Maandagvoormiddag kwamen de militanten van ACOD in Brussel samen voor hun lokalen om in betoging door de stad te trekken. De ACOD-leden werden vervoegd door delegaties van ACV en ACLVB. Volgens de federaal secretaris van ACOD waren er bijna 1.000 aanwezigen op deze betoging voor koopkracht.
Er waren tijdens de betoging heel wat discussies die aantoonden dat er een enorme bereidheid is om in actie te komen voor de verdediging en versterking van de koopkracht. Terwijl de traditionele media er alles aan deden om te stellen dat de overheidstussenkomsten voor de grote banken los stonden van de discussie over de koopkracht, wisten de betogers beter: er zijn miljarden voor de private winsten maar voor ons zijn er geen middelen.
De actiedag van 6 oktober werd voorgesteld als een “waarschuwing” aan de regering. Er werd evenwel geen actieplan naar voor geschoven en dat bleek ook op de betoging. Weinig arbeiders wisten wat het parkoers van de betoging was, toen de betoging na minder dan uur halt hield op het kruispunt van de Lombardstraat en de Zuidstraat, was er wat protest van betogers. Het gebrek aan duidelijkheid over de actievorm en strijdbaarheid, maakte dat de waarschuwing minder sterk overkwam. Het lijkt erop dat het enige actieplan nu zal bestaan uit onderhandelingen, ook al werd dit niet bediscussieerd met de basis.
Afgelopen maandag verkochten we in Brussel 81 exemplaren van ons maandblad. Het grootste deel daarvan verkochten we op de ACOD-betoging. Thema’s die een goede respons kregen waren de noodzaak van een algemene staking, een onafhankelijke opstelling van de syndicale beweging, de noodzaak van een syndicale partij om de eisen van de arbeiders te verdedigen. De PS doet niets in deze beweging, deze partij zit vast in de regering. SP.a zit in de oppositie maar werd niet opgemerkt op de actiedag.
Een delegee vertelde me dat het moeilijk was om te mobiliseren omdat er geen duidelijke ordewoorden waren of perspectieven voor de beweging. Deze betoging maakte duidelijk dat er een actiebereidheid is en een strijdbaarheid waarbij men wil ingaan tegen de aanvallen van het patronaat. Er werden slogans geroepen als “Allemaal samen” – “Tous ensemble”.