoorden meer! We hebben dringend nood aan Ă©chte verandering:

    • Ons transport vandaag zorgt voor enorm veel uitstoot. Willen we ons allemaal duurzaam kunnen verplaatsen? Dan is er in de eerste plaats nood aan meer, beter en gratis openbaar vervoer!
    • De vervuilende energiesector moet in publieke handen! Zo kunnen de winsten geĂŻnvesteerd worden in de productie en distributie van betaalbare en groene energie en kunnen we tewerkstelling blijven garanderen!
    • Kennis en technologie om klimaatverandering tegen te gaan is er genoeg maar grote olie-multinationals kopen onderzoek op en steken de patenten in hun kluis. Het is aan de maatschappij om de wetenschap te bezitten en controleren!
    • System Change, Not Climate Change! 100 multinationals zijn verantwoordelijk voor 71% van de uitstoot sinds 1988. Deze bedrijven zijn in handen van een klein groepje rijken van wie de winsthonger haaks staat op onze belangen en op die van onze planeet. In plaats van belastingcadeaus aan de bedrijven willen we massale publieke investeringen in ecologische infrastructuur en diensten.

    Mai, lid van de Actief Linkse Scholieren, en leerling op kunsthumaniora Sint-Lucas Gent zegt:

    “De actie afgelopen donderdag toonde potentieel voor een massabeweging. De betoging op 27 januari in Brussel zal opnieuw historisch zijn. De oproep om opnieuw op donderdag te spijbelen en naar Brussel te komen, kan nog aan belang winnen. Het gevoel dat onze toekomst op het spel staat is groter dan de impact van eventuele sancties die de school zou opleggen. Anderzijds zal niet iedereen elke week kunnen spijbelen. Elke donderdag naar Brussel komen kan bovendien voor veel leerlingen financieel moeilijk worden omwille van het treinticket dat ze moeten betalen. Via tussentijdse acties (op schoolniveau, lokaal of nationaal) kunnen we opbouwen naar een centrale stakingsdag waarin niet enkele, maar een meerderheid van de scholen in BelgiĂ« leeglopen. We kunnen daarvoor 15 maart aangrijpen. Dan is er een internationale schoolstaking voor het klimaat aangekondigd. Door  ons te organiseren in actiecomitĂ©s op de verschillende scholen kunnen we dit voorbereiden en discussiĂ«ren over welke campagne, stappen en eisen nodig zijn om echte verandering te bekomen.”

    Lees hier de voorstellen van de Actief Linkse Scholieren en Studenten voor de klimaatbeweging

  • Fantastisch scholierenprotest: jongeren beginnen strijd voor planeet en toekomst!

    Deze morgen stroomden honderden voornamelijk Nederlandstalige scholieren toe aan het Centraal Station in Brussel. Het enthousiasme en de vastberadenheid waren bijzonder groot. De jongeren riepen slogans, waarna de ongeveer 2.000 aanwezigen in betoging vertrokken en nog honderden extra jongeren onderweg meetrokken. Het totaal aantal betogers liep op tot wellicht 3.500! De slogans op de tientallen zelfgemaakte borden gaven uitdrukking aan een gevoel van dringendheid: “Zonder klimaat, geen toekomst”, “Vechten voor onze toekomst”, “There is no planet B”, 
 We zullen inderdaad moeten strijden voor onze toekomst! In dit systeem tellen enkel de winsten op korte termijn, een logica die regelrecht ingaat tegen de belangen van gewone werkenden, jongeren en onze planeet.

    De bijeenkomst vandaag kwam er na een oproep door twee scholieren uit Mortsel. De afgelopen dagen begon het protest te groeien. Er ontstonden discussies op sociale media, tal van groepen scholieren sloten zich bij de oproep aan. We zien het begin van een beweging. Op de historische klimaatmars van 2 december was de sterke aanwezigheid van jongeren al opmerkelijk. Nu begint de jeugd de strijd voor de planeet en de toekomst!

    De Actief Linkse Scholieren waren deze morgen aanwezig en benadrukken het belang van de volgende acties. Op 27 januari is er een nieuwe grote klimaatmars ‘Rise of the Climate.’ Daar willen we duidelijk maken: “Our Climate, not their business.” Er begint ook een internationale oproep te groeien voor scholierenstakingen op 15 maart. De oproep van Greta Thunberg in Zweden kreeg al navolging met jongerenprotest in onder meer AustraliĂ«. Op 15 maart kunnen we wel eens de eerste grote internationale actiedag van jongeren voor het klimaat zien. Laat ons opbouwen naar de acties. Waarom geen actiecomitĂ© in jouw school opzetten om te discussiĂ«ren en te beslissen over hoe we van die acties een succes maken?

    Foto’s door Geert
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/LV2JbL7uJWaZw6hn7]

    Foto’s door Fabian en Emily
    [embed-google-photos-album https://photos.app.goo.gl/z1m9SwGcYJNK2NQz9]

    Enkele video’s:

  • Our climate, not their business

    De klimaatproblematiek is zicht-baarder dan ooit. Veel mensen proberen zelf hun gedrag te veranderen. Maar hoe veel impact heeft dat? Sinds 1988 zijn de 100 meest vervuilende bedrijven verantwoordelijk voor 71% van de uitstoot van broeikasgassen. Welke maatregelen treffen zij? Hoe kunnen wij de strijd aangaan voor onze toekomst?

    PDF van dit pamflet

    Wie draait op voor de gevolgen? Tegen 2050 zullen er tussen de 200 miljoen en 1 miljard klimaatvluchtelingen zijn. In België is luchtpollutie bij de slechtste van Europa. Politici profileren zich milieuvriendelijk, maar laten de gewone gezinnen betalen met belastingen op vervuilende producten. Dit terwijl een op zes Belgen in armoede leeft!

    Grote bedrijven daarentegen mogen blijven vervuilen. 40% van het voedsel wordt weggegooid omdat de voedingsindustrie er geen winst op maakt. Electronicabedrijven zorgen ervoor dat hun producten sneller stuk gaan. De impact van consumenten op ecologische productie vervalt in het niets tegenover de winstlogica van die grote vervuilers. Dat betekent niet dat we lijdzaam moeten toezien. We kwamen met bijna 100.000 op straat tijdens de historische klimaatmars op 2 december. Ook in Polen, Zweden, Australië, 
 gingen scholieren massaal in actie!

    Hoe kunnen we onze stem best laten horen?

    Greta Thunberg, de Zweedse scholiere die Fridays for Climate organiseert op haar school zei: “onze planeet wordt opgeofferd zodat een heel kleine groep mensen enorme winsten kunnen maken.” Ze komt tot de conclusie dat “als oplossingen in het systeem niet mogelijk zijn, we misschien het systeem zelf moeten veranderen.” Daarvoor is er nood aan een massabeweging van jongeren en werkenden!

    Op 15 maart is er een oproep voor een Internationale actiedag voor het klimaat. Wat als we dan allemaal samen spijbelen voor het klimaat en massaal betogen? Zo’n scholierenstaking zou tonen dat we onze toekomst zelf in handen nemen! Dan tonen we met hoe veel we zijn. We kunnen bijvoorbeeld vanaf nu elke donderdag gebruiken om een kleine actie te doen op/aan onze school om de oproep te verspreiden en te mobiliseren voor 15 maart.

    • Wil je van 15 maart een succes te maken? Je kan een actiecomitĂ© opzetten op je school en mobiliseren.
    • Sluit aan bij de Actief Linkse Scholieren en strijd samen met ons voor een maatschappij waarin niet de winst, maar de mens en planeet centraal staan!

     

  • 27/01. ‘Save the planet from capitalism’

    De Actief Linkse Studenten verwelkomen de oproep voor een nieuwe klimaatmars op 27 januari, twee maanden na de historische klimaatmars van 100.000 op 2 december. Onze regering heeft de de ongerustheid en woede van jongeren, werkenden, vakbonden en activisten simpelweg genegeerd. Zelfs de symbolische “high ambition coalition” van Katowice hebben ze niet getekend. In de woorden van de Zweedse scholiere Greta Thunberg: ze ontnemen ons onze toekomst, terwijl we erop staan te kijken. Een nieuwe massabetoging zal tonen dat het menens is.

    Die gedurfde toespraak van de Zweedse scholiere Greta Thunberg op de COP24 doet de ronde op Facebook. Ze klaagt politici aan omdat zij klimaatverandering “aanpakken” met dezelfde recepten die klimaatverandering in de eerste plaats veroorzaken. Onze planeet, zegt ze, wordt “opgeofferd zodat een heel kleine groep mensen enorme winsten kunnen maken.” Ze komt tot de conclusie dat “als oplossingen in het systeem niet mogelijk zijn, we misschien het systeem zelf moeten veranderen.”

    België is dus geen uitzondering. Wereldwijd gaat winst voor op onze planeet en onze toekomst. Neoliberale politici vertegenwoordigen de belangen van de aandeelhouders van de oliemaatschappijen, de energiesector en multinationals.

    Collectieve oplossingen, die op grote schaal uitstoot kunnen verminderen, zijn voor die politici ondenkbaar omdat het een aanval op het kapitalisme zou betekenen. Net zoals “Rise for Climate”, de organisatoren van de mars, pleiten we voor gratis openbaar vervoer als alternatief op de auto. Wij eisen ook publiek gefinancierd onderzoek naar alternatieven in plaats van de logica van private patenten, massale publieke investering in groene alternatieven en groene jobs 


    Er is geld en rijkdom genoeg voor zulke maatregelen. “Rise for Climate” eist terecht het terughalen van het geparkeerde geld in de fiscale paradijzen om maatregelen te financieren.

    In het kapitalisme wordt rijkdom echter enkel ingezet voor de winsten van de kapitalisten. Daarom mag ook de oproep van echte systeemverandering niet vaag blijven. Het kapitalisme moet vervangen worden door ecologische planning en democratisch beheer van de natuurlijke rijkdommen en de belangrijkste economische sectoren. Een genationaliseerde energiesector onder democratisch beheer zou het mogelijk maken dat onderzoek en productie gebeurt in het belang van de meerderheid en de planeet.

    Zo’n maatschappijverandering zal er niet vanzelf komen en we kunnen zeker niet rekenen op neoliberale politici. Zij zullen onder druk van de beweging hoogstens een aantal welgekomen, maar oppervlakkige maatregelen nemen. Echte verandering komt van georganiseerde strijd van de werkende bevolking, de enige sociale kracht die de bedrijven onder democratische controle van de werkenden kan plaatsen. Daarom pleiten de Actief Linkse Studenten ook voor een actieve rol van de arbeidersbeweging en de vakbonden in de klimaatbeweging.

  • Klimaatverandering en vervuiling: De vrije markt is de oorzaak, niet de oplossing!

    Het is al lang geen 5 voor 12 meer. Klimaatverandering is al een feit. Dat betekent niet dat we lijdzaam moeten toezien. Integendeel. De ergste gevolgen van klimaatverandering kunnen nog vermeden worden door de temperatuurstijging sinds het pré-industriële tijdperk een halt toe te roepen en te beperken tot 1,5°C. Dat is wat het IPCC (Intergovernmental Panel on Climate Change) in haar rapport naar aanleiding van de klimaattop in december meldt. Hoe meer eensgezindheid er groeit over de dringendheid, des te duidelijker het echter wordt dat de traditionele politici geen antwoord hebben. Er is meer nodig dan individuele maatregelen, we hebben nood aan massale publieke investeringen in duurzame economische planning.

    dossier door Michael Bouchez uit maandblad ‘De Linkse Socialist’

    De klimaatverandering en milieuvervuiling worden steeds zichtbaarder en tastbaarder. Extreem weer en extreme droogtes maken tienduizenden doden en treffen miljoenen mensen die gedwongen moeten verhuizen en vluchten door vernietigende orkanen, bosbranden, voor overstromingen of droogtes. De hete en droge zomer van 2018 is ook bij ons een nieuw record. Op globale schaal zitten we op koers voor een temperatuurstijging van 3%-6% tegen 2100. De gevolgen voor mens en natuur daarvan zijn op z’n zachtst gezegd onvoorspelbaar.

    De CO2-uitstoot die de aarde opwarmt zorgt ook voor onmiddellijke gezondheidsrisico’s. Onze kinderen worden geboren in fijnstof en pollutie. BelgiĂ« behoort volgens Greenpeace tot de vier meest vervuilde landen van Europa. Antwerpen is een van de wereldwijde “Stikstof-hotspots”, samen met Taiwan, Buenos Aires en Parijs. Het fijnstof en de toxische stoffen die we dagelijks inademen zullen een toevloed aan astma, longziektes en kankers veroorzaken. Ook daar hebben neoliberale politici geen antwoord op: de uitstoot is in BelgiĂ« de laatste jaren opnieuw gestegen.

    Allemaal verantwoordelijk?

    Het klimaatdenken wordt nu al decennialang gedomineerd door neoliberale eenheidsworst. Omdat we allemaal consumeren, zouden we allemaal vervuilen. Oplossingen zouden individueel zijn: we moeten allemaal ons gedrag aanpassen. Van plassen in de douche over je eigen moestuintje tot de deeleconomie. We herkennen het allemaal en vanuit een terechte bekommernis proberen veel mensen een steentje bij te dragen. Eenzelfde inspanning zien we echter niet van diegenen die echt verantwoordelijk zijn. De ecologische voetafdruk van de gemiddelde mens is betrekkelijk laag. De 10% rijksten stoten evenveel uit als de armste helft van de wereldbevolking.

    Decennialang zijn individuele consumenten aangeduid als diegenen die verandering zouden brengen. De consumenten zouden de vrije markt op die manier stimuleren in de richting van “groene ondernemers”. Die denkpiste heeft niet gewerkt.

    Ook goedbedoelde initiatieven die “greenwashing” en groen kapitalisme overstijgen en populair zijn om op kleine en lokale schaal bijvoorbeeld gezondere, ecologische voeding te voorzien, stoten op de grenzen van hun nichemarkt. Dat zagen we onder meer met de groene energieleverancier Lampiris die door de Franse multinational Total werd overgenomen.

    Prijzen van bioboeren kunnen niet concurreren met de schaal van de agro-industrie waardoor ze gedoemd zijn in de marge te blijven, met dure prijzen, of overgenomen worden door grotere spelers in de agro-industrie die ecologische productie aan hun laars lappen.

    Diezelfde agro-industrie sponsort ondertussen, samen met energiereuzen als Engie of EDF en autofabrikanten de befaamde klimaatconferenties van de VN. Die conferenties, zoals de COP21 in Parijs en de volgende in december in Katowice, Polen, moeten door de klimaatbeweging aangegrepen worden om te protesteren tegen de “business-as-usual”-mentaliteit van de wereldleiders, maar van die wereldleiders hoeven we niets te verwachten.

    De klimaattop is een belangrijke aanleiding om in de klimaatbeweging te discussiëren over een programma dat breekt met het neoliberale denkkader en dat collectieve eisen naar voren schuift om de echte vervuilers aan te pakken in plaats van de individuele consument.

    In 1988 waarschuwde NASA-expert James Hansen al dat er een duidelijke link was tussen uitstoot en klimaatverandering. Grote lobbycampagnes en klimaatsceptische denktanks van de petroleumindustrie en andere multinationals schoten in actie om twijfel te zaaien en elke vorm van structurele maatregelen, openbaar gefinancierde onderzoeken of zelfs strenge wetgeving tegen te houden. Het omgekeerde is gebeurd. Big Oil en andere multinationals kregen vrij spel om CO2 de lucht in te pompen en de natuurlijke rijkdommen van de aarde op te souperen. In plaats van publiek gefinancierde onderzoeken lieten de neoliberale regeringen het ‘initiatief’ aan de bedrijfswereld. Ontkennen van de klimaatverandering pakt niet meer bij de publieke opinie. Nu wordt alles ingezet op het doorschuiven van de verantwoordelijkheid naar de gewone werkenden.

    We betalen vandaag een prijs voor de neoliberale benadering van klimaatverandering en vervuiling. Sinds 1988 werd 71% van de uitstoot van CO2 veroorzaakt door 100 bedrijven. Er werd vooral meer geĂŻnvesteerd in vervuilende energiebronnen zoals teerzanden, fracking en kernenergie. De traditionele groene partijen zijn een erfgenaam van dat neoliberalisme. Groen stelt zich in Vlaanderen vooral op als bevriende partner van de grote ondernemers en promoot individuele initiatieven om vervuiling en uitstoot te beperken.

    [divider]

    Plastic Soup: zij de winsten, wij de kosten

    Het kapitalisme strijkt de winsten op en schuift de kosten af op de gemeenschap en natuur. Een wraakroepend, maar tekenend voorbeeld is de “plastic soup”. De oceanen zijn grote afvalcontainers geworden, het is gevaarlijk voor de biodiversiteit en microplastic dringt door tot in ons voedsel. Is het de schuld van de consumenten die hun afval op straat laten vallen of in zee gooien? Betalen we de prijs van de gemakzucht en het kortetermijndenken van de mens?

    Toen plastic steeds meer in gebruik raakte, werden wegwerpverpakkingen heel populair bij fabrikanten. Ze waren enthousiast over de veel hogere winstmarges. Individueel verpakte producten blijven namelijk langer vers en er was een alternatief op drankflessen die ze moesten reinigen en recycleren om te hergebruiken. Plastic flessen konden supergoedkoop in de kostprijs verrekend worden om dan weg te gooien zonder kosten voor de fabrikant.

    Geconfronteerd met de afvalberg van plastic die plots aangroeide en parken en rivieren vervuilde, vaardigde de staat Vermont (Verenigde Staten) in 1953 al een wet uit die de verkoop van dranken in niet-hervulbare verpakkingen verbood! Ook in de jaren daarop zochten wetgevers op andere plaatsen in de VS naar antwoorden op de vervuiling.

    Drankgiganten en lobbygroepen zagen daarin echter een aanval op hun winsten. Coca-Cola en andere drankgiganten richtten samen met Phillip Morris in datzelfde jaar de NGO “Keep America Beautiful” op. Keep America Beautiful oriĂ«nteerde zich enerzijds op lobbywerk bij wetgevers en anderzijds op het publiek door te stellen dat het probleem niet de productie en verkoop, maar het gebruik was. Mensen moesten beter omgaan met afval en leren recycleren! Na vier jaar campagne tegen de wetgeving, liet Vermont de maatregel vallen en konden de fabrikanten naar hartelust plastic flessen produceren en winsten maken.

    Productie van plastic nam toe van 2,3 miljoen ton in 1950 tot 162 miljoen in 1993 en 448 miljoen in 2015. De helft van de productie dient voor verpakking en slechts een fractie van het “gerecycleerde” plastic wordt effectief hergebruikt.

    Wat het ons leert is dat er voorafgaand aan consumptie, ook productie is. In feite is het grootste succes van Keep America Beautiful geweest dat ze de verantwoordelijkheid voor het milieu hebben verschoven naar de consument. De moderne vorm van individueel recycleren, zoals wij die vandaag toepassen, vindt haar oorsprong in die campagne “Keep America Beautiful” van op winst beluste bedrijven die er alles aan deden om hun winsten te beschermen. Het is een fenomeen dat ook in andere domeinen ontstaan is en versterkt werd met het neoliberalisme.

    Daarnaast is het een historisch voorbeeld dat aantoont dat de winstlogica voor niets terugdeinst. Grote bedrijven zijn bereid om onze leefomgeving te vergiftigen (letterlijk in het geval van plastics) als het maar winst oplevert. Voor hen waren wegwerpbekers een kostenbesparing. Voor ons en onze planeet is het een heel kostelijke en levensbedreigende zaak. Voor het kapitalisme is de natuur enerzijds een vorm van gratis natuurlijke rijkdommen en anderzijds een grote stortplaats.

    Als er geen collectief antwoord komt, ziet het perverse kapitalisme ook in die crisis weer een opportuniteit. De fameuze “The Ocean Cleanup” van ondernemer Boyan Slat die een systeem heeft ontworpen om het plastic uit de oceanen te vissen, kan nu de crisis veroorzaakt door het winstmodel gebruiken om zelf winst te maken. Zijn businessmodel: “Enerzijds kunnen bedrijven een installatie aanschaffen/sponsoren, die dan hun naam krijgt voor marketingdoeleinden. Anderzijds willen we het plastic leveren aan producenten die er consumentenproducten van maken. Ze betalen voor de plastic als grondstof, maar krijgen daarbij een licentie op ons merk, zodat ze hun producten onderscheidend kunnen maken doordat ze zijn vervaardigd uit Ocean Cleanup-plastic.” Onze leefomgeving is voor hen een grote jackpot.

    [divider]

    Welk programma voor de klimaatbeweging?

    Publieke investeringen in plaats van private winst

    Wat vandaag nodig is, kan samengevat worden in een stopzetting van vervuilende en overbodige productie, rationele planning van de productie, onmiddellijke transitie naar duurzame energiebronnen en -distributie, uitstap uit fossiele- en kernenergie, collectieve energiebesparende maatregelen zoals meer, beter en gratis openbaar vervoer of isolatie van woningen 


    Die noodzakelijke stappen gaan echter lijnrecht in tegen de belangen van de economische en politieke elite omdat het de winsten ondermijnt. Voor het kapitalisme zijn schone lucht, propere oceanen, biodiversiteit, kortom groene alternatieven 
 geen “incentive”. De winstgevendheid van steenkool en petroleum is vele malen hoger dan onderzoek naar duurzame energiebronnen die nog niet onmiddellijk winst opleveren.

    Private winst op korte termijn staat centraal en de maatschappelijke (en dus ook de ecologische) kosten worden afgeschreven op de gemeenschap en haar leefomgeving. Pas wanneer onze lucht definitief niet meer kan ingeademd worden, zullen ze winst kunnen maken door zuurstof te verkopen. Aan diegenen die het kunnen betalen, ten minste.

    De rol van de werkende klasse in de klimaatbeweging

    Radicale veranderingen zijn nooit doorgevoerd door het establishment zelf. Politieke en economische elites hebben hoogstens toegevingen gedaan uit schrik voor revolutie door de massa’s. Het is de collectieve actie van de werkende bevolking, die zich inspireerde op een socialistisch programma, die verandering heeft afgedwongen. Het is ook zo dat gezondheids- en veiligheidsreglementering voor de werkvloer en de wijken rond fabrieken zijn ingevoerd.

    Die arbeidersklasse is natuurlijk heel divers en kampt met allerlei dagelijkse bezigheden en problemen. Voor wie dagelijks 8 uur werkt, net kan rondkomen op het einde van de maand, ouders moet verzorgen omdat de rusthuizen te duur zijn en kinderen moet opvoeden en naar school voeren, lijkt de klimaatzaak niet het meest dringende. We hebben vaak onze auto nog nodig om kinderen naar school te voeren en naar ons werk te gaan. Velen hebben geen boodschap aan de deeleconomie, eigen moestuintjes of de lage emissiezone waardoor de oude diesel van de hand moet zonder geld voor een nieuwe. Veel personeelsleden van vervuilende sectoren hebben geen alternatieven als ze hun facturen willen betalen.

    Grote maatschappelijke omwentelingen zijn er gekomen wanneer de onmiddellijke belangen van de arbeidersklasse samenvielen met een noodzaak om het systeem uit te dagen. Als we verandering willen, moet de klimaatbeweging zich dus richten op een manier om de brede lagen van de werkende bevolking te betrekken, eerder dan de beleidsmakers.

    Een evident voorbeeld is het personeel van het openbaar vervoer. De (stakings)acties bij NMBS of De Lijn tegen besparingen en voor betere arbeidsomstandigheden zijn een cruciaal onderdeel van de klimaatbeweging. De klimaatbeweging kan solidariteit uitbouwen door samen met de vakbonden een programma op te stellen voor meer en gratis openbaar vervoer, voor extra aanwervingen en vermindering van de werkdruk.

    Een beweging die massale publieke investeringen eist in duurzame energie en een uitstap uit vervuilende energie, kan dit niet doen zonder ook een plan van jobcreatie in die sector te eisen. Dat zou de vorming en heropleiding van werknemers vergen. De vakbonden van het personeel in de sector zouden gemobiliseerd kunnen worden voor een uitstap uit vervuilende of onveilige energie, een vormingstraject voor de werknemers en een transitie naar gezondere groene jobs.

    Dit zou de discussie over klimaateisen en de financiering ervan binnen de vakbonden en de arbeidersbeweging stimuleren. Zo’n beweging zou ook het idee van een linkse regering, die de arbeiders- en klimaatbeweging vertegenwoordigt, populariseren.

    Een goede aanzet van een ecologisch programma dat vertrekt van de belangen van de werkende bevolking, vinden we bij France Insoumise van Jean-Luc MĂ©lenchon. FI pleit voor ecologische planning, de nationalisatie van de energiesector, uitstap uit kernenergie, reconversie van de jobs, de isolatie van 700.000 woningen per jaar, …

    Door de directe noden van de werkende bevolking te koppelen aan ecologische maatregelen in een socialistisch programma kan de klimaatbeweging zich verbreden, versterken en uit het neoliberale keurslijf van de traditionele groene partijen treden.

    Revolutionaire partij

    We mogen ons echter geen illusies maken. Een linkse regering die een dergelijk programma probeert door te voeren en het systeem uitdaagt, zal onmiddellijk in conflict komen met de nationale burgerij, het Europese establishment, het IMF en de multinationals. Zij zullen er alles aan doen om een echte structurele en collectieve ecologische transitie te saboteren omdat die hun winstbelangen fundamenteel aantast. Dat is de belangrijkste les uit de ervaringen met Syriza in Griekenland: democratie mag volgens hen niet buiten de lijntjes van het kapitalistische bestel kleuren.

    Daarom is er bovenop een dergelijk eisenpakket ook een revolutionaire partij nodig. Zonder revolutionaire leiding die een programma heeft om het hoofd te bieden aan de chantage en de sabotage, riskeren de goede intenties van een linkse regering opgeborgen te worden. Dat is hoe Tsipras en Syriza uiteindelijk het grootste en zwaarste saneringsplan in Griekenland hebben doorgevoerd, ondanks de wil van de Griekse bevolking om tegen die besparing te strijden.

    Om ecologische planning en transitie mogelijk te maken zal een breuk met het kapitalisme onvermijdelijk zijn. Ook daar is de arbeidersklasse de maatschappelijke kracht die de systeemverandering kan doorvoeren. Zij kan de natuurlijke rijkdommen en productiemiddelen uit handen nemen van degenen die de klimaatverandering veroorzaken.

    Door ook de financiële sector en andere sleutelsectoren uit de economie te nationaliseren onder democratische controle en beheer van de arbeidersklasse, kunnen de middelen gegenereerd worden om de dringende investeringen te doen. Een socialistische geplande economie zou er op die manier voor zorgen dat beslissingen genomen worden in functie van de noden van de mens en van de maatschappelijke kosten (en dus van de natuur), in plaats van in functie van de winst.

    Het noodzakelijke, maar dure onderzoek naar nieuwe technologische ontwikkelingen, de reusachtige infrastructuurwerken voor groene energieproductie en -distributie, inclusieve en collectieve oplossingen voor ons vervoer, … kortom een ecologisch urgentieplan levert vanuit kapitalistisch oogpunt niets op. Gecombineerd met een socialistische maatschappijverandering zijn dat democratisch gestuurde investeringen die een onbetaalbare aanwinst en meerwaarde zijn voor de mensheid, haar leefomgeving en toekomstige generaties.

    [divider]

    Het programma van LSP

    • Mobilisatie van activisten, vakbonden en jongeren in een massabeweging tegen klimaatonvriendelijke investeringen, akkoorden en beslissingen van het politieke establishment.
    • Meer, beter en gratis openbaar vervoer als enige echte alternatief op privaat transport en fijnstof.
    • Snelle conversie naar volledig hernieuwbare energiebronnen: wind-, golf- en zonne-energie …
    • Publiek gefinancierde energiebesparende maatregelen die collectief worden doorgevoerd. Onder andere door huizen CO2-neutraal te maken.
    • Voor een grootschalig groen werkgelegenheidsprogramma waarmee de overgang weg van fossiele brandstoffen en kernenergie kan worden gemaakt, terwijl er tegelijkertijd degelijke banen worden gecreĂ«erd.
    • Solidariteit met de strijd van lokale bevolkingen die het slachtoffer zijn van droogtes, overstromingen …
    • Een degelijk en menselijk asielbeleid zonder onderscheid tussen politieke-, economische- of klimaatvluchtelingen.
    • Onteigening en nationalisatie onder democratische controle van de productie en distributie van energie. Samen met de nationalisatie onder democratische controle van de financiĂ«le sector en onderzoek en wetenschap kunnen op korte tijd de reusachtige maar noodzakelijke investeringen gedaan worden.
    • Een democratisch socialistisch geplande productie gebaseerd op de belangen van de overgrote meerderheid van de bevolking en dus ook op de bescherming van onze leefomgeving en planeet.
0
    0
    Your Cart
    Your cart is emptyReturn to Shop
    Continue Shopping