Category: Media

Het kan u moeilijk ontgaan zijn: de oorlogstrom die dagelijks via alle kranten en mediakanalen wordt opgediend, nu Trump de veiligheidsparaplu van het VS-imperialisme boven het oude continent Europa heeft weggetrokken. Dat VS-imperialisme laat de steun aan Oekraïne even cynisch vallen, onder Trump, als dat het cynisch aanstuurde op het conflict met Poetins Rusland in de jaren voor diens invasie. Maar het argument dat de uitbreiding van de economische en geopolitieke EU- en VS-belangen ons gevaarlijk dicht bij een oorlog met het lokale imperialisme van de Poetin-dictatuur zou brengen – zeker in het geval van Oekraïne – is natuurlijk een levensgroot taboe in de door grote kapitaalgroepen gecontroleerde media. De VRT eet als openbare omroep uit de ruif van de gevestigde politiek en is qua onafhankelijke opinies even goed overweldigend gekoloniseerd door pro-imperialistische stellingnames.

Door Peter Delsing

Vanuit het standpunt van de werkende klasse zou steun aan hetzij de kapitalistische oligarchenvriend Poetin, hetzij aan de westerse EU-club een fatale vergissing zijn – want allebei exponenten van een steeds sneller verrottend kapitalisme en imperialisme. Marxisten hebben de invasie van Oekraïne door het corrupte oligarchenregime van Poetin steeds verworpen. De Oekraïense natie – in het bijzonder de verschrikkelijk lijdende werkende klasse en de jongeren – heeft recht op vrijheid en zelfbeschikking.

Maar die strijd kon best – om een reële uitweg uit oorlog en armoede te bieden – worden gevoerd op basis van verzet – inclusief militair – onder leiding van de Oekraïnse arbeidersklasse zelf. Niet op basis van steun aan Zelenski’s regime dat Oekraïne letterlijk uitverkoopt aan westerse kapitalistische belangen. In het begin van de oorlog waren er frappante voorbeelden van heroïsch Oekraïens verzet en zelforganisatie.

Ook de Russisch sprekende gemeenschap in Oekraïne heeft overigens recht op zelfbeschikking en leed onder aanvallen van een discriminerend en verdelend Oekraïens burgerlijk nationalisme, dat nazi-elementen als de Azov-brigade integreerde en normaliseerde. Ook voor de Russisch sprekende gemeenschap zou reële zelfbeschikking zich enkel op basis van een breuk met het kapitalisme kunnen realiseren.

Het trager groeiende en steeds sneller in crisis wegzinkende wereldkapitalisme is ziek vandaag in al haar sectoren. De Europese kapitalisten slagen er amper nog in om groei en degelijkse jobs te creëren: Duitsland krimpt al enkele jaren en in landen als België staat er een reeks van ontslagen op de agenda – op een moment dat de Arizona-regering werkloosheidsuitkeringen tot 2 jaar wil beperken.

In de VS was er kunstmatig gestimuleerde BBP-groei op basis van ongeziene begrotingstekorten van 6% en overheidsstimulansen voor de economie, gekoppeld aan een groei van de bevolking door immigratie. Onder Trump wordt er gesneden in overheidsinvesteringen, worden vluchtelingen aangevallen en uit het land gezet en is er de chaos van de importtarieven – de “domste tarievenoorlog ooit” aldus zelfs de rechtse zakelijke pers in de VS. Deze cocktail van rechts beleid dreigt ook in de VS de groei- en jobmotor onderuit te halen, in een situatie van reeds langer bestaande overaccumulatie.

In China heeft het staatskapitalisme de westerse club van landen in langgerekte economische groeivertraging en depressie vervoegd. De officiële groeicijfers zijn er meer fictie dan realiteit. Kortom: het wereldkapitalisme kent geen enkele regio meer die de wereldgroei kan optillen. Integendeel, alle blokken dreigen tegelijk in een diepere economische crisis te verzinken. En dat terwijl de heersende klassen politiek zo goed als overal gediskrediteerd zijn en meer en meer via openlijk reactionaire, nationalistische, seksistische en racistische instrumenten proberen te regeren.

Dit is de context van het oorlogsgestook: dat de Europese Commissie de oorlogsproductie via schulden wil aanzwengelen is wanhopig economisch en politiek beleid dat Poetin als excuus zal gebruiken om onze sociale en democratische rechten – oa het recht op protest – aan banden te leggen, tegen de achtergrond van meer manifeste elementen van depressie in de wereldeconomie. Wat beter dan oorlogsgestook om de publieke opinie te regimenteren!

Ziedaar wat ook de columnist Joël De Ceulaer in een satirisch bedoelde column – neen, een lachertje is het niet – in de “links-liberale” maar vandaag ook op het oorlogspad marcherende De Morgen ons uitlegt. Nee, dat links de wereld ooit verklaarde in termen van tegengestelde imperialistische en winstbelangen is aan De Ceulaer al lang niet meer besteed.

Tot voor kort beweerde De Ceulaer nog in alle ernst – samen met vriend en collega-propagandist Maarten Boudry – dat de neoliberale globalisering ons naar een wereld van stijgende levensstandaard en van langsom meer vrede bracht. Dat waren tijden! Ach, wat hebben ze ons zoveel wijsgemaakt met uitgestreken gezicht. En de verzamelde critici van die kapitalistische globalisering, wat waren die toen onnodig pessimistisch en negatief volgens De Ceulaer en co. Vandaag zitten ze op de eerste rij om onze kinderen en onszelf in een oorlog tussen imperialistische dievenbendes te sturen. Geen greintje zelfrespect hebben ze daar in de mediatieke propagandakamers: veranderen even makkelijk van opinie als hun kapitalistisch-mediatieke broodheren van luxewagen.

De Ceulaer waarschuwt in zijn stukje ongein dat academici zoals Tom Sauer, die op de verantwoordelijkheid van de westerse politici wijzen in het conflict met Poetins oligarchenregime, genadeloos aan de schandpaal zullen worden genageld als ze de oorlogsretoriek niet ondersteunen. Net als de “critici van het Covid-beleid” enkele jaren geleden. Academici als Sauer zijn niet eens links, maar hebben het gore lef om de rol van de westerse politici enigszins feitelijk te beschrijven. Dat hebben ze dan voor op de meer van de pot gerukte critici van het Covid-beleid, zullen we maar zeggen. Maar net dat meer objectief en feitelijk – zeg maar wetenschappelijk – beschrijven van de kwalijke imperialistische rol van de EU en de VS kan niet voor propagandisten als De Ceulaer. Alleen de verhaallijn van de kapitalistische monopolisten en Christian Van Thillo zal heersen!

Alsjeblief, dat is het niveau van de “satire” – waar niemand om kan lachen – en de politieke analyse in de regime- en systeempers vandaag. Tijd om ons te organiseren tegen de oorlog stokende imperialisten in Oost en West. Voor degelijke jobs, investeringen in openbare diensten, voor een omverwerping door de werkende klasse van het zieke en in depressie verkerende kapitalisme. Voor een economie en maatschappij waar de werkende klasse democratisch de touwtjes in handen heeft. Weg met de oorlogstokers en de in onze levensstandaard hakkende beheerders van een verrot systeem. Verzet en een antikapitalistisch en socialistisch alternatief zijn meer dan ooit nodig.

In een videoboodschap van 7 januari 2025 (1) kondigde Mark Zuckerberg maatregelen aan om de factchecking geleidelijk af te schaffen en de criteria van moderatie op de sociale netwerken van het Metaconcern (Facebook, Instagram, Threads en WhatsApp) te wijzigen. Geïnspireerd door het “kantelpunt” van de verkiezing van Donald Trump, zouden deze veranderingen in het bijzonder gericht zijn op het waarborgen van de “vrije meningsuiting” over onderwerpen als migratie als genderidentiteit. Waar heeft de baas van Meta het over als hij spreekt over vrije meningsuiting?

door Nicola (Brussel)

Zoals gemeld door Wired (2) en CNN (3), zullen de aangepaste moderatiecriteria de gebruikers van het Meta-platform veel ruimte geven om groepen individuen aan te vallen op basis van hun specifieke kenmerken (‘ras’, genderidentiteit, seksuele geaardheid, enz.) Het zal nu onder andere mogelijk zijn om inhoud te posten waarin Chinezen worden beschuldigd van het verspreiden van Covid of waarin vrouwen “huishoudelijke objecten” worden genoemd, zonder dat dit wordt gemodereerd. Dit soort opmerkingen zal zeer reële negatieve gevolgen hebben. Zoals blijkt uit een brief die de American Psychological Society in 2020 naar Facebook stuurde (4), heeft aanhoudende blootstelling aan online haat een negatieve invloed op de manier waarop minderheidsgroepen zichzelf zien en door anderen worden gezien. Wanneer haatzaaien wordt losgelaten op sociale netwerken, ontneemt het zijn doelwitten uiteindelijk de vrijheid van meningsuiting en creëert het een omgeving waarin ze zich niet veilig kunnen uiten.

In een artikel over persvrijheid in Pruisen, gepubliceerd in de Rheinische Zeitung in 1842, merkte Karl Marx op: “Geen mens vecht tegen vrijheid; hij vecht hoogstens tegen de vrijheid van anderen. Elke vorm van vrijheid heeft daarom altijd bestaan, maar soms als een speciaal voorrecht, soms als een universeel recht” (5). Deze observatie is ook van toepassing op de boodschap van Zuckerberg: de vrijheid van meningsuiting waar hij zich op beroept is niets anders dan een vrijheid die aan bepaalde vormen van meningsuiting wordt toegekend ten koste van andere. Dit geldt des te meer omdat de zichtbaarheid van wat er op netwerken als Facebook wordt gezegd niet simpelweg een weerspiegeling is van interacties tussen gebruikers, maar voortvloeit uit de werking van het algoritme dat de publicaties die aan elk account worden voorgesteld selecteert met een precies doel: de aandacht voor de voorgestelde inhoud maximaliseren om de impact van de reclame die zich erin nestelt te maximaliseren. Zoals de wiskundige David Chavalarias uitlegt in zijn essay “Toxic Data” (Flammarion, 2022), maakt dit algoritme gebruik van de neiging van mensen om relaties aan te gaan op basis van culturele en sociale affiniteiten, en om hun overtuigingen en gedrag aan te passen onder invloed van diezelfde relaties (“sociale invloed”) om de advertentie-inkomsten van het platform te optimaliseren.

Onder het voorwendsel gebruikers te helpen elkaar te ontmoeten, onteigent Facebook de sociale banden die door gebruikers worden gesmeed om data te verzamelen en om te zetten in winst. Daartoe belicht het platform een oneindig klein deel van de uitgewisselde inhoud, vaak geproduceerd door een klein aantal accounts en vaak van hatelijke aard. De vrijheid van meningsuiting die het digitale kapitalisme van Meta biedt, is dus een privilege voor een minderheid van gebruikers die voorstander zijn van een nog beperkter privilege: het privilege van winst. Dus laten we de wortel van de haat aanvallen: laten we de onteigenaars onteigenen en echte sociale netwerken bouwen, waar vrijheid van meningsuiting een universeel recht is!

Voetnoten

1. https://about.fb.com/news/2025/01/meta-more-speech-fewer-mistakes/
2. https://www.wired.com/story/meta-immigration-gender-policies-change/
3. https://edition.cnn.com/2025/01/07/tech/meta-hateful-conduct-policy-update-fact-check?cid=ios_app
4. https://www.apa.org/news/press/releases/2020/08/facebook-hate-speech
5. http://www.zeno.org/Philosophie/M/Marx,+Karl/Die+Verhandlungen+des+6.+rheinischen+Landtags/Erster+Artikel.+Debatten+%C3%BCber+Pre%C3%9Ffreiheit+und+Publikation+der+Landst%C3%A4ndischen+Verhandlungen

De rechtse sensatieomroep PowNed is opnieuw in opspraak. Vreemd is dit niet, de rechtse omroep is vooral bekend van pesterijen, linkse demonstranten lastig vallen met nutteloze vragen en vooral sensatie opzoeken. Er zit echter een rechtse insteek in hun riooljournalistiek. Ze vallen voornamelijk de zwakkeren aan, de vluchtelingen, de niet-westerse migranten, de vrouwen, de activisten, puur om deze te denigreren en belachelijk te maken. Zo misleidde PowNed jonge vrouwelijke fans van Taylor Swift en liet hun pikante dingen uitvoeren voor een vals; meet en greet moment, die PowNed verzonnen had. De vrouwen kwamen herkenbaar in beeld en ondanks verzoeken om de pikante beelden niet uit te zenden, deed de sensatieomroep het toch. Het PowNed seksisme werd nog duidelijker door de titel van het filmpje, waarin de vrouwen ‘’sletten‘’genoemd werden.

Artikel door Jorein Versteege

Wat is PowNed?

PowNed is een omroep opgericht in 2009. Dominique Weesie was de oprichter, die ook het web blog GeenStijl had opgericht in 2003. Met PowNed wou Weesie eigenlijk hetzelfde doen als met GeenStijl, sensatie opzoeken en vooral schoppen tegen politiek links. Want hoewel Dominique Weesie beweert tegen de gevestigde macht te knokken, is de stijl van PowNed meer gericht tegen personen die onrecht aankaarten zoals actievoerders, feministen, krakers, socialisten en migranten. PowNed is niet vies van openlijk racisme, zo werd een Safaritocht georganiseerd in de Amsterdamse Bijlmer waarbij ook apengeluiden te horen waren. Een Syrische vluchteling werd zelfs zo neergezet alsof hij een seksistisch monster voorstelde.

De oproep beweert rebels te zijn, toch behoort Dominique Weesie tot de rijken van dit land. We weten dit omdat hij een salaris van zeker 1,5 ton per jaar gekregen heeft als omroepbaas, ver boven dat van de modale werkenden. Daarnaast is PowNed nooit kritisch tegenover het kapitalistische systeem, het institutionele racisme en het onrecht dat dit veroorzaakt. Nee, PowNed is ook een arm van de kapitalistische media met de taak om vooral tegenstanders van de huidige machtsstructuren belachelijk te maken.

Populistisch in stijl, conservatief in werkelijkheid

De stijl van PowNed lijkt erg op die van Fox News uit de VS. Het is selectieve riooljournalistiek om een pseudo-populistisch geluid neer te zetten. Hierdoor is PowNed altijd wel geliefd geweest bij een deel van de Nederlanders, omdat het lijkt te schoppen tegen de elitaire politici van zowel het liberalisme, de sociaaldemocratie en het conservatisme. Echter hoe geloofwaardig is dat als Dominique Weesie een jaarsalaris van 1,5 ton krijgt? Net als andere media kapitalisten is Weesie echt geen tegenstander van het kapitalisme, wat ook wel blijkt uit de manier waarop PowNed tegenstanders van het kapitalisme neerzet. Hierin is de omroep juist conservatief en wil helemaal niet schoppen tegen het systeem, door juist racistische en kolonialistische elementen te verdedigen.

PowNed doet ook haar best om institutioneel racisme af te doen als woke. De documentaire: ‘’Ik Woke van Jou’’ was gericht om activisten vooral te ridiculiseren, maar ook om hun strijd te delegitimeren. De documentaire beweert dat discriminatie vooral een persoonlijke kwestie is en dat het niets te maken zou hebben met racisme. Aan het einde is de boodschap vooral dat achtergestelde groepen maar beter hun mond moeten houden in zaken stigmatisatie en discriminatie. Met hun mondigheid hebben ze de ‘’gezellige’’ status quo van dit mooie ‘’geweldige land’’ verstoord, aldus de PowNed documentaire: ‘’Ik Woke van Jou’’.

Seksisme en sensatie

PowNed zegt ‘’liberaal-kritisch’’ te zijn, maar ook dat is een leeg omhulsel. Want de rechtse omroep heeft laten zien vooral een afkeer te hebben van vrouwen die zich verzetten tegen seksisme. Zo worden feministen voor gek verklaard en versterken PowNed ‘’journalisten’’ het kapitalistische beeld van de vrouw als lustobject voor de man. Dit zien we terug in de ranzige poging van PowNed om vrouwelijke Taylor Swift fans pikante acties te doen voor een fictief: ‘’meet and greet’’ moment. Het waren voornamelijk jonge vrouwen die misleidt werden door PowNed. Toen duidelijk werd dat PowNed gelogen had, wouden de vrouwen natuurlijk niet dat de beelden online kwamen. Toch kozen de seksisten ervoor om hun herkenbaar te laten en het filmpje kwam online, onder de misselijke titel: ‘’Gillende meisjes worden sletjes voor Taylor Swift’’. Na een massief protest had de directie van PowNed geen keus en werd het filmpje snel offline gehaald. Toch kon dat afkeer natuurlijk niet tegenhouden.

Het gedrag van PowNed toont het vreselijke sensationele seksisme en waarom veel activisten ook niet met deze rechtse omroep willen praten. Die weten heel goed dat PowNed alles op alles zet om hun verhaal te verdraaien en hun acties zo belachelijk mogelijk te maken.

Dat is de taak van PowNed, het ridiculiseren en delegitimeren van alles dat de kapitalistische machtsstructuren bedreigt. Van stakende arbeiders tot feministen, klimaatactivisten en antiracisten. PowNed is erop gebrand om het systeem van dienst te zijn, tegen de belangen van de werkende klasse.

Door James Fleming (Socialist Party, ISA in Ierland)

In 2013 werd ontdekt dat de Verenigde Staten telefoongesprekken van eigen burgers registreerde – de gesprekken van honderden miljoenen Verizon-klanten werden doorgegeven aan de National Security Agency.

In 2018 kwam Google in de problemen door het verzamelen van “locatiegegevens van gebruikers, zelfs als [gebruikers] in de instellingen van hun apparaat hadden aangegeven dit niet te willen.”

In 2019 bleek het bedrijf Cambridge Analytica “intieme persoonlijke Facebook-gegevens te hebben misbruikt om … kiezers bij de Amerikaanse verkiezingen te manipuleren.” Amnesty International verklaarde dat “de verraderlijke controle van Facebook over ons digitale leven de essentie van privacy ondermijnt” en beschreef het Cambridge Analytica-schandaal als “slechts het topje van de ijsberg.”

In oktober 2023 werd bekend dat Amerikaanse autofabrikanten zonder het te weten gegevens verzamelden van eigenaars van auto’s, die werden doorgegeven aan verzekeringsmaatschappijen. Onderzoek beschreef het verzamelen van gegevens door autofabrikanten als “een privacy-nachtmerrie op wielen” en “de officieel slechtste categorie producten inzake privacy.”

Veel organisaties en individuen die kritisch staan tegenover kapitalisme en imperialisme zagen hoe hun accounts verwijderd werden of hun berichten werden beperkt. Onlangs zagen we dit nog met het verbannen van Palestijnse solidariteitsorganisaties op Meta-platforms.

Inbreuken en manipulatie

Dit zijn slechts enkele spraakmakende voorbeelden van privacyschendingen en manipulatie via digitale media in de VS. Het Amerikaanse kapitalisme heeft zich de praktijk van massasurveillance en manipulatie eigen gemaakt en op een hoger en slinkser niveau gebracht dan ooit voordien het geval was.

Ondertussen is de Chinese staat berucht om zijn internet firewall. Het heeft “een leger van internetpolitie” dat alle internetcontent kan filteren die als bedreigend wordt beschouwd door de verkeerd genaamde Chinese ‘Communistische’ Partij (CCP) en dat ook doet. Deze partij regeert over een zeer onderdrukkende kapitalistische en imperialistische staat die elke afwijkende mening meedogenloos onderdrukt.

TikTok is een privébedrijf dat gevestigd is in Beijing. Voorstanders van TikTok hebben de neiging om te benadrukken dat het niet onderhevig is aan de belangen van de Chinese staat omdat het een privébedrijf is. Dit is naïef, maar zelfs als dat niet zo zou zijn, heeft TikTok geen vlekkeloze reputatie op het gebied van privacy. In 2022 gaf ByteDance, het in Beijing gevestigde bedrijf dat eigenaar is van TikTok, toe dat “verschillende van zijn werknemers in Beijing toegang hadden tot de gegevens van ten minste twee journalisten in de VS en het VK om hun locaties te traceren en te controleren of ze TikTok-werknemers hadden ontmoet die ervan verdacht werden informatie naar de media te lekken.” Dat is ongeveer de ernstigste privacyschending die mogelijk is.

Dus wat betreft privacy en vrijheid van meningsuiting zijn noch de Amerikaanse noch de Chinese staat te vertrouwen, of het nu gaat om het officiële staatsapparaat of de private communicatiebedrijven die daarbinnen opereren, zoals Facebook, Verizon of TikTok.

Inter-imperialistische concurrentie

Ondanks beweringen van beide kanten dat democratie, vrijheid van meningsuiting of privacy op het spel staan, is de Amerikaanse aanval op TikTok een poging om de dominante positie van hun techbedrijven zoals Google en Facebook te beschermen tegen Chinese concurrentie. Het weerspiegelt het enorme conflict tussen deze twee imperialistische machten, dat in het afgelopen decennium heeft geleid tot het ontstaan van een intense koude oorlog tussen hen.

De aanval op TikTok komt van een verenigd politiek establishment in de VS. Zowel Republikeinen als Democraten stemden in het Huis van Afgevaardigden om de verkoop van TikTok te verbieden of af te dwingen. De mate van hun eensgezindheid over deze kwestie is zelden vertoond. Ze stemden met 352 tegen 65 voor het verbieden of afdwingen van de verkoop van TikTok. Deze partijen, die zo scherp verdeeld lijken over veel kwesties, verenigen zich graag om de belangen van hun eigen superrijke klasse te beschermen.

Individuen binnen de Amerikaanse heersende klasse, zoals Trumps voormalige minister van Financiën Steve Mnuchin, aanstichter van de campagne tegen het bedrijf, watertanden bij het vooruitzicht om TikTok over te nemen en veel geld te verdienen aan de gedwongen verkoop. Dit gebeurt allemaal onder het Democratische leiderschap van Biden.

Een verbod op TikTok in de VS zou het levensonderhoud aantasten van talloze mensen uit de arbeidersklasse en kleine bedrijven die overleven door inhoud op TikTok te plaatsen. Talloze andere gewone mensen in de VS gebruiken TikTok als een platform om zich creatief uit te drukken of om hun vaardigheden te ontwikkelen als acteurs, komieken, entertainers, academici enzovoort. En dan hebben we het nog niet eens over de 8.400 jobs die rechtstreeks verloren zouden gaan onder werknemers van TikTok in de VS. Als TikTok verboden wordt in de VS, kan dit navolging krijgen in andere landen.

Vervaagd optimisme

Toen sociale mediaplatforms voor het eerst populair werden, waren veel gewone mensen optimistisch over hun potentieel. Ze werden gezien als democratiserende platforms die mensen in staat stelden hun eigen inhoud te verspreiden. Terwijl de traditionele media – kranten, radio, televisie – als forten waren waar de arbeidersklasse buiten de muren leefde, kon iedereen een MySpace- of Twitter-profiel aanmaken. Op het eerste gezicht leken sociale media een stem te bieden aan de stemlozen. Kunstenaars konden hun eigen werk promoten, of het nu ging om muziek, video, creatief schrijven, fotografie of vrijwel elke andere vorm van kunst. Ambachtslieden en kleine bedrijven konden hun unieke waren verkopen.

Sociale media worden nog steeds op deze manier gebruikt, maar het is een veel minder positieve ruimte. Uit meerdere onderzoeken is zelfs gebleken dat het meer mentale schade aanricht dan goed doet. Gebruikers merken dat hun berichten minder van hun vrienden en volgers bereiken, terwijl hun tijdlijnen steeds meer worden overspoeld met memes van lage kwaliteit, spam en ‘gesponsorde’ inhoud. Veel inhoud is verontrustend voor gebruikers, omdat sociale mediasites algoritmes gebruiken om triggerende inhoud weer te geven om reacties uit te lokken en de betrokkenheid op hun sites te vergroten. Dat deze betrokkenheid negatief en verdeeld is, vergemakkelijkt door een online ruimte die is ontworpen om verslavend te zijn en doordachte discussies te ondermijnen, is verkieslijker en winstgevender voor sociale mediabedrijven dan andere minder schadelijke alternatieven.

Het potentieel van sociale media als instrument voor de belangen van de arbeidersklasse maakt de heersende klassen ook bang. In het verleden is het internet effectief geweest voor het organiseren van arbeiders en gemeenschappen. Dit verklaart waarom socialistische inhoud steeds meer wordt beperkt of verboden op sociale mediasites en waarom dergelijke sites beerputten zijn geworden van reclame, oplichting, samenzweringstheorieën, racisme en algemene nonsens waar zinvolle discussie en betrokkenheid bijna onmogelijk is.

Privé-eigendom

Het optimisme dat mensen ooit hadden over sociale media neemt af omdat sociale mediasites, net als de vestingen van kranten, radio en televisie, eigendom zijn van en gecontroleerd worden door de rijken en machtigen die enkel uit zijn op winstbejag. We hebben er niet de vrijheid mee die we ooit dachten te vinden. De sites versterken allerlei soorten verdeeldheid zaaiende en manipulatieve propaganda om de heersende klasse te beschermen tegen de steeds populairder wordende ideeën van de arbeidersklasse over een alternatieve, progressieve manier om de maatschappij te organiseren – namelijk socialistische ideeën.

Het internet is een ongelooflijke technologie met ongelooflijk positieve mogelijkheden. Dit potentieel wordt echter belemmerd door winstbejag en kapitalistisch eigendom. De miljardair-ondernemers gaan hun gangen en het resultaat is verschrikkelijk. De grote techbedrijven moeten in democratisch publiek bezit worden genomen en gerund moeten worden zonder winstoogmerk – zonder reclame en schadelijke algoritmen – onder controle van de werkenden en gebruikers.

Het volledige potentieel van internettechnologie kan alleen worden gerealiseerd door zo’n democratisch, door arbeiders gecontroleerd internet dat wordt beheerd voor onze behoeften – een echt vrij internet waar reclame, oplichting en spam tot het verleden behoren.

Artikel door Anne Liu (Socialist Alternative, ISA in de VS)

De ceo van TikTok, Shou Zi Chew, kwam als winnaar uit de bus na een hoorzitting in het Amerikaanse parlement op 23 maart waarin parlementsleden ijverig de Koude Oorlog tussen de VS en China promootten en tegelijk een beschamende incompetentie over tech-gerelateerde kwesties aantoonden.

Dit was verreweg de meest publieke rechtszaak tegen de Chinese sociale media-app tot nu toe, die eerder al in 2020 door de regering-Trump met een verbod werd bedreigd. Nu komen beide traditionele partijen van big business met een wetsvoorstel om TikTok en andere ‘buitenlandse’ technologieën te verbieden onder het mom van gebruikersprivacy en nationale veiligheid.

Waarom is TikTok het doelwit?

De Amerikaanse heersende klasse bouwt al een paar jaar aan een zaak tegen de Chinese app. Het oorspronkelijke verbod van Trump werd afgeschoten door federale rechtbanken. In een poging om een onmiddellijke gerechtelijke nederlaag te omzeilen, trok Biden het bevel in 2021 in en verving het door een bevel aan het Committee on Foreign Investment in the United States (CFIUS) om de app te beoordelen. Het CFIUS beoordeelt financiële transacties en bedrijfsvoering die een “bedreiging” voor de nationale veiligheid kunnen vormen. In de afgelopen jaren kreeg de instelling een uitgebreide bevoegdheid in het kader van de toenemende economische concurrentie tussen de VS en China.

Amerikaanse wetgevers proberen nu verder te gaan met wat de “Patriot Act 2.0” wordt genoemd. De Republikeinen hebben een reeks voorstellen ingediend die specifiek tegen TikTok zijn gericht, maar het is de “Restrict Act”, die door beide partijen én het Witte Huis gesteund wordt, die de meeste kans maakt om aangenomen te worden. Dit wetsvoorstel is een poging van de Amerikaanse politici en zakelijke belangen om de macht over sociale mediaplatformen te consolideren op basis van een streven naar imperialistische belangen en ten koste van burgerrechten.

Het wetsvoorstel is ontworpen om de overheid extreem toezicht te geven op ons digitale leven en individuele gebruikers in het vizier te houden. Sectie 11, bijvoorbeeld, maakt het gebruik van VPN’s (een veelgebruikt instrument door individuen voor online privacy) om toegang te krijgen tot verboden software zoals TikTok een strafbaar feit dat wordt bestraft met een minimumboete van 250.000 dollar of 1.000.000 dollar als men dit bewust heeft gedaan. Om straffen als deze af te dwingen, geeft het wetsvoorstel ongecontroleerde macht aan federale entiteiten zoals het CFIUS en de minister van Handel om gewone mensen te bespioneren en te censureren vanop onze private routers, modems, VPN’s, telefooncamera’s, apps – kortom, alles wat gebruik maakt van het internet.

Zoals Edward Snowden in 2013 onthulde en zoals we nu zien, zullen kapitalistische regimes over de hele wereld fundamentele mensenrechten naar believen negeren als dat hun systeem ten goede komt. En net als de VS is de Chinese staat geen uitzondering. Het is in veel opzichten een voorbeeld voor andere heersende klassen in termen van massacensuur en het controleren van vrije meningsuiting. De CCP heeft een groot aantal mensen in dienst om de sociale media te controleren en door de autoriteiten betaalde personeelsleden voeren online campagnes tegen feminisme en degenen die onvoldoende nationalistisch worden geacht. Niet alleen worden accounts van mensen afgesloten, maar ze kunnen ook echte gevolgen krijgen zoals gevangenisstraf en zware pesterijen, zelfs voor dissidente Chinese staatsburgers in het buitenland.     

De hoorzitting

Het lijdt geen twijfel dat de Amerikaanse regering hypocriet is door een Chinese app aan te pakken en tegelijkertijd het massale digitale toezicht tot ongekende hoogten op te voeren. In tegenstelling tot TikTok tot nu toe, is er concreet bewijs dat Facebook en Apple – beide Amerikaanse bedrijven – in 2018 bewust gebruikersgegevens hebben gedeeld met de CCP om marktaandelen in China veilig te stellen. Niets van dit alles kwam ter sprake tijdens de hoorzitting op 23 maart, waarna velen terecht wezen op de xenofobie en het racisme tijdens de ondervraging van TikTok-ceo Shou Zi Chew. De rechtse Texaanse vertegenwoordiger Dan Crenshaw bracht bijvoorbeeld een lange neerbuigende tirade over de Chinese tech-wetgeving, vooraleer hij eraan herinnerd werd dat Chew uit Singapore afkomstig is. Gezien de onverdraagzaamheid (en algemene domheid) die hier ten toon werd gespreid, kwam Chew nog het sterkste uit het hele debacle. Dit kwam vooral omdat sinofobie en imperialistische spanningen met China hand in hand gingen.

We moeten echter meteen duidelijk zijn: Chew is geen held. Hij is een van de vele ceo’s uit de techsector die profiteren van het uitbuiten van hun werknemers en onze persoonlijke gegevens. Bovenop de standaard inbraken zoals het kennen van je locatiegegevens, IP-adres, toetsaanslagpatronen, batterijduur, enz. verzamelt TikTok biometrische gegevens van miljoenen mensen in de vorm van gezichts- en stemafdrukken. Vorig jaar nog werd TikTok’s moederbedrijf ByteDance betrapt op het bespioneren van journalisten in een poging om werknemers te identificeren die informatie hadden gelekt naar de pers. Natuurlijk staat vast dat andere Amerikaanse bedrijven even flagrante schendingen van de privacy hebben begaan, zoals blijkt uit het Facebook-Cambridge Analytica-schandaal in 2018.

De oorlog tegen TikTok is onderdeel van een breder programma van strijd tussen de heersende klassen van de VS en China op het wereldtoneel, een strijd tussen de twee machtigste imperialistische staten voor dominantie. Tot nu toe omvat de Amerikaanse campagne om de opkomst van de Chinese macht de pas af te snijden het verbod op het delen van geavanceerde chiptechnologie, militaire opbouw, niet aflatende propaganda over de vermeende strijd tussen “autocratie en democratie”, en zelfs wetgeving in sommige staten om Chinese staatsburgers te verbieden land te kopen in de VS, vooral in de buurt van Amerikaanse militaire bases. Deze geopolitieke druk tegen China komt van zowel Democraten als Republikeinen, ook al vermijdt Biden het soort ‘Chinese griep’-retoriek die rechtstreeks bijdroeg aan de golf van dodelijk anti-Aziatisch geweld in de VS.

Uiteindelijk zou ByteDance wel eens gedwongen kunnen worden zijn Amerikaanse holdings te verkopen. Dat betekent niet per se dat TikTok zal worden gesloten. Maar als dat gebeurt, kunnen we aannemen dat een ander techbedrijf het kan en zal vervangen door een zeer vergelijkbare dienst. 

Kunnen we blijven scrollen?

TikTok is waardevol voor zijn 1,05 miljard actieve maandelijkse gebruikers. Kunstenaars, kleine ondernemers, basisbewegingen en gewone mensen genieten van de digitale infrastructuur voor weinig tot geen kosten, waardoor de app voor velen een soort openbare dienst is. De werkelijke waarde van TikTok voor de massa komt echter zelden ter sprake in geopolitieke discussies over zijn toekomst. Omwille van de populariteit ervan in de VS, is TikTok een onderdeel geworden van de escalerende Koude Oorlog tussen de VS en China.

Het mogelijke verbod op TikTok is een ernstige kwestie van censuur in een tijdperk waarin sociale media een groot deel van ons sociale leven uitmaken. Hoewel sociale media veel positief potentieel hebben, zijn sociale mediabedrijven in handen van private techbedrijven. Die zijn uit op verslavend gedrag om de winsten te maximaliseren. Het winstmodel van deze platformen draagt bij tot heel wat ernstige problemen, waaronder de mentale gezondheidscrisis onder jongeren, de verspreiding van complottheorieën en verkeerde informatie, of nog het faciliteren van extreemrechtse haat.

Onder het kapitalisme, waar bedrijven praktisch ieders digitaal leven controleren en waar staatsmachten ons gebruiken als ruilmiddel, zal er nooit sprake zijn van echte privacy, volledige vrijheid van meningsuiting of heldere communicatie. Sociale media – samen met internettoegang in het algemeen – moeten gratis openbare voorzieningen zijn die democratisch worden beheerd door werkenden en gebruikers, niet door louche bedrijven wier belangen nooit op één lijn zullen liggen met de onze. In het protest van jongeren en werkenden tegen kapitalistische uitbuiting en imperialistische conflicten moeten we vechten om ook digitale bevrijding werkelijkheid te laten worden.

Onder de noemer ‘Vlaamse veerkracht’ investeert de Vlaamse regering in de digitalisering van de Vlaamse economie die onder de Covid-crisis heeft geleden. Zo gaat er 35 miljoen euro naar de mediasector. Dit leidt tot het verder uithollen van de journalistiek die steeds meer beperkt wordt tot ‘content’-fabrieken die snelle hapklare stukken leveren om winst te maken.

door Casper (Gent)

In de mediasector is er een enorme concentratie, waarbij er nog twee grote commerciële spelers overblijven: DPG Media (VTM, Het Laatste Nieuws, De Morgen, Dag Allemaal, Humo) en Mediahuis (De Standaard, Het Nieuwsblad). Samen met de openbare omroep VRT, waar tegelijk een besparingsronde werd opgelegd, krijgen zij 35 miljoen euro voor digitalisering.

Zelfs indien er druk is van de grote internationale spelers als Meta, Twitter en andere, zijn DPG Media en Mediahuis geen bedrijven in moeilijkheden. DPG Media was tussen 2017 en 2021, dus inclusief twee coronajaren, goed voor 340,9 miljoen euro winst. Mediahuis boekte in dezelfde periode 385,6 miljoen euro winst. Van die gezamenlijke winst van 726,5 miljoen euro ging er 282 miljoen rechtstreeks naar de aandeelhouders via dividenden, zo schrijven Tom Cochez en Joost Rammar op apache.be. 

Ook al stegen hun winsten de afgelopen jaren, toch krijgen ze extra bedrijfssubsidies van de Vlaamse overheid. Dat komt bovenop de indirecte steun van de federale overheid in de vorm van nultarieven op btw en ondersteuning bij de distributie. Deze maatregelen werden voorgesteld als noodzakelijk om de diversiteit en toegang tot het medialandschap te versterken. In de realiteit is er een concentratie waarbij DPG en Mediahuis zo goed als alle kranten en magazines in Vlaanderen en Nederland controleren.

Die concentratie levert meer winsten op, onder meer omdat reclamecampagnes meteen over verschillende mediakanalen kunnen uitgesmeerd worden. Zo willen deze bedrijven concurreren met grote spelers als Meta en Google. Het moet overigens opgemerkt worden dat de Belgische politieke partijen grote klanten zijn bij die grote mediamultinationals: 5 miljoen euro in 2022! Een expert merkte in De Standaard op: “Weinig merken kunnen dergelijke reclamecampagnes betalen. Zelfs onderzoekers uit de Verenigde Staten vragen me hoe dit mogelijk is.”

Dit alles levert geen breder medialandschap op, maar verschraling. De laatste geslaagde poging om een nieuw dagblad op te richten was in 1968, toen de voorloper van ‘De Tijd’ werd gelanceerd door wat nu VOKA is. Enkele grote spelers controleren de volledige markt, van tijdschriften over kranten tot televisie. De traditionele politici versterkten dit, in het geval van VTM zelfs met persoonlijk gewin. Enkele liberalen, waaronder de broers Verhofstadt, investeerden in VTM-aandelen bij de oprichting van die zender eind jaren 1980. Dat die oprichting mee gerealiseerd werd door Jan Merckx, die jarenlang anoniem hoofdartikels schreef in het aartsconservatieve rechtse ’t Pallieterke, was geen bezwaar. De dividenden werden opgestreken en de Verhofstadts verkochten hun aandelen voor een veelvoud van de aankoopprijs. Ons kent ons.

Verwachten dat de grote bedrijven zichzelf zullen hervormen, is een illusie. In het boek ‘Fuck de media, red de pers’ verwijst auteur Guido Van Liefferinge naar een uitspraak van twee journalisten van de New York Times: “De platformen [zoals Facebook] zijn gebouwd op een fundamentele, onoplosbare tegenstelling: ze beweren de maatschappij vooruit te helpen door mensen met elkaar in contact te brengen, maar tegelijkertijd buiten ze de menselijke kwetsbaarheid uit om schandalig rijk te worden. Het bedrijfsresultaat heeft altijd voorrang op het welzijn van de burgers. Een betere en rechtvaardige wereld voor allen is onverzoenbaar met het dictaat van de eeuwige groei en de maximalisatie van de winst.”

De arbeidersbeweging kan niet rekenen op de bestaande kapitalistische media om haar belangen te verdedigen. Daarvoor hebben we eigen media nodig. Deze krant levert daar een bijdrage aan.

https://nl.socialisme.be/94954/recensie-fuck-de-media-red-de-pers

Toen Tesla-eigenaar Elon Musk in oktober zijn overname van Twitter voor 44 miljard dollar afrondde, vierde hij dat door een porseleinen gootsteen mee te nemen naar het hoofdkwartier van de website. Hij tweette: “Entering Twitter HQ – let that sink in!”

Door Greyson Van Arsdale (Socialist Alternative, ISA in de VS)

Slechte grappen met haar op zijn echter nog het minste probleem bij Musk. Sinds zijn overname heeft Elon Musk meer dan 4.000 van de voorheen 7.000 werknemers van Twitter ontslagen. Sommigen werden collectief afgedankt, anderen één per één omdat ze kritiek gaven op beslissingen van Musk.

Dit leidde tot tal van problemen op het sociale mediaplatform zelf. Gebruikers van Twitter merkten de afgelopen weken dat belangrijke onderdelen niet functioneel waren of haperden, zoals de tweedelige authenticatie, het terugvinden van gehackte accounts of downloads.

Hoewel de meest essentiële problemen van Twitter dateren van vóór de aankoop van het platform door Musk, heeft de overname van het bedrijf door de miljardair ze drastisch versneld. De incompetentie van Musk, die momenteel de tweede rijkste man ter wereld is, heeft duidelijk gemaakt hoe weinig miljardairs eigenlijk waard zijn.

Neergang in duikvlucht

Iedereen die de zakelijke beslissingen van Elon Musk in de gaten houdt, kan enkel de conclusie trekken dat hij niet in staat is om een straatstalletje te beheren, laat staan één van de meest invloedrijke sociale mediaplatforms ter wereld.

Het bod van 44 miljard dollar dat Musk uitbracht op Twitter, was een overwaardering met minstens 38%. Zijn pogingen om de slechte investering uit het dal te trekken, waren steevast destructief en maakten het enkel erger. Enkele dagen na zijn overname kondigde hij aan om ‘geverifieerde’ accounts (met een blauw vinkje) betalend te maken aan een tarief van 20 dollar per maand. Na een publiek gesprek met de bekende auteur Stephen King werd dat verlaagd tot 8 dollar per maand. Vervolgens werd ‘Twitter Blue’ uitgerold met de belofte dat iedereen het imago van een ‘officieel account’ kon kopen voor minder dan de prijs van een Netflix-abonnement.

Dat ging… slecht.

Een paar dagen kon iedereen op Twitter 8 dollar betalen om zich voor te doen als een groot merk of beroemdheid, inclusief officieel vinkje. Dit leidde tot een paar opvallende vernederingen voor grote bedrijven, waaronder een echt lijkende tweet van een account dat zich voordeed als de farmaceutische gigant Eli Lilly en beweerde insuline gratis te maken. De aandelen van Eli Lilly daalden die dag met 6% en ze trokken al hun reclame van Twitter terug. Sinds Musks overname heeft Twitter naar verluidt de helft van zijn adverteerders verloren, waaronder giganten als General Mills, Chevrolet, Chipotle, Ford, Jeep en Merck.

Tegelijkertijd heeft Musk een terugkeer van rechtse figuren naar het platform ingeluid: Donald Trumps Twitter-account (dat na de opstand van 6 januari 2021 was verwijderd) is weer geactivieerd, naast andere rechtse figuren die tijdelijk waren geschorst, zoals Kanye West, Jordan Peterson, Andrew Tate en Marjorie Taylor-Greene. Dat ging gepaard met een zuivering van enkele journalisten die extreemrechtse activiteiten volgen. Behalve dat dit reactionair rechts heeft aangemoedigd, heeft dit ook de vlucht van adverteerders en sommige prominente gebruikers van Twitter versneld, omdat zij (voorlopig althans) associatie met reactionair rechts als een bedreiging voor hun geloofwaardigheid en winst zien.

Zal dit tot het einde van Twitter leiden?

De voorbije dagen hebben enkele beroemdheden en influencers Twitter verlaten of zijn op zoek gegaan naar alternatieven. Acteur Mark Ruffalo tweette op 9 december dat hij op zoek was naar andere sites om in contact te komen met zijn fans, met een link naar zijn Tumblr in de onderstaande thread.

Dit is het schrikbeeld van een probleem dat Twitter wel eens de das om kan doen. Zelfs vóór de overname door Musk was het gebruik van de meest actieve gebruikers van Twitter afgenomen. De belangstelling voor de onderwerpen die voorheen het platform bepaalden, zoals sport en entertainment, nam af. De aantrekkingskracht van Twitter was voor velen de mogelijkheid om snelle updates te krijgen van acteurs, artiesten, sportteams, politici en nieuwsbronnen. Als deze ‘officiële’ accounts het schip verlaten – zelfs indien er nog niet echt een alternatief voor Twitter bestaat – kunnen miljoenen kleinere accounts met hen meegaan.

Momenteel is dat niet het meest waarschijnlijke scenario. Maar een versnelling van de technische problemen in de marge van Twitter kunnen een uittocht veroorzaken.

Momenteel werken de basisfuncties van het platform prima voor de meeste gebruikers. Maar het terugbrengen van het personeelsbestand kan het platform erg kwetsbaar maken. Regelmatige storingen kunnen tot frustratie leiden en gebruikers doen zoeken naar alternatieven, zelfs indien die niet hetzelfde doen als Twitter. Dit kan een sneeuwbaleffect veroorzaken: een kleine uittocht die uitgroeit tot een grotere uittocht als de tijdlijn van gebruikers op een spookstad gaat lijken waar er niets te lezen valt.

Informatie-infrastructuur moet in publieke handen komen

Reclame is belangrijk voor gratis te gebruiken sociale media platforms zoals Twitter, omdat het één van de enige manieren is om geld te verdienen. Maar zelfs met reclamegeld heeft Twitter acht van de laatste tien jaar jaarlijks verlies geleden.

Dit raakt de kern van een waarheid over sociale mediasites: hoewel het bedrijven met winstoogmerk zijn die vaak beursgenoteerd zijn, lijken de diensten die ze leveren veel meer op een openbaar nut, en daarom hebben kapitalisten altijd moeite om ze winstgevend te maken. Ze zijn over het algemeen gratis te gebruiken, ze bieden onmiddellijke communicatie over lange afstanden, en pogingen om ze te gelde te maken belemmeren het vermogen van de platforms om effectief te worden gebruikt. (Ja, dit zien we ook op Facebook met de vele advertenties).

Twitter is niet alleen een thuis geworden voor media zoals Time Magazine, maar ook voor lokale en nationale overheden die regelmatig updates plaatsen die anders verloren gaan op hun eigen websites. Momenteel is Twitter de beste plaats om statusupdates te vinden over afsluitingen van wegen en scholen, regionale noodsituaties en verkeersongevallen. Twitter is een voorbeeld van ‘informatie-infrastructuur’ – als die volledig zou wegvallen, kan dat op zijn minst tijdelijk rampzalig zijn voor de manier waarop mensen tijdig cruciale informatie krijgen.

Belangrijke diensten zoals Twitter mogen niet overgelaten worden aan mensen als Elon Musk. Als Twitter overleeft, zal dat zijn omdat de werknemers van het bedrijf een manier vinden om zijn narcistische grillen te beheersen en hem weg te houden van slechte beslissingen – wat die werknemers tijd zal afnemen van hun eigenlijke taak om het platform te laten draaien. Sociale media sites als Twitter, Facebook, Instagram en aangesloten diensten als WhatsAapp (met twee miljard gebruikers in 180 landen) moeten in publieke handen komen en democratische beheerd worden door het personeel ervan en de gemeenschap. Alle energie en tijd die werkenden onder het kapitalisme moeten besteden aan de grillen van narcistische bazen als Elon Musk is verspilde tijd.

De miljardair en charlatan Elon Musk nam het roer over bij Twitter. Dat invloedrijke socialemediabedrijf kondigde meteen een reeks ontslagen aan. Overal ter wereld wordt personeel van het bedrijf getroffen, mogelijk dreigt de helft van de werknemers afgedankt te worden. Daaronder een groot deel van de 500 personeelsleden in Dublin.

Door Dan O’Rourke (Socialist Party, ISA in Ierland)

Nadat Elon Musk het bedrijf veel te duur kocht voor 44 miljard dollar, probeert hij nu in de kosten te snijden zodat zijn investering rendeert. Het personeel kreeg het nieuws schandalig genoeg per e-mail te horen. Het doet in Ierland denken aan het personeel van Debenhams dat in 2020 ook moest opdraaiden voor de blunders van hun incompetente bazen.

Musk houdt vol dat hij Twitter heeft gekocht omdat hij gelooft “dat het belangrijk is voor de toekomst van de beschaving om een gemeenschappelijk digitaal stadsplein te hebben, waar een breed scala aan overtuigingen op een gezonde manier kan worden besproken, zonder toevlucht te nemen tot geweld.” Het geld voor de deal werd gefinancierd door Prins Alwaleed bin Talal. Dit betekent dat de Saoedische staat, nauwelijks een baken van vrije meningsuiting, nu de tweede grootste eigenaar van Twitter is.

Musk’s wanbeheer van het platform heeft er al voor gezorgd dat een stortvloed van verachtelijk misbruik het platform overspoelt. Ondertussen wachten eerder verbannen haatopruiers op hun terugkeer.

De aankondiging bij Twitter komt nu andere techbedrijven hun werknemers opofferen aan Wall Street. Sinds september hebben bedrijven als Snap, Netflix en Microsoft in de VS meer dan 41.000 werknemers ontslagen.

Andere techgiganten gaan dezelfde weg op. Facebook waarschuwt voor massale ontslagen na Zuckerbergs dure flop Metaverse en de daaropvolgende koersdaling. Online betalingsbedrijf Stripe, opgericht door de Ierse broers John en Patrick Collison, ontslaat wereldwijd 14% van zijn personeel.  Stripe heeft ongeveer 600 mensen in dienst in Ierland en Facebook meer dan 4000.

Met Ierland als “tech-hub” (aka belastingparadijs) van Europa zijn vele honderden werknemers nu blootgesteld aan de grillen van hun bazen. Voorheen werd deze sector gezien gezien als een goed betaalde en veilige, waarbij het personeel erop kon vertrouwen dat de grote vraag naar hun werk zorgde voor het behoud van goede lonen, voordelen en stabiliteit.

Aan dit tijdperk van relatieve stabiliteit lijkt echter een einde te komen. Naast de onzorgvuldige handelspraktijken van tech-bazen en de algemene vertraging van de economie, zijn er andere factoren die dit fenomeen veroorzaken: een toename van ontwikkelaars op de markt, efficiëntere processen en het begin van automatisering. Dit alles kan de onderhandelingspositie van het personeel in de technologiesector ondermijnen. Over het algemeen zijn ze bovendien niet bij een vakbond aangesloten.

Het is nu tijd om deze situatie recht te zetten. Het is essentieel dat vakbonden nu initiatieven nemen om personeel uit de technologiesector te werven en te organiseren. En ook dat techwerkers, zowel in de bedrijven die het moeilijk hebben als in de bedrijven die stabiel zijn, zich samen organiseren om weerstand te bieden tegen de grillen van de bazen en de kapitalistische markt.

Als we afgaan op berichten van ex-Twitterwerknemers en achterblijvers, is het gevoel van gemeenschap en solidariteit onder het personeel van Twitter sterk. Georganiseerd tegen Musk en andere incompetente tech-bro’s zou deze solidariteit een krachtig wapen zijn.

Het internet als openbaar nut

Het internet werd oorspronkelijk gebouwd om het vrij en open delen van informatie mogelijk te maken – in wezen een digitale bibliotheek. De komst van de op winst gerichte tech-bro’s veranderde het internet in het helse landschap dat we nu kennen.

Jack Dorsey, de oprichter van Twitter, verklaarde dat hij het betreurde dat Twitter een bedrijf was geworden, in plaats van een open protocol zoals e-mailtechnologie, die niet centraal wordt gecontroleerd en niet beheerd met het oog op winst. Maar zelfs e-mail, ontstaan toen het internet minder marktgericht was, is overspoeld met spam en zwendel.

Een op de vrije markt gebaseerd systeem betekent dat de gebruikswaarde en de gebruikerservaring ondergeschikt zijn aan winstoptimalisatie. Het advertentie-inkomstenmodel van de sociale mediagiganten houdt in dat de algoritmen zijn ontworpen om koste wat kost de aandacht van de gebruikers te trekken om het platform waardevoller te maken voor de adverteerders, meestal door het bevorderen van controverses en over het algemeen schadelijke standpunten.

Opdat sociale media hun potentieel als nuttig informatie- en discussie-instrument voor de hele samenleving zouden waarmaken, moeten ze worden bevrijd van de beperkingen en verplichtingen van de vrije markt. Bedrijven als Twitter, Instagram en Facebook moeten publiek eigendom worden en democratisch worden bestuurd door hun hoogopgeleide werknemers, met echte inbreng van gebruikers en goede regulering door de staat. Ze zouden dan zonder winstoogmerk gerund kunnen worden, met een verbod op reclame.