Op aavaz.org is er een petitie gelanceerd onder de noemer ‘Allen Delhaiziens’. De petitie is gericht tegen het sociale bloedbad met de afdankingen en sluitingen van winkels.
De tekst luidt als volgt: “Als klant weigeren wij te worden geholpen door werknemers die slecht behandeld en betaald worden om uw aandeelhouders ter wille te zijn. Wij gaan niet akkoord met de sluiting van de 14 winkels en het ontslag van 2.500 werknemers.”
Pamflet van LSP voor op stands en campagnemomenten. PDF-versie
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”250″ ]
Wist je dat:
[/box]
Warenhuisketen Delhaize richt een sociaal bloedbad aan. 2500 personeelsleden dreigen hun job te verliezen. Zij worden in de uitverkoop gezet. Niet alleen zouden 14 winkels sluiten, in andere winkels zou ook personeel verdwijnen. Bovendien wil de directie dat wie blijft, minder verdient en minder voordelen zoals pauzes kent. Voor het personeel betekent dit: minder collega’s, minder loon en minder pauze. Voor de klanten: minder dienstverlening.
Niet de lonen van het personeel zijn het probleem, maar wel de winsthonger van de aandeelhouders. In naam van de concurrentiepositie – lees: de winsten voor de aandeelhouders en de bonussen voor de topmanagers – wordt geprobeerd om van de warenhuizen een lageloonsector te maken met personeel dat 7 op 7 inzetbaar is, niet eens een zondagsvergoeding krijgt en op het einde van de maand met een aalmoes moet overleven.
Als de directie van Delhaize hiermee wegkomt, zullen andere bedrijven uit de sector volgen. Waar eindigt deze neerwaartse spiraal van onze lonen en levensstandaard? Willen de werkgevers en topmanagers ons straks aan Chinese voorwaarden laten werken? Een aanval op de koopkracht treft ook de warenhuizen, deze sector is erg gevoelig aan crisis en dalende koopkracht.
We mogen dit niet laten gebeuren. Protest is noodzakelijk en mogelijk. Het ongenoegen tegen het sociale bloedbad bij Delhaize is bijzonder groot. Het zal er op aankomen om dit ongenoegen ook te organiseren en collectief – met personeel en klanten – duidelijk te maken dat we dit niet aanvaarden.
In en rond de winkels kan met petities en raamaffiches gewerkt worden, bijvoorbeeld in de aanloop naar een nationale actiedag met betogingen voorbereid door een nationale bijeenkomst van personeelsleden en sympathisanten die het protest mee willen organiseren. Het zou een opstap kunnen zijn naar grootschaliger nationale acties, waaronder een staking in de volledige sector.
– Opschorting van de plannen van de directie: voor het behoud van iedere job, handen af van de lonen!
– Voor betere arbeidsvoorwaarden en de uitbouw van syndicale delegaties in de franchise-winkels! Harmonisatie naar boven van de arbeidsvoorwaarden en lonen in de hele sector!
– Voor een actieplan met een nationale actiedag en betogingen waarvoor wordt gemobiliseerd door personeel en klanten (bijvoorbeeld gecombineerd met een petitie- en affichecampagne) voorafgegaan door een nationale bijeenkomst van personeelsleden en sympathisanten en als stap naar een 24-urenstaking in de volledige sector
Foto door Collectif Krasnyi
Het Antwerpse stadsbestuur wil van iedere eerste zondag in de maand een koopzondag maken waarbij de winkels open zijn. Het doel is vooral om toeristen aan te trekken. Het personeel van de winkels staat hier niet voor te springen. Winkelpersoneel moet vaak al bijzonder flexibel zijn en ziet het weekend beperkt tot enkel de zondag, zaterdag is immers een drukke dag in de sector. Nu zou ook deze laatste vrije dag sneuvelen. Bovendien stelt de vraag zich wat de verloning hiervoor zal zijn. In steeds meer sectoren is van een extra vergoeding voor zondagswerk geen sprake meer.
Om tegen de zondagopeningen te protesteren, voerden personeelsleden en syndicalisten uit de sector gisteren actie aan de Meir in Antwerpen. In de buurt van de grote winkels en vlak na sluitingstijd werd verzameld voor een actie die de steun kreeg van LBC en BBTK. Hieronder enkele foto’s door Wouter en Luc.
Een jonge ABVV-delegee bij Albert Heijn reageerde op de aankondiging van het sociaal bloedbad bij de collega’s van Delhaize.
“Als delegee bij AH vind ik het erg wat mijn collega’s bij Delhaize boven het hoofd hangt: franchisering, sluitingen, ontslagen, meer flexibiliteit, minder loon,… Het is voor de werknemers van Albert Heijn geen goede zaak dat bij de concurrentie de arbeids- en loonvoorwaarden achteruit gaan. Bij Albert Heijn zijn er nog geen bedrijfscao’s omdat er nog maar enkele maanden een syndicale delegatie bestaat en er dus nog geen overleg hieromtrent is geweest. Hierdoor hebben wij als loon de wettelijke minima, geen zondagsvergoeding,…
“De Tijd stelde dat Albert Heijn een van de oorzaken van de operatie bij Delhaize is. Onder meer omdat wij jonge werknemers hebben die zonder morren ook op zondag open doen. Het klopt dat de werknemers van Albert Heijn een extreme flexibiliteit hebben getoond, dat we onze schouders onder het nieuwe project wilden zetten en hiervoor opofferingen willen en wilden doen. Als delegee denk ik echter dat de wittebroodsweken voor veel “nieuwe” winkels nu wel achter de rug zijn en dat er in ruil voor deze flexibiliteit ook wel wat mag terugkomen. Of nog dat de zaken nu toch stilaan goed zouden moeten lopen en bijvoorbeeld de werkroosters op tijd zouden moeten uithangen.
“Dat Albert Heijn met jonge werknemers werkt, klopt niet volledig. Het is de anciënniteit die laag ligt en daardoor ook de lonen. Anciënniteit wordt door de jaren heen opgebouwd en er mag iets tegenover staan in de vorm van loonstijgingen.
“De werknemers van de andere winkelketens zijn geen concurrenten, maar onze collega’s. Een aanval op hun loon- en arbeidsvoorwaarden is een aanval op de onze. We mogen ons niet in een neerwaartse spiraal laten dwingen. Want als zij nu flexibeler en goedkoper worden, zal daarna bij ons gekomen worden voor nog verdere flexibiliteit. En dat terwijl onze arbeids- en loonvoorwaarden net omhoog moeten!”
[divider]
Volg deze website via onze wekelijkse nieuwsbrief:
[wysija_form id=”1″]
Deze voormiddag werd aan de hoofdzetel van Delhaize in Molenbeek actie gevoerd door enkele honderden syndicalisten van de verschillende vakbonden. Er waren niet alleen bedienden, maar ook arbeiders die in hun slogans benadrukten dat arbeiders en bedienden samen sterk staan. De woede tegenover het sociale bloedbad van de directie is groot. Het zal er op aankomen om die woede onder personeel en klanten te organiseren in een strijdbeweging waarmee we het jobverlies kunnen stoppen en offensief opkomen voor een harmonisatie naar boven van alle statuten in de sector in plaats van de huidige neerwaartse spiraal die de koopkracht en de arbeidsvreugde van het personeel en de dienstverlening aan de klanten bedreigen. Een actieplan gericht op zo breed mogelijke betrokkenheid van personeel en klanten kan van het bestaande potentieel een sterke beweging maken waarmee overwinningen mogelijk zijn.
Hieronder een fotoreeks vanop de actie deze voormiddag. Foto’s door Geert.
Hoe grof kan de media worden? Telkens die vraag gesteld wordt, komt er een nog verontrustender antwoord. Bij VTM was het zaterdag terug prijs. Onder de titel “Stakers belagen grote baas Delhaize” wordt bericht over personeel dat woedend is na het aangekondigde sociale bloedbad. Dat het personeel verklaringen eiste van CEO Knoops leek de journalist van dienst te ontgaan.
Meer nog, in het stukje bij het videofragment (hier te bekijken en na te lezen) stelt de journaliste dat de grote baas naar de winkel trok “om de werkende personeelsleden een hart onder de riem te steken.” Terwijl de baas blijkbaar zijn personeel wilde steunde, werd hij “aan de ingang belaagd door stakers”. Spreken we hier over dezelfde CEO die net een sociaal bloedbad had aangericht?
Moest Knoops zijn personeel echt een hart onder de riem willen steken, dan zou hij hen niet bij het grof vuil zetten. Dan zou hij niet aankondigen dat er 2.500 jobs weg moeten en dat de overblijvers het met minder moeten doen: minder collega’s, minder pauzes, minder loon. Knoops voegde er nog aan toe dat de werkwilligen de echte ‘Delhaizenaars’ zijn, daarmee implicerend dat de stakers dit niet zijn.
Knoops is als manager aangesteld om de winsthonger van de aandeelhouders te stillen. Hij werd uitgekozen omdat hij volgens ingewijden “minder emotioneel” is dan zijn voorganger. Lees: er werd bewust naar een provocateur zoals Knoops gezocht. En als de operatie toch mislukt weet Knoops dat hij met een gouden parachute kan vertrekken, net zoals de voormalige CEO Beckers die met 7,6 miljoen euro vertrok.
Waar er onder de bevolking een brede steun is voor de acties van het personeel van Delhaize, is dit bij de redactie van VTM blijkbaar niet het geval. Ook bij de aftredende minister-president Kris Peeters is dat overigens niet het geval, hij haastte zich om zijn grijs gedraaide plaat over de loonkosten terug boven te halen. Dat belooft voor het ‘centrumrechtse’ beleid dat Peeters met N-VA wil voeren.
Een correcte titel voor het fragment op VTM had als volgt kunnen luiden: “Grote baas Delhaize weigert aanval op personeel toe te lichten.” En in het stukje eronder had mogen gemeld worden dat de grote baas eerst het werkwillige personeel ging afdreigen en vervolgens de stakers schoffeerde. Met de huidige sfeerzetting belaagt VTM de waarheid.
Zaterdag 14 juni bleven er 14 winkels van Delhaize toe, één ervan was deze in Aalst aan de Parklaan. Vanaf 6 uur ‘s ochtends werd de winkel geblokkeerd door een 50tal militanten, zowel van LBC-ACV als van BBTK-ABVV. Militanten van LBC namen voornamelijk de voorkant van de winkel voor hun rekening en BBTK de achterkant met de parking. Voor de blokkade kwamen er naast de traditionele barricades met winkelkarretjes en houten paletten ook betonblokken aan te pas.
Verslag door Laure
Donderdag gingen we naar de stakerspost van het personeel van Delhaize in Elsene. We betuigden er onze steun en namen een interview voor deze site af. Na discussie met het aanwezige personeel besloten we om onze maandelijkse stand in Elsene voor de winkel te houden en er met de petitie van de vakbond te werken de steun voor de bedreigde werknemers te organiseren.
We werden bijzonder positief onthaald. We haalden op drie uur tijd meer dan 300 handtekeningen van solidaire klanten op. We verdeelden 200 pamfletten en verkochten ook verschillende exemplaren van ons maandblad alsook enkele badges. We werden ook meermaals bedankt door personeelsleden die kwamen werken of even pauze hadden.
Het was een voor de directie ongelukkig toeval dat er net op dat ogenblik een vergadering in aanwezigheid van de directie was gepland in de winkel. De adjunct-directeur van de winkel (gevolgd door de directeur zelf) kwam ons vriendelijk vragen of we niet wat verder wilden staan om handtekeningen op te halen zodat de grote leiders van het bedrijf het niet zouden opmerken. Dat volstond voor ons natuurlijk om met des te meer enthousiasme voor de winkel zelf campagne te blijven te voeren.
De directie had de druk op het personeel zwaar opgevoerd. Heel wat personeelsleden konden gedurende de hele dag geen pauze nemen en er kwamen opmerkingen als er nog maar even geslabakt werd. De directie liep er bijzonder zenuwachtig bij en onze interventie maakte het niet gemakkelijker voor de directie.
Er waren tal van discussies met klanten en personeelsleden. De kwestie van de nood aan een algemene staking tegen het besparingsbeleid werd meermaals opgeworpen. Velen hebben het gevoel dat wat nu gebeurt met het personeel van Delhaize morgen met elk van ons kan gebeuren. Het is bovendien een zoveelste aankondiging in een lange rij van afdankingen om de winsthonger van de aandeelhouders te dienen. Het besparingsbeleid van de gevestigde partijen werd op de korrel genomen in heel wat discussies. Dit bloedbad komt bovenop de asociale maatregelen zoals de beperking en degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen die al hard aankomen.
Het was een interessante interventie. We nodigen iedereen uit om solidariteitsacties op te zetten met behulp van de syndicale petitie en het pamflet van LSP. Het personeel is nog onder in shock van de aankondiging, maar is zeer blij met de steun. Het kan hun vertrouwen versterken voor toekomstige acties. De directie had duidelijk problemen met deze solidariteit, voor de directie is het imago belangrijker dan het lot van het eigen personeel.
Verslag door Cathy en Olivier V (Luik)
Deze morgen stonden een dertigtal mensen, werknemers en delegees van CNE en SETCA ( de tegenhangers van LBC en BBTK), voor de gesloten poorten van de Delhaize van Herstal.
De aanwezigen zijn geschokt door de wijze waarop ze door de directie zijn behandeld. “We vernamen het nieuws net zoals jullie via de media en er werd ons een verbod op communicatie met de media opgelegd.” De werknemers klagen aan dat de directie deze aanval net voor de vakantie uitvoert. Dat is een periode waarin mobilisatie van het personeel moeilijker is. De vakbonden hebben geweigerd om de onderhandelingen al in de zomervakantie op te starten, omdat ze dan de basis niet correct zouden kunnen informeren. “Er wordt gehoopt dat de beweging uitgedoofd is nog voor de onderhandelingen beginnen”, stelde een vertegenwoordiger van CNE.
Na een spontaan initiatief van het personeel gingen 13 van de 14 winkels die met sluiting bedreigd zijn in staking. Er wordt minstens tot zaterdag actie gevoerd. Het is mogelijk dat een nieuwe ondernemingsraad komende woensdag bijeenkomt, maar de directie heeft daar nog geen duidelijke informatie over gegeven. “We staan en blijven achter het personeel staan, wat het personeel ook beslist. We zullen hun woede tijdens de onderhandelingen vertolken. Gemiddeld zullen 10 personeelsleden per winkel hun job verliezen. Als syndicaal afgevaardigde kan ik ook mijn job verliezen. We blijven solidair!”
De spontane acties van het personeel zijn slechts het begin. We moeten het verzet van het voltallige personeel van de distributiesector organiseren, alle winkels samen. De aanvallen zijn vandaag gericht tegen het personeel van Delhaize, maar eens deze aanvallen gepasseerd zijn zullen anderen volgen, ook in andere sectoren. Er is een ernstig actieplan nodig om de provocaties van de directie te stoppen.
Voor een actieplan met een nationale betoging waarvoor wordt gemobiliseerd door personeel en klanten (bijvoorbeeld gecombineerd met een petitiecampagne) als stap naar een 24-urenstaking in de volledige sector!
“Het moet van de basis vertrekken, van de werkenden over de sectoren heen. We mogen niet vergeten dat al onze verworvenheden bekomen zijn door ervoor te strijden”, stelde een vertegenwoordigster van de delegees.
Door Laure, foto’s door Karim
Gisteren gingen we naar de stakerspost van het personeel van Delhaize aan het Flageyplein in Elsene. Aan die stakerspost waren er niet alleen personeelsleden van Delhaize. Er was ook een oud-collega die het personeel kwam ondersteunen, de vakbondssecretaris die langs de verschillende winkels ging, de ordediensten (waarvan niemand echt wist waarom ze ter plaatse waren) en de directeur van de winkel die zich niet snel genoeg uit de voeten kon maken.
Veel werknemers waren geschokt. De directeur van de winkel had een poging ondernomen om met een moralistisch discours over het belang van het bedrijf en het feit dat een staking iedereen veel geld kost het personeel te overtuigen om niet in actie te gaan.
De woede, verbijstering, actiebereidheid en angst voor wat er morgen zal gebeuren, waren dominant onder de aanwezigen. Wij werden erg goed onthaald. Het voorstel dat we deden om hun petitie ook in de buurt te laten rondgaan, vond iedereen zeer goed. We spraken met Alex die al 14 jaar bij Delhaize werkt.
[divider]
Hoe vernamen jullie het nieuws?
“De aankondiging kwam als verraad aan. Een maand geleden kwamen we in onze winkel samen en werd ons een mooie video getoond waarin werd gezegd dat de kosten van een dertigtal winkels moest aangepakt worden, maar dat alles toch goed ging. Om ons gerust te stellen werd gesproken over het engagement van de directie.
“Een maand later wordt dan aangekondigd dat 14 winkels dicht gaan en tot 2.500 jobs bedreigd zijn, naast een loonsverlaging voor iedereen. Ze zeggen ons dat een grote boot die niet genoeg vooruit gaat, wat ballast moet lossen.”
Wat bedoelen ze daarmee, maakt het bedrijf dan geen winst?
“Zij vinden dat er niet genoeg winst is. Sinds de crisis van 2008 heeft het bedrijf altijd winst gemaakt en kwam er geen herstructureringsplan. Er wordt in het ijle gesproken zonder op de concrete realiteit te wijzen.
“De mensen waren tevreden dat ze bij Delhaize kunnen werken. We hebben een loon met premies die niet enorm zijn, maar het is toch iets. We hebben maaltijdcheques en een dertiende maand. Het is allemaal niet veel, maar voor ons zorgen die kleine verworvenheden er voor dat het op het einde van het jaar wat gemakkelijker is.
“En nu voelen we de onzekerheid en de angst die versterkt wordt door wat de laatste tijd zagen, met Carrefour, ArcelorMittal,… De mensen voelen zich machteloos tegenover die herstructureringsplannen en afdankingen. Ze weten niet hoe we kunnen reageren. Het verhaal van die boot is al duizend keer boven gehaald. Maar het bedrijf maakt intussen wel winst.
“Er zijn ook koppels waarvan beide partners in dezelfde winkel werken. Zij zullen beiden hun werk verliezen. En wat met diegenen die nog een hypotheekaflossing hebben en die kinderen hebben? Er zijn ook mensen op het einde van hun loopbaan, die al meer dan 20 jaar in de Delhaize werken. Het is onmenselijk om hen op straat te zetten. Er wordt ons gezegd dat er plannen zijn, maar dat moeten we nog zien. We geloven daar niet in. We hebben nu zoveel gezien dat we de directie niet meer geloven of vertrouwen.
“Daartegenover kunnen we enkel in staking gaan. Is dat het enige middel? Dat denk ik niet, maar het is enige dat ik nu zie om onze stem te laten horen. Het volstaat niet dat iemand alleen voor de hoge pieten van Delhaize gaat staan en het ongenoegen uit te leggen.”
Wat zal er nu gebeuren?
“Delhaize toonde in het verleden steeds dat het goede ideeën had. Met wat de directie vandaag doet, zal het personeel niet met dezelfde ingesteldheid terug aan de slag gaan. Dit heeft hen geschokt. We zullen niet meer met plezier aan de slag gaan, maar enkel omdat het nodig is, omdat we stabiliteit nodig hebben en op het einde van de maand ons loon nodig hebben om te overleven.
“We zullen het personeel van de winkels die sluiten ondersteunen, maar ook de anderen. Want we zijn allemaal geraakt door die 2.500 afdankingen en ondergaan bovendien allemaal de gevolgen van het besparingsplan, denk maar aan de loonsverlagingen.
“We willen ook de klanten vertegenwoordigen. Het bedrijf heeft altijd nadruk gelegd op de goede dienstverlening aan de klanten. Vandaag eist de directie van ons dat we de best mogelijke service geven maar met een minimum aan personeel. Dat is niet meer mogelijk.
“In de winkel zijn we van 120 naar 85 personeelsleden gegaan. Als we de zieken, vakanties,… meetellen zitten we aan minder dan 75 mensen. We voelen al dat de kwaliteit van de dienstverlening niet meer dezelfde is. En toch willen ze nog personeel afpakken?! Ook daar vechten we tegen.
“Ik werk 14 jaar voor Delhaize en zag een aftakeling van de arbeidsvoorwaarden, maar ook een verhoging van de werkdruk. Er wordt ons gevraagd om polyvalent te zijn. Dat is tot op zekere hoogte heel goed. Er wordt ons gevraagd om tal van zaken in de winkel aan te leren, waardoor we niet altijd hetzelfde moeten doen. Maar nu wordt van ons geëist dat we over-polyvalent zijn en van de ene taak naar de andere vliegen zonder de tijd te hebben om deze taken correct uit te voeren. We halen geen voldoening meer uit ons werk en dat is erg frustrerend als je je werk goed wil doen.
“We zullen zien. We blijven in contact met de andere winkels en wachten af. We hebben weinig informatie. Er zit niets anders op dan hier vandaag actie te voeren. Om te tonen dat we er staan, dat we niet akkoord zijn met het plan en dat we solidair zijn met onze collega’s en met de andere winkels. Als we niets doen, staat de deur open. En dan zal de directie zich ongenaakbaar voelen en doen wat ze wil.”
