Your cart is currently empty!
Category: Petrochemie
-
Belangrijke doorbraak bij Bayer
De vakbonden maakten bekend dat een verkennend gesprek met de directie heeft duidelijk gemaakt dat er meer tijd zal worden uitgetrokken om onderhandelingen op te zetten over de toekomst van Bayer “zonder aan de huidige loon- en arbeidsvoorwaarden te tornen”. Dat gaat in tegen wat het media-offensief van de afgelopen dagen vertelde. De delegaties van ACV en ABVV besluiten: “Partijen achten het noodzakelijk om in alle sereniteit het dossier op een constructieve manier af te ronden.” Vreemd genoeg werd deze mededeling in de media niet zo spectaculair gebracht als het zogenaamde dreigement van de directie om de vestiging te sluiten indien niet zou worden bespaard… De verklaring werd op de sites van ABVV en ACV gepubliceerd. Daar vind je ook meer achtergrond over het geschil.
-
Antwerpse chemie-werknemers zijn geen overbetaalde profiteurs
ABVV-Scheikunde publiceert een pamflet dat samen met een oproep voor de actie van vrijdag wordt verspreid. In het pamflet wordt geantwoord op het media-offensief tegen het vakbondsstandpunt bij Bayer. Dit pamflet legt uit hoe de betere arbeidsomstandigheden en lonen in de sector tot stand kwamen en waarom verzet nodig is tegen de poging om dit af te bouwen.
Toen in de jaren ’50 en ’60 de chemische multinationals hun bedrijven in de Antwerpse haven vestigden, werden de werknemers ingeschreven in het paritair comité van de leerlooierijen. Het waren vooral ongeschoolde jongens uit landbouwfamilies die de eerste jaren de dienst uitmaakten. Door de komst van werknemers uit de scheepsbouw kwam ook het syndicaal bewustzijn. Strijdbare vakbondsafgevaardigden en de vraag van het chemiepatronaat naar meer en hoger opgeleide werknemers deden de loon- en arbeidsvoorwaarden verbeteren.
De hoge flexibiliteit die wordt gevraagd van de werknemers die het continue productieproces bemannen (dag en nacht, week en weekend) en de uitgebreide technische kennis die vereist is bij de onderhoudsmedewerkers rechtvaardigen de betere lonen en vergoedingen die door de kapitaalintensieve bedrijven worden betaald. Het zijn trouwens vooral de grondstof- en energiekosten die de hoofdmoot van de exploitatiekosten uitmaken in de sector (de personeelskosten bedragen gemiddeld 10 % van de totale bedrijfskosten).
De steeds hogere eisen van aandeelhouders die de winsten op korte termijn wilden opvoeren, zorgden de afgelopen twintig jaar voor toenemende automatisering en de massale uitbesteding van activiteiten met veelvuldige collectieve ontslagrondes in de sector tot gevolg. Deze massale afdankingen werden over het algemeen op een sociaal aanvaardbare manier en vooral zonder grote conflicten uitgevoerd. Om de overtallige werknemers die niet in brugpensioen konden gaan en om tegelijkertijd het veeleisende ploegenwerk menselijker te maken, werd de afgelopen jaren door de werknemers afgezien van bijkomende loonsverhogingen en werd door arbeidsduurvermindering aan herverdeling van de arbeid gedaan, minedr loonsverhoging voor meer jobs dus. Zoals hierboven reeds uiteengezet zijn de hogere lonen vooral het gevolg van de premies voor het werken in zeer flexibele ploegensystemen in bedrijven die nog steeds een hoog veiligheids- en gezondheidsrisico bevatten. De lagere arbeidstijd in de sector – die trouwens vergelijkbaar is met de meest nabije andere Europese chemiecluster, nl. Rotterdam – is te wijten aan herstructureringen en de keuze van de werknemers voor meer vrije tijd in plaats van hogere loonsverhogingen.
Uiteraard erkennen wij dat de sector ook te lijden heeft (gehad) onder de economische crisis maar wij zijn evenmin de hoge winsten vergeten die de afgelopen twintig jaar werden gerealiseerd waarmee de nodige reserves konden aangelegd worden om conjunctuurschomelingen op te vangen. In dit crisisjaar betaalde Bayer € 1 miljard aan de aandeelhouders uit. Vandaag eist de directie dat € 7 miljoen wordt bespaard op de arbeiders en bedienden “om het bedrijf te redden”. En de vakbonden … die zouden de tewerkstelling in gevaar brengen als ze niet toegeven. Vandaag bij Bayer, morgen in uw bedrijf of organisatie ?
-
Bayer: inleveren is geen optie
De directie van Bayer voert de druk op om een besparingsplan doorgedrukt te krijgen. De directie kan daarbij rekenen op de medewerking van politici, collega-patroons en media. Het voorstel om langer te werken voor een zelfde loon wordt als “genereus” voorgesteld en de weigering van de vakbonden om daarmee in te stemmen, zou “onverantwoord” zijn. Het is niet de taak van de vakbonden om sociale achteruitgang te organiseren. Na Bayer zou de rest van de sector snel volgen met gelijkaardige maatregelen, waar zou die neerwaartse spiraal eindigen?
190 miljoen euro winst
Bayer is niet bepaald een bedrijf in moeilijkheden. In 2008 steeg de winst met 18% tot 190 miljoen euro. De winsten worden steeds meer geboekt op financiële activiteiten, het resultaat uit productie is de afgelopen jaren afgenomen tot nog ongeveer 25 miljoen euro in 2008, of 2,5% op een omzet van bijna een miljard euro.
Het bedrijf wil meer winst boeken en zoekt daarom naar methoden om de lonen aan te pakken. Nochtans zal dat weinig fundamenteel veranderen: personeelskosten zijn slechts goed voor 8,8% van de totale kosten. De arbeiders moesten de afgelopen jaren steeds harder werken, de productiviteit (toegevoegde waarde per werknemer) verdubbelde sinds 2005.
Bayer wil op het personeel besparen omdat elders niet veel te rapen valt. Lastenverlagingen kunnen geen groot verschil meer maken, het bedrijf betaalt sowieso amper belastingen. In 2008 bedroeg de reële belastingsvoet 10,02%. Met de notionele intrestaftrek werd 50 miljoen euro opgehaald. De voornaamste reden voor de daling van de winsten uit de productie moet worden gezocht bij de stijgende grondstoffenprijzen. Door te besparen op het personeel zal daar niets aan veranderen.
De resultaten van 2008 werden alvast niet gevoeld door de aandeelhouders, die kregen 3,7% extra. Hierdoor verliet 1,07 miljard euro het bedrijf. Dit geld werd opgestreken door beleggers die aandelen van Bayer in handen hebben.
Langer werken voor een zelfde loon?
De directie stelt voor om de arbeidstijd op te drijven. In eerste instantie naar 35,25 uur per week, daarna wellicht meer. Volgens de directie is dit noodzakelijk om het bedrijf concurrentieel te houden. Bovendien wordt gesproken van een overproductiecapaciteit inzake polycarbonaat (van de 550.000 jaarton zou er 200.000 te veel zijn). De productie in ofwel Uerdingen ofwel Antwerpen zou moeten worden afgebouwd.
Hoe zal de productie afgebouwd worden indien langer wordt gewerkt? Het is duidelijk dat dit voorstel een voorbode is om nadien tot afdankingen over te gaan. De maatregel om de arbeidsduur te beperken tot 33,6 uur per week kwam er overigens om jobs te redden: door minder lang te werken, werd bij een vorige herstructurering een groter jobverlies voorkomen.
De directie chanteert het personeel door te stellen dat er een keuze is tussen inleveren of sluiten. Zou de directie de Antwerpse vestiging met haar 190 miljoen euro winst sluiten omdat dit bedrag niet kan worden ingetrokken tot 200 miljoen? De chantage dient vooral om meer beroep te kunnen doen op de vrienden uit de politieke en mediatieke wereld. Die stellen het voor alsof het voorstel om de arbeidsduur te verlengen “genereus” zou zijn. Het was overigens opvallend hoe snel de mediahetze zich verspreidde: waar eerst enkel de vakbondsvertegenwoordigers van Bayer de boeman waren, werd dit al snel het geheel van de arbeiders in het bedrijf en nadien zelfs van de volledige sector. Tegenover een dergelijk media-offensief hebben we nood aan onze eigen media en moeten de eigen syndicale structuren worden benut met informatie voor de syndicale delegaties en vertegenwoordigers zodat op de werkvloer kan worden geantwoord op wat de burgerlijke media ons voorhoudt.
De centrale vraag voor de directie van Bayer is niet zozeer de arbeidstijd maar wel het loon. Dat moet omlaag, zo werd in Duitsland een verlaging met 6,7% gevraagd. Indien Bayer er in slaagt om haar personeel langer te laten werken voor een zelfde loon en het overschot aan personeel af te danken, dan is er in de realiteit een loonsdaling. Dit voorbeeld zal snel navolging kennen bij andere bedrijven in de sector. Het is geen toeval dat de patroonsfederatie van de scheikunde de discussie van zo nabij opvolgt. Waar zou de neerwaartse spiraal stoppen? Bij het loon dat voorgesteld wordt voor postbezorgers?
Inleveren is geen optie
De directie heeft de verlenging van een CAO inzake werkzekerheid tegen gehouden om dit te koppelen aan de discussie over de lonen. In ruil voor een arbeidsduurverlenging zou er vijf jaar werkzekerheid komen. Dat moet de chantage compleet maken.
Een loonsverlaging of verlenging van de arbeidstijd betekent in de praktijk dat de overblijvende werknemers de vertrekpremie van het overtallig personeel betalen. De verkorting van de arbeidstijd kwam er vanaf 1 januari 2004 om naakte ontslagen te vermijden. De directie kreeg sinds 2004 meer dan 6 miljoen euro RSZ-verminderingen wegens het invoeren van de 33,6 urenweken. Maar nu zou er plots langer moeten worden gewerkt?
De vakbonden stellen dat inleveren geen optie is. Elke eurocent of elke minuut die wordt ingeleverd, zal enkel meer miserie met zich mee brengen. Bovendien weigeren de bonden in een neerwaartse spiraal met de vestiging in Uerdingen te worden meegetrokken. Het personeel laat zich niet tegen elkaar opzetten.
Strijdbare strategie
De opstelling van de vakbonden bij Bayer is opvallend. Tegen de directie en de media in wordt gezegd dat er al genoeg bespaard is. Om dat standpunt kracht bij te zetten, werd de afgelopen maanden reeds systematisch informatie gegeven aan het personeel over de echte financiële situatie van het bedrijf. Op de website Roodoor.info staan enkele voorbeelden van uitstekende en erg informatieve vakbondspamfletten (1). Ook werden personeelsvergaderingen gehouden, zo werd gisteren een bijeenkomst gehouden voor het personeel van de dag.
Er werd een akkoord gesloten met de vakbonden in Uerdingen om het personeel niet tegen elkaar te laten uitspelen. Ook werd een syndicaal pact gesloten om in de hele sector geen akkoorden te sluiten die de arbeids- en loonsvoorwaarden naar beneden halen.
Het personeel wil niet instemmen met het voorstel van de directie om de arbeidstijd te wijzigen. De directie zal op haar plannen moeten terugkomen als ze verder wil onderhandelen.
(1) Enkele voorbeelden van pamfletten over de situatie bij Bayer
> Pamflet van 2 juni
> Pamflet van 27 oktober
-
Peeters slaagt naar arbeiders en bedienden maar werkgevers blijven buiten schot
Kris Peeters stapt even uit zijn rol als politieker en kruipt terug in zijn huid als ex-werkgever. Ongehoord om vanuit de politiek een verhaal slechts langs één kant te willen vertellen.
Meneer Peeters,
Als ex-voorzitter van het UNIZO begrijp ik natuurlijk dat u veel dichter staat bij de werkgevers als de vele arbeiders en bedienden die al jaren, dag in dag uit, moeten werken voor hun boterham.
Als federale en vlaamse regering stoppen jullie dan ook nog eens jarenlang onze zuurverdiende belastingcentjes in bodemloze putten richting de portemonnees van die werkgevers.
Elke keer weer loze beloftes. Elke keer weer komen jullie, en wij, van een kale reis terug. Wij betalen om mensen te ontslaan. Wij betalen, spijtig genoeg, niet om extra jobs te creëren.
Jullie hebben met onze belastingcentjes de winsten opgesmukt van de bedrijven. Wij betaalden de ontslagen bij VW, BAYER, DHL, …
En zelfs nu acht u het nodig om een bedrijf dat maar liefst 190 miljoen euro winst heeft gemaakt nog maar eens een hart onder de riem te steken om te zeggen hoe moeilijk dat bedrijf het wel niet heeft.
Vraag maar eens aan bedrijven zoals BAYER, MONSANTO, BASF hoeveel keren de vakbond daar zijn verantwoordelijkheid al heeft genomen. OF leg u oor eens te luisteren bij de mensen na de volledige sluiting, nog niet zolang geleden, van TPE.
Nu gaat het om afspraken waarbij een hele sector onder druk komt te staan. Vele duizenden arbeiders en bedienden zullen volgen meneer Peeters!
Dat diezelfde arbeiders en bedienden daar al jaren aan het inleveren zijn vergeet u er bewust bij te vermelden. Dat hiervoor ook al meer dan eens belastingcentjes zijn gebruikt vergeet u eveneens bewust te vermelden.
De enige die op dit moment de arbeiders en bedienden nog verdedigen dat zijn de vakbonden meneer Peeters.
Vergeet de termen van werkgevers en werknemers. Werkgevers zijn al lang werkstelers geworden. Een beroep dat wordt gesponsord door illustere figuren zoals uzelf. En praat niet meer over werknemers meneer Peeters. Loonslaven die alles moeten opvangen tot zelfs de stijgingen van loonsopslagen tot 25 procent en meer van diezelfde werkstelers ! Want daar is blijkbaar nooit een probleem…
-
Opnieuw sociaal bloedbad bij Janssen Pharmaceutica
Johnson & Johnson, de moedermaatschappij van Janssen Pharmaceutica, kondigde aan dat er wereldwijd zowat 8.000 jobs bij de groep weg moeten. In ons land komt het bij Janssen Pharmaceutica amper twee jaar na de vorige herstructurering opnieuw tot een sociaal bloedbad: 558 jobs moeten er weg.
In 2002 verdwenen 250 jobs, in 2007 460 en vorig jaar nog eens 140. De opeenvolgende herstructureringen hebben ertoe geleid dat de werkdruk sterk is toegenomen en dat de mogelijkheden voor “sociale” afdankingen (in de vorm van brugpensioenen) uiterst beperkt zijn. Wellicht zal het dan ook tot naakte ontslagen komen indien Janssen Pharmaceutica deze plannen doorvoert.
De problemen bij Johnson&Johnson zijn niet nieuw. De farmaceutische sector gaat gebukt onder een harde concurrentiestrijd en moet rekening houden met decennia van besparingen op de sociale zekerheid. Die jarenlange besparingsoperaties hebben een impact op de sector en leiden tot minder investeringen in onderzoek en ontwikkeling.
Toch betekent dit niet dat er geen grote winsten worden geboekt. Toen in 2007 een zwaar herstructureringsplan werd aangekondigd, maakte Janssen jaarwinsten van 200 miljoen euro. Moedergroep Johnson & Johnson boekte tot 3 miljard dollar winst per kwartaal (ook in het vierde kwartaal van 2008 werd nog een dergelijk winstcijfer behaald). Om die winsten op peil te houden, wordt nu bespaard op het personeel.
Wereldwijd moeten zowat 8.000 van de 117.000 personeelsleden verdwijnen. Ook Janssen Pharmaceutica deelt daarbij in de klappen. De directie van Janssen wil met de vakbonden rond tafel zitten om de “concurrentiële positie” van het bedrijf te bespreken. Met andere woorden: de directie wil de vakbonden mee verantwoordelijk maken voor aanvallen op lonen en arbeidscondities.
In de media verklaarde een woordvoerder van de bediendenvakbond LBC: “Veel mensen vragen zich af hoe het nu verder moet. Met de nieuwe sanering verdwijnt namelijk het grootste gedeelte van de arbeiders. Opmerkelijk, want de grote kracht van Janssen Pharmaceutica was net dat het bedrijf zelf instond voor het onderzoek, de ontwikkeling en de productie van de geneesmiddelen. Als de productie extern gaat, vrezen we dat Janssen in de toekomst enkel nog een beperkt aantal hooggeschoolden in dienst heeft en al de andere diensten verder worden uitbesteed.” Flexibiliteit noemt de directie dat.
Er is verzet nodig tegen dit sociaal bloedbad. De farmaceutische sector heeft de afgelopen jaren megawinsten geboekt en dat op de kap van onze gezondheid. We mogen onze gezondheid niet overlaten aan deze winsthongerige bedrijven die zelfs geen respect tonen voor het eigen personeel. Onze gezondheid is te belangrijk om de beslissingen erover niet in gemeenschapshanden te nemen. Daartoe is de nationalisatie van de volledige sector onder gemeenschapscontrole nodig. Dat kan jobs redden en tegelijk de mogelijkheden creëren om sneller en goedkoper medicijnen te ontwikkelen die gericht zijn op de gezondheid van de meerderheid van de bevolking en niet op de kortetermijnwinsten van de grote aandeelhouders van Johnson & Johnson.
Artikel uit 2007: ACV-delegee Janssen Pharmaceutica: “Het gaat niet alleen om centen, maar ook om mensen
-
Bayer: directie wil personeel laten inleveren
De directie van Bayer wil dat het personeel van de Antwerpse vestiging inlevert. Volgens de directie moet 10% worden bespaard en daarom wordt onder meer gedacht aan een arbeidsduurverlenging (zonder loonsverhoging). De vakbonden wijzen er op dat dit onvermijdelijk zou leiden tot ontslagen. In een reactie verklaren de vakbonden dat ze geen mandaat hebben om te praten over sociale afbraak. Wordt ongetwijfeld vervolgd…
Persbericht van het gemeenschappelijk vakbondsfront. PDF van het pamflet dat wordt verspreid door de vakbonden
Gisterenmorgen had een Bijzondere OR bij Bayer plaats. De directie heeft daar een situatieschets gegeven van de economische toestand bij BMS en Bayer Antwerpen. Volgens hen zijn verdere maatregelen nodig voor de concurrentiepositie van Antwerpen.
Ze meent dat dit enkel mogelijk is via een CAO-werkzekerheid waarin de arbeiders en bedienden bij Bayer bereid moeten zijn om in te leveren op loon- en arbeidsvoorwaarden.
Als vakbonden
- Vragen wij dat de directie het onderhandelen van een CAO- werkzekerheid serieus neemt. Dit kan enkel door het geven van een reëel tewerkstellingscijfer en een visie naar voor brengen voor de toekomst in de komende jaren hier in Antwerpen.
- Vragen wij m.a.w. een duidelijk toekomstperspectief zowel qua productie (Makrolon, BPA, Aniline en Polyether) als qua afdelingen en diensten.
- Hebben we in de Bijzondere OR moeten vaststellen dat een beslissing over structurele maatregelen in Polycarbonaat wordt genomen in Duitsland in het 4de kwartaal van 2009, met mogelijke personeelsafbouw tot gevolg. Het is onmogelijk om nu een werkzekerheidsakkoord op papier te zetten zonder toekomstperspectief. Wij willen eerst de gevolgen voor het personeel van deze geplande herstructurering kennen. Dan pas zal blijken of het Bayerconcern nog een leefbare toekomst voor Antwerpen weggelegd ziet.
- Beschikken wij op geen enkele wijze over een mandaat om te praten over sociale afbraak. Dit leidt enkel tot nog meer personeelsafbouw. Zo betekent bv. een verlenging van de arbeidsduur dat er opnieuw collega’s moeten afvloeien. Die ADV-dagen werden in 2004 net ingevoerd om jobs te redden.
-
Protestactie aan Petroplus te Antwerpen
Gisteren werd aan het petroleumbedrijf Petroplus (het vroegere RBP) te Antwerpen actie gevoerd door het personeel. Het rommelt al enige tijd bij Petroplus aangezien de directie het bedrijf lijkt te willen ontmantelen. Toen het personeel daartegen protesteerde op 13 augustus, vroeg en kreeg de directie met een eenzijdig verzoekschrift een feitelijk actieverbod. Daar wordt komende dinsdag tegen geprotesteerd.
Petroplus is de voortzetting van het vroegere RBP, waar in de jaren 1970 een maandenlange bedrijfsbezetting plaats vond. Vandaag is het bedrijf drastisch afgeslankt en als het van de directie afhangt, zal het bedrijf mogelijk verdwijnen. De raffinaderij produceert betumen en diesel. In de twee vestigingen van Petroplus in de Antwerpse haven werken samen zowat 300 mensen.
In het kader van een geplande “overname” lijkt de directie ervoor te kiezen om het bedrijf volledig te ontmantelen. Zo werd een in december 2008 nieuw aangekochte “catalist” (machine) verkocht. Moest het bedrijf deze machine hebben geïnstalleerd, dan was het mogelijk geworden om milieuvriendelijke diesel te produceren. De directie lijkt er echter voor te opteren om de productie in Antwerpen weg te halen en met een afgeslankt bedrijfje enkel dienst te doen als opslagplaats.
Het personeel wordt amper geïnformeerd. Het verkopen van een nieuwe machine tegen de helft van de aankoopprijs, wijst er evenwel op dat het de directie menens is met het stopzetten van de productie. Toen daar actie tegen werd gevoerd, trok de directie meteen naar de rechter met een eenzijdig verzoekschrift. Op een ogenblik dat justitie onder vuur ligt onder meer omdat magistraten hun beslissingen letterlijk kopiëren van wat de advocaten schreven, vormde dit opnieuw geen probleem bij een collectief conflict. De directie stuurde hierop meteen een deurwaarder naar het piket om de actie te verbieden. Komende dinsdag wordt daartegen geprotesteerd aan de rechtbank te Antwerpen als de procedure inzake derdenverzet voorkomt.
Solidariteit is nodig. De strijd voor het behoud van jobs bij Petroplus is belangrijk alsook de verdere uitbouw van milieuvriendelijke brandstof. Daarnaast is het noodzakelijk om te reageren op deze nieuwe patronale agressie waarbij het gerecht wordt ingezet als voorhamer tegen de arbeidersbeweging. Om het derdenverzet tegen het eenzijdig verzoekschrift te ondersteunen, is er een syndicale oproep om op dinsdag 8 september vanaf 9u30 in het Antwerpse justitiepaleis aanwezig te zijn.
Meer info
- Website Algemene Centrale Antwerpen
- ABVV Petroplus
-
Overwinning op de olieraffinaderij Lindsey. Directie moet plooien
De confrontatie tussen de directie van Total en de arbeiders van de olieraffinaderij in het Engelse Lindsey lijkt uit te draaien op een overwinning voor de arbeiders. De directie had het personeel allemaal aan de deur gezet in een lock-out. Na lange onderhandelingen werd afgelopen nacht een akkoord bereikt waarbij de ontslagen worden ingetrokken.
Het voorstel vormt een overwinning voor de arbeiders en leidde er meteen toe dat een aantal solidariteitsstakingen in andere bedrijven werden stopgezet. Maandag wordt het voorstel nog aan de arbeiders van Lindsey voorgelegd. De delegees en het stakerscomité zullen het akkoord verdedigen. Na een stemming op maandag wordt normaal gezien het werk hervat.
De basis voor deze overwinning was de vastberaden houding van de arbeiders en de solidariteit onder de arbeiders van Total zelf in Lindsey, maar ook nationaal en internationaal. Minstens 30 bedrijven gingen plat in een fantastische solidariteitsbeweging. Er kwam ook veel steun van vakbonden en militanten uit andere sectoren en ook internationaal. Zo kwam er heel snel solidariteit van delegees op Total in Antwerpen.
De betoging die volgende week gepland was aan het hoofdkwartier van Total in Parijs zal niet doorgaan. De overwinning in Lindsey is van groot belang en versterkt de positie van de arbeiders. Het maakt duidelijk dat strijd en solidariteit een basis kunnen vormen voor overwinningen.
-
Agfa-Gevaert: arbeiders weigeren inlevering op loon
Een referendum onder de arbeiders van Agfa-Gevaert leverde een duidelijk beeld op van de stemming onder het personeel: 73% verwierp het voorstel van de directie om in te leveren op de lonen. De directie wou aanvankelijk 10% loon laten inleveren, onder syndicale druk bij de onderhandelingen werd dat tot 3% teruggebracht. Maar ook dat is niet aanvaardbaar voor de arbeiders.
De directie wou klaarblijkelijk aan het loon van de arbeiders zitten. Dat was het centrale punt dat in de onderhandelingen met de bonden steevast terug naar voor kwam. Mogelijke alternatieven voor de geplande besparingen werden door de directie van tafel geveegd. Zelfs pistes als loonlastenverlagingen op ploegenarbeid, verhoogd percentage tijdelijke werkloosheid,… werden door de directie afgewezen. Het doel van de directie was expliciet en duidelijk: de lonen zelf aanpakken en daarmee een voorbeeld stellen.
De vakbonden zijn vrij ver gegaan bij het overwegen van mogelijkheden. Er werd zelfs gepoogd om een gelijkaardige regeling als bij de bedienden voor te stellen waarbij enkele maanden 80% zou gewerkt worden, gecombineerd met loonlastenverlaging op ploegenarbeid, tijdelijke werkloosheid, gesubsidieerde arbeidsduurverminderingsdagen,… Zelfs dat ging niet voor de directie. Hierop hebben de arbeidersbonden de onderhandelingen verlaten.
De directie deed hierna een eenzijdig voorstel dat aan de arbeiders werd voorgelegd. Het betrof een inlevering op het loon van 3% en het invoeren van 9 onbetaalde werkdagen in een periode van 20 maanden. De directie stelde meteen dat het andere eenzijdige maatregelen zou nemen indien dit voorstel werd verworpen. 73% van de arbeiders stemde tegen het voorstel waardoor het nu afwachten is wat de directie zal doen.
Op een aantal punten, zoals de afschaffing van het collectieve busvervoer, lijkt de directie intussen aan te dringen. Voor het afgelopen weekend werd geen busregeling doorgegeven. Dergelijke elementen zijn natuurlijk belangrijk, maar het centrale punt voor de verwerping van de voorstellen van de directie was wel degelijk de vraag naar een inlevering op het loon.
In de media verklaarde Bruno Verlaeckt, secretaris van de Algemene Centrale, terecht: “De arbeiders leveren al jaren in met herstructureringen en tijdelijke werkloosheid. Voor hen is het welletjes geweest.” Morgenochtend zijn nieuwe onderhandelingen gepland. Wordt ongetwijfeld vervolgd…
> Website van ABVV-Gevaert
-
Total gaat voor harde confrontatie met Engelse arbeiders
Bij de raffinaderij van Total in het Engelse Lindsey is er opnieuw sociale onrust. Eerder kwam het bedrijf in het nieuws omdat het Britse bouwvakkers wou vervangen door goedkopere Italiaanse en Portugese arbeiders. Dat lukte niet, maar het patronaat heeft haar nederlaag nog niet verteerd. Daarom werd overgegaan tot het ontslag van de bouwvakkers om ze te vervangen door meer volgzame collega’s. Er kwamen solidariteitsacties waarop Total aankondigde dat het 900 arbeiders wil afdanken.
[box type=”shadow” align=”alignright” width=”100″]
> Februari 2009: Bouwvakkers bij Lindsey Oil Refinary (Total) halen overwinning op het Europa van het kapitaal
[/box]Op dinsdag 9 juni kondigde Shaw UK, een onderaannemer, reeds aan dat 81 bouwvakkers op de werf van Lindsey Oil Refinery “kans maakten” op ontslag. Een dag later volgde het ontslag van 51 arbeiders. Die 51 moesten direct vertrekken en zouden een weekloon krijgen als ontslagvergoeding. Er was geen syndicaal overleg. Tegelijk bleek dat een andere onderaannemer, RBC, 60 bouwvakkers had aangeworven vanaf 8 juni. Blijkbaar had RBC de jobs overgenomen van Shaw en moest dat verbergen hoe een aantal strijdbare militanten werden afgedankt. Het waren arbeiders van Shaw die de acties eerder dit jaar hadden geleid.
Op 10 juni werd beslist om het werk neer te leggen en onderhandelingen op te starten tussen de delegees en het management. Dat leverde niets op waarop de volgende dag opnieuw werd gestaakt. Arbeiders van andere onderaannemers sloten zich daarbij aan. De directie van Shaw stelde dat het bedrijf van de werf zou gehaald worden indien het werk op maandag niet hervat worden. Qua dreigement kon dat tellen.
Maandag stonden er piketten aan de ingang van de werf. De directie van Shaw was aan het nagaan hoe het haar dreigement van een lockout kon waarmaken. Er volgden nieuwe onderhandelingen, maar de directie eiste dat er eerst terug zou gewerkt worden vooraleer er over de ontslagen kon gesproken worden. De arbeiders namen dat ultimatum niet en besloten de staking verder te zetten.
Op dinsdag 16 juni kwamen vertegenwoordigers van de vakbonden Unite en GMB naar de werf om met de stakers te spreken en hun eisen over te brengen aan de directie. De eisen waren duidelijk: intrekken van alle ontslagen, stoppen van de overuren, verdelen van het overblijvende werk aan het HDS3 project.
De solidariteit met de arbeiders van Shaw breidde uit. Hierop besloot Total (de eigenaar van de olieraffinaderij Lindsey) om 900 arbeiders af te danken. Dat heeft geleid tot een snelle escalatie van de staking. Vanuit de stakers is er een vraag naar solidariteitsberichten. Deze kunnen worden gestuurd naar geminis@geminis.karoo.co.uk of telefonisch: 0044 7706 7 10041.