Your cart is currently empty!
Category: Bpost
-
Bpost. Staking in Luik tegen dreigende volledige privatisering
De verdere privatisering van Proximus (voorheen Belgacom) en Bpost, bedrijven waarin de overheid nog steeds een meerderheid van de aandelen heeft, vormt een bedreiging voor zowel het personeel als de gebruikers. De ministerraad keurde afgelopen vrijdag een ontwerp van wet goed om het overheidsbelang in de twee bedrijven onder de symbolische grens van 50% te laten zakken.
Voorheen was het niet mogelijk om het aandeel van de overheid in beide bedrijven volledig af te bouwen. Nu wordt een volledige uitverkoop wel mogelijk en dat al op korte termijn. Voor private bedrijven kan dit een jackpot betekenen. Bij een volledige verkoop zou de overheid iets minder dan 6 miljard euro kunnen opstrijken voor de aandelen van Proximus en 2,6 miljard voor die van Bpost. In een pamflet stelde ACOD Post dat de Belgische overheid op deze manier “de instrumenten die vandaag de twee belangrijkste communicatiemarkten reguleren” aan de privé overdragen. De werkgelegenheid wordt eveneens bedreigd. “Uiteindelijk wint niemand bij deze strategie. De Belgische overheid verliest de jaarlijkse dividenden voor een eenmalige opbrengst, de burger riskeert van meer te moeten betalen voor slechtere diensten en het personeel zal zich in een onzekere positie bevinden.”In de Luikse regio werd afgelopen woensdag een stakingsoproep gelanceerd door ACOD. Het protest is gericht tegen een mogelijke privatisering. De actie wordt gevoerd door ACOD, maar het ACV besliste om leden die de acties willen vervoegen te dekken. We zullen op socialisme.be nog terugkomen op de discussies die we aan het piket deze morgen hebben.
De dreiging van een verdere volledige privatisering van de overheidsbedrijven toont eens te meer aan dat deze rechtse regering een beleid van asociale aanvallen voert. We moeten lessen trekken uit de beweging tegen het besparingsbeleid in de herfst van vorig jaar, maar ook uit de aarzelingen die sindsdien overheersten onder de vakbondsleidingen. In het najaar voerden we een eengemaakte strijd, privé en publieke sector samen en dit over de grenzen van vakbonden en talen heen. Dit eengemaakte verzet deed de regering wankelen. We zagen de kracht van een opbouwend actieplan met een goed voorbereide algemene staking die voldoende tijd op voorhand werd aangekondigd. Laat ons de strijd verderzetten met een nieuw actieplan waarmee we deze regering van rijken weg krijgen!
Met zulke vrienden…
Toen de discussie over de mogelijke volledige privatisering van Bpost en Proximus in de Kamer kwam op de vooravond van de stemming van het wetsvoorstel op de ministerraad, werd Alexander De Croo ondervraagd door de parlementsleden. Hij verklaarde onder meer: “Ik ben verbaasd van de kritiek van de ‘conservatieve linkerzijde’. Jullie aanbidding van de staat is een beetje aandoenlijk. Ik zal iemand parafraseren die stelde: ‘ik heb geen ideologisch probleem hiermee, ik hou niet vast aan een overheidsbelang van 51%.’ Wie zei dit? Het was Paul Magnette op 12 januari 2013. Vrienden van de PS, ik ben het volledig eens met meneer Magnette.” Het klopt dat de oppositie van de PS bijzonder hypocriet is.
De PS nam vaak het voortouw in de privatisering van publieke bedrijven. Het was Elio Di Rupo die verantwoordelijk was voor het principe van “strategische consolidaties” en andere “publieke ondernemingen van privaat recht” waarmee de weg naar de volledige privatisering werd opgegaan. Toen hij minister van overheidsbedrijven was, besliste Di Rupo onder meer de liberalisering van de postmarkt voor zendingen van meer dan 350 gram. Distrigaz, Belgacom, Sabena, het Gemeentekrediet, ASLK, BIAC, … de lijst van bedrijven die mee door de PS zijn geprivatiseerd is lang. Het gaat om een transfer van rijkdom van de gemeenschap naar de privé en dit ten koste van de belangen van personeel en gebruikers.
We moeten vastberaden strijden en kunnen de opbouw naar de algemene staking van 15 december als voorbeeld hiervoor hanteren. Maar we moeten ook dringend nadenken over de opbouw van een politiek alternatief vanuit de arbeidersbeweging waarbij alle krachten en individuen links van de sociaaldemocratie en de groenen zich in kunnen vinden om samen tegen de besparingslogica te strijden en te bouwen aan een breed en open politiek instrument dat iedereens eigenheid respecteert.
-
Bpost: grote winsten op kap van sociaal bloedbad
Artikel door Christophe De Brabanter
Bpost schrapte in 2013 zo’n 1.067 voltijdse banen. Het droeg bij tot een besparing van 8,3 miljoen euro op de personeelskosten. Een afbouw van een postbedrijf lijkt misschien logisch, is de post immers niet iets van het verleden dat steeds meer vervangen wordt door email en dergelijk?Toch maakte Bpost in 2013 20% meer winst. De winst komt voornamelijk doordat er steeds meer pakjes worden verstuurd via online internetwinkels. Deze pakjes zijn natuurlijk in gewicht en in grootte moeilijker om te bezorgen. De werkdruk verhoogt.
De totale winst in 2013 kwam uit op 273 miljoen euro. De besparing op de personeelskosten in 2013 bedraagt m.a.w. slechts zo’n 3% van de winst. Zo’n 226 miljoen van deze winst gaat naar de aandeelhouders in de vorm van dividenden die recentelijk zijn opgetrokken van 0,93 naar 1,13 euro bruto. Dan nog stellen de besparingen op personeelskosten slechts 3,7% van de dividenduitkering voor.
De Belgische overheid krijgt door de hogere dividend 40 miljoen euro extra. Misschien kan het dat bedrag meteen inzetten voor jobprogramma’s voor jongeren die geen werk vinden nu er eens te meer een duizendtal jobs bij Bpost verloren zijn gegaan? Het zou alvast van pas komen, want het postbedrijf wil dit jaar opnieuw 800 jobs schrappen. Elk jaar opnieuw wordt een sociaal bloedbad aangericht. Zelfs indien het gebeurt door natuurlijke afvloeiingen, betekent het nog dat er minder jobs voor jongeren zijn.
De postarbeiders worden letterlijk als citroenen uitgeperst voor enkele percenten extra winst of 4 cent extra dividend-uitkering per aandeel. Met dienstverlening heeft het voor de directie en de aandeelhouders, waaronder de overheid, al lang niets meer te maken.
-
Staking bij Bpost in Woluwe levert resultaat op
Op maandag 22 oktober ging het personeel van Bpost in Woluwe in staking. Elders waren er verspreid ook diverse acties. De aanleiding was een nieuwe maatregel in het kader van de georoute waardoor in Woluwe maar liefst 8 rondes zouden verdwijnen, het ging om 20% van het totaal.
De aanhoudende besparingsplannen hebben het aantal personeelsleden al zwaar naar beneden gehaald. De arbeidsvoorwaarden van de postbodes liggen al jarenlang onder vuur, facteurs in vaste dienst worden stilaan een minderheid.
De stakingsactie in Woluwe leverde resultaat op. Na drie dagen staken waren er onderhandelingen waarbij de directie terugkwam op het plan om 8 jobs te schrappen. Het behoud van alle rondes wordt gegarandeerd. De vastberaden stakingsactie gedurende drie dagen speelde een belangrijke rol in het bekomen van dat resultaat. Ook was het belangrijk dat er solidariteit kwam van de bureaus in Elsene en Laken.
Het is mogelijk om overwinningen te behalen. Daartoe moet de basis in elk bureau en elke depot worden georganiseerd en zijn er ook discussies nodig over hoe we deze strijd in handen kunnen nemen. De directie van Bpost is bijzonder ver kunnen gaan in het opleggen van besparingen omdat het verzet zich steeds beperkte tot één bureau of één regio. Gezamenlijke strijd op basis van een democratisch opgemaakt en bediscussieerd actieplan kan die neerwaartse spiraal doorbreken en ombuigen.
-
Europees liberaliseringsbeleid bedreigt 5000 jobs bij bpost
Het Europese liberaliseringsbeleid houdt lelijk huis in onze openbare diensten. Het postpersoneel kan ervan meespreken. Ieder jaar opnieuw wordt een sociaal bloedbad aangericht met een drastische vermindering van het aantal personeelsleden. Bovendien volgden de ‘hervormingen’ elkaar in snel tempo op. Een constante daarbij was het opdrijven van de flexibiliteit en het afbouwen van de dienstverlening voor gewone gebruikers.
Na de sluiting van tal van postkantoren en het opdrijven van de flexibiliteit van de postbodes met onder meer de Georoutes, volgt nu het bericht dat dit allemaal niet volstaat voor de Europese Commissie. Die onderzoekt de overheidssteun aan bpost, mogelijk moet het bedrijf honderden miljoenen terug betalen en ook de jaarlijkse toelage van 321 miljoen euro voor het uitvoeren van taken van openbare diensten ligt onder vuur. Dat kan tot 5.000 jobs kosten.
De afgelopen jaren werd bpost voorgesteld als een voorbeeld van een liberaliseringsbeleid. In een recordtempo werden aanvallen ingezet op de dienstverlening en het personeel. Dit leidde lokaal tot protest met stakingsacties van het personeel dat kantoor per kantoor protesteerde tegen de invoering van onder meer de Georoute of lokale acties tegen de sluiting van kantoren. Eengemaakt nationaal verzet kwam er niet, waardoor de maatregelen uiteindelijk toch werden opgelegd.
Het resultaat is een winstgevend bedrijf waarbij een groot deel van de winst weg vloeit naar de private aandeelhouder CVC, een topmanager met een bijhorend extravagant loon, minder personeel, aanvallen op de arbeidsvoorwaarden en minder dienstverlening. Voor de Europese Commissie is dat niet genoeg.
De zakenkranten de Tijd en L’Echo stelden dat er interne documenten in regeringskringen circuleren waaruit blijkt dat Europees onderzoek naar illegale staatssteun tot 5.000 jobs bedreigt. De overheidssteun wegnemen, zou onder meer de bedeling van kranten en pensioenen bedreigen. De krantenbedeling is op zich goed voor 2500 jobs.
In 2010 zakte het gemiddelde aantal werknemers (VTE’s) voor het eerst onder de 30.000. In 2008 waren er gemiddeld 31.460 werknemers, in 2009 30.030 en in 2010 29.324. Dit betekent dat respectief 1.430 en 706 jobs zijn verdwenen. Op zeven jaar tijd verdwenen 12.000 banen en de directie wil tegen 2017 nog eens 6.300 jobs weg. Dit sociale bloedbad wordt aangericht door personeel niet te vervangen, van de 2.000 natuurlijke afvloeiingen per jaar wordt slechts de helft vervangen. Dat gebeurt bovendien aan slechtere voorwaarden. Het resultaat is dat winst wordt geboekt met de openbare dienstverlening. Voor het boekjaar 2010 was er 209,6 miljoen euro winst toerekenbaar aan de aandeelhouders, de totale winst uit operationele activiteiten bedroeg 319,2 miljoen euro. Topman Johny Thijs stak 1,07 miljoen euro op zak.
Bovenop het ‘normale’ jaarlijkse bloedbad bedreigt de Europese Commissie nu nog eens 5.000 jobs. In de plaats van te snoeien in de dividenden voor de aandeelhouders, wil de directie het eventuele wegvallen van overheidssteun aangrijpen om nog eens bij het personeel te besparen. Volgens de directie is dit nog niet aan de orde, het verslag van de Europese Commissie is nog niet klaar. De vakbonden verklaarden dat het bericht in De Tijd “heel voorbarig” is.
Een beslissing is er inderdaad nog niet, maar de richting van het liberaliseringsproces is wel duidelijk. Mogelijk zal deze aanval op de werkgelegenheid er nu nog niet komen, maar als we hen laten doen zal het enkel om uitstel van executie gaan. De directie zal daarbij niet aarzelen om hard het mes te zetten in de tewerkstelling en de arbeidsvoorwaarden, dat is al jarenlang het beleid en nu zal eens te meer worden ingeroepen dat het ‘moet van Europa’. Dat de overheid jaarlijks zowat een derde van de staatsteun terug krijgt in de vorm van dividenden en dat een private aandeelhouder de afgelopen jaren met honderden miljoenen is gaan lopen, zal niet in rekenschap worden gebracht. Een geliberaliseerde postmarkt betekent immers dat winst moet worden gemaakt.
De beste wijze om een eventuele grootschalige aanval af te wenden, is door nu eindelijk ernstig verzet te organiseren tegen de volledige liberaliseringspolitiek en het jaarlijkse sociale bloedbad dat bij bpost wordt aangericht. Bedeling van post moet een openbare dienst zijn en geen melkkoe voor private aandeelhouders. Een openbare dienst betekent dat de dienstverlening centraal wordt gesteld, met inbegrip van menselijke arbeidsomstandigheden en verloning voor het personeel.
-
Directie wil ook de komende jaren sociale bloedbaden bij bpost
Topman Johny Thijs is zijn jaarloon van 1,07 miljoen euro waard, om Tuybens te parafraseren: ‘de man werkt hard’. Zijn taak bestaat uit het organiseren van sociale bloedbaden onder het personeel. En op dat vlak gaat het heel hard. De afgelopen zeven jaar gingen al 12.000 voltijdse banen verloren, nu wil de top van bpost nog eens 6.300 jobs weg tegen 2017. Hierdoor gaan we stilaan naar een halvering van het personeelsbestand van 40.000 naar 20.000.
De afgelopen jaren werden al veel aanvallen doorgevoerd: er verdween personeel, de dienstverlening in de postkantoren werd afgebouwd, het overblijvende personeel moest steeds flexibeler werken. Jaarlijks zijn er zowat 2.000 natuurlijke afvloeiingen van statutairen. Zij worden niet vervangen door 2.000 nieuwe statutairen, maar dan zowat 1.000 werknemers aan slechtere sociale voorwaarden of als interimmers. De directie wil op het pad van deze aanhoudende sociale kaalslag voort gaan. In naam van de liberalisering zullen we op deze manier een halvering van het personeelsbestand zien, ook al is er zeker geen halvering van het werkvolume.
De directie wil de komende jaren de sortering, transport en distributie hervormen om een grotere centralisatie en automatisering te bekomen. Hierdoor zullen vooral de lokale kantoren bloeden. Categorie per categorie wordt iedereen aangepakt bij bpost. Iedereen, behalve het management zelf natuurlijk.
De plannen voor de reorganisatie van de postbestelling zorgden in februari al voor acties van het personeel. Op 11 februari was er een geslaagde staking. Naar aanleiding van die staking verklaarde Thijs dat hij bereid is om te onderhandelen over het loon van de hulppostbode, over de herstructurering en het sociaal bloedbad daarentegen was hij niet bereid om te onderhandelen. Na de staking van 11 februari volgde geen nieuwe stap in het verzet. De interne documenten waaruit De Standaard citeert en die wijzen op een verder jobverlies met 6.300 eenheden tegen 2017 (met andere woorden het voortzetten van het ritme van 1.000 banen weg per jaar), maken duidelijk dat ernstig verzet noodzakelijk is.
Na de staking van 11 februari schreef de zakenkrant De Tijd: “Als directie moet je af en toe je personeel en je vakbonden de kans geven stoom af te blazen, is te horen in directiekringen. Zeker als er jaren aan een stuk is geherstructureerd en gereorganiseerd. Ventileert dat ongenoegen zich via een staking, dan is dat spijtig. Maar als dat uiteindelijk, met een paar borrelnootjes, leidt tot het beoogde doel, dan moet dat maar.” (De Tijd, 12.2). De directie gaat er met andere woorden van uit dat het personeel zich zal laten doen.
Als we dat willen doorbreken, zal er nood zijn aan een actieplan dat zich niet beperkt tot acties om wat stoom af te laten. We zullen een langdurige en harde strijd moeten voeren om de liberaliseringspolitiek volledig te stoppen.
-
Bpost. Samen in verzet tegen de besparingen op personeel en dienstverlening
Artikel uit de maarteditie van De Linkse Socialist
Jarenlang wordt al bespaard op de dienstverlening van De Post en nadien bpost. Na onder meer de georoutes en de sluitingen van postkantoren wil de directie nog een stap verder gaan. Ze wil de sorteercentra herorganiseren en de postbodes vervangen door hulppostbodes aan een hongerloon. Meer dan 10.000 statutairen zouden vervangen worden door 7.000 voltijds-equivalenten.
Verdere aanvallen
Op 11 februari werd gestaakt in de grote postsorteercentra. De stakingsoproep werd er algemeen opgevolgd waardoor er ook elders amper kon worden gewerkt. Postbaas Thijs verklaarde bereid te zijn om te onderhandelen over het loon voor hulppostbodes. Over de reorganisatie van de sorteercentra en het degraderen van postbodes tot nog slechter betaalde hulppostbodes wil hij blijkbaar niet onderhandelen.
Thijs heeft gemakkelijk praten. In 2009 verdiende hij 1 miljoen euro of 25% meer dan in 2008. Hulppostbodes wil hij tewerkstellen aan 9,8 euro bruto per uur. Een hulppostbode zou meer dan 45 jaar moeten werken om het jaarloon van Thijs te verdienen. De lonen voor postbodes waren al laag, als ze vervangen worden door hulppostbodes komt daar nog eens loonsverlaging bij. Nochtans doen de hulppostbodes hetzelfde werk als gewone postbodes. Dit gaat in tegen het principe “gelijk loon voor gelijk werk”.
De komende jaren wil de directie verder besparen. Jaarlijks zijn er zowat 2.000 natuurlijke afvloeiingen waarvan er slechts de helft worden vervangen maar dan wel tegen slechtere voorwaarden. De directie wil bovendien de flexibiliteit opdrijven door het personeel in rustige periodes (zomer) minder lang te laten werken om tijdens de drukke winterperiode langer te werken, uiteraard zonder enige compensatie.
Op minder dan tien jaar tijd is een kwart van het personeel verdwenen, 10.000 jobs gingen verloren in een gigantisch sociaal bloedbad. Het nieuw strategisch plan van de directie zal dit versterken: de sortering, het transport en de distributie worden aangepakt met een grotere centralisatie en jobverlies in de lokale kantoren. De sorteercentra worden industriële postfabrieken.
Strijd is nodig
De staking van 11 februari was belangrijk om te protesteren tegen de afbouw van de sociale verworvenheden van het personeel en om op te komen voor een kwaliteitsvolle dienstverlening. Een eenmalige staking zal echter niet volstaan. De Tijd schreef: “Als directie moet je af en toe je personeel en je vakbonden de kans geven stoom af te blazen, is te horen in directiekringen. Zeker als er jaren aan een stuk is geherstructureerd en gereorganiseerd. Ventileert dat ongenoegen zich via een staking, dan is dat spijtig. Maar als dat uiteindelijk, met een paar borrelnootjes, leidt tot het beoogde doel, dan moet dat maar.” (De Tijd, 12.2).
Wat onder “borrelnootjes” wordt verstaan: 35 euro cadeaucheque op het einde van het jaar als financiële tegemoetkoming. Daar kan je niet eens veel kerstcadeaus van kopen. De postmannen en -vrouwen weten waar ze aan toe zijn: ofwel wordt een actieplan opgesteld ofwel laten ze zich doen.
Er is nood aan een actieplan dat van onderuit wordt opgebouwd op basis van een actieve betrokkenheid van al het personeel. Acties om wat stoom af te laten, zullen niet volstaan. Er moeten acties komen waarbij het personeel en de gebruikers samen opkomen tegen de geliberaliseerde postmarkt waarin niet de dienstverlening maar de winst centraal staat.
-
Staking bij bpost. Interview met Roos Balbaert, ACOD-delegee in Brugge
Op het piket bij bpost in Brugge spraken we met Roos Balbaert, ACOD-delegee en bij de vorige verkiezingen kandidaat voor LSP. We hadden het over de redenen voor de staking en perspectieven voor verdere strijd.
Waarom wordt er vandaag gestaakt?
“De hoofdreden van de staking is het aangekondigde strategisch plan van bpost die De Post moet voorbereiden op de volledige privatisering. Zo wil men met dit plan de pakjesdienst apart organiseren in Brussel, zodat dit los van bpost verkocht kan worden. De verdeelcentra worden ook gecentraliseerd, waarbij heel wat arbeidsplaatsen zouden verloren gaan.
“Het strategisch plan 2020 zou geen naakte ontslagen veroorzaken, niettemin verdwijnen er wel tot 6000 arbeidsplaatsen. Als dit al zou lukken met ‘natuurlijke’ afvloeiingen, dan blijft dit nog steeds een enorme aanval op het personeel. Zo zouden duizenden personeelsleden verplicht moeten verhuizen, aangezien de arbeidsplaatsen verplaatst worden – van Brugge naar Gent bijvoorbeeld. Maar ook voor de jeugd worden geen degelijke arbeidsplaatsen bij gecreëerd, mensen die op pensioen gaan worden niet vervangen, nieuwe postmannen en vrouwen komen terecht in precaire contracten – zoals dat van ‘hulppostman’ – en hebben geen recht meer op een vast statuut.”
Wordt de staking goed opgevolgd?
“Voor wat we gewoon zijn in Brugge ben ik content. Er zijn maximaal een 10 tot 15 personeelsleden komen opdagen van de 100 – zeker de helft waren jonge contractuelen die schrik hadden voor hun job. Toch moet gezegd worden dat verschillende jongeren wel meestaakten, ondanks hun onzeker statuut. De ‘werkwilligen’ zijn deze morgen de kranten gaan rondbrengen die toegeleverd werden via een externe leverancier. Daarbuiten was er niets te verdelen – aangezien alles in Gent geblokkeerd stond sinds gisterenavond.
“Toch stonden we slechts met twee aan de poort deze morgen om pamfletten uit te delen. Van een echt piket was geen sprake. Willen we echt een vuist maken zullen we ons in de toekomst beter moeten organiseren. Het feit dat op een stakingsdag de militanten thuisblijven, geeft een slecht beeld. Dit is munitie voor het antivakbondsstandpunt als zouden we alleen staken om "een dag congé te hebben". Daarom is het nodig om het piket in de toekomst beter voor te bereiden. We hebben ook meer praktische steun ervoor nodig vanuit de vakbond, wat vandaag te weinig gebeurd is – waarschijnlijk omdat men wel wist dat in Brugge genoeg mensen thuis gingen blijven.”
En hoe moet het nu verder?
“In Brugge wordt ook morgen nog gestaakt. Daarna zullen we zien of de directie haar plan aanpast. Anders zullen verdere en hardere acties volgen – gelijklopend met de strijd tegen het IPA overigens.”
-
Staking bij bpost. Interview met ACOD vakbondssecretaris Jef Michielsen
Aan de stakerspost voor het postsorteercentrum Antwerpen X spraken we met de ACOD-secretaris Jef Michielsen over de redenen van de actie en mogelijke verdere ontwikkelingen.
Waarom wordt er vandaag gestaakt?
Jef: “Er wordt om twee redenen gestaakt. Enerzijds het strategisch plan voor bpost, waar weinig sociale accenten in zitten en dat enkel gericht is op economische aspecten. En de tweede reden, daarom niet de minste, is dat we een betere verloning en verlofregeling willen voor onze mensen die nieuw binnen het bedrijf komen. Zij worden echt onderbetaald. Wij zijn daar al maanden voor aan het werken en voor aan het strijden om hen toch wat betere loonsvoorwaarden te geven en dit zou eigenlijk ook geregeld moeten worden na deze staking.”
Ik heb gehoord dat dit jaar de postmarkt geliberaliseerd werd, vrij gemaakt werd. Kan u daar misschien iets meer over vertellen, uw mening daarover geven?
“Mijn mening, zeker vanuit de socialistische vakbond, is dat wij niet echt staan te springen voor die liberalisering van de postmarkt. Wij zijn van mening dat de verdeling van post een universele dienstverlening aan de bevolking moet zijn, die uitgevoerd moet worden door de staat. Die universele dienstverlening is belangrijk, wij zien genoeg wat er gebeurt in de elektriciteits- en gassector. De grote klanten worden daar beter van, maar de kleine klanten gaan meer betalen, en ik denk dat dit ook het signaal gaat zijn dat binnen dit en een jaar gegeven zal worden op de postmarkt.”
Bent u tevreden over de stakingsbereidheid onder het personeel en de bemanning van het piket en dergelijke?
“Eigenlijk wel, want heel het strategisch plan is nog maar een twee, drie weken bekend. Wij hebben samen met de sectorafgevaardigden, dus de vrijgestelden van de vakbonden, met de drie vakbonden, samengewerkt om zoveel mogelijk informatie te verspreiden over dat strategisch plan. We hebben het toegelicht aan het personeel. Het resultaat is er naar. In het sorteercentrum is meer dan negentig procent van het personeel in staking.”
Denkt u dat de directie de boodschap begrepen zou hebben, of dat er nog verdere acties nodig gaan zijn?
“Directieleden of managers binnen dergelijke bedrijven reageren anders dan wij syndicalisten. Maar toch hoop ik dat er een lamp gaat branden bij hen en dat er overleg komt om de sociale aspecten in de twee dossiers die op tafel liggen te verbeteren.”
Bedankt voor het interview en veel succes
