Gisteren bezocht ik het piket bij Bekaert in Hemiksem om onze solidariteit te betuigen. In de eerste dagen kwamen er daar verschillende delegaties van bedrijven en politieke groepen langs, maar nu zijn het vooral de arbeiders van Bekaert zelf die er staan. Zaterdag zal daar een verandering in komen met een solidariteitsmars. Dat is een heel goed initiatief, maar de campagne wordt teveel aan initiatieven van de arbeiders overgelaten en het mag ook geen begrafenisstoet worden.

Door Thomas

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

Praktische info

Op de blog van Bekaert Hemiksem vind je wat praktische info inzake het verloop van de betoging en ook wat parkeerplaatsen betreft.

Bekaert Hemiksem bevindt zich aan de Heuvelstraat te Hemiksem, niet ver van Schelle. Wie vanuit Brussel komt, neemt best de A12 en kan dan aan de afrit Hemiksem/Aartselaar/Kontich de richting Hemiksem volgen. Vanuit Oost-Vlaanderen best onmiddellijk na de Kennedytunnel de A12 oprijden tot voorbij Wilrijk en dan eveneens de richting Hemiksem volgen. Met het openbaar vervoer is Bekaert bereikbaar vanuit Antwerpen met bus 290 (richting Boom) die vertrekt vanop de Rooseveltplaats.
[/box]

De recente ontwikkelingen in de Antwerpse regio maken duidelijk waarom een algemene mars voor werk nodig is. Bij Atlas Copco in Wilrijk verdwijnen 155 jobs en wordt gediscussieerd over de mogelijkheid van drie dagen technische werkloosheid per week. Bij Lanxess in Zwijndrecht komt er eveneens technische werkloosheid en andere grote chemiebedrijven beginnen die optie voorzichtig voor te bereiden. Bij GM (het vroegere Opel) wordt gehoopt dat het moederbedrijf in te slechte financiële papieren zit om het bedrijf volledig te sluiten. Solidariteit over de verschillende bedrijven en sectoren heen in een mars voor werk, zou een uitstekend signaal zijn.

Jammer genoeg lijkt het er op dat voor zaterdag de hoge syndicalisatiegraad en de broodnodige verbreding van de strijd niet volledig benut zullen worden. Er zijn hier en daar initiatieven van syndicalisten en delegaties om mee te mobiliseren, de oproep voor de betoging circuleert in verschillende centrales en onder militanten. Ook wordt er vanuit Bekaert naar andere bedrijven gegaan. Hieronder vind je een paar foto’s van het bezoek dat aan Agfa-Gevaert werd gebracht, een bedrijf dat eveneens moeilijkheden kent. We werden daar overigens heel goed ontvangen en kregen hulp van delegees van Agfa zelf, voor de arbeiders van Bekaert was dat een hart onder de riem.

Bekaert gaat over tot verschillende herstructureringen en afdankingen in ons land. Tegelijk krijgt het bedrijf 1 miljoen euro overheidssteun voor nieuwe investeringen in Zwevegem, gemeenschapsmiddelen die wij betalen en die Bekaert zomaar op zak kan steken ook al vervult het bedrijf zijn rol als “werkgever” niet en gaat het over tot het afpakken van werk.

Voor de vestiging in Bekaert gebruikt de directie het argument van de crisis. Maar het zijn de regering en het patronaat zelf die de crisis hebben gecreëerd door ons jarenlang te weinig te betalen en alle middelen te laten doorvloeien naar de zakken van het patronaat. Tegenover de actuele crisis stellen we jammer genoeg vast dat er veelal amper een aangepast syndicaal antwoord komt.

Bij Bekaert zijn steeds meer arbeiders overtuigd van de noodzaak van een veralgemeende strijd. Om hun strijd kenbaar te maken en te mobiliseren voor de betoging van komende zaterdag wordt zowat iedere middag naar een bedrijf in de buurt getrokken om er aan de shiftwissel pamfletten uit te delen. Gisteren was Agfa Gevaert aan de beurt. Eerder kwam er ook reeds het nieuws dat een uitgebreide delegatie van arbeiders van Atlas Copco aan de betoging zal deelnemen.

Door zoveel mogelijk te mobiliseren voor de betoging van komende zaterdag kan er een strijdbaar karakter aan de optocht worden gegeven. Dit mag immers geen begrafenisstoet worden waarbij de arbeiders van Bekaert-Hemiksem elkaar voor het laatst zien en afscheid kunnen nemen. Het zou het begin van een strijdbare strategie moeten zijn om solidair in te gaan tegen afdankingen en tegen bedrijfssluitingen. Het is mogelijk dat die strijd zou verloren worden, maar wie de strijd niet aangaat, is op voorhand al verloren.

Wij roepen op om deel te nemen aan de solidariteitsmars voor werk in Hemiksem op zaterdag 24 januari. Deze betoging komt er naar aanleiding van de aankondiging van de directie van Bekaert dat het de winstgevende afdeling in Hemiksem zou sluiten en daarbij 264 personeelsleden op straat wil zetten. Op 24 januari wordt om 9u30 verzameld op de parking van Bekaert-Hemiksem om te betogen.

In de aanloop naar deze betoging blijven er solidariteitsoproepen circuleren. Zo zagen we een bericht van ACOD-Brugman ziekenhuis uit Brussel waarin deze delegatie een oproep doet om mee te betogen op 24 januari. Hieronder vind je deze oproep.

“Ondanks een winst van 86 miljoen euro in 2007 en hoewel de woordvoerder van Bekaert toegeeft dat er tijdens de eerste drie trimesters van 2008 een forse toename van de omzet was, heeft de directie nog voor oudjaar de sluiting aangekondigd van de vestiging in Hemiksem, waardoor 264 jobs verdwijnen. Reeds deze zomer had ze eveneens de sluiting van de vestiging in Lanklaar aangekondigd, waardoor 136 jobs verloren gaan. Hierdoor zal het aantal Bekaert werknemers in België voor het eerst minder dan 3.000 bedragen.

“Sindsdien ligt het werk stil in Hemiksem. De personeelsvergadering heeft zich uitgesproken voor een systeem van tijdelijke werkloosheid, in dit geval aan ’95 tot soms 100% van het loon, in afwachting van het doorlopen van de consultatieronde voorzien in de wet Renault. De bedienden, die niet kunnen genieten van tijdelijke werkloosheid, blijven hun loon ontvangen. Sommigen worden opgeroepen voor adminstratieve taken of voor veiligheid. De productie wordt niet hernomen en op 24 januari wordt een "Mars voor Werk" georganiseerd.

“De délégatie van ABVV/CGSP van het ziekenhuis Brugman in Brussel verklaart haar solidariteit met de werknemers van Bekaert en hun gezinnen, vandaag de slachtoffers van het winstbejag van bedrijfsleiders en aandeelhouders. Wij verbinden ons ertoe onze militanten in te lichten over uw strijd en aanwezig te zijn op jullie mars voor werk.”

Voor de betoging zelf is er een pamflet waarvan je hier een word-versie kan downloaden: Word-versie van het pamflet. Hieronder vind je een afbeelding van deze oproep. Deze betoging is een belangrijk initiatief, het moet echter gekaderd worden in een strategie om het bedrijf open te houden en mag geen begrafenisstoet worden.

Gisteren vond in Hemiksem sociaal overleg plaats dat vandaag wordt verder gezet op een ondernemingsraad. Nadien was er een personeelsvergadering waar een grote meerderheid instemde met het voorstel om een sociaal plan te onderhandelen en intussen over te schakelen op een systeem van technische werkloosheid. De bedienden worden verder betaald en sommigen zullen worden opgeroepen voor administratieve taken. De productie wordt niet hervat. Op 24 januari komt er een mars voor werk.

Aanvankelijk had de directie voorgesteld om vanaf januari de productie op te starten tot aan de definitieve sluiting van het bedrijf in maart. Er werd gehoopt dat de woede tegenover de sluiting wel zou overwaaien in de kerstperiode om zo probleemloos tot een sluiting te kunnen overgaan. Alsof twee weken vakantie volstaat om niet te moeten antwoorden op de vraag waarom een fabriek die 10 miljoen winst maakt de deuren moet sluiten.

Bij de personeelsvergadering van maandag was er een grote opkomst. Voorheen viel er hier en daar wat ongenoegen te horen over het gebrek aan informatie onder meer over de barbecue van vorige vrijdag. Die kwam er deels omdat er op dezelfde dag vanuit andere syndicale militanten een oproep was gelanceerd om naar Aalter te trekken wat werd gekoppeld aan een barbecue in Hemiksem. De communicatie kan wellicht inderdaad beter en ook bij de komende onderhandelingen zal dat een weerkerend punt van discussie zijn. Wekelijkse informatievergaderingen voor het personeel zouden daar een antwoord op kunnen bieden, maar dat idee werd jammer genoeg niet opgenomen op de personeelsvergadering van gisteren. De hoge opkomst voor de personeelsvergadering wees nochtans op de nood aan meer informatie en betrokkenheid.

Er werd gestemd over het voorstel om de technische werkloosheid te aanvaarden, een voorstel dat werd ondersteund vanuit de vakbonden. Dat voorstel werd enkel tegenover de mogelijkheid om te staken geplaatst. De keuze tussen technische werkloosheid aan zowat 95% van het loon en een stakersvergoeding van 500 euro per maand maakt uiteraard dat een grote meerderheid voor stemde. Dat is begrijpelijk en er werd zelfs niet tot een telling van de stemmen overgegaan omdat de verhoudingen duidelijk waren. Een aantal werknemers en militanten stemde principieel tegen omdat ze de sluiting van het bedrijf niet willen aanvaarden (en er dus niet voor zijn om meteen al over een sociaal plan te onderhandelen). Velen voelden aan dat ze geen keuze hadden. Wellicht was het beter geweest om op voorhand af te dwingen dat de directie het volledige loon zou uitbetalen alvorens tot de informatie- en consultatieronde zou worden overgegaan waarin alternatieven op de sluiting kunnen worden voorgesteld. In het LSP-pamflet schreven we reeds: “Geen enkele arbeider of bediende mag zolang de consultaties in de Ondernemingsraad en de onderhandelingen lopen inkomensverlies lijden. Het kan niet zijn dat de arbeiders en bedienden in de komende dagen en weken ook nog eens financieel in de zak gezet worden.”

Er werd aangekondigd dat er op 24 januari een mars voor werk komt in het Antwerpse. Dat is een goede stap en hopelijk wordt werk gemaakt van een degelijke mobilisatie over de verschillende bedrijven en sectoren heen. Bovendien moet ervoor worden gezorgd dat deze mars geen begrafenisstoet wordt waarbij het definitieve sluiten van Hemiksem wordt bezegeld. Er moet worden gewerkt aan een strategie om het bedrijf open te houden. De informatie- en consultatieronde moet worden aangewend om alternatieven op de sluiting naar voor te schuiven en mag niet worden gebruikt om meteen ook het sociaal plan af te ronden en de sluiting te aanvaarden.

Een strategie om het bedrijf open te houden, is mogelijk. In het LSP-pamflet stelden we: “Als Bekaert niet geïnteresseerd is om haar verantwoordelijkheid te nemen tegenover de gemeenschap en een winstgevend bedrijf met een gevuld orderboek open te houden, waarop wacht men dan om een politiek initiatief te nemen om het bedrijf te nationaliseren en onder publiek beheer te plaatsen? Als bankiers in moeilijkheden verkeren, tovert de regering miljarden euro’s te voorschijn, als wij ons inkomen verliezen, gaan we toch geen genoegen nemen met een schouderklopje?”

In de komende weken zal er in de Ondernemingsraad gesproken moeten worden over de toekomst van Bekaert Hemiksem. De directie moet maar eens aantonen waarom een winstgevende bedrijf met een voor het eerste kwartaal reeds goedgevuld orderboekje dicht zou moeten. De directie heeft een maatschappelijke verantwoordelijkheid inzake werkgelegenheid. Winst en subsidies op zak steken als het goed gaat maar de boel dicht gooien als het iets minder gaat is onaanvaardbaar. Daarom moet in de Ondernemingsraad nu gekeken worden naar mogelijke alternatieven op een eventuele sluiting.

LSP-pamflet dat vandaag wordt verspreid. PDF-versie van het pamflet

Geen enkele arbeider of bediende mag zolang de consultaties in de Ondernemingsraad en de onderhandelingen lopen inkomensverlies lijden. Het kan niet zijn dat de arbeiders en bedienden in de komende dagen en weken ook nog eens financieel in de zak gezet worden.

De personeelsvergadering van deze ochtend is een positief initiatief. Maar er zouden nu wekelijks personeelvergaderingen met alle arbeiders en bedienden moeten gehouden worden. Door wekelijks bij elkaar te komen kan iedereen op de hoogte blijven en betrokken worden in de discussies en de strijd voor de toekomst van Bekaert Hemiksem. Het is ook een ondersteuning van het werk van de delegees in de Ondernemingsraad en de syndicale delegatie.

Maar enkel vergaderen is onvoldoende. Initiatieven zoals afgelopen weekend in Aalter en de barbecue hier zijn belangrijk. Iedereen kan zo zijn solidariteit tonen. De vakbonden moeten nu elke gelegenheid aangrijpen om de strijd voor het behoud van de werkgelegenheid bij Bekaert te verbreden. Een Mars voor Werk in het Antwerpse kan hierin een belangrijke stap zijn. Op die manier kunnen duizenden gemobiliseerd worden en de druk op het patronaat opgevoerd.

Ook vanuit politieke hoek is er de voorbije dagen solidariteit gekomen, dat is nodig en welkom. Maar we vragen ons af waar de spreekwoordelijke stok achter de deur blijft? Als Bekaert niet geïnteresseerd is om haar verantwoordelijkheid te nemen tegenover de gemeenschap en een winstgevend bedrijf met een gevuld orderboek open te houden, waarop wacht men dan om een politiek initiatief te nemen om het bedrijf te nationaliseren en onder publiek beheer te plaatsen? Als bankiers in moeilijkheden verkeren, tovert de regering miljarden euro’s te voorschijn, als wij ons inkomen verliezen, gaan we toch geen genoegen nemen met een schouderklopje?

Het solidariteitsbezoek van de de initiatiefnemers van de oproep tegen de aanvallen op het stakingsrecht aan het waakzaamheidspikket aan Bekaert Aalter op 2 januari was een goede opsteker voor de actievoerders. Heel wat syndicalisten over de grenzen van de diverse centrales, sectoren en vakbondsafdelingen heen tekenden present. Ze kwamen o.a. uit Antwerpen (en uiteraard ook Hemiksem), Leuven, Gent, Aalst, Brussel, Brugge… om de arbeiders van Bekaert een hart onder de riem te steken. De solidariteitsactie kon ook op heel wat persaandacht rekenen: cameraploegen van VRT, VTM en de lokale TV waren aanwezig.

Foto’s door Bart

Vrijdagvoormiddag brachten naast een delegatie van Bekaert Hemiksem nog arbeiders van andere vestigingen van Bekaert en van andere bedrijven een solidariteitsbezoek aan het piket dat sinds het begin van de kerstvakantie opgezet werd aan de poorten van Bekaert Aalter. De controle van de arbeiders op de machines kan op veel steun rekenen.

Verslag door Wouter W

Bij aanvang van de kerstvakantie startten de arbeiders van Bekaert Aalter een piket aan de ingang van het bedrijf. De bedrijfsleiding had laten uitschijnen de 32 net afgeleverde machines niet te plaatsen, maar naar een vestiging in Slovakije te verhuizen. De arbeiders hebben echter een CAO in handen die het bedrijf verplicht nieuwe machines te zetten, wanneer oude machines verdwenen zijn.

Deze verworvenheid in de vorm van een CAO zou garant moeten staan op werkzekerheid. De arbeiders uit Aalter vrezen echter een scenario dat gelijkaardig loopt aan wat in Bekaert Lanklaar is gebeurd en zich vandaag in Bekaert Hemiksem afspeelt. Met andere woorden vrezen ze voor een grotere afdanking dan die van 143 arbeiders en 9 bedienden die al aangekondigd is voor 2009. Het vertrouwen in de bedrijfsleiding is weg.

Vrijdagvoormiddag bezocht een delegatie van vakbondsmilitanten en –afgevaardigden van Bekaert Hemiksem het piket in Aalter. Zij ondersteunen de actie die hun collega’s in Aalter ondernemen. Ook in omgekeerde richting werd de solidariteit betuigd. Ook van Bekaert AC Deinze/Zulte was er bezoek. Daarnaast vond er vanuit andere bedrijven en andere sectoren een solidariteitsbezoek plaats.

Er werd heel wat gediscussieerd aan het piket. Daarbij kwam duidelijk naar voor dat het ondersteunen van elkaars acties noodzakelijk is. De bereidheid om dat in de toekomst verder te zetten is groot. 5 januari is daarin reeds een belangrijke datum. Op die dag vinden in Hemiksem opnieuw onderhandelingen plaats.

In Aalter wordt de verzoening tussen de bedrijfsleiding en de vakbonden op 19 januari afgewacht. Echter ligt het al vast dat in week 5 van het nieuwe jaar een herhaling van dit piket zal plaatsvinden, aangezien de bedrijfsleiding aangekondigd heeft dat het bedrijf dan platligt. Controle op de machines kan dan niet gegarandeerd worden, waardoor dergelijk piket opnieuw noodzakelijk is.

Wij brachten als LSP met meer dan 10 militanten opnieuw een solidariteitsbezoek. Ook andere politieke organisaties zoals CAP, PVDA en SP.a-Rood bezochten het piket. De discussie over een politiek verlengstuk aan de eisen bij de actie kwam ook ter sprake.

Er is onder de arbeiders die aanwezig waren duidelijk steun voor ons idee van een gezamenlijk politiek initiatief ter linkerzijde, in de vorm van een syndicale partij gebaseerd op de arbeiders (zoals vakbondsmilitanten en –afgevaardigden) en georganiseerd via democratische structuren. Het geduld geraakt op en een vertegenwoordiging van hun eisen op politiek vlak zien zij zelf steeds meer als hoogst dringend en noodzakelijk.