Post: Past maar op!

Gisterenochtend verzamelden in Leuven enkele tientallen postbodes en andere medewerkers van de Post voor de poorten van het hoofdkantoor op de Philips -site. De reden waarom ze daar en niet op de werkvloer of op ronde waren, was het ongenoegen dat zich heeft geuit in een actie 3-daagse met een betoging in Brussel.

Verslag door Jan

Over het conflict bij de Post is al heel wat gezegd en geschreven in de media. Naast de solidariteit die we met LSP wouden betuigen aan deze acties, wouden we ook graag weten wat de mensen zelf te zeggen hadden over de hele zaak. Zeker omdat je in de media nogal eens vaker een te eenzijdig en verkeerd beeld krijgt opgehangen van sociale conflicten.

Om te beginnen zijn er de CAO onderhandelingen die al maanden aansleepten, wist een lokaal vakbondslid te zeggen. De vakbonden bij de Post hadden in juni hun eisenpakket al op tafel gelegd, maar het duurde nog enkele maanden vooraleer de directie wou praten. Bovendien hadden ze hun eigen agenda die nogal verschilde met die van de bonden. De directe was op zoek naar nieuwe manieren om de kosten omlaag te krijgen om zo de nakende vrijmaking van de post-markt voor te bereiden. Er werden daarbij voorstellen gelanceerd om het postbode-bestand verder af te bouwen en te vervangen door halftijdse krachten die bovendien ook aan onacceptabele voorwaarden de post moeten bedelen. Zo zou het loon voor die mensen op 8,40€ bruto liggen.

De lasten zullen voor deze jobs ongetwijfeld lager liggen, maar dit soort praktijken schept natuurlijk een precedent en zet druk op de arbeidsvoorwaarden van de werknemers van de post. Daarnaast zijn het weer overheidsmiddelen die worden gebruikt om de zakken van de privé investeerders gevuld te houden.

Bovendien wordt er vandaag de dag dat 10.000’en zonder werk vallen gekozen om ouderen en studenten voor dit soort werk in te zetten. Twee groepen van mensen die in principe niet zouden bezig moeten zijn om via deze hamburger-jobs (zoals ze genoemd werden) hun studies of hun pensioentje moeten betalen. Dat is de perverse logica van het liberalisme.

Heel deze besparingspolitiek zal de kwaliteit van de dienstverlening niet verbeteren. De werkdruk – die nu al hoog is na de doorvoeringen van eerdere herstructureringen – wordt nogmaals opgevoerd. Ook de continuïteit van de dienstverlening wordt op de helling gezet door samen te werken met privé investeerders. Als zij hun zakken elders – of met andere diensten en sectoren – beter kunnen vullen, dan zullen ze dat niet laten.

Laat die kwaliteitsvolle dienstverlening en continuïteit net hetgeen zijn waarop het patronaat in deze barre economische tijden op hamert. Het kan volgens hen niet dat de postmannen de economie en de bevolking nog verder in gevaar brengen door nu het werk neer te leggen. Het is echter de besparingspolitiek die vanuit de bedrijfswereld wordt opgedrongen die ervoor zorgt dat de kwaliteit en continuïteit op de helling wordt gezet. Het is absoluut nodig dat werknemers daartegen in protest komen.

De Post is een historisch verankerde dienstverlening die gewaarborgd moet blijven. Ze moet – net zoals zoveel cruciale sectoren in onze samenleving – uit de handen van een minderheid gehouden worden die er een winst-machine van wilt maken. De Post hoort niet thuis op de beurs maar op het postkantoor !

Naast de discussies over de omstandigheden bij de Post schoven we ook de noodzaak aan een politiek alternatief naar voren. Op dergelijk pikket zijn de politieke meningen op eerste zicht heel erg verdeeld. Toch merk je dat mensen er een mening op na houden die niet zoveel van elkaar verschilt. Zo waren de meeste aanwezigen het er over eens dat de SP.a geen links en betrouwbaar politiek alternatief is, al duurde het bij sommigen wat langer vooraleer ze dat toegaven. Het idee van een nieuwe partij ter linkerzijde – die de belangen van de werkenden en niet-werkende mensen verdedigt – wordt door een aantal aanwezigen zeer positief onthaald. Anderen willen nog altijd inzetten op het verlinksen van de SP.a. Welke politieke strategie nu ook het beste zal blijken te zijn, het is goed dat er aan stakingspiketten over dit soort thema’s gepraat wordt. Met de huidige populariteit van rechtse en populistische partijen die geen alternatief hebben op het besparingsbeleid en de uitdiepende economische crisis die vooral Jan met de pet treft, is de noodzaak aan een links alternatief daarop actueler dan ooit.

Werk daarom mee met LSP om deze discussie mee te voeren, om diverse campagnes mee te helpen dragen ( anti-racisme, strijd rond vrouwenrechten, verkiezingscampagne enz.). Neem contact op met LSP !