Category: Bpost

De Post bereidt zich voor op de liberalisering van de Europese postmarkt. Dat gebeurt op dezelfde wijze als in andere Europese landen: met forse besparingen op het personeel en de dienstverlening (voor gewone klanten). Enkel de grote klanten die veel commerciële zendingen aanbieden, hoeven niets te vrezen van de liberalisering. De komende weken zal De Post starten met het inzetten “postbezorgers” in de plaats van postbodes.

Wat is het verschil tussen postbezorgers en postbodes? Vooral het loon is verschillend: postbezorgers zijn goedkopere deeltijdse postbodes die enkel maar brieven mogen bussen. Het inzetten van de postbezorgers moet het aantal personeelsleden verder naar beneden halen. De Post wil de komende vijf jaar nog eens 8.500 voltijdse equivalenten weg waardoor er nog zowat 22.000 zouden overblijven. Van de 15.000 postbodes zouden er in 2013 nog 9.000 overblijven, met daarnaast 6.000 postbezorgers. Samen is dat ook 15.000 zal je denken? Ja, maar die 6.000 zijn deeltijds en slechter betaald!

De afvloeiingen bij De Post vormen (opnieuw) een immens sociaal bloedbad waar het personeel een prijs voor betaalt, maar ook de klanten aangezien de dienstverlening zal verminderen.

Het voorbeeld van onze Post is niet alleenstaand. In Oostenrijk kondigde de post aan 65% van de kantoren te sluiten. In de plaats van de bestaande 1.300 postkantoren, zouden er nog 450 overblijven. De directie van de Oostenrijkse post stelt dat dit niet zal leiden tot naakte ontslagen. Het bedrijf maakte in de eerste negen maanden van dit jaar 87,5 miljoen euro winst, maar toch zou er in het kader van de liberalisering verder moeten bespaard worden.

Overal wordt bespaard op het postpersoneel. In Nederland en Duitsland wordt vaak gewerkt met studenten of huisvrouwen die bijklussen op onregelmatige basis. Voor die postbezorgers gelden quasi geen regels en zijn armzalige lonen de regel. Bij ons wil De Post werken met postbezorgers die een arbeidsovereenkomst krijgen met een loon dat weliswaar lager zal liggen dan de 1.200 euro netto die een postbode nu verdient op een maand. Dat is al een erg laag loon in tijden van koopkrachtcrisis, hoe zullen postbezorgers rondkomen met 1.000 euro of minder in de maand?

De lonen van de postbezorgers zouden bovendien wel eens de norm kunnen worden voor alle postpersoneel. Om “concurrentieel” te zijn op de geliberaliseerde markt, zou het personeel dus hongerlonen moeten aanvaarden. Vanaf begin december zal er bij De Post discussie zijn over de loonsvoorwaarden in het kader van de nieuwe CAO. Dat zal een belangrijke discussie zijn waarin een signaal van de vakbonden nodig is tegen de neerwaartse spiraal voor het personeel en tegen de liberalisering.

De liberalisering van De Post leidt tot een massale afbouw van de dienstverlening. Zo worden heel wat taken van het postkantoor doorgeschoven naar niet-gespecialiseerde private partners in de vorm van Postpunten. De Post wil de helft van haar kantoren sluiten. De politici die verantwoordelijk zijn voor dit beleid, schrokken plots (even) wakker toen hun eigen kantoor in het parlement ook met sluiting werd bedreigd.

Blijkbaar zijn er speciale postkantoortjes in het Belgisch parlement, maar ook in het Europees parlement en in het NAVO-gebouw. In sommige gemeenten wordt het aantal postkantoren drastisch beperkt waardoor er bijvoorbeeld in een stad als Gent nog 7 van de 26 kantoren zouden overblijven. Dat betekent dat er slechts één kantoor per zowat 30.000 inwoners zou zijn.

De paar honderd parlementsleden, die aan de basis liggen van het liberaliseringsbeleid dat zorgt voor sluitingen van postkantoren, zijn nu echter geschokt omdat hun eigen postkantoor eveneens de deuren zou sluiten. De directie van De Post stelt dat dit kantoor onderbenut wordt en dat er vlakbij een andere kantoor is, dat van Madou.

Toch protesteerden de voorzitters van Kamer en Senaat, Van Rompuy (CD&V) en De Decker (MR), tegen de beslissing. Ze zullen de directie van De Post vermanen. De directie stelde echter dat het bedrijf nog “onvoldoende voorbereid” is op de “totale liberalisering” en ook dat de volksvertegenwoordigers daarvan op de hoogte zijn.

Dat klopt natuurlijk, ze liggen zelf mee aan de basis van dit beleid en pleiten steevast voor meer liberaliseringen en privatiseringen. Blijkbaar gaat die liberaliseringsdrang echter meer zo ver tot het de eigen privileges dreigt te beperken. Daar mag uiteraard niet aan worden geraakt. Wij vinden het een goed idee dat de parlementsleden eens naar een gewoon postkantoor moeten gaan en daar zien hoe lang de rijen soms kunnen zijn. Alleen vrezen we dat ze hun personeel zullen sturen en zelf verder blind zullen blijven voor de negatieve gevolgen van hun eigen neoliberale beleid.

Een openbare dienst als De Post moet geen winst maken, de kerntaak moet bestaan uit het aanbieden van dienstverlening aan de bevolking. Dat aspect komt echter steeds meer op de achtergrond en de dienstverlening evolueert naar Nederlandse normen: daar besloot de Nederlandse Post om alle kantoren te sluiten. Als de parlementsvoorzitters hun protest consequent opnemen, moeten ze zich ook uitspreken tegen de sluiting van alle andere postkantoren en pleiten voor een omkering van het liberale beleid. Een volledige hernationalisatie van De Post met een uitbouw van de dienstverlening kan dan op de agenda staan.

Naast acties voor meer loon, zien we bij de Nederlandse Post (TNT) nu ook een strijd tegen een loonsverlaging van 25% die door de directie van de postdiensten in ons buurland voor een bepaalde groep werknemers werd voorgesteld. Dit leidde tot verzet met stakingsacties in de postsorteercentra. Nog voor de nationale staking van 27 mei stelde de directie dat het voorstel tijdelijk in de koelkast zou verdwijnen.

Artikel vanop de website van Offensief, onze Nederlandse zusterorganisatie

Sinds eind april zijn arbeiders bij postsorteercentra in staking gegaan tegen een loonsverlaging van 25% die TNT door het afsluiten van een nieuwe CAO Productie wilde opleggen. TNT wilde deze groep medewerkers dus uitsluiten van de – betere – arbeidsvoorwaarden die op basis van de huidige bedrijfs-CAO voor TNT gelden. De acties begonnen in Den Haag en Amsterdam, gevolgd door Rotterdam op 29 april. De maand daarna zijn acties gevoerd in andere postsorteercentra in het Noorden, Zuiden en Oosten van het land.

Op 27 mei zou een landelijke stakingsdag worden georganiseerd. Voor die tijd besloot TNT echter om de eisen van de postsorteerders in te willigen. De 25% loonsverlaging is tijdelijk van de baan, omdat de liberalisering van de postmarkt die door TNT werd gebruikt als argument voor de loonsverlaging, door de regering is uitgesteld nadat de Europese Commissie ook al tot uitstel had besloten. TNT stelde immers dat ze tegen de huidige arbeidsvoorwaarden niet met postbedrijven als Sandd en SelektMail kan concurreren, omdat deze bedrijven goedkoper kunnen werken door vrijstelling van de vereisten uit de Postwet.

In de meeste burgerlijke kranten werd dit conflict onjuist voorgesteld als een conflict over enkele procenten, namelijk de 3,5% die door de vakbonden werd geëist en de 1,5% die TNT bood. Dat TNT in ruil hiervoor een structurele verlaging van de lonen voor postsorteerders van 25% eiste, bleef onvermeld, waarschijnlijk in een poging de sympathie van de bevolking voor deze staking te ondermijnen. En zelfs als het enkel was gegaan om een verschil in 2% tussen de eisen van de vakbonden en die van TNT, dan is deze staking nog volledig terecht. Arbeiders bij de post, net als vrijwel alle arbeiders in Nederland hebben de afgelopen jaren geld ingeleverd, omdat de inkomens niet meestegen met de inflatie. De regering eiste immers dat de lonen op de nullijn zouden blijven, dat wil zeggen uitgezonderd de inkomens van topbestuurders en managers in het bedrijfsleven.

Deze staking is zonder twijfel een overwinning voor de arbeiders in de postsorteercentra. Maar voorzichtigheid is geboden. Als de discussie over de liberalisering van de postmarkt in de toekomst onvermijdelijk weer op de Europese en de nationale politieke agenda komt, zal ook de discussie over een noodzakelijke (?) loonsverlaging vanuit de kant van TNT weer aangezwengeld worden. De strijd is dus absoluut nog niet gestreden.

Pas als de liberalisering van de postmarkt definitief van tafel is, zal de geplande loonsverlaging van 25% ook van tafel zijn. Om dit te bereiken zal het gevecht verder georganiseerd moeten worden voor één CAO voor de hele postsector, waar ook de arbeiders van andere bedrijven zoals Sandd en SelektMail onder vallen. Eenheid in strijd van arbeiders van verschillende postbedrijven is dan ook absoluut noodzakelijk. Maar nog belangrijker is het organiseren van gezamenlijke strijd van arbeiders uit diverse sectoren tegen de bezuinigings- en liberaliseringsagenda van dit werkgeverskabinet.

De liberalisering van De Post laat zich nu reeds voelen. Dit jaar wil de directie nog eens 198 kantoren sluiten. Liberaliseren betekent minder diensten voor meer geld. De grootste 2.330 klanten zijn goed voor 65% van de totale omzet van het postbedrijf, waarom zouden dan nog diensten aangeboden worden aan de miljoenen andere gebruikers van De Post?

De vele sluitingen van postkantoren zullen leiden tot problemen met lange wachtrijen en minder diensten die gebruikt worden. Hoe ver een geliberaliseerde postmarkt daarin kan gaan, zagen we reeds in Nederland. Het postbedrijf TNT en de Postbank kondigden daar aan dat alle overblijvende 250 postkantoren worden gesloten. Hierdoor gaan 1.850 jobs verloren. De dienstverlening wordt verplaatst naar de Nederlandse variant op de postpunten. De diensten van de Postbank worden overgenomen door ING.

Ook bij De Post in ons land worden verdere besparingen gepland. In plaats van de bestaande 14.000 postbodes wil de directie gaan naar 9.000 postbodes en 6.000 deeltijdse contractuelen. De directie kondigde aan dat er jaarlijks 1.500 natuurlijke afvloeiingen zullen blijven gebeuren. In 2007 daalde het aantal personeelsleden met 1.785!

Liberaliseren is duidelijk niet in het belang van het personeel en ook niet in dat van de gebruikers! Wie profiteert dan wel? De aandeelhouders van de private partners CVC Capital en de Deense Post kregen een dividend van 30,4 miljoen euro, de helft meer dan vorig jaar.

De directie van De Post is trots. In 2007 was er een stijging van de omzet met 3%. De winsten stegen zelfs met 10%. De aandeelhouders zullen tevreden zijn, zelfs voor de volledige liberalisering van de postmarkt valt er heel wat geld te verdienen in de sector. Het personeel en de gebruikers zijn minder tevreden. De nieuwe golf van sluitingen van postkantoren stuit her en der op verzet. Het personeel is de hoge werkdruk beu.

Het nettoresultaat van De Post werd nog niet vrijgegeven. Maar de operationele winst steeg met 10%. Johnny Thijs stelde tevreden te zijn met deze groei van de winst, maar hij waarschuwt tegelijk dat de indexsprongen de loonkosten de hoogte zullen induwen. Hij maakt meteen duidelijk op wiens kap de directie meer winsten hoopt te maken: op de kap van de postmannen en –vrouwen die onder een steeds stijgende werkdruk gebukt gaan. Het gaat bijvoorbeeld niet op om te stellen dat het gebruik van internet ervoor zorgt dat de postmensen minder werk hebben. Hoe anders verklaart de directie dat de omzet met 3% is gestegen? Het personeelsbestand is alvast niet omhoog gegaan, integendeel!

Thijs kondigde aan dat de sociale rol van de postbode moet worden “opgewaardeerd”. Dat is niet moeilijk. Met de Georoutes is de sociale rol van de postbode totaal ondermijnd. Thijs stelde zelfs dat een sociale rol enkel kan gespeeld worden als de overheid daarvoor wil betalen. Nu worden opnieuw mooie aankondigingen gedaan, maar weten we dat er niets van in huis zal komen. De sluiting van de postkantoren toont het aan: de dienstverlening aan gewone klanten is niet belangrijk voor De Post. De winsten komen uit de commerciële zendingen. En daar heb je dus niet zoveel postkantoren voor nodig… De grootste 2.330 klanten zijn goed voor 65% van de totale omzet van het bedrijf.

Tegen 2011 zou de postmarkt volledig geliberaliseerd worden. Dat werd bevestigd door het Europees parlement. Dat betekent dat de directie van De Post zich nog meer op de grootste klanten wil richten. Dat dit gepaard gaat met langere wachttijden in de weinig overblijvende postkantoren, deert de directie niet. Het personeel wordt in de kantoren natuurlijk wel geconfronteerd met de problemen die dit veroorzaakt. Maar voor de directie is dat allemaal niet val tel. Zelfs een indexering van de lonen, vindt de directie te veel. Enkel de paar duizend grootste klanten zijn van belang.

Binnen een paar jaar wil de directie dat de helft van de postkantoren zijn verdwenen. Daarnaast wil het massaal beroep doen op deeltijdse en flexibele werkkrachten. Vooral het loon zal halftijds zijn. In plaats van postbodes, wil de directie postbezorgers tegen een slechter statuut.

Op verschillende plaatsen zijn er acties tegen de sluiting van postkantoren. Zo is er een interessant initiatief in Strombeek met een campagne gesteund door onder meer ACV en lokale verenigingen. In de Antwerpse polders werd geprotesteerd tegen het feit dat er voor alle polderdorpen nog één kantoor zou overblijven. Maar ook de grote steden worden hard geraakt.

Terwijl de directie enkel oog heeft voor de winsten, moeten het personeel en de gebruikers de dienstverlening centraal stellen. Dat betekent voldoende personeel aan goede omstandigheden die op voldoende plaatsen diensten aan de bevolking aanbieden. Wij zijn tegen een liberalisering omdat dit betekent dat er minder diensten, tegen een duurdere prijs zijn met wegwerparbeiders die ervoor moeten opdraaien. Tegen die logica blijven wij ons verzetten!

Postbaas wil ritme van 1.000 – 1.500 jobs minder per jaar aanhouden

Eind oktober maakte de directie van De Post bekend hoe het bedrijf zich zal voorbereiden op de totale “vrijmaking” of “liberalisering” van de postmarkt in 2011. Deze veranderingsprojecten, die reeds aan de gang zijn sinds 2003, hebben de dienstverlening, sociale rol en werkonstandigheden van het postpersoneel niet verbeterd. Integendeel!

Een correspondent

Sinds de aanstelling van Johnny Thijs als nieuwe postbaas in januari 2002 en de aanstelling van Bernard Delvaux als tweede man in januari 2004 (Delvaux was voorheen verantwoordelijk voor de reconversie BEST bij Belgacom, goed voor een verlies van 5.000 jobs), zijn de “hervormingen” op kruissnelheid gekomen.

Voor de periode 2008-2012 voorziet de directie voor het verkoopnet – retail:

• 650 postkantoren en 650 postpunten. Dit betekent dat nog eens 650 kantoren zouden sluiten! En Thijs stelde dat slechts 300 kantoren winstgevend zijn…
• Voor pakjes en express werd de samenvoeging van kilopost en taxipost aangekondigd
• Op 4 februari wordt een nieuwe tariefverhoging voorzien: priorzegels zullen voortaan 0,54 euro kosten

Voor Mail wordt het logistieke netwerk “geoptimaliseerd”. De huidige mailkantoren zullen omgevormd worden tot:

• 150 operationele platforms waarin de distributie activiteiten voorbereid worden en vanwaar de rondes die complexe (?) activiteiten bevatten zullen vertrekken. Met complexe activiteiten bedoelt men pensioenen, aangetekende zendingen, zendingen tegen terugbetaling…
• 1500 distributiedepots van waaruit de eenvoudige uitreikingsactiviteiten zullen georganiseerd worden. (zza: zendingen zonder adres).

De 5 nieuwe sorteercentra zullen meer en meer briefwisseling sorteren volgens het principe van de rondesortering. Daardoor zal het voorbereidingswerk van de postbodes verminderen. De vrijgekomen tijd zal niet gebruikt worden om de werkdruk te verlagen, maar om een nieuwe aanval in te zetten op de postbodes. Die zouden vervangen worden door postbezorgers die aan een (nog) lager loon en met minder sociale voordelen zouden werken.

Thijs verweet de concurrenten eerder dat ze zich enkel op de rendenbale delen van de postmarkt richten met het gebruik van extreem goedkope arbeidskrachten die in de sociale uitverkoop worden geplaatst. De Post doet net hetzelfde. Van hypocrisie gesproken!

De rondesortering vermindert niet alleen het voorbereidend werk, het zal ook gevolgen hebben voor de nachtdiensten. Die zouden op een asociaal uur (0u05, 3u, 4u) moeten beginnen werken met een gedeeltelijk verlies van de nachtpremie. Bovendien zijn dat uren waarop je best niet afhankelijk bent van het openbaar vervoer om op je werk te raken. M.a.w. geen eigen vervoer = geen job!

Deze voorstellen zorgden reeds voor stakingen in de nachtdiensten in het Brusselse: vooral te Brussel 1 Stad, maar ook te Brussel 2 Laken, Brussel 3 Schaarbeek, Brussel 4 Etterbeek, Brussel 7 Anderlecht, Brussel 8, Sint-Jans-Molenbeek, Ganshoren, Sint-Agatha-Berchem, Koekelberg en Brussel 21 Sint-Joost-Ten-Node. Er waren ook stakingsacties in Antwerpen 1, Schilde, Nijlen, Luik X,…

In haar laatste reclamecampagne stelt De Post: “Wie Anders?” Wij stellen ons de vraag: Wie anders dan het personeel is het slachtoffer van de zoveelste herstructurering? Onder het motto van een volumedaling op de briefwisseling worden besparingen opgelegd. De briefwisseling tussen particulieren neemt effectief af, maar het totale volume aan briefwisseling neemt toe door geadresseerde reclame en buitenlandse post.

In het eerste semester van 2007 steeg de omzet met 4% tot 1.137 miljoen euro. Het leverde Thijs als gedelegeerd bestuurder een premie van 100.000 euro op, dus de cijfers zullen hem wel bekend zijn. Terwijl Thijs 100.000 euro premie kreeg, kondigde hij al aan dat hij ook de komende jaren 1.000 tot 1.500 jobs minder wil bij De Post. Bovendien zal bespaard worden op de lonen door postbezorgers in te zetten. En we durven gerust wedden dat de eindejaarspremie van de gewone postmensen niet in de buurt zal komen van de premie van Thijs.