Category: Op de werkvloer

Op de Limburgse betoging voor koopkracht afgelopen maandag spraken we met twee arbeiders bij Alro NV, een metaalbedrijf waar ongeveer duizend mensen werken. We vroegen hen naar de reden waarom ze actie voerden en hun standpunt over de opstelling van de secretaris van ABVV-metaal, Herwig Jorissen, die zich tegen de staking had uitgesproken.

Door Kevin

Waarom wordt deze actie gehouden?

Op deze manier is deze actie nutteloos. Ik ben zeker niet tegen het doel op zich, maar dit is niet efficiënt. Met hoeveel staan we hier? Een paar honderd man. Ze lachen ons gewoon uit. Een nationale actiedag met een duidelijk ordewoord en sterke mobilisatie in de bedrijven was veel beter geweest. Dan was een massale actie echt wel mogelijk geweest. Vandaag de boel platleggen, zou bij ons alvast geen probleem geweest zijn. Nu proberen ze het afkoelingsscenario. Ofwel ga je tot het einde, ofwel doe je geen actie. Kijk waar we aan het wandelen zijn… In de achterbuurten van Hasselt waar geen kat komt (nvdr. op dat moment langs een of andere parking). Nu houden ze ons gewoon aan het lijntje.

Jullie zijn lid van het ABVV Metaal. Wat denken jullie over Jorissen?

Wel, het is dankzij onze vriend Herwig Jorissen dat ons bedrijf bijvoorbeeld niet volledig plat lag. Een tijdje terug besliste hij, zonder de achterban te raadplegen, om de ABVV Metaal te splitsten. Dat was pijnlijk. We zien nu dat ook de metaal, wat toch vaak de voortrekkers waren bij acties, daardoor nu sterk verzwakt wordt. Vandaag mochten in de metaal bijvoorbeeld enkel de effectieven met de acties meedoen. Binnen de metaal rijzen er steeds meer vragen bij de figuur van Jorissen. Er is een toenemend ongenoegen bij de achterban.

Wat denken jullie van de beslissing van de regering om miljarden in Fortis te pompen?

Het lukt het de regering wel om op twee dagen vele miljarden voor de banken tevoorschijn te toveren, maar geld voor de arbeiders zou er dan weer niet zijn. Het kapitaal wordt beschermd, niet de arbeiders. Ze lijken niet te beseffen dat gewone mensen ook geld nodig hebben. Met twee werkenden kom je tegenwoordig nog niet toe en ondertussen wordt de index verder afgebouwd. In de Metaal bijvoorbeeld zijn er tegenwoordig de all-in akkoorden. In Nederland bestaan ze al een tijdje, maar nu zie je ook in België de voedselbanken als paddestoelen uit de grond komen.

Ook de zogenaamde volksvertegenwoordigers staan niet aan onze kant en werken gewoon mee voor het huidige beleid. Kijk bijvoorbeeld naar het Generatiepact. Ze wisten dat het slecht was voor de mensen, en toch keuren ze het goed. Frank Vandenbroucke zei toen: “Als je niet naar links kijkt, kijk je naar rechts”. Hij vergeet daarbij gemakshalve dat de SP.a wel rechts van ons staat…

Bedankt

Maandagvoormiddag kwamen de militanten van ACOD in Brussel samen voor hun lokalen om in betoging door de stad te trekken. De ACOD-leden werden vervoegd door delegaties van ACV en ACLVB. Volgens de federaal secretaris van ACOD waren er bijna 1.000 aanwezigen op deze betoging voor koopkracht.

Verslag door Nico

Er waren tijdens de betoging heel wat discussies die aantoonden dat er een enorme bereidheid is om in actie te komen voor de verdediging en versterking van de koopkracht. Terwijl de traditionele media er alles aan deden om te stellen dat de overheidstussenkomsten voor de grote banken los stonden van de discussie over de koopkracht, wisten de betogers beter: er zijn miljarden voor de private winsten maar voor ons zijn er geen middelen.

De actiedag van 6 oktober werd voorgesteld als een “waarschuwing” aan de regering. Er werd evenwel geen actieplan naar voor geschoven en dat bleek ook op de betoging. Weinig arbeiders wisten wat het parkoers van de betoging was, toen de betoging na minder dan uur halt hield op het kruispunt van de Lombardstraat en de Zuidstraat, was er wat protest van betogers. Het gebrek aan duidelijkheid over de actievorm en strijdbaarheid, maakte dat de waarschuwing minder sterk overkwam. Het lijkt erop dat het enige actieplan nu zal bestaan uit onderhandelingen, ook al werd dit niet bediscussieerd met de basis.

Afgelopen maandag verkochten we in Brussel 81 exemplaren van ons maandblad. Het grootste deel daarvan verkochten we op de ACOD-betoging. Thema’s die een goede respons kregen waren de noodzaak van een algemene staking, een onafhankelijke opstelling van de syndicale beweging, de noodzaak van een syndicale partij om de eisen van de arbeiders te verdedigen. De PS doet niets in deze beweging, deze partij zit vast in de regering. SP.a zit in de oppositie maar werd niet opgemerkt op de actiedag.

Een delegee vertelde me dat het moeilijk was om te mobiliseren omdat er geen duidelijke ordewoorden waren of perspectieven voor de beweging. Deze betoging maakte duidelijk dat er een actiebereidheid is en een strijdbaarheid waarbij men wil ingaan tegen de aanvallen van het patronaat. Er werden slogans geroepen als “Allemaal samen” – “Tous ensemble”.

Omstreeks 5u30 bezochten vakbondsafgevaardigden van LSP-Aalst een stakingspiket van Tekni-Plex, een fabriek in Erembodegem waar zo een 150 arbeiders en 70 bedienden werken. Het was één van de fabrieken die valt onder de Algemene Centrale in het Aalsterse. Opvallend was de aanwezigheid van jonge vakbondsmilitanten die het overgrote deel van het piket uitmaakten dat op het hoogtepunt ongeveer uit een kleine 20-tal mensen bestond.

Verslag vanop marxisten.blogspot.com

Ondanks het feit dat dit één van de weinige fabrieken was in het Aalsterse waar er concreet een staking werd georganiseerd, was de sfeer strijdbaar en allesbehalve defaitistisch. Alle militanten beschouwden dit als een opwarmingsoefening…

Even na 8 uur was het tijd om richting Volkshuis te trekken waar de bussen vertrokken naar de betoging in Gent. Vier volle bussen vertrokken naar Gent. Tijdens de bustrip deelden we het LSP-pamflet uit, dat in tegenstelling met vroeger zonder de nodige giftige SP.a-commentaren werd gelezen. Waar de eis voor een arbeiderspartij nog de nodige opmerkingen opriep over het bestaan ervan in de SP.a werd dit argument geheel terzijde geschoven door de herformulering van deze concrete eis als “syndicale partij”. Het is duidelijk dat de militanten van het ABVV de SP.a niet meer zien als hun spreekbuis, eerder als het mindere kwaad bij gebrek aan beter…

In Gent sloten we aan bij de andere duizenden militanten. Het was duidelijk dat ACV en ACLVB zich voor de mobilisatie eerder tot de textiel-sector beperkten terwijl het ABVV aanwezig was met militanten uit de diverse centrales. Na de terugtocht naar Aalst was er de traditionele verbroedering onder militanten in het Volkshuis. Donderdag is er een vergadering van CNAP-Aalst (Comité voor een Nieuwe ArbeidersPartij) waar er een evaluatie opgemaakt zal worden van de actiedag.

marxisten.blogspot.com

In Leuven kwamen op 6 oktober zo’n 500 militanten van ABVV en ACLVB samen aan het station voor een militantenconcentratie gevolgd door een betoging door de stad. Onder de betogers grote delegaties van Inbev, de BTB en dan specifiek de militanten van de privé-exploitanten bij De Lijn en verschillende militanten van ABVV-metaal.

Luc

Onder de betogers was er enerzijds één duidelijk punt: de koopkracht moet omhoog. De regering moet nu eindelijk maatregelen nemen en de lonen moeten omhoog. Anderzijds was er heel wat frustratie over de manier waarop de actiedag werd georganiseerd en dan vooral de verdeeldheid binnen de vakbonden. Zo stelden veel militanten zich de vraag waarom het ACV afwezig was. Een militant van Inbev vertelde ons dat de ACV-militanten op hun bedrijf de opdracht kregen om hun collega’s op te roepen om te komen werken. Maar ook over de verdeeldheid binnen het ABVV was er onvrede. Vooral dan over de uitlatingen van Jorissen en het feit dat er niet als 1 blok naar buiten word gekomen. Veel militanten hadden dan ook een dubbel gevoel bij deze actiedag.

Ons pamflet werd bij de meeste militanten goed onthaald en er was een openheid tot discussie, ook al waren ze het niet altijd eens met al onze standpunten. Overduidelijk is dat een partij als de SP.a op maar weinig enthousiasme meer kan rekenen bij het overgrote deel van de militanten van het ABVV, een aantal secretarissen buiten beschouwing gelaten. Voor veel militanten is het dan ook eveneens duidelijk dat er een links alternatief mogelijk is.

Voor de betoging aanving was er nog een speech van Karel Stessens, de voorzitter van de ACOD. Stessens stelde dat het toch merkwaardig was dat er op enkele uren miljarden Euro’s kunnen worden vrijgemaakt om de winsten van Fortis te redden, maar dat er na 15 maanden nog steeds niets is gedaan aan de koopkracht. Daarnaast stelde hij ook dat er nood is aan sterke openbare diensten en dat daar waar privé voet aan de grond heeft gekregen de prijzen de pan uitswingen en de arbeidsvoorwaarden achteruitgingen. Stessens stelde dan ook dat er barsten in het sociale overlegmodel aan het komen zijn en dat er actie nodig is. Maar… rond concrete eisen of acties werd er weinig gezegd, buiten het feit dat de koopkracht omhoog moet. Stessens houdt dan wel een bij momenten radicale speech, als het om eisen gaat of de noodzaak voor hardere acties, is het vaagheid troef.

Mits goede voorbereiding, met een deftige mobilisatie en alle vakbonden en centrales die mobiliseren had er een veelvoud van de 500 betogers op straat gestaan. Hopelijk hebben ze het bij de vakbonden begrepen en beginnen ze al om de basis de evaluatie te laten maken van deze actiedag, met gewestelijke interprofessionele meetings waarop een echte 24-urenstaking kan worden voorbereid.

Gilles

Door Patrick

Jean Peltier

Ook in Namen begon de stakingsdag van 6 oktober vroeg. Rond 6u was afgesproken door de militanten van CGSP (de Franstalige tegenhanger van ACOD). Ik nam deel aan een stakerspost bij Electrabel in Loyers. Daar werd met een twintigtal militanten actie gevoerd, vooral door vrouwelijke militanten van een lokaal ziekenhuis.

Alain, Namen

Op de stakersposten waren er heel wat discussies over het feit dat de actie niet zo goed was georganiseerd. Aan de basis is er een grote bereidheid om de strijd aan te gaan. Sommigen vroegen zich af waarom zo lang werd gewacht vooraleer er nieuwe acties kwamen en waarom die zo beperkt waren qua omvang.

Verschillende personen probeerden de stakerspost voorbij te raken, maar dat was buiten de vastberadenheid van de militanten gerekend. Ook een gepland seminarie op de zetel van Electrabel kon niet doorgaan. Er was ook wat discussie over de verhouding tussen Belgische en vreemde arbeiders (vooral Oost-Europese arbeiders). Het is daarbij noodzakelijk om op te komen voor eenheid van de werkenden tegen iedere verdeeldheid die ons kan verzwakken.

Na het stakingspiket trokken we naar het Huis André Genot waar ons een koffie werd aangeboden voor er werd gesproken door de nummer twee van het ABVV, Anne Demelenne. Zij was ook even aanwezig op het piket aan Electrabel. Er werd beleefd geluisterd naar Demelenne, maar zonder veel enthousiasme. Demelenne feliciteerde de militanten voor hun mobilisatie en ging in tegen de belangrijkste patronale provocaties. Ze herhaalde de ABVV-eisen inzake koopkracht. Ze vroeg de aanwezigen om te wachten op verdere acties na de politieke verklaring van Leterme. Veel aanwezige vonden dat dit niet in overeenstemming was met de dringendheid van het koopkrachtprobleem, zeker op een ogenblik dat er wel miljarden zijn om de banken te redden.

Deze actiedag was een begin, er zullen verdere mobilisaties nodig zijn om regering en patronaat tot toegevingen te dwingen.

Stephan