Wie een jaar geleden stelde dat de prijs van een vat olie tot 70 dollar zou kunnen stijgen in 2005, werd gek verklaard. Vandaag twijfelen zelfs de burgerlijke economen er niet langer over om te spreken van een "derde olieschok". Er wordt gesteld dat een olieprijs van 80 dollar per vat op korte termijn waarschijnlijk is. Daarmee zou een equivalent bereikt worden van de recordprijs tijdens de tweede olieschok in 1979. Sinds de imperialistische interventie in Irak hebben de historische prijspieken elkaar aanhoudend opgevolgd. Op 2 jaar is de prijs voor een vat olie met 250% gestegen. De arbeiders draaien daarvoor op terwijl de multinationals de winsten binnenrijven.

Cédric Gérôme

Kapitalistische anarchie of socialistische planning?

Onder het kapitalisme is er geen strategie op lange termijn mogelijk. Het kortzichtige streven naar winst tegen iedere prijs en het onbreken van een planning van de productie, maken een langetermijnvisie onmogelijk.

Sinds 1950 is de vraag naar ruwe olie met 57% gestegen. Bepaalde deskundigen stellen dat we in de komende 25 jaar een gelijkaardige stijging mogen verwachten. Die stijging kan oplopen tot een noodzakelijke productie van 121 miljoen vaten olie per dag in 2030, tegenover 77 miljoen vaten vandaag.

Fossiele energie is noodzakelijk, maar de manier waarop ze wordt aangewend, onthult een totaal ontspoorde anarchie. Een simpel voorbeeld: het tekort aan investeringen in degelijk openbaar vervoer en het beleid inzake ruimtelijke ordening, dwingen de mensen ertoe om de auto te verkiezen als transportmiddel. Maar met dezelfde energiekost kan een reiziger 11 keer verder geraken met de tram dan met de auto. Op dezelfde manier hebben de ongelukken met de olietankers Erika en de Prestige aangetoond hoe op een onbezonnen manier wordt omgegaan met energiebronnen en grondstoffen.

Een explosieve cocktail

De politieke wereld vreest instabiliteit op de energiemarkt. Dat komt onder meer door een gebrek aan investeringen in de raffinage de afgelopen 25 jaar. Hierdoor zal wellicht niet kunnen voldaan worden aan de groeiende vraag.

De bedrijven halen nu reeds meer olie op dan ze kunnen raffineren. Deze cocktail creëert een duizelingwekkende stijging van de olieprijzen. De enige "uitweg" uit deze situatie lijkt… een forse economische crisis waardoor de vraag naar olie afneemt. Een aanzienlijke stijging van het aanbod waardoor het evenwicht van de prijzen wordt hersteld, lijkt immers hoogst onwaarschijnlijk op een ogenblik dat er geen reservevoorraden zijn en de productiecapaciteit zowat volledig wordt benut.

Ondanks de talrijke verklaringen van de OPEC (organisatie van de olie-uitvoerende landen, die 40% van ruwe olievoorraden van de wereld levert) over een verhoging van de productie, is er nu reeds een overproductie tegenover de raffinagecapaciteit. De productie bevindt zich op het hoogste niveau in 26 jaar en een beperkte stijging van de productie zal geen betekenisvolle verandering met zich meebrengen.

De ontdekking van nieuwe oliebronnen wordt steeds zeldzamer. Er is momenteel een heuse wedloop om de voorraden. Meer globaal gezien worden energievoorzieningen een nieuw conflictgebied tussen de grote mogendheden. Dat wordt bijzonder duidelijk in de strijd tussen China en Japan om de controle over de Russische olie.

Irak: de zoektocht naar het paradijs

De regering-Bush hoopte dat de plundering en de controle over de oliebronnen van Irak zou leiden tot een prijsdaling van de olie. Dat bleek geen correcte inschatting te zijn.

Voor de Amerikaanse inval, voerde Irak meer dan 2 miljoen vaten olie per dag uit. In 2004 was de export al gedaald tot 1,5 miljoen vaten per dag. Momenteel ligt het productieniveau nog steeds onder het niveau van voor de oorlog. Dat komt door de chaos in het land en de opeenvolgende aanslagen op de olie-infrastructuur.

Het verminderen van de export van olie uit Irak en de groeiende instabiliteit in het Midden-Oosten (de regio met twee derden van het totaal aantal oliebronnen), zijn de belangrijkste oorzaak voor de stijgende olieprijzen. Daarbij komen nog andere factoren die elkaar beïnvloeden: de sterke vraag naar olie in China en India, hevige speculatie op de kapitaalmarkten, politieke spanningen in andere olieproducerende landen (Nigeria, Venezuela,…).

In die zin heeft de orkaan Katrina slechts olie op het vuur gegooid. Ongeveer 91,7% van de dagelijkse productie van het gebied (38 miljoen vaten per dag) werd stilgelegd. Katrina heeft gezorgd voor de sluiting van een groot aantal installaties in de Golf van Mexico, waar zich een vierde van alle olieproductie van de VS concentreert.

Enorme winsten

De stijgende olieprijzen moeten gekaderd worden tegen de achtergrond van een wereldwijde crisis van het kapitalisme. Daarbij profiteert een handvol multinationals van haar controle over de energiebronnen om haar voorwaarden en prijzen op te leggen.

De Franstalige krant Le Soir had het op 8 september over "verbijsterende wisnten". Dat is het minste wat gezegd kan worden: de 5 grootste oliemultinationals behaalden in de eerste helft van 2005 samen een nettowinst van 43,47 miljard euro, een stijging van 30% in vergelijking met vorig jaar. "Als aandeelhouder stoort dat me niet, maar natuurlijk beklaag ik de bescheiden huishoudens die de gepeperde rekening voor de mazout moeten betalen," zo zegt Albert Frère, aandeelhouder bij Total. We zullen hem wel nog bedanken voor zijn blijk van medeleven…

De arbeiders betalen de rekening

Buiten de stijging van de prijzen aan de pomp en de stookolie voor verwarming, leiden de dure olieprijzen ook tot een stijging van de productiekosten waardoor de winsten van de bedrijven onder druk komen te staan. Dat is de basis voor nieuwe excuses om werknemers te ontslaan. Bovendien zorgt het voor een meer algemene prijsstijging die de arbeiders treft.

LSP eist:

> de herverdeling van de olie-inkomsten over de prioritaire sectoren: onderwijs, gezondheidszorg, huisvesting, …

> het afschaffen van de BTW op stookolie en andere verwarmingsbronnen, het onmiddellijk bevriezen van de prijzen

> het terug opnemen van de brandstofprijs in de index

> het nationaliseren van de oliemultinationals onder arbeiderscontrole, waardoor de hand kan gelegd worden op alle octrooien in verband met alternatieve energie, die momenteel door multinationals gehamsterd worden

Met drie LSP-militanten trokken we naar het industrieterrein in Heist op den Berg. Daar stonden verschillende ABVV-pikketten die goed georganiseerd waren. Er kwamen groepen samen vanop verschillende bedrijven (o.a. Schering-Plough, Proficas, Vink, …) die solidair samenwerkten.

Christophe De Brabanter

Er kwam een soort vliegend pikket bij verschillende bedrijven waar een shift begon. Er werd niet echt geblokkeerd, werkwilligen werden overtuigd van de noodzaak om te staken.

“Tegen de afschaffing van het brugpensioen”, “voor werk voor onze jongeren” waren de algemene argumenten. De ACV-militanten waren wel solidair met de collega’s van het ABVV en legden niets in de weg voor de mobilisatie voor de algemene staking. Helaas troffen we geen ACV’ers aan op de stakingspikketten.

LSP werd goed ontvangen en maakte drie interviews met militanten. Er waren goede discussies over de rol van SP.a en de noodzaak van een nieuwe arbeiderspartij. Onze pamfletten werden goed aanvaard en een 10-tal arbeiders gaven hun naam op om mee te werken aan een netwerk voor strijdbare en democratische vakbonden.

Het was alvast een rijke ervaring voor jonge LSP-leden om de discussie aan te gaan en ervaring op te doen met een stakingsbeweging.

Op de pikketten in Heist op den Berg spraken we met drie ABVV-delegees van Schering-Plough, Proficas en Vink. Hieronder vind je deze interviews.

Christophe De Brabanter

Schering-Plough. Interview met Rudy Van Looy, ABVV-delegee

Staakt iedereen op het bedrijf mee? Wat is de respons?

De oude werknemers staken allemaal. De ACV-militanten betreuren dat de top opgeroepen had om niet te staken, maar sommigen staakten wel mee. Alle interimmers zijn thuisgebleven. Sommige werknemers met een tijdelijk contract zijn wel gaan werken uit angst voor een niet-verlenging van hun contract. ’s Morgens was het piket klein, in de namiddag verwachten we een groter piket om de werknemers met een tijdelijk contract ook tegen te houden, wanneer het piket beter georganiseerd word in de loop van de dag.

Hoe is gemobiliseerd, waren er informatiebijeenkomsten op de werkvloer?

Dinsdag en woensdag zijn we rondgegaan om met de werknemers te discussieren en hen te mobiliseren voor de staking. Velen zijn spontaan ingegaan op de discussies, we hadden interessante gesprekken en vonden veel begrip voor de actie. We hebben pamfletten uitgedeeld en op een infobord teksten uitgehangen.

Wat is de verhouding met leden van andere vakbonden?

Het ACV heeft ook een pamflet uitgedeeld. Het feit dat eerst werd aangekondigd om op 10 oktober te staken waarna die staking werd ingetrokken, maakte een aantal ACV’ers kwaad. Ze hadden lieven samen met het ABVV gestaakt. Moest het ACV op 10 oktober hebben gestaakt, dan zouden we met het ABVV solidair meegedaan hebben. Het ACV was niet uitgenodigd voor de pikketten, aangezien dit niet mocht van de ACV-secretaris.

Zoals in 1992 en 1993 zouden we met beide vakbonden samen de industrieterreinen volledig moeten afzetten. Heeft ACV heeft veel oudere leden en kan door deze zet veel leden verliezen. Het ACV komt ook meer en meer onder druk te staan door hun basis. Er was veel sympathie van de ACV-militanten voor het ABVV.

Wat is je standpunt over het standpunt van de regering dat langer moet gewerkt worden?

Dat er langer moet worden gewerkt, zou alleen kunnen als er werk te veel was of te weinig werkvolk. Maar er zijn nu 600.000 mensen aan de dop, die zouden aan het werk moeten. En de lastenverlaging: creëert dat wel meer jobs? Wie controleert dat? Is het wel waar? Volgens mij zijn het cadeaus voor het patronaat waarmee voor ons niets verandert. En de ouderen die ontslagen zijn, die moeten dan een job zoeken of ze kunnen dan nog eens hun brugpensioen afnemen! Mijn mening is dat diegenen die langer willen werken dat moeten kunnen, maar diegenen die willen stoppen op 58 jaar moeten dat ook kunnen. Het ACV heeft 2 jaar geleden een petitie ondertekend: “handen af van het brugpensioen” en nu op dit moment…. is er spijtig genoeg weinig zichtbare actie van het ACV.

Wat denk je van de slogan ‘Haal het geld uit de rijke zakken’?

Ik vind de slogan niet direct rechtstreeks van toepassing op deze algemene staking. De slogan klopt wel, maar voor vandaag was “Handen af van het brugpensioen” beter.

Hoe denk je dat de vakbondseisen politiek kunnen worden vertaald? Wat vind je van het idee van een nieuwe arbeiderspartij?

Ik denk wel dat dit nodig is, maar zal eerder op de lange termijn zijn.

Proficas. Interview met Mady Hemeleers, hoofddelegee ABVV

Staakt iedereen op het bedrijf mee? Wat is de respons?

Er zijn een paar aan het werk gegaan, maar niet veel. Bij de vroege ploeg waren er op zo’n 110 arbeiders 17 aan het werk. We zullen zien wat de namiddag geeft.

Hoe is gemobiliseerd, waren er informatiebijeenkomsten op de werkvloer?

ACV- en ABVV-militanten hebben de werknemers op de hoogte gebracht. De groenen staken mee en zijn solidair. De relatie met het ACV is goed, er is een goede samenwerking en de onderlingen gesprekken verlopen erg positief.

Hoe denk je dat de acties moeten worden verdergezet?

We zullen moeten afwachten en zien wat de regering en vakbonden voorstellen. We hopen uiteraard op positieve resultaten. Onder druk van de actiebereidheid bij zowel ABVV als ACV-militanten, hoop ik dat het positief zal uitdraaien.

Wat is je standpunt over het standpunt van de regering dat langer moet gewerkt worden?

Ik vind dat er een tijdig pensioen moet zijn zodat de jongeren kunnen werken. Bij elke oudere die op pensioen gaat, zou een jongere aan de slag moeten. Op 65 jaar kun je al niet meer lang genieten van je pensioen. De regering houdt geen rekening met de levenskwaliteit van de mensen.

Vink. Interview met enkele ABVV-militanten

Staakt iedereen op het bedrijf mee? Wat is de respons?

Dat hangt af van de afdeling. Sommige zijn gesloten, andere niet. Bij de arbeiders zijn er op 60 man 8 aan het werk. Bij de bedienden zijn er minder stakers.

Hoe is gemobiliseerd, waren er informatiebijeenkomsten op de werkvloer?

We zijn bij de arbeiders rondgegaan en hebben uitleg gegeven en opgeroepen om solidair te zijn. Er werd wel wat heen en weer gepraat tussen ABVV en ACV. ACV deed wat tegenstrijdig. Het ABVV wil eerst een vuist maken terwijl het ACV eerst wil onderhandelen. Een groot deel van de ACV-militanten waren het wel met ons eens en is thuisgebleven, maar de delegees zijn de ACV-top blijven verdedigen. Vandaag toonden deze ACV-delegees toch hun solidariteit door koffie en koeken te brengen. Ik denk dat ze het gevoel hebben dat ze toch hadden moeten meedoen. Ze worden helaas van hogeruit onder druk gezet.

De relatie met de ACV-delegees bij de bedienden ligt moeilijker. De militanten zijn wel solidair, maar er zijn lichte spanningen.

Hoe denk je dat de acties moeten worden verdergezet?

Het hangt er vanaf wat er uit de bus komt. Het was noodzakelijk om eerst een vuist te maken. Als er een akkoord ondertekend wordt, is het te laat. Misschien niet noodzakelijk te laat, maar dan zouden de acties misschien wel veel harder moeten zijn. Nu heeft de ABVV een stok door de actiebereidheid. Het is nu niet gewelddadig. Het is nu zeer ludiek, de politie is wel langsgekomen, maar enkel om te onderhandelen. Alles is rustig gebleven. Het ACV doet het wel op een “andere manier”… Ik denk dat er nu een grotere kloof is ontstaan tussen basis en top. Het ACV en ABVV zitten aan dezelfde onderhandelingstafel. Het ACV zegt al veel bereikt te hebben, maar er staat nog niets op papier! Wie zit hier te liegen denk je?

Wat is je standpunt over het standpunt van de regering dat langer moet gewerkt worden?

Het is goed zoals het nu is. Wat wel moet worden aangepakt, is de jeugdwerkloosheid. Er zijn 130.000 jongeren onder de 23 werkloos. Ik zie mijn kleinkinderen al vragen: “Bompa, ga eens op pensioen, want ik heb geen werk.” De mensen mogen van mij tot hun 65ste werken, maar het belangrijkste probleem is de jongerenwerkloosheid. Daar moet naar worden gekeken.

Nu wordt voorgesteld dat bij een herstructurering werknemers boven de 55 eerst 6 maanden worden betaald, maar daarna verplicht kunnen worden een job te aanvaarden aan een lager loon. Dat is des te schandaliger omdat het lagere loon ook een invloed heeft op de pensioenuitkeringen.

Hoe denk je dat de vakbondseisen politiek kunnen worden vertaald? Wat vind je van het idee van een nieuwe arbeiderspartij?

Er moet een nieuwe werknemerspartij komen. De Sp.a verdedigt de gewone werkmens niet meer…

Het was 12 jaar geleden dat er een staking van deze omvang plaats vond. Geen enkele sector ontsnapte aan de staking. Er reed geen enkele trein en quasi geen trams of bussen. Het luchtverkeer was ernstig verstoord. Een stakerspost blokkeerde de toegang tot het postsorteercentrum Brussel X. Volkswagen lag plat. Tal van andere bedrijven gingen dicht, of kenden een groot aantal stakers. De meeste grote winkels sloten de deuren. De staking werd ook goed opgevolgd in de sector van de banken en verzekeringen, en ook in de administraties en het onderwijs. Er waren in heel wat ziekenhuizen informatiebijeenkomsten.

Karim Brikci

Het ABVV organiseerde verschillende blokkade-acties aan de ring, waardoor het verkeer grondig werd verstoord. Officieel riep enkel het ABVV op tot de staking, maar heel wat ACV-leden steunden de staking ondanks de houding van de ACV-leiding. De betrokkenheid van ACV’ers verschillende wel sterk van bedrijf tot bedrijf en van sector tot sector.

Een dertigtal leden en sympathisanten van LSP/MAS kwamen actief tussen in de staking in Brussel. Enkele leden deden dit in hun eigen bedrijf of aan hun universiteit, anderen trokken naar verschillende pikketten en blokkades. Onze interventie werd enthousiast onthaald. We hadden een specifieke sticker en verkochten ongeveer 35 exemplaren van onze krant.

Een overzicht van onze tussenkomsten

Blokkades en de opbouw van ee krachtsverhouding

Naast de stakersposten aan verschillende bedrijven, riep het ABVV haar militanten ook op om aan een aantal strategische plaatsen te verzamelen om het Brusselse verkeer stil te leggen. Heel wat delegaties beantwoordden die oproep door effectief te verzamelen aan Delta (Elsene), Viangros (Anderlecht) en op de boulevard Charles-Quint. Vanaf 6 uur stonden daar groepen stakers. Later op de ochtend stond er ook een groep aan de afrit van de ring aan Grand Bigard.

In Anderlecht waren er minstens 300 militanten uit verschillende sectoren, vooral leden van BBTK. De ring werd geblokkeerd door de militanten van de banken en verzekeringen, maar ook militanten van de non-profit, de Post,… De politie moest daarop de afrit van de ring afsluiten.

Aan Delta waren er meer dan 200 strijdbare militanten die een afrit van de ring blokkeerden ondanks bedreigingen van de politie-verantwoordelijken die stelden dat de concentratie zou gebroken worden. Die bedreigingen werd beantwoord met een vastberaden houding van de betogers. Er waren delegaties van verschillende bedrijven (Citybank, Siemens,…) en dat van ‘s ochtends vroeg. Er kwamen nadien ook delegaties bij van Renault, VUB, ULB,…

Delen van de ring werden volledig plat gelegd gedurende uren. Op andere plaatsen waren er grote vertragingen en opstoppingen. De Handelskamer stelde dat het ABVV hiermee haar stakingsrecht misbruikte. Nochtans zijn blokkades een traditie van de arbeidersbeweging.

Uiteindelijk werden de blokkades opgegeven toen twee gearresteerde militanten in Anderlecht werden vrijgelaten. Wij haalden contactgegevens op van verschillende strijdbare militanten die willen bouwen aan strijdbare en democratische vakbonden.

Volkswagen

Het ABVV en ACLVB organiseerden een stakingspikket waarop vanaf 6 u ‘s ochtends een goede 100 arbeiders samenkwamen voor het bedrijf. De grootte van het pikket toonde de strijdbaarheid aan de basis. De bedreigingen om het bedrijf te sluiten of de herstructureringsplannen, zorgden ervoor dat de kwestie van het brugpensioen bijzonder gevoelig lag.

Solvay

De stakers hadden zich verdeeld over twee werkplaatsen (Elsene en Neder-over-Heembeek). De staking werd vooral gedragen door de bedienden en de arbeiders. De kaders, de meerderheid van de werknemers, kwamen meestal wel werken. De staking werd geleid door de BBTK. De Franstalige LBC (CNE) sprak zich openlijk uit tegen de beweging, maar dat kon de strijdbare sfeer onder de militanten niet bederven.

Grote winkels

Er was een stakingspikket bij de toegang van Carrefour-Super GB, Dehlaize en Brico. De pikketten kleurden de stad in het rood en groen. De staking werd georganiseerd door de BBTK, maar heel wat militanten en delegees van de CNE waren eveneens aanwezig op de pikketten. In een aantal gevallen was er zelfs een groene meerderheid op de pikketten. De stakersposten in gemeenschappelijk vakbondsfront, waren geen uitzondering. In Oudergem en Drogenbos werd het volledige terrein afgezet. Vaak werden de stakersposten vervoegd door kleine middenstanders die een winkeltje hebben in de buurt van de grote supermarkten. Heel wat middenstanders toonden hun solidariteit.

MIVB

Er waren heel wat depots afgezet (Haren, Molenbeek, Elsene, Delta,…). De staking was georganiseerd door de ACOD, maar er waren ook militanten aanwezig van het ACV. De stakingen bij het openbaar vervoer en de blokkades hebben alleszins een slag toegebracht bij de patroons!

VUB

Aan de VUB stond er vanaf 7u30 een gezamenlijk pikket van ACOD-VUB en arbeiders van een schoonmaakbedrijf dat in onderaanneming werkt. Samen waren er een 20-tal militanten present voor het pikket. Er werd geprobeerd de werknemers te overtuigen om niet te weken. Door het succes van de staking bij de NMBS konden veel werknemers van het administratief en technisch personeel sowieso niet komen werken. De Actief Linkse Studenten namen actief deel aan het stakingspikket en toonden hun solidariteit. Tegen 10u30 trok het pikket naar de wegblokkade aan Delta.

ULB

Vanaf 6u30 werden de twee belangrijkste ingangen geblokkeerd door de studenten van de Actief Linkse Studenten en Interfac. De delegees van het ACOD sloten zich bij die actie aan. Het personeel en de studenten konden passeren, maar auto’s en vrachtwagens werden gestopt. De volledige voormiddag werd actie gevoerd en een 50-tal personen (studenten, professoren, personeelsleden) kwamen aan het pikket hun solidariteit tonen. Ook militanten van de christelijke vakbond steunden de actie.

Om 10u trokken we met een 30-tal studenten naar de wegblokkade aan Delta onder de slogan "Studenten, arbeiders, solidariteit". We werden aan Delta vergezeld door arbeiders van verschillende sectoren, waaronder de studenten en personeelsleden van de VUB. We zijn dan samen opgetrokken met de mensen van de VUB om rond de middag nogmaals de ULB te blokkeren. Daarbij toonden we ook de solidariteit tussen beide universiteiten.

Jammer genoeg was het pikket toen beperkt tot een barbecue, waardoor op de campus een quasi normale activiteit kon hervat worden. De ALS kwam tussen met een pamflet en affiches waarmee werd opgeroepen tot solidariteit en werd opgekomen voor een algemene vergadering om de standpunten uit te leggen aan het personeel en de studenten.

De Luikse afdeling van onze organisatie werd versterkt door enkele Duitse kameraden van onze zusterorganisatie SAV. Hun aanwezigheid werd sterk op prijs gesteld door de arbeiders die we ontmoetten aan de stakingspikketten. De Duitse kameraden trokken mee naar de Ulg, waar we samen met leden van de ACOD en de metaal de universiteit blokkeerden. Daar waren er wel wat professoren die probeerden de universiteit binnen te raken.

Nicolas Croes

Terwijl de Actief Linkse Studenten, de studenten van LSP/MAS, er het pikket mee versterkten, trokken onze militanten ook naar andere bedrijven.

Belgacom: de beweging zal dinsdag worden verder gezet

Eerst trokken we naar Belgacom waar op dinsdag ook een werkonderbreking zal plaatsvinden. We konden er discussiëren met de arbeiders en zagen ook dat onze pamfletten voor de staking een goede reactie hadden gekregen. Heel wat arbeiders spraken ons aan over de pamfletten die we er eerder op de week hadden verdeeld. Onze Duitse kameraden moesten er meermaals hun ervaringen uitleggen. Als gevolg van de beweging tegen de neoliberale aanvallen van regering en patronaat, kwam er in Duitsland een nieuwe partij links van de sociaal-democratie waarbinnen onze kameraden opkomen voor een marxistisch programma. Met het verraad van de Parti Socialiste, kon dat op heel wat interesse rekenen onder de arbeiders.

Industriezone: de arbeiders van verschillende bedrijven mobiliseren samen

Het stakingspikket aan ETTB (Esco Turban Technologie Belgique) maakte indruk door haar strijdbaarheid en haar grote omvang. Het metaalbedrijf dat onder meer levert aan de luchtvaartsector, kende de afgelopen vier jaar geen erkende vakbondsdelegatie. Onder druk van de mobilisatie voor deze staking is er eindelijk een vakbondsvertegenwoordiging aanvaard. Zowel de mobilisatie als de goede organisatie van het gemeenschappelijk vakbondsfront, versterkt door arbeiders van andere bedrijven, maakten een goede indruk. Er kwamen ook arbeiders van andere bedrijven naar het pikket. We zullen binnenkort een meer gedetailleerd verslag hierover publiceren.

We zagen een zelfde strijdbaarheid bij Mono, een toeleveringsbedrijf uit de automobielsector. Daar kwamen we jammer genoeg enkel het ABVV tegen. Net zoals bij ETTB waren er interessante discussies over het weerleggen van de burgerlijke argumenten en over het organiseren van de mobilisatie. Toen we aankwamen lagen er vier bedrijven plat door de inspanningen van de militanten van Mono.

Fortis

Onze studenten legden eerst de universiteit plat met de hulp van militanten van ACOD en ABVV-metaal. Daarna trokken ze naar Fortis waar er werd gediscussieerd met een 20-tal militanten op het stakingspikket. Ook hier kon ons anti-kapitalistisch en socialistisch programma op heel wat bijval rekenen. Er was een grote openheid voor onze ideeën en een enthousiasme omwille van de solidariteit van studenten met de arbeiders.

In de regio rond Charleroi werd de stakingsoproep bijzonder goed opgevolgd. De stakers hadden het over een succesvolle staking, de militanten waren erg tevreden over de resultaten. In de industriezone van Fleurus spraken we onder meer met arbeiders van Splintex, waar het bedrijf volledig plat ging.

Vincent Devaux

De staking bij Splintex werd bijzonder goed voorbereid, er waren informatievergaderingen om het personeel mee te krijgen. De strijd die begin dit jaar werd geleverd in het bedrijf gedurende drie maanden, had sporen nagelaten. De inspanningen waren groot om ervoor te zorgen dat het bedrijf volledig plat ging.

Bij Splintex was het pikket georganiseerd door het ABVV, maar bij andere bedrijven waren er ook militanten van het ACV aanwezig. Op het pikket herinnerde een affiche van een Splintex-arbeider aan de 105 dagen durende staking begin dit jaar. De sfeer was erg goed, wat in een contrast stond met de pessimistische sfeer vlak na de strijd begin dit jaar die ondanks de strijdbaarheid van de arbeiders op een nederlaag uitdraaide.

In dezelfde industriezone was er een pikket van een 20-tal rode vakbondsleden voor IRE, een bedrijf dat medisch materiaal produceert en controleert. Bij verschillende bedrijven was er ook een vertegenwoordiging van ACV-delegees en militanten. “De pensioenen gaan iedereen aan”, stelden die militanten.

Bij Caterpillar lag 80% van de productie plat en de arbeiders van het bedrijf versterkten ook pikketten bij andere bedrijven. Aan het postsorteercentrum van Charleroi zagen we wel geen pikketten. De werking van De Post kende wel wat vertraging door de staking. De postarbeiders die werkten, konden op weinig begrip rekenen bij de stakers. Voor het station stond er een rood/groen pikket. Op een hogeschool deden ook de studenten mee, wat duidelijk maakt dat er ook daar actiebereidheid is rond een thema dat hen nog niet direct aanbelangt in de eerstkomende jaren.

Er waren ook stakersposten voor de ingangen van fast-food restaurants en aan het winkelcentrum Ville 2, het commerciële centrum van Charleroi. Hier waren er ook militanten van Caterpillar en de Algemene Centrale om de pikketten te versterken. Er waren wel enkele bedienden die probeerden te werken, maar dat waren vooral werknemers die niet gesyndiceerd waren.

Onder de stakers was er een groot bewustzijn rond de verhoging van de pensioenleeftijd op een ogenblik dat er een enorme werkloosheid is. Anderen hadden het echter ook over de daling van de koopkracht door de dure benzineprijzen. Het ABVV van Charleroi was goed georganiseerd en veel delegaties verleenden steun aan andere pikketten.

De vliegende pikketten toonden de solidariteit van de arbeidersklasse op een ogenblik van strijd. Vanaf de vroege namiddag kwamen er van overal verslagen die duidelijk maakten dat de staking erg succesvol was. Bij gebrek aan een gemeenschappelijk vakbondsfront, was de staking complexer. Maar de strijdbaarheid aan de basis zorgde voor een geslaagde actiedag. Er was nog heel wat verwarring, onder meer op basis van het ideologisch offensief van de burgerij in de jaren ’90.

Het patronaat was bang voor deze staking omdat niet enkel de woede tegenover de maatregelen van de regering naar voor kwam, maar ook de kracht van een georganiseerde arbeidersklasse. Bij Carollywood, een cinemacomplex in Charleroi, was er versterking van het pikket nodig tegenover de patronale agressie waarbij een staker gewond raakte. De situatie in de regio van Charleroi toont het potentieel van de arbeiders tegenover het patronaat. Er is nu nood aan een uitbreiding van de strijd door informatievergaderingen in de bedrijven.

Dit was slechts het begin van een nieuwe reeks offensieve strijdbewegingen van de arbeidersklasse in dit land. De beste strijdtradities zullen snel opnieuw ingang vinden. Ons pamflet werd goed ontvangen. De noodzaak van een partij voor de arbeiders werd eveneens aangevoeld door een brede laag van stakende arbeiders.

Ook in deze regio werd de stakingsoproep goed opgevolgd. De treinen reden niet, maar ook de meeste bussen reden niet. Onze kameraden uit Waver moesten te voet van Louvain-la-Neuve wandelen naar het station van Ottignies (geen enkele kameraad heeft een wagen). Daar konden we met een bus tot in Lasne raken van waaruit we naar de industriezone van Waver trokken en het postkantoor van Lasne.

In de industriezone Noord waren enkele bedrijven in staking. We spraken met militanten aan enkele stakingspikketten, waaronder bij Vanparys Chocolatier, een bedrijf dat in handen is van Albert Frère. De afgelopen 30 jaar was er geen enkele staking in dit bedrijf. Nu werd het bedrijf volledig plat gelegd. Er waren slechts 4 werknemers aan het werk: twee effectieve delegees van het ACV en twee interimmers. De patroon probeerde de staking te breken door druk te zetten op het pikket en door Adecco op te roepen om interimarbeiders te sturen. Maar een pikket van 20 tot 25 arbeiders blokkeerde het bedrijf. Daaronder ook ACV-leden.

Op alle pikketten zagen we een enorme bereidheid tot eenheid onder vakbondsmilitanten. Er waren bijna overal gezamenlijke pikketten van ABVV en ACV. Bij de Carrefour in Waver hadden de twee vakbondsdelegaties een personeelsvergadering georganiseerd om de actie te organiseren. Op de 320 arbeiders namen er ongeveer 150 deel aan die vergadering. We zagen ook de pikketten bij Delhaize, Brico en Lunch Garden waar het ABVV erg sterk staat. Enkel bij Disport was er op het pikket een groene meerderheid. Dat pikket was vastberaden om zich niet te laten opzetten tegen de collega’s van het ABVV.

Er was een afkeer tegenover de politiek van de regering, maar ook ongenoegen over de leiding van de vakbonden. De arbeiders willen zekerheid omtrent hun toekomst en de toekomst van hun kinderen. Er was een grote vraag naar een actieplan op langere termijn. Delegees van beide vakbonden verzekerden ons dat er bij een slecht akkoord heel wat acties zullen volgen.

Verschillende delegees legden ons ook uit dat er geen stakingspikket stond bij het nieuwe winkelcentrum Esplanade in Louvain-la-Neuve omdat dit centrum nog maar twee dagen open is en er nog geen vakbondsleden zijn. Er komt de komende weken een campagne om er vakbonden uit te bouwen. Op onze toer naar de verschillende pikketten verkochten we 13 kranten en haalden we 10,77 euro strijdfonds op met onze stickers.

Om af te sluiten kunnen we ook nog berichten dat één van onze kameraden ook tussengekomen is aan het pikket van Arjo Wiggins, een papierfabriek in Nijvel. Daar werd de staking georganiseerd door het ABVV. Onze kameraad verkocht er ook nog eens 5 kranten.