Category: Bpost

De hervormingen bij De Post volgen elkaar in snel tempo op. Georoute 1, 2 en binnenkort 3, nieuwe indeling van functies, postpunten, partnerschap,… Is dat allemaal in het belang van het personeel? De arbeiders bij De Post moeten nu steeds meer doen met minder personeel. Is het in het belang van de klanten? Er waren nog nooit zoveel klachten over de dienstverlening!

Door een postman

Heb je de laatste promotie-affiche van De Post al gezien? Er staat een postman op die – letterlijk – met handen en voeten de briefwisseling moet sorteren. Die affiche maakt, wellicht onbewust, duidelijk wat de arbeidscondities bij De Post vandaag zijn… De directie beweert dat het volume van de briefwisseling afneemt door de concurrentie van het internet. Dat klopt nochtans niet. Het volume van deur-aan-deur reclamefolders en van pakjes blijft toenemen aangezien bedrijven weten dat dit de zekerste weg is om (potentiële) klanten te bereiken. En probeer maar eens een pakje via het internet te versturen…

Maar de directie van De Post heeft daar geen oren naar: er is te veel personeel en we moeten tegen 2008 met minder dan 30.000 zijn (in plaats van de huidige 34.000 werknemers).

De directie stelt dat er geen naakte ontslagen zullen komen. Met wiens voeten spelen ze eigenlijk? Steeds meer postmannen en -vrouwen worden aangeworven met tijdelijke contracten. Het niet hernieuwen van deze contracten is voor de directie geen ‘naakt ontslag’.

De afname van het personeel is ook een probleem voor wie overblijft. We moeten dan immers met minder personeel meer werk verzetten. De werkdruk neemt toe en dat heeft een impact op het personeel.

De kwaliteit van de dienstverlening lijdt hier eveneens onder. Als een facteur twee diensten moet combineren (omdat een job verloren is gegaan), is de kans groot dat minstens één van de diensten daar zwaar onder lijdt en niet correct zal worden uitgevoerd.

De directie van De Post is momenteel bezig met de doorvoering van de tweede fase van Georoute (een computergestuurde hertekeninbg van de postrondes). Dat zal opnieuw een aantal banen kosten. De directie doet dit bureau per bureau, om een gezamenlijk verzet te vermijden.

Waarop wachten de vakbonden om een gezamenlijke strijd te organiseren tegenover de asociale hervormingen? Zo’n verzet kan opgestart worden vanuit gezamenlijke regionale personeelsvergaderingen met werkonderbrekingen om het personeel toe te laten om op de vergaderingen aanwezig te zijn. Daar kan de inzet van de hervormingsplannen worden uitgelegd met een voorstel van actiekalender.

Met de nieuwe CAO bij De Post staat het personeel heel wat wijzigingen te wachten. Er zijn hervormingen nodig bij De Post, maar dan wel om de werkdruk te verlichten voor het personeel en de dienstverlening uit te breiden. De directie van De Post gaat echter in de andere richting. Met Georoute 2 wordt een nog zwaardere belasting opgelegd aan het personeel. Doel: met minder personeel meer doen. En liefst voor minder loon. De vrijgekomen middelen zullen misschien nodig zijn om het stijgende loon van Postbaas Johnny Thijs te betalen?

Pamflet ‘Model 9’ dat aan verschillende postkantoren wordt verspreid

Dag beste postmensen,

Het is reeds enige tijd geleden sinds de vorige ‘model 9’ is verschenen. Sindsdien is de CAO 2005-06 goedgekeurd, waarbij de vakbonden zeer verdeeld waren. De kleinste, VSOA-SLFP, stemde voor, ACV-Transcom tegen en de grootste vakbond stemde verdeeld: de franstalige CGSP voor en de nederlandstalige ACOD tegen. Hoe kan deze CAO dan goed zijn voor het voltallig postpersoneel? Het managment van de post is hier uitgekomen als de grote overwinnaar. Vakbonden van de post: wees solidair om het belang van de postmensen te verdedigen zoals het moet!

Welke leuke dingen staan de werknemers van de post te wachten? Georoute 2, collect 3, refocus, functieclassificatie, transport, nieuwe sorteercentra, cleaning, pakjesdienst die zal verhuizen,de rode postbussen die verdwijnen…. teveel om op te noemen. Jullie zullen het wel ondervinden op het terrein. Of beter jullie ondervinden het reeds!

Waarvoor dienen deze veranderingen? Voor het welzijn van het personeel? Voor een betere dienstverlening aan het clienteel? Zeker en vast niet. Bij zijn aanstelling kreeg J. Thys 750.000€ , nu zou hij reeds 850.000€ opstrijken, hij steekt op 1 jaar meer in zijn zakken dan een gewone postman op zijn 40-jarige loopbaan kan verdienen.

Wat kregen wij extra? Doosje pralines en een cadeaucheque met nieuwjaar!

Dan zwijgen we nog over zijn assistenten. Daarvoor dienen de hervormingen: om de managers te betalen en sinds kort de nieuwe privé-partners van de post. Als er kritiek komt op de werking van de post, stuurt J. Thys een brief aan iedereen, in iedere brievenbus in Belgie! Wie betaalt dat? Door wie worden deze brieven besteld? Door J.Thys?

Zijn hervormingen nodig?

Ja, om de werkdruk te verminderen en de dienstverlening te verbeteren, maar niet op deze manier. Indien men niet wist wat georoute was bij aanvang, weet men nu wel waarover het gaat.

Georoute 2 wilt zeggen: het weer aanpassen van de rondes d.w.z. meer bussen, meer gewicht voor de postbode, meer werkdruk, slechtere werkomstandigheden, slechtere dienstverlening voor de klanten, verdere vermindering van het personeel, om de winsten te vergroten. Georoute 2 moet uitgevoerd zijn voor de gemeenteraadsverkiezingen in oktober. Geschikte tijd om de aandacht op onze problemen te vestigen!

En… georoute 3 komt reeds rond de hoek kijken. De georoute 2 wordt ingevoerd kantoor per kantoor, zo kan er geen ééngemaakt verzet en strijd komen tegen deze maatregelen. Alleen algemene stakingen van al het postpersoneel kunnen deze zaken tegenhouden. Iedere werknemer bij de post is bij deze veranderingen betrokken. Bedienden, postmannen, statutairen, contractuelen, mannen, vrouwen. Daarom moet er een ééngemaakte strijd komen. Binnen de 5 jaar zal de afwezigheid wegens ziekte bij de post ongekende hoogtes kennen wegens de werklast, bij de postbodes, kantoorjongens en stress, werkdruk bij de bedienden. Geloof ons vrij!

Een andere grote verandering is refocus. Met andere woorden: de splitsing mail-retail. We weten dat mail winstgevend en retail verlieslatend is. Wat is de huidige taktiek bij een gedeeltelijke privatisering van de openbare diensten? Zoals U weet worden de verlieslatende delen openbaar gehouden en moeten zeer gestructureerde veranderingen ondergaan, minder personeel en verloning en worden de winstgevende delen geprivatiseerd. Dit is één van de gevaren van refocus, waarbij door de functieclassificatie het statuut van de benoemde postmensen verdwijnt. Door het verdwijnen van het statuut zullen op zekere termijn alleen nog contractuelen aan de post werken . Deze zullen tot hun 65 jaar moeten werken en nooit de verloning krijgen van een statutair agent. Gezien de werkdruk en zwaarte van het beroep zullen deze gemakkelijk vervangen kunnen worden door jongere agenten, weer tegen een lagere verloning.

Beste postmensen, we mogen ons niet laten verblinden door de cijfers, we zien het genoeg op het terrein. Is het postvolume gedaald? Volgens “De Tijd” van 18/01/06 de laatste 2 jaar niet. Er zijn nog nooit zoveel ZZA bedeeld door de post, om de gewone reden dat de post die bijna gratis verdeelt daar deze opgenomen zijn in de organisatie sinds georoute 1. We hebben loonsverhoging gekregen , maar deze worden meestal door onszelf betaald : vroeger werden we vergoed voor de ZZA. Bij de komende en volgende verkiezingen zullen deze ZZA een zeer grote last zijn.

Volume gedaald? Moeten er cijfers gegeven worden over de veranderingen van en bij de post ? We kennen er al een paar uit de dagbladen :

– tegen 2008 minder dan 30.000 personeelsleden

– 2.500 rode brievenbussen die verdwijnen

– 589 postkantoren, 1 per gemeente, open gehouden door postpersoneel, de rest zullen postpunten worden (prive)

– meer flexibiliteit : postkantoren later open op zaterdag. Transport : flexibeler uren…enz.

– verdwijnen van de pakjes van Brussel naar Zemst

– verdere automatisering , tegen welke prijs ook, van de briefwisseling, nogmaals verlies van duizenden jobs.

Waarom laten onze vakbonden ons staken kantoor per kantoor? Alleen door ons allen samen te verzetten tegen deze veranderingen kunnen we resultaat halen en het gevaar teniet doen dat ons allen bedreigd. De vakbonden zijn van ons. Spreek de afgevaardigde aan en ondersteun hem om bijvoorbeeld per regio algemene vergaderingen te eisen zodat een gemeenschappelijke strijdbeweging opgestart kan worden. De postvrouwen en postmannen van de Linkse Socialistische Partij (LSP) willen daar zeker en vast aan meewerken! Neem contact op 02/345 61 81 of LSPMAS_POST@yahoo.com! www.socialisme.be ( => nederlands => syndicaal => De Post)!

Sinds midden januari is het partnerschap van De Post met een consortium, gevormd door de Deense post en de Britse financiële groep CVC Capital Partners, een feit. Voortaan is dit consortium eigenaar van de helft min één aandeel van De Post. Al in 2003 had het consortium een kapitaalsverhoging van 300 miljoen euro onderschreven, waaraan de Belgische overheid 40 miljoen euro had toegevoegd.

Een correspondent

Volgens La Libre Belgique, “beschikt De Post over een geconsolideerd kapitaal ten belope van 784 miljoen euro”. (LLB 18/01/2006). Hetzelfde dagblad had er in november nochtans op gewezen dat die kapitaalsverhoging met een korrel zout moest worden genomen.

De Belgische overheid had er immers haar kans in gezien om zich te ontdoen van een gecumuleerde schuld van 330 miljoen euro ten aanzien van De Post. De overheid heeft toen met De Post onderhandeld om die schuld om te zetten in een kapitaalsvermindering, zodat het geconsolideerd kapitaal van De Post op 31 december 2004, dus na de herkapitalisering, grosso modo onveranderd bleef.

Deze broekzak vestzak operatie heeft enerzijds de regering in staat gesteld een begroting in evenwicht te bereiken en anderzijds het consortium de mogelijkheid geboden om de helft min één aandelen van De Post te verwerven voor 300 miljoen euro in de plaats van 600 miljoen.

Volgens hetzelfde artikel betekent het partnerschap dat de helft van de nettowinst van De Post aan de aandeelhouders zal worden uitgekeerd in 2006 en in 2007. Kers op de taart: de aandeelhouders wordt een dividend van 10 miljoen euro beloofd in 2008, gegarandeerd door het kapitaal indien de winsten niet volstaan… Kortom: ze krijgen de boter, het geld voor de boter en de glimlach van de verkoopster er bovenop. We weten bovendien dat CVC Capital Partners slechts 5 jaar blijft, de nodige tijd om met het geld te gaan lopen.

In die periode zullen de arbeidsvoorwaarden en de tewerkstelling in tegengestelde richting evolueren van de dividenden van de aandeelhouders. Volgens Johnny Thijs, baas van de Post, is het personeelsbestand tussen 2004 en 2005 verminderd van 37.905 voltijdse “eenheden” naar 35.640.

Zowat 2.500 personen zullen De Post dit jaar verlaten. De Post voorziet in diezelfde periode 1.000 tot 1.500 aanwervingen. Onvoldoende om het verlies te compenseren, maar bovendien zullen de nieuwe personeelsleden worden aangeworven met een onzeker contract, terwijl de verloren banen vaste posten waren. Tegen 2008 zal het personeelsbestand inkrimpen tot minder dan 30.000.

Het beheerscontract tussen De Post, de regering en het consortium, voorziet het behoud van 1.300 “postpunten” waarvan slechts 589 (één per gemeente) bemand door postpersoneel. De andere postpunten (krantenkiosken, warenhuizen, stations,…) komen in handen van de privé-sector of andere – voorlopig nog – openbare bedrijven.

Met Georoute II wil men de werkdruk opdrijven. Georoute I had er al voor gezorgd dat heel wat postbodes “overbodig” werden, door de nachtdiensten in te krimpen en het aantal uitreikingsdiensten te verminderen zodat de meeste rondes langer werden. Georoute II drijft de automatisering van de sortering verder op en zal gepaard gaan met het verlies van alweer honderden banen. Verbetert de dienstverlening daardoor? Integendeel! Onze lezers hebben wellicht ook al gemerkt dat hun postbode voortaan maar één keer langskomt, en doorgaans later dan voorheen.

De strijd tegen deze maatregelen verloopt helaas in gespreide orde. De vakbonden nemen er genoegen mee de spontane uitbarstingen te “dekken” in de plaats van een gemeenschappelijke strijd te organiseren tegen deze antisociale maatregelen en voor het behoud van De Post als openbare dienst.

De doorvoering van Georoute bij De Post zorgde voor heel wat ongenoegen en protest onder het postpersoneel. In zowat ieder kantoor waar de hervorming van de bedelingsronde werd doorgevoerd, kwam het tot acties. Maar een eengemaakte nationale strijd bleef uit. Nu wil de directie een tweede hervorming doorvoeren. Daarbij zouden er zowat 1.000 jobs moeten verdwijnen.

De directie zal het opnieuw proberen voor te stellen alsof de hervorming noodzakelijk is om de dienstverlening aan de bevolking (en zeker aan de bedrijven) te verbeteren. Maar er moet geen tekening bij gemaakt worden dat een daling van het aantal personeelsleden met 1.000 niet bepaald zal leiden tot een verbetering van de dienstverlening voor iedereen.

In een periode van anderhalf jaar zouden alle postrondes opnieuw worden hertekend. Nochtans is de vorige hervorming met de doorvoering van Georoute slechts recent gebeurd. Nu zou daar een tweede ronde van komen. Bovendien komt er een hervorming van de postkantoren met de invoering van postpunten in grootwarenhuizen en andere publieke plaatsen. Daarbij wordt een deel van de dienstverlening van De Post uitbesteed aan private ondernemingen.

De vakbonden hebben een stakingsaanzegging ingediend, maar heeft geen actieplan opgemaakt tegen de hervormingen. De stakingsaanzegging zou enkel gebruikt worden om spontane acties te ondersteunen daar waar de hervorming van de postronde wordt doorgevoerd. Daarmee geeft de vakbondsleiding aan dat ze de foute aanpak van het verzet tegen Georoute 1 opnieuw zal toepassen.

Het hervormen van de postrondes en het privatiseren van een deel van de dienstverlening moeten samen worden bestreden. Een eengemaakte nationale strijd kan de plannen tegenhouden. Een wanhopig verzet dat lokaal geïsoleerd staat, kan een uitdrukking geven aan de woede onder het personeel. Maar vandaag is er meer nodig dan het aflaten van stoom, er is een strategie nodig om de besparingen tegen te houden!

Interview met Marc Lasseel (ACOD – Post gewestelijk secretaris)

We ontmoeten Marc en een 20-tal stakende ACOD-militanten om 6u aan het stakingspiket van het postkantoor Gent 1 op het stapelplein. Er zijn 10 à 15 werkwilligen aan het werk.

Bart Vandersteene

Hoe was de actiebereidheid bij het personeel?

We kregen een fantastische spontane reactie. De respons op onze stakingsoproep is zeer groot. Het eindeloopbaandebat is niet niks, we krijgen ook heel wat reacties van jongere werknemers die bezorgd zijn. Het is evident dat we in de openbare diensten meestaken met de privé. Wat we te verdedigen hebben is intersectoreel.

Wat was de reactie van de CCOD leden en militanten in het kantoor.

Wij zijn teleurgesteld in het CCOD. Ze kijken precies de kat uit de boom. De 10 punten die ze gisteren in de kranten publiceerden zijn helemaal niet verworven. Actie is nodig om sterker te staan aan de onderhandelingstafel. Voor een postbode is 35 jaar werken lang. Dit is een fysiek uitputtende job, velen staan elke dag om 4u op. Die mensen vragen om nog langer te werken, is onmenselijk. De werkdruk stijgt ook meer en meer. Sommige postbodes doen meer dan 1.000 adressen op een dag. Dat doe je niet meer als je 60 bent. Wij willen daarom dat het pensioen na 35 jaar dienst behouden blijft, ook voor de bedienden. Onze mensen zijn niet opgeleid om te werken in een bank, nochtans moeten ze aan het loket alsmaar meer diensten verlenen.

Er was sprake dat er volgende dinsdag zou gestaakt worden bij De Post rond de nieuwe CAO.

Een staking zal er wellicht niet komen. De CAO is goedgekeurd. Wij hebben tegengestemd. Helaas hebben onze Franstalige collega’s van het CGSP voor gestemd. Er komen wellicht geen acties meer, maar we nemen ons ongenoegen natuurlijk mee naar de onderhandelingstafel voor de volgende CAO-besprekingen eind volgend jaar.

Wordt dit een éénmalige stakingsactie?

Volgens mij gaan we naar een hete herfst. De druk vanwege de achterban van het ACV op haar leiding zal vergroten. Ze hebben toch tenslotte een mandaat gekregen van hun leden om de belangen van de werknemers te verdedigen. Vandaag zijn 2 ACV-leden hier aanwezig op het piket en zijn ter plekke aangesloten bij het ACOD en er zullen er zeker nog volgen.

Dan gaan we naar een confrontatie met de regering en de SP.a ministers?

De confrontatie lijkt niet te vermijden. Men zal andere manieren moeten zoeken om het probleem van de vergrijzing en de financiering van de sociale zekerheid op te lossen. 25 jaar geleden stelde men ons dat de oplossing bestond in het deeltijds werken. Op die manier zou iedereen aan het werk kunnen blijven. Vandaag willen ze ons echter langer laten werken. De SP.a ministers moeten compromissen sluiten en verloochenen daarmee hun programma. Socialist zijn is ook een levensmoto, je ziet dat aan onze leden die heel trouw zijn. Maar de problemen met de SP.a leven ook bij die leden.

Georoute, Poststation, “Cleaning“, aanval op brugpensioen,….

Hieronder publiceren we een uitgave van het pamflet ‘Model 9’, dat geproduceerd wordt door postmannen en postvrouwen van LSP. Er wordt ingegaan op de aanvallen op alle verworvenheden onder meer in de CAO-voorstellen. Daartegenover is het noodzakelijk dat er gezamenlijke acties komen van alle werknemers van De Post op hetzelfde moment.

MODEL 9, Info- en Discussiebulletin van/voor werknemers aan De Post

Debat over De Post in het parlement

Op 29 juni 2005 debatteerde de Belgische Kamer van volksvertegenwoordigers over de situatie van De Post. Johnny Thijs vertelde er dat de “toestand van De Post sinds november 2003 in positieve zin is geëvolueerd”. Er is een “sterke kostenbeheersing” gerealiseerd, “voornamelijk ten gevolge van een natuurlijke afvloeing van meer dan 3.000 eenheden, van 38 630 … naar 35 760”. Hij geeft toe dat de “verwachte volumedaling van de briefwisseling” wel is “uitgebleven”. Er zijn 3 “moderniseringsprojecten”(lees besparingen op het personeel): Poststation in 1300 kantoren, een reorganisatie van 1432 kantoren in het kader van het programma “cleaning” en Georoute dat in alle distributiekantoren toegepast moet worden. Deze “moderniseringen” werden volgens Johnny Thijs “succesvol afgerond”, een grote leugen aangezien er in talloze kantoren ontevredenheid heerst en stakingen uitbreken omdat de werkdruk onhoudbaar wordt. In een Brussels kantoor zijn 2 postmannen op de vuist gegaan voor een postzak.

De “moderniseringen” zijn zeker niet in het belang van de postmannen en postvrouwen en ook niet van de klant. Postkantoren die niet opbrengen, “rendabel zijn” heet dat, moeten dicht. Johnny Thijs beweert dat “slechts 300 op 1300 postkantoren rendabel zijn”. Hij zegt dat “een ruime meerderheid van de postkantoren verlieslatend is en dat in een geliberaliseerde markt het niet langer houdbaar is dat de sector postbehandeling de lasten van de verliezen van de postkantoren draagt”. Er zal dus nog personeel afvloeien. Postkantoren zullen samengevoegd worden of sluiten, en mobiele postkantoren zullen opgestart worden. Dit toont nog eens aan dat de “moderniseringen” niet in het belang van de klant en de werknemers zijn. Maar hiermee eindigt het niet: georoute II en georoute III zijn op komst!

Johnny Thijs ergert zich aan het feit dat op “onbegrijpelijke wijze in sommige kantoren het absenteisme een sprong van 10% naar 30% neemt”. Aan de werkdruk ten laste van de werknemers heeft hij niet gedacht. Zijn persoonlijke werkdruk moet echter ook zeer groot zijn: de laatste 6 maanden recruteerde hij maar liefst 130 managers met toplonen om hem “bij te staan” bij deze “moderniseringen”. Dit is echt schandalig! Een postkantoor dat in staking gaat krijgt de volgende dag/nacht enkele managers over de vloer om de druk op te drijven. Managers met mooie Engelse namen zoals “human resources” en dergelijke…

En de vakbonden?

De vakbonden aan “De Post” gaan plat op de buik liggen voor de directie. De 36-urenweek in ruil voor georoute I hebben ze niet gekregen. Wel zijn enkele topmannen binnen de vakbonden gepromoveerd geweest om de basis onder controle te houden, en indien er acties zijn deze in gespreide slagorde te laten plaatsvinden, postkantoor per postkantoor – in plaats van een actieplan en een gezamelijke strijd op poten te zetten. We herinneren ons onder andere het postkantoor te Vilvoorde dat 10 dagen staakte.

Daartegen moeten de mensen zich organiseren en druk uitoefenen op de vakbondsbureaucratie. De macht ligt aan de basis, ze moet alleen nog georganiseerd worden. Dit is het werk van de basismilitanten en leden van de vakbonden.

CAO 2005-2006

Er word momenteel onderhandeld over een nieuw CAO 2005-2006. Die CAO zou met de basis moeten besproken worden zodat die kan zien welke schandalige voorstellen op tafel liggen. Voor 2005 is geen brugpensioen voorzien en voor 2006 een pensioen voor diegenen die vastbenoemd zijn na 40 jaar dienst (waarvan 35j. uitreiking) op 57 jaar, en na 35 jaar dienst op 58. Contractuelen en interimmers zullen in principe tot hun 65 jaar moeten werken. De werknemers aan De Post zouden een volwaardig pensioen moeten eisen voor iedereen vanaf 55 jaar. Ook zou elke werknemer die op pensioen gaat, moeten vervangen worden door een jongere. De jeugdwerkloosheid is zo hoog. Waarom ouderen langer laten werken tot hun rug het begeeft, terwijl ze het rustiger aan willen doen, en jongeren die een gezin willen starten en in de fleur van hun leven zitten, aan de kant laten staan?

Met het functieclassificatiesysteem verdwijnt het volledig statuut om postmannen te benoemen. Contractuelen zullen nooit hetzelfde verdienen als een benoemde statutair agent. Wij willen gelijk loon voor gelijk werk. Contractuelen zouden na 6 maand vastbenoemd moeten worden aangenomen. De Post zou de wet van 21 maart 1991 artikel 29 moeten eerbiedigen. Zoniet zouden de vakbonden hun verantwoordelijkheid moeten nemen om De Post deze wet te doen eerbiedigen. Waarom moeten de werknemers de wetten volgen als de directie van De Post deze steeds aan haar laars lapt? De militanten en werknemers mogen zich niet laten verdelen tussen dag/nacht, contractueel/vastbenoemd, de vakbonden onderling, enz… maar moeten zich gezamelijk strijdbaar opstellen om tegen die CAO te ageren! LSP wil hieraan meewerken. Neem contact op indien je met een Postman/vrouw die lid is van LSP wil spreken om dit proces te versterken!

Bij het schrijven van dit pamflet, werd deze CAO al op verschillende plaatsen door de vakbondsleden afgewezen, o.a. ACOD gewest Brussel met 77%, Luik met 89% en ook in West-Vlaanderen, Antwerpen en Limburg is het afgewezen. De vakbondstop krijgt hiermee een duidelijk signaal en moet nu haar verantwoordelijkheid opnemen door een reële strijd op te starten. Een actieplan is nodig voor alle werknemers van De Post samen, op hetzelfde moment, en zonder ons eerst kantoor per kantoor uit te putten! Een actieplan dat ingaat tegen al deze hervormingen alsook tegen de afbraak van de werkomstandigheden!

De onderhandelingen bij De Post over een nieuwe collectieve arbeidsovereenkomst maken vorderingen. En zoals het vandaag al te vaak gebeurt, is het weer de directie die de vakbonden haar eigen eisenpakket probeert op te dringen. Ze wil het werktempo bij De Post kost wat kost verhogen.

Een correspondent

In de context van de strijd tegen afwezigheden op het werk stelt de directie voor om een “aanwezigheidspremie” in te voeren die kan oplopen tot 3000 euro bruto voor werknemers die nooit ziek zijn geweest. En om de alamerende cijfers te citeren: de afwezigheidsgraad bij De Post is meer dan 9% tegenover 5% in de privé en minder dan 4% bij een publieke onderneming zoals de NMBS.

De directie wil de afwezigheidsgraad terugbrengen naar 7%. Om dat te bereiken wisselt ze “zachte” maatregelen (sensibiliseringscampagnes bij het personeel) af met dwangmaatregelen zoals controlebezoeken door een private firma als een werknemer ziek is. Er zijn nochtans objectieve redenen voor de relatief hogere graad van afwezigheid bij De Post. Ten eerste moet men vaststellen dat de afwezigheidscijfers bij De Post iedere afwezigheid omvatten, inclusief stakingsdagen. Als in de privésector op dezelfde manier zou worden gerekend, zou de afwezigheidsgraad er hoger liggen. Ten tweede zijn de arbeidsomstandigheden bij De Post de laatste jaren met het liberaliseren van de sector erger geworden. De Post moet kost wat kost rendabel zijn, wat besparingen op de personeelskost betekent.

De werknemers die op pensioen gaan, worden niet meer vervangen. De nieuwe werknemers worden aangenomen op basis van contracten van bepaalde duur en zelfs interimcontracten.

De hervorming van de postbedeling (georoute) heeft de werkdruk gevoelig verhoogd. Meer en meer diensten worden afgeschaft, waardoor het geen alleenstaand geval is dat een postbode twee of drie diensten moet combineren. Door het personeelstekort kunnen verlofdagen waar de personeelsleden recht op hebben niet opgenomen worden. In totaal zijn er bij De Post niet minder dan 11 miljoen achterstallige verlofuren.

In plaats van het aanwerven van bijkomend personeel om de achterstand weg te werken, stelt de directie voor om de ziekteregeling te veranderen. Momenteel heeft het statutair personeel recht op 21 volledig betaalde dagen ziekteverlof die ze jaar na jaar kunnen accumuleren. De directie van De Post stelt voor om dit af te schaffen in ruil voor een premie. De directie is hypocriet als ze verwijst naar het perverse karakter van het systeem waarin werknemers hun verlofdagen kunnen opsparen om vroeger op pensioen te gaan. Er wordt immers voorbijgegaan aan het feit dat De Post zelf van dit systeem heeft geprofiteerd: indien een werknemer voortijdig het bedrijf verliet, waren de opgespaarde verlofdagen voor de onderneming.

Bovendien wil de directie de toegang tot het brugpensioen beperken. Niet alleen wordt de leeftijd voor brugpensioen opgetrokken van 56 naar 57 jaar, daarnaast zal een werknemer pas na 35 jaar in plaats van 30 jaar dienst op brugpensioen kunnen. Hierdoor kunnen werknemers die niet heel hun leven bij De Post hebben gewerkt, een voortijdig vertrek vergeten. Tegenover het offensief van de directie tegen de verworvenheden van het personeel, moeten de vakbonden eenzelfde vastberadenheid aan de dag leggen. Het is nodig om de aanval op het brugpensioen en de ziektedagen af te slaan. De vakbonden moeten zo snel mogelijk personeelsvergaderingen organiseren om de ware aard van de voorstellen van de directie aan te tonen en om een actieplan voor te stellen, gericht op het verkrijgen van de aanwerving van bijkomend personeel en het stopzetten van tijdelijke contracten.

Errata

Een attente postman vestigde onze aandacht op 2 fouten die in het artikel over de Post zijn binnen geslopen. De voorlaatste paragraaf eindigt met: "Er wordt immers voorbijgegaan aan het feit dat De Post zelf van dit systeem heeft geprofiteerd: indien een werknemer voortijdig het bedrijf verliet, waren de opgespaarde verlofdagen voor de onderneming". Dat klopt niet. Die dagen werden aan het betrokken personeelslid uitbetaald, ook in geval van ontslag. Indien een personeelslid is overleden worden die dagen uitbetaald aan de erfgenamen.

In de paragraaf erop volgend staat: "Niet alleen wordt de leeftijd voor brugpensioen opgetrokken van 56 naar 57 jaar, daarnaast zal een werknemer pas na 35 jaar in plaats van 30 jaar dienst op brugpensioen kunnen". Ook dat is niet volledig correct. De maatregel om postmannen op 56 op brugpensioen te laten vertrekken mits 30 jaar was een uitzonderingsmaatregel voorzien in het kaderakkoord 2001-2004 die gepaard ging met de invoering van geo-route. Voor 2005 is geen enkele brugpensioenregeling voorzien. In haar voorstel van akkoord voor de CAO 2005-2006 wil de directie brugpensioen toestaan op 57 jaar voor diegenen die 40 jaar dienst hebben(waarvan 35 jaar uitreiking), ofwel op 58 jaar voor diegenen die 35 jaar dienst hebben(ongeacht het aantal jaar uitreiking). De uitzonderingsmaatregel waardoor bepaalde categorieën in 2004 op 56j. op pensioen konden wordt niet meer hernomen.

Bij De Post in Vorst en Anderlecht is een spontane staking uitgebroken. Aanleiding is het feit dat er asbest gevonden werd in het postgebouw van Anderlecht. Het gebouw werd onlangs opgekocht door De Post en er werden werken uitgevoerd waarbij asbest vrijkwam. Het personeel meent dat De Post duidelijk tekort geschoten is in het onderzoeken van de staat van het gebouw. Daarbij werd geen rekening gehouden met de gezondheid van het personeel.

Zowat 60% van de postbodes in Vorst en Anderlecht staken. De acties kwamen er nadat bekend werd dat in het postgebouw te Anderlecht asbest aanwezig is. Het zou gaan om een beperkte hoeveelheid asbest, maar de werknemers aanvaardden niet dat ze op de hoogte werden gebracht op een minimaliserende toon. De directie liet enkel weten dat de werknemers een medisch dossier konden laten opmaken, omdat er asbest in het gebouw zit…

Op dit ogenblik maakt De Post winst, vorig jaar was er een nettowinst van 32 miljoen euro. Het is duidelijk dat deze winst er komt op de kap van het personeel dat meer werk met minder mensen moet doen (onder meer door de invoering van de Georoute) en blijkbaar ook op de kap van de gezondheid van de werknemers. Een asbestinventaris opmaken is wel het minste dat kan verwacht worden om de werknemers een veilige werkomgeving aan te bieden. Ook wordt in Anderlecht geklaagd over het gebrek aan airconditioning, nochtans geen overbodige luxe met dit weer.

De Post is naarstig op zoek naar een ‘partner’ om zich voor te bereiden op de privatisering en wil geen tijd verliezen om de bruid aantrekkelijk te maken voor de privé-partner, niet voor het personeel en de gebruikers van de openbare dienst.

Model 9, Discussie en informatie voor de werknemers van De Post

Slechts 2 à 3 % van de 1309 postkantoren zou rendabel zijn en meer dan 75 % verlieslatend. De directie gebruikt deze cijfers om de sluiting van 500 à 600 kantoren tegen 2009 te verantwoorden. De kantoren waar slechts één bediende werkt, komen eerst aan de beurt. Zo zijn er 418 waarvan de helft slechts 30 uren per week open is. In een nota uit 1997 garandeerde De Post nog dat elke Belg toegang moest hebben tot een postkantoor binnen een straal van 5 km rond de woonplaats.

Vande Lanotte wil het bestaan van 1300 ‘verkoopspunten’ behouden. Deze zullen de basisproducten aanbieden (postzegels, postkaarten, mutapost, aangetekende zendingen,…) die eigenlijk het belangrijkste deel van de dienstverlening uitmaken. Omdat deze te weinig winst opleveren wil men de verkoop ervan uitbesteden aan PostPoints in boekenwinkels, grootwarenhuizen, NMBS-loketten,…. De Post wil dit jaar 50 nieuwe PostPoints creëren. Tegen 2006 moeten dat er 130 worden. Door het sluiten van honderden postkantoren zullen ook honderden vaste jobs verloren gaan. De dienstverlening naar de bevolking toe zal hier sterk onder lijden.

Voor het behoud van alle postkantoren met de bijbehorende jobs en voor het in stand houden van een volwaardige dienstverlening aan de bevolking

Verhoogde druk op de loketbedienden

De bedienden zullen zich meer en meer moeten omvormen tot ‘commerciële agenten’. Het gaat er om bankproducten, die meer opbrengen dan de gewone producten van De Post, die op een agressieve manier moeten worden verkocht. De Bank van De Post is een gemeenschappelijk filiaal van De Post en de Fortis-groep en wil de verkoop van financiële producten sterk promoten. Iedereen die zich aanbiedt aan een loket moet gevraagd worden om een rekening te openen of een verzekering af te sluiten.

De klanten met een goed gespijsde bankrekening worden geïnventariseerd en bestookt met ‘gerichte’ reclame voor nieuwe financiële producten. Met Poststation is het mogelijk om de verkoopsprestaties van alle loketbedienden te vergelijken. De Post wil van de loketbedienden in feite goedkope en flexibele werkkrachten maken.

CAO 2004: personeel bedrogen

Het invoeren van een 36-uren week betekent het behoud van 1500 jobs en omgerekend in verlofdagen ongeveer 13 verlofdagen per jaar. Dit in tegenstelling tot het mager resultaat van de onderhandelingen na de nationale staking van 10 november: drie extra verlofdagen per jaar terwijl er in totaal nog 10 miljoen uren aan rust en verlof moet toegekend of uitbetaald worden.De werkdruk is sinds de invoering van georoute in de postkantoren enorm gestegen. De mogelijkheid om met brugpensioen te gaan om 57 wordt slechts gegarandeerd tot eind 2005. Voor de generatie die beginnen werken is op 14 of 15 jaar is dit een zware slag.

De contractuelen met een contract van onbepaalde duur blijven nog steeds in de kou staan. De Post wil de herstructureringen doorvoeren zonder naakte ontslagen maar hoe noem je het niet verlengen van een tijdelijk contract zonder specifieke reden ? Naast het massaal gebruik van contracten van bepaalde duur worden ook meer en meer interim-arbeiders deeltijds aan het werk gesteld en dat met contracten die per week verlengd worden.

Het (zeer vage) eisendossier van de vakbonden voor 2005-2006 spreekt enkel van de ‘regularisatie’ van contractuele personeelsleden die geslaagd zijn voor een wervingsexamen. En wat met alle anderen? Elke werknemer heeft recht op een contract van onbepaalde duur en de mogelijkheid om met brugpensioen te gaan moet behouden blijven.

Overal waar het Georoutesysteem bij De Post wordt ingevoerd, ontstaat chaos. Het laatste geval is Leuven waar eerder deze week het Georoutesysteem werd ingevoerd en er op één dag een achterstand van 80.000 poststukken werd opgelopen. Inmiddels worden de ombudsdiensten van De Post overbelast met klachten omdat de postbedeling erop achteruit gegaan is.

De ombudsdiensten moeten toegeven dat het aantal klachten sterk toeneemt telkens op een bepaalde plaats het Georoutesysteem wordt ingevoerd. De verantwoordelijke van de ombudsdienst stelde zelfs in de media dat De Post te weinig aandacht zou besteden aan de problemen die veroorzaakt worden door het herorganiseren van de rondes.

In Leuven werden alle verlofdagen van postmannen ingetrokken om met een maximale bezetting te werken, maar toch lukte het niet om een zelfde efficiëntie te bereiken als voor de invoering van Georoute. De uitstippeling van de routes voor de postmannen zou compleet waanzinnig zijn.

In Zaventem werd eerder deze week verder gestaakt tegen Georoute. Een aantal postmannen is er al bezig met de tweede week staking. Ook hier wordt geprotesteerd tegen de verhoogde werkdruk veroorzaakt door Georoute.

In Brussel moest De Post de invoering van Georoute in een aantal kantoren uitstellen tot na nieuwjaar. Dit zou gebeuren omdat gevreesd wordt dat de drukke eindejaarsperiode samen met het invoeren van Georoute tot bijzonder grote problemen zou leiden. In de kantoren waar wel al overgegaan is tot het nieuwe systeem, wordt met een dubbele bezetting gewerkt.

De vele problemen die veroorzaakt worden door de invoering van Georoute doet de vraag rijzen waarom de directie vasthoudt aan dit programma. Overal wordt geklaagd over de minder goede postbedeling, dus een betere dienstverlening was blijkbaar niet de bedoeling. Het lijkt er vooral op dat de directie de postrondes wil aanpassen om met minder werknemers evenveel werk te doen, ook al slaagt ze ook niet in dat opzet.

Het is duidelijk dat Georoute niet werkt. De postmannen klagen, de bevolking klaagt over de dienstverlening. Waarop wordt gewacht om op nationaal vlak een actieplan op te maken om definitief komaf te maken met Georoute?