Gisteren vond in Hemiksem sociaal overleg plaats dat vandaag wordt verder gezet op een ondernemingsraad. Nadien was er een personeelsvergadering waar een grote meerderheid instemde met het voorstel om een sociaal plan te onderhandelen en intussen over te schakelen op een systeem van technische werkloosheid. De bedienden worden verder betaald en sommigen zullen worden opgeroepen voor administratieve taken. De productie wordt niet hervat. Op 24 januari komt er een mars voor werk.
Aanvankelijk had de directie voorgesteld om vanaf januari de productie op te starten tot aan de definitieve sluiting van het bedrijf in maart. Er werd gehoopt dat de woede tegenover de sluiting wel zou overwaaien in de kerstperiode om zo probleemloos tot een sluiting te kunnen overgaan. Alsof twee weken vakantie volstaat om niet te moeten antwoorden op de vraag waarom een fabriek die 10 miljoen winst maakt de deuren moet sluiten.
Bij de personeelsvergadering van maandag was er een grote opkomst. Voorheen viel er hier en daar wat ongenoegen te horen over het gebrek aan informatie onder meer over de barbecue van vorige vrijdag. Die kwam er deels omdat er op dezelfde dag vanuit andere syndicale militanten een oproep was gelanceerd om naar Aalter te trekken wat werd gekoppeld aan een barbecue in Hemiksem. De communicatie kan wellicht inderdaad beter en ook bij de komende onderhandelingen zal dat een weerkerend punt van discussie zijn. Wekelijkse informatievergaderingen voor het personeel zouden daar een antwoord op kunnen bieden, maar dat idee werd jammer genoeg niet opgenomen op de personeelsvergadering van gisteren. De hoge opkomst voor de personeelsvergadering wees nochtans op de nood aan meer informatie en betrokkenheid.
Er werd gestemd over het voorstel om de technische werkloosheid te aanvaarden, een voorstel dat werd ondersteund vanuit de vakbonden. Dat voorstel werd enkel tegenover de mogelijkheid om te staken geplaatst. De keuze tussen technische werkloosheid aan zowat 95% van het loon en een stakersvergoeding van 500 euro per maand maakt uiteraard dat een grote meerderheid voor stemde. Dat is begrijpelijk en er werd zelfs niet tot een telling van de stemmen overgegaan omdat de verhoudingen duidelijk waren. Een aantal werknemers en militanten stemde principieel tegen omdat ze de sluiting van het bedrijf niet willen aanvaarden (en er dus niet voor zijn om meteen al over een sociaal plan te onderhandelen). Velen voelden aan dat ze geen keuze hadden. Wellicht was het beter geweest om op voorhand af te dwingen dat de directie het volledige loon zou uitbetalen alvorens tot de informatie- en consultatieronde zou worden overgegaan waarin alternatieven op de sluiting kunnen worden voorgesteld. In het LSP-pamflet schreven we reeds: “Geen enkele arbeider of bediende mag zolang de consultaties in de Ondernemingsraad en de onderhandelingen lopen inkomensverlies lijden. Het kan niet zijn dat de arbeiders en bedienden in de komende dagen en weken ook nog eens financieel in de zak gezet worden.”
Er werd aangekondigd dat er op 24 januari een mars voor werk komt in het Antwerpse. Dat is een goede stap en hopelijk wordt werk gemaakt van een degelijke mobilisatie over de verschillende bedrijven en sectoren heen. Bovendien moet ervoor worden gezorgd dat deze mars geen begrafenisstoet wordt waarbij het definitieve sluiten van Hemiksem wordt bezegeld. Er moet worden gewerkt aan een strategie om het bedrijf open te houden. De informatie- en consultatieronde moet worden aangewend om alternatieven op de sluiting naar voor te schuiven en mag niet worden gebruikt om meteen ook het sociaal plan af te ronden en de sluiting te aanvaarden.
Een strategie om het bedrijf open te houden, is mogelijk. In het LSP-pamflet stelden we: “Als Bekaert niet geïnteresseerd is om haar verantwoordelijkheid te nemen tegenover de gemeenschap en een winstgevend bedrijf met een gevuld orderboek open te houden, waarop wacht men dan om een politiek initiatief te nemen om het bedrijf te nationaliseren en onder publiek beheer te plaatsen? Als bankiers in moeilijkheden verkeren, tovert de regering miljarden euro’s te voorschijn, als wij ons inkomen verliezen, gaan we toch geen genoegen nemen met een schouderklopje?”