Na de verkiezingen volgt nooit gezien besparingsprogramma

Na de verkiezingen volgt nooit gezien besparingsprogramma

In september 2008 waarschuwde Luc Coene, vice-gouverneur van de Nationale Bank, de regering dat het een inspanning zou moeten leveren van 3,5 miljard euro, of 1,1% van het BBP, vergelijkbaar met het Sint-Anna plan uit 1986-87. Vandaag begint de kapitalistische crisis te tonen wat haar vernietigende kracht inhoudt en wordt het tekort voor de begroting geschat op 3,4% oftewel 12 miljard euro, 450 miljard frank of 450.000 maal één miljoen frank. Maar 2009 is nog lang en is een verkiezingsjaar.

Artikel door Bart Vandersteene, lijsttrekker LSP bij de Europese verkiezingen

Je neemt geen groot risico als je wedt dat binnen een jaar zal blijken dat het tekort nog hoger is uitgevallen. Je hoeft over geen zesde zintuig te beschikken om te voorspellen dat de gevolgen van de crisis zwaarder zullen zijn dan nu vooropgesteld en dat de banken een derde ronde steunmaatregelen zullen nodig hebben. Hierdoor zal de staatschuld nog verder stijgen en dus ook de jaarlijkse rentelasten.

De regering-Van Rompuy laat weten dat het gezien de economische crisis niet verstandig zou zijn om vandaag in te grijpen. De vraag is ook welke autoriteit deze regering heeft om een besparingsprogramma op te leggen en dit zeker enkele maanden voor de verkiezingen van 7 juni waar bijna alle traditonele partijen met de daver op het lijf naar toe uitkijken. Voor 2010 kunnen we ons dus aan een besparingspakket verwachten, van een grootte-orde die drie maal het Sint-Annaplan omvat. Dat plan hield onder meer drie indexsprongen van de lonen en uitkeringen in. Zo’n indexsprongen betekenen een reële verarming van ongeveer 6% voor alle loontrekkenden en uitkeringsgerechtigden. De regering Martens-Gol, met Guy Verhofstadt als minster van begroting, zette ook het mes in de budgetten voor het hoger onderwijs. Tienduizenden studenten kwamen op straat tegen de sociale gevolgen van het plan, een besparing van 500 miljoen euro.

Elke traditionele partij zal instemmen met het feit dat de economische crisis geen andere keuze laat dan te besparen op sociale uitgaven, ambtenaren, openbare diensten,…. SP.a beperkt haar oppositie tot verwijten aan onder meer CD&V dat deze haar belofte van een begroting in evenwicht niet nakomt. SP.a pleit met andere woorden voor snellere besparingen. Helaas is er niemand in het parlement die zonder blozen kan wijzen op de vele cadeau’s die elke regering de laatste 25 jaar heeft uitgedeeld aan de patroons en de banken.

Alleen al het afschaffen van de hoogste belastingvoeten van 55 en 52,5% zou ons jaarlijks 6 miljard euro kosten, merkt Groen terecht op. Maar Walter Pauli helpt er hen in De Morgen van 11 februari aan herinneren dat ze die maatregel zelf mee hebben doorgevoerd tijdens de Paarsgroene regering ’99-’03. De notionele intrestaftrek die ons jobs ging opleveren, kost jaarlijks 2 miljard euro. De verschillende lastenverlagingen van de laatste 10 jaar bedragen ondertussen 7 miljard euro aan cadeau’s voor het patronaat.

Geen enkele in het parlement vertegenwoordigde partij heeft zich verzet tegen deze neoliberale politiek waarbij de werkenden en uitkeringstrekkers werden geplunderd. Daar moet een einde aan komen. Er is dringend nood aan een initiatief dat kan leiden tot een politieke vertegenwoordiging van de arbeidersklasse in België. LSP wil daar mee aan bouwen en zal daarom deelnemen aan de verkiezingen van 7 juni. Maak die verkiezingsdeelname mee mogelijk door onze peterslijsten te ondertekenen, een financiële bijdrage te storten of zelf actief deel te nemen aan de werking van onze partij. Sluit aan!