Category: Op de werkvloer

Door Nicolas Croes

Deze morgen waren er in heel het land acties tegen de versnelde degressiviteit van de werkloosheidsuitkering (het bedrag dat sneller afneemt), de beperking van de inschakelingsuitkering in de tijd en tegen de opgedreven controles van de RVA.

Het ABVV stelde op zijn website: “Ondanks het verzet en de acties van het ABVV heeft de regering beslist om de inschakelingsuitkeringen in de tijd te beperken tot maximum drie jaar, zonder leeftijdsvoorwaarde voor samenwonenden en vanaf 30 jaar voor gezinshoofden, alleenstaanden of zogenaamd ‘geprivilegieerde’ samenwonenden (werklozen die samenwonen met iemand die volledig afhankelijk is van een werkloosheidsuitkering of inschakelingsuitkering van minder dan 31,77 euro per dag of 826 euro per maand). De periode van drie jaar is ingegaan op 1 januari 2012. Het ABVV ziet het anders (…) en daarom is mobilisatie nodig. We moeten met velen zijn om ons te laten horen.”

In Luik was er deze morgen een actie op het Saint-Paul plein, voor de zetel van het ABVV van Luik-Hoei-Waremme. Er was een ‘symbolische actie’ aangekondigd. Het idee was om 600 betogers bijeen te krijgen waarbij de betogers een wit masker dragen en dat laten vallen om te tonen dat werklozen niet gewoon statistieken zijn. Uiteindelijk waren er twee tot drie keer zoveel aanwezigen. Dat is een mooie opkomst, er was immers geen stakingsaanzegging ingediend. De ongerustheid in de Luikse regio is groot, zowat tienduizend mensen in de regio dreigen door hun wachtuitkering te verliezen. Nationaal gaat het om meer dan 50.000 mensen vanaf 1 januari 2015.

Jammer genoeg was er in Luik geen betoging voorzien. Er weerklonken wel slogans in de straten van de ‘vurige stede’. Een uitgebreide delegatie van FN-Herstal kwam in groep naar de actie. “Luik is van ons”, riepen ze. Veel andere aanwezigen hadden ongetwijfeld ook meer actie willen zien dan even poseren voor de foto’s op het plein. In de stad waren een 15-tal spandoeken aangebracht met de slogan: “Binnenkort 55.000 werklozen geschorst, wanneer wordt van werk een prioriteit gemaakt?” Een strijdbare betoging door de stad had een sterker signaal kunnen geven. We moeten de strijd tegen deze maatregel ernstig voeren en koppelen aan ons verzet tegen het volledige besparingsbeleid.

Vanop de tribune waren er twee toespraken. Eerst was er Marc Gobelet, de voorzitter van het ABVV in de regio Luik-Hoei-Waremme. Daarna volgde Jean-François Ramquet, de regionaal secretaris van het Luikse ABVV. Ze haalden uit naar de impact van de maatregel en wezen erop dat het beperken van de inschakelingsuitkering in de tijd een discriminerende maatregel is. Een meerderheid van de getroffen werklozen zijn vrouwen. Er werd gewezen op de kwestie van werk en zelfs op de strijd voor “een ander samenlevingsproject” (zonder te verduidelijken welk), er werd zelfs gesproken over de noodzaak van een collectieve arbeidsduurvermindering om de werkloosheid en niet de werklozen aan te pakken. “De middelen bestaan, we moeten ze halen bij de kapitaalbezitters”, verklaarde Marc Gobelet onder applaus. Nu nog ordewoorden over hoe we de strijd hiervoor zullen organiseren.

We moeten ingaan tegen het besparingsbeleid en tegen de logica die de werkenden en uitkeringstrekkers laat opdraaien voor de crisis. We mogen ons niet beperken tot het aanklagen van wat fout loopt, maar moeten de fundamentele vraag stellen van hoe we een krachtsverhouding in het voordeel van de werkende bevolking, met of zonder werk, kunnen uitbouwen.

Het is duidelijk dat de regering na de verkiezingen – wat de samenstelling van die regering ook moge zijn – zal overgaan tot nieuwe besparingen en zal toegeven aan de eisen van het IMF en de Europese Commissie. Het perspectief van vier jaar zonder verkiezingen zal dat versterken. We mogen ons aan een golf van aanvallen op onze sociale verworvenheden verwachten, de gevestigde partijen verschillen enkel van mening over het ritme waarmee die worden doorgevoerd. Vanop het podium werd gezegd: “Morgen zullen we hier opnieuw staan indien het nodig is en als de politici het niet begrijpen.” Moeten we nog twijfelen aan de reactie van de gevestigde politici? Als we morgen opnieuw op straat moeten komen, laat ons dan nu de discussie hierover starten. De aanvallen op de werklozen zullen niet verdwijnen en er zullen nog andere aanvallen bijkomen.

Het is gevaarlijk om de illusie te wekken dat burgerlijke politici ons plots zouden begrijpen. Dat was nochtans de conclusie van de toespraak van Marc Gobelet die een oproep deed tot “linkse eenheid” tegen de neoliberale vijand en tegen rechts. We zijn het zeker eens over de noodzaak van linkse eenheid en moeten nu al beginnen bouwen aan een front van verzet tegen het besparingsbeleid. Maar de PS blijven beschouwen als een linkse partij gaat voorbij aan de redenen waarom vandaag actie werd gevoerd. Het is de PS die mee de jacht op de werklozen inzet, het is een regering onder Di Rupo die nieuwe maatregelen invoert die de werklozen harder treffen. Op het podium werd gesproken over ‘fiscale rechtvaardigheid’. Maar welke partij heeft de notionele intrestaftrek samen met de MR doorgevoerd? Jawel, de PS. Het ontbreekt niet aan voorbeelden om duidelijk te maken aan welke kant de PS staat.

En toch werd een oproep gedaan om “links in de regering” te ondersteunen, ook al werd samenwerking met eventuele “nieuwe verkozenen ter linkerzijde” niet uitgesloten. We hopen dat de verkozenen van consequent links – links van PS en Ecolo – hun activiteit zullen richten op de opbouw van een militante krachtsverhouding op straat en op de werkvloer en niet op beperkte akkoorden met de PS of Ecolo.

Offensieve eisen zoals de collectieve beperking van de arbeidsduur moeten niet noodzakelijk slogans blijven. Het geld is er om dergelijke maatregelen effectief door te voeren en over te gaan tot een massaal programma van jobcreatie voor sociaal nuttige jobs. Daartoe moeten we onze woede organiseren tegenover diegenen die onze miserie organiseren. Er is nood aan een offensief actieplan dat oplopend is met algemene staking(en). We moeten de discussie over een andere samenleving ernstig voeren en opkomen voor een samenleving waarin de meerderheid van de bevolking het voor het zeggen heeft. Dit vereist de nationalisatie van de sleutelsectoren van de economie op basis van een democratisch uitgewerkte planning zodat de geproduceerde rijkdom kan dienen om de behoeften van iedereen te dienen en niet voor de inhaligheid van enkele kapitalisten.

In Charleroi had het ABVV op 1 mei 2012 een oproep gedaan om samen te bouwen aan een nieuwe politieke kracht links van PS en Ecolo en dit rond een programma dat breekt met het kapitalisme. We kunnen militanten die het verzet tegen de asociale logica willen voeren enkel aanraden om die oproep te volgen en de discussie erover ook in hun vakbondswerking aan te gaan.