Category: Bpost

De grote baas van De Post, Johhny Thijs, beweert ongerust te zijn. Dat stelt hij in een interview met de krant De Morgen. Volgens Thijs duurt het te lang vooraleer er een nieuwe regering komt en is er daardoor ook onzekerheid over de koers die De Post moet varen. Anderzijds is Thijs zelf wel bijzonder duidelijk over wat hij wil: ieder jaar moeten er 1.000 tot 1.500 jobs blijven verdwijnen de komende jaren en daarnaast wordt gewerkt aan Georoute 3 en Georoute 4. Het slachtoffer van dit alles? Wie anders dan het postpersoneel…

De afgelopen jaren is reeds hard bespaard op het personeel van De Post en als het van de directie afhangt, wordt dat nog verder opgedreven. Veel personeelsleden vragen zich af hoe ver de flexibiliteit kan gaan. De afgelopen jaren verdwenen jaarlijks 1.000 tot 1.500 jobs bij De Post. In 2005 was De Post recordhouder qua jobverliezen, in 2006 moest het VW laten voorgaan. De komende jaren moeten er volgens Thijs ieder jaar opnieuw sociale bloedbaden aangericht worden. Er zit volgens hem "niets anders op dan elk jaar hetzelfde te presteren met 1.000 tot 1.500 man minder, jaar na jaar."

Om De Post voor te bereiden op de volledige liberalisering van de postdiensten, moet er volgens Thijs zwaar bespaard worden op het personeel. Eerder lanceerde Thijs reeds het voorstel om de postbodes te vervangen door "postbezorgers" die minder zouden verdienen en slechts deeltijds werken (wellicht met het soort deeltijdse job dat je geen andere deeltijdse job erbij kunt nemen omwille van de werkdruk). De maatregel om met postbezorgers te werken, moet De Post heel veel geld opbrengen zodat de winst (vorig jaar 92 miljoen euro) kan worden verhoogd.

Er staan nog reorganisaties voor de deur: Georoute 1 en 2 zorgden reeds voor een golf van protest. Maar dat volstond blijkbaar niet: Georoute 3 en 4 staan al in de steigers. Bovendien wil Thijs de sociale functie van een openbare dienst verder afbouwen: tijd voor een praatje bij het bezorgen van de pensioenen kan enkel indien de overheid er extra voor wil betalen. Zoniet behoort het niet tot de taken van De Post. Met dat soort retoriek van de postbaas komt de recente reclamecampagne nogal hypocriet over. Enerzijds roepen dat De Post om ons bezorgd zou zijn, maar anderzijds worden we enkel beschouwd als consumenten die zo snel mogelijk winst moeten opbrengen.

Tegenover deze logica moeten wij de dienstverlening en de sociale functie van De Post plaatsen. Een openbare dienst moet geen winst maken, maar moeten diensten toegankelijk maken voor bredere lagen van de bevolking. Dat betekent dat de sluiting van de postkantoren moet stoppen en de reeds gesloten kantoren terug open moeten. Het betekent ook dat het personeel op een menselijke wijze moet kunnen werken tegen een degelijk loon. Postpersoneel en klanten hebben beiden geen belang bij de liberalisering van de postdiensten. Tijd om er komaf mee te maken!

De liberalisering van de postdiensten moet haar vruchten afwerpen voor de aandeelhouders. Voor het personeel staat er een nieuw sociaal bloedbad aan te komen. De directie kondigde aan dat zowat de helft van de postbodes op termijn zullen vervangen worden door “postbezorgers” die voor een hongerloon enkele uren per dag werken.

In de buurlanden zien we reeds wat een geliberaliseerde post betekent. In Nederland en Duitsland worden zelfs kinderen ingezet om post te bezorgen. Die krijgen 20 euro voor 1.000 bussen. In de private postbedrijven in Duitsland zijn 62,3% van de nieuwe jobs “mini-jobs” met een maandelijks inkomen onder de 400 euro. Wie voltijds werkt, krijgt 1.000 euro netto. Dat soort “geliberaliseerde” lonen en arbeidscondities wil De Post nu ook in België doorvoeren.

Johnny Thijs verklaarde dat er geen ontslagen zouden vallen. De topman van De Post verklaarde dat er op termijn 6.000 van de 12.000 postbodes zullen vervangen worden door postbezorgers die maar een paar uur per dag werken. Maar, zo stelde Thijs, er vallen geen ontslagen want nu vloeien er al jaarlijks 1.000 tot 1.500 postmensen af. Die worden voortaan niet vervangen. De lonen van de postbezorgers zouden nog lager liggen (nu begint een postbode aan zowat 1.000 euro netto in de maand).

De uitreiking zou voortaan gebeuren via 150 kantoren (in plaats van 500 op dit ogenblik). Ook dat zal heel wat problemen met zich mee brengen, onder meer qua verplaatsingen voor het personeel. De directie is overigens niet duidelijk of in de uitreiking geen naakte ontslagen zullen vallen.

Bij de voorstelling en de verdediging van de plannen van De Post wijzen zowel directie als politici op de voorbeelden van onder meer Nederland. Dirk Sterckx van de VLD stelde bijvoorbeeld: “Een parttime job is niet per definitie minderwaardig. Het Nederlandse personeel is trouwens zeer tevreden en krijgt behoorlijke lonen.” Sterckx is blijkbaar niet echt op de hoogte van de reële wereld. Als ze nu bij De Post na de verschillende Georoutes voorstellen om deeltijdsen in te zetten, is dat om tijd te winnen op het personeel. Als de ronde wat uitloopt, kan het dan geen kwaad. In realiteit zal er vaak voltijds gewerkt worden, maar voor een deeltijds loon. En dat is voor Sterckx als Europarlementslid al helemaal abstract. Na hoeveel dagen in de maand heeft hij al een deeltijds maandloon bij De Post verdiend?

Zowel in Nederland als Duitsland gingen veel jobs verloren en moest het personeel loonsverminderingen aanvaarden. De afbouw van de loon- en arbeidsvoorwaarden leidt ertoe dat postbedeling geleidelijk aan een nieuwe vorm van slavernij aan het worden is. Kan de term “mcjob” binnenkort vervangen worden door “postjob”? Als het van Johnny Thijs en zijn Deense aandeelhouders afhangt, wordt dat binnenkort de realiteit.

Postbaas Johnny Thijs maakt van de rustige zomerperiode gebruik om nogmaals uit te halen naar het personeel. In een brief aan alle personeelsleden haalt Thijs uit naar het absenteïsme. Volgens de postbaas zijn teveel werknemers afwezig en kost dit het bedrijf te veel. Het absenteïsme is voor Thijs uiteraard de verantwoordelijkheid van het personeel zelf, een verband met het werkritme ziet hij niet…

Het aantal afwezigen bij De Post kende sinds de zomer van 2006 opnieuw een stijging met een voorlopig hoogtepunt in juni 2007. Toen was 8,67% van het personeel ziek. Bijgevolg stelt Thijs dat De Post zo’n 3.200 mensen heeft betaald zonder dat ze werkten. De becijfering volgt vrij snel: er werd op één jaar tijd 117 miljoen euro loon betaald voor afwezige werknemers. Aangezien dat meer is dan zijn eigen toploon, wil Thijs daar dus iets aan doen.

Thijs stelt dat iedereen zijn verantwoordelijkheid moet nemen en dreigt ook even: “Als er duidelijk sprake van misbruik is, zijn we genoodzaakt alle nodige maatregelen te treffen om onze zieke collega’s te kunnen blijven beschermen.” Het beschermen van zieke collega’s is uiteraard een nobel doel. Maar in deze frase van Thijs wordt het enkel gebruikt om te dreigen met hardere controles en sancties.

De vakbonden reageren terecht verontwaardigd op de brief. Ze stellen zich enkele vragen: “Natuurlijk zijn de vakbonden er niet om profiteurs te verdedigen. Maar wat wil mijnheer Thijs met zijn agressieve brief bereiken? Zieke mensen nog dieper in de put duwen? Dit is een verkeerd signaal. Het klopt dat er meer zieken zijn. Maar heeft de leiding zich al eens afgevraagd hoe dit komt? Dat mijnheer Thijs eens stilstaat bij de invoering van nieuwe projecten en de manier waarop dit gebeurt. De onzekerheid die er heerst, is enorm. Dat leidt tot extra stress én bijgevolg tot meer zieken.” Dat stelden Marc De Mulder (VSOA) en Jozef De Doncker (ACOD).

De vele hervormingen van de afgelopen jaren hebben geleid tot het opdrijven van de werkdruk en de flexibiliteit onder het personeel. De directie van De Post wil het bedrijf concurrentieel maken op de Europese markt. De liberalisering van de postmarkt zou op die manier voorbereid worden. Resultaat: vanaf 2002 zijn reeds 5.000 jobs bij De Post verloren gegaan en dit jaar moeten zo’n 270 postkantoren de deuren sluiten. Tegelijk zijn de prijzen voor brieven opgeslagen (onder meer door de afschaffing van de non-prior zegel). Liberaliseren betekent voor de gebruikers dus minder diensten voor meer geld. Voor het personeel betekent het meer werken voor een zelfde loon, met minder collega’s. Het doel is uiteraard om de winsten verder op te drijven.

Terwijl er op vijf jaar tijd 5.000 jobs zijn verdwenen (wat meer is dan recent bij VW of bij Opel!), is het postvolume niet gedaald. Johnny Thijs verklaarde daar eerder over dat de productiviteit sterk wordt opgedreven, tot 30% per werknemer. Dat was inderdaad de bedoeling van onder meer de doorvoering van de Georoutes: met minder personeel evenveel doen. Het resultaat laat niet lang op zich wachten: een deel van het personeel is gedemotiveerd en kan de druk niet aan. Absenteïsme is een logisch gevolg. “Als die mensen zich slecht in hun vel voelen, gaat het absenteïsme mogelijk nog meer de hoogte in”, aldus De Doncker van ACOD.

Als Thijs nu zegt dat “iedereen” zijn verantwoordelijkheid moet opnemen in de strijd tegen het absenteïsme bij De Post, is hij hypocriet. Het is niet de schuld van het personeel dat de werkdruk dermate is opgetrokken. Maar in goede neoliberale traditie probeert Thijs de verantwoordelijkheid voor het falen van het liberaal beleid op de individuele werknemers af te schuiven, met een weinig verscholen boodschap dat de “zieke” personeelsleden hard zullen worden aangepakt. Deze poging om verdeeldheid te zaaien onder het personeel zal de werkssfeer niet bepaald bevorderen, wat ook gevolgen kan hebben voor bijvoorbeeld het absenteïsme.

Het feit dat in juni 8,67% van het postpersoneel ziek was, is inderdaad veel. Het doet vragen opwerpen over de werkdruk en de werkomstandigheden bij De Post. Dit cijfer wijst er op dat er dringend een verandering van de koers nodig is: in plaats van verder de werkdruk op te drijven door met minder personeel evenveel te moeten doen en tegelijk minder diensten aan te bieden voor gewone gebruikers, moet De Post opnieuw een echte openbare dienst worden. Dat betekent dat de dienstverlening aan de bevolking centraal moet staan en dat daarvoor de nodige middelen worden aangewend, ook op het vlak van personeel.

De Brusselse afdeling van CAP voert campagne tegen de voorziene sluiting van het postkantoor op het Gemeenteplein van Schaarbeek. Dat postkantoor zou vervangen worden door een postpunt in een GB in de buurt.

We hebben een informatiecampagne opgestart door een kleine affiche met een pamflet deur-aan-deur te verspreiden in de wijk en ook nog eens op de markt.

De campagne heeft tot resultaat geleid, de klantendienst van De Post werd overspoeld door telefonische oproepen. De campagne zal nu een tweede fase aanvatten: die van de actie. Op 7 juni was er reeds een kleine actie voor het bedreigde postkantoor. Een aantal buurtbewoners kwam ons daarbij ondersteunen.

In de buurt wordt niet begrepen dat De Post een kantoor sluit dat zo centraal gelegen is. Heel wat buurtbewoners beschikken over een postrekening en zien er tegenop om een heel eind te moeten stappen om geld van hun rekening te kunnen halen. De meeste aanwezigen op de actie van 7 juni hebben zich opgegeven om mee te werken aan een lokaal actiecomité.

Sommige buurtbewoners hebben twijfels of het mogelijk zal zijn om het postkantoor open te houden. Maar zelfs indien de kansen op succes misschien beperkt lijken, moeten we toch minstens proberen om het postkantoor open te houden. De beslissing van Carrefour om 16 GB’s te sluiten, geeft ons extra argumenten. Wat zal er gebeuren met de postpunten in de vestigingen van GB die dicht zullen gaan?

Enkel het behoud van een uitgebreid net van postkantoren biedt garanties op een kwaliteitsvolle en toegankelijke dienstverlening voor iedereen.

Op 25 mei is er dan eindelijk een nationale stakingsdag bij De Post. De voorbije jaren waren er tal van lokale en spontane acties van het postpersoneel tegen de verschillende “hervormingen” zoals Georoute. In 2006 waren er 241 verschillende stakingen. Na de vele lokale acties, is het nu tijd voor nationale acties.

[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]

10 juni: postmensen voor een andere politiek!

Op de lijsten van CAP staan heel veel gewone arbeiders. Uiteraard bevinden zich daaronder ook arbeiders die bij De Post werken of gewerkt hebben. Een overzichtje:

• Nederlandstalige Senaatslijst: Francois De Brabanter (10e plaats)
• West-Vlaamse Kamerlijst: Roos Balbaert (2e plaats) en Georges De Clerck (lijstduwer, gepensioneerde postbode)
• Oost-Vlaamse Kamerlijst: Peter Van der Biest (3e opvolger)

Steun van postmensen voor CAP!

Reactie van een postman op de CAP-site: “Bedankt voor jullie steun aan het postpersoneel, jullie zijn de enige die oog hebben voor de verzuchtingen van het postpersoneel. Hoewel ik toch zinnens was om op jullie te stemmen op 10 juni zal ik trachten zoveel mogelijk mensen te overtuigen hetzelfde te doen. CAP is een partij die absoluut nodig is voor iedereen die met werken zijn brood moet verdienen. CAP is absoluut nodig in deze winst en ik-maatschappij.”
[/box]

Werklast

De afgelopen jaren is het aantal personeelsleden bij De Post sterk afgenomen. In 1998 waren er nog 43.000 werknemers, tegen eind 2008 wil men nog slechts 30.000 mensen in dienst hebben. In 2005 was De Post het bedrijf met het grootste aantal jobs dat verdween in dit land (2.255).

De besparingen worden doorgevoerd op de kap van de arbeiders. Er worden wel interimmers aangeworven (in 2006 was De Post het bedrijf met het meeste uren interimarbeid: 1,1 miljoen arbeidsuren!). Maar voor het overige moet het personeel flexibeler werken: met minder personeel evenveel werk verzetten.

Daartoe werden een reeks hervormingen doorgevoerd: onder meer de Georoutes waarmee de rondes van de postbodes werden aangepast. Ook wordt gesnoeid in de sorteercentra. De vakbonden stellen dat er 100 miljoen euro werd bespaard op de kap van de postmannen en het cleaningpersoneel, naast honderdduizenden euro’s bij het retailpersoneel.

Winst voor de aandeelhouders

Terwijl de arbeiders de dupe zijn van de besparingen, kan de directie zichzelf rijkelijke bonussen en ook aandelen toekennen. De aandeelhouders kunnen tevreden zijn: de nettowinst van De Post bedroeg vorig jaar 96,1 miljoen euro, waarvan 42,4 miljoen euro werd uitgekeerd aan dividenden. CVC-Deense Post kreeg 20 miljoen euro.

Ook de leden van de directie kunnen tevreden zijn over hun eigen inkomen. Met 0,9 miljoen euro op jaarbasis is Johnny Thijs misschien niet de best betaalde topmanager, maar met 2.500 euro per dag verdient hij dagelijks (ook in de weekends) toch zowat het dubbele van wat een postman of postvrouw netto in de maand overhoudt.

Afbouw van de diensten

Om de winsten op te drijven, wordt bespaard op het personeel. Gevolg is ook dat de dienstverlening erop achteruit gaat. Dit jaar zullen zo’n 270 postkantoren verdwijnen en vervangen worden door postpunten. Uiteraard zullen postpunten niet eenzelfde dienstverlening aanbieden, maar dat is geen probleem voor de directie. Op tal van plaatsen waren er campagnes tegen de sluiting van postkantoren.

Solidariteit van gebruikers en personeel

Naar aanleiding van een staking in Gent heeft CAP een solidariteitscampagne opgezet met onder meer raamaffiches waarin de steun voor het stakend postpersoneel wordt duidelijk gemaakt. Het is belangrijk om een brede steun voor het postpersoneel te organiseren: ook de gebruikers van de diensten van De Post zijn de dupe van de aanvallen op het personeel en de dienstverlening.

Door samen in actie te komen, kan het verzet tegen de plannen en de reeds doorgevoerde maatregelen van de Post-directie opgedreven worden. Bovendien kan het nadruk leggen op de nood aan eengemaakt protest op nationaal niveau. De “hervormingen” worden met mondjesmaat overal doorgevoerd, maar de gevolgen zijn overal dezelfde: minder personeel en minder diensten.

De nationale poststaking van 25 mei kan het begin zijn van een nationaal gecoördineerd verzet. CAP kan daar een rol in spelen, zowel onder personeelsleden als met solidariteitscampagnes onder de gebruikers van de diensten van De Post.

Meer over De Post

Bezoek onze post-pagina

Postbaas Johnny Thijs vindt dat de hervormingen bij De Post nog onvoldoende ver gaan. Ja, de productiviteit is met 30% opgedreven en het aantal jobs is met enkele duizenden verminderd. Maar dat volstaat blijkbaar niet voor de liberalisering van de postdiensten. Liberaliseren betekent flexibeler en harder werken voor minder geld terwijl tegelijk minder diensten tegen een duurdere prijs worden aangeboden. De enige winnaars daarbij zijn de aandeelhouders.

De besparingen bij De Post blijven verder gaan. De directie wil De Post concurrentieel maken met andere postbedrijven in Europa. Zo wil het op een zelfde niveau komen als de Nederlandse of de Duitse postdiensten.

Bij het Nederlandse postbedrijf TNT wordt gedreigd om 11.000 mensen op straat te zetten, als het personeel bijkomende besparingen aanvaardt, zou het beperkt blijven tot 7.000 jobs die moeten verdwijnen.

Bij de Duitse postdiensten (“Deutsche Post”) verdwenen 22.000 jobs na 10 jaar geliberaliseerde markt. Bij de nieuwe private bedrijven werden slechts 13.000 nieuwe jobs gecreëerd (tegen slechtere voorwaarden). Netto gingen dus 10.000 jobs verloren. Daarbij waren er 62,3% “mini-jobs” (die vooral mini zijn qua verloning). Het Nederlandse TNT is in Duitsland actief en deed er een oproep aan kinderen boven de 13 jaar om de post te bedelen: 1.000 bussen voor 20 euro.

Ook hier wil de directie van De Post besparen. Daartoe werd onder meer overgegaan tot het sluiten van heel wat postkantoren om ze te vervangen door Postpunten. Dit idee werd gesteund door alle traditionele partijen en uitgevoerd door de SP.a. 277 postkantoren sluiten de deuren, ondanks heel wat verzet tegen dat sociale bloedbad. Postpunten kunnen uiteraard geen kantoor vervangen. Minder dienstverlening is blijkbaar de boodschap van de postdirectie aan de gebruikers.

Het personeel is een andere dupe van de besparingsplannen van de directie. Georoute werd doorgevoerd en moest de postrondes hertekenen: uiteraard om met minder personeel meer te doen. Sinds 2002 verdwenen reeds zo’n 5.000 jobs, maar de directie wil nog verder snoeien. Nochtans is het postvolume niet gedaald. Het is dan ook evident dat minder personeel betekent dat de productiviteit sterk wordt opgedreven, tot 30% aldus Johnny Thijs.

Wat betekent dat nu concreet? In de kranten verschenen tal van berichten van postmensen die zeggen dat ze een uur vroeger beginnen te werken om hun ronde te kunnen doen, dat het niet meer mogelijk is om een middagpauze te nemen,… En dat allemaal voor hetzelfde loon. Thijs beweert dat de doorvoering van Georoute 2 zowat overal vlot is verlopen. Heeft Thijs al eens de cijfers van het aantal stakingen bij De Post bekeken? We willen hem gerust even helpen: vorig jaar ging het om 241 acties. Maar voor Thijs is dat geen probleem als het maar niet te lang duurt en geen al te uitgebreide stakingen zijn.

Meer nog, Thijs stelt dat het “moderniseringsproces” mogelijk nog sneller zal moeten gaan. “Als de postmarkt in 2009 opengaat, zoals de EU nu plant, kan blijken dat we nog te langzaam gaan”, stelde hij vandaag in De Standaard. Hij voegde er aan toe: “De productiviteit is de voorbije jaren al met dertig procent toegenomen. We zitten daarmee min of meer op schema, maar zijn er nog lang niet. We zitten ongeveer halverwege in het moderniseringsproces.”

Waar dienen al die "moderniseringen" dan wel voor? Ook dat is duidelijk: om de winsten te vergroten want daar draait alles om in een geliberaliseerde markt. De dienstverlening aan de bevolking is onbelangrijk, die moeten het maar stellen met hun postpunten. Voor de directie van De Post tellen enkel de inkomsten zodat ze zichzelf verder rijkelijke vergoedingen kunnen toekennen en de aandeelhouders tevreden stellen.

Als het van de directie en van de liberaliseringsplannen van de EU en haar nationale regeringen afhangt, zal dus verder bespaard worden op de kap van het personeel en de gebruikers. Daartegenover is verzet nodig. Daartegenover is ook een andere politiek nodig!

Het ongenoegen bij het Gentse postpersoneel is immens. Ze hebben genoeg van het opdrijven van de flexibiliteit en de werkdruk. De staking gaat haar 12de dag in en het personeel is vastberaden in haar verzet tegen het onmenselijke werkritme. Afgelopen nacht voerden ze ook acties in het postsorteercentrum Gent X (in Wondelgem).

Gent 1: emmer is overgelopen

De staking in Gent 1 is reeds enige tijd bezig en dat is vrij uitzonderlijk bij De Post. Na een stakingsactie wacht immers een pak extra werk om de niet bezorgde poststukken te verspreiden. Nu reeds zijn er een half miljoen onbestelde brieven in Gent! 160 tot 180 containers met post staan opgeslagen in Gent X. Die achterstand zal niet snel ingehaald worden.

Het feit dat reeds enkele dagen op rij wordt gestaakt, is een uitdrukking van de immense – en terechte – woede onder het personeel. Het is niet normaal dat de flexibiliteit dermate wordt opgedreven dat postmannen (en postvrouwen) soms een uur vroeger beginnen te werken om hun ronde afgewerkt te krijgen. Het is ook niet niet normaal dat de middagpauze in de regel al geschrapt is. Werkdagen van 10 uur zijn niet meer uitzonderlijk, maar eerder de regel. Veel postmensen zien de situatie als uitzichtloos en dan blijft verzet hun enige uitweg.

Het is belangrijk dat de postmensen de acties nu uitbreiden en ook aan Gent X actie voerden deze nacht. Hierdoor zal een groot deel van de post in de provincies Oost- en West-Vlaanderen hinder oplopen. De vrachtwagens voor de kantoren in die provincies konden Gent X immers niet verlaten.

Voor de chauffeurs van Gent 1 werd een zogenaamd compromis uitgewerkt met 10 experts die zouden meerijden om de knelpunten vast te stellen. De chauffeurs kwamen echter niet opdagen omdat ze weigeren aan het werk te gaan.

Werkgevers eisen ingrijpen

De patroonsfederatie Voka stelde dat het van minister Tuybens eist dat er onmiddellijk wordt ingegrepen. Niet om extra personeel aan te werven en het moordende werkritme aan te pakken. Neen, Voka wil dat de minister de staking breekt. Over de onmenselijkheid van de nieuwe postrondes na Georoute 2, wordt gezwegen bij de patroonsfederatie.

Er moet inderdaad ingegrepen worden. Niet tegen het stakend postpersoneel, maar tegen een beleid waar enkel de winsten tellen. Johhny Thijs beweerde dat het heel goed gaat bij De Post omdat hoge winsten werden geboekt. Het personeel betaalt daar een prijs voor. Om een volledige privatisering van De Post voor te bereiden, wordt het werkritme opgedreven om met minder personeel meer werk te verzetten. Uiteraard is het personeel de dupe. Maar ook de gebruikers zijn de dupe. Privatiseren betekent immers meer betalen voor minder diensten.

CAP staat aan de kant van het postpersoneel in hun verzet tegen Georoute en het opdrijven van de flexibiliteit onder het personeel. De nationale stakingsactie van vrijdag kan een verdere stap zijn in het eenmaken van het protest en het omzetten van het ongenoegen in actie!

> Foto’s vanuit Gent op de CAP-site

Bij De Post is er een oproep voor een nationale stakingsdag op 25 mei. Het gemeenschappelijk vakbondsfront bij De Post heeft eindelijk een dergelijke oproep gelanceerd. In een pamflet aan het personeel stelt het vakbondsfront terecht: "De maat is vol". Voor veel werknemers van De Post is de maat zelfs overvol. De werklast is sterk toegenomen door de "hervormingen" bij De Post.

Onder het mom van professionaliseren, werd het werkritme zwaar opgedreven via de Georoutes. Die moesten de routes voor de postbodes hertekenen. Dat heeft geleid tot een grote ongelijkheid in de diensten, maar ook tot onhaalbare postrondes. De bedoeling was natuurlijk niet om de dienstverlening te optimaliseren, maar wel om met minder personeel meer te doen. Dat is hoe de Post afgelopen jaar een recordwinst heeft kunnen boeken.

Sinds 2003 is hard bespaard op de kap van het personeel. In het pamflet van het Gemeenschappelijk vakbondsfront wordt gewezen op 100 miljoen euro dat werd bespaard op de kap van de postmannen en het cleaningpersoneel. Daarenboven zijn er honderdduizenden euro’s bespaard bij het retailpersoneel. De leden van het directiecomité daarentegen kennen zichzelf rijkelijke bonussen toe en ook aandelen.

Op tal van plaatsen waren er de afgelopen maanden spontane acties op lokaal vlak. Zo wordt op dit ogenblik in Gent gestaakt bij het postpersoneel. Deze acties blijven teveel beperkt tot het lokale niveau naarmate de hervormingen zoals Georoute worden doorgevoerd. Het ongenoegen loopt overal gelijk en nationale acties dringen zich dan ook op. In die zin is de nationale stakingsdag van 25 mei een stap vooruit.

Om van die stakingsdag een succes te maken, is een mobilisatie noodzakelijk. Niet alleen van het postpersoneel, maar ook van het bredere publiek van "cliënten" van De Post. In Gent voert CAP een solidariteitscampagne met de stakende Postmensen. Een affiche wordt her en der verspreid en er wordt gevraagd om dit voor het raam te hangen. Deze raamaffiche is ook in andere steden bruikbaar nu er een nationale actie-oproep is. Hiermee kan ook jij een steentje bijdragen tot het succes van de stakingsdag. Een pdf-versie die je kan uitprinten vind je hier.

Deze solidariteit is belangrijk. De hervormingen bij De Post leiden er toe dat een deel van de sociale functie van de postbodes wordt wegbespaard. Bovendien verdwijnen er postkantoren om plaats te maken voor "postpunten" met minder dienstverlening. Toch steeg de prijs voor een postzegel recent. Conclusie: we krijgen minder diensten maar moeten er meer voor betalen. Bovendien wordt het personeel er mee de dupe van. Redenen genoeg om samen en solidair in verzet te gaan tegen het beleid van de post-directie!

In Gent wordt gestaakt door het postpersoneel. Aanleiding is een nieuwe reorganisatie van het sorteren alsook de problemen die voortvloeien uit de invoering van Georoute 2 waardoor de rondes van de postbodes nogmaals zouden aangepast worden. De staking werd ook deze morgen verder gezet nadat een voorstel van de directie (in voorakkoord met de vakbonden) niet werd aanvaard door het personeel.

Er wordt al enkele dagen gestaakt bij De Post in Gent. Het ongenoegen is erg groot, en dat is zeker niet alleen in Gent het geval. De afgelopen jaren heeft De Post verschillende hervormingen doorgevoerd die er telkens op neerkwamen dat het personeel meer flexibiliteit aan de dag moest leggen. Tegelijk stijgen de winsten van De Post. De vraag die we ons moeten stellen, is of De Post een openbare dienst moet zijn waar de dienstverlening centraal moet staan of als het een winstgevend bedrijf moet zijn waar de arbeiders als citroenen worden uitgeperst. De actuele directie kiest alvast voor die laatste optie.

Een eerste voorstel van de directie dat werd aanvaard door de vakbonden in een voorakkoord, werd deze morgen verworpen door het personeel. De staking blijft dan ook verder gaan. Twee thema’s staan centraal in de staking: het verzet tegen Georoute 2 (waardoor de rondes van de postbodes opnieuw worden aangepast) en daarnaast ook een overplaatsing van de nachtploeg en de automatisering in het nieuwe sorteercentrum in Wondelgem. Het personeel reageerde wantrouwig op het voorstel van de directie en vindt het onvoldoende. De staking gaat dus verder.

Deze avond zal het Comité voor een Andere Politiek haar solidariteit met het stakend Postpersoneel betuigen door campagne te voeren in de stad. Aan de pendelaars zal ook een affiche van solidariteit worden aangeboden (zie afbeelding hierboven). Dit is een belangrijk initiatief om duidelijk te maken dat de acties van het postpersoneel ook gesteund worden door bredere lagen van de bevolking. Je kan de affiche vanop deze pagina downloaden en uitprinten om het ook voor je raam te hangen in het Gentse!

Door de solidariteit met het postpersoneel mee te helpen organiseren, wil CAP ervoor zorgen dat het personeel sterker staat in de onderhandelingen met de directie om zo belangrijke toegevingen af te dwingen. Dat zou het begin kunnen zijn van een nationale beweging tegen de aanvallen op het postpersoneel. Nu zijn er regelmatig hier en daar kleine acties tegen dezelfde maatregelen die met mondjesmaat worden doorgevoerd. Dat is een doelbewuste poging van de directie om een eengemaakt verzet te vermijden. Het is dan ook evident dat wij veel sterker zouden staan, als we wel verenigd zouden reageren met nationale acties van het postpersoneel!

Er worden naast de invoering van Georoute 2 nog andere maatregelen voorgesteld. Bij Post-Mail zouden 364 voltijdse equivalenten verdwijnen bij de bedienden! De nieuwe reorganisatie van de postdiensten en sortering in de nieuwe sorteercentra zou kunnen leiden tot het verdwijnen van zowat 1.000 jobs. Redenen genoeg voor verzet!

Twee kleine berichten in verschillende kranten van de afgelopen dagen: De Post maakt meer winst en De Post zet drie keer meer interimmers in. De lijn van beide berichten is duidelijk: op de kap van de arbeidscondities worden de winsten opgedreven. Is De Post nog een openbare dienst gericht op dienstverlening, of tellen enkel de winsten?

De definitieve resultaten voor 2006 werden nu pas bekend gemaakt. Eerder waren er reeds voorlopige cijfers. In 2006 stegen de inkomsten van de Post met 5% tot 2,23 miljard euro, de uiteindelijke nettowinst (na belastingen) bedroeg 96,1 miljoen euro. Daarvan werd voor 42,4 miljoen euro aan dividenden uitgekeerd: een deel ging naar de overheid en de helft naar het Deense postbedrijf. CVC-Deense Post ging dus met 20 miljoen euro lopen.

Topmanager Johhny Thijs moest het doen met een voor topmanagers relatief beperkt loon: 0,9 miljoen euro. 900.000 euro of 36 miljoen oude Belgische Franken, dat komt overeen met 3 miljoen frank per maand. Niet slecht verdiend in een bedrijf waar het loon van een gewone postbode niet zelden slechts zo’n 1.200 euro per maand bedraagt…

Hoe kan De Post haar winst opdrijven? Onder meer door te besparen op het personeel. Zo deed het vorig jaar steeds meer beroep op interimkrachten. In 2006 waren er iedere dag gemiddeld 826 interims aan de slag, tegenover 238 in 2004. Dit is dus meer dan een verdriedubbeling!

De druk op het personeel met de verschillende hervormingen neemt enorm toe. Bovendien neemt De Post vaak tijdelijke krachten aan omdat dit goedkoper is. Er wordt met andere woorden aan het personeel gevraagd om harder en flexibeler te werken zodat de winsten verder kunnen worden opgedreven!