Category: Sociaal

De traditionele partijen haastten zich allemaal om zich uit te spreken tegen een forse herstructurering of zelfs sluiting van VW-Vorst. Daarbij waren de Duitsers kop van jut. Het kwam eigenlijk neer op een potje schelden op de Duitsers die men van plat nationalisme verweet. Brussel-Halle-Vilvoorde leek even ook ver van het bed van de traditionele politici te staan.

Artikel op basis van een eerder gepubliceerd artikel op marxisten.blogspot.com, de website van LSP-Aalst

De traditionele partijen spreken zich plots uit tegen plat nationalisme. Dat moeten we onthouden bij de volgende ronde van communautaire twisten. Ook kwam er kritiek op het gebrek aan strijdbaarheid van de Duitse vakbonden. Ook dat moeten we zeker noteren en bij het volgende Generatiepact nog eens bovenhalen.

Bart Somers van de VLD wil de nieuwe “progressieve” koers van zijn partij meteen naar voor brengen (in Duitsland). Daar moet de vakbond strijdbaarder zijn en ingaan tegen de eisen inzake loonmatiging en stijgende productiviteit. De kersverse progressieveling en bijna-internationalist Bart Somers: “Twee weken nadat een eenheidsvakbond wordt gecreëerd, lijkt de Duitse vakbond een deal te sluiten met de bedrijfsleiding, waarbij ze zeggen ‘saneer overal, behalve in Duitsland’. Dat is een drama voor onze arbeiders die net heel productief zijn. Het betekent dat onze arbeiders, die de beste in de wereld zijn, die enorme inspanningen doen in een bedrijf dat rendabel is en in een land dat enorme inspanningen doet om arbeid flexibel en betaalbaar te maken, dat daar banen sneuvelen om syndicalistische en nationalistische belangen.”

Dit is plat populisme. Alle Duitse vakbondsmilitanten worden over dezelfde kam geschoren. Er wordt geen onderscheid gemaakt tussen de vakbondsleiding en de basis. Ook wordt niet vermeld hoe de Duitse arbeiders moeten inleveren op hun lonen en dus evengoed de dupe zijn van een negatief opbod. Somers steunt het negatief opbod, maar enkel als de cadeaus aan het patronaat in België het grootste zijn.

Vande Lanotte van de SP.a stelde: "Dit is een verschrikkelijke zaak. De regering heeft veel inspanningen gedaan, de lonen zijn veel gedaald en VW-Vorst is de beste fabriek van Europa. En dan beslist Volkswagen op een nationalistische manier te werken." Daarnaast is Vande Lanotte vooral aan het denken over het overleg met de directie nà de herstructurering.

De politici lijken zich gebeten te voelen en proberen te lobbyen om de beslissingen minder hard te maken. Ze voelen zich bovendien gepakt omwille van het gebrek aan erkentelijkheid van het patronaat voor de aanvallen op de sociale verworvenheden de afgelopen maanden: het Generatiepact, de lastenverlagingen, het opdrijven van de flexibiliteit in de automobielsector,…

CD&V-voorzitter Jo Vandeurzen noemde het zorgwekkend dat nationalistische belangen en irrationele elementen de beslissing mee bepalen. "Wij denken altijd dat dat op rationale en economische basis gebeurt". Kennelijk nog een politicus die zich gepakt voelt. Een wereld stort in: het goddelijke kapitalisme lijkt bij nader inzien toch niet zo ‘fair’ en ‘rationeel’ te zijn zoals we dat op school geleerd hebben. Het is trouwens eigenaardig dat het juist uit de mond van een traditioneel politicus komt dat politieke overwegingen in het Duitse luik van het Volkswagenverhaal plots als irrationeel worden afgedaan: we leren elke dag bij! Nationalisme irrationeel? Kartelpartner NVA zal het niet graag horen…

Groen-voorzitster Vera Dua heeft het licht gezien: “Dit is het beste bewijs dat het in een globaliserende economie enkel om de winst te doen is.” Ja Vera, en wat dacht jouw partij daaraan te doen? Met de paarsgroene regering van 1999 tot 2003 hebben we niet bepaald veel verandering gemerkt.

Bij het Vlaams Belang tenslotte blijft het nog stil. Daar lijkt er op dit ogenblik meer nagedacht te worden over een voorstel van een obscure Russische politicus om het aantal migranten in iedere wijk te beperken tot maximum 20%. Wordt er nog gezocht naar een argumentatie om deze ontslagen af te schuiven op de Franstaligen en de PS in het bijzonder?

Alle traditionele politici lijken geschokt te zijn door de mogelijke beslissing van een Duitse multinational. Men zou bijna vergeten dat het de arbeiders van Volkswagen zijn, die met de gebakken peren zitten.

De politici doen alsof en gaan intussen rustig verder met hun politiek van sociale afbraak. In deze crisis zullen ze enkel een excuus zien om nog harder op onze lonen en pensioenen in te hakken. Daartegenover zal verzet nodig zijn. Eengemaakt verzet is de enige manier om een antwoord te formuleren.

In het rapport van de Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) werd uiteraard vooral uitgekeken naar het cijfer voor de loonnorm in het kader van de onderhandelingen tussen de sociale partners. Het rapport bevat daarnaast echter nog heel wat interessante gegevens en feitenmateriaal. Zo zagen we er enkele cijfers over armoede in België en Europa.

In België is er een armoedecijfer van 15%. Daarmee zit België net onder het Europees gemiddelde (in de 15 kernstaten) waar de armoedegraad 17% bedraagt. Het asociaal beleid dat de afgelopen jaren in Duitsland werd gevoerd, mist zijn effect niet. De armoedegraad is daar gestegen tot 17%. In de motor van de Europese economie is 17% van de bevolking dus arm! Bij alleenstaanden loopt dat op tot 23% en in eenoudergezinnen zelfs 38%.

Belgische werklozen komen er volgens de Europese cijfers nog goed vanaf. “Slechts” 28% van de Belgische werklozen zijn officieel arm, tegenover 42% in Nederland, 46% in Duitsland, 54% in het Verenigd Koninkrijk en gemiddeld 40% in de EU-kernstaten

Gepensioneerden hebben minder geluk. 18% van de Belgische gepensioneerden zijn arm, tegenover gemiddeld 16% in de EU-kernstaten. In Nederland is dat cijfers zelfs beperkt tot 6% en in Luxemburg 5%. De Ierse gepensioneerden scoren het slechtst met 35% armoede. Maar ook bijvoorbeeld eenoudergezinnen hebben in Ierland een grote kans op armoede: 56%. Als Ierland vandaag in België door sommigen als te volgen economisch voorbeeld wordt aangehaald, mogen deze cijfers gerust ook eens aan bod komen.

Ook onder werkenden is er armoede. In Duitsland loopt dit zelfs op tot 9% of bijna 1 op 10 werkende die in armoede leeft. De reden daarvoor moeten we niet ver zoeken. Het rapport van de CRB stelt onder meer dat het aantal werknemers met kortetermijn of laagbetaalde jobs (minder dan 2 maanden per jaar of maximum 400 euro per maand) sterk is toegenomen. Het aantal mensen met een dergelijke “mini-job” is toegenomen tot 4,742 miljoen mensen!

Het feit dat de werkloosheid in Duitsland beperkt gedaald is, wordt bovendien toegeschreven aan de “1 euro jobs” (jobs waarbij de werkloze moet werken om bovenop het bedrag van een werkloosheidsuitkering 1 euro per uur betaald te worden…). In 2005 waren er 201.000 dergelijke jobs, voor 2006 wordt een toename met 69.000 verwacht!

Dit soort cijfers is nuttig om aan te geven hoe de rijkdom vandaag verdeeld is. Terwijl een kleine toplaag steeds rijker wordt, valt een groeiend deel van de bevolking uit de boot. Bovendien is dit niet beperkt tot uitkeringstrekkers of gepensioneerden. Steeds meer arbeiders krijgen te kampen met armoede.

> Volledig rapport van de CRB in pdf

In het kader van de Antwerpse onderhandelingen voor een bestuursakkoord kwam er een verslag van de werkgroep ‘diversiteit’. Burgemeester Janssens was alvast tevreden dat een aantal ideeën uit zijn boek werden overgenomen. Eén van de voorstellen is om sancties op te leggen aan wie geen Nederlands leert.

De nota van de werkgroep diversiteit werd vorige maandag aan de onderhandelaars overhandigd. Het moet de basis vormen voor het beleid van de komende jaren. Daarbij valt het op dat er een harde opstelling tegenover migranten wordt voorgesteld; Wie onvoldoende Nederlands kent, kan rekenen op sancties. Zo zou het verkrijgen van een sociale woning gekoppeld worden aan de kennis van Nederlands.

“Het voorstel om ook etniciteit als criterium te nemen, werd verworpen”, schreef Gazet van Antwerpen laconiek. Wat betekent dit? Dat er aanvankelijk ook werd voorgesteld om de toekenning van sociale woningen afhankelijk te maken van de afkomst van de aanvragers? Als dit werd “verworpen”, zal het wellicht deels te maken hebben met het discriminerende karakter van een dergelijke bepaling!

Een ander element van “diversiteit” is de steeds terugkerende nood aan een betere “sociale mix”. Volgens de werkgroep zou een “ideale wijk” bestaan uit 35% huurwoningen en 65% eigenaars. Bij de huurwoningen zouden er per wijk maximum 15% sociale woningen mogen zijn. Over een minimum aan nieuwe sociale woningen dat nodig is, wordt met geen woord gerept. Neen, enkel een maximumbepaling lijkt van tel.

De voorstellen zorgden reeds voor positieve geluiden bij een aantal VB’ers. Zo lazen we op een website van een VB-kandidate bij de vorige gemeenteraadsverkiezingen: “In Antwerpen heeft links gewonnen maar de werkgroep ‘Diversiteit’ komt met een rechts (Vlaams Belang) programma op de proppen.” En dat rechts programma wordt dan nog eens bijzonder positief onthaald door Patrick Janssens…

Naast de voorstellen om het element van de taal sterker te benadrukken, wordt ook voorgesteld om meer controles uit te voeren op illegalen en om strengere maatregelen te nemen inzake gezinshereniging (wat pas vanaf 21 jaar kan, indien er minderjarige kinderen zijn en indien de familie gedurende vijf jaar borg wil staan…).

Het is duidelijk dat het beleid van de nieuwe coalitie onder leiding van Patrick Janssens geen links beleid zal zijn. Het zal een verderzetting zijn van het vorige beleid waarbij de centrale aandacht niet uitgaat naar de behoeften van de arbeiders en hun gezinnen.

Uit een studie van Covive (een samenwerking van academici van verschillende universiteiten) blijkt dat de welvaart van ouderen in België er sterk op achteruit gaat. Wat veel gepensioneerden al langer wisten, wordt nu officieel. Het aantal ouderen onder de armoedegrens blijft stabiel, maar de kloof tussen de hoogste en de laagste pensioenen neemt scherp toe.

In 1980 leefde 12% van de ouderen onder de armoedegrens, in 2003 was dit 11%. In dezelfde periode daalde het aantal arme ouderen in alle buurlanden. Wellicht zal de regering in dit geval echter niet zeggen dat de hoogte van de pensioenen in evenwicht moet blijven met hetgeen in de buurlanden wordt betaald. Dat argument geldt immers enkel als het kan gebruikt worden om te besparen op onze lonen.

De afgelopen jaren is systematisch bespaard op de pensioenen en uitkeringen. Er wordt van uitgegaan dat dit kan worden opgevangen met extra middelen uit de tweede en derde peilers: het aanvullend pensioen (bijvoorbeeld via groepsverzekeringen) en eigen initiatieven van pensioensparen. Twee derden van de gepensioneerden hebben echter geen toegang tot een verhoging van hun uitkering via een aanvullend pensioen. Dat vergroot de kloof tussen arme en ‘rijke’ gepensioneerden.

Bovendien wordt vastgesteld dat de situatie er niet op zal verbeteren. De generaties die nu met pensioen gaan, hebben ook de periodes van crisis en hoge werkloosheid meegemaakt waardoor er velen geen volledig pensioen hebben. Dat zet een neerwaartse druk op de pensioenen.

De afgelopen jaren is er steeds meer nadruk gelegd op bijkomende stelsels van aanvullende pensioenen. Hierdoor wordt in de praktijk een deel van het pensioen geprivatiseerd waarbij een minderheid van de arbeiders toegang heeft tot een degelijk pensioen, maar de meerderheid het moet doen met een steeds reëel dalend wettelijk pensioentje.