Er was aan alle piketten een grote woede aanwezig tegen de plannen van de regering, maar tegelijk ook veel frustratie rond de verdeeldheid tussen de top van de vakbonden. De meesten zien zeker ook het verschil tussen de top van het ACV die er alles aan deed om deze stakingsdag te ondermijnen en anderzijds de basismilitanten die in principe wel wilden staken. Velen vertelden ons hoe absurd het is ten tijde van hoge werkloosheid de arbeidsduur op te drijven. Ook in de sociale zekerheid spreekt men van mogelijke tekorten die zich in de toekomst zouden voordoen, maar verlaagt men wel de patronale bijdragen.
Liesje Ulburghs
Er was al een piket van 20u gisterenavond. Er heerste grote onvrede over het ACV. De ABVV militanten vertelden dat er deze week reeds 20 nieuwe leden – komende van het ACV – waren aangesloten.
Hier heerste er frustratie over de verdeeldheid tussen de verschillende vakbonden, maar ook over de verdeeldheid tussen de verschillende centrales. “Tijdens de meeting zit iedereen samen, maar daarna doet iedereen toch z’n eigen ding.” Ook het feit dat het transport niet meestaakte werkte demoraliserend. "Staken vandaag gaat niet veel helpen, maar ik wil ‘t niet op m’n geweten hebben dat ik niet gestaakt heb." Voor de CAO onderhandelingen die eraan komen, lijkt er bereidheid te zijn om offensieve eisen te stellen. Een interessante opmerking die we er kregen ging alsvolgt: "Ik las in een interview dat Freya meer tijd wil voor haar kinderen, awel, na de volgende verkiezingen zal ze meer tijd hebben voor haar kinderen. Want wij stemmen niet meer op de SP.a"
Ze hadden er alle ACVers kunnen overtuigen om naar huis te gaan. "Interimwerk is de grootste kloterij, geeft geen enkele werkzekerheid. Zou nooit mogen bestaan hebben." "Vandaag wordt duidelijk dat wij ‘t zijn die produceren, en dat wij ‘t zijn die de boel kunnen platleggen." "De oorzaak van het probleem ligt internationaal en moet internationaal aangepakt worden."
"Het draait uiteindelijk allemaal om de winsten, de socialisten zijn geen socialisten meer, zijn er niet meer in het belang van de arbeiders." "Onze verworvenheden die er gekomen zijn door de arbeidersstrijd worden ons nu afgenomen."
" Het ACV zal niet meer staken, ze hebben al hun geld al uitgegeven aan affiches en advertenties: 140 000 €!, om de staking te breken"
– Bij GE Power Controls en Vincolit waren er slechts 20 van de 800 werknemers binnen. Er heerste een heel strijdbare sfeer.
Stora is een Zweeds-Finse multionational die al een paar herstructureringen heeft doorgevoerd in haar Gentse vestiging waar wer vandaag nog 450 werknemers werken. Stora ging volledig plat sinds 4u00 deze ochtend. Bij de arbeiders gebeurde dit in gemeenschappelijk vakbondsfront met het ACV en het ACLVB. Volgens de aanwezigen aan het piket was er een grote actiebereidheid bij de leden. De mensen waren op voorhand goed ingelicht via een informatievergadering. Zoals je op de foto’s kan zien werd de straat voor het bedrijf volledig afgezet met auto’s, brandende banden en het stakingspiket. Niemand werd doorgelaten. Er was een afspraak met de directie over de staking, om een beperkt aantal mensen binnen te laten om de veiligheid in het bedrijf te garanderen. “99% van de arbeiders is niet komen opdagen. Dat is beter dan ik had verwacht” vertelde men ons. Ook hier hoorden we opmerkingen over de verdeeldheid tussen de vakbonden. “Jammer van het ACV.” “Waar is het ACV mee bezig is?” “Het is spijtig dat de vakbonden niet samenwerken. Hoe groter de druk vandaag hoe beter de vakbonden de onderhandelingen kunnen aangaan.” Deze avond zouden we een aantal van de stakers terugzien op de fakkeltocht.
In Aalst was er een bijzonder strijdbaar pikket aan de industriezone 3 in Erembodegem. Het industrieterrein ging volledig plat. Er waren vooral arbeiders uit 4 grote bedrijven op het terrein, maar het pikket werd ook versterkt door militanten van andere bedrijven en enkele leden van LSP die een bijzonder actieve rol speelden aan het pikket. Die militanten werden daarvoor bedankt door verschillende delegees.
In een aantal bedrijven, waaronder VPK, werd gewerkt met een gemeenschappelijk vakbondsfront. Van de zowat 250 werknemers in dat bedrijf zijn er 190 bij het ABVV en liepen er de afgelopen week een 30-tal over van het ACV naar het ABVV. Aan de basis was er een vakbondsfront en was er weinig te merken van de verdeeldheid bij de leiding.
Op het pikket waren er ook militanten van het ACV en het ACLVB die de staking volledig steunden en er mee voor hadden gemobiliseerd. Er was een erg kritische houding tegenover de traditionele partijen en zeker ook tegenover de SP.a, de zogenaamde partner van het ABVV die nochtans net mee verantwoordelijk is voor de aanval op het brugpensioen.
De sfeer op het pikket was erg strijdbaar en er was een andere sfeer dan ten tijde van het Globaal Plan. Bij de staking in 1993 werd die wat gezien als een eindpunt, terwijl nu algemeen aangevoeld werd dat deze staking slechts het begin is van een beweging. Er was een grote interesse in ideeën, dat bleek onder meer uit de interesse in ons materiaal. Deze week verkochten we een 30-tal bladen aan ABVV-militanten. Eén delegee zei op het pikket dat hij wou lid worden van LSP omdat wij een strijdbaar alternatief bieden. Een reeks andere delegees wil verder met ons discussiëren en samenwerken. Ook was er interesse om met een syndicale delegatie deel te nemen aan de betoging op 26 november in Gent tegen het economisch congres van het VB.
Er waren vandaag LSP-militanten op tientallen pikketten in zowat alle grote steden in het land. Er komen nog uitgebreidere verslagen binnen, maar we brengen alvast een aantal korte weetjes vanop de pikketten.
In Turnhout was er een concentratie van alle militanten op één groot stakingspikket. Heel wat ACV-leden steunden de staking en deden mee. Op een bepaald ogenblik werd het wat spannend toen een auto op het stakingspikket inreed. Daarbij werd een vakbondsmilitant gewond.
Ondanks eerder aangekondigde problemen met de politie bij het afzetten van een industrieterrein, ging het belangrijkste industrieterrein van Oostende toch dicht. De ABVV’ers kregen heel wat positieve reacties en wellicht durfde de burgemeester geen opdracht geven om het pikket te ontruimen. Daar was nochtans openlijk mee gedreigd door het patronaat.
In Brussel waren er LSP-militanten op stakingspikketten bij Solvay, Brico, VUB, ULB, Volkswagen, Carrefour, MIVB,… De verschillende concentraties van stakende ABVV-militanten zorgde her en der voor een immense verkeerschaos in en rond de hoofdstad.
Verschillende autobedrijven gingen plat. Daaronder ook Ford in Genk waar de staking goed werd opgevolgd. De Henri Fordlaan was afgezet, waardoor ook belangrijke toeleveranciers van Ford plat lagen.
Uit alle verslagen van de stakersposten en van de gevolgen van de staking vandaag, blijkt dat er een enorme actiebereidheid bestaat. Aan de basis wordt de noodzaak aangevoeld om iets te ondernemen tegen de aanvallen op het brugpensioen. Ook veel ACV-leden delen die bezorgdheid en steunden de staking minstens passief door thuis te blijven. De ABVV-staking was een succes omwille van de enorme steun. De vraag stelt zich nu hoe op deze basis kan verder gebouwd worden.
Geert Cool
De verslagen van de stakerspikketten lopen wat uiteen. Op heel wat plaatsen waren er strijdbare pikketten, maar bij heel wat openbare diensten was het beperkt. Bovendien zijn er ook veel vragen naar meer informatie en duidelijkheid over wat er nu zal worden gedaan om verder een krachtsverhouding uit te bouwen. De vastberadenheid om de aanvallen op het brugpensioen tegen te houden, is enorm. Heel wat mensen stelden dat ze niet tot hun 70ste willen werken en dat niet mag geraakt worden aan de (brug)pensioenen op een ogenblik dat zoveel jongeren geen werk vinden.
Terecht stelde het ABVV dat actie nodig is tegen de regeringsvoorstellen. De ACV-top heeft een belangrijke fout gemaakt door zich zo nadrukkelijk tegen de ABVV-staking te richten en daar zoveel middelen voor te gebruiken (onder meer met advertenties in de dagbladen). De leiding van het ACV zal echter onder druk komen te staan van de basis. Dat was eerder reeds merkbaar op militantenconcentraties van het ACV in verschillende steden. En ook bij de staking zelf kwam dit element naar voor. Op heel wat pikketten waren er ook een aantal ACV’ers die de eenheid aan de basis belangrijker vonden dan de meningsverschillen aan de top van de bonden. In enkele bedrijven waren er zelfs groepen ACV’ers die omwille van de houding van de ACV-top naar het ABVV overstapten.
Het zal voor het ABVV echter belangrijk zijn om na deze actie de mobilisatie niet te stoppen. Er is nood aan meer informatie voor de werknemers en er is nood aan een poging om de ACV-top onder druk te zetten om in een gemeenschappelijk vakbondsfront op te treden. De arbeiders hebben geen baat bij de verdeeldheid tussen de vakbondsleidingen. Wij denken dat het nodig is om informatiebijeenkomsten in de bedrijven te organiseren waar tevens een actieplan wordt voorgelegd om de strijd te voeren. Deze strijd zal er één van lange adem zijn. Nu zullen het patronaat en de regering het ABVV proberen te criminaliseren en de bond voorstellen als "onverantwoord". Dat was ook de houding tegenover de beweging van de non profit toen die haar acties begon. Freya Van den Bossche stelde toen zelfs niet te willen onderhandelen met stakers. Uiteindelijk moest ze toegevingen doen door middel van onderhandelingen met de stakers. Er valt heel wat te leren uit de beweging van de non profit, waaronder de elementen van betrokkenheid van de basis en het actieplan op langere termijn.
Verder zal de discussie moeten gevoerd worden over een politiek verlengstuk. Deze ABVV-staking was ook tegen de plannen van de SP.a-ministers. Meer zelfs, de eerste nota kwam van minister Van den Bossche van SP.a. De banden tussen vakbondsleden en de partij worden in vraag gesteld. Wij menen dat dit volkomen terecht is en dat er nood is aan een discussie over een eigen politiek instrument. In Duitsland werd aangetoond dat zo’n ontwikkeling enorm veel potentieel heeft.
De Morgen haalt vandaag onwaarschijnlijk hard uit naar de staking van het ABVV. In het editoriaal van Yves Desmet worden de vakbonden beladen met zowat alle mogelijke zonden. Het editoriaal doet vooral denken aan een scheldpartij van regering en patronaat. In de krant is er bovendien zowat geen aandacht voor de eisen van de stakers, enkel voor de ‘overlast’ die de staking met zich meebrengt. De Morgen maakt duidelijk aan welke kant ze staat.
Dat Yves Desmet geen aanhanger is van vakbonden, is al langer geweten. Zowat ieder voorstel van regering en patronaat kan op zijn enthousiaste steun rekenen. Ook nu weer werpt hij zich op als de pleitbezorger voor een aanval op de brugpensioenen. Nochtans slaagt hij er niet in om coherente argumenten naar voor te brengen.
Desmet beweert dat het ABVV staakt "onder voorwendsels" die "een loopje nemen met de waarheid". Zo beweert hij dat er geen afschaffing komt van het brugpensioen. Wat verder geeft hij wel toe dat de leeftijd moet worden opgetrokken tot 60. De regering beweerde eerder dat dit cijfer van tafel was bij de onderhandelingen, maar blijkbaar is dit niet het geval. Ook beweert Desmet dat bij herstructureringen arbeiders vanaf 52 weg kunnen met brugpensioen. Daar vermeldt hij niet bij dat die werknemers zullen beschouwd worden als een normale werkloze die iedere "passende betrekking" moet aanvaarden op straffe van het verlies van de uitkering… Wie neemt hier een loopje met welke waarheid?
De vergrijzing zorgt er volgens Desmet voor dat heel wat vacatures niet kunnen worden ingevuld. Hoezo? Is de werkloosheid misschien opgelost? Gelooft Desmet het fabeltje van de 200.000 jobs van Verhofstadt? We kunnen dat enkel besluiten als hij meent dat iedereen langer moet werken omdat de jobs anders niet ingevuld worden door een gebrek aan beschikbare arbeidskrachten.
De sociale zekerheid zal niet langer betaalbaar zijn indien er niet geraakt wordt aan de (brug)pensioenen, aldus Desmet. Dat is een goedkoop argument dat telkens opnieuw herhaald wordt, maar al meermaals werd weerlegd. De uitstekende studie ’50 grijze leugens’ van de ACV-studiedienst boort het argument van Desmet de grond in. Uit officiële cijfers blijkt dat de uitgaven voor de pensioenen niet zo spectaculair toenemen. De pensioenen kostten ons in 1980 5,4% van het BBP tegen 5,2% nu. Hallo, Yves?
Desmet stelt dat het ABVV "eenzaam" aan de "zijlijn" staat te "schreeuwen". De enorme maatschappelijke bezorgdheid rond de pensioenen en het brugpensioen, wijzen er eerder op dat alle traditionele partijen en hun waterdragers zoals Desmet met hun neoliberale logica aan de "zijlijn" staan.
We houden alvast ons hart vast om de berichtgeving over de staking zelf te lezen in de zaterdageditie van De Morgen. Gelukkig zijn er ook alternatieve bronnen van informatie, zoals deze site! Hier geen neoliberaal gejank, maar de standpunten van de stakers zelf!
In Leuven trokken onze leden naar verschillende stakersposten. Aan De Post en Inbev was er geen pikket. Bij De Lijn was er een beperkte groep. De militanten concentreerden zich op het industrieterrein Haasrode waar er meer dan 5.000 mensen werken. Het patronaat besliste om met dwangsommen en deurwaarders het stakingspikket te breken.
Karel Mortier
Op het stakingspikket in Haasrode viel er heel wat kritiek te horen op de banden met de “bevoorrechte” politieke partner SP.A. Aan de verschillende toegangswegen stonden stakers opgesteld, volgens het ABVV alles samen zo’n 400. Er was een delegatie van een 20-tal leden van de liberale vakbond en ook een aantal leden van de christelijke LBC.
De werknemers hadden weinig begrip voor de spelletjes tussen de leidingen van de verschillende vakbonden. De militanten waren voor eenheid. De aanwezige groene militanten werden overigens goed ontvangen door de militanten van het ABVV. Er werd duidelijk een onderscheid gemaakt tussen de leiding en de basis.
Er was een strijdbare sfeer, maar niet direct een idee over hoe het verder moet. Veel mensen zeiden wel dat men “iets” moest doen en dat men deze patronale arrogantie niet zomaar over zich heen kon laten gaan. Over wat dat “iets” betekent, heerst de grootst mogelijke onduidelijkheid. Op dat punt was er kritiek van ABVV-militanten op de leiding. Een aantal mensen klaagden over het gebrek aan informatie en de onduidelijkheid over de (toekomstige) strategie van de vakbond.
Zelfs een secretaris vertelde dat er in de toekomst toch moet worden nagedacht over de banden met de SP.a. Wij kregen heel wat sympathie voor onze aanwezigheid met een groep LSP-leden.
Er waren heel wat werkwilligen, vanaf 8 uur stond er een immense file met wachtende auto’s. Jammer genoeg bleken er een aantal gaten te zitten in de afsluiting van het terrein door de militanten.
Het patronaat reageerde bijzonder agressief en stuurde een deurwaarder op het stakingspikket af, gevolgd door een groepje werkwilligen die net uit een VLD-congres ontsnapt leken te zijn… De deurwaarder kon een dwangsom opleggen van 1.000 euro per staker zolang de blokkade duurde. De werkwilligen die zorgvuldig door de patroon waren geselecteerd moesten voor het oog van de camera’s het stakingspikket breken.
We ontmoeten Marc en een 20-tal stakende ACOD-militanten om 6u aan het stakingspiket van het postkantoor Gent 1 op het stapelplein. Er zijn 10 à 15 werkwilligen aan het werk.
Bart Vandersteene
We kregen een fantastische spontane reactie. De respons op onze stakingsoproep is zeer groot. Het eindeloopbaandebat is niet niks, we krijgen ook heel wat reacties van jongere werknemers die bezorgd zijn. Het is evident dat we in de openbare diensten meestaken met de privé. Wat we te verdedigen hebben is intersectoreel.
Wij zijn teleurgesteld in het CCOD. Ze kijken precies de kat uit de boom. De 10 punten die ze gisteren in de kranten publiceerden zijn helemaal niet verworven. Actie is nodig om sterker te staan aan de onderhandelingstafel. Voor een postbode is 35 jaar werken lang. Dit is een fysiek uitputtende job, velen staan elke dag om 4u op. Die mensen vragen om nog langer te werken, is onmenselijk. De werkdruk stijgt ook meer en meer. Sommige postbodes doen meer dan 1.000 adressen op een dag. Dat doe je niet meer als je 60 bent. Wij willen daarom dat het pensioen na 35 jaar dienst behouden blijft, ook voor de bedienden. Onze mensen zijn niet opgeleid om te werken in een bank, nochtans moeten ze aan het loket alsmaar meer diensten verlenen.
Een staking zal er wellicht niet komen. De CAO is goedgekeurd. Wij hebben tegengestemd. Helaas hebben onze Franstalige collega’s van het CGSP voor gestemd. Er komen wellicht geen acties meer, maar we nemen ons ongenoegen natuurlijk mee naar de onderhandelingstafel voor de volgende CAO-besprekingen eind volgend jaar.
Volgens mij gaan we naar een hete herfst. De druk vanwege de achterban van het ACV op haar leiding zal vergroten. Ze hebben toch tenslotte een mandaat gekregen van hun leden om de belangen van de werknemers te verdedigen. Vandaag zijn 2 ACV-leden hier aanwezig op het piket en zijn ter plekke aangesloten bij het ACOD en er zullen er zeker nog volgen.
De confrontatie lijkt niet te vermijden. Men zal andere manieren moeten zoeken om het probleem van de vergrijzing en de financiering van de sociale zekerheid op te lossen. 25 jaar geleden stelde men ons dat de oplossing bestond in het deeltijds werken. Op die manier zou iedereen aan het werk kunnen blijven. Vandaag willen ze ons echter langer laten werken. De SP.a ministers moeten compromissen sluiten en verloochenen daarmee hun programma. Socialist zijn is ook een levensmoto, je ziet dat aan onze leden die heel trouw zijn. Maar de problemen met de SP.a leven ook bij die leden.